Σε μία από αυτές, η οποία ανήκει στη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, ο ιερέας εύχεται και παρακαλεί τον Θεό να αξιώσει τους κατηχούμενους να συγκαταριθμηθούν στη λογική ποίμνη του Χριστού, εκεί που γίνεται επίκληση του αγίου ονόματος του Ιησού Χριστού.
Κάθε Θεία Λειτουργία τελείται στο όνομα του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός είναι ο ποιμένας κι εμείς είμαστε το ποίμνιο Του, Ποίμνιο του Χριστού είναι η Εκκλησία. Ας δούμε λοιπόν ορισμένα γνωρίσματα της Εκκλησίας.
Οι πατέρες και οι ερμηνευτές των Γραφών χρησιμοποιούν ωραίες εικόνες, για να μας δείξουν την στενή σχέση του Χριστού και των πιστών, που αποτελούν την Εκκλησία. Ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας χρησιμοποιεί την εικόνα του αποστόλου Παύλου, που ομιλεί για την κεφαλή και το σώμα. Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, Αυτός είναι η κεφαλή και εμείς το Σώμα Του. Το βάπτισμα μας κάνει μέλη του σώματος του Χριστού. Τα μέλη του σώματος δεν μπορούν να σταθούν χωρίς την κεφαλή.
Οι πιστοί χριστιανοί είναι συνδεδεμένοι αχώριστα με τον Χριστό. Από Αυτόν παίρνουν τη ζωή, από Αυτόν το κάλλος, από Αυτόν καθοδηγούνται. Βέβαια μπορεί στη ζωή αυτή να μην φανερώνεται πλήρως ο Χριστός. «Η ζωή ημών κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ», όταν όμως η ζωή φανερωθεί, δηλαδή ο Χριστός, τότε και εμείς θα φανερωθούμε μαζί Του με δόξα. Ίσως για πολλούς ανθρώπους η στενή σχέση Χριστού και Εκκλησίας να μην φαίνεται έντονα, όμως υπάρχει και θα φανεί ακόμη περισσότερο όταν όλα γίνουν καινούργια.
Εκκλησία δεν σημαίνει τοίχος και όροφος, αλλά πίστη και βίος. Είναι η σύνοδος, δηλαδή η συνένωση των κτιστών και των ακτίστων, η ένωσης ανθρώπου και Θεού. Γι’ αυτό και η Εκκλησία αποτελεί το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, το αποκεκρυμμένο μυστήριο, που αποκαλύφθηκε και πραγματώθηκε με την ενσάρκωση του Χριστού.
Δεν μπορούν να υπάρχουν διακρίσεις ανάμεσα στα μέλη της Εκκλησίας. Είτε είναι κανείς δούλος, είτε ελεύθερος, είτε διάκονος, είτε απλό μέλος, είτε είναι χαρισματούχος, είτε όχι, όλοι είμαστε μέλη του σώματος του Χριστού. Όλοι έχουμε τις προϋποθέσεις να ενωθούμε με τον Χριστό. Κι’ αυτές είναι ο πόθος της σωτηρίας, είναι η μετάληψη των αγίων Μυστηρίων, είναι η κοινή πίστη, το κοινό βάπτισμα, είναι η ίδια η χάρη του Θεού, το ίδιο κοινό βραβείο, το πρόσωπο του Χριστού.
Μάλιστα η φύση της Εκκλησίας είναι τέτοια, που δεν μπορεί να την επηρεάσει τίποτε. Ο ιερός Χρυσόστομος μας αποκαλύπτει ότι, όταν στο θρόνο του Βυζαντίου ανέβαινε κάποιος ορθόδοξος αυτοκράτορας, οι χριστιανοί γίνονταν ραθυμότεροι, πιό αμελείς, επειδή κανείς δεν επιβουλευόταν την πίστη τους. Όταν όμως κυβερνούσε κάποιος δυσσεβής και αιρετικός, που προσπαθούσε να διώξει τους ορθοδόξους και να επιφέρει μύρια κακά, τότε ευδοκιμούσε η Εκκλησία και τα σημεία της πίστεως γίνονταν λαμπρότερα. Τότε αρίστευαν οι ομολογητές, τότε δίνονταν αφορμές για τρόπαια και ανδραγαθήματα. Και ο Άγιος καταλήγει· όσο πολεμείται η Εκκλησία, δηλαδή οι πιστοί που είναι ενωμένοι με το Χριστό, τόσο πιό πολύ στερεώνεται.
Μέσα στην Εκκλησία γενικά, αλλά και σε κάθε άνθρωπο ειδικά, υπάρχει και εμπεριπατεί ο Χριστός και στέλνει τις ακτίνες της χάριτός Του σαν Ήλιος της δικαιοσύνης που είναι. Είμαστε στενά συνδεδεμένοι με τον Χριστό. Όπως ο άρτος με εκείνον που τρώγει τον άρτο, το κλήμα με το αμπέλι, ο αθλητής με το βραβείο, ο ποιμένας με το ποίμνιο είναι στενά συνδεδεμένα, έτσι κι εμείς με την Εκκλησία του Χριστού. Ο χριστιανός αισθάνεται την Εκκλησία σαν μητέρα του και όχι σαν σύλλογο, έστω και ανώτερο από τους άλλους.
Σκοπός της Εκκλησίας δεν είναι να βελτιώσει την ζωή μας, να μας κάνει πιό καλούς από τους άλλους, δηλαδή να αποκτήσουμε περισσότερη φιλανθρωπία, περισσότερη αγάπη για τους φτωχούς, να θυμώνουμε λιγότερο. Σκοπός της Εκκλησίας είναι να μας διατηρεί άρρηκτα ενωμένους με το Χριστό και αυτή ή σχέση τα λέει όλα και δημιουργεί προϋποθέσεις για όλα.Μέσα στην Εκκλησία γενικά, αλλά και σε κάθε άνθρωπο ειδικά, υπάρχει και εμπεριπατεί ο Χριστός και στέλνει τις ακτίνες της χάριτός Του σαν Ήλιος της δικαιοσύνης που είναι. Είμαστε στενά συνδεδεμένοι με τον Χριστό. Όπως ο άρτος με εκείνον που τρώγει τον άρτο, το κλήμα με το αμπέλι, ο αθλητής με το βραβείο, ο ποιμένας με το ποίμνιο είναι στενά συνδεδεμένα, έτσι κι εμείς με την Εκκλησία του Χριστού. Ο χριστιανός αισθάνεται την Εκκλησία σαν μητέρα του και όχι σαν σύλλογο, έστω και ανώτερο από τους άλλους.
Επίσης, γνήσιο μέλος του σώματος του Χριστού είναι αυτός που έχει ορθόδοξο φρόνημα και ήθος. Η χάρη του Θεού αναπαύεται στην αλήθεια που την εκφράζει η ορθόδοξη Εκκλησία. Ένας ασκητής πεθαίνοντας έλεγε: «σε ευχαριστώ, Θεέ μου, διότι πεθαίνω Ορθόδοξος Χριστιανός».
Γι’ αυτό το ύψιστο αγαθό ας ευχαριστούμε τον Τριαδικό Θεό πάντοτε!
(Μητροπ. Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας Ιωήλ,
«Θυσία εσπερινή»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά