Τὸ ἀλφαβητάρι τῆς ἀρετῆς

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Άρχιζε πάντα ἀπ’ τὸ Θεὸ καὶ πάντα τελείωνε μαζί του

Βίου τὸ κέρδος εἲν’ αὐτό: τὴ μέρα σου καλὰ νὰ τελειώνεις Γνώριζε ὅλα τὰ καλὰ ἔργα τῶν δικαίων
Δεινόν τὸ νὰ πεινάει κανείς, μὰ φοβερότερος ὁ πλοῦτος ὁ παράνομος

Ευεργετείς; Μάθε λοιπὸν πὼς τὸ Θεὸ μιμεῖσαι. Ζήτα ἀπ’ τὸ Θεὸ νὰ σοὺ εἶναι σπλαχνικός, σὰν ὅμως εὔσπλαχνος εἶσαι καὶ ἐσὺ. Η  σάρκα ἡ ἀνθρώπινη νὰ συγκρατεῖται πρέπει καὶ νὰ δαμάζεται γερὰ. Θυμό χαλίνωνε, μὴ πέσεις ἔξω ἀπὸ τὴ λογικὴ. Ίσια ψηλὰ τὸ βλέμμα σου, στὴ γλώσσα νὰ ‘χεῖς μέτρο. Κλειδί στ’ αὐτιὰ νὰ βρίσκεται, τὸ γέλιο σου νὰ ‘ναὶ σεμνὸ. Λυχνάρι νὰ πορεύεται ἡ λογικὴ μπροστὰ ἀπὸ κάθε σου ἔργο. Μη σοὺ γλυστράει κάτω ἀπ’ ὅτι φαίνεται, ἐκεῖνο ποὺ....

ὑπάρχει

Να ἐρευνᾶς τὰ πάντα μὲ τὸ νοῦ, ὅμως νὰ πράττεις ὅσα ἐπιτρέπονται

Ξ ένος πὼς εἶσαι, μάθε τὸ καλά. Γι’ αὐτὸ τίμα τοὺς ξένους

Όταν στὴ γαλήνη ταξιδεύεις, τότε νὰ θυμᾶσαι τὴ φουρτούνα

Π άντα νὰ δέχεσαι εὐχάριστα, ὅσα ἀπὸ τὸ Θεὸ προέρχονται

Ραβδί νὰ σὲ χτυπᾶ τοῦ δίκαιου καλύτερα, παρὰ ὁ κακὸς νὰ σὲ τιμᾶ

Στις θύρες τῶν σοφῶν νὰ πηγαινοέρχεσαι, μακρυᾶ ἀπ’ τὶς θύρες τῶν πλουσίων

Τ ο μικρό, μικρὸ δὲν εἶναι ὅταν σὲ κάτι μέγα ὁδηγεῖ

Ύβριν χαλίνωνε, μακρυὰ ἀπ’ τὴν ἔπαρση μέγας σοφὸς νὰ γίνεις

Φυλάξου σὺ ἀπ’ τὸ πέσιμο, σὰν ὅμως ἄλλος πέσει, μὴ γελᾶς

Χάρισμα τὸ νὰ σὲ φθονοῦν, αἶσχος καὶ μέγα, νὰ φθονεῖς ἐσὺ

Ψυχή ποὺ στὸ Θεὸ προσφέρεται, εἶναι ἡ καλύτερη θυσία

Ώ, ποιὸς θὰ τὰ φυλάξει ὅλα αὐτά; Αὐτὸς καὶ θὰ σωθεῖ!