Ηγέτες της παλαιάς «Νέας Εποχής» και η σχέση τους με τον αποκρυφισμό

Η απαρχή της δημόσιας παρουσίας του κινήματος της «Νέας Εποχής» στην αρχή της δεκαετίας του 1970 έγινε αφορμή προϊόντος του χρόνου, κάποιοι φανατικοί θιασώτες της, να αναδειχθούν σε βασικούς εκπροσώπους και εκφραστές αυτού του ετερόκλητου και αντιχριστιανικού κινήματος.

Από τις θέσεις τους, αλλά και με την ιδιότητά τους, όλοι αυτοί εργάστηκαν αόκνως για να προωθήσουν και να διαδώσουν το πνεύμα, το φρόνημα και τον τρόπο ζωής της «Νέας Εποχής». Με βιβλία, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές παρεμβάσεις, με συνεντεύξεις σε εφημερίδες, με άρθρα σε κοσμικά περιοδικά, και γενικά με κάθε πρόσφορο μέσο, εκμεταλλευόμενοι ακόμα και τη διασύνδεσή τους με «διαμορφωτές γνώμης» των ΜΜΕ κατάφεραν να αναδειχθούν όχι μόνο θιασώτες, αλλά και ουσιαστικοί εκφραστές αυτού του αντίχριστου κινήματος.

Θα αναφέρουμε ενδεικτικά τους πιο γνωστούς διεθνώς εκφραστές του αντίχριστου κινήματος της Νέας Εποχής. Όλοι αυτοί, υπήρξαν διαφορετικοί ως προς τον τόπο καταγωγής, το επάγγελμα, τις σπουδές . Είχαν όμως όλοι κάτι κοινό, εκτός από το Νεοποχίτικο φρόνημά τους. Αυτό το κοινό είναι, ότι όλοι οι μεγάλοι και γνωστοί θιασώτες της «Νέας Εποχής» είχαν σχέση με διάφορες μορφές αποκρυφισμού. Τυχαίο; Νομίζουμε όχι, αν αναλογιστούμε ότι ο αποκρυφισμός είναι ο χώρος που γέννησε και θρέφει τη «Νέα Εποχή».

Ας δούμε λοιπόν, κάποιους από τους γνωστότερους εκφραστές διεθνώς της «Νέας Εποχής».

Από Αριστερά προς Δεξιά: Peter Caddy, Eileen Caddy, Dorothy Maclean, David Spangler

1. Ας αρχίσουμε από τους αρχικούς πρωταγωνιστές της κοινότητας Findhorn τον Peter Caddy (1917-1994) και τη σύζυγό του Έϊλιν (1917-). Υπήρξαν αποκρυφιστές και αργότερα υιοθέτησαν και το νεοπαγανισμό στην κοινότητα Φίντχορν της Βόρειας Σκωτίας. Ο Peter Caddy ήταν οπαδός της Θεοσοφίας, ενώ η Έϊλιν Caddy η σύζυγός του, ησχολείτο με τον πνευματισμό και ήταν μέντιουμ.

Channeling into the New Age: The 'Teachings' of Shirley MacLaine and Other Such Gurus

2. Τη δεκαετία του 1980 η ηθοποιός Σίρλεϋ Μακλέϊν (Shirley Maclaine) επέδρασε καταλυτικά για την διάδοση των Νεοποχίτικων αντιλήψεων. Σε κάθε συνέντευξή της, σε κάθε δημόσια αναφορά της, εξέφραζε αντιλήψεις και απόψεις της «Νέας Εποχής». Και όμως είναι οπαδός της μετενσάρκωσης και ασχολείται με το channelling ως μέντιουμ. Η ίδια μάλιστα είχε υπάρξει οπαδός ενός από τα πιο γνωστά μέντιουμ στις ΗΠΑ της Νάϊτ Τζ (1946- ), όπως είναι γνωστή, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι κανάλι επικοινωνίας για το «Ράθμα» μια δήθεν φωτισμένη οντότητα που υποτίθεται ότι έζησε πριν 35.000 χρόνια στη γη. Η Σίρλεϋ Μακλέϊν ονομάζεται και θεωρείται ως «γκουρού» της «Νέας Εποχής».

“No one will enter the New World Order unless he or she will make a pledge to worship Lucifer. ” David Spangler

3. Ο Δαυίδ Σπάνγκλερ (David Spangler 1945 – ) μυστικιστής, εκδότης και πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου Findhorn, και συγγραφέας πολλών νεοεποχίτικων βιβλίων. Θεωρείται από τους κυριότερους εκπροσώπους της «Νέας Εποχής». Κύριο μέλημά του, η δημιουργία μιας νέας πλανητικής συνειδήσεως που θα λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη προωθήσεως ενός πλανητικού νού καί ψυχής, που θα ωθήσουν την ανθρωπότητα προς τα εμπρός και θα τη συνδέσουν με την ολότητα της φύσης.

Οι επιδόσεις του και οι σχέσεις του με τον αποκρυφισμό είναι πολυεπίπεδες. Αναφέρουμε ενδεικτικά, επικοινωνία με αόρατες οντότητες, εξωσωματικές εμπειρίες, μετενσάρκωση, επαφή με εξωγήϊνους, συνεργασία με διάμεσους του τσάννελινγκ, επίσκεψη και παραμονή επί τριετία στο Φίντχορν κ.α.

George Trevelyan

4. Ευρύτατα γνωστός θιασώτης και θεωρητικός της «Νέας Εποχής» ήταν ο Άγγλος γεωπόνος Τζώρτζ Τρεβαλιάν (Sir George Trevelyan,1917- 1996). Το όνομά του κατατάσσεται μεταξύ των «προφητών» της «Νέας Εποχής». Ευρύτατα γνωστά στους νεοεποχίτικους κύκλους ήταν τα «εσωτερικά αναλυτικά προγράμματα διδασκαλίας» που εκπαίδευαν ανθρώπους για να γίνουν εκφραστές και πολλαπλασιαστές των αντιλήψεων της εποχής Υδροχόου που ξεκινούσε. Τ’ όνομά του επίσης είναι συνδεδεμένο με τη νεοεποχίτικη κοινότητα Findhorn της Σκωτίας που έχουμε ήδη αναφέρει.

Υπήρξε βαθιά επηρεασμένος από τη θεοσοφία. Πολλές από τις τοποθετήσεις του νοηματοδοτούνταν από τα αποκρυφιστικά παραδοξολογήματα της θεοσοφικής κινήσεως. Επιχείρησε να συνδέσει με αφορμή το Findhorn την «Νέα Εποχή» με την οικολογία.

"Η ΣΥΝΟΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ" Βιβλίο σταθμός των Νεοεποχιτών

5. Η Marilyn Grasso Ferguson (1938 – 2008) κατατάσσεται επίσης στους προφήτες της «Νέας Εποχής». Πασίγνωστο μπέστ-σέλλερ υπήρξε το βιβλίο της τη δεκαετία του 1980 (The Aquarious Conspirasy) =Η συνωμοσία του Υδροχόου. Σε αυτό ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρεται συν τοις άλλοις, ότι εκφραστές των νεοεποχίτικων αντιλήψεων υπάρχουν ήδη σε κάθε κοινωνικό στρώμα. Η Φέργκιουσον συνδυάζει την ενασχόληση με τον Υπερβατικό διαλογισμό και τον εσωτερισμό.

Τα ονόματα που αναφέραμε, αποτελούν βεβαίως τους πιο γνωστούς εκφραστές της «Νέας Εποχής» σε μια εποχή που το διαδίκτυο ήταν ανύπαρκτο. Σήμερα, η παρουσία του αποκρυφισμού είναι πια εμφανέστατη σε δεκάδες νεοεποχίτικες ομάδες, οργανώσεις παραθρησκευτικού χαρακτήρα και νεοεποχίτικης ταυτότητας στους διαδικτυακούς τόπους τους.

Τρομάζει κάποιος στην κυριολεξία, όταν ιδρυτές, αρχηγοί, και υπεύθυνοι τέτοιων παραθρησκευτικών νεοεποχίτικων μορφωμάτων μιλούν για καθοδήγηση από δήθεν φωτεινές οντότητες άλλων πλανητικών ή αστρικών πεδίων ή και παρελθόντων εποχών. Με βάση βεβαίως την αγιοπατερική διδασκαλία δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ποιές είναι ουσιαστικά αυτές οι υποτιθέμενες φωτεινές οντότητες ή πνεύματα.

Απόσπασμα από ομιλία του π.Βασιλείου Γεωργόπουλου συνεργάτη της Σ.Ε επί των Αιρέσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η ομιλία ολόκληρη παρατίθεται στή συνέχεια:

ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
 

1.Τί εἶναι ἡ «Νέα Ἐποχή » 

Ἀναφερόμενοι στόν ὅρο «Νέα Ἐποχή» ἤ Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου, ἐννοοῦμε τήν παρουσία ἑνός παγκόσμιου ἀπειλητικοῦ φαινομένου, ἀντίχριστου ὡς πρός τό χαρακτήρα, ἀποκρυφιστικοῦ ὡς πρός τήν προέλευση και πολυσύνθετου ὡς πρός τή διάρθρωση.Ἕνα κίνημα τό ὁποῖο ἔχει ἤδη διαβρώσει μέ τίς ἀντιλήψεις του καί τίς πρακτικές του, πάρα πολλά ἑκατομμύρια ἀνθρώπων καί δραστηριοτήτων τοῦ ἀνε-πτυγμένου κόσμου.

Στό κίνημα αὐτό, συστεγάζονται και ἀλληλο-περιχωροῦνται ὁ ἀποκρυφισμός σέ μιά ποικιλία ἐκδηλώσεων του, ὁ νεογνωστικισμός , ἡ ἀστρολογία,  ἀνατολικές θρησκευ-τικές δοξασίες και πρακτικές, ἡ ὑπνωση, οἱ κάρτες ταρώ, ἡ ἀριθμοσοφία, ἡ ἐπικοινωνία με πνεύματα, ἡ ἔκσταση, ἡ οὑφολογία, ὁ ὁραματισμός, ἡ χρήση κρυστάλλων γιά ἐνεργειακή θεραπεία, ἡ θετική σκέψη, οἱ ἀνορθόδοξες ἀπωανατολίτικες  θεραπευτικές μέθοδοι, ὁ νεοπαγανισμός, ἡ ψευδοεπιστήμη κυρίως μέ μανδύα ψυχολογίας κ.ἄ.

Ἕνα κίνημα γιά τό ὁποῖο Ἕλληνες θιασῶτες καί ἐκφραστές του μάς τονίζουν ὅτι «Αὐτοί πού πιστεύουν ἐξάλλου ὅτι ἡ κίνηση τῆς Νέας Ἐποχῆς εἶναι μιά περαστική μόδα, καλό εἶναι νά τό ξανασκεφθοῦν »[1].

Ἡ «Νέα Ἐποχή» αὐτοπροσδιορίζεται σύμφωνα με ἕνα ἐλληνικό τυπικά νεοεποχίτικο περιοδικό ὡς «ἕνα δυναμικό ρεῦμα πνευματικῆς ἀναζήτησης» πού « ἀναπροσανατολίζει την ἀνθρώπινη συνείδηση σε νέες πηγές Ἀληθείας» και πού ὡς γνωρίσματα ἔχει “ τήν Πύρινη ἀγάπη” , “ την Πνευματικότητα” καί τήν ”Καθολική Ἐλευθερία”  μέσα στήν ἀναδυομένη “ Παγκόσμια Κοινότητα” , πέρα ἀπό διακρίσεις φυλετικές, θρησκευτικές, πολιτικές ἤ ἰδεολογικές »[2] .

Στό ἀπόσπασμα πού διαβάσαμε ἀκούσαμε τοποθετήσεις και ἀπόψεις πού ἐνδιαφέρουν, ἐντυπωσιάζουν, ἠχοῦν εὐχάριστα, γίνονται εὔκολα ἀποδεκτές. Αὐτοῦ τοῦ εἶδους οἱ ἀπόψεις ὅμως ἀποτελοῦν τό προσωπεῖο τῆς «Νέας Ἐποχῆς», στήν προσπάθεια της νά γίνει εὐκολα ἀποδεκτή, καί νά διαβρώσει τίς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων.

Εἶναι σύνηθες ἐπίσης τό φαινόμενο,  νεοεποχίτικα ἔντυπα να καταβάλλουν ἕναν ἐπίμονο, συστηματικό και μεθοδευμένο ἀγῶνα, χρησιμοποιώντας πολλές φορές και λεκτικά πυροτεχνήματα  γιά νά ἐντυπωσιάσουν και νά προκαλέσουν τό ἐνδιαφέρον. Πίσω ὅμως ἀπό τό προσωπεῖο, κρύβεται μιά ἄλλη  πραγματικότητα. Μιά πραγματικότητα σκοτεινή και δυσειδής. Καί τοῦτο γιατί τίποτα ἀπό τίς ἐκφάνσεις, τίς θεωρίες, τούς χώρους πού ἐντάσσονται στήν «Νέα  Ἐποχή» δεν εἶναι νέο. Ἀπολύτως τίποτα.

Ἀντιθέτως, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, τό μόνο νέο και καινό το ὁποίο ἀναγνωρίζει βιώνει και ὁμολογεῖ ἀπό τότε πού ὑπάρχει ἡ γῆ εἶναι ἡ ἔλευση τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκφράζοντας τήν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός,  μάς λέγει ὅτι με την Ἐνσάρκωση τοῦ Ὑιοῦ και Λόγου τοῦ Θεοῦ» « ἐπιτελεῖται τό πάντων καινῶν καινότατον, τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον.»[3] Ἐπιπλέον δέν μπορεῖ νά εἶναι τίποτα το νέο ἡ «Νέα  Ἐποχή» , τίποτα τό καινούργιο καθώς ὁ χῶρος ἀπό τόν ὁποῖο προέρχεται εἶναι ἡ Ἀστρολογία , μιά μορφή δηλαδή ἀποκρυφισμοῦ[4] .

Ἀκούσαμε στή νεοεποχίτικη τοποθέτηση πού διαβάσαμε  πιό πάνω, ὅτι ἡ «Νέα  Ἐποχή» «ἀναπροσανατολίζει την ἀνθρώπινη συνείδηση σε νέες πηγές Ἀληθείας». Καί ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός ἐν προκειμένω ἀναρωτιέται. Ποιές εἶναι αὐτές οἱ νέες πηγές ἀλήθειας; Ἀπό πότε ἄραγε τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου ἔπαυσε νά εἶναι ἡ μοναδική καί ἀνυπέρβλητη Παναλήθεια; Ἀπό πού προκύπτει ὅτι ὁ Θεάνθρωπος ὡς « ἡ ὕψιστη ἀξία καί τό ἔσχατο κριτήριο» ἀξιολόγησης τῶν πάντων, ὅπως ἔλεγε μιά γιγαντιαία ἐκκλησιαστική προσωπικότητα ὁ π.Ἰουστίνος Πόποβιτς, πρέπει να ἀντικατασταθεῖ;

Ἀντιλαμβανόμαστε νομίζουμε σαφῶς ὅτι κάτω ἀπό τήν πρόταση ὅτι, ἡ «Νέα  Ἐποχή» «ἀναπροσανατολίζει τήν ἀνθρώπινη συνείδηση σέ νέες πηγές Ἀληθείας» οὐσιαστικά ὑποκρύπτεται ὁ πραγματικός  στόχος τῆς «Νέας Ἐποχῆς», πού εἶναι  νά ἀποπροσανατολίσει ἀρχικά τόν ἄνθρωπο ἀπό τό Θεάνθρωπο καί τό Εὐαγγέλιό Του, μέ τελικό σκοπό νά Τόν ἀντικαταστήσει. Αὐτό ὁμολογεῖται κυνικά ἀπό τούς ἴδιους τούς θιασώτες τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καθώς ἀναφέρουν χαρακτηριστικά « ἡ Ὑδροχοϊκή Ἐποχή εἶναι Ἐποχή μιάς Νέας Συνθήκης μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων, μιάς Νέας Διαθήκης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο»[5]. Ἐάν θά θέλαμε νά ἀξιολογήσουμε τό νεοεποχίτικο ἰσχυρισμό περί μιάς ἐπιπλέον διαθήκης, τέτοιου εἴδους, καί μάλιστα ἀποκρυφιστικῆς προέλευσης, θά λέγαμε σύμφωνα τόν ἅγ.Κύ­ριλ­λο Ἀ­λε­ξαν­δρεί­ας ὅτι : "ἔ­στι δέ τοῦ­το τῆς ἀ­πο­στο­λι­κῆς δι­δα­σκα­λί­ας ἀλ­λό­τρι­ον, δαι­μο­νι­κῆς δέ μᾶλ­λον ἐ­πι­νοί­ας ἐ­φεύ­ρε­σις."[6] 

2. Οἱ Πρόδρομοι  τῆς «Νέας Ἐποχῆς » και ἡ σχέση τους μέ τον ἀποκρυφισμό. 

Ἱκανός ἀριθμός ἐρευνητῶν τοῦ φαινομένου τῶν διαφόρων αἱρέσεων, παραθρησκευτικῶν καί ἀποκρυφιστικῶν ὁμάδων καί κοσμοθεωριῶν τοποθετεῖ τήν ἀπαρχή τῆς παρουσίας, ἐξαπλώσεως καί γιγαντώσεως τοῦ σύγχρονου ἀντίχριστου καί ἑτερόκλητου κινήματος τῆς Νέας Ἐποχῆς στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 τοῦ παρελθόντος εἰκοστοῦ αἰῶνος.

          Ἤδη ἀπό τή δεκαετία τοῦ 1960, ὁ ὅρος ἀρχίζει νά χρησιμοποιεῖται καί νά γίνεται εὐρύτερα γνωστός ἀπό ὁμάδες χίπηδων πού ἀποκαλοῦσαν τούς ἑαυτούς τους «new age»[7] μέ κορύφωμα τή δεκαετία τοῦ 1970 ὅπου σέ ὅλο σχεδόν τόν πλανήτη καί ἰδίως στίς ΗΠΑ καί στήν Εὐρώπη ἕνα δυσαρίθμητο πλῆθος κέντρων, περιοδικῶν,  ὀργανισμῶν, ἐντύπων, ἐκδόσεων κ.ἄ. σχετικῶν μέ τή «Νέα Ἐποχή», κάνει ἰδιαιτέρως αἰσθητή τήν παρουσία του.

          Ἡ πραγματικότητα αὐτή ὡς δεδομένο πλέον μᾶς ὁδηγεῖ νά σκεφθοῦμε ὅτι αὐτό τό ἐκτενές καί πολύμορφο Νεοποχίτικο κίνημα, τό ὁποῖο τή δεκαετία τοῦ 1970 ἀρχίζει νά εἰσβάλει σέ κάθε πτυχή καί δραστηριότητα τοῦ ἀνθρώπινου βίου, ἀσφαλῶς ἀπό κάπου προετοιμαζόταν. Ἀπό  κάπου προῆλθε. Ἔχει κάποιους προδρόμους πού προετοίμασαν τήν ἐμφάνισή του δημόσια.

          Χωρίς ἰδιαίτερη δυσκολία, ἔγινε ἀντιληπτό ἀπό τούς ἐρευνητές τοῦ φαινομένου ὅτι ἡ Νέα Ἐποχή ὡς ὅρος ἀλλά καί  ὡς κίνημα, μεθοδεύτηκε καί ἑτοιμαζόταν ἀπό διάφορους ἀποκρυφιστικούς καί ἐσωτεριστικούς χώρους ἤδη ἀπό τόν 19^ο αἰῶνα, ἀλλά καί πρίν ἀπ’ αὐτόν. Ἤδη ἀπό ἀρκετούς αἰῶνες πρίν, ὁ ὅρος Νέα Ἐποχή χρησιμοποιεῖται ἀπό διάφορα ἀποκρυφιστικά συστήματα, ὅπως οἱ Ροδόσταυροι καί οἱ Τέκτονες.

          Γιά νά εἴμαστε ἀκριβεῖς πρέπει ἐν προκειμένῳ νά ἐπισημάνουμε ὅτι εἶναι σέ χρήση στούς διάφορους αὐτούς ἀποκρυφιστικούς χώρους πιό πολύ μέ ἕναν ἄλλο συνώνυμο ἀποκρυφιστικό ὅρο, ἀστρολογικῆς προελεύσεως, τόν ὅρο «Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου»[8]. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στα τέλη τοῦ19^ου ἀρχές τοῦ 20^ου σχετικά με το θέμα μας, ἀποτελεῖ ὁ Ἀμερικανός ἀποκρυφιστής Λήβι Ντόουλινγκ ( 1844-1911) πού  θα γράψει τό «Ὑδροχοϊκό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς Ἐποχῆς τῶν Ἰχθύων».

Τά ὅσα καταγράφει, τοῦ τά φανέρωσε κατά τους ἰσχυρισμούς του πάντα, κάποια θεά τῆς Σοφίας πού ὀνομάζονταν Βίζελ. Τοῦ ἀνακοινώνει ὅτι ἡ ἐποχή τῶν Ἰχθύων φτάνει στό τέλος της.  Σύντομα  θά  ἀνατείλει ἡ ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου πού θα εἶναι « ἐποχή αἶγλης και φωτός, γιατί φέρνει τή Θεία Πνοή »[9]. Πρίν τόν  Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο ὁ ὅρος " Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου" χρησιμοποιεῖται συστηματικά καί ἀπό τόν Γάλλο ἀποκρυφιστή Πόλ Λέ Κούρ ( Paul Le Cour 1871- 1954)[10] .

Στην ἴδια συνάφεια θα χρησιμοποιεῖται και ὁ ὅρος «Νέα Ἐποχή».  Δέν εἶναι συμπτωματικό τό γεγονός ὅτι  ὁ ὅρος «Νέα Ἐποχή» ἦταν ἡ  ὀνομασία ἑνός μασωνικοῦ ἀγγλόφωνου περιοδικοῦ πού κυκλοφοροῦσε μέχρι τόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο[11]. Ταυτοχρόνως, ὡς ὅρος εἶναι γνωστός καί χρησιμοποιεῖται εὐρέως στούς ἀποκρυφιστικούς χώρους τῆς Θεοσοφίας,  τοῦ Γεωργίου Γκουρτζίεφ, στόν Ἐσωτερικό ὅμιλο τῆς Ἀλίκης Μπέϊλη καί τῆς Λευκῆς Ἀδελφότητας τοῦ Ἀϊβανχώφ[12] πρίν τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ἡ ἀντίληψη περί Νέας Ἐποχῆς  μαρτυρεῖται ἀκόμα καί στίς δοξασίες τοῦ ἀπο-κρυφιστικῆς - σατανιστικῆς ὀργάνωσης τοῦ Τάγματος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀνατολῆς (Ο.Τ.Ο)[13].

          Ὁ Hans Jürgen Ruppert εἰδικός ἐντεταλμένος γιά θέματα σεκτῶν καί παραθρησκείας