ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Κάθε Ιούλιο καί κάθε Αύγουστο ξανάρχονται,τακτικοί επισκέπτες οι ματωμένες μνήμες.
Ερχεται το μαύρο λεφοϋσι των γεγονότων - εφιάλτης σκληρός -να πενθοφορεϊ την ψυχήν μου.
Μπρος μου όλες εκείνες οι μαυροφορεμένες.
Στό χέρι
μια πικρή φωτογραφία αγαπημένου.
Κι εσύ, μάνα δική μου, ν' ανάβεις το σούρουπο ένα καντήλι στον τάφο ενός νεκρού πολυαγαπημένου.
Αλήθεια, έλα πες μου, όγδοντάχρονη
τώρα μάνα, για όσους μας πλήγωσαν
πόσ' αποθέματα αγάπης πρέπει να διαθέτουμε.
Μου λες πώς πρέ να πηδήξουμε με τόλμη καί τον υψηλότερο πήχυ. Να εξαλείψουμε από μέσα μας, -χριστιανοί όντες-καί το έσχατον ίχνος μίσους...
Δεν το βλέπεις;
Χρόνια μια σημαία ελληνική, με το Σταυρό
του Κυρίου θλιμμένη, κυματίζει στα κοιμητήρια
της πικραμένης πατρίδας.
Μια μαχαιριά πόνου εισχωρεί άπ' την αριστερή
ωμοπλάτη ως το καταπληγωμένο μου μυοκάρδιο.
Θυμίζει στο εικόνισμα του Μαχαιρά
το βουβό πόνο της Παρθένου.
Εως πότε, έως πότε καί γιατί τόσο άργεϊ,Θεέ μου,ή λύτρωση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά