Η άστοχη και αδικαιολόγητη διαμάχη Κράτους και Εκκλησίας

Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης

 

«…και όνομα μέν δια το μη ες ολίγοις αλλ’ ες πλείονες οικείν Δημοκρατία κέκληται» (Θουκυδ. Β΄,37)             

Στον Επιτάφιο του Περικλέους δίδεται ο ορισμός της Δημοκρατίας. Το πολίτευμά μας λέγεται Δημοκρατία επειδή την εξουσία δεν την ασκούν λίγοι πολίτες, αλλά ο λαός.

Πώς λοιπόν; ερωτώ, τολμούν, σοβαροί κατά τ’ άλλα άνθρωποι καταξιωμένοι μπορώ να πω στο χώρο δουλειάς των, να πείσουν ότι· υπηρετούσαν την Δημοκρατία όταν επέμεναν κόντρα στην θέληση της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού ν’ απαλείψουν το θρήσκευμα από τις ταυτότητες; Θυμάμαι διάβασα τότε σε πρωτοσέλιδο εφημερίδας παλαιότερα, δήλωση του Υπουργού Δικαιοσύνης Δημοκρατικού κατά τα άλλα ότι: «και 9 εκατομμύρια υπογραφές να φέρουν θα υποστηρίξουμε τον ένα που δεν υπέγραψε».

Το Δημοσίευμα δυστυχώς ήταν αληθές και αυτός βαυκαλίζετο ότι υπηρετούμε την Δημοκρατία. Τουλάχιστον όφειλε κατά την γνώμη μου, ο τότε κ. Υπουργός να δώσει άλλον ορισμό, διαφορετικό από αυτόν που είπε ο Περικλής στον Επιτάφιο για την Δημοκρατία. Από εδώ δυστυχώς εμμέσως πλην σαφώς άρχισε η προσπάθεια κύκλων τινών, διαχωρισμού Εκκλησίας και Ελληνικού Κράτους.            

Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ούτε οι ίδιοι το πιστεύουν αυτό που λένε, αλλά απλά πιστεύουν στην πρόοδο από λαθεμένες βάσεις. Η θρησκεία ποτέ δεν απετέλεσε τροχοπέδη στον πρόοδο και την εξέλιξη της ανθρωπότητος. Μη στηριζόμεθα σε μεμονωμένα περιστατικά για να κρίνουμε την προσφορά της Εκκλησίας στην ανθρωπότητα. Εξουσίες οι οποίες πίστεψαν ότι θα φέρουν τον πολιτισμό και την πρόοδο στην ανθρωπότητα εξαλείφοντας το θρήσκευμα από τους λαούς, το μόνο που επέτυχαν ήταν, να πάνε τις χώρες των, τόσα χρόνια πίσω, όσα χρόνια είχαν εξουσία χωρίς θρησκευτική πίστη και αγωγή.            

Γνωρίζουμε από την ελληνική Ιστορία πόσο άρρηκτα είναι συνδεδεμένα ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία, επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά, πόσο συνέβαλε η Εκκλησία μας, στην αναγέννηση του Ελληνικού Έθνους και στην διατήρηση της Εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας των Ελλήνων. Τέλος γνωρίζουμε ότι η θρησκεία διδάσκει ηθικές αξίες, ανθρώπινες σχέσεις και αγάπη στον πλησίον μας, πέστε μας: κύριοι αρνητές της προσφοράς αυτής, πώς; θα σταθούν, θα ομονοήσουν και θα επιβιώσουν στο μέλλον κοινωνίες, χωρίς τα χαρακτηριστικά και απαραίτητα συνθετικά αυτά στοιχεία, μιας κοινωνίας που θέλει να διαιωνίσει το γένος της;            

Δεν μπορούμε επίσης ν’ αγνοήσουμε την αδήριτο σχέση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας που χρονολογείται εδώ και 2.000 χρόνια. Πρέπει κάποτε να το καταλάβουν και μερικοί Έλληνες διανοούμενοι, οι οποίοι χρησιμοποιούντες τον επιστημονικό εξοπλισμό των ως Ασπίδα και την φιλοσοφική των ως θωράκιση, να θέλουν να μεταβάλουν την υπάρχουσα ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Αυτό είναι λάθος.            

Όταν ο Απόστολος Παύλος ήλθε στην Ελλάδα και δίδαξε στο ανήσυχο πνεύμα των Ελλήνων τον Χριστιανισμό, εξέφραζε αυτό που από μόνοι τους επιθυμούσαν οι Έλληνες, να οριστικοποιήσουν τον θάνατο των παλαιών θεών και να εγκολπωθούν την ύπαρξη του ΕΝΟΣ, μοναδικού και αληθινού θεού. Το χριστιανικό στοιχείο αναμείχθηκε με το Ελληνικό, που βρισκόταν τους τελευταίους προ χριστιανικούς αιώνες σε παρακμή και έψαχνε για μια νέα ταυτότητα. Ο Καρπός της ζωογόνου αυτής ένωσης δημιούργησε ένα πολιτισμό που διαρκεί μέχρι σήμερα και καλείται Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός. Ενώθηκε λοιπόν η αρχαιοελληνική σοφία του αρίστου και τελείου με την χριστιανική του ενάρετου και της αγάπης. Ο Ε. Παπανούτσος, ο παρεξηγημένος αυτός παιδαγωγός και φιλόσοφος, ομιλών στην Βουλή των Ελλήνων ολίγου προ του θανάτου του, διεκήρυξε ότι, η ορθοδοξία και ο Ελληνισμός είναι μαζί ζυμωμένα. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι, όσοι Έλληνες δεν είναι χριστιανοί δεν είναι Έλληνες, αντιθέτως μπορεί ένας ετερόδοξος Έλλην να είναι καλύτερος από ένα Ορθόδοξο.          
  
Ο τέως Υπουργός των Η.Π.Α. Χένρυ Κίσσινγκερ, ο σύγχρονος Μέττερνιχ της Ευρώπης, ομιλών το 1994 εις την Ουάσιγκτον κατά την βράβευσή του από προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου, μεταξύ άλλων, έκαμε όπως γνωρίζετε την καταπληκτική δήλωση (Σεπ. 1994): «ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες· Εννοώ, δηλαδή να τον πλήξουμε, την γλώσσα, την θρησκεία, τα πνευματικά και Ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του ν’ αναπτυχθεί, να διακριθεί και να επικρατήσει στα Βαλκάνια και στην Ανατολ. Μεσόγειο. Άρα οι πολέμιοι της πίστεώς μας συνέλληνες, έμμεσα και ίσως χωρίς να το συνειδητοποιούν, γίνονται όργανα της Ανθελληνικής προπαγάνδας του Κίσσινγκερ.      
      
Αφού λοιπόν από τα ανωτέρω στοιχειώδη παραδείγματα εύκολα εξάγεται το συμπέρασμα ότι η ταύτιση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, αποτελεί θετικό και ωφέλιμο στοιχείο και κεντρικό άξονα πολιτιστικής, κοινωνικής και εθνικής κυρίως συνοχής, εγείρεται το ερώτημα· πώς, πρέπει να ενεργήσουμε, να κατεδαφίσουμε, ν’ αποσυνθέσουμε και να διαλύσουμε αυτόν τον εθνικό δεσμό, που αποδεικνύει τον πολιτισμό μας; Ή αντιθέτως να ενισχύσουμε, να τονώσουμε και να ενθαρρύνουμε τον υπάρχοντα αυτόν δεσμόν μεταξύ Ορθοδοξίας και Ελληνισμού; Η πρόοδος των λαών δεν επιτυγχάνεται με επαναστάσεις και καταστρατηγήσεις αρχών, δογμάτων και ιδεών, αλλά με την στήριξη στις ιδέες και στις αρχές των προγόνων μας, βελτιώνοντας και προσαρμόζοντας τα μέχρι σήμερα δεδομένα τους, στις νέες εξελίξεις και ανακαλύψεις των Επιστημών, χωρίς να παρεκκλίνουμε από τις αρχές και τις αξίες της Ανθρώπινης ζωής, οι οποίες καταξιώθηκαν ως δόγματα στο πέρασμα του χρόνου, για την διαιώνιση των κοινωνιών.            

Μέσα στις δύσκολες ώρες που περνάμε καθημερινά, το άτομο αναπτύσσεται λανθασμένα και γίνεται ένα ξεπερασμένο γρανάζι του απρόσωπου συστήματος που κανείς δεν ελέγχει. Ένας ολοκληρωμένος αντιανθρωπισμός που συνθέτει και αντικειμενοποιεί τον άνθρωπο βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι υπάρχοντες υγιείς τύποι που υπηρετούν το καλό των πολλών θεωρούνται ξεπερασμένοι ή συνθλίβονται από τους παθολογικούς, που υπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων.           

Πρέπει λοιπόν να επανέλθουμε και να παραμείνουμε στις ρίζες μας, εάν θέλουμε να έχουμε μέλλον και στην γεμάτη αγάπη και πίστη θρησκεία μας, που επεκτάθηκε όχι γιατί καταπιέζει, αλλά το αντίθετο, γιατί στην ανθρώπινη σχετική ελευθερία, ανέτεινε την θεία, την απόλυτη Ελευθερία.      
      
«Μόρφωση σημαίνει προσαρμογή της ανθρώπινης ψυχής προς τις μεγάλες αξίες του παρελθόντος» (ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ)

πηγή