Κυριακή Ζ Λουκά εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 4

Κυριακή 28 Ὀκτωβρίου 2012

Ζ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. η΄41-56)

Δυό μεγάλα θαύματα τοῦ Κυρίου μας μᾶς παρουσιάζει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τό σημερινόν Ἱερόν Εὐαγγέλιο. Τήν θεραπεία τῆς αἱμορροούσης γυναίκας καί τήν ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου.

Νά δοῦμε τό ἱερό κείμενο. Μιά μέρα ὁ ἀρχισυνάγωγος - ὁ ἄρχων τῆς Ἰουδαϊκῆς συναγωγῆς - ἦλθε ἀνήσυχος στόν Κύριο. Ἔπεσε στά πόδια του καί τοῦ λέγει: «Κύριε, σέ παρακαλῶ, ἔλα στό σπίτι μου. Τό κορίτσι μου, τό μονάκριβο, κινδυνεύει νά πεθάνη. Καί, ἐνῶ ὁ Κύριος ξεκίνησε, γιά νά πάη, ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων Τόν εἶχε περισφύξει καί Τόν συνέθλιβε. Τήν στιγμή ἐκείνη πλησίασε καί μιά γυναῖκα, πού δώδεκα χρόνια εἶχε αἱμορραγία καί κανείς γιατρός δέν μποροῦσε νά τήν κάνη καλά. Πλησίασε τόν Χριστό, γιατί μόνο σ’ Αὐτόν εἶχε στηρίξει τίς ἐλπίδες της. Τόν πλησίασε σιγά-σιγά. Παρακολουθῆστε τίς κινήσεις της. Δέν ἁπλώνει μέ θάρρος, μέ ὁρμή τό χέρι της, γιά νά ἀκουμπήση κάπου τόν Κύριο, ὄχι. Δέν θεωρεῖ τόν ἑαυτό της ἄξιο. Σκύβει ταπεινά καί ἀκουμπάει τήν ἄκρη - ἄκρη τοῦ φορέματος Του καί μόνο γιά μιά στιγμή. Αὐτό ὅμως τό στιγμιαῖο ἄγγιγμα ἔφερε τό ἀποτέλεσμα καί τοῦτο γιατί ἔγινε μέ πίστι ἀκράδαντη. Ἀμέσως, λέγει τό Ἱερόν Εὐαγγέλιο, σταμάτησε ἡ αἱμορραγία. Ἡ γυναῖκα θεραπεύτηκε. Τώρα ὁ Κύριος σταματᾶ καί ἐρωτᾶ ποιός Τόν ἀκούμπησε. Ὁ Κύριος ἐπιμένει. Ἡ γυναῖκα διστάζει νά μιλήση. Οἱ ἄλλοι Τοῦ λένε: «Ἐδῶ Σέ συνθλίβουν καί Ἐσύ λές κάποιος Σέ ἀκούμπησε!». Ὁ Κύριος ἐπιμένει: «Ἐγώ γάρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ’ ἐμοῦ». Τότε ἡ γυναῖκα παρουσιάστηκε καί μέ φόβο καί εὐλάβεια πέφτει στά πόδια τοῦ Χριστοῦ καί διηγεῖται ὅλα ὅσα ἔγιναν. Ὁ Κύριος τῆς λέγει: «Ἔχε θάρρος, κόρη μου. Χάρη στήν πίστη σου θεραπεύτηκες. Πήγαινε στό καλό, εἰρηνική καί εὐλογημένη!».

Ἐνῶ, ὅμως, ἔλεγε τά λόγια αὐτά ὁ Κύριος, ἦλθε κάποιος ἀπό τό σπίτι τοῦ Ἰαείρου καί τοῦ ἀναγγέλλει, ὅτι ἡ κόρη του πέθανε καί δέν χρειάζεται νά μπῆ σέ κόπο ὁ Διδάσκαλος. Ὁ Κύριος ὅμως τοῦ δίνει θάρρος. «Μή φοβᾶσαι, τοῦ λέγει, μόνο πίστευε καί ἡ κόρη σου θά σωθῆ. Συνέχισαν τόν δρόμο καί, ὅταν ἔφθασαν στό σπίτι τοῦ Ἰαείρου, βρῆκαν τούς συγγενεῖς καί τούς οἰκιακούς νά μοιρολογοῦν καί νά χτυπιῶνται ἀπό τόν πόνο τους. Τότε ὁ Κύριος διέταξε νά βγοῦν ὅλοι ἀπό τό δωμάτιο τοῦ νεκροῦ παιδιοῦ καί κράτησε μέσα μόνο τούς γονεῖς καί τούς τρεῖς μαθητές Του τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη. Πλησίασε, στή συνέχεια, τό νεκρό κορίτσι, τό ἔπιασε ἀπό τό χέρι καί φώναξε: «Κόρη, σήκω πάνω». Ἀμέσως, τό παιδί σηκώθηκε καί ὁ Κύριος τό παρέδωσε στούς δικούς του, ἀφοῦ παρήγγειλε νά μή ποῦν τό γεγονός σέ κανένα.

Σήμερα, θά πρέπει νά μᾶς διδάξουν πολύ τά δύο γεγονότα – τά δύο θαύματα. Ἀφ’ ἑνός ἡ στάση τῆς αἱμοροούσας γυναίκας ἀπέναντι στόν Κύριό μας, ἀφ’ ἑτέρου δέ τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου. Ἡ γυναῖκα πλησίασε μέ πολύ δέος καί, μόλις – μόλις, ἔπιασε τήν ἄκρη τοῦ ἰματίου τοῦ Κυρίου καί, στή συνέχεια, ἔπεσε στά πόδια τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά καί ὁ Ἰάειρος ἔδειξε ἀνάλογα αἰσθήματα ἀπέναντι στό Χριστό. Μέ λεπτή εὐγένεια Τόν παρεκάλεσε. Ἀκόμα αὐτός ὁ ἄρχων τῆς συναγωγῆς ἔπεσε στά πόδια τοῦ Χριστοῦ. Αὐτά τί θέλουν νά μᾶς διδάξουν; Τόν σεβασμό καί τήν προσοχή, πού πρέπει νά ἔχωμε, ὅταν μέ τήν προσευχή, τήν λατρεία, τά Ἅγια Μυστήρια ἐπικοινωνοῦμε μέ τόν Χριστό μας.

Ἰδιαίτερα, πρέπει νά προσέχωμε, ὅταν μπαίνωμε στό ἱερό τοῦ Ναοῦ. Μερικοί μπαίνουν μέ ψυχρή καρδιά. Ξεχνοῦν ποῦ μπαίνουν, ξεχνοῦν, ὅτι πάνω στήν Ἁγία Τράπεζα ὑπάρχει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, καί μόλις μποῦν, χαιρετοῦν, γελοῦν, ἀστειεύονται, θορυβοῦν, σάν νά εἶναι στό δρόμο. Ἄλλοι προχωροῦν νά κοινωνήσουν μέ σπρωξιές καί ἄλλοι μέ ἄλλες ἀσέβειες. Δέν θά ποῦμε γιά τό τί γίνεται κατά τήν διάρκεια τῆς τελέσεως τῶν Ἁγίων Μυστηρίων, τοῦ Βαπτίσματος ἤ τοῦ Γάμου. Γιατί γίνονται ὅλα αὐτά; Γιατί λείπει ἀπό μέσα μας ὁ σεβασμός καί ἡ εὐλάβεια.

Ἀδελφοί μου! Ἄς ἐπαναλάβωμε τό παράγγελμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας: «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου». Αὐτό τό παράγγελμα νά ἐφαρμόσωμε μέ τή δύναμη καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Γένοιτο!

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου