Ως τον Άσωτον Οικτίρμον ...( Κυριακή του Ασώτου )

Να σας φάει όλους ο Παράδεισος !

 ( Γέροντας Κλεόπα Ήλιε ) 

Αν έμενε μοναχός ο Άσωτος , δίχως τους άλλους ήρωες τους περιφρονημένους ,

Θα ήτανε λέει ικανός ,  μόνος την άσωστη αγάπη ,

να την προσφέρει ανόθευτη σε όσους πεφορτισμένους ,

θα ακούγανε τον βίο του και την επιστροφή ,

στο Σπίτι το Ουρανόσκεπο και τα φιλιά τα αμέτρητα που σβήσαν την ντροπή …

Αν έμενε μόνος ο Άσωτος και όλα τα άλλα χάνονταν μέσα απ το Ευαγγέλιο ,

Θα ήτανε λέει δυνατό , μήνυμα  Ουρανόφερτο  να λάβουν λυτρωμού  ,

να εννοήσουν την χαρά , της Θείας μετανοίας…

Και να αγαπήσουν  Κύριον εξ όλης της Καρδίας …

( ν. σκ.)

Μα έδωσε έτσι ο Κύριος που τους γνωρίσαμε όλους εκείνους , που άνθρωπο  δεν  έχουν, τους αγνοημένους  για τους ισχυρούς του  κόσμου ,  μα δικούς Του εκλεκτούς Άγιους ήρωες της Νέας Του Διαθήκης   …

Τον Άγιο Άσωτο και τον Όσιο Τελώνη …

Τον κάθε ελάχιστο των αδερφών Του …

Τις Γυναίκες για τις οποίες ποτέ δεν θα σβηστεί από το χώμα , εκείνο το ότι πολύν ηγάπησαν …..

Του πόνου όλα τα πρόσωπα τα κουρσεμένα  , τα ταπεινά , των κυναρίων φίλια , με την μεγάλη πίστη  που τελικά τους γλίτωσε …

Των Αποστόλων τις ψυχές τις φοβισμένες που αντρίεψε  ο Παράκλητος , που σαν τον Πρωτομάρτυρα έπειτα όλους  τους  μιμητές Εκείνου έστρεψε   στον Ουρανό να Του ζητούν   χάρη ανήκουστη ,  να μην στήσει στους δήμιους  το βάρος για τον μαρτυρικό χαμό τους …

Θεριστές , άλας της γης , διάκονοι , των πάντων δούλοι …

 

Για όλους εκείνους μάθαμε το τέλος , την αιώνια αρχή της αλήθειας …

Μα για τον αδερφό του Ασώτου λίγοι μιλήσανε  … 

Η ιστορία τέλεψε εκεί που ο Πατέρας τον κοίταξε βαθιά με μάτια πονεμένα …

Δεν μάθαμε τι έγινε έπειτα … 

Έφυγε μακριά και κείνος παίρνοντας το δικό του μερίδιο …

Και ένιωσε μόλις επέστρεψε  και αυτός  κάποτε  ρακένδυτος ξυπόλυτος και λυπημένος, πώς ήταν τότε , που  έλεος δεν έδειξε στο αναστημένο αδέρφι του …

Και πνίγηκε μες τα φιλιά Εκείνου που τότε πίκρανε και κείνου του πρώτα χαμένου  που τότες  ξέγραψε από  αίμα του …

Για τον αδερφό του Ασώτου λίγοι μίλησαν…

Και αυτοί που κάτι είπαν τον έστειλαν στον Άδη με άλλους σκληρούς και αμετάνιωτους…

Φαντασίας γεννήματα όλα αυτά που  γράφτηκαν πιο πάνω …

Της Προσευχής ανάθρεμμα  αυτό που ακολουθεί …

Ο μεγάλος αδερφός έκλαψε στην αγκαλιά του Πατέρα μόλις άκουσε τα σπαρακτικά εκείνα λόγια :   Νεκρός ην και ανέζησε,  Απολωλώς ην και ευρέθη…

Ήρθε και κείνος ο ταλαίπωρος  εις εαυτόν και φώναξε δυνατά το ήμαρτον …

Και μπήκε ύστερα και έλαμπε  στη  γιορτή …Στο πλάι του Ασώτου .

Μαζί με Χερουβείμ  τραγούδησε  σε κείνο το αξημέρωτο το  πανηγύρι …

Κράτησε σφιχτά  τον αδερφό του και μείναν πάντα μαζί στην άκλειστη την αγκαλιά του Ουρανού …

Και έμειναν εκεί  μαζί με άλλους αμέτρητους , τάγμα ξεχωριστό…

Της μετανοίας χορός αγγελικός...

( νώντας σκοπετέας)

Απόσπασμα από την εκπομπή του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως με τίτλο :

Ως τον Άσωτον ….Οικτίρμον !

πηγή