Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 13, 2014

Οἱ ἀρετές τοῦ Ἰώβ π. Γεώργιος Ρ. Ζουμῆς





Πολλές φορές, γαπητοί μου, στά κηρύγματα ἤ στίς συζητήσεις μας ναφερόμαστε στό πρόσωπο τοῦ πολύπαθου καί πολύαθλου ώβ. Τονίζουμε κυρίως τήν πομονή του. Μέ ατήν μεινε στήν στορία. τσι μς εναι γνωστός. Μάλιστα, ὅποιος κάνει στή ζωή του μεγάλη πομονή, λέμε τι χει ώβεια πομονή.  μως δέν εναι ἡ μοναδική ρετή πού εχε. Ποιές εναι ατές, θά τίς δομε στή συνέχεια.
Γιά τόν νθρωπο ατό  μαθαίνουμε πό να βιβλίο τς Παλαις Διαθήκης, πού φέρει τό νομά του, ΙΩΒ. Τό βιβλίο ατό νήκει στά λεγόμενα ποιητικά βιβλία. Εναι κτώ τά βιβλία ατά: ώβ, Ψαλμοί, Παροιμίαι, κκλησιαστής, σμα σμάτων, Σοφία Σολομντος, Σοφία Σειράχ καί θρνοι ερεμίου. 


κόμη τά βιβλία ατά λέγονται διδακτικά, σοφιολογικά καί θικά. 
Ποιητικά, διότι κφέρονται μέ ποητική μορφή. Βέβαια ποιητικά κομμάτια συνανατομε καί σ᾿ ἄλλα βιβλία τς γίας Γραφς, στά στορικά καί προφητικά. δῶ ὅμως εναι ξ λοκλήρου ποιητικά.
Λέγονται διδακτικά, γιατί χουν σκοπό πρακτικό καί διδακτικό. νομάζονται κόμη σοφιολογικά, διότι μιλον περί σοφίας μέ θική καί θρησκευτική ννοια.
μες σήμερα δέν θά ναφερθομε σέ λη τήν στορία τοῦ Ἰώβ, οτε στά πολλά καί φοβερά παθήματά του, λλά θά περιορισθομε μόνο στίς ρετές του, πως δη επαμε, πού φαίνονται ξεκάθαρα μέσα στό βιβλίο. Ὁ ἄνθρωπος ατός ταν σωτερικά γεμτος πό ετυχία, λόγῳ τν πολλν ρετν του καί ξωτερικά γεμτος  πό πολλά γαθά, λόγῳ τςνάρετης ζως του. 
Ποιές ταν οἱ ἀρετές του, μς τίς λέει κατά πρτον ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Τίς παρουσιάζει μάλιστα στόν διάβολο. Μς τίς ναφέρει καί ὁ Ἰώβ στό 29ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου. μες σήμερα θά προσπαθήσουμε νά παρουσιάσουμε καί νά ξηγήσουμε τήν πρώτη περίπτωση, τί λέει ὁ Θεός γιά τόν ώβ.  Μέ τήν δεύτερη περίπτωση, ν θέλει ὁ Θεός, θά σχοληθομε σέ κάποια λλη εκαιρία. 
Τό ερό κείμενο μς ποκαλύπτει μία σκηνή, πού λαμβάνει χώρα  στόν ορανό. Θεός κάνει συμβούλιο μέ τούς γγέλους, πως ὁ βασιλιάς μέ τούς πουργούς του. Οἱ ἄγγελοι παρουσιάσθηκαν νώπιον τοῦ Θεο, γιά νά δώσουν ναφορά καί νά λάβουν διαταγές καίδηγίες.
,τι γίνεται κάτω στή γλα σα κάνουμε μες οἱ ἄνθρωποι, οἱ ἄγγελοι τάναφέρουν λεπτομερς στόν Θεό. Ὁ Θεός τά γνωρίζει λα, δέν τοῦ ξεφεύγει τίποτε.  Πς τό λέμε καί διαφορετικά; πάρχει να μάτι πού τά βλέπει λα. να ατί πού τά κούει λα καίνα χέρι πού τά γράφει λα.
Κάτι νάλογο λέει ὁ Μέγας Βασίλειος: Στήν εσοδο τοῦ Ναοῦ στέκεται γγελος Κυρίου, πού καταγράφει σους κκλησιάζονται, σους τήν Κυριακή πηγαίνουν στή Θεία Λειτουργία. Ατόν τόν κατάλογο ὁ ἄγγελος τόν παρουσιάζει, τόν δείχνει στό Θεό. Στούςγγεγραμμένους σ᾿ ατόν τόν κατάλογο, ὁ Θεός δίνει χάρη πολλή. Τούς λούζει μέ τίς ελογίες του. Τούς γεμίζει μέ οράνια καί πίγεια γαθά.
Πς λέμε στήν πισθάμβωνο εχή; Τό πλήρωμα τς κκλησίας σου φύλαξον.Ποιοί ποτελον τό πλήρωμα τς κκλησίας; Ατοί πού γεμίζουν τούς Ναούς, ατοί πούκκλησιάζονται τακτικά. Γι᾿ ατούς θερμά προσεύχεται ἡ Ἐκκλησία. Γι᾿ ατούς δέονται οἱ Ἱερες καί οἱ Διάκονοι. πέρ τν εσιόντων ες τόν γιον οκον τοτον μετά πίστεως, ελαβείας καί φόβου ΘεοΣ᾿ ατούς πιβλέπει ὁ Θεός. Ατοί δέχονται τήν ελογία τς ερήνης καί τά λέη τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί Σωτρος μν ησοῦ Χριστο.Ατούς γράφει ὁ Θεός στό βιβλίο τοῦ ορανο. Οἱ ἄλλοι πού συστηματικά πουσιάζουν, δυστυχς μόνοι τους διαγράφονται πό τό βιβλίο τοῦ Θεοῦ καί στερον πό τούς αυτούς των τίς θεες ελογίες καί δωρεές. Εναι τά κλήματα, πού κόπτονται πό τήν μπελο καί,φοῦ δέν καρποφορον κόππτονται καί ες πρ βάλλονται.
πανερχόμαστε στό συμβούλιο τοῦ ορανοταν ρθαν οἱ ἄγγελοι, γιά νά λάβουν διαταγές, τότε παρουσιάσθηκε καί ὁ διάβολος, γιά νά ζητήσει τήν δεια νά πειράξει τόν ώβ, γιατί χωρίς ατήν τήν δεια δέν μποροσε νά κάνει τίποτε.
Σέ λλη περίπτωση τοῦ Εαγγελίου επε ὁ Κύριος στόν Πέτρο. Σίμων, Σίμων, ὁσατανς ξητήσατο τοῦ σινιάσαι μς ς τόν σίτον. Ζήτησε ὁ διάβολος τήν δεια πό τόν Θεό νά σς πειράξει, νά σς κοσκινίσει. Δίχως τήν δεια τοῦ Θεοῦ δέν μποροσε νά τό κάνει.πειδή λοιπόν ὁ διάβολος μς παρακολουθε, γίνεται σκιά μας καί ζητεῖ νά μς πειράξει, νά μς κάνει κακό, νά μς καταπιεῖ ὁλόκληρους, ζητομε στή θεία Λειτουργία γγελον ερήνης, φύλακα τν ψυχν καί τν σωμάτων μν. Στήν δέ τελευταία εχή τοΜικροῦ Ἀποδείπνου, πού πευθύνεται στόν φύλακα γγελό μας, ζητομε νά μή μςγκαταλείψει, νά μή φύγει πό κοντά μας, νά μή πιτρέψει στόν διάβολο νά μς κάνει κακό,λλά νά μς κρατάει πό τό χέρι καί νά μς δηγεῖ ες δόν σωτηρίας. 
Στή συνομιλία πού εχε ὁ Θεός μέ τόν διάβολο, παινεῖ τόν ώβ. Προσέσχες τδιανοίᾳ σου κατά τοῦ παιδός μου ώβ, τι οκ στι κατ᾿ ατόν πί τς γςνθρωπος μεμπτος, ληθινός, θεοσεβής, πεχόμενος πό παντός πονηροπράγματος; Πρόσεξες τόν δολον μου Ἰώβ, στε νά δες καί νά πεισθες, τι δέν πάρχει κανείς σάν ατόν πάνω στή γῆ ἄνθρωπος ρετς, μεμπτος, κέραιος, εσεβής, ξένος καί μακρυά πό κάθε μαρτωλό καί πονηρό ργο; 
Ὁ Ἰώβ εναι νας κλεκτός, πολύ ξεχωριστός νθρωπος,  ἀφωσιωμένος ξ λοκλήρου στό Θεό, στολισμένος μέ πολλές ρετές, βαθύτατη εσέβεια, τήν ποία πιδοκιμάζει πλήρωςὁ Θεός. Μάλιστα τόν παινεῖ ὡς τόν καλύτερο νθρωπο, τόν πιό κλεκτό τς ποχς κείνης.
Κατ᾿ ἀρχήν ὁ Θεός χρησιμοποιεῖ δύο λέξεις, πού ποτελον τίτλο τιμς γιά κάθενθρωπο. Οἱ λέξεις ατές εναι πας καί θεράπων. Μαρτυρον διαίτερη οκειότητα καίγαπητική σχέση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ώβ. Ὁ Ἰώβ εναι δολος τοῦ Θεο. Οἱ δύο ατές λέξεις κρύβουν μεγαλεο. 
Γιά νά δομε τί σημαίνει νά εναι κάποιος δολος τοῦ Θεο; Σημαίνει τι ἐκτελεῖ πιστά καί παρέκλιτα τό θέλημα τοῦ Θεο. Πόσοι μπορον νά τό σχυρισθον ατό γιά τόν αυτό τους; Ὁ Ἰώβ εχε ναν Κύριο. ταν δολος νός μόνο Κυρίου, τοῦ Θεομες δυστυχς δουλεύουμε σέ δύο κυρίους. Μέ πιό σύγχρονη κφραση θά λέγαμε, παίζουμε σέ δύο ταμπλώ, στοῦ Θεοῦ καί στοῦ μαμων.
 Ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Παΐσιος, τι μες θά παιδέψουμε πολύ τόν Θεό. Οτε ὁ Θεός θά ξέρει ποῦ νά μς κατατάξει, γιατί τελικά οτε πιστοί εμαστε, οτε πιστοι. χουμε διπλασιάσει τίς καρδιές μας, λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμς. Δογκώθηκε πικίνδυνα καρδιά μας καί μέσα στόν διο χρο της, κατά να πολύ παράδοξο τρόπο, συνυπάρχουν Θεός καί διάβολος. Ατή εναι ἡ ἀρρώστια τς ποχς μας. Λογικά, ταν πάρχει ὁ ἕνας, δέν μπορεῖ νά πάρχει καί ὁ ἄλλος. Σέ μς μως κατά να παράδοξο, παναλαμβάνω, τρόπο συνυπάρχουν καί οἱ δύο. Ατό εναι μία νώμαλη κατάσταση, σφαλς χι φυσιολογική. 
Κάποιοι κούοντας τήν λέξη δολος σοκάρονται, κόμη καί θυμώνουν. Σ᾿ ἕνα γάμο,ταν στεφάνωνε ὁ Ἱερεύς καί λεγε, στέφεται ὁ δολος τοῦ Θεο... τήν δούλη τοῦ Θεοῦ ... γαμπρός παρεξηγήθηκε. Δολος εμαι, πάτερ, σκλάβος εμαι, δέν τό δέχομαι ατό. Ἡ γυναίκα πού παίρνω σκλάβα εναι; Δέν κατάλαβε ὁ καημένος.
Ἡ φράση δολος Θεοῦ εναι τίτλος τιμς. Δολος Θεοῦ σημαίνει παιδί τοῦ Θεοῦ ἀγαπητό. Σημαίνει συμπολίτης τν γίων καί οκεος τοῦ ΘεοΣημαίνει κληρονόμος μέν Θεο, συγκληρονόμος δέ Χριστο. Ὁ δολος τοῦ Θεοῦ εναι ὁ πραγματικάλεύθερος. ν δέν εμαστε δολοι τοῦ Θεο, θά γίνουμε πωσδήποτε δολοι τοῦ διαβόλου, δολοι τν παθν καί τς μαρτίας. Σίγουρα κάποιο φεντικό θά χουμε πάνω στό κεφάλι μας. δέσποτοι δέν μπορομε νά εμαστε, δέν γίνεται. Μύριες φορές νά εμαστε δολοι Χριστονός Θεοῦ φιλανθρώπου, νός πολυεύσπλαχνου  Πατέρα καί γαθότατου δελφο, παρά δολοι τοῦ παγκάκιστου καί νθρωποκτόνου διαβόλου, πού δέν χει χνος καλωσύνηςπάνω του, πού θέλει μόνο νά κάνει κακό καί νά βασανίζει τόν νθρωπο, πού θεωρεῖ δικό του βάσανο τό νά μή μπορεῖ νά βασανίζει τόν νθρωπο, πως λέει ὁ Μέγας Βασίλειος.
Δολος Θεοῦ δέν σημαίνει ρομπότ. Ὁ Θεός δέν χρειάζεται κανένα δολο νά τόνξυπηρετεταν μες κάνουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ατοβούλως καί ντελς λεύθερα, μέ κάθε συνέπεια, δηλαδή σύμφωνα μέ τόν τρόπο πού θέλει ὁ Θεός, εναι μόνο γιά τό δικό μας καλό καί πρέπει νά τό θεωρομε μεγάλη τιμή, πού εμαστε δολοι ΘεοἩ πλήρης φαρμογή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ σημαίνει τήν πίτευξη τοῦ ἁγιασμοῦ μας καί τήν πιτυχία τοῦ καθ᾿ ὁμοίωσιν μέ τόν Θεό. Ατό πάει νά πετι ὁ ἄνθρωπος μπλουτίσθηκε μέ λα κενα τά θεα χαρίσματα καί διώματα, πού τόν καθιστον τέλειον καί λόκληρον ν μηδενί λειπόμενον, ὅπως γράφει  γιος άκωβος ὁ ἀδελφόθεος στήν καθολική του πιστολή. Ατή ἡ κατάσταση κάνει τόν νθρωπο μικρόθεο, τόν κάνει θεοειδ, στολισμένο δηλαδή μέ θεα καί πνευματικά χαρίσματα. 
Δολος Θεοῦ μέ κανένα τρόπο δέν σημαίνει τόν δουλοπρεπνθρωπο χωρίς προσωπικότητα. ντίθετα ὁ δολος τοῦ Θεοῦ εναι πράγματι νθρωπος, εναι ψηλή προσωπικότης. ργάζεται γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί ατή ἡ δόξα ντανακλται στόν διο. δολος τοῦ Θεοῦ ἀγαπάει προσωπικά τόν Θεό καί ατό πού κάνει, τό κάνει χι σάν γγαρία ἤ ἀπό φόβο ἤ ἰδιοτέλεια, λλά μόνο πό γάπη, γαπητικς καί υϊκς. Ατό θά διακηρύξειργότερα ὁ ἴδιος ὁ Ἰησος Χριστός: Ὁ ἔχων τάς ντολάς μου καί τηρν ατάς, κενοςστίν ὁ ἀγαπν με.
Θεράπων μέ δυό λόγια σημαίνει πάλι δολος, πηρέτης τοῦ Θεολλά ἡ λέξη ατήχει μιά διαίτερη πόχρωση σάν τίτλος. Θεράπων εναι ὁ λάτρις τοῦ Θεοχει μέ λλα λόγια λειτουργική καί λατρευτική σημασία.
ς προχωρήσουμε τώρα στίς λλες ρετές. Ατές πού ναφέρονται στήν ρχή τοβιβλίου, τίς διες ἐπαναλαμβάνει καί πικυρώνει ὁ Θεός.
Ὁ Ἰώβ εναι ληθινός. Τί θά πεῖ ἀληθινός; Μς τό ξηγεῖ ὁ ἅγιος ωάννης Χρυσόστομος.
ληθινός εναι κενος, πού δέν εναι θεατρνος καί ποκριτής. Ατός πού δέν παρουσιάζει πλασματική, προσποιητή εσέβεια. Ατός πού δέν εναι φαρισαος. σκεπραγματικά καί πό βαθιά πεποίθηση τήν ρετή. ξωτερικά, μέ τήν συμπεριφορά τουκφράζει κενο τό καλό, πού χει μέσα του.
Μέ λλα λόγια ὁ ἀληθινός ώβ εναι ελικρινής, χι κρυψίνους ἤ δόλιος. ντίθετα εναιπλός, γνήσιος καί εθύς. Τόν ώβ κοσμοσε ἡ παιδική πλότητα, ατήν πού ργότερα θάπαινέσει ὁ Κύριος. άν μή στραφτε καί γένησθε ς τά παιδία, οὐ μή εσέλθητε ες τήν βασιλείαν τν ορανν. κόμη εχε ριμότητα, σύνεση, δυναμική πλότητα σέραο καί ελογημένο συνδιασμό, σέ ρμονικό σύνολο. Ὁ Ἰώβ μιλάει πως σκέπτεται καί σκέπτεται πως μιλάει. Ποτέ δέν μαθε τήν τέχνη τς πάτης, τοῦ ψεύδους καί τς δολιότητος.
Ατό τό χάρισμα τοῦ ἀληθινοῦ εχε καί ὁ Ναθαναήλ, πού πήνεσε ὁ Κύριος: δε ληθςσραηλίτης, ν ὧ δόλος οκ στι. Καί ατό εναι ξαίρετο πόδειγμα γιά μς. Πόσο θάπρεπε νά μς πασχολεῖ σοβαρά ἡ ἀπόκτηση μις τέτοιας ρετς! 
νθρωπος σάν κι᾿ ἐμς ταν ὁ Ἰώβ. Ζοσε σ᾿ ἕνα περιβάλλον διαφθορς καί καταπτώσεως. Καί μως τά κατάφερε περίφημα νά μή παρεκλίνει, λλά νά παραμένειληθινός. Πάντα ληθινός καί τίμιος καί μάλιστα πρτα μέ τόν αυτό του. Δέν νεχόταν νά εναι διπλοπρόσωπος, λλα νά πιστεύει καί λλα νά δείχνει στήν πράξη. ταν λύγιστος  στήν ελικρίνια καί τιμιότητα, σο καί ν τοῦ κόστιζε ατό. Φς μέσα, φς καί ξω. Κι᾿ ἐμς ὁ ἀπόστολος Παλος μς συμβουλεύει νά ζομε ς τέκνα φωτός.

Τί λλο ταν ὁ Ἰώβ; 
μεμπτος, δηλαδή ψογος, χωρίς κανένα ψεγάδι στή ζωή του. Δέν θά μπορούσαμε νά βρομε κάτι κακό νά τόν μεμφθομε, νά τόν κατηγορήσουμε, νά το κάνουμε κάποιο λεγχοἤ ἔστω κάποια πλῆ παρατήρηση.
πάρχει μία συνώνυμη λέξη νέγκλητοςὉ χαρακτηρισμός ατός ναφέρεται σένθρωπο, πού δέν πέφτει σέ βαριά παραπτώματα, σέ σοβαρές μαρτίες. Γιατί δχρησιμοποιεται ἡ λέξη μεμπτος καί χι νέγκλητος; Τό μεμπτος ναφέρεται σέ νθρωπο πού δέν βρίσκεις κόμη οτε τά μικρά καί σήμαντα λάθη ἤ ἐλλείψεις. Οτε τέτοια δέν μποροσε κανένας νά βρεῖ  στόν ώβ. Δέν τοῦ ερισκες κανένα στίγμα, κανένα κουσούρι (νά τό πομε πιό πλ), γι᾿ ατό καί χαρακτηρίζεται μεμπτος.
ν παρατηρήσουμε τούς λλους νθρώπους, κόμη καί τούς αυτούς μας, θά διαπιστώσουμε, τι μπορεῖ νά μή βαρύνωνται γιά γκλήματα, δηλαδή γιά πράξεις πούπιδέχονται βαριές κατηγορίες. μως οἱ πιό πολλοί χουμε πολλά στραβά στίς κδηλώσεις τς ζως μας, ετε μέσα στήν οκογένειά μας, ετε στόν παγγελματικό μας χρο, στίςδιωτικές ἤ δημόσιες σχέσεις μας. χουμε κάποια λαττώματα, πού πιμελς προσπαθομε νά κρύψουμε, καί τά ποα μς καθιστον νυπόφορους στούς γύρω μας. Πολλοί συνάνθρωποί μας μς ποφεύγουν, στω καί ν προσωπικά δέν τούς κάναμε κανένα κακό. 
Πολλές φορές ρχονται οἱ χριστιανοί μας νά ξομολογηθον καί μς λένε, πάτερ, δένχω κάτι νά μέ βαρύνει, , τά καθημερινά, τά συνηθισμένα. Ατό εναι τό κακό, τι οἱ ἁμαρτίες, στω καί ν ποτίθεται τι εναι μικρές, εναι μως πολλές, μς γιναν συνήθεια καί δυστυχς τίς κάνουμε καθημερηνά, κάτι πού εναι πολύ κακό.
Λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης, μιά βάρκα βουλιάζει, ν τήν γεμίσουμε μέχρι πάνω μέ κοτρνες, μέ μεγάλες πέτρες. Μά καί μέ ψιλή μμο νά τήν γεμίσουμε, πάλι θά βουλιάξει.πως τό διο δεμένοι εμαστε, ετε μς δέσουν μέ χοντρό σχοινί ετε μέ λεπτό. Τόποτέλεσμα εναι τό διο. Οἱ ἄνθρωποι ατοῦ τοῦ εδους δέν εναι μεμπτοι, λλά πίμεμπτοι, ψεκτοί, ξιοκατηγόρητοι. πομένως κάθε λλο παρά γαπητοί.

λλη ρετή, λλο προσόν, ὁ Ἰώβ ταν Δίκαιος.
Μέ ποιά σημασία; ταν λέμε τι κάποιος εναι δίκαιος, ννοομε τι νεργεῖ σύμφωνα μέ τόν νόμο. κόμη ννοομε ατόν πού δέν δικε, δέν κάνει δικίες, εναι ντικειμενικός.ποφαίνεται μέ σωστή ψφο σέ περίπτωση κρίσεως νάμεσα στούς νθρώπους. Μέ ατήν τήν στενή ννοια ὁ Ἰώβ ταν σφαλς δίκαιος νθρωπος.
πάρχει μως καί μιά ερύτερη ννοια στή λέξη δίκαιος καί δικαιοσύνη, πού τήν συναντομε στήν γία Γραφή. Σύμφωνα μέ ατήν δίκαιος σημαίνει  καί νάρετος. Μέ ατήν τήν σημασία τήν συναντομε πολύ συχνά, τόσο στήν Παλαιά σο καί στήν Καινή Διαθήκη.Ἡ Ἁγία Γραφή, ταν ναφέρεται σέ γίους νθρώπους, τούς νομάζει δικαίους.
Ὁ ἅγιος ωάννης ὁ Χρυσόστομος ξηγε: Συναγωγή καί νωσις πάντων τν καλν καίγαθν στίν ἡ δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη εναι ἡ ἄθροισις καί νωσις , τό μάζεμα λων τν καλν καί γαθν.
Δίκαιος ν, οὐ μέρος ρετς ν ατῷ ἔχων, λλά πσαν ρετήν νθρωπίνην λόκληρον καί καθολικήν, οκ πό τούτου μέν πεχόμενος τοῦ πονηροτέρου δέ ντεχόμενος. Πιόπλ: Δίκαιος εναι ατός πού χει λες τίς νθρώπινες ρετές σέ τέλειο βαθμό καί χι μόνονα μέρος τς ρετς. Δέν ποφεύγει να κακό, κάνει μως κάποιο λλο. 
Μέ ατό τό νόημα τοῦ δικαίου ναφέρεται τό ερό Εαγγέλιο στόν ωσήφ, τόν μνήστορα τς Παναγίας. Ἰωσήφ δέ ὁ ἀνήρ ατς δίκαιον ν.... Ἐπίσης γιά τούς γονες τοῦ Τιμίου Προδρόμου, Ζαχαρία καί λισάβετ γράφει: σαν δέ μφότεροι δίκαιοι νώπιον τοΘεο
Ατός ὁ πλοτος τν ρετν κανε τόν ώβ ξιοσέβαστο καί γαπητό  καί τόννεδείκνυε φωτεινή προσωπικότητα καί ξιον θαυμασμο

να λλο χαρακτηριστικό, πού προστίθεται πό τόν διο τόν Θεό εναι, ὅτι ὁ Ἰώβ τανκακος.
πεχε πό κάθε κακία γενικά στή ζωή του, πρό πάντων δέ πό τήν κδικητικότητα, τό μσος καί τήν μνησικακία. Δέν κρατοσε κακία μέσα του, οτε νεργοσε μέ σκληρότητα. Τήν κακία του τήν δειξε τότε πού τά πράγματα πγαν γι᾿ ατόν νάποδα καί κυρίως μέ τήνρπαγή τς περιουσίας του πό τούς ληστές καί τήν σφαγή τν νθρώπων του. Δέν καταράσθηκε τούς ληστές, δέν τούς ξύβρισε, δέν μίλησε ες βάρος τους, δέν σχολήθηκε κν μέ τήν γκληματική τους νέργεια. Οἱ καταστάσεις τόν σπρωχναν νά ντιδράσει τσι, ὁ ἴδιος μως ποτέ δέν ποχώρησε.

πί πλέον ὁ Ἰώβ ταν Θεοσεβής, ἀπεχόμενος πό παντός πονηροῦ πράγματος. 
Ἡ ἀρετή ατή τς θεοσέβειας ποτελοσε τήν γία καί γόνιμη γ, στήν ποία μποροσαν νά καλλιεργηθον λες οἱ προηγούμενες ρετές, πού προαναφέραμε, λλά καί κενες, πού θά ναφερθον στή συνέχεια. Ατές μαρτυρον τήν ληθινή καί πραγματική, τήν ελικρινσχέση πού εχε μέ τόν Θεό.
Τί σημαίνει ὁ ὅρος θεοσεβής καί θεοσέβεια; Σημαίνει τι ὁ Ἰώβ εχε μέσα του βαθιά ριζωμένο τόν σεβασμό καί τόν φόβο το Θεο, πού κατεύθυνε καί καθώριζε λη του τήν ζωή.
Θά μς πεῖ πάλι ὁ ἅγιος ωάννης ὁ Χρυσόστομος: Ὁ Ἰώβ ἦταν νθρωπος πού σεβόταν τόν Θεό καί ταν τέλειος ναντι τν νθρώπων καί ναντι τοῦ ΘεοἩ δικαιοσύνηναφερόταν στή σχέση του μέ τούς νθρώπους καί ἡ θεοσέβεια στή σχέση του μέ τόν Θεό. Συνέπεια ατς τς θεοσέβειας ταν ἡ ἀποφυγή κάθε κακο. Οἱ δύο ατές ρετές συμπληρώνουν ἡ μία τήν λλη.
Δέν μπορομε νά πομε, πώς ὁ Ἰώβ ταν ναμάρτητος, φοῦ κανένας νθρωπος δέν εναι χωρίς μαρτίες, κόμη καί ν μία μονάχα μέρα ζήσει στή γναμάρτητος δέν ταν, πέφευγεμως μέ κάθε τρόπο τήν μαρτία. κριβς ατή ἡ ἀποφυγή τς μαρτίας συνιστᾶ ἀρνητικά τήν γνησιότητα τς θεοσέβειας.
Σχετικά μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ πρέπει νά κάνουμε μία διευκρίνιση. Δέν πρέπει νά νομίζουμε, τι πρόκειται γιά τρόμο καί φρίκη, γιά κάποιο ασθημα πού προκαλον π.χ. οτρομακτικές κδηλώσεις φυσικν δυνάμεων καί φαινομένων, ὅπως μιά τρομερή θύελλα,στραπόβροντα, μιά φοβερή τρικυμία, καταστροφικές πλημμύρες, πού μολογουμένως προκαλον φόβο καί τρόμο ἤ οἱ ἀπειλές πό κακούργους νθρώπους ἤ ἀκόμη τρομακτικάτυχήματα κ..
Στή Σοφία Σειράχ διαβάζουμε: Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ προξενεῖ δόξα,  χαρά καί μεγάληγαλλίαση. Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου τέρπει τήν καρδιά, φέρνει εθυμία καί μακροζωΐα. Δίνει σοφία μέ τό παραπάνω καί χαρίζει κανοποίηση μέ τούς θείους καρπούς της. Βλαστάνει ερήνη καί πλήρη γεία. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ σπρώχνει μακρυά τά μαρτήματα καί ταν εναι μόνιμος πομακρύνει τήν ργή τοῦ Θεο. Ὅσοι φοβονται τόν Κύριο δέν θά εναι πείθαρχοι στούς λόγους του καί σοι τόν γαπον, θά τηρον τίς ντολές του. Θά εναι παραδομένοιλόψυχα στόν Κύριο καί χι σέ νθρώπους.
Γιά νά τό καταλάβουμε καλύτερα, θά πομε να παράδειγμα. να παιδί πού γαπάει πολύ τόν πατέρα του, φοβται μή τυχόν τόν στενοχωρήσει ἤ τόν πληγώσει ἤ τόν προσβάλει, μήπως γίνει φορμή καί τόν μειώσει στά μάτια τν λλων. Τέτοιος ταν ὁ φόβος τοῦ Ἰώβναντι τοῦ Θεο.
Ὁ Ἰώβ λοιπόν ταν ληθινός, μεμπτος, δίκαιος, κακος, θεοσεβής, πεχόμενος πό παντός πονηρο, παρά τίς ντιξοότητες πού συνάντησε καί παρά τόν βαθύ πόνο πού δοκίμασε. ξακολουθοσε νά παραμένει κακος. 
λα ατά τά επαμε γιά κενον. Τώρα ς πομε καί κάτι γιά μς.
Τά στοιχεα ατά τοῦ χαρακτήρα του, οἱ ἀρετές τοῦ Ἰώβ πρέπει νά εναι διαχρονικές,περχρονικές. Νά μή κοσμοσαν μόνο κενον, λλά νά χαρακτηρίζουν κάθε νθρωπο καί μάλιστα τόν χριστιανό. Πρέπει νά σχύουν, χι μόνο γιά τό παρελθόν, γιά τήν ποχή κείνη,λλά γιά κάθε στιγμή τς στορίας. Γράφει ὁ ἀπόστολος: σα προεγράφη ες τήνμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη. λα γράφτηκαν, γιά διδασκαλία δική μας, γιά νά διδαχθομε μες. 
ς λέγξουμε ὁ καθένας τόν αυτό του, ατά παληθεύονται σέ μς; Εμαστε οσυνεχιστές τς περιπτώσεως τοῦ Ἰώβ; Τό θέμα δέν εναι τί λέει ὁ καθένας γιά τόν αυτό του, οτε τί γνώμη χουν οἱ ἄλλοι γιά μς, λλά πς μς βλέπει ὁ Θεός.
 Τί διαβάζουμε στήν γία Γραφή; πό τόν ορανό σκύβει ὁ Θεός νά δεῖ τήν κατάσταση τν νθρώπων καί τί διαπιστώνει; Πάντες ξέκλιναν, μα χρειώθησαν. Ξεφύγαμε πολύ πό τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ καί τήν θεοσέβεια. Βλέπουμε ναν ρμητικό χείμαρρο, να θολό καί βρωμερό ποτάμι τοῦ κακοῦ νά παρασέρνει στό διάβα του λα τά καλά, σα γνά,για, σια καί ερά. Κάλυψε τά πάντα ὁ κατακλυσμός τς μαρτίας. 
Καί οἱ χριστιανοί; δῶ εναι τό μεγάλο δράμα. Σέ πάρα πολλές περιπτώσεις οἱ χριστιανοίχουμε γίνει χειρότεροι πό τούς νθρώπους τοῦ κόσμου. Γράφει ὁ ἀπόστολος Παλος: ν καί γνωρίσαμε (ποτίθεται) τόν Θεό, δέν τόν δοξάζουμε  μέ τίς πράξεις μας καί δέν τόν εχαριστομε μέ τήν  καρδιά μας, λλά κολουθομε λάθος δρόμο μέ νόητους, ψεύτικους καί μάταιους λογισμούς, γιατί σκοτίσθηκε ἡ ἀσύνετη καρδιά μας. 
Νά σκεφθεῖ κανείς, τι ὁ Ἰώβ φτασε σ᾿ ατό τό δυσθεόρητο ψος τν ρετν ζώντας πρίν πό τόν νόμο. Κι᾿ ἐμες ζομε, χι μόνο μέ τόν νόμο, λλά μέσα στή χάρη τοῦ Θεο. Ζομε 2.000 μέ τόν Χριστό, 2.000 χρόνια μέ τό γιο Εαγγέλιό του. 
Λέει κάπου ὁ ἱερός Χρυσόστομος: Ὁ Θεός, γιά νά μς κάνει νθρώπους μς δωσε τόν νόμο του, τήν Παλαιά Διαθήκη. Εδε μως τι ατό δέν φτανε, δέν ταν ρκετό νά γίνουμε μόνο νθρωποι. Μς θελε καλύτερους καί νώτερους. τσι μς δωσε κατόπιν καί τήν Καινή Διαθήκη, γιά νά μς κάνει γγέλους. Τώρα ποῦ φτάσαμε μέ τόν νόμο καί τήν χάρη, καλύτερα νά μή τό πομε καί ὁ Θεός νά βάλει τό χέρι του, νά μς λεήσει. 
Εναι νάγκη νά μετρήσουμε τούς αυτούς μας, χι μέ νθρώπους θεους καί πιστους, διεφθαρμένους καί διεστραμένους, λλά μέ γίους καί στήν συγκεκριμένη περίπτωση μέ τόν δίκαιο ώβ. λεγε ὁ π. Παΐσιος: ν συγκρίνω τόν αυτό μου μέ νθρώπους, θά νομίσω τι κάποιος εμαι. ν μως τόν συγκρίνω μέ τούς γίους, τότε διαπιστώνω τι εμαι τενεκές. Μέτρο μας εναι ὁ Χριστός καί μες πρέπει νά φτάσουμε ες νδρα τέλειον ες μέτρονλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστο
Στήν Παλαιά Διαθήκη, πιό συγκεκριμένα στόν Προφήτη Δανιήλ διαβάζουμε τό περιστατικό κενο μέ τόν βασιλιά τν Βαβυλωνίων Βαλτάσαρ. Κάντε τόν κόπο νά τό μελετήσετε. Εναι πολύ φέλιμο καί διδακτικό. νῷ διασκέδαζε, εδε στόν πέναντι τοχονα χέρι, πού γραψε τρες λέξεις. Μανή, Θεκέλ, Φάρες. Τί σήμααιναν ατές,  τοῦ τόξήγησε ὁ Προφήτης Δανιήλ. Βασιλιά μου, ὁ Θεός σέ μέτρησε, σέ ζύγισε καί ερέθης λίγος. Μέτρησε τό πνευματικό σου νάστημα καί σέ βρκε πολύ λειψόν, σκάρτον. Νά περιμένεις τήν τιμωρία του. 
Διαβάζοντας τό γιο Εαγγέλιο, βλέπουμε τόν ησοῦ Χριστό ἤ τούς ερούς Εαγγελιστές νά παινον κάποιους νθρώπους γιά τίς ρετές καί τήν γιότητά τους. Τά δύο παραδείγματα τά επαμε πιό πάνω. Ὁ εαγγελιστής Ματθαος γράφει γιά τόν ωσήφ τόν μνηστήρα τς Παναγίας τι εναι δίκαιος, ἐνάρετος, νθρωπος τοῦ ΘεοὉ εαγγελιστής Λουκς γράφει γιά τούς γίους Ζαχαρία καί λισάβετ τι σαν δίκαιοι μφότεροινώπιον τοῦ Θεοῦ καί μεμπτοι. Ζοσαν βίο μεμπτο σύμφωνα μέ λες τίς ντολές καί τίς διατάξεις τοῦ Κυρίου.
Ὁ Χριστός γιά τόν κατόταρχο τς Καπερναούμ, πού πγε νά παρακαλέσει γιά τήν θεραπεία τοῦ δούλου του επε, τι τήν πίστη πού βρκε σ᾿ ατόν τόν εδωλολάτρη ρωμαοξιωματικό, δέν συνάντησε οτε στούς σραηλίτες, πού ποτελοσαν τόν κλεκτό λαό τοΘεο. Τόν διο παινεῖ τήν χαναναία γυναίκα γιά τήν πίστη της. Ὦ γύναι, μεγάλη σου πίστις... Γιά νά φτάσει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός νά τούς παινε, φαντασθτε τί πίστη καί πόσεςρετές σέ μεγάλο μάλιστα βαθμό εχαν.
Στόν Τίμιο Πρόδρομο μως βλέπουμε τό μεγαλύτερο γκώμιο, πού πλεξε ποτέ Χριστός σέ νθρωπο, φοῦ ὄντως ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής ταν ὁ μεγαλύτερος καί νώτερος.Οκ γήγερται ν γεννητος γυναικν μείζων ωάννου τοῦ Βαπτιστο
Νά κάνω μιά ρώτηση. Τί γνώμη χει γιά μς ὁ Χριστός, πού εναι δίκαιος; μες κολακεύουμε ὁ ἕνας τόν λλο, λέμε ψέματα, βγάζουμε λανθασμένα συμπεράσματα καί δικεςποφάσεις. Πολλές φορές λέμε τό μαρο σπρο καί τό σπρο μαρο, γιά νά ρέσουμε στούςνθρώπους. Λησμονομε πολύ εκολα, τι θά μς κρίνει ὁ Θεός καί χι ὁ κόσμος καί ὁ Θεός θά μς κρίνει σύμφωνα μέ τό Εαγγέλιο, πού μς φησε. Γι᾿ ατό νά κοιτάξουμε πώς θάρέσουμε στό Θεό. Πς ὁ Θεός θά πεῖ καλά λόγια γιά μς. Καί ατό θά τό πιτύχουμε, ταν γίνουμε νθρωποι ρετς. 
 Βέβαια ρετές δέν διαθέτουμε. Καλά ργα δέν χουμε γραμμένα στό νεργητικό μας. Τολάχιστον ς ἔχουμε τό γνθι σ᾿ ατόν. Νά συναισθανθομε σέ ποιά οκτρή κατάσταση βρισκόμαστε, νά ναγνωρίζουμε τά σφάλματά μας καί νά μετανοομε, νά ποκτήσουμε ελικρινῆ μετάνοια, νά κοιτμε νά διορθωθομε.
Ο περισσότεροι ἔχουμε τήν ψευδαίσθηση, τι κάτι εμαστε. Συνήθως δαφνοστεφανώνουμε τούς αυτούς μας καί κδίδουμε πιστοποιητικό γιότητας γιά μς. Λέμε μάλιστα καί λόγια πολύ γωϊστικά, μακάριοι καί οἱ ἄλλοι νά ταν σάν κι᾿ ἐμένα.Καί τό κακό εναι τι δέν τά λέμε μόνο, λλά καί τά πιστεύουμε. Πόσο λάθος κάνουμε καί πόσο φοβερά καί πικίνδυνα εναι ατά τά λόγια! 
ταν ὁ Κύριος επε στόν πλούσιο νεανίσκο νά φαρμώσει τίς ντολές, κενος βιάστηκε νά παντήσει καί επε, τατα πάντα φυλαξάμην κ νεότητός μου. ν ταν πιό σοβαρός, ν εχε λίγο μυαλό παραπάνω, θά πρεπε νά πε, δυστυχς, Κύριε, μέχρι σήμερα δέν μπόρεσα νά κάνω κάτι σπουδαο. Στό τέλος ατός ὁ ποιητής τοῦ νόμου ἔβαλε κάτω τό κεφάλι καί φυγε πογοητευμένος. Ατό παθαίνουμε ἤ θά πάθουμε κι᾿ ἐμες.
        Ἔχοντας πίγνωση τς καταστάσεώς μας θά πρεπε νά συμφωνήσουμε μέ τόν ερόμνογράφο καί νά παραδεχτομε ατά πού λέει σ᾿ ἕνα τροπάριο: Πσαν μαρτίαν διεπραξάμην, πάντας περέβην τῇ ἁμαρτίταν νας Παλος διεκήρυσσε, τι εναι σχατος πάντωνὁ πρτος καί μεγαλύτερος τν μαρτωλν, τί μπορομε νά πομε μες;τι εμαστε καλύτεροι καί νώτεροι πό ατόν; Καί ατό πρέπει νά τό πιστέψουμε; 
Ἡ ἀλήθεια εναι, γαπητοί μου, τι μέχρι τώρα, μασταν ψεύτικοι. Ψεύτικοι σέ λα. Φεύτικοι χριστιανοί. Ψεύτικοι νηστευτές. Ψεύτικοι ξομολογούμενοι. Ψεύτικοι προσευχόμενοι. Ψεύτικοι κοινωνοντες. Ψεύτικοι στήν γάπη, στήν πίστη, στήν ταπείνωση. ,τι κάμναμε ταν πολύ λίγα καί μισά. Οτε στό περίπου δέν εμαστε ντάξει. ς γίνουμε κάποτε πραγματικοί χριστιανοί, μέ γνήσιο κκλησιαστικό φρόνημα. Νά γίνουμε θεοσεβες μέ λη τήν σημασία τς λέξεως, σέ λη της τήν κταση, σέ λες της τίς διαστάσεις. Σέ ψος, σέ βάθος καί πλάτος. Νά τό προσπαθήσουμε φιλότιμα καί μέ τίς εχές τοῦ δικαίουώβ καί τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ νά τό κατορθώσουμε, νά τό πιτύχουμε.


Προηγουμένως, γαπητοί μου, μιλήσαμε γιά τίς ρετές τοῦ Ἰώβ, ὅπως τίς παρουσιάζει ὁ Θεός καί τίς παριθμεῖ στόν διάβολο. 

Ὁ Ἰώβ εναι δίκαιος, μεμπτος,ληθινός, θεοσεβής, πεχόμενος πό παντός πονηροῦ πράγματος. Γιά νά τό λέει Θεός, ἀσφαλς τσι εναι καί δέν χωράει καμιά μφιβολία.  
Σήμερα θά δομε κάποιες λλες ρετές, πρακτικές, πως μς τίς κθέτει ὁ ἴδιος. Καί ατές δέν θά τίς γνωρίζαμε, ν δέν εχαν προηγηθεῖ συγκεκριμένες κατηγορίες ες βάρος τουπό κάποιους φίλους του. ναγκάσθηκε νά πολογηθεῖ ἀναφερόμενος στή ζωή του.
Στή γνωστή παραβολή τοῦ τελώνου καί φαρισαίου ὁ δεύτερος γωϊστικά κινούμενος,πό τήν μεγάλη δέα πού εχε γιά τόν αυτό του, διαλαλεῖ ὑπαρκτές καί νύπαρκτες ρετές, χωρίς νά τόν ποχρεώσει κανείς καί μάλιστα τό κάνει κατά τήν ερή ρα τς προσευχς μπροστά στό Θεό. 
μιλεῖ καί ὁ Ἰώβ γιά τόν αυτό του, λλά γιά νά ντικρούσει τίς βαριές κατηγορίες, πού τόν παρουσίαζαν σάν μεγάλο ποκριτή, ναν βασανιστή καί κμεταλλευτή τν δυνάτων συνανθρώπων του. Ατό τόν παλλάσσει πό τό στίγμα τοῦ φαρισαίου καί ποκριτο. Μέ τόν τρόπο ατό μαθαίνουμε λα κενα, πού παρέμεναν κρυφά καί μυστικά, ταν μως γνωστά στό Θεό. Ἡ ἀπαρίθμηση ατν, πού ποτελοσαν τήν καθημερινή του ζωή καί πράξη, μς βοηθάει νά κατανοήσουμε κενες τίς ρετές, πού ναφέραμε στήν προηγούμενημιλία μας καί επαμε πώς εναι ρετές, πού τίς παριθμεῖ ὁ Θεός.
 καρδιά τοῦ Ἰώβ καλλιεργημένη πό τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί τήν θερμή γάπη σ᾿Ατόν, εχε γίνει λεπτή  καί εαίσθητη καί, πως ταν  πόμενο, γαποσε καί τούς συνανθρώπους του καί μάλιστα λους χωρίς καμιά ξαίρεση.  Κυρίως καί πρό πάντων τήνκδήλωνε στούς δύναμους καί νυπεράσπιστους νθρώπους, σ᾿ ατούς πού δέν εχαν κανέναν νά τούς προστατεύσει, νά τούς παρηγορήσει, νά τούς νθαρρύνει στήν δυναμία τους, στίς δύσκολες περιστάσεις. 
Εναι πολύ λεπτή καί εαίσθητη ἡ καρδιά τοῦ Ἰώβ. Βλέπει πονεμένους καί κλαίει,ναλύεται σέ δάκρυα, βγάζει στεναγμούς. Καί βέβαια δέν τό κάνει καθισμένος νωχελικά καίναπαυτικά σέ μιά μαλακή πολυθρόνα, μέσα στή ζεστασιά καί στήν θαλπωρή τοῦ σαλονιοτου. Δέν χει κούφιους συναισθηματισμούς. ντίθετα χει λεπτά, βαθιά καί εγενσυναισθήματα, πού τόν παρακινοσαν σέ μπρακτη ἀντιμετώπιση τν προβλημάτων τν δυσκολεμένων συνανθρώπων του.
Πολύ ραα μς τό λέει ὁ ἅγιος άκωβος ὁ Ἀδελφόθεος στήν καθολική πιστολή του.άν νας δελφός ἤ ἀδελφή εναι γυμνοί καί δέν χουν νά ντυθον, στερονταικόμη καί ατήν τήν καθημερινή τροφή, τούς πεῖ κάποιος πό σς, τί κρίμα, πόσο σς λυπμαι, ντε πηγαίνετε νά ζεσταθετε καί νά χορτάσετε, δέν τούς δώσετε μως τά ναγκαα καί παρασίτητα γιά τό σμα, ποιά ἡ ὠφέλεια; πίστη, ν δέν χει ργα, εναι νεκρή. Καί λίγο πιό μπροστά γράφει: Θρησκεία καθαρά καί μίαντος ατη στίν, πισκέπτεσθαι ρφανούς καί χήρας ν τθλίψει ατν. Νά πισκέπτεται κανείς ρφανούς καί χρες στήν θλίψη τους. Δέν θά περιμένουμε νά ρθουν κενοι κοντά μας, λλά μες θά τούς ναζητήσουμε. Ατό κανε ὁ Ἰώβ.
Ἡ φτώχεια χει ξιοπρέπεια καί κρύβεται πίσω πό τίς πόρτες καί τά σπασμένα παντζούρια τν φτωχικν σπιτιν. Ατοί πού μέ θράσος καί αθάδεια μς πλησιάζουν καίπαιτον, συνήθως εναι παγγελματίες πατες, πού τίς περισσότερες φορές δέν χουννάγκη. Εναι τό πάγγελμά τους καί ἡ ἀρώστια τους.
ς δομε λοιπόν τί λέει ὁ Ἰώβ. Ἡ δικαιοσύνη γιά μένα ταν πως τό νδυμά μου.νδυόμουν τήν δίκαιη κρίση σάν πανωφόρι. Μάλιστα δέ ναφέρει τήν λέξη διπλοΐδα. Εναι τό ροχο, πού τό τυλίγουμε δύο φορές στό σμα μας. Εναι κφραση μεταφορική μέ τήνποία θέλει νά δείξει τήν στενή σχέση πού εχε μέ τήν δικαιοσύνη, πόσο πολύ δίκαιος ταν. 
μουν πατέρας τν δυνάτων καί τίς δικαστικές διαφορές πού γνώριζα, φρόντιζα μέ περισσῆ ἐπιμέλεια νά ξακριβώσω ὅσο τό δυνατόν καλύτερα, φοβούμενος μήπως θελά μου κάνω κάποιο λάθος. ξέταζε λεπτομερς νά νακαλύψει τό δίκαιο, νά περασπισθεῖ τό δίκαιο, τό ποο λλοι σχυροί κατεδίωκαν καί καταπατοσαν. Δέν περίμενε  τούςδικημένους νά πνε κοντά του, λλά ατός τούς ναζητοσε μέ πολλή φροντίδα. σπαζε, λέει, τά δόντια τν δίκων καί κακν νθρώπων, πού ἦσαν σάν γρια θηρία καί ρπαζε ἀπό τά δόντια τους τά θα θύματά τους.  Ὁ μαλακός  ώβ φαινόταν σκληρός καί τρόμητος,ταν περασπιζόταν τό δίκαιο καί τόν δύνατο. 
Δέν συμπορεύθηκε μέ πονηρούς στόν κακό δρόμο. φήρμοζε ατό πού μετά πό αἰῶνεςὁ προφητάναξ Δαβίδ θά γράψει στόν πρτο ψαλμό: Μακάριος νήρ, ς οκ πορεύθην βουλῇ ἀσεβν καί ν δῷ ἁμαρτωλν οκ στι. Εναι ετυχής ὁ ἄνθρωπος κενος,ὁ ὁποος δέν βάδισε ποτέ στό δρόμο τν σεβν, οτε στάθηκε στω καί γιά λίγο κεῖ ἀπόπου περνον οἱ ἁμαρτωλοί, γιά νά συνάψει φιλία μέ ατούς.
Λίγο ργότερα ὁ Σοφός Σολομών θά γράψει στό βιβλίο τν Παροιμιν: Υέ, μή σέ πλανήσωσιν νδρες σεβες...μή πορευθς ν δῷ μετ᾿ ατν, κκλινον δέ τόν πόδα σου κ τν τρίβων ατν. Παιδί μου, πρόσεξε μή σέ πλανήσουν σεβες νθρωποι καί σέ τραβήξουν μέ τό μέρος τους. Ποτέ μή δεχθες νά πς μαζί τους... Μή βαδίσεις τόν διο δρόμο μέ ατούς, λλά λλαξε πορεία καί λοξοδρόμησε, φγε μακρυά πό βήματά τους. Ογάρ πόδες ατν ες κακίαν τρέχουσι. Τά πόδια τους τρέχουν γρήγορα στό κακό.
Πρίν πό τόν νόμο, χωρίς νά χει στά χέρια του τόν γραπτό νόμο τοῦ Θεο, τόνφήρμοζε καί τόν κολουθοσε πιστά.  Ατό εναι τό θαυμαστό. ν μέρᾳ κρίσεως θά εναι μάρτυς κατηγορίας μας, διότι μες χουμε τόν νόμο τοῦ Θεοχουμε τό ερό Εαγγέλιο δκαί εκοσι αἰῶνες, λλά δέν λέμε νά τό κολουθήσουμε. Χαρακτηριστικά ποφεύγουμε ,τι Θεός ζητάει νά κάνουμε καί πεισματικά κάνουμε κενο πού παγορεύει.
Στλη συνέχεια πηγαίνει σ᾿ ἕνα πολύ σπουδαο θέμα, τό ποο πρέπει μέ πολλή προσοχή νά τό κούσουμε.
κανε συμβόλαιο μέ τόν αυτό του, ποσχέθηκε, πρε τήν σταθερή πόφαση, νά βάλει φραγμό στά μάτια μου, νά μή παρατηρε μέ κακή πιθυμία τίς γυνακες. Δέν πέπεσε σέ σαρκικές πιθυμίες, στε νά κατρακυλίσει σέ φάμαρτα πάθη, σέ σαρκικά μαρτήματα. Εναι ατό πού λέει ὁ Κύριος στήν πί τοῦ ὄρους μιλία, χι μόνο οὐ μοιχεύσεις, πως ριζε παλαιός νόμος, δηλαδή νά μή διαπράξει ν ργῳ τήν ασχρή μαρτία, λλά νά μή ρίξει οτενα πονηρό βλέμμα σέ γυναίκα πρός τό πιθυμσαι ατς. Τότε διαπράττεται ἡ μοιχεία μέσα στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. 
πό να τέτοιο πονηρό βλέμμα τήν παθε ὁ Δαβίδ καί πεσε στό διπλό μάρτημα τοφόνου καί τς μοιχείας. στερα κλαιγε παρηγόρητα, βρεχε τό στρμα του μέ τά δάκρυα τς μετανοίας, συνέθεσε τόν Ν΄ψαλμό τς μετανοίας, τό λέησόν με ὁ Θεός. Ἀφοῦ ἔβαλε μυαλό πό τό πάθημά του, στίς προσευχές του παρακαλοσε τόν Θεό, πόστρεψον τούςφθαλμούς μου τοῦ μή δεν ματαιότητα. Κάθε τί τό ξένο εναι παγορευμένο, εναι μάταιο κι᾿ ἐμες δέν πρέπει νά ρίχνουμε τά μάτια μας πάνω του.
Κάτι νάλογο κάνει καί ὁ ἅγιος φραίμ ὁ Σύρος σέ μία πολύ ραα κατανυκτική καίξομολογητική βραδυνή προσευχή, μέ τήν ποία ζητάει συγχώρηση πό τόν Θεό. Νά τοσυγχωρήσει ὁ Θεός τίς μαρτίες, πού διέπραξε κατά τήν διάρκεια τς μέρας καί μεταξύλλων εἰ κάλλος μάταιον θεασάμην καί π᾿ ατοῦ ἐθέλχθην τόν νον. άν εδε κάτι μορφο καί ατό τοῦ ἀπέσπασε τήν προσοχή καί  τό νδιαφέρον καί εχαριστήθηκε μέσα του. 
 π᾿ ατήν τήν ννοια λεγε ὁ Μέγας Βασίλειος, καί γυναίκα οὐ γινώσκω καί παρθένος οκ εμί. Δέν μάρτησα ν ργλλά διέπραξα τήν μαρτία μέ τά μάτια μου καί τήν σκέψη μου. 
Ὁ Κύριος πάλι στό γνωστό πισόδειο μέ τόν νομικό τοῦ επε νά τηρήσει τίς ντολές, οκλέψς, οὐ μοιχεύσς κλπ. Βιαστικά καί πιπόλαια κενος πάντησε, τατα πάνταφυλαξάμην κ νεότητός μου. Λέει κάποιος ρμηνευτής, ν εχε λίγο μυαλό θά πρεπε νά πε, δυστυχς, Κύριε, μέχρι σήμερα τίποτε σπουδαο δέν μπόρεσα νά κάνω.
Ὁ Ἰώβ πιμελς πεδίωκε νά μή ξεφύγει πό τόν σιο δρόμο καί πως χαρακτηριστικάμολογεἡ καρδιά του δέν λκύσθηκε πό γυναίκα ξένου νδρός, οτε παραμόνευε παρακολουθοσε τήν πόρτα της. Καί σημειώνει: Ὁ θυμός τοῦ Κυρίου εναι πολύ μεγάλος, ταν κάποιος μολύνει τήν γυναίκα τοῦ ἄλλου. Εναι φωτιά ἡ ἁμαρτία ατή, πού καίει τό σπίτι του καί πό τίς τέσσερις πλευρές καί κόμη καταστρέφει καί τά θεμέλιά του. Μεγάλη μαρτία φέρνει μεγάλη τιμωρία, μεγάλη καταστροφή. 
λα ατά διαίτερα σήμερα πρέπει νά τά χουμε π᾿ ὄψι μας, γιατί ὁ κόσμος λος κεταιν τῷ πονηρ. Τά σαρκικά μαρτήματα εναι πολύ διαδεδομένα σήμερα. Νέοι καί γέροι δένχουν χαλινό. Πολύ δύσκολα νά βρεῖ κανείς νέους γκρατες. Πολύ δύσκολα νά συναντήσει παντρεμένους πού τιμον τό στεφάνι τους. Οἱ στατικές στό θέμα ατό εναι πελπιστικές.λάχιστοι εναι ατοί πού δέν χουν ξωσυζυγικές σχέσεις. Δέν εναι περβολή νά πομε, τι στό θέμα ατό χουμε ξεπεράσει τά Σόδομα καί τά Γόμορα. 
Συνεχε τόν ώβ πάντοτε ὁ φόβος τοῦ Κυρίου. ν καμνε κάποιο κακό, πίστευε, πώς θά τόν τιμωροσε ὁ Θεός καί ατός δέν μποροσε νά ποφέρει τήν καταδικαστική τουπόφαση. Εχε φόβον Θεοῦ γι᾿ ατό καί πέφευγε τήν μαρτία. Σκεφτόταν τι πάντοτε τόν βλέπει ὁ Θεός καί τί πάντηση, τί πολογία θά δινε; 
Τό διο πάντησε καί ὁ πάγκαλος ωσήφ στήν πονηρή γυναίκα τοῦ Πετεφρῆ ἀποφεύγοντας τίς νήθικες προτάσεις της. Πς ποιήσω τό ρμα τοτο τό πονηρόν καί μαρτήσομαι ναντίον τοῦ ΘεοΑτός ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ τόν συνεχε καί τόν συγκρατοσε πό τήν μαρτία. 
Βλέπετε πόσο μς συγκρατεῖ ὁ φόβος τοῦ Θεο; Καί ν δέν πιστεύουμε, ν δέν χουμε μέσα μας φόβο Θεο, τότε κάνουμε τά πάντα, κόμη καί τά πιό βαριά καί μεγάλαμαρτήματα, τά πιό φοβερά κακουργήματα. Χωρίς Θεό δέν χουμε κανένα φραγμό στίς σκέψεις καί στίς νέργειές μας. Χωρίς Θεό λα πιτρέπονται. μαρτάνουμε συνεχς καίσύστολα, χωρίς νά σκεφθομε, τι χουμε νά περάσουμε πό δικαστήριο μέ φοβερό κριτή.
Ατά γιά τήν θική. ς πμε σέ λλο θέμα, σέ λλη ρετή του.
Λέγουν οἱ Πατέρες τς κκλησίας, τι λα τά μαρτήματα χωρίζονται σέ τρες κατηγορίες φιληδονίας, φιλαργυρίας καί φιλαυτίας. Γιά τήν φιληδονία επαμε. 
Στή συνέχεια ὁ Ἰώβ μολογετι ποτέ δέν προσκολλήθηκε ἡ καρδιά του στά λικά πράγματα, στόν πλοτο. Ποτέ δέν κρυψε τόν χρυσό του μέσα στή γ. Ποτέ δέν στήριξε τήνλπίδα του στούς πολύτιμους λίθους, γενικά στόν πλοτο.
 Ὁ Μέγας Βασίλειος κφράζει μία πορία. Δέν μπορῶ νά καταλάβω τούς νθρώπους, λέει. Σκοτώνονται νά βγάλουν τόν χρυσό πό τά σπλάχνα τς γς καί, ταν τόν βγάλουν, πάλι τόν κρύβουν μέσα στή γ.
 Ὁ Ἰώβ δέν θεοποίησε τό χρμα, πως συνήθως γίνεται. ν ἡ τσέπη μας εναι γεμάτη καί τό πορτοφόλι μας φουσκωμένο, νομίζουμε, τι δέν χουμε νάγκη τόν Θεό. Ἡ φιλαργυρία καί ἡ πλεονεξία κατά τόν πόστολο Παλο εναι εδωλολατρεία. Ατή κτοπίζει τόν Θεό καί παίρνει τήν θέση του.  Γι᾿ ατό επε καί ὁ Κύριος, τι δέν μπορομε νά δουλεύουμε συγχρόνως σέ δύο φεντικά, στόν Θεό καί στόν μαμωνὉ ἀντίπαλος τοῦ Θεοῦ εναι μαμωνς, ὁ θεός τοῦ πλούτου. 
μως εναι λήθεια, τι τά χρήματα δέν φέρνουν πάντοτε τήν ετυχία. Πολύ σοφά επε κάποιος, τι μέ τά χρήματα γοράζουμε τό πιό μαλακό κρεββάτι, χι μως καί πνο.γοράζουμε τά καλύτερα φάρμακα, χι μως πάντοτε καί τήν γείας μας. Δωροδοκομε πολλούς, κλείνουμε πολλά στόματα, μά δέν καταφέρνουμε νά ρεμήσουμε  τήν συνείδησή μας, νά τς κλείσουμε τήν φωνή.
Ὁ Ἰώβ ποτέ δέν ασθάνθηκε γαλλίαση γιά τόν πολύ πλοτο, πού εχε, οτε πλωσε τό χέρι του νά μαζέψει καί νά ποθηκεύσει ναρίθμητα γαθά. Θά μοῦ πετε, εχε τόσα πολλά πλούτη, καί λλα θελε; 
Τό γνωρίζουμε πολύ καλά, τι πό τόν πλούτο δέν χορταίνει κανείς. σα πιό πολλάχει, τόσο περισσότερα θέλει νά ποκτήσει. Ποτέ δέν χορταίνει, ποτέ δέν λέει φτάνει. Παραδείγματα πό τήν καθημερινότητα χουμε πολλά. ς θυμηθομε ὅμως ἕνα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα πό τό ερό Εαγγέλιο. Εναι ἡ παραβολή τοῦ ἄφρωνος πλουσίου. 
Τά κτήματα ατοῦ τοῦ ἀνθρώπου πέδωσαν καλή σοδειά καί ατός, ντί νά εχαριστήσει τόν Θεό καί νά ναπαυθε, στενοχωρεται, γωνι, δέν τοῦ κολλᾶ ὕπνος, γιατί δέν χει ποῦ νά βάλει τά γενήματά του. Στό τέλος τί κατάλαβε; χασε καί τήν ζωή του καί τήν ψυχή του. Μέ τά πολλά πλούτη του γόρασεπολύ κριβά τήν κόλασή του.
 Ἐρωτᾶ ὁ ἅγιος ωάννης ὁ Χρυσόστομος: Δέν ξέρεις τί νά κάνεις; Δέν χεις ποῦ νά βάλεις τούς καρπούς σου; Νά οἱ καλύτερες ποθκες, τά στόματα τν φτωχν καί τά στομάχια τν πεινασμένων. 
Ὁ Ἰώβ ταν πολύ λεήμων καί φιλάνθρωπος. Ἡ πόρτα τοῦ σπιτιοῦ του ταν νοιχτή σέλους. Ποτέ δέν φησε ξένο νά κοιμηθεῖ ἔξω. σκοσε φιλοξενία μεγάλη καί γενική. Δένκαμνε διακρίσεις σέ κανένα. Καί μάλιστα χι μόνο περιποιόταν τούς φτωχούς στό σπίτι του, λλά κανείς δέν φευγε πό κεῖ μέ δεια τά χέρια. 
ταν μάλιστα κάποιος τοῦ χρωστοσε χρήματα καί δέν μποροσε νά ξοφλήσει τό χρέος του, δέν τόν πίεζε, οτε τόν σερνε στά δικαστήρια, λλά σχιζε μέσως τό χρεωστικό γραμμάτιο, χωρίς νά πάρει κάτι πό τόν φειλέτη του. 
Μέ ατήν τήν σπουδαία φιλοξενία του καί ὁ Ἀβραάμ τυχε νά φιλοξενήσει γγέλους, τήν γία Τριάδα. Ατήν τήν γία ρετή εχε καί ὁ ὅσιος Παΐσιος ὁ Μέγας. Τούς δεχότανλους στό κελλί του, τούς περιποιόταν, τούς τάϊζε καί τούς πλενε τά πόδια. τσι κάποια φορά φιλοξένησε τόν διο τόν Χριστό καί ξιώθηκε νά πλύνει καί τά δικά του πόδια.
κόμη ὁ Ἰώβ δέν ταν χαιρέκακος. Δέν χαιρόταν μέ τήν πτώση τν χθρν του. Δέν επε μέσα στήν καρδιά του, καλά νά πάθει. Γιά νά σκεφθομε πόσες φορές μες επαμε κάτι τέτοιο!  
Ὁ Ἰώβ ταν ταπεινός, φιλάνθρωπος, τίμιος, παραδεχόταν μέσως τό λάθος του καίμέσως, πολύ εκολα ζητοσε συγγνώμη.
Πολλές φορές οἱ κύριοι δέν φέρονται καθόλου καλά στό πηρετικό προσωπικό, στίςπηρέτριες πού χουν στά σπίτια τους καί στήν δούλεψή τους. Οἱ συνθκες διαβίωσς τους δέν εναι καθόλου νθρώπινες. Τίς θεωρον κατώτερα πλάσματα χωρίς δικαιώματα. Τίς προσβάλλουν, τίς κακομεταχειρίζονται, δέν τίς πληρώνουν καλά, τίς στερον τό μισθό τους, τίς παρενοχλον, τίς κάνουν νήθικες προτάσεις κ.. Ατό δυστυχς συμβαίνεικόμη καί σήμερα. Ἀποτέλεσμα, ατές οἱ ὑπηρέτριες νά καταρνται συνέχεια τούς κυρίους τους. Ὁ Ἰώβ ὅμως ποτέ δέν κανε κάτι τέτοιο. Δέν μάρτησε σ᾿ ατές. ταν πολύ καλόςπέναντί τους. Τίς φέρθηκε μέ τόν καλύτερο τρόπο, γι᾿ ατό κι᾿ ἐκενες δέν ποτέ επαν κακό λόγο ες βάρος του.
ν σέ κάποια λλη περίπτωση, σάν νθρωπος κάπου σφαλε, χωρίς νά τό θέλει, ποτέ δέν κρυψε τήν μαρτία του, πό φόβο μήπως χάσει τό καλό νομα, μήπως μειωθεῖ ἡδημοτικότητά του. Κάποιοι τρέμουν, τί θά πεῖ ὁ κόσμος. Ατός δέν ταν ποκριτής. Εχε τό θρρος καί τήν τόλμη νά παραδεχτεῖ τήν μαρτία του, ποια καί ν ταν. 
Πολλοί πό μς θέλουμε νά παραστήσουμε τόν ψευτοάγιο καί ναμάρτητο. Ατή εναι μεγάλη μας μαρτία. χι τό τι μαρτάνουμε, λλά τό τι δέν θέλουμε νά ναγνωρίσουμε τό σφάλμα μας, γι᾿ ατό καί δέν μετανοομε. Δέν ζητομε συγχώρηση οτε πό τόν Θεό, οτεπό τούς νθρώπους. τσι μως ἡ ἁμαρτία μας παραμένει, δέν συγχωρεται καί κάποια μέρα θά τήν πληρώσουμε κριβά. Ὁ Ἰώβ ποτέ δέν ντράπηκε νά ξομολογηθεῖ δημοσίᾳ τήν μαρτία του, κόμη μπροστά σέ πολύ λαό. 
ν ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εα τιμωρήθηκαν καί διώχθηκαν πό τόν παράδεισο, ταν γιατί δέν παραδέχθηκαν τό σφάλμα τους καί δέν ζήτησαν συγχώρηση πό τόν Θεό. Μέ τό πρτομαρτον ὁ Θεός θά τούς συγχωροσε. Τούς βοηθάει μάλιστα νά τό κάνουν. Τούς νοιξε διάπλατα τόν δρόμο καί τόν τρόπο νά τό μολογήσουν. Τούς ρώτησε, μήπως φάγατε πό τόν καρπό κείνου τοῦ δέντρου; Τό επε ὁ Θεός, τούς νοιξε εκολο δρόμο μετανοίας καί ατοί προσπαθον νά δικαιολογηθον καί ἐπιρρίπτουν τίς εθνες ὁ ἕνας στόν λλο,κόμη καί στόν διο τόν Θεό. στε οἱ Πρωτόπλαστοι δέν τιμωρήθηκαν γιά τήν μαρτία τους,λλά γιά τήν μετανοησία τους.
Ὁ ἅγιος ωάννης ὁ Σιναΐτης, ὁ συγγραφέας τς Κλίμακος στόν Δ΄λόγο του περίπακος μς ναφέρει να σπουδαο παράδειγμα. 
Κάποτε σ᾿ ἕνα κοινόβιο πγε νά γίνει μοναχός νας πρώην ληστής. ξολογήθηκε στόνγούμενο μέ κάθε ελικρίνεια καί πολλή συντριβή λα του τά μαρτήματα. Στό τέλος τόνρώτησε ὁ Γέροντας: Ατά μπορες νά τά φανερώσεις μπροστά σέ λη τήν δελφότητα; Κι᾿ ἐκενος, ἔχοντας μισήσει λοκληρωτικά τήν μαρτία καί περιφρονώντας κάθε ντροπή,πάντησε. ν θέλεις τά ξομολογομαι καί στό κέντρο τς λεξάνδρειας, μπροστά σέ λο τόν κόσμο.
Στήν πόμενη Κυριακή πού γινόταν ἡ Θεία Λειτουργία στό Κυριακό, καί νῷ ἦταν παρόντες λοι οἱ πατέρες, διακόσιοι τριάντα στόν ριθμό, μετά τήν νάγνωση τοΕαγγελίου, δίνει ντολή ὁ Ἡγούμενος νά διακόψουν τήν Θεία Λειτουργία καί νά φέρουν στό μέσον τοῦ Ναοῦ τόν ποτέ ληστή. Τώρα τοῦ λέει, πές μπροστά σέ λους τούς δελφούς τά μαρτήματά σου να-να ξεχωριστά. κενος πεσε στό δάπεδο τοῦ Ναοῦ καίξομολογήθηκε πάλι γιά δεύτερη φορά λα του τά μαρτήματα μέ φθονα δάκρυα.
Παρών ταν καί ὁ ἴδιος ὁ ὅσιος ωάννης. Συγκλονίσθηκα, επε, μέ λα σα γιναν. Ὁ ἡγούμενος τόν διαβεβαίωσε, τι πρίν κόμη σηκωθεῖ ἀπό τό δαφος, πέτυχε τήν φεση λων τν μαρτιν του. Καί μή μφιβάλεις καθόλου γι᾿ ατό συνέχισε. νας πό τούς δελφούς πού ταν κεῖ ὁμολόγησε, τι τήν ρα κείνη εδε ναν φοβερό καί πιβλητικό ντρα, πού κρατοσε στά χέρια του να χαρτί γραμμένο καί να κοντύλι πό καλάμι. Κάθε φορά πού πεσμένος στό δαφος ξωμολογετο μία μαρτία του, κενος μέ τό κοντύλι τήν διέγραφε. Ἡ ἐξομολόγηση πραγματικά συγχωρε, σβύνει τίς μαρτίες μας.
Κοντά σ᾿ ατά ταν πολύ λεήμων.
  Οἱ δυσκολίες τς ζως, δυστυχς, εναι πολλές, τά προβλήματα σοβαρά καί κανθώδη. Πόνος πολύς καί βαρύς στούς νθρώπους. Σ᾿ ατούς νάμεσα ζοσε ὁ Ἰώβ, λλά ποτέ καί σέ κανέναν δέν γύρισε τήν πλάτη του. Γιά κανέναν δέν διαφόρησε. πό κανέναν δέν στέρησε τήν βοήθειά του. Πολλοί φτωχοί, πολλά ρφανά καί χρες  πλωναν  κετευτικά τά χέρια τους πρός σ᾿ ατόν ζητώντας τήν βοήθειά του. λους ατούς δέν τούς φησε νά λυώνουν πό τήν γωνία, οτε νά κουράζωνται χοντας ψωμένα τά χέρια γιά πολύ χρόνο καί νά παρακαλον. Μέ μεγάλη προθυμία, μέσως σπευδε νά βοηθήσει οσιαστικά καί μέ διάκριση.
Ἡ δική μας ντίδραση σέ τέτοιες περιπτώσεις εναι πολύ διαφορετική. Μς πλησιάζει φτωχός, κι᾿ ἐμες θέλουμε πολλά παρακάλια. Ταπεινώνεται μπροστά μας κι᾿ ἐμες τόνξευτελίζουμε κόμη περισσότερο καί ἤ τόν ποπέμπουμε μέ δεια τά χέρια ἤ ἀφοῦ τόνξουθενώσουμε, τοῦ δίνουμε μιά μικρή βοήθεια, πως θά πετούσαμε να κόκκαλο σ᾿ ἕνα σκυλί. Κάποιοι μάλιστα  ζητον μέ κβιαστικό τρόπο νταλλάγματα καί πολλές φορές πονηρά καί παράνομα.
Ὁ Ἰώβ παραδέχεται καί μολογετι ποτέ δέν φαγε ψωμί μόνος του, χωρίς νά δώσει στόρφανό. Καί ατό τό κανε πό τήν μικρή λικία τοῦ ἄλλου, σάν νά ταν πραγματικός πατέρας του. Καί χι μόνο τόν τρεφε λικά, λλά τόν καθοδηγοσε καί πνευματικά. Τούς εχε σάν παιδιά του.
Κι᾿ἐμες νομίζουμε, τι μέ μισό ερώ, πού δίνουμε κάνουμε λεημοσύνη. Περιοριζόμαστε μόνο στά λικά καί λησμονομε, τι ἡ πνευματική βοήθεια εναι μεγαλύτερη καί νώτερη. Πολύ ραα μς τό λέει ὁ ἅγιος άκωβος ὁ Ἀδελφόθεος: Σώζει ψυχήν κ θανάτου καί καλύψῃ πλθος μαρτιν. Πότε εδαμε τόν ρφανό, τόν φτωχό σάν δικό μας παιδί καί πότε κάναμε ,τι θά κάμναμε στό δικό μας παιδί; Στήν Θεολογική  Σχολή μς λεγε νας καθηγητής, ὁ κ. Κορναράκης: Εναι να ρφανό παιδί, πού παίρνει τά γράμματα, λλά δένχει γονες, δέν μπορεῖ νά σπουδάσει. Θά ναλάβουμε μες τά ξοδα τν σπουδν του, γιά νά βγεῖ ἄνθρωπος τς προκοπς στήν κοινωνία; Εναι μία καλή κοπέλα φτωχιά μως καί δέν μπορεῖ νά παντρευτε, γιατί δέν χει προίκα. Τήν προικίζουμε σάν νά ταν δικό μας παιδί; Τότε θά μπορούσαμε νά μιλήσουμε γιά λεημοσύνη. 
Ατό κανε ὁ ἅγιος Νικόλαος. Προίκισε τρες δελφές, πού καλοπαντρεύτηκαν καί διέφυγαν τόν κίνδυνο νά κλειστον σέ πορνεο. Ὁ ἅγιος Σεραπίων δωσε τά ροχα πού φοροσε καί τυλίχθηκε να σεντόνι, γι᾿ ατό νομάσθηκε καί γιος Σινδόνιος. Πούλησε κατόπιν τό Εαγγέλιο πού εχε καί δωσε τά χρήματα λεημοσύνη καί στό τέλος, μή χοντας τίποτε λλο, πουλήθηκε ὁ ἴδιος σκλάβος, γιά νά βοηθήσει κάποιον πού εχε νάγκη. 
Ὁ ἅγιος ωάννης ὁ Ἐλεήμων φτά ἤ ὀχτώ φορές πούλησε τό κρεββάτι του, γιά νά βοηθήσει τούς φτωχούς καί ὁ ἴδιος κοιμταν κάτω στό δάπεδο. Ἡ ἁγία Παρασκευή ἡ Ἐπιβατινή δωσε τά καινούργια νδύματα πού φοροσε σέ μιά φτωχιά καί πρε τά δικά της παλιά. Σέ λλη περίπτωση δωσε λεημοσύνη τόν βαφτιστικό της σταυρό. 
Ὁ Ἰώβ δέν διαφόρησε γιά τόν γυμνό, πού ν τόν φηνε θά ξεπάγιαζε, θά πέθαινε πό τό κρύο. Δέν χρειαζόταν νά τό πολυσκεφθεῖ καί νά καθυστερήσει, μέσως τόν ντυνε. 
Ατό δέν λέγει καί ὁ Κύριος; Γυμνός καί περιεβάλετέ μεφήρμοζε τό Εαγγέλιο αἰῶνες πρό Χριστο, πρίν μς τό παραδώσουν οἱ ἱεροί Εαγγελιστές. μες οἱ χριστιανοί, ν δώσουμε, θά δώσουμε ,τι δέν μς χρειάζεται καί εναι γιά πέταμα. μως τέτοια σαβούρα θά δώσουμε στό Χριστό; φοῦ ὅ,τι κάνουμε σ᾿ Ἐκενον ναφέρεται.
Οἱ ἀδύνατοι νθρωποι τόν ελογοσαν, διότι θερμαίνοντο οἱ ὦμοι τους πό τά μάλλινανδύματα, πού τούς δινε. 
Κάτι νάλογο λέει ὁ ἅγιος ωάννης ὁ Χρυσόστομος. ταν κάνεις τραπέζι στό μνημόσυνο τοῦ συγγενος σου μή καλέσεις τούς πλούσιους, πού χουν νά φνε. Προσκάλεσε τούς φτωχούς, πού θά φνε καί θά προσευχηθον γιά τήν νάπαυση τοῦ κεκοιμημένου. Ατν προσευχή εσακούεται περισσότερο πό τόν Θεό. 
Δέν σήκωσε ποτέ τό χέρι του κατά τοῦ ὀρφανο, γιά νά τόν χτυπήσει, μέ τήν σκέψη τι στήν δίκη θά εναι λοι μέ τό μέρος του, μέ τό μέρος τοῦ ἰσχυρο. Καί σήμερα κόμη ατό συμβαίνει. Οἱ πιό πολλοί, ν χι λοι, εναι μέ τό μέρος τοῦ ἰσχυροστω καί ν χει δικο. Οἱ ἰσχυροί χουν φίλους, χι μως καί οἱ ἀδύνατοι, οἱ καταφρονεμένοι.
Ατά μέ κάποια συντομία καμνε ὁ δίκαιος ώβ. τσι ζοσε, μέ ατές τίς ρετές στόλιζε τόν αυτό του. 
πως εδαμε ποτέ δέν λησμόνησε τήν δίκαιη νταπόδοση πού πιφυλάσσει ὁ Θεός στούςδικους καί κακοποιούς. πό τήν μαρτία τόν συγκρατοσε ὁ φόβος τοῦ Θεο. Ατό δένταν κάποιο κίνητρο γωπαθές. Δηλαδή δέν πέφευγε τό κακό μόνο πό τόν φόβο τς τιμωρίας. Ὁ Ἰώβ δυνεδίαζε  τόν φόβο τοῦ Θεοῦ μέ τήν γάπη του γιά τόν διο τόν Θεό  καί γιά τούς νθρώπους, πού εναι τά πλάσματά του.
Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εναι να σωτήριο μπόδιο, γιά νά μή παρεκκλίνει κάποιος πό τόν σιο δρόμο, νά μή γλιστρήσει στόν γκρεμό τς πωλείας. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ φράζει τήνπικίνδυνη κατεύθυνση, ποδεικνύει λλη σωτήρια. νισχύει καί τονώνει τήν διάθεση τς ψυχς, νά συνεχίσει τήν μορφη καί ρωϊκή πορεία στό καλό. Οἱ δυνάμεις τοῦ σώματος καί τς ψυχς ναπτύσσονται καί κινονται λεύθερα στήν πιτέλεση τοῦ καλο, σέ ργαγάπης καί φιλανθρωπίας, σέ πράξεις εγενικές, πού ξευγενίζουν καί ατόν πού τίς σκεκαί ατόν πού τίς δέχεται καί λους σους τίς ντιλαμβάνονται. 
ποιος κάνει κάτι μόνο πό τόν φόβο τοῦ Θεο, τά κάνει τυπικά, περιορισμένα σέ στενάρια, μέ σφιγμένη καρδιά. δῶ ὅμως χουμε κάτι λλο. Ὁ Ἰώβ δέν προβαίνει σέ νέργειες τυπικές-ξωτερικές, λλά τίς κάνει μέ τρυφερότητα καρδις νός στοργικοῦ πατέρα. νιωθε τούς δυστυχισμένους συνανθρώπους του σάν πραγματικά παιδιά του. Γι᾿ ατό λέει ὁ ἴδιος,γώ μην πατήρ δυνάτων. Δέν περιοριζόταν σέ κάποια μισόλογα ψευτοπαρηγορις. Δέν φησε τούς πονεμένους νά χουν τήν ασθηση τς γκατάλειψης καί νασφάλειας μέσα στήν δυναμία τους.
Ζοσε τό πρόβλημα τν λλων καί μπαινε στήν θέση τους. τσι μόνο μπορομε νά καταλάβουμε τούς λλους καί νά τούς βοηθήσουμε. 
κόμη δέν ξεχώριζε τόν ξένο πό τούς δικούς του. Προσέφερε τό καλύτερο πού εχε. λοι εμαστε παιδιά τοῦ ἴδιου πατέρα. ταν πευθυνώμαστε στόν διο πατέρα καί λέμε πάτερμν ὁ ἐν τος ορανος, σημαίνει τι μεταξύ μας εμαστε δέρφια.
Τά γαθά του δέν τά θεωροσε δικά του, κτμα του, λλά τι ταν διαχειριστής ατν, πού τοῦ χάριζε ὁ Θεός καί τοῦ τά χάριζε γιά λους. Ατά πού λεγαν οἱ Πατέρες τςκκλησίας μπνεόμενοι καί διαποτιζόμενοι πό τό πνεμα τοῦ ἁγίου Εαγγελίου, ὁ ἴδιος τά πίστευε καί τά φήρμοζε αἰῶνες πρίν.
Ἡ γνησιότητα τς γάπης του φαινόταν διαίτερα στίς σχέσεις του μέ τό προσωπικό τοσπιτιοῦ του. Ξέρουμε πόσο δύσκολες καί λεπτές εναι οἱ σχέσεις ργοδότη καί ργαζομένου. Δημιουργονται πολύ συχνά δυσάρεστες συγκρούσεις. Πολύ διαφορετικά βλέπουμε κάποιον πό μακρυά καί ντελς φιαφορετικά ὅταν εμαστε κοντά του, ταν συνεργαζόμαστε μαζί του, ὅταν τόν ζομε καθημερινά.
γαπητοί μου,
Καί σήμερα πρέπει νά τελειώσουμε. Εδαμε τήν λεπτή καί εγενική παρξη τοῦ Ἰώβ. Γνωρίσαμε τήν λεπτή καί εαίσθητη καρδιά του, τήν γεμάτη πό μεγάλη καί ποδειγματικήγάπη, πού ξερε νά γαπᾶ ἔμπρακτα, χωρίς διακρίσεις καί οσιαστικά.
 Εδαμε τήν προσήλωσή του στήν θική καί τήν γκράτεια, στήν τιμιότητα. 
Παρ᾿ ὅτι εχε χρήματα καί κτήματα πολλά, δέν δωσε σ᾿ ατά τήν καρδιά του. Δέν προσκολλήθηκε σ᾿ ατά. ταν στό πακρον λεήμων καί φιλάνθρωπος. 
Σκοπός τς ζως μας εναι ἡ σωτηρία μας. Πς θά τό πιτύχουμε ατό; χοντας πάντοτε κατά νον καί φαρμόζοντες τήν προτροπή τοῦ Κυρίου, πορεύου καί σύ ποίει μοίως.Νά πιδιώξουμε νά κάνουμε ,τι κανε κενος, δηλαδή ὁ Ἰώβ. Νά γίνουμε ,τι γινε κενος.μήν.-
πηγή εδώ  και εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...