Κυριακή των Μυροφόρων- «Ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ... τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού» (Μάρκ. ιε΄ 43).

Απόστολος: Α΄ Καθ Ιωάν. α΄ 1 – 7

Ευαγγέλιο: Μάρκ. ιε΄ 43 – ιστ΄ 8

«Ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ... τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού» (Μάρκ. ιε΄ 43).

Τιμώντας διαχρονικά κάποια πρόσωπα, σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε την προσφορά τους. Σημαίνει ακόμα ότι αποδεχόμαστε τη διδασκαλία τους και τέλος δεσμευόμαστε να τους μιμηθούμε. Τα πρόσωπα που τιμούμε σήμερα ήταν αυτόπτες μάρτυρες της παρουσίας «του λόγου της ζωής», κατά το σημερινό «Απόστολο». Αυτοί «είσαν, άκουσαν και εψηλάφησαν τη ζωή όπως αυτή φανερώθηκε στο πρόσωπο του Χριστού». Αυτοί έγιναν κοινωνοί και συμμέτοχοι αυτής της χαράς της κοινωνίας με τον Πατέρα και τον Υιό και αργότερα με το Άγιο Πνεύμα. Αυτής δε της «κοινωνίας» θέλουν να μας καταστήσουν κοινωνούς και εμάς, για να είναι και η δική μας χαρά ολοκληρωμένη.

Κατά τη σημερινή Κυριακή των Μυροφόρων τιμούμε τα «μυροφόρα» πρόσωπα, άντρες και γυναίκες, όπως τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία και το Νικόδημο, καθώς και τις γυναίκες, Μαρία τη Μαγδαληνή, τη Μαρία τη μητέρα του Ιακώβου και τη Σαλώμη. Τέλος, τιμούμε σήμερα, 8 Μαΐου, και τη μνήμη του Ευαγγελιστού Ιωάννου. Όλοι τους, άντρες και γυναίκες, οδήγησαν τη φύση μας στην καταξίωση, ξεπερνώντας τα όρια του «φύλου». Όλοι τους επιβεβαίωσαν τη βασική διδασκαλία του Χριστιανισμού, ότι «ουκ ένι άρσεν και θήλυ» (Γαλ. γ΄ 28) και ότι όλοι είναι «κληρονόμοι της ζωής», η οποία προσφέρθηκε ξανά στους ανθρώπους δια του θανάτου και της Αναστάσεως του Χριστού.

Όλοι τους επιβεβαίωσαν με τις πράξεις τους ότι η ισότητα ανδρός και γυναικός δεν είναι ούτε ευκαιριακό σύνθημα, αλλά ούτε και μαθηματική πράξη. Η ισότητα είναι τρόπος ζωής που πηγάζει από την ένωση του ανθρώπου με την πηγή της ζωής, το Θεό. Η ισότητα είναι στάση ζωής απέναντι σε καταστάσεις, απέναντι στους ανθρώπους και τέλος στάση ζωής απέναντι στο Θεό.

Τόσο στο σημερινό «Απόστολο», που είναι από την πρώτη καθολική επιστολή του Ευαγγελιστού Ιωάννου, όσο και στο Ευαγγέλιο του Μάρκου, καταγράφονται οι «μαγικές» λέξεις που οδήγησαν σ’ αυτή τη στάση ζωής όλα τα πρόσωπα που τιμούμε σήμερα. Λέξεις όπως, «ακηκόαμεν», «εωράκαμεν», «εθεασάμεθα» και «αι χείρες ημών εψηλάφησαν», και που ακούσαμε στο σημερινό «Απόστολο». Λέξεις που αποτελούν όχι απλά μαρτυρία, αλλά βεβαιότητα η αίσθηση της παρουσίας της αιώνιας ζωής, καθώς και της συμμετοχής σ’ αυτήν.

Αυτή ακριβώς η βιωματική ζωή τους οδήγησε σε τολμηρές αποφάσεις, που είχαν σαν αποτέλεσμα να γίνουν συμμέτοχοι της κοινωνίας με το Θεό. Οι λέξεις «τολμήσας» και «εδωρήσατο», του σημερινού Ευαγγελίου, εκφράζουν όλο το δυναμισμό της πίστεως, αλλά και τη χαρά της δικαίωσης, κατ’ αρχάς με την παράδοση του σώματος του Ιησού από τον Πιλάτο και στη συνέχεια με το να ακούσουν το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως του Ιησού. «Μη εκθαμβείσθε», τους είπε ο Άγγελος και συνέχισε: «Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον· ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν». Μην τρομάζετε. Ψάχνετε για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, το σταυρωμένο. Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Να και το μέρος όπου τον είχαν βάλει.

Η πίστη στο πρόσωπο του Ιησού τους έκαμε όλους να πάρουν, για τα δεδομένα των ημερών, τολμηρές αποφάσεις. Ο Ιωάννης, του οποίου τιμούμε σήμερα τη μνήμη, παρευρίσκετο στη δίκη του Ιησού, άκουσε με τα ίδια του τα αυτιά την καταδίκη του Διδασκάλου του και τέλος ήταν ο μοναδικός από τους δώδεκα Μαθητές που παρακολούθησε τη σταύρωση του Ιησού. Μέσα από αυτή την οδυνηρή εμπειρία μπόρεσε, σαν αυτόπτης μάρτυρας, να μας αποκαλύψει αυτά που ακούσαμε στο σημερινό «Απόστολο»: «Όταν η ζωή φανερώθηκε, την είδαμε με τα μάτια μας. καταθέτουμε, λοιπόν, τη μαρτυρία μας και σας μιλάμε για την αιώνια ζωή που ήταν με τον Πατέρα, φανερώθηκε όμως σ’ εμάς. Αυτό που είδαμε κι ακούσαμε το αναγγέλλουμε και σ’ εσάς, για να συμμετάσχετε κι εσείς μ’ εμάς, στην ίδια κοινωνία, που είναι η κοινωνία με τον Πατέρα και τον Υιό του τον Ιησού Χριστό. Κι αυτά σας τα γράφουμε για να είναι ολοκληρωμένη η χαρά σας».

Τόλμησε ο Ιωάννης. Τόλμησαν και ο Ιωσήφ με το Νικόδημο καθώς και οι Μυροφόρες γυναίκες. Τόλμησαν και αντιπαρατάχθηκαν, τόσο με τους θρησκευτικούς και πολιτικούς άρχοντες, όσο και με τον Ιουδαϊκό λαό. Τόλμησαν, ξεπερνώντας φόβο και υπολογισμούς. Τόλμησαν, παίρνοντας το δρόμο της ελευθερίας, αφού προηγουμένως ξεπέρασαν και τον ίδιο τον εαυτό τους. Πήραν το δρόμο της ελευθερίας, ένα δρόμο που κατά τον ποιητή «θέλει αρετήν και τόλμη». Τόλμησε ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία. Παραμέρισε το φόβο και ζήτησε από τον Πιλάτο το σώμα του Ιησού, μαζί δε με τον Νικόδημο το έθαψαν σε λαξευμένο βράχο. Τόλμησαν και νίκησαν. Τόλμησαν την ώρα που οι μαθητές του, εκτός του Ιωάννη, τον είχαν προδώσει, αρνηθεί και εγκαταλείψει. Τόλμησαν κυριαρχημένοι από την αγάπη. Και η τόλμη αυτή τους δικαίωσε, γιατί ο Πιλάτος «εδωρήσατο το σώμα τω Ιωσήφ».

Αυτή την τόλμη, κι αυτή την αγάπη διακρίνουμε και στις μυροφόρες που ξεπέρασαν «τον φόβον των Ιουδαίων», ξεπέρασαν το φόβο της παρουσίας των Ρωμαίων στρατιωτών και τέλος ξεπέρασαν το φόβο της απομάκρυνσης του λίθου από την είσοδο του τάφου. Και οι τρεις τους απέδειξαν ότι δεν υπάρχει «ασθενές» και «ισχυρό» φύλο, αλλά αντίστοιχη αδυναμία, ή δύναμη της ψυχής. Και όλα τα πρόσωπα που τιμούμε σήμερα είχαν αυτή την ψυχική δύναμη, χάρις στην οποία θυσίασαν το ατομικό συμφέρον και υπερασπίστηκαν με αποφασιστικότητα την πίστη τους. γιατί, το πνεύμα που μας έδωσε ο Θεός, είναι πνεύμα δύναμης και αγάπης και όχι πνεύμα δειλίας.

Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, χρειαζόμαστε, αδελφοί μου, αυτό το πνεύμα της δύναμης της πίστεως και της ηθικής που θα προτάξουμε στον επιχειρούμενο αποχρωματισμό μας ως Χριστιανών. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος βρίσκεται στο δικό μας συμβιβασμό, ή τη δική μας αδιαφορία. Σε εποχές δύσκολες ή εύκολες χρειάζεται μια δυναμική στους Χριστιανούς που θα προβάλουν τη δύναμη της πίστεως μέσα από τη ζωή και τη συμπεριφορά τους. στο χώρο της πίστεως δεν υπάρχει χώρος για συμβιβασμούς ή λιποταξίες. Αν θεωρηθεί ότι η Χριστιανική ζωή είναι σταυρική, αφού, όπως προέτρεψε και ο ίδιος ο Κύριος ότι «όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθήσει» (Ματθ. ιστ΄ 24), τότε, να ξέρουμε ότι όσοι βρίσκονται στο σταυρό δεν κατεβαίνουν από μόνοι τους. Μένουν εκεί, όπως έκανε και ο Χριστός. Μένουν στις επάλξεις του αγώνα, όπως έκαναν όλα τα πρόσωπα που τιμούμε σήμερα και μέσα από την τόλμη τους γίνονται οι ζωντανοί μάρτυρες της πίστεως και της αγάπης προς το Θεό. Ας τους μιμηθούμε. Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης – Μητρόπολη Πάφου