Αφιέρωμα στον συνεπίσκοπο μου: "Εκεί…στην εμπόλεμη ζώνη"

 

Σκέψεις αγάπης καθαρά αδελφικής. Σκέψεις καρδιακές. Σκέψεις εν προσευχαίς «περισσοτέρως» για τον αδελφό, που εδώ και μήνες ζεί στην πρώτη γραμμή του πυρός...

Εκεί στη Τρίπολη της Λιβύης.. Εκεί, που για γνωστούς ή άγνωστους λόγους, μαίνεται ένας πόλεμος. Δεν είμαι πολεμικός ανταποκριτής ούτε πολύ περισσότερο πολιτικός αναλυτής. «Δίπλα» από μας συμβαίνουν τα γεγονότα... Ένας πόλεμος με άμεση συνεπαγωγή αθώα θύματα!... Θα τολμούσα να πω «ων ουκ έστιν αριθμός...». Εκατόμβη θυμάτων και μάλιστα μικρών παιδιών....
Και ο Ορθόδοξος Επίσκοπος της Τριπόλεως της Λιβύης κ. Θεοφύλακτος μένει έως της σήμερον φρουρός άγρυπνος, στην κυριολεξία.
Όλο αυτό το διάστημα, από την πρώτη μέρα της «κήρυξης» αυτού του πολέμου, ο Επίσκοπος έμεινε επί των επάλξεων. Κι αυτό δεν είναι ρητορικό σχήμα λόγου. Είναι η αλήθεια. Όταν άλλοι, που έχουν το ακόμη περισσότερο βάρος της ευθύνης έφυγαν και άφησαν τους λίγους εναπομείναντες Έλληνες και τον Επίσκοπο και την Εκκλησία μόνους τους, ο Επίσκοπος έμεινε και μένει μόνος, «μόνω τω Θεώ διαλεγόμενος!...».
Όποτε είναι δυνατόν, επικοινωνώ μαζί του, όπως πιστεύω και άλλοι αδελφοί, τόσο από το Πατριαρχείο μας, όσο και από την Ελλάδα. Μιλώντας μαζί του, διαπιστώνει κανείς, ότι μιλά με άνθρωπο γνήσιο του Θεού, που ξέρει να υπομένη και δεν έμαθε να λυγίζη οπισθοχωρώντας. Ξέρει καλά το μάθημα του Μικρού Ποιμνίου!... Οι αδελφοί μας στην Ελλάδα, θέλω να πιστεύω, ότι στην πλειοψηφία τους κατανοούν, τι σημαίνει να μένης έστω και γιά μιά ψυχή!... Αν κάποιοι δεν το κατανοούν, είναι αυτοί, που δεν σκέπτονται Ευαγγελικά, ούτε ζούν το Μυστήριο της παρουσίας του Θεού «μέσα και διά της Εκκλησίας....». Ξέρουν μόνον να θεωρητικολογούν, κηρύττοντας ακατάσχετα .... τον εαυτό τους.
Αδελφέ μου Θεοφύλακτε,
Πρόσφατα σε μιά συνέντευξη σου είπες «ότι οι βομβαρδισμοί έγιναν και είναι η καθημερινότητά μας....». Αυτό τα λέει όλα!....
Η ιστορία θα καταγράψη το μαρτύριο και τη μαρτυρία Σου. Η Κεφαλή του Πατριαρχείου μας, ο αληθινός και γνήσιος Πατέρας μας, ο Πατριάρχης της Αγάπης, της Ειρήνης και της Καταλλαγής, συνάμα δε της Προσευχής, σύντομα θα επαινέση, και όχι μόνον, την θυσιαστική Σου αγάπη και προσφορά στους ελάχιστους αδελφούς του Χριστού.
Όλοι προσευχόμαστε για Σένα, με πρώτον τον Πρώτον της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, τον Πατριάρχη μας Κύριον Κύριον ΘΕΟΔΩΡΟΝ Β΄.
Δέξου τις σκέψεις μου αυτές δημοσιοποιημένες, όχι για κανένα άλλο λόγο, – οι μάρτυρες και το μαρτύριο δεν υπόκεινται στους νόμους της προβολής - , αλλά μόνο για ένα λόγο: να τονωθούν ακόμη περισσότερο τα αποθέματα της αντοχής και της αγίας Σου υπομονής.
Με την ολοκάρδια ευχή, η ειρήνη να βασιλεύση στην περιοχή και οι άνθρωποι να επανέλθουν στις εστίες τους, και μιά καινούρια μέρα ειρήνης να ξημερώση γι’ αυτή τη χώρα.
«Ο Χριστός εν τω μέσω ημών», Αδελφέ. Δύναμη και κουράγιο. Καλή επάνοδο στην Πατρίδα. Με το καλό να Σε σφίξουμε ΟΛΟΙ στην αγκαλιά μας. Άξιος γιά ό,τι κάνεις και γιά ό,τι προσφέρεις στις τραγικές αυτές ώρες. Είμαστε μαζί Σου. Ο Θεός είναι μαζί Σου!....