Πολιτική αποσταθεροποίηση και Βατοπαίδι

Από τον Σπύρο Μπαζίνα - Από τότε που ξέσπασε το θέμα της Μονής Βατοπαιδίου, είχα προσπαθήσει (στην αρχή «ως φωνή βοώντος εν τη ερήμω») να αναδείξω κυρίως την διεθνή πλευρά του. Το θέμα δεν ήταν ποτέ κυρίως νομικό (ποινικό η αστικό), και ποτέ κυρίως εσωτερικό. Ήδη τα «Επίκαιρα» αποκαλύπτουν απόρρητα έγγραφα που ενισχύουν αυτήν την άποψη …Σύμφωνα με το δημοσίευμα στα «Επίκαιρα» της 16ης Ιουνίου και την αναδημοσίευση στην ιστοσελίδα Real.gr της 17ης Ιουνίου (http://www.real.gr), απόρρητο έγγραφο της ΕΥΠ προς την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή τον Φεβρουάριο του 2009 αναφέρεται σε πληροφορίες από την Ρωσική Υπηρεσία Πληροφοριών για το σχέδιο «Πυθία», που σκοπό είχε «την αναβολή ή τη ματαίωση της ενεργειακής πολιτικής της χώρας».

 
Σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα, το σχέδιο «Πυθία» περιλάμβανε επιχείρηση δολοφονίας του Κ. Καραμανλή, πολιτική αποσταθεροποίηση της χώρας με την υπόθεση Βατοπαιδίου, οικονομική αποσταθεροποίηση με την καθ’ οιονδήποτε τρόπο υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας, κοινωνική αποσταθεροποίηση με διάφορες μορφές κοινωνικής αναταραχής και δημιουργία προβλημάτων στην εξωτερική πολιτική.
Αν αυτές οι πληροφορίες ήταν ακριβείς η αν επηρέασαν την λήψη αποφάσεων από την τότε Κυβέρνηση η την τότε Αντιπολίτευση δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε με βεβαιότητα. Πλήρη απόδειξη για τέτοια θέματα δεν θα έχουμε ποτέ όσο κι αν είμαστε σίγουροι. Αλλά και δεν χρειαζόμαστε πλήρη απόδειξη γιατί, αντί να κάνουμε συνομωσιολογία και δίκη αναπόδεικτων προθέσεων, μπορούμε να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος και να αποφασίσουμε περί του τι δέον γενέσθαι από τούδε και στο εξής.
Γνωρίζουμε λοιπόν ότι και η ελληνική και προφανώς και οι ξένες κυβερνήσεις ήταν ενήμερες για τα παραπάνω σχέδια και την κατάσταση της Ελλάδος. Όπως γνωρίζουμε ότι το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποίησε την αποσταθεροποίηση της χώρας για να κερδίσει τις εκλογές του 2009 εν γνώσει τουλάχιστον της πιθανότητας ότι αυτή μπορεί να είχε σχεδιαστεί στο εξωτερικό (η ενεργειακή πολιτική της χώρας πάντως άλλαξε).
Κάτι που είναι επίσης σημαντικό είναι ότι γνωρίζουμε πλέον ότι ο νυν Πρωθυπουργός έκανε μυστικές διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ ήδη πριν εκλεγεί, ενώ δήλωνε ότι «λεφτά υπάρχουν», και μετά την εκλογή του απέφυγε να δανειστεί όσο μπορούσε, ενώ γύριζε στον κόσμο λέγοντας ότι τα ταμεία μας είναι άδεια, τα βιβλία μας πλαστά και ο λαός μας διεφθαρμένος, τουλάχιστον μέχρι να υπαχθούμε στο μνημόνιο (μετά γίναμε καλοί πάλι).
Γνωρίζουμε επίσης ότι το μνημόνιο έγινε για να σώσει τις τράπεζες και όχι για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις (βλ. για παράδειγμα δήλωση του πρώην Γερμανού Καγκελάριου Χέλμουτ Σμίτ) και σε κάθε περίπτωση οδηγεί την χώρα στην καταστροφή, αφού αφαιρει κεφάλαια από την οικονομία, μειώνει το ΑΕΠ και αυξάνει το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Όπως γνωρίζουμε ότι η μνημονιακή πολιτική δεν έχει ποτέ εγκριθεί από τον λαό, ενώ γίνεται προσπάθεια να «εγκριθεί» από τα κόμματα χωρίς εκλογές, και η συνταγματικότητα του είναι αμφίβολη, ενώ το ΣτΕ καθυστερεί την εκδίκαση της προσφυγής του ΔΣΑ, του ΤΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και άλλων φορέων.
Τι δέον γενέσθαι; Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε μια εκτροπή από την δημοκρατική και συνταγματική νομιμότητα και να βγούμε από το παρόν αδιέξοδο με άμεσες εκλογές (η αναβολή των εκλογών είναι περαιτέρω εκτροπή που θυμίζει αποστασία). Ο λαός μόνο μπορεί να αποφασίσει ποιο η ποια κόμματα θα τον κυβερνήσουν και ποια πολιτική κατεύθυνση θα πρέπει να ακολουθηθεί.
Με βάση το γεγονός ότι το μνημόνιο μας οδηγεί στην καταστροφή και σε κάθε περίπτωση δεν το εγκρίνει ο λαός, πρέπει να βγούμε από το μνημόνιο το συντομότερο δυνατό. Πως; Παρουσιάζοντας στους δανειστές μας ένα δικό μας έντιμο και ρεαλιστικό σχέδιο αναδιάρθρωσης και λέγοντας «η το δεχόσαστε η δεν πληρώνουμε φράγκο». Για να το δεχτούν, το σχέδιο πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα μέτρα που είναι απαραίτητα για να επιστρέψουμε στην παραγωγή πλεονασμάτων και να αποπληρώσουμε όσο περισσότερο από το χρέος μπορούμε. Δηλαδή το σχέδιο πρέπει να περιλαμβάνει διαρθρωτικά μέτρα και ιδιωτικοποιήσεις (συμπεριλαμβανομένης της πώλησης δημοσίων επιχειρήσεων στους εργαζόμενους αλλά και την μετοχοποίηση ασφαλιστικών η άλλων δικαιωμάτων των εργαζομένων), περικοπές δαπανών αλλά και αναπτυξιακές επενδύσεις, λελογισμένους και δίκαιους φόρους, πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, αλλά και ελάφρυνση των όρων των δανείων (άφεση μέρους του χρέους, μείωση των επιτοκίων και παράταση του χρόνου αποπληρωμής).
Σε όλο τον κόσμο μια τέτοια αναδιάρθρωση είναι η μόνη μέθοδος όταν κάποιος δεν μπορεί να πληρώσει όλα τα χρέη του αλλά μπορεί και πρέπει να σωθεί. Και είναι η μόνη μέθοδος που εξυπηρετεί τα θεμιτά συμφέροντα και του οφειλέτη και των δανειστών. Όποια άλλη μέθοδος βλάπτει και τους δυο και οφείλεται είτε σε διαφωνία είτε σε σύγχυση είτε στην αθέμιτη βέβαια επιδίωξη των δανειστών, όχι να πάρουν τα λεφτά τους, αλλά να πάρουν αίμα, να ενεργήσουν ως έμποροι της Βενετίας η Έμποροι των Εθνών, εξυπηρετώντας αθέμιτα πολιτικά συμφέροντα (να καθυποτάξουν δηλαδή τον ελληνικό λαό). Αυτό ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να το επιτρέψει. Και πρέπει να βρει την δύναμη του μέσα από την ιστορία και την πνευματική του παράδοση, την κοινοτική και κοινοβιακή παράδοση της Ορθοδοξίας, δείχνοντας αλληλεγγύη στους ασθενέστερους, ώστε να μπορέσει να πει στους δανειστές του «αν δεν δεχτείτε το σχέδιο αναδιάρθρωσης, κηρύσσουμε πτώχευση και δεν πληρώνουμε φράγκο, θα ζήσουμε εν ανάγκη με ακρίδες και μέλι άγριο στα βουνά όπως οι πατέρες μας»!
Για αυτό είναι απαραίτητο ο δρόμος του λαού προς τα βουνά και τα μοναστήρια (τα κάστρα αυτά της λευτεριάς μας) να μείνει ανοικτός ώστε να έχει ο λαός δρόμο υποχώρησης και ανασύνταξης. Αλλά και η περιουσία της Εκκλησίας και των Μοναστηριών πρέπει να προστατευτεί από την επιχειρούμενη απαλλοτρίωση από το Δημόσιο στα πλαίσια της κρίσης και της μνημονιακής πολιτικής ώστε να έχει η Μάννα Εκκλησία να θρέψει τα παιδιά της. Η τελευταία γραμμή αμύνης του λαού ήταν πάντα η Εκκλησία και τα Μοναστήρια, και ήδη αυτή η γραμμή βάλλεται. Καιρός να ξυπνήσουμε και να την υπερασπίσουμε, και με αυτή την λευτεριά μας που κερδήθηκε με μαρτύρων και ηρώων αίμα. Νυν υπέρ πάντων αγών. Η ταν η επί τας.