Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 07, 2014

Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου- Φαρισαίου φύγωμεν ὑψυγορίαν... - π. Γεώργιος Ρ. Ζουμῆς

Φαρισαίου φύγωμεν ψυγορίαν...


 Ἡ πρώτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου, γαπητοί μου, εναι φιερωμένη στήν παραβολή τοΤελώνου καί τοῦ Φαρισαίου. Εναι μία παραβολή τοῦ Κυρίου μικρή μέν σέ κταση, λλά τεράστια σέ ξία  καί πνευματικό περιεχόμενο. Μέ ατήν θέλει ὁ Χριστός νά δείξει καί λοιμες νά συνειδητοποιήσουμε, τι ἡ ὑπερηφάνεια εναι κάτι πολύ κακό. Εναι ἡ πικρή καίγιάτρευτη ρίζα τοῦ κακοῦ στόν νθρωπο. Ατή μς ποξενώνει καί μς κρατάει μακρυάπό τήν γιαστική χάρη τοῦ Θεοπως πό τήν λλη πλευρά ἡ ταπείνωσις εναι τό σωτήριο ντίδοτο στήν καταστροφική πορεία, πού μς δηγεῖ ὁ ἐγωϊσμός. Εναι τό μεγαλύτερο καί χειρότερο μπόδιο γιά τήν σωτηρία μας. 
Ἡ ὑπερηφάνια εναι μία νοσηρή κατάστασις, πού μποδίζει νά καταλάβουμε τι εμαστεμαρτωλοί καί νά πελευθερώσει τήν διάθεση γιά μετάνοια. γωϊσμός καί μετάνοια εναι δύο ννοιες ντελς ντίθετες καί συμβίβαστες μεταξύ τους. Ἡ μία ναιρεῖ τήν λλη. Οπύλες τς ψυχς εναι ρμητικά κλειστές γιά τήν Θεία Χάρη καί κατά συνέπεια εναιδύνατη ἡ σωτηρία μας, σο μμένουμε στήν γωϊστική μας περιχάραξη.
περηφάνεια καί γωϊσμός εναι καταστάσεις δαιμονικές, ωσφορικές. Καί ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου, ατή πού ρχίζει σήμερα καί θά διαρκέσει βδομντα μέρες, εναι κατ᾿ ἐξοχήν καιρός γώνα κατά τοῦ ἐγωϊστικοῦ μας φρονήματος καί σκησις τς μεγάληςρετς τς ταπεινώσεως. Εναι μονόδρομος τς σωτηρίας μας. 
Ατό σημαίνει, πώς ν δέν γυρίσουμε πίσω, ν δέν μπομε στό δρόμο τς μετανοίας, δέν θά καταλάβουμε τό λάθος μας καί τήν μαρτία μας.  Δέν θά συναντήσουμε ποτέ τόν Θεό, δέν θά χουμε συγχώρηση, δέν θά μς δώσει ποτέ ὁ Θεός τό λεός του. Γιατί ὁ Θεός χαρίζει τό λεός του καί συγχωρεῖ ἐκείνους, πού ασθάνονται τά λάθη τους καί ζητον τό λεός του. ν συνεχίσουμε τόν δρόμο, πού τώρα βαδίζουμε, δυστυχς ποτέ δέν θά συναντηθομε μαζί του.
λο τό κακό στόν νθρωπο συνοψίζεται σέ μία καί μόνη λέξη: περηφάνεια. Σ᾿ ατήν πού κτρέφει τόν δαιμονικό γωϊσμό. Ατή δέν μς φήνει νά δομε τήν πραγματική μας κατάσταση. ν μπορούσαμε νά τό κάνουμε, τότε θά φρίτταμε γιά τήν κατάστασή μας. Συγκρίνουμε τούς αυτούς μας μέ συγγενες, γνωστούς καί φίλους καί νομίζουμε, τιπερέχουμε πό λους ατούς στήν ρετή, στήν καλωσύνη στήν πίστη, στίς γνώσεις, στίς κανότητες.
λεγε ὁ μακαριστός π. Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης: ν συγκρίνω τόν αυτό μου μέ τούς λλουςνθρώπους, νομίζω πώς κάτι εμαι. ν μως τόν συγκρίνω μέ τόν Χριστό, (γιατί Ατός εναι τό μέτρο μας), τότε βλέπω τι εμαι σκουριαμένος ντενεκές.
ς δομε τίς διαφορές νάμεσα στούς δύο ατούς νθρώπους.
Ὁ φαρισαος περνοσε τόν αυτό του σπουδαο καί καταδικάσθηκε. Ὁ τελώνης πίστευε, πώς ταν ξιος νά τιμωρηθε, μά ὁ Θεός τόν συγχώρησε. Βλέπουμε λοιπόν πώς λλη εναιἡ κρίσις τν νθρώπων καί λλη ἡ γνώμη τοῦ Θεο. Γι᾿ ατό νά χαμηλώσουμε, νά κατεβάσουμε τήν δέα πού χουμε γιά τούς αυτούς μας καί νά᾿ μαστε βέβαιοι, τι μες θά εμαστε οἱ κερδισμένοι.
Ὁ φαρισαος εναι ὁ θρησκευτικός τύπος, πού πολλοί θά ζήλευαν γιά τίς ρετές καί τίςγαθοεργίες του. Ὁ τελώνης θεωρεται μαρτωλός καί παράδειγμα πρός ποφυγήν. μωςὁ φαρισαος κατακρίνεται, χι γιά τίς ρετές του, λλά γιατί στηριζόταν στόν αυτό του καί χι στό λεος τοῦ Θεο. Καί ὁ τελώνης σφαλς δέν παινεται γιά τήν μαρτωλότητά του, λλά γιατί ασθάνεται τήν ναξιότητά του. 
Ὁ ταπεινός δέν δικαιώνει τόν αυτό του, σα-σα τόν καταδικάζει. Δέν ζητάει νά τό μείψειὁ Θεός γιά τίς ρετές πού δέν χει, λλά νά τόν λυπηθεῖ γιά τίς μαρτίες του τίς πολλές. 
Ὁ φαρισαος δέν μποροσε νά συναντήσει τόν Θεό καί νά νοιώσει τήν παρουσία του, γιατί δέν στρεφόταν πρός τόν Θεό, λλά πρός τόν αυτό του. Μς τό λέει ὁ Χριστός μέσα στό Εαγγέλιο: Ὁ φαρισαος στραφείς πρός αυτόν... Τελικά ὁ δυστυχής φαρισαος δέν πίστευε στόν Θεό. Οτε πγε στό ναό, γιά νά τόν συναντήσει. Χρειαζόταν ναν πίσημο χρο, γιά νά ατοαποθεωθεῖ καί νά ατοδικαιωθε. Καί σάν τέτοιο βρκε τό ερόν, τόν Ναό. Κατάλληλο καιρό γιά νά τό κάνει βρκε τήν σεβαστή ρα τς προσευχς. προσπάθεία του ατή ταν νδειξις βαθεις σωτερικς πελπισίας, πού προέρχεται πό τήν δυναμία του νά βρεῖ τόνπραγματικό Θεό. 
κόμη ὁ φαρισαος ασθάνεται τήν νάγκη νά ξυψώσει τόν αυτό του, γιατί στό βάθος καταλαβαίνει πώς εναι γιά περιφρόνηση. Καί πειδή δέν μπορεῖ πραγματικά νά ξυψώσει τόν αυτό του, χαμηλώνει καί ποβιβάζει, περιφρονεῖ καί μειώνει τούς λλους νθρώπους καί ατόν τόν τελώνη. Δέν εμαι, επε, πως οἱ ἄλλοι ρπαγες, δικοι, μοιχοί ἤ ὅπως ατόςδῶ ὁ τελώνης. 
μως ταπεινώνοντας τούς λλους, τούς πορρίπτει καί ποξενώνεται πό ατούς. Στήν οσία ποκόπτεται πό τόν Θεό, δέν μπορεῖ νά τόν συναντήσει, φόσον πομακρύνεταιπό τούς νθρώπους. Ἡ ὑπερηφάνειά του τόν κανε ντιπαθητικό στούς νθρώπους,λλά κυρίως καί πρό πάντων παράδεκτο στόν διο τόν Θεό.
γαπητοί μου δελφοί, 
Τό μύνημα τοῦ Εαγγελίου εναι ξεκάθαρο. Ὁ Θεός γαπάει τόν ταπεινό νθρωπο, στω καί ν χει μαρτίες.Τόν βοηθάει νά καθαριστεῖ καί νά σωθε. Βδελύσσεται μως τήνποκρισία στούς ψευτοευλαβες, γιατί ατοί μπαίζουν Θεό καί νθρώπους. 
Μακρυά λοιπόν πό τήν περηφάνεια. Μακρυά πό ,τι μς κάνει νά χάνουμε τήν παφή μας μέ τήν γάπη τοῦ Θεοῦ καί τν δελφν μας. Νά διδαχθομε πό τήν πονεμένη, λλά ελικρινῆ στάση τοῦ τελώνη καί ς παραδεχθομε ταπεινά νώπιον τοῦ Θεοῦ τήν δυναμία καί θλιότητά μας. 
Πολλοί πό μς εναι φαρισαοι καί καλούμεθα νά γίνουμε τελνες. Ἡ ταπείνωσις εναι κατάσταση πού γυρεύει πό μς ὁ Θεός. Εναι ὁ τόπος τς συναντήσεώς μας μέ τόν Θεό.
Ὁ ἀββάς Σισώης φτασε στά τελευταα του, ταν στό τέλος τς ζως του. Τόνποκαλοσαν λοι τό διαμάντι τς ρήμου. Σάν τό᾿ μαθαν λλοι πολλοί συνασκηταί του πγαν νά τόν δον, νά πάρουν τήν εχή του. Τό πρόσωπό του στραφτε καί τά χείλη του κάτι προσπαθοσαν νά φιθυρίσουν. Σάνα μέ κάποιον κουβέντιαζε. Μέ ποιόν συνομιλες, πάτερ; τόν ρώτησαν. ρθαν οἱ ἄγγελοι νά μέ πάρουν, επε, καί τούς παρακαλῶ νά μέφήσουν κόμη, γιά νά μετανοήσω καί στερα νά μέ πάρουν. Δέν χεις νάγκη πό μετάνοια, μακάριε Σισώη, γιατί σύ μετανοοσες σέ λη σου τήν ζωή, τοῦ επαν, θαυμάζοντες γιά τήν ταπεινοφροσύνη του. Δέν ξέρω, δελφοί μου, ν χω βάλει κόμηρχή μετανοίας καί δύο δάκρυα κύλησαν πό τά μάτια του... Ατά ταν τά τελευταα λόγια του...
ν νας Μέγας Σισώης χει νάγκη μετανοίας, δέν χουμε μες; Γι ᾿ ατό φαρισαίου φύγωμεν ψηγορίαν καί τελώνου μάθωμεν τό ταπεινόν ν στεναγμος. Μέσαπό τά βάθη τς πάρξεώς μας νά βγαίνει ὁ τελωνικός ναστεναγμός: Ὁ Θεός λάσθητιμν τος μαρτωλοςμήν.-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...