Συναξαριστής της 28ης Μαίου

Ὁ Ἅγιος Εὐτυχὴς ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς

 

Ὑπῆρξε ἄξιος στρατιώτης Χριστοῦ καὶ ἀκούραστος ἐργάτης τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ καρποφόρα διδασκαλία του καὶ τὰ ἐποικοδομητικά του ἔργα κράτησαν πολλὲς ψυχὲς ὄρθιες στὴ χριστιανικὴ πίστη. Μάλιστα, εἶχε τὸ χάρισμα νὰ ἁλιεύει ψυχὲς στὸ Χριστὸ μὲ τὰ σωτήρια δίχτυα τοῦ Εὐαγγελίου.

Καὶ τὸ σπουδαιότερο, ἦταν ἕτοιμος νὰ δώσει καὶ τὴν ζωή του γιὰ τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν σωτηρία αὐτῶν τῶν ψυχῶν, μιμούμενος τὸν Κύριο, ποὺ εἶπε: «Καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν». Δηλαδή, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, δὲν ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ ὑπηρετηθεῖ, ἀλλὰ ἦλθε γιὰ νὰ ὑπηρετήσει καὶ νὰ δώσει τὴν ζωή του λύτρο, γιὰ νὰ ἐξαγορασθοῦν καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸ θάνατο πολλοί.

Ὁ φθόνος, ὅμως, τῶν πωρωμένων εἰδωλολατρῶν ὁδήγησε στὴ σύλληψη τοῦ Εὐτυχοῦς καὶ κατόπιν στὸ μαρτυρικὸ θάνατο, μέσα στὰ βαθειὰ νερὰ ἑνὸς ποταμοῦ.

Ὁ Σωφρόνιος Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του, ἰσχυρίζεται ὅτι ἐσφαλμένα γράφεται Εὐτυχὴς καὶ μάλιστα ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς καὶ ὅτι τὸ σωστὸ εἶναι Εὐτύχιος μάρτυς καὶ ὄχι ἐπίσκοπος.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς εὐτυχήσας ἀρετῶν ταῖς ἰδέαις, τῆς τῶν Μαρτύρων εὐκληρίας μετέσχες, Ἱερομάρτυς ἔνδοξε παμμάκαρ Εὐτυχές· σὺ γὰρ τῷ Θεῷ ἡμῶν, καθαρῶς ὑπουργήσας, αἵμασιν ἐφοίνιξας, τὴν ἁγίαν στολήν σου· μεθ’ ἧς Χριστῷ καὶ νῦν ἱερουργῶν, ἀεὶ δυσώπει, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’.
Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Εὐτύχιε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον 
Ἦχος β’. Τοῖς αἱμάτων σου.
Τῆς Ἐκκλησίας στερρῶς προϊστάμενος, ὑπὲρ αὐτῆς τὴν ψυχὴν Πάτερ τέθεικας· ἣν νῦν ἀπαρέγκλιτον φύλαττε, τῆς εὐσεβείας τοῖς δόγμασιν Ὅσιε· αὐτῆς γὰρ Εὐτυχὲς ἑδραίωμα.

Μεγαλυνάριον 
Κῆρυξ εὐτυχίας τῆς ἀληθοῦς, τοῖς ἐν ἀγνωσίᾳ, χρημάτισας ἱερουργέ, τῆς τοῦ μαρτυρίου, πλουτοποιοῦ εὐκλείας, ὦ Εὐτυχὲς ἐπέβης, ἀγωνισάμενος.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ἡ Ἁγία Ἐλικωνίδα

Ἔζησε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Γορδιανοῦ τοῦ Γ´, στὰ μέσα τοῦ 3ου μ.Χ. αἰῶνα (238-244). Ἦταν Θεσσαλονικιὰ ἀλλὰ μετακόμισε στὴν Κόρινθο, ὅπου καταγγέλθηκε σὰν χριστιανὴ στὸν ἄρχοντα Περίνιο.

Μάταια αὐτὸς προσπάθησε νὰ τὴν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ πίστη. Ἐκείνη ἔμενε σταθερὴ καὶ φώναζε ὅτι εἶναι χριστιανή. Ἐξοργισμένος τότε ὁ Περίνιος τὴν ἔβρισε χυδαῖα καὶ τῆς ξύρισε τὸ κεφάλι. Ἡ Ἐλικωνίδα χαμογελῶντας ἀπάντησε: «Σεῖς, ἔπαρχε, θεωρεῖτε ἄνθρωπο κυρίως τὸ σῶμα, καὶ τὴν ὀμορφιά του, νομίζετε ὅτι εἶναι ἡ κυριότερη ἀνθρώπινη ἀρετή, καὶ πάνω σ᾿ αὐτὴ τὴν βάση στηρίζετε τὴν ταπεινὴ καὶ πρόσκαιρη εὐτυχία σας. Ἀλλὰ γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανούς, τὸ ἐπίγειο σῶμα εἶναι ὅπως καὶ τὸ ῥοῦχο. Αὐτὸ κάποια μέρα θὰ παλιώσει καὶ θὰ πεταχτεῖ. Ἑπομένως ὅ,τι καὶ ἂν κάνεις τὸ φθαρτὸ σῶμα μου δὲν θὰ μὲ ἐνοχλήσει, διότι δὲν θὰ καταφέρεις νὰ βλάψεις, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς μου, ὅπου ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ στηρίζουμε τὴν αἰώνια εὐτυχία μας».
Ὁ Περίνιος διέταξε τότε καὶ ἔβαλαν τὴν ἁγία μέσα σὲ λιωμένο μολύβι καὶ ἄσφαλτο. Ἡ θεία χάρη ὅμως τὴν κράτησε ἀβλαβή. Τὸ ἴδιο συνέβη, ὅταν ἀργότερα καὶ ὁ ἀνθύπατος Ἰουστίνος τὴν ἔριξε στὴ φωτιὰ καὶ τὰ ἄγρια θηρία.

Τελικὰ ἡ Ἐλικωνίδα ἀποκεφαλίστηκε καὶ ἔτσι φόρεσε τὸ ἀμάραντο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου γιὰ τὸν Χριστό.


------------------------------------------------------------------------------
 

Οἱ Ἅγιοι Κρήσκης, Παῦλος καὶ Διοσκορίδης

Ἔζησαν στὴ Ῥώμη καὶ ἔφεραν μὲ τὴν διδασκαλία τους πολλοὺς εἰδωλολάτρες στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ.

Συνελήφθησαν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ ἀφοῦ τοὺς ἔδειραν δυνατά, κατόπιν τοὺς ἔριξαν ζωντανοὺς μέσα σὲ καμίνι φωτιᾶς καὶ ἔτσι ὅλοι πῆραν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλός

 

Χωρὶς ὑπόμνημα στοὺς Συναξαριστές. Ὑπάρχουν ὅμως τρεῖς παραλλαγὲς τῆς βιογραφίας του, σὲ Ἁγιορείτικους κώδικες. Αὐτὸς λοιπὸν ἦταν Σκύθης στὴν καταγωγὴ καὶ ἔζησε στὴν Κωνσταντινούπολη ἐπὶ βασιλέως Λέοντος τοῦ μεγάλου (πὼς βρέθηκε ἐκεῖ, ἄγνωστο).

Ἀπὸ παιδὶ μπῆκε στὴν ὑπηρεσία κάποιου ἄρχοντα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Θεογνώστου ὀνομαζόμενου. Ἐκεῖ λόγω τῆς ἀρετῆς του προόδευε καὶ ὁ ἄρχοντας τὸν εἶχε σὲ μεγάλη ἐκτίμηση.

Κατόπιν ὅμως θείας προσταγῆς, ἀκολούθησε τὴν ζωή του διὰ Χριστὸν σαλοῦ (τρελοῦ), ποὺ μὲ λεπτομέρεια περιγράφει ἡ ἐκτενέστερη βιογραφία του. Εἶχε προορατικὸ χάρισμα καὶ μεγάλη σοφία. Τελικὰ ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ σὲ ἡλικία 66 χρονῶν.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Μωρίαν ἑκούσιον διὰ Χριστὸν τὸν Θεόν, ἐπόθησας Ὅσιε, τὸν σοφιστὴν ἀληθῶς, μωράνας καὶ ἤνυσας, μέσον πολλῶν θορύβων, τὸν ἀγῶνα Ἀνδρέα· ὅθεν σε ὁ Δεσπότης, Παραδείσου πρὸς πλάτος, ἐσκήνωσε πρεσβεύειν ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

Κοντάκιον 
Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τὸν ἑκουσίως κακουχούμενον, πενόμενον, ἐμπαροινούμενον ἑκάστοτε, τυπτόμενον, λιθαζόμενον καὶ θέατρον ἐποφθέντα κόσμῳ μέλψωμεν Ἀνδρέαν ὁσιώτατον, ὥσπερ σαλὸν διὰ Χριστὸν πολιτευσάμενον, πόθῳ κράζοντες· Χαίροις, Πάτερ θεόληπτε.

Ἕτερον Κοντάκιον 
Ἦχος α´. Χορὸς ἀγγελικός.
Τὸν βίον εὐσεβῶς, ἐκτελέσας θεόφρον, δοχεῖον καθαρόν, τῆς Τριάδος ἐδείχθης, Ἀνδρέα μακάριε, καὶ Ἀγγέλων ὁμόσκηνος· ὅθεν αἴτησαι τὸν ἱλασμὸν καὶ εἰρήνην, τοῖς τιμῶσί σε, καὶ ἐκτελοῦσι σὴν μνήμην, δοθῆναι πρεσβείαις σου.

Ὁ Οἶκος 
Ἄγγελοι προσποιήσεις τὰς μωράς σου, Ἀνδρέα, ἐθαύμασαν, πανόσιε πάτερ, ὅτι πέλων σοφὸς ἀληθῶς ὡς σαλὸς ἐβίως, δαιμόνων, ἔξηχος καὶ ἀνο μος· διόπερ νῦν βοῶμέν σοι ἀξιόχρεως·Χαῖρε, ἀπαύγασμα ἐγκρατείας·χαῖρε, θησαύρισμα ἀπαθείας.Χαῖρε, τοῦ Χριστοῦ ἐν σαρκὶ φέρων στίγματα·χαῖρε, τοῦ ἐχθροῦ ὁ συντρίψας φρυάγματα.Χαῖρε, πάτερ, ἐνδιαίτημα προσποιήσεων μωρῶν·χαῖρε, ἄνερ, καλλιέργημα προσφερθεὶς διὰ Χριστόν.Χαῖρε, ὅτι κατεῖδες Παραδείσου τὸ κάλλος·χαῖρε, ὅτι ἀνεῖλες ἀρχεκάκου τὸ μένος.Χαῖρε, αὐτόπτης τῆς Σκέπης Παρθένου·χαῖρε, ὁ λάτρης τοῦ Λόγου Ὑψίστου.Χαῖρε, σοφῶς σὺν κυσὶν ὁ βιώσας·χαῖρε, σαφῶς ὡς σαλὸς διαπρέψας.Χαίροις, Πάτερ θεόληπτε.

Κάθισμα 
Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.
Σταυρὸν ἐπ᾿ ὤμων σου, ἀναλαβόμενος, προθύμως ὅσιε κατηκολούθησας, τῷ σταυρωθέντι δι᾿ ἡμᾶς, ἀδίκως μαστιζόμενος, λίθοις τε βαλλόμενος, δαιμόνων προσποιούμενος, ζήσας ὑπὲρ ἄνθρωπον, μάκαρ βίον ἰσάγγελον διὸ καὶ σὺν ἀγγέλοις χορεύων, μέμνησο μάκαρ τῶν τιμώντων σε.

Μεγαλυνάριον Σοῦ ἡ ὑπὲρ ἄνθρωπον βιοτή, ἐξέπληξε νόας, καὶ δαιμόνων τοὺς ζοφερούς, πῶς γυμνὸς Ἀνδρέα, καὶ ἔξηχον τὸν τρόπον, λαθὼν ἐπολιτεύσω· διὸ τιμῶμέν σε.


-------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Νικήτας Ἀρχιεπίσκοπος Χαλκηδόνας

 

Δὲν ἀναφέρεται στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου. Συναντᾶται στοὺς τέσσερις Λαυριωτικοὺς Κώδικες Δ 39, Θ 87, Δ 36 καὶ Ω 147.

Στοὺς δυὸ τελευταίους ὑπάρχει ἀκολουθία του, ποίημα Ἰωσὴφ τοῦ Ὑμνογράφου. Ἀπὸ τὴν ἀκολουθία του λοιπὸν μαθαίνουμε, ὅτι ὁ Νικήτας ἔζησε στὰ χρόνια της εἰκονομαχίας καὶ ἀναδείχτηκε μέγας ὁμολογητὴς μαζὶ μὲ ἄλλους δυὸ ἄγνωστους ἄλλους ὁμολογητές, καὶ μάλιστα συγγενεῖς του, τὸν Νικήτα καὶ τὸν Ἰγνάτιο. Ὑ
πῆρξε φιλάνθρωπος, ἄριστος ποιμενάρχης καὶ πολὺ ἀγωνιστὴς κατὰ τῶν αἱρέσεων.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας ὁ ἱερομόναχος

Γεννήθηκε στὴν Προῦσα ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς καὶ ἔγινε ἱερέας. Κάποτε ὅμως, τὸ 1801, καθὼς ἦταν μεθυσμένος ἀρνήθηκε τὸν Χριστό. Ἀλλ᾿ ὅταν συνῆλθε, παρουσιάστηκε στὸν κριτή, πέταξε τὸ σαρίκι καὶ ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸν Χριστό.

Τότε τὸν ἔριξαν στὴ φυλακή, ὅπου ὁ Ζαχαρίας προσευχόταν στὸν Θεὸ νὰ τὸν ἐνισχύσει στὸ μαρτύριο. Κατόπιν τὸν ἔβγαλαν καὶ μὲ κολακεῖες καὶ συμβουλὲς προσπάθησαν νὰ ἀλλάξουν τὸ φρόνημά του. Ἀλλ᾿ ὁ Ζαχαρίας παρέμεινε σταθερὸς στὴν πίστη του.

Ἀμέσως τότε ἄρχισαν τὰ φρικτὰ βασανιστήριά του. Ἀφοῦ τὸν ἔδειραν ἀνελέητα, ἕσφιξαν τὸ κεφάλι του μὲ πυρακτωμένα σίδερα. Κατόπιν ξερίζωσαν τὰ νύχια τῶν ἄκρων του μὲ μυτερὰ καὶ κοφτερὰ καλάμια, καὶ ἐξάρθρωσαν τὰ χέρια του. Στὴ συνέχεια τὸν ἔκλεισαν πάλι στὴ φυλακή, ἀλλ᾿ ὅταν τὸν ὁδήγησαν ἐπανειλημμένα στὸν κριτή, ὁ Ζαχαρίας ὁμολογοῦσε πάντα Χριστὸν Ἐσταυρωμένον.

Τότε τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 28 Μαΐου 1802, σὲ ἡλικία 38 ἐτῶν.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Μῆτρος ἢ Δημήτριος ὁ Πελοποννήσιος

 

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο καὶ ἀνατράφηκε ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς. Ἐξισλαμίστηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους, μαζὶ μὲ ἄλλους νέους, πιθανῶς μετὰ τὴν κατάπνιξη τῆς ἐπανάστασης τῆς Πελοποννήσου τὸ 1769.

Τὸ παιδὶ αὐτὸ ὀνομαζόταν Δημήτριος καὶ ὅταν ἐξισλαμίστηκε ὀνομάστηκε Μουσταφᾶς. Ἀπὸ τὴν φύση του εὐφυὴς καὶ δραστήριος, ἀναδείχτηκε ὁ Μουσταφᾶς μεταξὺ τῶν ἐπιφανῶν Τούρκων τῆς Πελοποννήσου καὶ πῆρε τὸ ἀξίωμα τοῦ Ἔπαρχου (ἰμπροχώραγα), καὶ ἀπόκτησε πολὺ πλοῦτο καὶ δούλους. Ἐπιθυμοῦσε ὅμως ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ ἐπανέλθει στὴν πίστη τῶν πατέρων του, γι᾿ αὐτὸ δὲν θαμπώθηκε ἀπὸ τὸν πλοῦτο καὶ τὶς τιμές.

Πῆρε λοιπὸν τὴν ἀπόφαση νὰ ἐπιστρέψει στὸν Χριστιανισμὸ καὶ προσῆλθε σ᾿ ἕνα πνευματικὸ στὴν Τρίπολη, ὅπου ἐξομολογήθηκε, πῆρε τὴν συμβουλή του καὶ ζοῦσε κρυφὰ χριστιανικά. Ἡ χριστιανική του ὅμως ζωὴ σκανδάλισε τοὺς μωαμεθανοὺς καὶ τὸν κατάγγειλαν στὸν πασὰ τῆς Τρίπολης.

Ὁπότε ὁ μάρτυρας συνελήφθη στὸ Μυστρᾶ, ὁδηγήθηκε στὸν πασὰ τῆς Τρίπολης καὶ ὁμολόγησε ὅτι εἶναι ἕτοιμος νὰ χύσει τὸ αἷμα του γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Παρὰ τὶς συμβουλὲς καὶ τὶς ὑποσχέσεις τοῦ πασᾶ, ὁ μάρτυρας παρέμεινε ἀμετάθετος στὴν πίστη του.

Μετὰ ἀπὸ ὁρισμένο χρονικὸ διάστημα στὴ φυλακή, τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 28 Μαΐου 1794, Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς, στὴν Τρίπολη.

Τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου παρέλαβαν οἱ χριστιανοὶ καὶ τὸ ἔθαψαν στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρα Δημητρίου στὴν Τρίπολη. Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου συνέγραψε ὁ Κορινθίας Μακάριος.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θαυματουργός

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ἔζησε τὸν 13ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἐξελέγη Ἐπίσκοπός της πόλεως Ροστώβ. Ποίμανε θεοφιλῶς τὸ ποίμνιό του γιὰ εἴκοσι ἔξι χρόνια καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 1288 μ.Χ. Κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἐξοδίου Ἀκολουθίας τοῦ κάποιοι πιστοὶ εἶδαν τὸ τίμιο λείψανό του νὰ σηκώνεται καὶ νὰ τοὺς εὐλογεῖ. Ὁ Ἅγιος Θεὸς τὸν εὐλόγησε μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας καὶ πολλὰ θαύματα ἐπιτελοῦνται στὸν τάφο του.


------------------------------------------------------------------------------
 

Μνήμη Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Ἐν Νικαίᾳ (325) (Ζ´ Κυριακὴ μετὰ τὸ Πάσχα).


-------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης (+ 4ος αἰ.)

Συνεργάστηκε μὲ τὸν Μ. Ἀθανάσιο ἐναντίον τῶν Ἀρειανῶν, μετάσχων καὶ στὴν Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Ὁ Ἀλέξανδρος μετέφερε καὶ τὸ λείψανο τῆς μάρτυρος Ματρώνης στὴ Θεσσαλονίκη καὶ ἔκτισε καὶ ἐκκλησία. Ἑορτάζεται καὶ τὴν Ζ´ Κυριακὴ μετὰ τὸ Πάσχα.


-------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Σενατόρος Ἐπίσκοπος Παβίας

Ὁ Ἅγιος Σενατόρος ἦταν Ἐπίσκοπος τῆς Παβίας τῆς Ἰταλίας καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 480 μ.Χ.


-------------------------------------------------------------------------------

Ὁ Ἅγιος Σενατόρος Ἐπίσκοπος Μιλάνου

Ὁ Ἅγιος Σενατόρος καταγόταν ἀπὸ τὸ Μιλάνο τῆς Ἰταλίας καὶ παρακολούθησε ὡς Πρεσβύτερος, τὶς ἐργασίες τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ συνῆλθε στὴ Χαλκηδόνα τὸ 451 μ.Χ.Ἐξελέγη Ἐπίσκοπος τοῦ Μιλάνου καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 480 μ.Χ.


-------------------------------------------------------------------------------

Ὁ Ἅγιος Ἰούστος Ἐπίσκοπος Οὐργέλλης

Ὁ Ἅγιος Ἰούστος ἔζησε τὸν 5ο καὶ 6ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἀναφέρεται ὡς ὁ πρῶτος καταγεγραμμένος Ἐπίσκοπος Οὐργέλλης τῆς Ἰσπανικῆς Καταλανίας. Κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, μετὰ τὸ 527 μ.Χ.


-------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Χέρων ὁ Ἱερομάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Χέρων καταγόταν ἀπὸ Χριστιανικὴ οἰκογένεια τῆς Ρώμης καὶ ἔζησε στὴ Γαλλία κατὰ τὸν 5ο αἰώνα μ.Χ. Μετὰ τὴν κοίμηση τῶν γονέων του διαμοίρασε τὴν περιουσία του στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀκολούθησε τὸν ἀσκητικὸ βίο. Ὁ Ἐπίσκοπος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ὅταν πληροφορήθηκε τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου του, τὸν κάλεσε καὶ τὸν χειροτόνησε διάκονο. Ἀπὸ τότε ὁ Ἅγιος ἀφιέρωσε τὴν ζωή του στὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου. Φονεύθηκε, ὅμως, ἀπὸ ληστὲς κοντὰ στὴν πόλη Καρτρέ, ὅπου σήμερα στὸ ἀββαεῖο ποὺ φέρει τὸ ὄνομά του, βρίσκονται τὰ ἱερὰ λείψανά του.


-------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Γερμανὸς Ἐπίσκοπος Παρισίων

Ὁ Ἅγιος Γερμανὸς γεννήθηκε στὴν πόλη Ἀουτὸν τῆς Γαλλίας τὸ 496 μ.Χ. Ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ ἀκολούθησε τὸν μοναχικὸ βίο καὶ ἐκάρη μοναχός. Διετέλεσε ἡγούμενος τῆς μονῆς τοῦ Ἁγίου Συμφοριανοῦ († 22 Αὐγούστου) καὶ το 556 μ.Χ. ἐξελέγη Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως τῶν Παρισίων. Διακρίθηκε γιὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου, τὴν ἀκτημοσύνη καὶ τὴ φιλανθρωπία του. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀποκαλεῖται «πατέρας καὶ προστάτης τῶν πτωχῶν». Ὁ Ἅγιος Θεὸς τοῦ δώρισε τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
Ὁ Ἅγιος Γερμανὸς κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 576 μ.Χ.


-------------------------------------------------------------------------------
 

Ἡ Ὁσία Φιλοθέα ἡ Παρθενομάρτυς

Ἡ Ὁσιοπαρθενομάρτυς Φιλοθέα, γεννήθηκε στὸ Μολύβοτο τῆς Παμφυλίας στὴ Μικρὰ Ἀσία. Οἱ γονεῖς της, πατρίκιος Ἰωάννης καὶ Εἰρήνη, τῆς ἔδωσαν Χριστιανικὴ ἀνατροφή. Στὴ σπουδὴ τῶν ἱερῶν γραμμάτων σημείωσε μεγάλη πρόοδο καὶ εἶχε ἀποστηθίσει τὴν Ἁγία Γραφή. Ἀπὸ τὴν παιδική της ἡλικία ἐπιδόθηκε στὸν ἀσκητικὸ βίο καὶ τὴν ἄσκηση. Ὅταν ἔγινε δέκα τεσσάρων ἐτῶν ὑποχρεώθηκε, χωρὶς τὴν θέλησή της, νὰ νυμφευθεῖ κάποιον δεκαεπταετὴ ποὺ ὀνομαζόταν Κωνσταντίνος. Κατόρθωσε ὅμως νὰ πείσει τὸ σύζυγό της νὰ διατηρήσουν τὴν ἀγνότητά τους καὶ μέσα στὸ γάμο, μιμούμενοι τὸ παράδειγμα τοῦ Ὁσίου Ἀμμούν († 4 Ὀκτωβρίου) καὶ τῆς συζύγου του.

Ἡ Φιλοθέα ἔχασε νωρὶς τοὺς γονεῖς της, τὴ μητέρα της σὲ ἡλικία τριῶν ἐτῶν καὶ τὸν πατέρα της λίγο καιρὸ μετὰ τὸν γάμο της. Ὁ σύζυγός της χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς πέθανε μετὰ ἀπὸ ἔξι ἔτη ἔγγαμου βίου. Ἡ Φιλοθέα, ἀφοῦ ἀπελευθέρωσε τοὺς δούλους τῆς οἰκογένειας καὶ διαμοίρασε τὰ πλούτη σὲ φτωχοὺς, ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια, μαζὶ μὲ μία δούλη της ἀποσύρθηκε σὲ ἕνα νησὶ τῆς λίμνης, ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὸ Μολύβοτο.

Καθημερινές της ἐνασχολήσεις ἦταν ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχή. Ἡ φήμη τῶν ἀρετῶν καὶ τῆς θεοφιλοῦς βιοτῆς της διαδόθηκε στὶς γύρω περιοχές. Ἡ Ὁσία ἀνέλαβε ἀκόμη καὶ τὸ ἔργο τῆς στηρίξεως τῶν Χριστιανῶν καὶ τῆς κατατροπώσεως τῶν εἰδωλολατρῶν, ὅταν ἐπανῆλθαν στὸ προσκήνιο ἡ εἰδωλολατρία καὶ οἱ διωγμοί. Ὁ Θεός τῆς δώρισε τὸ θαυματουργικὸ χάρισμα.

Ἡ Ὁσία, τέσσερις ἡμέρες πρὸ τῆς κοιμήσεώς της, κάλεσε τοὺς ἱερεῖς τῆς περιοχῆς καὶ τοὺς ἔδωσε τὶς τελευταῖες ὑποθῆκες της. Κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη καὶ τὸ ἱερὸ λείψανο αὐτῆς ἐνταφιάσθηκε στὸ ναὸ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ ἦταν γνωστὸς καὶ ὡς Ἁγία Σοφία.

Τὰ ἱερὰ λείψανα τῆς Ὁσίας μετακομίσθηκαν ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη στὸ Τύρνοβο, τὴν πρωτεύουσα τοῦ Β’ Βουλγαρικοῦ Κράτους, μὲ πρωτοβουλία τοῦ βασιλέως Ἰωαννικίου ἢ Καλοϊωάννου (1197 – 1207), ὁ ὁποῖος ἐκμεταλλεύθηκε τὴ δεινὴ θέση τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας μετὰ τὴν Δ’ Σταυροφορία καὶ κατέλαβε ἀρκετὰ ἐδάφη της. Τὰ ἱερὰ λείψανα τὰ συνόδευσε τιμητικὸ στρατιωτικὸ ἄγημα καὶ τὰ ὑποδέχθηκε ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Τυρνόβου. Στὴν πορεία ἔγιναν πολλὲς θαυματουργικὲς θεραπεῖες ἀσθενῶν. Θεραπεύθηκε καὶ ὁ ἐπικεφαλῆς τοῦ ἀγήματος ἀξιωματικὸς Θεόδωρος. Τὰ ἱερὰ λείψανα τοποθετήθηκαν στὸ ναὸ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς καλουμένης Τέμνισκας, μέσα στὸ Τύρνοβο.

Μετὰ τὴν ἅλωση τοῦ Τυρνόβου (1393) ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς Τούρκους, οἱ Βούλγαροι τοῦ Βιδυνίου ἐνδιαφέρθηκαν νὰ μεταφέρουν τὰ ἱερὰ λείψανα τῆς Ὁσίας Φιλοθέας ἀπὸ τὸ Τύρνοβο στὴν πρωτεύουσα τοῦ κρατιδίου τους, ἀφοῦ στὴ βασιλεύουσα πόλη, τὸ Τύρνοβο, δὲν ὑπῆρχε οὔτε πολιτικὴ οὔτε πνευματικὴ ἡγεσία τῶν Βουλγάρων. Ὁ τελευταῖος Πατριάρχης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας Εὐθύμιος, εἶχε ὑποχρεωθεῖ νὰ πάρει τὸν δρόμο τῆς ἐξορίας. Τὸ γεγονός τῆς μετακομιδῆς ἔλαβε χώρα δύο ἔτη μετὰ τὴν ἅλωση τοῦ Τυρνόβου, δηλαδὴ τὸ 1395. Ἡ μετακομιδὴ τῶν λειψάνων ἔγινε μὲ πανηγυρικὸ τρόπο καὶ ἡ Ὁσία Φιλοθέα ἀπὸ τὴν στιγμὴ ἐκείνη κατέστη προστάτιδα καὶ μεσίτρια τῶν Βουλγάρων πιστῶν τοῦ βασιλείου τοῦ Βιδυνίου.
Τὸ 1396 ὑπῆρξε μοιραῖο καὶ γιὰ τὸ Βιδύνιο. Οἱ Ὀθωμανοὶ Τοῦρκοι κατόρθωσαν νὰ καταλύσουν καὶ τὸ τελευταῖο αὐτὸ βασίλειο τῶν Βουλγάρων καὶ νὰ κυριαρχήσουν σὲ ὅλη τὴν ἔκταση τῆς Βουλγαρίας. Μέσα στὴ δίνη καὶ τὸ χαλασμὸ τῆς ἁλώσεως χάθηκαν καὶ τὰ ἴχνη τῶν ἱερῶν λειψάνων τῆς Ὁσίας Φιλοθέας γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα. Τὰ ἀνακαλύπτουμε μὲ βεβαιότητα στὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 16ου αἰῶνος μ.Χ. στὴν πόλη Ἄρτζες τῆς Οὑγγροβλαχίας.