ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΗΣ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΕΠΟΧΗ. «Οἱ ξένοι βρίσκουν καὶ κάνουν. Σήµερα εἶναι ἀνάγκη ὅλοι µας νὰ προστατεύσουµε ὡς κόρην ὀφθαλµοῦ τὴν ἐθνική µας κυριαρχία.» (Κ. Χολέβας)

Φεντεραλιστὴς σὲ λάθος ἐποχὴ ὁ Θ. Πάγκαλος!

Γράφει ὁ Κ. Χολέβας
Πολιτικὸς Ἐπιστήμων

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 28.02.2012

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

 .          Ὁ Θεόδωρος Πάγκαλος διαθέτει παιδεία καὶ πολιτικὴ ἐµπειρία. Ὅµως δὲν µπορῶ νὰ καταλάβω πότε κάνει δηλώσεις γιὰ νὰ πεῖ κάτι οὐσιαστικὸ καὶ πότε ἁπλῶς λέει κάτι δηµοσίως γιὰ νὰ προκαλέσει ἐντυπώσεις. Ἡ πρόσφατη δήλωσή του σὲ γαλλικὸ ραδιοφωνικὸ δίκτυο (βλ. σχετ.:http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/02/22/εἶμαι-ὑπὲρ-τῆς-ἀπώλειας-κυριαρχίας/) ὅτι εἶναι ὑπὲρ τῆς καταργήσεως τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ ὑπὲρ µιᾶς πλήρως Ὁµοσπονδιακῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως µἐ προβληµάτισε. Διότι εἶναι γνωστὸ στοὺς παροικοῦντες τὴν εὐρωπαϊκὴ Ἱερουσαλὴµ ὅτι ὁ Φεντεραλισµὸς ἀπέθανε καὶ ἐπιβιώνει ἐπιτυχῶς τὸ ἐθνικὸ κράτος. Ἡ διαφορὰ ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1980 ἕως σήµερα εἶναι ὅτι ἑνοποιήθηκαν οἱ δύο Γερµανίες καὶ σήµερα τὸ Βερολίνο µὲ τὸν ὄγκο του, τὴν οἰκονοµική του δύναµη καὶ τὴν σχετικὴ ἀλαζονεία του ἀξιοποιεῖ τοὺς εὐρωπαϊκοὺς θεσµούς, γιὰ νὰ ἐπιβάλει µιὰ µορφὴ ἤπιας ἠγεµονίας. Ἂν αὐτὸ τὸ ἀποδέχεται ὁ κ. Πάγκαλος, ἂς τὸ πεῖ ξεκάθαρα. Ἄν, ὅµως, ἐρωτοτροπεῖ µὲ ἰδέες καὶ ὁράµατα οὐτοπιστικά, καλὸ θὰ ἦταν νὰ τὸν καλέσουµε νὰ προσγειωθεῖ. Καλὸ θὰ εἶναι καὶ γιὰ ἐκεῖνον καὶ γιὰ τὴν πορεία τοῦ ἔθνους µας.
.          Ὁ Φεντεραλισµὸς ξεκίνησε ὡς µία ἀκραία ἐκδοχὴ τῆς εὐρωπαϊκῆς ἐνοποιήσεως,. Προτείνει τὴν κατάργηση τῶν ἐθνικῶν κρατῶν ἢ τὴν ἐλαχιστοποίηση τῆς κυριαρχίας τους, ὥστε ἡ Ἑλλάδα, ἡ Γαλλία κ.λπ. νὰ καταστοῦν νοµαρχίες µιᾶς ὑπερκυβέρνησης τῶν Βρυξελλῶν. Σήµερα αὐτὰ εἶναι ξεπερασµένα καὶ γενικότερα οἱ ὑπερεθνικοὶ θεσµoὶ διέρχονται κρίση. Ἡ κατάρρευση τῆς ΕΣΣΔ, τῆς Γιουγκοσλαβίας καὶ ἄλλων πολυεθνικῶν µορφωµάτων ἀπέδειξε ὅτι ἡ ἔννοια τοῦ ἔθνους καὶ ἡ ἀξία τοῦ ἐθνικοῦ κράτους παραµένουν σταθερὰ ἐρείσµατα τοῦ νέου διεθνοῦς συστήµατος,. Οὐδεὶς εὐρωπαϊκὸς λαὸς θέλει νὰ χάσει πλήρως τὴν ἐθνική του κυριαρχία καὶ τὴν ἐθνική του ταυτότητα. Ὅποιος προτείνει κάτι τέτοιο µᾶλλον ζεῖ σὲ λάθος ἐποχὴ ἢ λαµβάνει λανθασµένα µηνύματα.
.          Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση εἶναι χῶρος συνεχῶν ἀγώνων εἰρηνικῶν καὶ τόπος διαπραγµατεύσεων. Κάθε λαός, κάθε ἔθνος, κάθε κράτος προσπαθεῖ νὰ κερδίσει ὅσο περισσότερα μπορεῖ. Ἐχουµε, φυσικά, παραχωρήσει ἕνα µέρος τῆς ἐθνικῆς µας κυριαρχίας ὅσον ἀφορᾶ στὰ νοµισµατικά, ἐµπορικὰ καὶ οἰκονοµικὰ θέµατα. Δὲν ἔχουµε, ὅµως, παραχωρήσει ὁλόκληρη τὴν ἐθνική µας κυριαρχία,. Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἔχει πλέον συνειδητοποιήσει ὅτι θὰ ἔχει µέλλον µόνον ὡς µία χαλαρὴ συνοµοσπονδία ἐθνικῶν κρατῶν, µὲ σεβασµὸ στὴν ἐθνικὴ ταυτότητα κάθε λαοῦ. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι, ἐνῶ στὰ πρῶτα κείµενα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συνταγµατικῆς Συνθήκης ὑπῆρχε ἀναφορὰ στὸν Ὕµνο τῆς Ἑνώσεως, στὸ νεώτερο κείµενο ποὺ ἰσχύει σήµερα, δηλαδὴ στὴν Συνθήκη τῆς Λισαβόνας, αὐτὴ ἡ διάταξη ἀπαλείφθηκε, προφανῶς διότι κάθε λαὸς εἶναι ὑπερήφανος γιὰ τὸν δικό του ἐθνικὸ ὕµνο. Γιὰ νὰ δοῦµε δὲ τὴν προσπάθεια τῶν ἐθνικῶν κρατῶν νὰ διαφυλάξουν καίριους τοµεῖς ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ πολιτιστικῆς ταυτότητας, ἂς θυµηθοῦµε δύο ἐνδεικτικὰ γεγονότα τῶν τελευταίων ἐτῶν:
.          Α) Στὶς 2.10.2009 οἱ Ἰρλανδοὶ ἐπικύρωσαν µἐ δηµοψήφισµα τὴν προαναφερθεῖσα Συνθήκη τῆς Λισαβόνας, τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Εἶχαν, ὅµως, κατορθώσει, µετὰ τὸ «ὄχι» τους στὸ δηµοψήφισµα τοῦ 2008, νὰ κερδίσουν τρεῖς δεσµεύσεις ἀπὸ τὴν ἡγεσία καὶ τὰ ὄργανα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Πρῶτον, ὅτι δὲν θὰ τοὺς πιέσει κανεὶς νὰ νοµιµοποιήσουν τὶς ἀµβλώσεις καὶ τὴν συµβίωση τῶν ὁµοφυλοφίλων. Δεύτερον, ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ἐνταχθοῦν σὲ κάποιο µελλοντικὸ Εὐρωπαϊκὸ Στρατό, καί, τρίτον, ὅτι δὲν θὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ αὐξήσουν τὴν φορολογία. Δηλαδὴ ἕναςὀλιγάριθµος λαὸς 4.000.000 πέτυχε ἀπὸ τὰ 26 κράτη νὰ γίνει σεβαστὸ ἕνα σηµαντικὸ κοµµάτι ἀπὸ τὸν πυρήνα τῆς ἐθνικῆς του κυριαρχίας..          Β) Στὶς 30.o6.2009 τὸ Ὁµοσπονδιακό Συνταγµατικὸ Δικαστήριο τῆς Γερµανίας ἐξέδωσε τὴν ἀπόφασή του ὡς πρὸς τὸ ἐρώτηµα ἂν εἶναι συµβατὴ ἡ Συνθήκη τῆς Λισαβόνας µἐ τὸ γερµανικὸ Συνταγµα. Τὸ δικαστήριο ἀπεφάνθη ὅτι ναὶ µέν, ἀλλά… καὶ τὸ «ἀλλὰ» σηµαίνει πολλά. Ἡ Γερµανία θὰ διατηρεῖ τὴν ἐθνική της κυριαρχία καὶ τὸ δικαίωµα νὰ ἀποφασίζει χωρὶς παρεµβάσεις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης σὲ ὁρισµένους τοµεῖς, καὶ συγκεκριµένα γιὰ τὸν στρατό, τὴν ἀστυνοµία, τὴν φορολογία, τὴν παιδεία, τὸν ἔλεγχο τῶν ΜΜΕ καὶ τὶς σχέσεις Ἐκκλησίας -Πολιτείας. Πάλι βλέπουµε, λοιπόν, ὅτι οἱ λαοὶ προσπαθοῦν νὰ διαφυλάξουν τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία τους σὲ τοµεῖς ποὺ ἅπτονται τῶν ἐθνικῶν καὶ κοινωνικῶν τους εὐαισθησιῶν.

.          Ἡ ἰδιαίτερη δυσκολία γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ οἰκονοµική µας κατάσταση καὶ ἡ ἐξάρτησή µας ἀπὸ τὶς προθέσεις τῶν δανειστῶν µας. Ὅµως ἀκόµη καὶ σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση δικαιούµαστε καὶ ὑποχρεούµαστε νὰ ἀγωνιστοῦµε γιὰ τὴν ἀξιοπρέπειά µας καὶ τὴν διαφύλαξη σηµαντικοῦ µέρους τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας.Οἱ ξένοι βρίσκουν καὶ κάνουν. Ἂν οἱ ἡγεσίες µας τοὺς δίνουν τὴν εἰκόνα τῆς διαρκοῦς ὑποχώρησης καὶ παραχώρησης, τότε θὰ µᾶς ζητοῦν ὅλο καὶπερισσότερα. Ἀντιθέτως, ἂν οἱ κυβερνῶντες τὸν τόπο µας στέκονται σθεναροί, ὑπερήφανοι καὶ ξέρουν νὰ λένε «ὄχι», ὅταν χρειάζεται, τότε καὶ οἱ δανειστὲς θὰ παύσουν νὰ εἶναι θρασεῖς. Σὲ ὅλα τὰ πεδία τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ἡὑποχωρητικότητα καὶ τὰ συµπλέγµατα µειονεξίας ἀποθρασύνουν τὴν ἄλλη πλευρά..           Ὁ φεντεραλισµὸς τοῦ κ. Πάγκαλου, λοιπόν, εἶναι σεβαστὸς ὡς ἄποψη, εἶναι ὄµως τελείως ξεπερασµένος. Θὰ πρόσθετα δέ, εἶναι καὶ βλαπτικὸς γιὰ τὰ ἐθνικά µας συµφέροντα. Παρὰ τὶς προσπάθειες τῶν πάσης φύσεως διεθνιστῶν (µαρξιστῶν, νεοφιλελευθέρων, πολυπολιτισµικῶν κ.ἄ.), τὰ ἔθνη καὶ τὰ ἐθνικὰ κράτη ζοῦν καὶ βασιλεύουν. Τί θὰ γίνει ἔπειτα ἀπὸ 20 χρόνια δὲν γνωρίζω. Πάντως σήµερα εἶναι ἀνάγκη ὅλοι µας νὰ προστατεύσουµε ὡς κόρην ὀφθαλµοῦ τὴν ἐθνική µας κυριαρχία.

πηγή

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»
(ἀρ. τ. 2040, 01.03.2012)

Στοιχειοθεσία: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

.            Φαίνεται ὅτι οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες ἀποφασίσαµε νὰ µιµηθοῦµε ὄχι τοὺς προγόνους µας ποὺ δόξασαν τὴν Ἑλλάδα καὶ δηµιούργησαν πολιτισµό, τὸν ὁποῖο ἀκτινοβόλησαν στὸν ὑπόλοιπο κόσµο, ἀλλὰ ἐκείνους ποὺ μᾶλλον δυσφήµησαν τὴν χώρα αὐτή. Διότι τὸ σηµερινὸ κατάντηµα τῆς Δηµοκρατίας, γιὰ τὴν ὁποία τόσο πολὺ καυχώµαστε, δὲν εἶναι νέο. Ἔρχεται νὰ ἐπαληθεύσει ἀκόµη µιὰ φορὰ τὰ λόγια τοῦ Ἰσόκρατη, τοῦ ἐπιφανοῦς Ἀθηναίου ρήτορα καὶ διδασκάλου πολλῶν ρητόρων (436-338 π.Χ.). Εἶπε ὁ Ἰσοκράτης ἐδῶ καὶ 2.400 χρόνια γιὰ τὴν Ἀθηναϊκὴ Δηµοκρατία τῶν ἡµερῶν του: Ἐνῶ ἡ Δηµοκρατία µας εἶναι διεφθαρµένη, ἐµεῖς τίποτε δὲν κάνουµε γιὰ νὰ τὴν διορθώσουµε. Ὅµως οἱ πρόγονοί µας, ὁ Σόλων καὶ ὁ Κλεισθένης, δὲν ἔκαναν τέτοια δηµοκρατία. Δὲν παιδαγωγοῦσαν τοὺς πολίτες, ὥστε νὰ θεωροῦν «τὴν µὲν ἀκολασίαν δηµοκρατίαν, τὴν δὲ παρανοµίαν ἐλευθερίαν», τὴν µὲν ἀναίδειαν τοῦ λόγου ὡς ἰσότητα, τὴν δὲ ἀναρχίαν εὐδαιµονίαν. Ἡ πολιτεία στὰ χρόνια ἐκεῖνα «µισοῦσα καὶ κολάζουσα» (=τιµωροῦσα) ὅλους αὐτούς, ἔκανε ὅλους τοὺς πολίτες «βελτίους καὶ σωφρονεστέρους» (Ἰσοκράτους, Ἀρεοπαγιτικός, §§ 15 καὶ 20).
.          Δυστυχῶς ἡ ἴδια παιδαγωγία προσφέρεται καὶ σήµερα. Γι᾽ αὐτὸ ἡ ἀναρχία βασιλεύει σ᾽ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς κοινωνίας καὶ ὄχι µόνο στοὺς δρόµους. Ἡ παρανοµία εἶναι καθεστώς, ἡ δὲ αὐθάδεια δὲν ἀνθεῖ µόνο µεταξὺ τῶν ὡρίµων, ἀλλὰ µεταξὺ καὶ αὐτῶν τῶν µαθητῶν, ποὺ ἐνισχυόµενοι ἔξωθεν πραγµατοποιοῦν συνεχεῖς καταλήψεις τῶν σχολείων τους, ἐνῶ οἱ φοιτητὲς προβαίνουν σέ. .. «εὐγενέστερες» ἐνέργειες. Κτίζουν τὶς εἰσόδους τῶν γραφείων τῶν καθηγητῶν τους µὲ τοῦβλα, ἐγκλωβίζοντας τοὺς δασκάλους τους. Ἐξ ἄλλου ἡ κατάχρηση τοῦ δικαιώµατος τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἰσότητος εἶναι τόσο µἐγάλη, ὥστε ἐν ὀνόµατι τῆς ἐλευθερίας ξεχάσαµε ὅτι ἡ ἐλευθερία τοῦ ἑνὸς σταµατᾶ ἐκεῖ ποὺ ἀρχίζει ἡ ἐλευθερία τοῦ ἄλλου.
.           Ὡστόσο ἡ αἰτία τῆς κακοδαιµονίας καὶ αὐτοκαταστροφῆς µας δὲν εἶναι µόνο ἡ διαστροφὴ τῆς ἐννοίας τῆς Δηµοκρατίας καὶ ἡ περιφρόνηση τῶν λεγοµένων δηµοκρατικῶν θεσµῶν οὔτε µόνο ἡ ἀδράνεια τῶν ἀρχόντων πρὸς διόρθωση τοῦ κακοῦ. Αἰτία τοῦ κατήφορου τῆς κοινωνίας µας εἶναι ἡἀποµάκρυνσή µας ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅσο ἀποµακρυνόµαστε ἀπὸ Αὐτόν, τόσο περισσότερο πλησιάζουµε πρὸς τὴν καταστροφή. Μᾶς τὸ βεβαίωσε ὁ Ἱερὸς Ψαλµωδὸς µὲ τὸν θεόπvευστo λόγο του: «Ἰδοὺ οἱ µακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται» (Ψαλµ. οβ´ [72] 27). «Ὅσοι µακρύνουν τοὺς ἑαυτούς τους ἀπὸ Σένα, τὸν Θεό, ἰδοὺ αὐτοὶ θὰ ἀπολεσθοῦν»!
.         Τίποτε λοιπὸν δὲν µᾶς σώζει, οὔτε βεβαίως καὶ ἡ Δηµοκρατία, γιὰ τὴν ὁποία ὅλοι κόπτονται, ἀλλὰ κανεὶς δὲν τὴν τιµᾶ, παρὰ µόνο ἡ ἐπιστροφὴ καὶ ὁ σύνδεσµός µας µὲ τὸν παντοκράτορα Θεό. Οἱ χωρὶς Θεὸ διακηρύξεις καὶ τὰλαϊκιστικὰ συνθήµατα µᾶς σπρώχνουν βαθύτερα πρὸς τὸν ὄλεθρο καὶ τὴν καταστροφή. 

πηγή

Αόρατος Πόλεμος - Μητροπολίτης Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας κ.Ιωήλ

`

πηγή

''Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ'' ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Ὅσιος Μαρτύριος ἐκ Ρωσίας, 1 Μαρτίου.

Ὁ Ὅσιος Μαρτύριος τοῦ Ζελένσκ, κατὰ κόσμον Μηνᾶς, γεννήθηκε στὴν πόλη Βελίκι Λούκι τῆς Ρωσίας κατὰ τὸν 16^ο αἰῶνα μ.Χ. ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ φιλόθεους, τὸν Κοσμᾶ καὶ τὴν Σταφανίδα, οἱ ὁποῖοι πέθαναν δέκα χρόνια μετὰ τὴν γέννησή του. Τὴν κατὰ Θεὸν διαπαιδαγώγησή του καὶ φροντίδα τοῦ μικροῦ Μηνᾶ ἀνέλαβε ἕνας πνευματικὸς καὶ ἀγαθὸς λευΐτης τοῦ ναοῦ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς γενέτειράς του, ποὺ λίγο ἀργότερα ἔγινε μοναχὸς στὴ μονὴ τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ ὀνομάστηκε Βογολέπιος.

Ὁ Ὅσιος ἐπισκεπτόταν τακτικὰ τὸν γέροντά του καὶ λίγο ἀργότερα, ἰκανοποιώντας τὸν πόθο τῆς ψυχῆς του, κείρεται μοναχὸς καὶ λαμβάνει τὸ ὄνομα Μαρτύριος. Μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια ἀσκήσεως καὶ προσευχῆς ὁ Ὅσιος, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ του, πῆρε μαζί του τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Τιχβὶν καὶ ᾖλθε στὴ νῆσο Βέρντε, κοντὰ στὴν περιοχὴ Ζελένσκ, ὅπου καὶ ἀσκήτευε. Ἐκεῖ ἔκτισε ἕνα μικρὸ ναὸ πρὸς τιμὴν τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Θεοτόκου.

Ἕνα βράδυ, μετὰ τὴν προσευχή του, εἶδε ξαφνικὰ στὸ ὄνειρό του τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας νὰ ἐπιπλέει πάνω στὸ νερό. Ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ κάλεσε τὸν Ὅσιο νὰ πάει νὰ βρεῖ τὴν ἱερὴ εἰκόνα. Πράγματι, ὁ Ὅσιος Μαρτύριος κατέβηκε στὴν λίμνη καὶ εἶδε τὴν εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου νά ἐπιπλέει ἐπάνω στὸ νερό. Τότε τὴν πῆρε μὲ εὐλάβεια καὶ δέος καὶ τὴν μετέφερε στὸν τόπο τῆς ἀσκήσεώς του.

Τὸ ἔτος 1570, ὁ Ὅσιος χειροτονήθηκε πρεσβύτερος ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Νόβγκοροντ καὶ διορίσθηκε ὡς ἡγούμενος τὸ ἔτος 1582.
Ὁ Ὅσιος Μαρτύριος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1603. Παραδίδοντας τὴν ἁγία ψυχή του στὸν Κύριο ἀνέπεμψε τὴν τελευταία ἐπὶ  γῆς ἱκεσία του: «Κύριε, χάρισε τὴν εἰρήνη σὲ ὅλους τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς».

πηγή

Αγιος Δαβὶδ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, 1 Μαρτίου.

Ὁ Ἅγιος Δαβὶδ καταγόταν ἀπὸ τὴν Οὐαλία καὶ ἀνατράφηκε μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Ἀπὸ νεαρὰ ἡλικία ἀκολούθησε τὸ μοναχικὸ βίο καὶ ἐκάρη μοναχός. Ἀποσύρθηκε στὴ νῆσο τοῦ Οὐάϊτ, καθοδηγούμενος ἀπὸ τὸν Γέροντα Παυλίνο. Κήρυξε πρὸς τοὺς Βρετανοὺς καὶ ἀνοικοδόμησε ναὸ στὴν πόλη Γκλαστένμπουρυ, ὅπου κατὰ τὴν παράδοση κήρυξε ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας ποὺ εἶχε, κατὰ τὴν παράδοση, μαζί του τὸ Ποτήριον τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου καὶ τὸν Ἀκάνθινο Στέφανο τοῦ Κυρίου.

Ὁ Ἅγιος Δαβὶδ ἵδρυσε δώδεκα μοναστήρια στὰ ὁποῖα ἐπέβαλε τοὺς κανόνες τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας. Οἱ μοναχοὶ μιλοῦσαν σπάνια καὶ ὡς κύριο ἔργο τους εἶχαν τὴν προσευχή.

Ὁ Ἅγιος ἔλαβε μέρος σὲ δύο Συνόδους κατὰ τοῦ Πελαγιανισμοῦ, ποὺ ἔγιναν στὴν πόλη Μπρέβυ τὸ 512 ἢ 519 μ.Χ. καὶ στὴν πόλη Βικτόρια λίγο ἀργότερα. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Συνόδου ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Οὐαλίας, ἀλλὰ ἀποδέχθηκε τὴν ἐκλογή του μετὰ ἀπὸ πολλὲς πιέσεις.
Ὁ Ἅγιος Δαβὶδ κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 544 μ.Χ.

Ἁγία Ἀντωνίνα ἡ Μάρτυς, 1 Μαρτίου.

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Ἀντωνίνα καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Νίκαια τῆς Βιθυνίας καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.). Ὄντας Χριστιανή, φανερώθηκε στὸν Μαξιμιανό, ὅταν ἀναχώρησε γιὰ τὴν Νίκαια καὶ ὁμολόγησε μὲ τόλμη γνώμης τὸν Χριστό. Γι’ αὐτὸ βασανίσθηκε καὶ ὁδηγήθηκε στὴ φυλακή. Ἀφοῦ τὴν ἔβγαλαν ἀπὸ τὴ φυλακή, τὴν πίεσαν μὲ τὴν βία νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ἡ Ἁγία δὲν δέχθηκε καὶ παρέμενε σταθερὴ στὴν πίστη της. Τότε οἱ δήμιοι τὴν κρέμασαν καὶ τῆς ἔγδαραν τὰ πλευρά. Ἔπειτα τὴν τοποθέτησαν πάνω σὲ πυρακτωμένη σχάρα, ἀλλὰ καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ μαρτύριο ἡ Ἁγία παρέμεινε ἀβλαβής.
Στὴ συνέχεια, ἀφοῦ τὴν ἔβαλαν σὲ σάκο, τὴν ἔριξαν στὴ λίμνη τῆς Νίκαιας, στὴν ὁποία βρῆκε τὸ μαρτυρικὸ θάνατο καὶ ἔλαβε τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου

πηγή