Με τις δοκιμασίες γινόμεθα δόκιμοι

πηγή

Εξηγώντας μας πόσο αναγκαίες είναι οι θλίψεις για τον αθλητή του Χριστού ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει:
«Οι δοκιμασίες είναι ωφέλιμες σε όλους ανεξαιρέτως. Αν ήσαν ωφέλιμες σε ένα Παύλο, ας σιωπήση από μόνο του το κάθε στόμα, που λέει, πως δεν ωφελούν! Γιατί διαφορετικά, θα το κάνη να σιωπήση ο ίδιος ο Θεός! Γιατί, όποιος ειπή πως οι δοκιμασίες δεν είναι ωφέλιμες, αυτόματα γίνεται υπόδικος ενώπιον του Θεού^[92].

Οι αγωνιστές δοκιμάζονται, για να αυξήσουν τον πνευματικό τους πλούτο.
Οι χλιαροί, για να αναγκαστούν να προφυλάξουν τον εαυτό τους από εκείνα που τους βλάπτουν.
Οι κοιμισμένοι, για να ξυπνήσουν.
Οι απομακρυσμένοι, για να ξαναπλησιάσουν τον Θεό.
Και οι φίλοι του Θεού, για να μπορέσουν να μπουν με παρρησία στον Παράδεισο, αφού θα έχουν τόσα υπομείνει για τον Θεό.
Ο αδιαπαιδαγώγητος υιός δεν μπορεί να εκτιμήση τον πλούτο του σπιτιού του πατέρα του• ότι είναι γι’ αυτόν μια βοήθεια στην ζωή του. Και γι’ αυτό ο Θεός πρώτα δοκιμάζει τον άνθρωπο και τον ξελαμπικάρει, και μετά του δίνει χαρίσματα.
Ας έχη δόξα ο Κύριός μας, που την γλυκύτητα της υγείας μας την χαρίζει ποτίζοντάς μας με φάρμακα πικρά (δηλ. φαρμάκια).
Υπάρχει άνθρωπος, που δεν κουράζεται την ώρα που κάνει γυμναστική;
Υπάρχει άνθρωπος, που να μη του είναι κακή η ώρα, που πίνει το δηλητήριο κάποιας δοκιμασίας;
Όμως, αν δεν προηγηθούν αυτά, μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήση γερή κράση;
Αλλά και η δύναμη να υπομένωμε, δεν είναι δική μας. Που θα την εύρισκε το χωματένιο σκεύος, που είναι φτιαγμένο με λάσπη, την δύναμη να αντέξη στην ροή του νερού, χωρίς να διαλυθή, αν δεν το είχε ψήσει και δεν το είχε κάνει στερεό το πυρ το θεϊκό;
Ιδού το συμπέρασμα: Αν δείξωμε στον Θεό υποταγή• αν αντιμετωπίζωμε τις δοκιμασίες μας με υπομονή και καρτερία • αν Τον παρακαλούμε με ταπείνωση και αδιάλειπτη την επιθυμία να μας δώση πρώτα την βασιλεία Του, τότε θα αξιωθούμε να τα λάβωμε όλα, όσα Του ζητούμε• εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών. Αμήν»^[93]

Αγίου Ισαάκ του Σύρου, περί Αρετής και περί πίστεως και γνώσεως

ABBA ΙΣΑΑΚ TOY ΣΥΡΟΥ

• Ο Θεός αγαπά τόσο πολύ τους ταπεινούς, όπως τα Σεραφείμ!... 
• Ω αγάπη! Μακάριος είναι εκείνος, που βρήκε εσένα, το λιμάνι κάθε χαράς!... 
• Μη κάνεις φίλους αυτούς που αγαπούν τους γέλωτες και αυτούς που θεατρίζουν τους άλλους. 
• Σ' αυτόν, που κατηγορεί τους άλλους, σκυθρώπαζε!... 
• Στον υπερήφανο και φθονερό μη μιλάς καθόλου ή μίλα με πολλή προσοχή!... 

 ****

• Στ' αλήθεια μεγάλη αρετή είναι να λυπάσαι για τους κακούς και να ευεργετείς τους αμαρτωλούς περισσότερον και από τους δικαίους!...
• Δίνε με χαρωπό πρόσωπο την ελεημοσύνη σου και παρηγόρει πάντοτε τους θλιβομένους!...
• Τη μέρα που θα λυπηθείς για κάποιον άρρωστο, να βλέπεις τον εαυτό σου σαν μάρτυρα για το Χριστό!...
• Σ' όλα σου τα έργα, έχε αγαθή συνείδηση!... Η δικαιολογία δεν είναι για τους Χριστιανούς!...
• Κατηγόρησα κάποιον, είμαι νεκρός κι εγώ και τα έργα μου εκείνη τη μέρα!... Κάνε συντροφιά με λεπρούς, παρά με υπερήφανους!...
• Πένθησε μετά των αμαρτανόντων και χαίρε μετά των μετανοούντων!... Γίνε φίλος όλων και άπεχε απ' όλους!...
• Σκέπασε τον αμαρτάνοντα και βλέπε όλους σαν αγίους!...
• Αν δεν είσαι άγιος κατά την καρδιά, γίνε καθαρός κατά το σώμα, δηλαδή, μη κάνεις σαρκικές αμαρτίες.
• Αν δεν είσαι πράος, ειρήνευε τουλάχιστον με τον εαυτό σου.
• Ναός της Θείας Χάριτος είναι όποιος ενθυμείται πάντοτε το Θεό!...
• Το να θέλεις το καλό, είναι δικό σου. Το να πράξεις όμως το καλό είναι του Θεού...
• Η ανάπαυση του σώματος βλάπτει μόνον τους νέους. Η μη προσοχή των αισθήσεων και τους γέροντες!...
• Να μη λυπούμεθα όταν σφάλουμε σε κάτι, αλλ' όταν επιμένουμε στο σφάλμα μας!...
• Μη μισείς τον αμαρτωλό, αλλά την αμαρ¬τία. Αφού νομίζεις τον εαυτό σου δίκαιο, που είναι η αγάπη σου προς τον αμαρτωλό;
• Νεκρός είναι όποιος δεν αγαπά τους τιμώντας, ουδέ καταφρονεί τους ατιμάζοντας αυτόν. Όταν έχω την ευχή δεν θυμώνω, δεν είμαι γαστρίμαργος!...

*****

• Αγάπησε, άνθρωπε, το Θεό όχι για τα μέλλοντα αγαθά, που υπόσχεται να σου δώσει στην άλλη ζωή, αλλά για όσα σου δίνει σ' αυτή τη ζωή. Διότι η Θεία Χάρη με την οποία μας αναγεννά, «νεκρωθέντας εκ της αμαρτίας», είναι κατά πολύ ανώτερη εκείνης της Χάριτος με την οποία μας έφερε «εκ του μη όντος εις το είναι» σωματικά.

• Ο ζήλος είναι ο σκύλος που φυλάσσει το νόμο του Θεού, που είναι η αρετή. Ο ζηλωτής, ως καιόμενος φούρνος θερμαίνεται, σαν τα Χερουβείμ και προσέχει κάθε στιγμή τις πανουργίες και τις εφόδους των πονηρών πνευμάτων.
• Εξασθενεί ο ζήλος, όταν ο άνθρωπος απιστεί στη Θεία Πρόνοια και λησμονεί το Θεό.
• Ο αγωνιστής, όταν βγει στον κόσμο, αγαπά τους επαίνους και πέφτει στην κενοδοξία και ναυαγεί εν καιρώ γαλήνης.
• Η ψυχρότης του ζήλου της αρετής έρχεται:
  α) Όταν ελαττωθεί ή επιθυμία τής αρετής, και
  β) Όταν θαρρεύσουμε στον εαυτό μας και δεν φοβούμεθα τους δαίμονες.
• Η πίστη είναι έννοια νηπιώδης, σε καρδιά απλή. Η γνώση εξετάζει και συζητεί κάτι, αν είναι αληθινό. Η γνώση φυλάσσει τους φυσικούς νόμους. Τη γνώση ακολουθεί ο φόβος, τη δε πίστη η ελπίδα. Η γνώση που κατέχει ο άνθρωπος είναι φτωχή και ελλειπής. Τούς θησαυρούς όμως της πίστεως δεν χωρούν ο Ουρανός και η Γη!...
• Ο βασιζόμενος στη γνώση, δεν περιπατεί επί υδάτων ή επί του πυρός. Με τη δύναμη όμως της πίστεως, πολλοί και σε ύδατα και επί του πυρός περπάτησαν και έμειναν αβλαβείς!...
• Η πίστη έχει ακένωτους θησαυρούς και γεμίζει ηδονή την καρδιά του πιστού. Η γνώση χρειάζεται μόνο σαν σκαλοπάτι, για να φθάσει κανείς  στην πίστη...
• Όποιος αξιωθεί να γευθεί τη γλυκύτητα της πίστεως και στραφεί προς την ανθρώπινη γνώση, ομοιάζει με άνθρωπο, που ανταλλάσσει πολύτιμο μαργαρίτη με χάλκινο οβολό!...

Αγιορείτου Μοναχού 
475 Αποφθέγματα του θεοπνεύστου Αγίου Ισαάκ του Σύρου
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

πηγή ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ

Η αγάπη του Θεού είναι αστείρευτη

Η αγάπη που προέρχεται από τα πράγματα αυτού του κόσμου μοιάζει με το φως του λυχναριού, που συντηρείται με το λάδι, ή ακόμα, μοιάζει με το χείμαρρο, που τρέχει μόνο όταν βρέχει, ή γίνεται ξερός όταν σταματήσει η βροχή. Όμως η αγάπη που προέρχεται από τον Θεό είναι σαν την πηγή που αναβλύζει και ποτέ δεν σταματάει η ροή της, και το νερό της δε σώνεται, γιατί ο Θεός μόνος είναι η πηγή της αγάπης.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

πηγή

Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος:Ἡ ἀξία τῆς ἐπίμονης προσευχῆς. Ὅτι κάνουμε ἐν Κυρίω εἶναι προσευχή

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Ό Θεός δεν ακούει αμέσως τις ικεσίες των αμελών και ανώριμων

Ή αξία της επίμονης προσευχής. Ότι κάνουμε εν Κυρίω είναι προσευχή

Χρειάζεται να ασκηθεί ό άνθρωπος στην ευχή για μεγάλο διάστημα, για να αποκτήσει τη σοφία του Θεού. Μετά την ακτημοσύνη, πού λύνει τους λογισμούς μας από τα δεσμά των κοσμικών πραγμάτων, θέλει να επιμείνουμε στην προσευχή. Διότι με αυτή την επιμονή μας, για αρκετό διάστημα, ασκείται ό νους μας και μαθαίνει, με την πολλή πείρα πού αποκτά, πώς να αποδιώχνει τους πονηρούς λογισμούς, πράγμα πού δεν μπορεί να διδαχθεί με άλλο τρόπο. Και στην προσευχή βρίσκονται οι ρίζες και οί αιτίες για να αγαπήσουμε το Θεό.

 Και τούτο πρέπει, αγαπητοί μου, να γνωρίζουμε, ότι κάθε μυστική συνομιλία, και κάθε φροντίδα μας, πού γίνεται με αγαθή πρόθεση εν Κυρίω, και κάθε πνευματική μελέτη, βρίσκεται μέσα στον ορισμό της προσευχής, και ονομάζεται προσευχή, και περικλείεται στο όνομα της. Είτε, λοιπόν, είναι ανάγνωση διαφόρων ιερών αναγνωσμάτων, είτε εμφωνη δοξολογία του Θεού, είτε κάποια λυπηρή φροντίδα εν Κυρίω, είτε μετάνοιες, είτε ψαλμωδίες, και όλα τα όμοια, είναι ένα είδος προσευχής. Και άπ’ αυτά γεννιέται ή καθαρή και ειλικρινής προσευχή, κι άπ’ αυτήν ή αγάπη του Θεού.

Συνεχίζεται…

πηγή

Xριστός επείγεται του παθείν... του αββά Ισαάκ του Σύρου

Προσευχή περιεχομένη στα «Ευρεθέντα Ασκητικά» συγγράμματα του

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, όστις έκλαυσας επί Λαζάρω και έχυσας δάκρυα λύπης και συμπαθείας επάνω εις αυτόν, δέξαι τα της πικρίας μου δάκρυα ιάτρευσον δια των αγίων σου παθημάτων τα πάθη μου θεράπευσαν δια των πληγών σου τας ψυχικάς μου πληγάς δια του τιμίου σου αίματος καθάρισον μου το αίμα, και ένωσον την ευωδίαν του ζωοποιού σου σώματος τω σώματι μου , η χολή, την οποίαν παρά των εχθρών εποτίσθης, ας γλυκάνει την ψυχήν μου από την πικρίαν, την οποίαν ο αντίδικος μου διάβολος μ' επότισε. το πανάγιον σου σώμα, το οποίον ετανύσθη επί του σταυρού, ας αναπτερώσει προς σε τον νουν μου, όστις εσύρθη κάτω υπό των δαιμόνων.

Η παναγία σου κεφαλή, την οποίαν έκλινας επί του σταυρού, ας υψώσει την κεφαλήν μου, την περιυβρισθείσαν υπό των αντιπάλων δαιμόνων. αι πανάγιαι σου χείρες, αι καθηλωθείσαι υπό των παρανόμων εν τω σταυρώ, ας με αναβιβάσωσι προς σε εκ του χάσματος της απωλείας, καθώς υπεσχέθη το πανάγιον σου στόμα. το πρόσωπον σου, το δεξάμενον ραπίσματα και εμπτύσματα υπό των καταράτων Ιουδαίων, ας μου λαμπρύνει το πρόσωπον, το οποίον εμολύνθη από τας αμαρτίας .

Η ψυχή σου, την οποίαν επί του σταυρού υπάρχον, παρέδωκας εις τον πατέρα σου, ας με οδηγήσει προς σε δια της χάριτος σου. δεν έχω καρδίαν θλιβομένην προς αναζήτησιν σου, δεν έχω μετάνοια, δεν έχω κατάνυξη, ουδέ δάκρυα, τα οποία επαναφέρουσι τα τέκνα εις την ιδίαν αυτών πατρίδα.

Δεν έχω, δέσποτα, δάκρυον παρακλητικόν,εσκοτίσθη ο νους μου από την ματαιότητα του κόσμου, και δεν δύναται ν' ατενίση προς σε μετά πόνου. εψυχράνθη η καρδία μου από το πλήθος των πειρασμών, και δεν δύναται να θερμανθή δια των δακρύων της προς σε αγάπης.

Αλλά συ, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαι μοι τελείαν μετάνοια και καρδίαν επίπονον, ίνα ολοψύχως εξέλθω εις αναζήτησιν σου, διότι άνευ σού θέλω αποξενωθεί από παντός αγαθού. Χάρισαι μοι λοιπόν, ω αγαθέ, την χάριν σου ο πατήρ, όστις σ' εγέννησεν εκ των κόλπων αυτού αχρόνως και αιδίως, ας ανανεώση εις εμέ τας μορφάς της εικόνος σου. σ' εγκατέλιπον, μη μ' εγκαταλείπεις εχωρίσθην από σού, έξελθε εις αναζήτησιν μου, και ευρών εισάγαγε με εις τας νομάς σου, και συναρίθμησε με μετά των προβάτων της εκλεκτής σου ποίμνης, και διάθρεψον με μετ' αυτών εκ τής χλόης των θείων σου μυστηρίων, των οποίων υπάρχει κατοικητήριον η καθαρά καρδία, εις την οποίαν αναφαίνεται η έλλαμψις των αποκαλύψεων σου,η οποία έλλαμψις είναι παρηγοριά και αναψυχή των κοπιόντων δια σε εν θλίψεσι και διαφόροις μάστιξι, της οποίας ελλάμψεως είθε ν' αξιωθώμεν και ημείς δια της χάριτος και φιλανθρωπίας σου, του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις τοις αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

Είκοσι κείμενα για την ορθόδοξη πνευματική ζωή βασισμένα στους Ασκητικούς Λόγους του αββά Ισαάκ του Σύρου

πηγή

Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ι Κ Ε Σ Σ Υ Μ Β Ο Υ Λ Ε Σ

* Όποιος γνωρίζει την αρρώστια του βρίσκεται στην αρχή της ταπεινώσεως. Ο Θεός υποφέρει όλες τις ασθένειες των ανθρώπων. Δεν υποφέρει όμως εκείνον που γογγύζει. Αυτός που ευχαριστεί πάντοτε τον Θεό για τ΄αγαθά και τις ευεργεσίες που του χαρίζει, δέχεται τις ευλογίες του Θεού και στην καρδιά του κατοικεί η χάρη Του.

* Όποιος υπερηφανεύεται, παραχωρεί ο Θεός και πέφτει στη βλασφημία. Όποιος κομπάζει για τις αρετές του, πάλι κατά παραχώρηση Θεού πέφτει στην πορνεία. Ο εγωιστής μπορεί να πέσει σε πολλές ακόμη σκοτεινές παγίδες του πονηρού.

* Αυτός που δεν θυμάται και δεν σκέφτεται τον Θεό, κρατάει μίσος κατά του πλησίον. Αντίθετα όποιος θυμάται τον Θεό, δεν μνησικακεί και αγαπάει κάθε άνθρωπο. Όποιος βοηθάει τον αδικούμενο έχει σύμμαχο τον Θεό. Όποιος βοηθάει τον πλησίον, τον βοηθάει ο Θεός. Όποιος κατηγορεί τον αδελφό του, τον αποστρέφεται ο Θεός. Εκείνος που ελεεί τον αδελφό του κρυφά, δείχνει φανερά στον θεό τη δύναμη της αγάπης του. Αυτός που κάνει παρατηρήσεις στον αδελφό του μπροστά στους άλλους, πραγματικά τον εξουθενώνει και τον εμπαίζει. Όποιος ενδιαφέρεται για την ψυχική υγεία του άλλου, φροντίζει πάντοτε να γίνει αυτό με αγάπη. Το ίδιο κάνει και ο Θεός. Δοκιμάζει τον άνθρωπο πάντε με αγάπη, προκειμένου να θεραπευθεί η έμψυχη εικόνα Του. Γιατί δεν παιδεύει τον άνθρωπο για να τον εκδικηθεί για τις αμαρτίες του, αλλά για να τον γιατρέψει.

* Όσο ο άνθρωπος τελειοποιείται στην αρετή, τόσο περισσότερο πλησιάζει τον Θεό και Τον ακολουθεί. Όπως όταν ρίχνει κανείς ξερά ξύλα στη φωτιά, αυτή δύσκολα σβήνει, έτσι κι αυτός που αγαπάει αληθινά τον Θεό, η αγάπη του όλο και αυξάνει, όσο προοδεύει στην αρετή.

Όπως ο έμπορος όταν πουλήσει το εμπόρευμά του θέλει να γυρίσει στο σπίτι του, έτσι και ο χριστιανός, όταν τελειώσει την εργασία του, θέλει ν΄ασχοληθεί με τον Θεό και την ψυχή του. Και όπως ο έμπορος, όταν βρίσκεται στη θάλασσα, φοβάται μήπως έρθει τρικυμία και βυθισθεί η ελπίδα της εργασίας του, έτσι και ο χριστιανός, όσο βρίσκεται στον κόσμο αυτό, φοβάται μήπως έρθει ο χειμώνας των παθών και χάσει τον καρπό του αγώνα του.

Όπως ο ναύτης όταν πλέει στη θάλασσα βλέπει τη θέση των αστεριών και ανάλογα διευθύνει το πλοίο, έτσι και ο χριστιανός με την προσευχή προχωράει στον δρόμο της ζωής του, έως ότου φτάσει στο λιμάνι της αιωνιότητος. Εκεί οι άνθρωποι δεν τρέχουν και δεν εμπορεύονται, όπως στη ζωή αυτή, αλλ΄αναπαύονται στον πλούτο των αρετών που απέκτησαν με τον αγώνα τους εναντίον της αμαρτίας. Μακάριος εκείνος του οποίου η πραμάτεια δεν χάθηκε στη θάλασσα του μάταιου αυτού κόσμου. Μακάριος εκείνος του οποίου το πλοίο δεν βυθίστηκε, αλλ΄αξιώθηκε να φτάσει με χαρά στο αχείμαστο λιμάνι της αιωνιότητος.

* Όποιος θέλει να βρει τον πολύτιμο μαργαρίτη μπαίνει γυμνός στη θάλασσα. Έτσι και ο συνετός άνθρωπος περνά απ΄τη ζωή αυτή χωρίς πολλά χρήματα και περιουσίες, μέχρις ότου βρει τον πολύτιμο μαργαρίτη, που είναι ο Ιησούς Χριστός. Και όταν τον βρει δεν αγαπάει τίποτε άλλο στον κόσμο αυτό.

* Όπως το φίδι σε κάθε κίνδυνο φυλάει το κεφάλι του, έτσι κι ο σοφός χριστιανός, σε κάθε δύσκολη περίπτωση, φυλάει την πίστη του, που αποτελεί το θεμέλιο της ζωής του.

* Όπως το δέντρο, αν δεν πετάξει τα παλιά του φύλλα δεν βγάζει νέα, έτσι κι ο άνθρωπος του Θεού δεν θα έχει καρπό πνευματικό, αν δεν βγάλει από μέσα του τη θύμηση των κακιών και των παθών του.

* Ο άνεμος τρέφει τους καρπούς της γης και η πρόνοια του Θεού τους καρπούς της ψυχής.

* Ο σκύλος όταν γλείφει τη λίμα, ματώνει τη γλώσσα του, πίνει το ίδιο του το αίμα και χωρίς να το αισθάνεται προξενεί βλάβη στον εαυτό του. Έτσι και ο υπερήφανος, αισθάνεται για λίγο γλυκύτητα, αλλά μετά νιώθει τα αποτελέσματα της ψυχικής φθοράς.

* Η κοσμική δόξα μοιάζει σαν την πέτρα που είναι σκεπασμένη από τα νερά μέσα στη θάλασσα, κι έτσι δεν την βλέπει ο κυβερνήτης και χτυπάει πάνω της το πλοίο. Η υπερηφάνεια και η κενοδοξία είναι κρυμμένες και αυτές μέσα στην ψυχή και της προξενούν κακό.

* Μη ζητήσεις ποτέ να καταλάβεις τους λόγους των θείων μυστηρίων, που περιέχονται στις Αγίες Γραφές, χωρίς προηγουμένως να προσευχηθείς θερμά στον Θεό. Το κλειδί που θα καταλάβουμε τα θεία νοήματα είναι η προσευχή.

* Πρέπει να γνωρίζεις ότι χωρίς κόπο σωματικό δεν πλησιάζεται ο Θεός. Όλοι οι Πατέρες κοπίασαν πολύ για να κατοικήσει μέσα τους το Πνεύμα το Άγιο. Μόλις το Άγιο Πνεύμα κατοικήσει στην ψυχή, ο άνθρωπος αποκτάει πραότητα και ειρήνη, και φεύγει κάθε σκέψη ακολασίας. Μη νομίσεις ότι μπορείς με την προσευχή να πλησιάσεις τον Θεό, αν προηγουμένως δεν καθαρίσεις την καρδιά σου από τα πάθη της ατιμίας που τη μολύνουν.

* Όπως το λάδι τρέφει το φως του λυχναριού, έτσι και η ελεημοσύνη τρέφει την ψυχή. Δεν υπάρχει ωραιότερη πράξη μπροστά στα μάτια του Θεού από την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Πόσο γλυκειά είναι η συναναστροφή με πνευματικούς αδελφούς, αν υπάρχει η αγάπη! Αγάπη στον Θεό και στους αδελφούς. Αγάπη στους αδελφούς και στον Θεό. Αυτά είναι δεμένα μαζί και δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις.

* Αυτός που θέλει να τρυγήσει χαρά και καρπό πνευματικό πρέπει να δουλέψει στην προσευχή. Όπως η ψυχή είναι ανώτερη από το σώμα, έτσι και η προσευχή είναι ανώτερη από κάθε άλλη πνευματική εργασία.

* Μεγάλη δύναμη παίρνει κανείς από τις μικρές πνευματικές ασκήσεις, όταν γίνονται τακτικά και σταθερά, όπως ακριβώς οι σταγόνες του απαλού νερού μπορούν να βαθουλώσουν τη σκληρή πέτρα.

* Όταν νεκρωθούν τα πάθη, τότε η ψυχή θερμαίνεται από τη γλυκύτητα της πνευματικής χαρά, και η παρουσία του Θεού στην ψυχή είναι έντονη. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας και πολλή υπομονή για να λάβει ο άνθρωπος τη χάρη της παρηγοριάς από τον Θεό. Όταν ο Θεός μπει στην ψυχή του ανθρώπου, τότε τα πάθη υποχωρούν.

* Καταστροφή της ψυχής είναι η αργία και η απραξία. Η χειρότερη κακία είναι η ακηδία. Ακηδία σημαίνει να μη φροντίζουμε για τη σωτηρία της ψυχής μας με την προσευχή, τη νηστεία και τ΄άλλα αγιαστικά μέσα της Εκκλησίας μας. Μην υπολογίσεις το σώμα στην άσκηση της αρετής, γιατί θ΄αντιδράσει οπωσδήποτε. Ο σατανάς κάνει το πάν, ώστε να μας απομακρύνει από τα έργα του Θεού.

* Η πνευματική εργασία απαιτεί προσοχή και ησυχία της καρδιάς. Δεν μπορεί να καθαρισθεί κανείς μόνο με τα καλά που κάνει για τον άλλο. Πρέπει να δουλέψει και μέσα στην ψυχή του, για ν΄απαλλαγεί από τα πάθη της σάρκας και των αισχρών και ρυπαρών λογισμών. Γιατί είναι εύκολο να κάνει κανείς ελεημοσύνη, δύσκολο όμως να κόψει τα πάθη του και τις κακές του συνήθειες. Την ελεημοσύνη τη δέχεται ο Θεός όταν συνοδεύεται από καθαρή καρδιά. Δεν μπορούμε να ενδιαφερθούμε για το πρώτο και να εγκαταλείψουμε το δεύτερο. Αλλιώτικα ξεπέφτουμε στα μάτια του Θεού.

* Στα πνευματικά έργα να προχωράς σιγά-σιγά, γιατί τα μεγάλα και απότομα άλματα είναι επικίνδυνα. Όταν η ψυχή γλυκαθεί από την πνευματική χαρά, αυτό θα την κάνει να προχωρήσει περισσότερο, όπως συμβαίνει μ΄αυτόν που πίνει λίγο κρασί, και αφού του αρέσει, πίνει περισσότερο, έως ότου μεθύσει. Οι θλίψεις και οι στενοχώριες αντιμετωπίζονται με υπομονή και ελπίδα στον Θεό.

* Δεν είναι εύκολο πράγμα να έρθει το Πνεύμα το Άγιο μέσα στην ψυχή μας. Πρέπει προηγουμένως να την καθαρίσουμε από κάθε σαρκικό μολυσμό και να γίνει δοχείο καθαρό. Έτσι θα έρθει να κατοικήσει ο Θεός. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Για να πάρουμε το θεϊκό δώρο πρέπει να λυγίσουν πολλές φορές τα γόνατά μας στην προσευχή. Και η προσευχή μας θα πρέπει να συνοδεύεται από την ταπείνωση για να γίνει δεκτή από τον Θεό.

* Να φυλάς τη γλώσσα σου να μη λέει απρόσεκτα και περιττά λόγια. Γιατί από την πολυλογία προέρχεται η αμαρτία. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ασκούσαν πολύ τη σιωπή, για να μπορέσουν να πλησιάσουν το Θεό και να ενωθούν μαζί Του. Μόνο όταν προσέχουμε τη γλώσσα, είναι δυνατό να έρθει στην ψυχή μας η κατάνυξη. Ο μακάριος Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος είπε, ότι το καθαρό στόμα καθαρίζει και την καρδιά. Και στην καθαρή καρδιά κατοικεί ο Άγιος Θεός. Αν όμως σε νικήσει η γλώσσα σου, πίστεψέ με, δεν πρόκειται να προκόψεις ποτέ στην αρετή και η ψυχή σου θα είναι άδεια, σαν το στάχυ που δεν έχει καρπό.

* Όταν θέλεις να συμβουλέψεις κάποιον στο καλό, πρώτα να του δείξεις την αγάπη σου και μετά με λεπτότητα και προσοχή να του κάνεις την παρατήρηση, προσέχοντας να μην τον πληγώσεις. Γιατί αυτός θα παρατηρήσει πρώτα την αγάπη που θα του δείξεις, κι ύστερα θα προσέξει την παρατήρηση που θα του κάνεις. Έτσι θα τον ωφελήσεις χωρίς να βλαφτεί η ψυχή του.

* Όσο ο άνθρωπος αποτραβιέται από τα πράγματα του κόσμου τόσο περισσότερο πλησιάζει τον Θεό.

* Να μη λυπάσαι όταν συναντάς στενοχώριες και δυσκολίες στη ζωή σου, γιατί όλ΄αυτά γίνονται κατά παραχώρηση Θεού, για την ψυχική σου ωφέλεια. Ακόμη ούτε τον θάνατο να φοβάσαι. Γιατί βλέποντας ο Θεός την υπομονή σου, θα σε βοηθήσει να φτάσεις στην νίκη, εκεί όπου θ΄απολαύσεις τα αιώνια αγαθά, που ετοίμασε για κείνους που τον αγαπούν αληθινά.

Να προσεύχεσαι με το ταπεινό και άκακο φρόνημα τον νηπίου

Όσιος Ισαάκ ο Σύρος

            Όταν παρασταθείς ενώπιον του Θεού να προσευχηθείς, έτσι να θεωρείς τον εαυτό σου σαν το μυρμήγκι, και σαν τα ερπετά της γης, και σαν βδέλλα, και ταπεινό σαν το παιδάκι που ψελλίζει. Να μην πεις στο Θεό λόγια που προδίδουν τις γνώσεις σου, αλλά να τον πλησιάσεις, και να σταθείς ενώπιον του με το ταπεινό και άκακο φρόνημα του νηπίου, για να αξιωθείς να προστατευθείς και να καθοδηγηθείς από την πατρική εκείνη πρόνοια, που έχει ό πατέρας για τα παιδάκια του γιατί έχει λεχθεί ότι «ο Κύριος φυλάσσει τα νήπια» (Ψ. 114 6).

Ταπείνωση, το ρούχο του Θεού!

 

Θέλω ν' ανοίξω το στόμα μου, αδελφοί, και να μιλήσω για την υψηλή υπόθεση της ταπεινοφροσύνης.

 Όμως φοβάμαι πολύ, όπως φοβάται εκείνος πού πρόκειται να μιλήσει για το Θεό με τους δικούς του

 συλλογισμούς. Γιατί ή ταπείνωση είναι στολή της Θεότητας. Ό Υιός δηλ. και Λόγος του Θεού, πού 

έγινε άνθρωπος, την ταπεινοφροσύνη ντύθηκε, και συναναστράφηκε μαζί μας με αυτήν μέσα στο 

ανθρώπινο σώμα. Και οποίος ντυθεί την ταπεινοφροσύνη, πραγματικά γίνεται όμοιος με το Λόγο του

 Θεού, πού κατέβηκε από το δικό του ύψος και σκέπασε με την ταπεινοφροσύνη τη μεγαλοσύνη και

 τη δόξα του, για να μην καταφλεχθή ή κτίση, βλέποντας τη θεότητα του. Διότι ή κτίση δεν μπορούσε

 να τον αντικρίσει, αν δεν έπαιρνε ένα μέρος από αυτήν, δηλ. το ανθρώπινο σώμα, ώστε να επικοινωνήσει

 μαζί της. Ούτε μπορούσαν οί κτιστές υπάρξεις να ακούσουν τα λόγια του πρόσωπο με πρόσωπο.

 Διότι ούτε οί Ισραηλίτες μπόρεσαν να ακούσουν τη φωνή του, όταν λάλησε προς αυτούς μέσα 

από τη νεφέλη. Γι' αυτό είπαν στο Μωϋσή (Εξ. 20, 19): "Ας λαλήσει ό Θεός μαζί σου, και συ πες

 μας τους λόγους του, και ας μη λαλήσει ό Θεός μαζί μας, για να μην πεθάνουμε.

Τώρα όμως, πού ό Θεός έχυσε τη χάρη του στον κόσμο με την παρουσία του, δεν κατέβηκε

 σε μας με σεισμό και φωτιά, ούτε με φοβερή και δυνατή φωνή, αλλά ήρθε όπως ή βροχή στο

 κουρεμένο μαλλί του προβάτου και όπως ή σταγόνα πού στάζει στο χώμα απαλά, και

 συναναστράφηκε μαζί μας με ανθρώπινη μορφή. Σκέπασε δηλ., όπως σκεπάζουμε ένα

 θησαυρό, με την ανθρώπινη σάρκα τη δόξα του, και επικοινωνούσε μαζί μας με κείνο 

το σώμα πού κατασκεύασε το θείο του νεύμα από τον κόλπο της παρθένου και Θεοτόκου

 Μαρίας, ώστε βλέποντας τον ως άνθρωπο να συναναστρέφεται μαζί μας, να μη ταραχθούμε

από τη θεωρία του. Γι' αυτό το λόγο, οποίος φορέσει εκείνη τη στολή της ταπεινοφροσύνης,

 με την οποία τον είδε ή κτίση μέσα στο ανθρώπινο σώμα πού φόρεσε ό κτίστης, τον ίδιο το

 Χριστό ντύνεται. Και αντί να ντύνεται την κοσμική τιμή και την εξωτερική δόξα, στολίζεται 

με το εσωτερικό ένδυμα της ταπεινοφροσύνης. Γι' αυτό και τα λογικά κτίσματα, βλέποντας έναν

 οποιοδήποτε άνθρωπο να φοράει αυτό το ομοίωμα της ταπεινοφροσύνης, ακόμη και με τη

 σιωπή τους τον προσκυνούν, τιμώντας τον Κύριο τους, πού τον είδαν να τη φοράει και να

 συναναστρέφεται μαζί τους μέσω αυτής. Ποιο κτίσμα, αλήθεια, δεν ευλαβείται τη θεωρία του

 ταπεινόφρονα; Όμως μέχρι πού αποκαλύφθηκε σε όλους ή δόξα της ταπεινοφροσύνης,

 ήταν ευκαταφρόνητη ή θεωρία της, μόλο πού ήταν γεμάτη αγιότητα. Τώρα όμως ανέτειλε

 σαν τον ήλιο ή δόξα της στα μάτια των ανθρώπων. Και κάθε συνετός άνθρωπος την τιμά, 

οπού και αν φανεί. Γι' αυτό ούτε οί εξ αγνοίας εχθροί της αλήθειας δεν τη θεωρούν ευκαταφρόνητη,

 αν και αυτός πού την απέκτησε φαίνεται φτωχότερος άπ' όλα τα κτίσματα. Ωστόσο, όποιος έμαθε

 την ταπείνωση, τιμάται από τα λογικά κτίσματα σαν να φοράει στεφάνι και βασιλική πορφύρα.

Στο ταπεινόφρονα υποτάσσεται ή λογική και ή άλογη κτίση.

άγιος Ισαάκ ο Σύρος

πηγ
ή

Μνήμη Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος

Α. Τί σημαίνει τό «γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν;»

« Νά προσεύχεσαι, λέγει, νά μήν εἰσέλθεις σέ πειρασμούς τῆς πίστης σου. Νά προσεύχεσαι νά μήν εἰσέλθεις στόν πειρασμό τοῦ δαίμονα τῆς βλασφημίας καί τῆς ὑπερηφάνειας μέ τήν οἴηση τοῦ νοῦ σου. Νά προσεύχεσαι νά μήν εἰσέλθεις, κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ, στούς φανερούς πειρασμούς τῶν αἰσθήσεων, πού ὁ διάβολος ξέρει πῶς νά σοῦ δημιουργεῖ ὅταν τό ἐπιτρέπει ὁ Θεός λόγω τῶν ἀνόητων λογισμῶν πού καλλιεργεῖς. Νά προσεύχεσαι νά μήν εἰσέλθεις στούς πειρασμούς τῆς ψυχῆς μέσα ἀπό ἀμφιβολίες καί προκλήσεις, μέ τίς ὁποῖες ἡ ψυχή σύρεται βίαια σέ μεγάλη σύγκρουση. Ἀκόμα καί ἔτσι, ἑτοιμάσου νά δεχτεῖς ὁλόψυχα σωματικούς πειρασμούς. Νά τούς διαπλεύσεις μέ ὅλα σου τά μέλη καί νά γεμίσεις τά μάτια σου μέ δάκρυα, ἔτσι ὥστε ὁ ἄγγελος πού σέ φυλάει νά μή σέ ἐγκαταλείψει. Ἐπειδή χωρίς δοκιμασίες δέν φαίνεται ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί δέν μπορεῖς νά ἀποκτήσεις παρρησία μπροστά στόν Θεό, οὔτε νά μάθεις τή σοφία τοῦ Πνεύματος, οὔτε μπορεῖ νά ἑδραιωθεῖ μέσα σου ὁ θεῖος πόθος.

Πρίν ἀπό τούς πειρασμούς ὁ ἄνθρωπος προσεύχεται στόν Θεό σάν νά εἶναι ξένος, ἀλλά ὅταν εἰσέρχεται στούς πειρασμούς γιά χάρη τῆς ἀγάπης του καί δέν ἀφήνεται νά ἐκτραπεῖ, τότε ἄμεσα ἔχει, οὕτως εἰπεῖν, τόν Θεό ὡς χρεώστη του καί ὁ Θεός τόν ὑπολογίζει ὡς ἀληθινό φίλο, διότι γιά χάρη τοῦ θελήματός Του πολέμησε ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ του καί τόν νίκησε. Αὐτό σημαίνει «προσεύχεσθε ἵνα μή εἰσέλθετε εἰς πειρασμόν». Καί πάλι, νά προσεύχεσαι νά μήν εἰσέλθεις στό φοβερό πειρασμό τοῦ διαβόλου γιά τήν ἀλαζονεία σου, ἀλλά ἐπειδή ἀγαπᾶς τόν Θεό, ὥστε ἡ δύναμή Του νά σοῦ εἶναι ἀρωγός, καί διά μέσου σου νά συντρίψει τούς ἐχθρούς Του. Νά προσεύχεσαι νά μήν εἰσέλθεις σέ τέτοιες δοκιμασίες ἐξαιτίας τῆς ἀφροσύνης τῶν λογισμῶν καί τῶν ἔργων σου, ἀλλά ἀντίθετα γιά νά δοκιμαστεῖ ἡ ἀγάπη σου πρός τόν Θεό καί γιά νά δοξαστεῖ ἡ δύναμή Του στήν ὑπομονή σου».


Β. Γιατί ὁ Θεός παραχωρεῖ τούς πειρασμούς;

« Ἔχοντας πείρα τῶν πολλῶν ἐπεμβάσεων τῆς θείας συνδρομῆς στούς πειρασμούς, ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ ἐπίσης σταθερή πίστη. Ἀπ’ ἐκεῖ καί ἔπειτα γίνεται ἄφοβος καί μέ τήν ἄσκηση πού ἔκανε ἀποκτᾶ θάρρος στούς πειρασμούς. Ὁ πειρασμός ὠφελεῖ τόν καθένα…Οἱ ἀγωνιστές δοκιμάζονται γιά νά αὐξήσουν τόν πλοῦτο τους. Οἱ ὀκνηροί δοκιμάζονται γιά νά προφυλαχθοῦν ἀπ’ ὅ,τι εἶναι βλαβερό σ’ αὐτούς. Οἱ νυσταλέοι δοκιμάζονται, γιά νά παρασκευαστοῦν γιά ἀγρυπνία. Ἐκεῖνοι πού βρίσκονται μακριά δοκιμάζονται γιά νά μπορέσουν νά πλησιάσουν τόν Θεό. Αὐτοί πού εἶναι τοῦ Θεοῦ, δοκιμάζονται γιά νά εἰσέλθουν μέ παρρησία στόν οἶκο του. Δέν ὑπάρχει κανένας ἄνθρωπος πού νά μήν αἰσθάνεται συνθλιμμένος τόν καιρό τῆς ἄσκησής του. Καί δέν ὑπάρχει κανένας ἄνθρωπος, πού νά μή βρίσκει πικρό τόν καιρό πού ποτίζεται μέ τό φαρμάκι τῶν δοκιμασιῶν. Χωρίς πειρασμούς ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ἀποκτήσει ἰσχυρή κράση…».


Γ. Οἱ πειρασμοί μᾶς φέρνουν πιό κοντά στόν Θεό;

« Μόλις ἡ θεία Χάρις καταστήσει τό φρόνημά του ἀσφαλές…, ὥστε νά στηρίξει τήν ἐμπιστοσύνη του στόν Θεό, ἀρχίζει, λίγο λίγο, νά τόν εἰσάγει στούς πειρασμούς. Ἐπιτρέπει νά τοῦ στέλλονται πειρασμοί πού νά ταιριάζουν στά μέτρα του, γιά νά μπορεῖ νά βαστάξει τήν ἰσχύ τους. Ἀλλά μέσα σ’ αὐτούς τούς πειρασμούς, ἡ βοήθεια τῆς Χάριτος βρίσκεται ὁλοφάνερα κοντά του, γιά νά παίρνει θάρρος, ἕως ὅτου σιγά σιγά γυμναστεῖ, ἀποκτήσει σοφία καί περιφρονήσει τούς ἐχθρούς του, ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Διότι δέν εἶναι δυνατόν χωρίς πειρασμούς νά ἀποκτήσει ἕνας ἄνθρωπος σοφία στόν πνευματικό πόλεμο, νά γνωρίσει τόν Εὐεργέτη του, νά αἰσθανθεῖ τόν Θεό καί νά στερεωθεῖ μυστικά ἡ πίστη του, παρά μέ τή δύναμη τῆς ἐμπειρίας πού ἔχει κερδίσει…Ἡ θαυμαστή ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο δέν τοῦ γίνεται γνωστή παρά ὅταν βρίσκεται μέσα σέ περιστάσεις πού τοῦ στεροῦν τήν ἐλπίδα. Ἐδῶ εἶναι πού ὁ Θεός δείχνει τή δύναμη Τοῦ σώζοντάς τον».


Δ. Πότε ἔχουμε περισσότερους πειρασμούς;

«Ὅσο ταξιδεύεις στήν ὁδό πρός τήν πόλη τῆς Βασιλείας, καί πλησιάζεις τήν πόλη τοῦ Θεοῦ, τοῦτο νά σοῦ γίνει δείκτης: ἡ δύναμη τῶν πειρασμῶν πού συναντᾶς. Ὅσο πλησιάζεις καί προοδεύεις στήν πορεία σου, τόσο οἱ ἐναντίον σου πειρασμοί πληθύνονται. Ὁπότε αἰσθάνεσαι στή ψυχή σου διάφορους καί ἰσχυρότερους πειρασμούς στόν δρόμο σου, νά ξέρεις πώς ἐκείνη τή στιγμή ἡ ψυχή σου ἔχει ὄντως εἰσέλθει μυστικά σ’ ἕνα ἀνώτερο ἐπίπεδο καί ὅτι τῆς προσετέθη Χάρις στήν κατάσταση ὅπου βρέθηκε. Διότι ὁ Θεός ὁδηγεῖ τή ψυχή στίς θλίψεις τῶν δοκιμασιῶν κατά τό μέτρο τῆς Χάριτος πού παραχωρεῖ».


Ε. Τί γίνεται μέ αὐτόν ποὺ δέν ἀντέχει τούς πειρασμούς;

« Ἄν ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἔχει κάποια ἀδυναμία καί δέν διαθέτει ἀρκετή δύναμη γιά μεγάλους πειρασμούς καί συνεπῶς ζητᾶ νά εἰσέλθει σ’ αὐτούς, καί τήν εἰσακούσει ὁ Θεός, τότε γνώριζε σαφῶς πώς ὅσο ἡ ψυχή εἶναι ἀνεπαρκής γιά μεγάλες δοκιμασίες, στόν ἴδιο βαθμό εἶναι ἀνεπαρκής καί γιά τά μεγάλα χαρίσματα. Καί ὅσο ἀποτρέπονται οἱ μεγάλοι πειρασμοί ἀπό τό νά εἰσέλθουν στή ψυχή, στόν ἴδιο βαθμό παρακρατοῦνται ἀπό αὐτήν καί τά μεγάλα χαρίσματα. Ὁ Θεός δέν χορηγεῖ ἕνα μεγάλο χάρισμα χωρίς μιὰ μεγάλη δοκιμασία. Ὁ Θεός, κατά τή σοφία Του, πού βρίσκεται πέρα ἀπό τήν κατανόηση τῶν πλασμάτων Του, ὅρισε τά δῶρα Του νά παραχωροῦνται ἀνάλογα μέ τούς πειρασμούς».


ΣΤ. Οἱ πειρασμοί βοηθοῦν τήν πνευματική μας πρόοδο;

« Οἱ δοκιμασίες πού ἐπιβάλλονται γιά τήν προκοπή καί τήν αὔξηση τῆς ψυχῆς καί ἐκεῖνες μέ τίς ὁποῖες ἀσκεῖται, εἶναι οἱ ἑξῆς: ἡ ὀκνηρία καί ἡ κατάπτωση τοῦ σώματος, ἡ χαύνωση τῶν μελῶν, ἡ κατάθλιψη, ἡ σύγχυση τῆς διάνοιας, οἱ σωματικοί πόνοι, ἡ προσωρινή ἀπώλεια τῆς ἐλπίδας, ὁ σκοτισμός τῶν λογισμῶν, ἡ ἀπουσία ἀνθρώπινης βοήθειας, ἡ ἔνδεια γιά τίς σωματικές ἀνάγκες καί τά παρόμοια. Μέ αὐτούς τούς πειρασμούς ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου αἰσθάνεται ἔρημη καί ἀνυπεράσπιστη, ἡ καρδιά του ἀπονεκρώνεται καί ταπεινώνεται, δοκιμάζεται δέ μ’ αὐτό τόν τρόπο γιά νά φτάσει νά ἐπιθυμεῖ τόν Δημιουργό της. Ἡ θεία Πρόνοια, ὡστόσο, κατανέμει αὐτές τίς δοκιμασίες ἀνάλογα μέ τή δύναμη καί τίς ἀνάγκες ἐκείνων πού τίς ὑφίστανται. Σ’ αὐτές ἀναμιγνύονται ἡ παρηγοριά καί οἱ θλίψεις, τό φῶς καί τό σκοτάδι, οἱ πόλεμοι καί ἡ βοήθεια…Αὐτό εἶναι τό σημάδι τῆς προκοπῆς τοῦ ἀνθρώπου μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ».

Πως πρέπει να είναι ο Χριστιανός

Αγίου 

Ισαάκ του Σύρου

«Ο Χριστιανός πρέπει να είναι σε όλα του 
τύπος που διδάσκει και ωφελεί εκείνους που 
τον βλέπουνε, ώστε, βλέποντας τις πολλές 
αρετές του που λάμπουνε σαν ακτίνες
ακόμα κι αυτοί οι εχθροί της αλήθειας,
 χωρίς να το θέλουνε, να ομολογήσουνε
 πως στους Χριστιανούς υπάρχει σίγουρη
 ελπίδα σωτηρίας, και να τρέχουνε σ’ αυτόν
 από παντού, σαν να είναι κανένα καταφύγιο. 
Και μ’ αυτόν τον τρόπο να υψωθεί η 
δόξα της Εκκλησίας καταπάνω 
στους εχθρούς της, και να παρακινηθούνε
 πολλοί σε ζήλο να του μοιάζουνε»

Όλες οι δυσκολίες και οι θλίψεις, όταν δεν τις ζούμε με υπομονή, μας βασανίζουν διπλά.
Γιατί η υπομονή του ανθρώπου καταργεί τις συμφορές του.
Η μικροψυχία είναι μητέρα της κόλασης.
Η υπομονή είναι μητέρα της παρηγοριάς και είναι μια δύναμη που γεννιέται από την ευρυχωρία της καρδιάς.
Τη δύναμη αυτή είναι δύσκολο ο άνθρωπος να τηρεί στις θλίψεις του, εκτός κι αν του δοθεί σα θείο χάρισμα που το κυνήγησε με την προσευχή και το έφτασε με τα δάκρυα.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Η ταπεινοφροσύνη είναι στολή της θεότητας

 

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

«Θέλω ν' ανοίξω το στόμα μου, αδελφοί μου, και να λαλήσω για την υψηλή υπόθεση της ταπεινοφροσύνης, κ' είμαι γεμάτος φόβο, σαν εκείνον τον άνθρωπο πού ξέρει πως θα μιλήσει για τον Θεό. Γιατί η ταπεινοφροσύνη είναι στολή της θεότητας. Γιατί ο Λόγος του Θεού, πού έγινε άνθρωπος, αυτή ντύθηκε, κ’ ήρθε σε συνάφεια μαζί μας μ’ αυτή, παίρνοντας σώμα σαν το δικό μας. Κι όποιος τη ντύθηκε, αληθινά έγινε όμοιος μ’ Εκείνον, πού κατέβηκε από το ύψος Του, και πού σκέπασε την αρετή της μεγαλοσύνης Του και τη δόξα Του με την ταπεινοφροσύνη. Κι αυτό έγινε για να μην κατακαεί η κτίση από τη θωριά Του...

Γιατί η κτίση δεν μπορούσε να τον κοιτάξει, αν δεν έπαιρνε ένα μέρος απ’ αυτή (το σώμα), κ' έτσι μίλησε μ' αυτή. Σκέπασε τη μεγαλοσύνη Του με τη σάρκα, και μ’ αυτή ήρθε σε συνάφεια μαζί μας, με το σώμα πού επήρε από την Παρθένα και Θεοτόκο Μαρία. Ώστε, βλέποντάς τον εμείς πως είναι από το γένος μας καί πως μας μιλά σαν άνθρωπος, να μην τρομάξουμε από τη θωριά Του. Γι’ αυτό, όποιος φορέσει τη στολή που φόρεσε ο Κτίστης (δηλαδή την ταπεινοφροσύνη), τον ίδιο τον Χριστό ντύθηκε».

Ο δειλός άνθρωπος πάσχει απο δύο ψυχικές ασθένειες.

Ο δειλός άνθρωπος, πάσχει κυρίως από δύο ψυχικές ασθένειες. Από ολιγοπιστία κι από φιλοσωματία. Όποιος αγωνίζεται να νικήσει αυτά τα δύο μεγάλα κακά είναι φανερό πως πιστεύει ολόψυχα στον Θεό κι είναι έτοιμος να δεχθεί όλα τα δυσάρεστα που τυχόν Εκείνος θα παραχωρήσει.
Η υπερβολική τόλμη πάλι και καταφρόνηση των κινδύνων γεννώνται ή από μεγάλη πίστη στον Θεό ή από τη σκληροκαρδία του ανθρώπου. Και τη σκληροκαρδία ακολουθεί απαραιτήτως η υπερηφάνεια, την πίστη όμως η αληθινή ταπεινοσύνη.(Αγ.Ισαάκ Σύρος)

πηγή

η αγάπη προς τον πλησίον

Οσίου Ισαάκ του Σύρου

Βίασε τον εαυτόν σου σαν συναντήσεις τον διπλανό σου, να τον τιμήσεις παραπάνω από το μέτρο του. Φίλησε τα πόδια και τα χέρια του, και κράτησέ τα πολλές φορές με πολλή τιμή, και βάλε τα επάνω στα μάτια σου, και παίνεψέ τον ακόμα και για εκείνα ου δεν έχει. Και σαν χωριστεί από εσένα, πες γι’ αυτόν κάθε καλό και τιμημένο, γιατί με αυτά και με τέτοια τον τραβάς στο καλό και τον κάνεις να ντρέπεται από τα καλά λόγια που του είπες και σπέρνεις σε αυτόν σπόρους της αρετής!

Κάνοντας αυτό συνηθίζεις τον εαυτό σου, τυπώνεται μέσα σου τύπωμα καλό και θα αποκτήσεις ταπείνωση μέσα σου και χωρίς κόπο κατορθώνεις μεγάλα. Κι όχι μονάχα αυτό, μα κι αν έχει κάποια ελαττώματα, σαν τιμηθεί από σένα, εύκολα παραδέχεται από σένα την γιατρειά του, επειδή ντρέπεται από την τιμή που του έδωσες.

Τούτον τον τρόπο να έχεις πάντα, να γλυκομιλάς και να τιμάς όλους τους ανθρώπους και να μην ερεθίζεις κανέναν είτε να τον πεισμώνεις μήτε για την πίστη το μήτε για τα κακά έργα του. Φύλαγε τον εαυτό σου να μην προσβάλλεις κανέναν σε κάποιο πράγμα, γιατί έχουμε στον ουρανό κριτή που δεν κοιτάζει πρόσωπο