Γέρων Σίμων Αρβανίτης: «Πάρα πολλά θα δείτε. Πάρα πολλά για να δοκιμαστεί ο λαός που δεν καταλαβαίνει»

Τι γίνεται με τις βόμβες που πέφτουν συνέχεια στην Αθήνα; Ήταν η χρονιά του 1982 ή 83 και ο Γέροντας είπε: «Αυτά δεν είναι τίποτα. Πάρα πολλά θα δείτε. Πάρα πολλά για να δοκιμαστεί ο λαός που δεν καταλαβαίνει»Αποφθέγματα του π. Σίμωνος Αρβανίτη (+1988), επιλεγμένα από τα πέντε βιβλία που έγραψε γι’ αυτόν ο μαθητής του π. Ζωσιμάς.

Αρρώστιες, από κατάργηση των νηστειών. Μια συμβουλή, που έδινε σε όλους ο μακαριστός Γέροντας Σίμων, ήταν: Όποιος νηστεύει την νηστεία που λέει η Εκκλησία μας γίνεται καλά. Γι’ αυτό όλος ο κόσμος είναι γεμάτος αρρώστιες σήμερα, διότι κατήργησαν τις νηστείες.

Δύσκολες μέρες. Ο Γέροντας έλεγε πολλά για την κατάσταση της κοινωνίας. Θα έλθουν, έλεγε, πολύ δύσκολες ημέρες. Ο κόσμος έχει ξεφύγει από τον δρόμο. (Α-353). Μια φορά ρωτήθηκε ο πατήρ Σίμων: Τι γίνεται με τις βόμβες που πέφτουν συνέχεια στην Αθήνα; Ήταν η χρονιά του 1982 ή 83 και ο Γέροντας είπε: «Αυτά δεν είναι τίποτα. Πάρα πολλά θα δείτε. Πάρα πολλά για να δοκιμαστεί ο λαός που δεν καταλαβαίνει».

Ίαση και προφητεία. Μια χριστιανή, η οποία είχε ζήσει από κοντά και είχε λάβει πολλές χάρες από τον Γέροντα, σε μια περίπτωση που η κόρη της, ενώ ήταν καταδικασμένη από τους γιατρούς του Νοσοκομείου Παίδων «ΑΓΛΑΪΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ» και ανέμεναν την κατάληξη του παιδιού μέσα σε λίγες ώρες, η μικρή ασθενής «γύρισε» και έγινε γρήγορα καλά. Η μάνα έκανε τάμα, μόλις έπαιρνε την κόρη της από το Νοσοκομείο, να πήγαινε πρώτα το παιδί της στον Γέροντα και μετά στο σπίτι της. Επί πλέον, να πουλούσε ένα οικόπεδο που είχε προίκα της και να έδινε τα χρήματα στο Μοναστήρι. Όταν, όμως, πήγε με το παιδί στον Γέροντα και του τα είπε όλα αυτά, εκείνος της είπε: «Τι είναι αυτά που λες, παιδί μου; Ο Θεός δεν πληρώνεται. Να αγαπάτε τον κόσμο, να μην κ ρατάτε μίσος στην κ αρδιά σας, ν α μη σας ενδιαφέρει τι κάν ει ο διπλανός σας κ αι να βοηθάτε, όταν βλέπετε άνθρωπο να υποφέρει. Και όταν οι άνθρωποι καταλάβουν ποιο είναι το φάρμακο, θα σωθούνε, ειδεμή θα πάνε χαμένοι». Η μάνα τον ρώτησε: Ποιό είναι το φάρμακο Γέροντα; Και ο Γέροντας της είπε: «Η Αγία Κοινωνία με την Ιερά Εξομολόγηση και μετάνοια, παιδί μου. Θα έρθει ημέρα που δεν θα έχετε μέρος να θάβετε τους νεκρούς και θα τους θάβετε ομαδικά σε λάκκους από τα ατυχήματα και τις αρρώστιες. Αυτή είναι η κατάντια του ανθρώπου από την αμαρτία. Ξέχασε τον Θεό, τις νηστείες. Δεν προσέχει τίποτα ιερό».

Ξεκαθάρισμα. Ο Γέροντας συχνά έλεγε: «Έρχεται η ώρα που θα ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι», εννοώντας πολέμους και ακαταστασίες (υλικές και πνευματικές) και ημέρες εκδικήσεως.

Ανάγκη, για αγιότητα! Ο Γέροντας έλεγε στους πατέρες της Μονής: Ο κόσμος ένα πράγμα έχει περισσότερο ανάγκη, την αγιότητα! Ο άνθρωπος πρέπει να μιμηθεί την απλότητα των μικρών παιδιών και, απευθυνόμενος προς τον Θεόν, να λέγει: «Τι θέλεις, Κύριε, να κάμω»; Προσέχετε τον διάβολο. Θέλει τη διχόνοια, τη σύγχυση, την ακαταστασία. Μην ακούτε τους λογισμούς, που σας ενσπείρει. Ο Χριστός μας, η Παναγία μας, οι Άγιοί μας, είναι γλυκύτατοι, ωραιότατοι, με πολλή αγάπη. Σ’ αυτούς να καταφεύγετε, για να σας προστατεύουν από τους δαίμονες. Όταν κάνεις κάτι από ζήλο και μεγάλη αγάπη προς τον Χριστό μας, και στραβό να είναι, ο Θεός, επειδή γίνεται από ζήλο και αγάπη για κείνον, το δέχεται και το ευχαριστείται.

Σταύρωμα στα φαγητά. Ο Γέροντας έλεγε, ό,τι πίνουμε ή τρώμε να το κάνουμε πρώτα «στριφτό», εννοώντας να το σταυρώνουμε, γιατί την εποχή μας όλα τα τρόφιμα είναι γεμάτα ορμόνες και φυτοφάρμακα. Έτσι, με το «στριφτό», δεν θα έχουμε πρόβλημα.

Ο κόσμος γεμίζει δαιμονικούς γορίλες. Στη μαρτυρία του για τον Γέροντα, γράφει, μεταξύ άλλων, ένα πνευματικό του τέκνο: «Κοιμάμαι ξανά και βλέπω πάλι τον Γέροντα, με τα πνευματικά του παιδιά, στην κορυφή ενός ψηλού βουνού. Κάποιο απ’ τα παιδιά τόλμησε, ενώ γνώριζε ότι ο Γέροντας είχε κοιμηθεί, να τον ρωτήσει, πώς θα πορευθούμε στη ζωή χωρίς εκείνον. Οδήγησε τότε την ομάδα σε ένα τέτοιο σημείο του βουνού, ώστε να φαίνονται οι πρόποδές του. Στο αντίκρισμα, όλοι τρόμαξαν. Υπήρχε ένας κόσμος γεμάτος από τεράστιους γορίλες. Και λέγει ο Γέροντας. Αυτός θα είναι ο κόσμος σε μερικά χρόνια. Στην ερώτηση, πως θα ανταπεξέλθουμε, απάντησε προφητικά: «Εσείς θα έχετε το αρνί, κι’ εγώ θα σας δίνω το χορτάρι». Το αρνί είναι ο Χριστός, ήθελε να πει ο Γέροντας, όπως αναφέρει και το Ευαγγέλιο. Όταν λοιπόν θα είμαστε στον Χριστό, θα έχουμε την προστασία του Θεού με την ευχή τη δική του».

πηγή

το είδαμε εδώ

Ο Γέροντας Σίμων Αρβανίτης,Κατοικητήριο της Χάριτος (1/1/1901 – 4/3/1988)

Ο Γέροντας Σίμων Αρβανίτης καταγόταν από την Τριάδα Εύβοιας από όπου ο πατέρας του Αθανάσιος Αρβανίτης μετακινήθηκε και εγκαταστάθηκε στο χωριό Κουκουβάουνες Αττικής, την σημερινή Μεταμόρφωση και παντρεύτηκε την μητέρα του Κυριακή. Απέκτησαν τέσσερα αγόρια, τον Ιωάννη, τον Παναγιώτη -τόν αργότερα Γέροντα Σίμωνα- τον Δημήτριο και τον Κωνσταντίνο.

Ο Παναγιώτης γεννήθηκε ανήμερα την Πρωτοχρονιά του 1901 και μεγαλώνοντας βοηθούσε τον πατέρα του κάνοντας διάφορες δουλειές. Όταν έγινε δεκατριών ετών ήταν πλανόδιος μανάβης σηκώνοντας τσουβάλια 80-85 κιλών αδιαμαρτύρητα. Κατά καιρούς εργαζόταν σε περιβόλια, αμπέλια και κτήματα δουλεύοντας σκληρά χωρίς να δυσκολεύεται καθόλου, καθώς η μυική του δύναμη ήταν πολύ μεγάλη. Ο ίδιος έλεγε ότι το τσαπί το έπαιζε στο χέρι όπως μια κοπελίτσα το τοπάκι της. Μόλις σταματούσε να ξεκουραστεί άνοιγε «τό βιβλίο του Χριστού», όπως έλεγε το Ευαγγέλιο, και μελετούσε. Η αγάπη του για τον Θεό ήταν φωλιασμένη στην καρδιά του από πολύ μικρός.

Ο αδερφός του διηγείται ότι τον Παναγιώτη τον έχαναν το Σάββατο από το σπίτι. Μόλις τελείωνε την δουλειά έφευγε και πήγαινε στα εξωκκλήσια, όπου προσευχόταν και μελετούσε. Γύριζε στο σπίτι την Κυριακή το βράδυ, οπότε και έτρωγε. Έμενε όλο το εικοσιτετράωρο νηστικός. Όταν δεν πήγαινε σε εξωκκλήσι ξυπνούσε όλη την οικογένεια με την πρώτη καμπάνα για τον εκκλησιασμό. Φοβέριζε μάλιστα ότι, όποιον δεν ξυπνούσε αμέσως, θα τον κατάβρεχε με μια κανάτα πού είχε δίπλα του γεμάτη με νερό.

Μοναχική κλήση

Ο Παναγιώτης επισκέφθηκε πολλές φορές το Άγιον Όρος. Μια από αυτές, στα Καυσοκαλύβια, συνάντησε τον μητροπολίτη Νεκτάριο Κεφαλά, τον μετέπειτα άγιο Νεκτάριο, και όταν πήγε να πάρει την ευχή του ο άγιος τον κράτησε από το χέρι και του είπε ότι θα γίνει πνευματικός και θα σώσει πολλές ψυχές.

Ο Παναγιώτης αποφάσισε μαζί με δύο καρδιακούς του φίλους να φύγουν κρυφά από τις οικογένειές τους και να ασκητέψουν. Έτσι το 1925 έφυγαν για την Εύβοια, όπου κλείστηκαν σε μια σπηλιά χωρίς κανένα εφόδιο, ρούχα ή τροφή. Οι φίλοι του δεν άντεξαν παρά δύο μέρες και πήραν την απόφαση να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Ο Παναγιώτης όμως πού άκουσε τα σχέδιά τους έφυγε πριν ξυπνήσουν εκείνοι και πήγε στην Μονή Αγίου Χαραλάμπους στην Λεύκα Αυλωναρίου. Ασκήτευε στην σπηλιά του αγίου Γρηγορίου, όπου πηγάζει αγίασμα και προσευχόταν νύχτα-μέρα. Όταν ο μητροπολίτης πληροφορήθηκε γι’ αυτόν από ανθρώπους που πήγαιναν στην σπηλιά για αγίασμα και έμαθε για την αυστηρή του άσκηση, τον αναζήτησε και τον έκανε αμέσως μοναχό στο μοναστήρι του αγίου Χαραλάμπους με το όνομα Σίμων.

Ο π. Σίμων όμως και πάλι κλείστηκε σε μια σπηλιά και δεν έτρωγε τίποτα. Τον εύρισκαν πολλές φορές οι βοσκοί εξαντλημένο από την πείνα, πεσμένο στο έδαφος και τον πήγαιναν στο μοναστήρι, αλλά εκείνος πάλι έφευγε. Ο ίδιος αργότερα έλεγε: «Στην σπηλιά του αγίου Γρηγορίου έπινα ένα ποτήρι του κρασιού αγίασμα μετά την δύση του ηλίου επί τριάντα μέρες. Είχε φύγει όλο το σώμα μου. Ζύγιζα γύρω στα τριάντα κιλά». Τελικά επενέβη ο Μητροπολίτης πού τον υποχρέωσε να μείνει στο μοναστήρι. Διακόνημά του ήταν να καλλιεργεί τους κήπους και με την μεγάλη του σωματική δύναμη εντυπωσίαζε τους πάντες. Όταν εργαζόταν στους κήπους είχε βοηθό του ένα παιδί, το οποίο αρρώστησε βαριά. Όταν το είπαν στον π. Σίμωνα παράτησε το τσαπί και έφυγε για να προσευχηθεί στο βουνό. Δεν προχώρησε όμως πολύ και οι πατέρες του φώναξαν να γυρίσει πίσω, γιατί το παιδί είχε γίνει καλά. Ήταν ένα πρώτο δείγμα της αποτελεσματικότητας της προσευχής του Γέροντα.

Ο μητροπολίτης βλέποντας τις αρετές του τον χειροτόνησε ιερέα παρά τις αντιρρήσεις του το 1936 και τον έστελνε σε διάφορες εκκλησίες για την Θ. Λειτουργία. Ο κ. Δ. Κουλουρίδης διηγείται ότι στο χωριό του το Κληματάρι Ευβοίας έστελναν συχνά τον π.Σίμωνα για την Θ. Λειτουργία. Τον χειμώνα όμως, το χιόνι ήταν τόσο πυκνό πού τον απέκλειε καταμεσίς του δρόμου. Όταν οι χωρικοί έβλεπαν ότι δεν έχει φτάσει ο ιερέας, τον αναζητούσαν και τον έβρισκαν κάτω από το χιόνι, με τα χέρια ψηλά να προσεύχεται. Όσο και αν ξεπάγιαζε και αν δυσκολευόταν να συνέλθει από το κρύο δεν άφηνε τα χωριά χωρίς Θ. Λειτουργία και πήγαινε πάλι την άλλη Κυριακή παρά τους πάγους και τα χιόνια.

Το 1942 εστάλη στην Μονή Μεταμορφώσεως ως πνευματικός. Εκεί κοντά βρίσκεται το εκκλησάκι των Ταξιαρχών. Το 1943 συνέβη ένα συγκλονιστικό θαύμα την παραμονή των Ταξιαρχών. Είχε μαζευτεί πλήθος κόσμου για την εορτή σε μια εποχή πού όλους τους θέριζε η πείνα λόγω της Κατοχής. Ο Γέροντας, όταν είδε τόσο κόσμο μαζεμένο για την αγρυπνία, είπε να ετοιμάσουν φαγητό. Υπήρχε μόνο ένα τσουβάλι κρεμύδια και έδωσε εντολή να τα καθαρίσουν όλα, ενώ εκείνος άρχισε να προσεύχεται. Ξαφνικά ένας μεγάλος λαγός σαν αρνί κατέβηκε από το βουνό και μπήκε μέσα στο μαγειρείο μόνος του. Έτσι, θαυματουργικά εξασφαλίστηκε τροφή για όλο τον κόσμο και περίσσεψε και για το μοναστήρι.

Το 1946 ο Γέροντας αποφάσισε να φύγει από την Κύμη για την Αθήνα λόγω μεγάλων προβλημάτων με τα μάτια του. Μόλις ανέλαβε καθήκοντα στην ενορία της αγίας Βαρβάρας, αποφάσισε να χτίσει μεγαλύτερο ναό, γιατί ο παλιός δεν χωρούσε όλο τον κόσμο. Συνάντησε πολλές δυσκολίες και μεγάλο πόλεμο λόγω της έλλειψης χρημάτων και συκοφάντησης του έργου. Η ίδια η αγία παρουσιάστηκε στον Γέροντα και του υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθήσει. Πράγματι, όταν τα χρήματα τελείωναν βρίσκονταν εντελώς ξαφνικά πρόσωπα πού πρόσφεραν το συγκεκριμένο ποσό πού χρειαζόταν για την συνέχιση των εργασιών. Όταν τελείωσε το έργο υπέβαλε την παραίτησή του από εφημέριος, γιατί το πρόβλημα με τα μάτια του μεγάλωνε και επιθυμούσε να ιδρύσει δικό του μοναστήρι. Με μεγάλη θλίψη οι ενορίτες του τον αποχαιρέτησαν, γιατί τον είχαν αγαπήσει και τους είχε σταθεί σαν πατέρας όλα αυτά τα χρόνια.

Κτίτορας της Μονής του Αγίου Παντελεήμονος Πεντέλης

Ύστερα από επίμονη αναζήτηση χώρου για ίδρυση μοναστηριού ο Γέροντας κατέληξε στο εξωκκλήσι του αγίου Παντελεήμονα στην Πεντέλη, πού ανήκε στην Μονή Πετράκη. Αφού εξασφάλισε την συγκατάθεση του ηγουμένου της Μονής Πετράκη Χαράλαμπου Βασιλόπουλου, άρχισε το κτίσιμο ενός κελλιού, ενός αχυρώνα και ενός φούρνου δίπλα στο υπάρχον εκκλησάκι. Όμως ο διάβολος πολέμησε την ίδρυση του μοναστηριού. Φανερώθηκε στον Γέροντα και του είπε ότι θα τον πολεμήσει μέχρι τέλους και δεν θα τον αφήσει να στεριώσει το μοναστήρι. Πράγματι οι βοσκοί της περιοχής απείλησαν τον Γέροντα με τις γκλίτσες τους λέγοντας ότι ο τόπος ήταν δικός τους. Η υπόθεση πήγε στο δικαστήριο όπου ο Γέροντας δικαιώθηκε. Τα πνευματικά παιδιά του Γέροντα βοηθούσαν στο σκάψιμο κατά την θεμελίωση της Μονής. Τα υλικά τα κουβαλούσαν με το γαϊδουράκι από μακριά, αφού δρόμος δεν υπήρχε. Και σαν να μην έφτανε αυτό όταν έσκαβαν φυσούσε πάντα τόσο δυνατά πού έφερνε την σκόνη στα μάτια τους. Παρά τις αντιξοότητες το κελλί , ο φούρνος και ο αχυρώνας τελείωσαν και κτίστηκαν και κελλιά για τους μοναχούς πού θα έρθουν, όπως είπε ο Γέροντας, καθώς και ξενώνας.

Ο εργολάβος της οικοδομικής δραστηριότητας και συγγενής του Γέροντα, Γιώργος Πανταζής, διηγείται: «Για να κτίσουμε το μοναστήρι είχαμε 50.000 δραχμές. Κάποια στιγμή ήθελα να αφήσω την εργολαβία, γιατί δεν έβρισκα εργάτες. Κανείς δεν ερχόταν να δουλέψει τόσο μακριά. Είδα στον ύπνο μου όμως την αγία Βαρβάρα και μου υποσχέθηκε ότι θα με βοηθήσει εκείνη. Πράγματι το άλλο πρωί μαζεύτηκαν δέκα εργάτες στο σπίτι μου για να δουλέψουν στο μοναστήρι, γιατί είχε πέσει ανεργία στις δουλειές τους». Συνεχίζει ο μαστρο-Γιώργος: « Όταν ρίχναμε την πλάκα και ετοιμάσαμε το μισό αστάρωμα διαπιστώσαμε ότι το νερό τελείωσε. Το παίρναμε από το πηγαδάκι, το οποίο άνοιξε ο Γέροντας σε γούρνα πού έβγαζε ελάχιστο νερό. Εκθέσαμε στον π. Σίμωνα το πρόβλημα και αυτός μάς διαβεβαίωσε ότι αφού φάμε το φαγητό πού είχε ετοιμαστεί θα έρθει νερό. Και ενώ ήταν καλοκαιρία, όσο τρώγαμε έπιασε δυνατή βροχή και χαλάζι και γέμισε με νερό ένας λάκος δυόμισι μέτρα βάθος. Όταν ολοκληρώθηκε και ο ξενώνας είδα πώς ξόδεψα μόνο 49.500 δραχμές. Τα υλικά τα πλήρωνε ο π. Σίμων και στοίχησαν και αυτά 49.500 δραχμές. Είναι θαύμα πώς τόσο μεγάλο έργο κόστισε τόσο λίγο».

Όταν άρχισε να πηγαίνει πολύς κόσμος άνοιξαν χωράφια γύρω από το μοναστήρι και καλλιεργούσαν διάφορα κηπουρικά για την αδελφότητα, αλλά και τους προσκυνητές. Ο Γέροντας ήταν πολύ φιλόξενος και επέμενε να παίρνουν όλοι κάτι για ευλογία. Και η ευλογία πού είχε το μοναστήρι ήταν θαυμαστή. Τα τρόφιμα δεν έλλειψαν ποτέ. Η μεγάλη διάθεση φιλοξενίας του Γέροντα έγινε αιτία να πλησιάσει πολύς κόσμος το μοναστήρι και να σωθούν πολλές ψυχές. Ο Γέροντας ήθελε να τον πλησιάζουν όλοι, να βοηθάει όλους στις δυσκολίες τους και να τους οδηγεί στον δρόμο της σωτηρίας. Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης από την Εύβοια εκτιμούσε πολύ τον π. Σίμωνα και επισκέφθηκε το μοναστήρι να πάρει την ευχή του.

Ο π. Ζωσιμάς, μαθητής του Γέροντα Σίμωνα, αναφέρει σε ένα από τα βιβλία του πού έχει γράψει για τον Γέροντα:

«Πολλές φορές ενώ κοιμόμουν κοντά του για να τον προσέχω, επειδή δεν έβλεπε πλέον, τον άκουγα να μιλάει. Όταν τον ρωτούσα με ποιόν μιλούσε μου έλεγε:

– Νομίζεις ότι κοιμάμαι; Πολύς κόσμος έρχεται όλη την νύχτα.

Και άλλη φορά μια κυρία μου είπε ότι το προηγούμενο βράδυ επικαλέστηκε τον Γέροντα για κάποιο πρόβλημά της και εκείνος μπήκε στο σπίτι της, της έδωσε την λύση και χάθηκε. Εγώ της είπα ότι δεν είναι δυνατόν να συνέβη αυτό, γιατί κλειδώνω το κελλί το βράδυ και κρατάω το κλειδί ώστε να αναγκάζεται ο Γέροντας να με ξυπνάει και να τον συνοδεύω έξω για να μην χτυπήσει, αφού δεν βλέπει. Τότε ο Γέροντας φωνάζει από το κελλί του:

– Ζωσιμά, εσύ πές ό,τι θέλεις. Εγώ το βράδυ φεύγω απ’ εδώ.

Ένα βράδυ, περασμένα μεσάνυχτα, μου φωνάζει να του φέρω το πετραχήλι. Του το πήγα, το φόρεσε όπως ήταν ξαπλωμένος και άρχισε να προσεύχεται πολλή ώρα. Κατά την μία παρά τέταρτο έφτασε αγριεμένος κάποιος γνωστός μας από την Πεντέλη. Ήταν κυριευμένος από θυμό και φώναζε:

– Θα σκοτώσω άνθρωπο απόψε. Θα κάνω έγκλημα.

Και ο Γέροντας τον έβαλε να σκύψει κάτω από το πετραχήλι για να του διαβάσει την ευχή. Μα ο άλλος διαμαρτυρόταν ότι ήθελε να εξομολογηθεί πρώτα. Και ο Γέροντας του αποκάλυψε ότι δεν χρειαζόταν να του πει τίποτα, γιατί τα έβλεπε όλα από την ώρα πού άρχισε να μαλώνει στο σπίτι του.

Κατοικητήριο της Χάριτος

Πνευματικές νουθεσίες

Ο Γέροντας έλεγε πώς για να είναι ο Θεός μαζί μας, πρέπει να μην στενοχωρούμε κανέναν και να μην κάνουμε παρατηρήσεις σε κανέναν. Συμβούλευε επίσης να αγαπούμε την νηστεία, η οποία αδυνατίζει το σώμα, αλλά κάνει τον ανθρωπο όλο υγεία, δυνατό σαν ατσάλι. Προέτρεπε όλους να έχουν πίστη στον Θεό και να μην ταλαντεύονται καθόλου, γιατί και ο ίδιος ό,τι έχει το έχει με την δύναμη της πίστεως. Έβαζε πάνω από όλα την βοήθεια στους φτωχούς και την δικαιοσύνη. Θεωρούσε πολύ σημαντικό να μην χάνουμε την ελπίδα όταν δοκιμαζόμαστε και σε όλα να ρωτάμε τον Κύριο «τί θέλεις ποιήσαι με;». Ζητούσε από όλους να είμαστε συγκεντρωμένοι στην εκκλησία, στην καθημερινή μας ζωή να διαβάζουμε βίους αγίων και τον βίο του αγίου της ημέρας. Ιδιαίτερα σύστηνε να διαβάζουμε τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Ήταν αντίθετος στον θυμό και την κατάκριση. Μάλιστα για το θέμα του θυμού είχε κάνει ιδιαίτερο αγώνα και προσευχή ο ίδιος να τον νικήσει. Όταν ήταν δεκαπέντε χρονών, πήγε να κόψει ξύλα παίρνοντας δανεικό τσεκούρι από τον θείο του. Το διάστημα εκείνο προσευχόταν να κόψει τον θυμό. Συνάντησε στο βουνό τον δασοφύλακα, ο οποίος ζήτησε χρήματα για τα ξύλα πού θα έκοβε, αλλά ο Παναγιώτης -αυτό ήταν το κοσμικό όνομα του Γέροντα- δεν είχε μαζί του. Ο δασοφύλακας ζήτησε ως ενέχυρο το τσεκούρι, αλλά ήταν αδύνατο να το αφήσει αφού ήταν του θείου του και μάλιστα το χρειαζόταν πάλι. Τότε ο δασοφύλακας άρχισε να χτυπάει με ένα χοντρό ξύλο τον Παναγιώτη στην πλάτη, ο οποίος προσευχόταν συνεχώς να μην ανταποδώσει τα χτυπήματα, γιατί με την σωματική δύναμη πού είχε θα μπορούσε, όπως ομολογούσε μετά ο Γέροντας, να του κάνει μεγάλο κακό και να καταλήξει στην φυλακή. Παραδόξως δεν ένιωθε πόνο από τα χτυπήματα παρά το γεγονός ότι φορούσε μόνο ένα λεπτό φανελάκι. Όταν ο δασοφύλακας είδε ότι δέχεται αδιαμαρτύρητα τα χτυπήματα συγκινήθηκε, του ζήτησε συγγνώμη και επιπλέον τον βοήθησε να κόψει όσα ξύλα ήθελε. Όταν ο Παναγιώτης επέστρεψε στο σπίτι και κοίταξε την πλάτη του στον καθρέφτη δεν είχε ούτε γρατσουνιά. Από τότε κανένας δεν τον είδε να θυμώνει ποτέ.

«Τελείωσις εν ασθενεία»

Σιγά-σιγά η υγεία του καμπτόταν και η όρασή του χάθηκε, ενώ τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του το μέγεθος της οδύνης και του συνεχούς άλγους τον έκαιγε σαν καμίνι φοβερό. Παρουσιάστηκε πρόβλημα στον προστάτη και εισήχθη στο νοσοκομείο. Επί μια εβδομάδα έβγαζε αίμα και πονούσε φοβερά χωρίς όμως να το δείχνει καθόλου. Εξομολογούσε μάλιστα και διάφορα πνευματικά του παιδιά πού έρχονταν γι’ αυτόν τον λόγο. Στην συνέχεια χειρουργήθηκε από σκωληκοειδίτιδα και κήλη. Οι περιπέτειες της υγείας του δεν τελείωσαν.

Προέκυπταν ουρολοιμώξεις, το σώμα του πλήγιασε, είχε αιμορραγίες και όλα αυτά τα υπέμενε αδιαμαρτύρητα. Επειδή οι πόνοι του ήταν αβάστακτοι κρατούσε ένα λαστιχένιο μπαλάκι στην παλάμη του και το έσφιγγε για να μην δείχνει ότι πονάει. Από το σφίξιμο, τελικά, η παλάμη του σάπισε και χρειάστηκε ειδική περιποίηση για να κλείσει η πληγή. Όσο πλησίαζαν οι μέρες προς το τέλος του, μάς προειδοποιούσε για αυτό παίρνοντας την στάση του νεκρού με σταυρωμένα τα χέρια στο στήθος. Στις 4 Μαρτίου 1988 παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Κύριο πού τόσο αγάπησε. Η σορός του μεταφέρθηκε στον Ι. Ν. Αγίας Βαρβάρας, την οποία έκτισε και η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στην Μονή του Αγίου Παντελεήμονα χοροστατούντος του μητροπολίτου πρώην Κεφαλληνίας Προκοπίου. Τότε κατά το «δεύτε τελευταίον ασπασμόν…» πραγματοποιήθηκε ένα τελευταίο αξοθαύμαστο γεγονός . Όταν πήγε ο μητροπολίτης να τον ασπαστεί, ο Γέροντας του πρότεινε το χέρι και εκείνος το ασπάστηκε. Ο τάφος του βρίσκεται εκεί και αποτελεί πόλο έλξης πολλών ταλαιπωρημένων ψυχών. Πολλοί προσέρχονται με βαθιά πίστη και έχουμε μαρτυρίες πολλών θαυματουργικών επεμβάσεων του Γέροντα σε ποικίλα προβλήματα.

πηγή

«ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ… ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΙΣΕΨΕΙ» - ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ

Μια μέρα έφτασε ένα πούλμαν στο μοναστήρι, με 50 άτομα. Ο Γέροντας είπε στον π. Ζωσιμά να τους δώσει να φάνε. Ο π. Ζωσιμάς ετοίμασε την Τράπεζα και είδε πως δεν υπήρχε ψωμί, παρά μόνο ένα καρβέλι. Τι να κάνει; Το πήρε και το πήγε στον Γέροντα και είπε: «Γέροντα, δεν έχουμε ψωμί, μόνο αυτό το καρβέλι υπάρχει». Και ο Γέροντας είπε: «Φέρ’ το εδώ». Το έδωσε, το ευλόγησε και είπε: «Μη φοβάσαι, και κόψε το στο καλάθι. Θα φτάσει να φάνε όλοι και θα περισσέψει».

Το πήρε και άρχισε να κόβει. Έκοβε, έκοβε ψωμί και δεν τελείωνε το καρβέλι! Έφαγε όλο το πούλμαν και περίσσευσαν πολλά κομμάτια ψωμί. Το είπε αυτό το θαύμα στον Γέροντα και εκείνος του είπε: «Εσύ να πιστεύεις και θα δεις και μεγαλύτερα θαύματα».

ΖΩΣΙΜΑ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ (1901-1988), Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ, TOM. 3, ΑΘΗΝΑΙ, σ. 27.

πηγή

«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ Η ΩΡΑ ΤΟΥ» - ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ π. ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ

Είχα κάποτε ένα φίλο από την Αθήνα. Όταν έμαθε πως αποφάσισα να γίνω Μοναχός, ερχόταν τακτικά στο Μοναστήρι και με έβλεπε. Μια μέρα μου είπε πως θέλει να γίνει Μοναχός. Το συζήτησε, είπε, με τους γονείς του, οι οποίοι δεν έφεραν αντίρρηση, αλλά του το επέτρεψαν. Το παιδί αυτό το ήξερα καλά. Γνώριζα πώς δαιμονιζόταν. Όταν τον έπιανε η κρίση, δεν μπορούσαν οι δικοί του να τον συνεφέρουν. Τον πήγα στον Γέροντα (μακαριστό π. Σίμωνα Αρβανίτη) και του είπε πως ήθελε να γίνει Μοναχός.

Ο Γέροντας του έλεγε με το καλό για να μην τον λυπήσει :

- Παιδί μου, να έρχεσαι για λίγον καιρό εδώ και έπειτα να πηγαίνεις στο σπίτι σου.

Επειδή ο νέος αυτός επέμενε πολύ να παραμείνει στο Μοναστήρι, ο Γέροντας του επέτρεψε να μείνει δοκιμαστικά στο Μοναστήρι, να διαβάζει και να μην κουράζεται πολύ. Και όποτε ήθελε να πηγαίνει στο σπίτι του.

Όταν έκλεισε σαράντα μέρες στο Μοναστήρι, είχε μάλιστα αφήσει και τα γένια του για να μην φαίνεται λαϊκος, είπαμε στο Γέροντα να του δώσουμε ένα ζωστικό να φοράει. Ο Γέροντας δεν το επέτρεψε αυτό. «Δεν είναι ακόμη η ώρα του», έλεγε, αλλά εμείς και ο νέος αυτός επιμέναμε να γίνει αυτό. Επιμένοντας στην άποψή μας αναγκάσαμε το Γέροντα παρά τη θέλησή του να υποχωρήσει. Του δώσαμε ένα ζωστικό του Γέροντας να φορέσει. Δεν πρόλαβε όμως να το φορέσει, οπότε βγάζει μια τρομερή κραυγή : «Άχ ! Άχ ! μ΄ έκαψε ! μ΄ έκαψε ! Προσπαθήσαμε τότε να του βγάλουμε το ζωστικό, αλλά δεν μπορούσαμε ούτε εμείς ούτε αυτός. Μόνος του με τα χέρια του έκανε κομμάτια το ράσο, που τον έκαιγε, και όχι μόνο αυτό, αλλά και τα ρούχα του και έμεινε μόνο με τα εσώρουχά του.

Ο Γέροντας είπε να τον έχω μαζί μου στο κελλί μου στο περιβόλι. Τον κράτησα τρία βράδια. Τράβηξα ολόκληρο μαρτύριο κοντά του. Έτρεμα από το φόβο μου ολόκληρη τη νύχτα. Και άκουγα με το στόμα του ως όργανό τους τα δαιμόνια να με απειλούν, ότι θα μου γκρεμίσουν το κελλί και άλλα τέτοια. Τελικά ύστερα από τρομερή ταλαιπωρία, ήρθαν οι γονείς του και τον πήραν.

Έπειτα από αυτό ο Γέροντας μας είπε με πόνο πολύ, αλλά και αυστηρότητα να μην τον πιέζουμε να κάνει κάποιον Μοναχό όσο καλός κι αν φαίνεται.

- Δεν θα κρίνεται εσείς, έλεγε, αν και πότε θα γίνει κάποιος Μοναχός, αλλά ο Γέροντας. Ούτε επίσης να με πιέζεται να γίνει σώνει και καλά κάτι που δεν το εγκρίνω για λόγους που εσείς αγνοείτε. Επιμένοντας κάνετε το δικό σας θέλημα και δεν έχετε έτσι ευλογία από το Θεό. Αν θα πρέπει να επιμένετε σε κάτι, αυτό είναι η ταπεινή και χωρίς αντιλογίες υπακοή…………

ΠΗΓΗ : ΖΩΣΙΜΑ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ (1901-1988), Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ, ΑΘΗΝΑΙ 1997, σ. 167 κ.ε.

πηγή

"Αν είσαστε στο εξωτερικό, αμέσως να γυρίσετε στην Ελλάδα..."

"Αν είσαστε στο εξωτερικό, αμέσως να γυρίσετε 

στην Ελλάδα, η Ελλάδα δεν θα πάθει σχεδόν τίποτε..."

Ο ΓΕΡΩΝ ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ

ΑΠΟ ΤΟ 1975 ΕΒΛΕΠΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ

 ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

 

 

 

 

 

Ο μακαριστός όσιος γέροντας Σίμων Αρβανίτης υπήρξε ο πρώτος μου πνευματικός όταν ήμουν 5 ετών! Η προσωπική μου μαρτυρία είναι ότι ήτο άγιος άνθρωπος, σε διαρκή σχέση με τον Χριστό και τους Αγίους του, ιδιαιτέρως με τον Άγιο Παντελεήμονα του όποίου το μοναστήρι έκτισε ο ίδιος στην Ν. Πεντέλη.

Το 1975 (τότε περίπου χρονολογούνται και οι παραπάνω προρρήσεις του) είχε πεί στην αδελφή μου ότι όταν θα γίνει ο πόλεμος, οι πιστοί θα βλέπουν τους αγίους ζωντανούς και θα τους βοηθάνε. "Αν είσαστε στο εξωτερικό, αμέσως να γυρίσετε στην Ελλάδα, η Ελλάδα δεν θα πάθει σχεδόν τίποτε..." της είχε πεί τότε επειδή επρόκειτο να μείνει με την οικογένειά της για κάποια χρόνια στη Αγγλία.

Την αγία του ευχή να έχουμε και να πρεσβεύει στον Χριστό για μας και την Ελλάδα μας.

πηγή

ΤΙ ΧΑΡΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗ

Πάτερ Σίμων.... Πάτερ Σίμων...... Πάτερ Σίμων....... και με ένα ταρακούνημα, συνήλθε!!!

Είχαμε πάει για προσκύνημα στους Καθενούς Ευβοίας, οικογενειακώς

 και μεταξύ άλλων που είπαμε με τη γερόντισα Αργυρή, της είπα για

 το πρόβλημα με την υγεία της κόρης μου. Τότε εκείνη μου είπε:

"Είσαι κοντά στον Πατέρα Σίμων και λες ότι έχεις άρρωστο παιδί? 

Πες του να στο κάνει καλά!!!

Πραγματικά, γυρίσαμε το βράδυ και δεν έβλεπα την ώρα να

 ξημερώσει να μιλήσω στο Γέροντα για το Βασάκι μου.

Έτσι και έκανα πρωί πρωί! Με περίμενε χαρούμενος και

 μου λέει:

- Πως πέρασες εκεί που πήγες?

Μεταξύ άλλων του είπα και για το παιδί μου...

- "Έπρεπε να μου το ζητήσεις παιδάκι μου για να γίνει!

Αλλιώς δε θα καταλάβαινες "πως" έγινε καλά! 

Να μου τη φέρεις!"

Δηλαδή γίνεται Γέροντα?

- Ναι!

 Τρελάθηκα από τη χαρά μου, αλλά ο άνθρωπος ξεχνά γρήγορα

 και δεν πήγαμε εκείνες τις ημέρες!!!

Έτσι, κανονίζουμε να πάμε ένα ταξίδι! Για να είμαι σίγουρη 

ότι όλα είναι καλά, πριν φύγουμε, ημέρα Παρασκευή, την

παίρνω και πηγαίνουμε στο Νοσοκομείο Παίδων Αγλαϊα Κυριακού
 για μία αιμοσφαιρίνη! Μέχρι να βγει σε δέκα λεπτά η απάντηση 
παίρνουν το παιδί μου με φορείο! Από ότι είπαν, είχε κολλήσει
 τον ιό της ιλαράς και επειδή την είχε περάσει την γύρισε σε 
πνευμονία, ενώ το υγρό είχε σκεπάσει πνεύμονες και καρδιά. 
Την βάζουν στη μόνωση και καλούν επειγόντως τον πατέρα
 της να υπογράψει για να της βάλουν "μπιλάο" χωρίς νάρκωση,
 γιατί δε θα την άντεχε! Όχι ότι θα ζούσε όπως μας είπε ο 
Επικεφαλής Ιατρός της ομάδας που την παρακολουθούσε
 και Επιμελητής του ορόφου κ. Δημήτρης Αμπατζής, αλλά
 για να μην υποφέρει... Γιατρός και πάνω από όλα Άνθρωπος!!!

Το απόγευμα του Σαββάτου, βγήκαν οι γιατροί και μου είπαν
 πως ήταν θέμα ωρών, γιατί τη γύρισε σε Οξεία Λευχαιμία και 
πως θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι από στιγμή σε στιγμή 
να τελειώσει... Ένα μαχαίρι αισθάνθηκα να μου καρφώνει 
την καρδιά και άρχισα να ουρλιάζω να με πάνε στο Γέροντα 
που είχε υποσχεθεί πως το παιδί μου θα γίνει καλά!!!!

Έτσι και έγινε! Μόλις με είδε ο π. Ζωσιμάς μου λέει:

- Εσύ κλαις Σταυρούλα? Επιτρέπεται? Που είναι η πίστη σου?

Έπεσα στα γόνατα δίπλα στο κρεβάτι του Γέροντα και τον
 παρακαλούσα για το παιδί μου!

Μετά από αρκετή ώρα, ακούω τη βροντερή φωνή του να μου λέει:

- "Σήκω παιδί μου και είναι θέμα ωρών!"

- Δηλαδή Γέροντα? Έτσι μου είπαν και οι γιατροί!!

- "Δηλαδή, σε λίγες ώρες θα είμεθα καλά!"

Πάρε και αυτά τα καρύδια να της τα δώσεις να φάει μόλις
 συνέλθει, για ευλογία... (το συνήθιζε να μη φεύγει ποτέ 
κανείς από το μοναστήρι από οτιδήποτε "ήξερε" ότι έχει 
ανάγκη κάποιος. Ακόμη και από χρήματα, ή φαγητό)!!!

Γύρισα με αναπτερωμένο ηθικό και ρωτάω τον κ. Αμπατζή
 που ήταν δίπλα της: "Πως πάμε γιατρέ"?

Εκείνος κούνησε το κεφάλι του θλιμμένος και μου λέει: 
"Είναι σε κώμα, από στιγμή σε στιγμή......"

Εγώ άρχισα να της μιλάω χαρούμενα σα να με άκουγε και
 της έλεγα:

- Κουράγιο Βασάκι μου και ο Γέροντας είπε πως σε λίγες
 ώρες θα είμαστε καλά!

Ο γιατρός με κοίταξε σα να μην είμαι καλά και μου λέει...

- Τι είναι αυτά που λέτε? Δε βλέπετε τι κάνουμε? Είμαστε πάνω 
από το κεφάλι της μέρα νύχτα.

Λέτε εμείς να μη θέλουμε να γίνει καλά? Δυστυχώς δε γίνεται
 τίποτα! :(

Κατά τις 1 τη νύχτα καθόμουν στα σκαλιά και ένιωσα
 κάποιον να με αγκαλιάζει!

Γυρίζω και βλέπω τον κ. Αμπατζή με ένα φλυτζάνι 
καφέ στα χέρια!

Έλα μου λέει... πιες μια γουλιά, θα σου κάνει καλό!

Τον ευχαρίστησα και τον ακολούθησα για να μπω στη 
μόνωση! Στην πόρτα ήταν η βοηθός του Χριστίνα.

- Πως πάμε, της λέω?

- Όπου να' ναι τελειώνει, απαντά..

Την παρακαλώ να με αφήσει να μπω, αλλά εκείνη φοβάται 
μήπως αναστατώσω το νοσοκομείο από τις φωνές μόλις 
πεθάνει το παιδί μου... Την έπεισα και με άφησε, ενώ 
μέσα είχε ήδη μπει ο κ. Αμπατζής!

Ήταν δύο παρά εικοσιεπτά λεπτά, όταν ξαφνικά το Βασάκι
 μου ανοίγει τα μάτια, τα καρφώνει στον απέναντι τοίχο

και αρχίζει να λέει κουρασμένα:

- Τι λέει ο πάτερ Σίμων? Πως να μπω μέσα στα Άγια???

Πως να φορέσω τα χρυσά?

Πάτερ Σίμων.... Πάτερ Σίμων...... Πάτερ Σίμων....... 
και με ένα ταρακούνημα Συνήλθε!!!

Γυρνάει ο κ. Αμπατζής και μου λέει πως έτσι συνηθίζεται
 να γίνεται... Όλοι οι μελλοθάνατοι πριν το τέλος έχουν 
μία αναλαμπή!

- Υπεράνω Όλων ο Θεός, του απαντώ!

Μα το μεγάλο θαύμα έγινε! Ο γιατρός την ακροάζεται και
 ταυτόχρονα της βγάζει τη μάσκα οξυγόνου, ενώ το βλέμμα
 του καρφώνεται στο αίμα, που δεν έπεφτε! Φωνάζει στις
 αδελφές να φέρουν άλλο, γιατί το αίμα είχε πήξει!
 Ο αιματοκρίτης μηδέν! Έφεραν 4 σακουλάκια αίμα το ένα
 μετά το άλλο αλλά το αίμα δεν έπεφτε! Έβαζαν τον ορό 
έπεφτε, έβαζαν το αίμα... τίποτα, ενώ το Βασάκι συνερχόταν!
Έφτασε η ώρα 2.30 και με πιάνει ο κ. Αμπατζής και
 μου λέει: Διανύουμε ένα φοβερό 48ωρο. 
Εάν περάσουμε το πρώτο 24ωρο το επόμενο είναι
 ελαφρύτερο, υπομονή! Τι να σας πω... γίνονται
 και θαύματα!

Μέσα μου έκανα τάμα όταν πάρω το Βασάκι μου από το
 νοσοκομείο να το πάω κατ' ευθείαν στον Γέροντα και να πουλήσω
 ένα μικρό οικόπεδο που είχα, να δώσω τα χρήματα στο
 μοναστήρι! Όταν πήγα όμως και του το είπα μου λέει:

- Τι είναι αυτά που λες παιδί μου? Ο Θεός ΔΕΝ πληρώνεται!

Σ.Π./ΠΗΓΗ

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗ-Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΔΟΞΑΣΤΗ

πηγή

Γέρων Σίμων Αρβανίτης«Κάτι άλλο θα γίνει παιδί μου...»

O ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 70 ΠΡΟΕΙΠΕ...

 

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ

ΑΠΟ ΤΟ 1975 ΕΒΛΕΠΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ

 ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

 

 

 

 

 

Ο μακαριστός όσιος γέροντας Σίμων Αρβανίτης υπήρξε ο πρώτος μου πνευματικός όταν ήμουν 5 ετών! Η προσωπική μου μαρτυρία είναι ότι ήτο άγιος άνθρωπος, σε διαρκή σχέση με τον Χριστό και τους Αγίους του, ιδιαιτέρως με τον Άγιο Παντελεήμονα του όποίου το μοναστήρι έκτισε ο ίδιος στην Ν. Πεντέλη.

Το 1975 (τότε περίπου χρονολογούνται και οι παραπάνω προρρήσεις του) είχε πεί στην αδελφή μου ότι όταν θα γίνει ο πόλεμος, οι πιστοί θα βλέπουν τους αγίους ζωντανούς και θα τους βοηθάνε. "Αν είσαστε στο εξωτερικό, αμέσως να γυρίσετε στην Ελλάδα, η Ελλάδα δεν θα πάθει σχεδόν τίποτε..." της είχε πεί τότε επειδή επρόκειτο να μείνει με την οικογένειά της για κάποια χρόνια στη Αγγλία.

Την αγία του ευχή να έχουμε και να πρεσβεύει στον Χριστό για μας και την Ελλάδα μας.

πηγή

Προφητεία τού Γέροντα Σίμωνα Αρβανίτη για την Ελλάδα

Προφητεία του Γέροντα Σίμωνα Αρβανίτη 
(απομαγνητοφωνημένη) 


Επέρχεται η κάθαρσις. Θα την ανυψώσει την Ελλάδα ο Θεός, θα την δοξάσει ...

του Γέροντα Σίμωνα Αρβανίτη, Μονής Αγίου Παντελεήμονα Νέας Πεντέλης, παρμένη από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά: "Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης 1901-1988, η ζωή και το έργο του". 


Σήμερα όμως, έχουμε ανάγκη να θέλουμε να κάνουμε κάτι τοιούτο, για να ίδωμεν ότι, ότι μπορούμε σήμερα στην ζωήν αυτήν, να φέρομε ωραία αποτελέσματα, διότι όπως βλέπουμε σήμερα τον κόσμο γενικώς, ότι δεν εδύνατο ο Θεός πλέον να ανεχθεί εκείνη την λυπηράν κατάσταση σ' όλη την οικουμένη μηδαμώς εξαιρουμένης και της Ελλάδος, που την αγαπά περισσότερο και το οποίο στα χαρτιά μας λέει και σε λίγο πραγματοποιούνται, ότι η Ελλάς, ή Ελλάς θα δείτε σε λίγο πόσο θα γίνει μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη. 

Όχι μόνο θα δείτε, θα έχει εξαίρετο και λαμπρό παράδειγμα εις όλη την οικουμένη, διότι ενθυμείσθε ότι εδώ δεν εχύθηκε αίμα, όταν εκήρυξε ο Απόστολος Παύλος, ενώ ξέρεις τι αίμα χύθηκε σ' όλα τα έθνη. 

Ένθυμείστε ότι είπε, τι είπε ο Χριστός, όταν επήγαν τίνες Έλληνες, όταν επήγε ο Ανδρέας και ο Φίλιππος. 

Ένθυμείστε τώρα που είπανε, τίνες άνδρες Ιδείν θέλουνε τον Κύριο και είπε: 

«Νυν εδοξάσθη ο ΥΙός του Ανθρώπου», Καί γιατί; 

Πώς γιατί; τά πράγματα μαρτυρούν γιατί, Είπαμε ότι διότι δεν εχύθηκε αίμα, διότι μετά πιστών φιλοσόφων επλησίαζαν τον Θεό μερικοί. 

Και δια τούτο, ήταν ετοιμασμένοι και ωραίαι ψυχαί. 

Εις αυτές τις ωραίες ψυχές λοιπόν θέλησε ο Θεός τις ολίγες να πλέξει το εγκώμιο. Συν τούτο έχομε και ένα άλλο. 

Ποιος ο λόγος λοιπόν, αυτοί οι Απόστολοι, να μην έγραψαν τα Ευαγγέλια, την Καινή Διαθήκην, τα άλλα όλα εις την εβραϊκήν γλώσσα, την δική τους, που μάλιστα ήταν και αγράμματοι; 

Προς εντροπήν των συμπατριωτών, διότι ήταν ανάξιοι αυτοί να ακούσουνε στην εβραϊκή γλώσσα τα λόγια αυτών που σταύρωσαν τον Χριστό, 

Και έγραψαν εις την, εις την Ελλάδα, γιατί η Ελλάς είχε την γλώσσα αυτήν η όποια ήτανε ωραία γλώσσα, αφ' ενός μεν που ήτανε ωραία γλώσσα και είχε και απήχηση σ' όλη την οικουμένη, αλλά αφ ετέρου δε, ότι ήτανε και άξιοι. 

Διότι δεν ηθέλησαν να κάνουν κακό, ότι ήταν αμαρτωλοί, όλος ο κόσμος. ήτανε αμαρτωλοί, αλλά όμως και δεν μπορούσανε να μην δεχθούν το ωραίο το οποίο ήκουοαν, την υψηλήν αυτήν, την υψηλήν διδασκαλία, την εδέχθηοαν. 

Όχι ότι δεν ήτανε αμαρτωλοί αμαρτωλοί ήτανε, αλλά δεν εδέχοντο τα άλλα έθνη. "Ολίγοι μόνοι και γι' αυτό γινόταν τόσα και τόσα μαρτύρια, τις χιλιάδες των μαρτύρων. 

Άμα λοιπόν, δια τούτο και φυλάει ο Θεός την Ελλάδα, τώρα ιδιαιτέρως να την δοξάσει, αν και πάντοτε έδειχνε το μεγαλείον, όταν εγινότανε πόλεμος, αλλά και τώρα ιδίως που πρόκειται λοιπόν άπαντες διά παντός. 

Όχι ότι θα την μεγαλώσει ό Θεός. Θα τήν ανυψώσει, θα την δοξάσει οπότε επέρχεται η κάθαρσις,έχουμε ολίγες ημέρες να μην έρχονται σε απόγνωση, 

μόνο οφείλουμε να κηρύττουμε παντού και να λέγωμε παντού ότι και πολλά καλά θέλουμε. 

Έχει πει και ο Θεός ότι «ουδέ θρίξ της κεφαλής δεν θα πειραχθή εις τους μετανοούντας», αλλά όχι μετάνοια όπως την θέλουμε. 

Άρα λοιπόν, αγαπητοί, οφείλουμε να γνωρίσουμε ότι, μη φοβηθούμε ό,τι λέγουν, ό,τι κάνουν και ότι γίνεται, «ταύτα δει γενέσθαι». Καταλάβατε; Πρέπει να γίνουν αυτά. 

Ήλθε η ώρα πλέον να καθαρίσει, όχι η Δευτέρα Παρουσία, να καθαρίσει την ήρα από το στάρι. 

Και η πρώτη, η πρώτη Ελλάς αυτήν που θα υποστεί από τους Τούρκους μια Μικρή, μια μικρή αυτήν όπως είπομεν προσβολή, αλλά είναι ο τάφος τους όμως της Τουρκίας. 

Ο τάφος τους καθώς το είχανε πει και αυτοί οι Τούρκοι, όπως είπαν μερικοί τώρα. 

Είπαν λέει ότι είναι αδύνατον ο Αλλάχ να ανεχθεί, είναι αδύνατον ό Αλλάχ να ανεχθεί, εμείς θα γίνουμε θηρία, 'σείς δε δέν ξέρω αν θά μείνει κανένας από σάς. 

Ολίγοι που θα μείνετε, θα πάτε στην Κόκκινη Μηλιά. Το οποίο και .... 

Άρα λοιπόν, άρα λοιπόν, να είμεθα ετοιμασμένοι, χαρούμενοι, ότι ο μετανοών άνθρωπος, δεν πρόκειται να ύποστή τίποτα. 

Να είμεθα χαρούμενοι, διότι εγνωρίσαμε τον Χριστό, αλλά όχι όμως να τον λατρεύουμε όπως θέλει καθένας και λέγονται χριστιανοί άνθρωποι. 

Αν θέλουμε να δούμε τον Χριστό, πρέπει να είμαστε ανεξίκακοι, πρέπει να έχουμε αγάπη, δια να την μεταδίδουνε και αυτή, με την συμπεριφορά μας, με τον τρόπο μας και με τις καλές πράξεις μας. 

Και αν οι άλλοι άνθρωποι είναι αδύνατοι, να τους βοηθήσουμε. Εάν οι άλλοι αυτοί είναι κακοί, να προσπαθήσουμε, αν είναι δυνατόν να δεχθούν την διδασκαλία του Χριστού. 

Τότε ασφαλώς ο άνθρωπος αυτός θα καταξιωθή δια διπλής, όχι μερίδος, αλλά τιμής παρά του Θεού και παρά των ανθρώπων. 

Γέρων Σίμων Μονής Πεντέλης (ο Αρβανίτης)

πηγή

Η Επερχόμενη Πείνα στην Ελλάδα

Ο Γέροντας Εφραίμ απο την Αριζόνα είπε στην κυρία Γκράβα Νατάσσα (Λουιζιάνα Η.Π.Α)
Το Φεβρουάριο του 2010 πήγα για εξομολόγηση στον Γέροντα Εφραίμ στην Αριζόνα.
Του έκανα την εξής ερώτηση:
«Γέροντα τι θα γίνει με την οικονομική κρίση; Ακούω πείνα, δυστυχία, πόλεμο.»
Μου απήντησε:

«Πάρε και λίγα τρόφημα θα χρειαστούν. Να υπάρχουν στο σπίτι. Ξέρεις μου λέει έρχονται άσχημοι καιροί.»
«Παππούλη τι εννοείτε;»
Μου λέει: «Την έζησες την πείνα του 1941;»
Του λέω: «Ναι»
«Ξέρεις αυτή η πείνα που έρχεται πόσο μεγάλη θα είναι; Η πείνα του 1941 ήταν η βασιλεία των Ουρανών. Να δεις τι θα είναι αυτη που έρχεται τώρα.»

Ο Μακαριστός Ιερομόναχος π. Σίμων Αρβανίτης (1901 – 1988), είπε στην κυρία Παπαδημητρίου Σταυρούλα απο το Πευκί Ευβοίας τα παρακάτω ( βλ. βιβλίο «Η ζωή και το έργο του» Αθήνα 1996 σελ. 388 ):

Μια άλλη φορά μου είπε, ότι θα έρθει τέτοια πείνα, που η πείνα του 41 δεν είναι τίποτα, μπροστά σε αυτή που έρχεται. Ρώτησα αν θα γίνει πόλεμος και απάντησε:

- Κάτι άλλο θα γίνει παιδί μου.




agiotokos-kappadokia