Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιερά Μητρόπολις Σταγ'ων και Μετεώρων. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιερά Μητρόπολις Σταγ'ων και Μετεώρων. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο, Δεκεμβρίου 14, 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ) «Οὐ­δεὶς τῶν ἀν­δρῶν ἐ­κεί­νων τῶν κε­κλη­μέ­νων γεύ­σε­ταί μου τοῦ δεί­πνου». (Λουκ. ι­δ΄, 24) EK THΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ



«Οὐ­δεὶς τῶν ἀν­δρῶν ἐ­κεί­νων τῶν κε­κλη­μέ­νων γεύ­σε­ταί μου τοῦ δεί­πνου». (Λουκ. ι­δ΄, 24)

Πολ­λές φο­ρές, ἀ­γα­πη­τοί μου Ἀ­δελ­φοί, ἔ­τυ­χε στόν κα­θέ­να μας νά εἴ­μα­στε κα­λε­σμέ­νοι σέ κά­ποι­ο δεῖ­πνο, κά­ποι­ο ἐ­πί­ση­μο τρα­πέ­ζι, ὅ­που, ἀφ᾿ ἑ­νός γί­νε­ται πρός τι­μήν μας, ἀφ᾿ ἑ­τέ­ρου φαί­νε­ται ἡ κα­λο­προ­αί­ρε­τη στά­ση καί ἀ­γά­πη τοῦ κα­λοῦν­τος πρός τό πρό­σω­πό μας.

Κά­τι ἀ­νά­λο­γο φαί­νε­ται καί στό ση­με­ρι­νό Εὐ­αγ­γε­λι­κό Ἀ­νά­γνω­σμα. Μό­νο πού ὁ ἄρ­χον­τας πού μᾶς κα­λεῖ εἶ­ναι ὁ Ἴ­δι­ος ὁ Θε­ός. Ἄν καί εἶ­ναι ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νη αὐ­τή ἡ Κυ­ρι­α­κή στούς κα­τά σάρ­κα Προ­πά­το­ρες τοῦ Κυ­ρί­ου μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ἐν τού­τοις ὁ Ἴ­δι­ος ὁ Κύ­ρι­ός μας ἀ­να­φέρ­θη­κε στό μέ­γα δεῖ­πνο πού ἑ­τοί­μα­σε ὁ Θε­ός γι­ά τόν πε­ρι­ού­σι­ο λα­ό Του, πού ἦ­ταν προ­σκε­κλη­μέ­νος ἀρ­χι­κῶς, ἀλ­λά ἡ ἀν­τα­πό­κρι­ση ἦ­ταν μη­δε­νι­κή· ἀ­πέ­φυ­γαν τήν πρό­σκλη­ση μέ δι­ά­φο­ρες προ­φά­σεις.

Ἑρ­μη­νεύ­ον­τας αὐ­τή τήν πα­ρα­βο­λή ὁ Ἱ­ε­ρός Χρυ­σό­στο­μος, μᾶς λέ­γει: «Προ­α­να­φω­νεῖ καὶ τὴν ἔκ­πτω­σιν τῶν Ἰ­ου­δαί­ων καὶ τὴν κλῆ­σιν τῶν Ἐ­θνῶν», δηλ. οἱ Ἰ­ου­δαῖ­οι, ὡς πρῶ­τοι προ­σκε­κλη­μέ­νοι στήν Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ, δέν ἐ­ξε­τί­μη­σαν αὐ­τή τήν με­γά­λη πρό­σκλη­ση καί γι᾿ αὐ­τό ἐ­ξέ­πε­σαν, ἀ­κυ­ρώ­θη­κε ἡ πρό­σκλη­σή τους καί τήν θέ­ση τους τήν πῆ­ραν τά Ἔ­θνη.

Τί μᾶς λέ­γει ὁ Κύ­ρι­ος; Λέ­γει πώς κά­ποι­ος ἄν­θρω­πος ἑ­τοί­μα­σε με­γά­λο δεῖ­πνο καί κά­λε­σε πολ­λούς. Ὅ­ταν ἦλ­θε, ὅ­μως, ἡ ὥ­ρα τοῦ τρα­πε­ζι­οῦ, ἔ­στει­λε τόν δοῦ­λο Του νά πῆ στούς κα­λε­σμέ­νους: «Ἐ­λᾶ­τε! Ὅ­λα εἶ­ναι ἕ­τοι­μα».

Αὐ­τός ὁ ἄν­θρω­πος εἶ­ναι ὁ Θε­ός, ὅ­πως εἴ­πα­με, καί τό με­γά­λο φα­γο­πό­τι εἶ­ναι ἡ πνευ­μα­τι­κή εὐ­φρο­σύ­νη καί σω­τη­ρί­α. Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α εἶ­ναι ἡ Τρά­πε­ζα τῆς Εὐ­χα­ρι­στί­ας, ἡ Θεί­α Κοι­νω­νί­α ἡ ἕ­νω­ση τῶν πι­στῶν μέ τόν Χρι­στό καί με­­τα­ξύ τους, πού ὅ­ταν με­τα­λα­βαί­νουν γί­νον­ται «σύσ­σω­μοι καὶ σύ­ναι­μοι Χρι­στοῦ». Παίρ­νουν μέ­σα τους τό Θεῖ­ο Σῶ­μα καί Αἷ­μα καί γί­νον­ται ἕ­να μέ τόν Χρι­στό. Μᾶς τό λέ­γει καί ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος: «Ἡ Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ δέν εἶ­ναι βρῶ­σις καὶ πό­σις, φα­γη­τό, δη­λα­δή καί πο­τό, ἀλ­λά δι­και­ο­σύ­νη καί χα­ρά καί εἰ­ρή­νη μέ­σα στήν χά­ρη τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος».

Ἄς δοῦ­με, ὅ­μως, πῶς ἀν­τα­πο­κρί­θη­καν στό κά­λε­σμα οἱ ἐ­πί­ση­μοι προ­σκε­κλη­μέ­νοι.

Ὁ πρῶ­τος εἶ­χε ἀ­γο­ρά­σει ἕ­να χω­ρά­φι καί ἤ­θε­λε νά τό δῆ. Πα­ρα­κά­λε­σε νά τόν βγά­λουν ἀ­πό τήν ὑ­πο­χρέ­ω­ση. Τό ἴ­δι­ο ἔ­κα­νε καί ὁ δεύ­τε­ρος καί ὁ τρί­τος προ­φα­σι­ζό­με­νοι, ὁ μέν δι­ό­τι εἶ­χε ἀ­γο­ρά­σει πέν­τε ζευ­γά­ρι­α βό­δι­α καί ἤ­θε­λε νά τά δο­κι­μά­ση, ὁ δέ μό­λις εἶ­χε παν­τρευ­τεῖ. Φαί­νε­ται, ὅ­μως, κα­θα­ρά, πώς ὁ προ­ο­ρι­σμός τοῦ Θε­οῦ δέν δε­σμεύ­ει τήν ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ ἀν­θρώ­που. Ὁ Θε­ός μέ­σα στήν πρό­θε­σή Του κά­λε­σε καί προ­ώ­ρι­σε ὅ­λους τούς ἀν­θρώ­πους γι­ά νά σω­θοῦν, μά ὁ κα­θέ­νας εἶ­ναι ἐ­λεύ­θε­ρος νά πά­ρη τήν θέ­ση του καί μά­λι­στα ὁ κα­θέ­νας προ­βάλ­λει πολ­λές φο­ρές ψεύ­τι­κες δι­και­ο­λο­γί­ες, οἱ ὁ­ποῖ­ες ἀν­τι­βαί­νουν στόν νό­μο τῆς ἀ­λη­θεί­ας καί ἐκ­πί­πτουν στήν ἁ­μαρ­τί­α τοῦ ψέ­μα­τος.

Ἀλ­λά, ὅ­πως ἀ­να­φέρ­θη­κε, τό θέ­μα τῆς πα­ρα­βο­λῆς εἶ­ναι ἡ ἔκ­πτω­ση τῶν Ἰ­ου­δαί­ων καί ἡ κλή­ση τῶν Ἐ­θνῶν. Καί μά­λι­στα, ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, στήν πρός Ρω­μαί­ους ἐ­πι­στο­λή του, λέ­γει πώς οἱ Ἰ­ου­δαῖ­οι δέν κα­τά­λα­βαν τήν ἀ­πο­στο­λή τοῦ Ἰ­η­σοῦ καί πώς οἱ Ἀ­πό­στο­λοι στρά­φη­καν πρός τά Ἔ­θνη: «Σέ σᾶς ἦ­ταν νά λα­λη­θῆ πρῶ­τα ὁ λό­γος τοῦ Θε­οῦ· ὅ­μως μι­ά κι σεῖς ἀ­πό μό­νοι σας φα­νή­κα­τε ἀ­νά­ξι­οι, ἐ­μεῖς λοι­πόν κά­νου­με στρο­φή πρός τά Ἔ­θνη».

Δέν εἶ­ναι αἴ­τι­ος ὁ Θε­ός γι­ά τήν στά­ση τοῦ κά­θε ἀν­θρώ­που στό κά­λε­σμά Του. Καί γι᾿ αὐ­τό τόν λό­γο ἀ­φή­νει στόν κα­θέ­να νά πρά­ξη σύμ­φω­να μέ τήν θέ­λη­σή του.

Ἀλ­λά ὁ τε­λευ­ταῖ­ος στί­χος πού ἀ­να­φέ­ρει πώς «κα­νέ­νας ἀ­πό τούς κα­λε­σμέ­νους ἐ­κεί­νους ἀν­θρώ­πους δέν θά γευ­θῆ στό τρα­πέ­ζι μου τήν τρο­φή πού προ­σφέ­ρω» εἶ­ναι καί τό ἀ­κρο­τε­λεύ­τι­ο μέ­ρος τῆς πα­ρα­βο­λῆς. Καί σύμ­φω­να μέ τόν Ἅ­γι­ο Ἰ­ω­άν­νη τόν Χρυ­σό­στο­μο «τὸ κλη­θῆ­ναι οὐκ ἀ­πὸ τῆς ἀ­ξί­ας γέ­γο­νεν, ἀλλ᾿ ἀ­πὸ τῆς χά­ρι­τος· ἔ­δει τοί­νυν ἀ­μεί­ψα­σθαι τὴν χά­ριν τῷ ὑ­πα­κοῦ­σαι». Δη­λα­δή, ὅ­σοι ἐ­κλή­θη­σαν, στήν ἀρ­χή δέν ἦ­ταν ἀ­πό τήν ἀ­ξί­α τήν δι­κή τους, ἀλ­λά ἀ­πό τήν κα­λω­σύ­νη Ἐ­κεί­νου πού τούς κά­λε­σε. Ἔ­πρε­πε νά ἀν­τα­πο­κρι­θοῦν μέ τήν ὑ­πα­κο­ή.

Ἄς γί­νη αὐ­τή ἡ πα­ρα­βο­λή, ἀ­γα­πη­τοί μου, ἡ αἰ­τί­α, ἐφ᾿ ὅ­σον εἴ­μα­στε ἐ­κλε­κτοί κα­λε­σμέ­νοι τοῦ Θε­οῦ, ἀ­φοῦ λά­βα­με, μέ τό ἱ­ε­ρό Βά­πτι­σμα καί Χρῖ­σμα τήν ἰ­δι­ό­τη­τα τοῦ Χρι­στι­α­νοῦ, νά γί­νου­με καί γνή­σι­οι θα­μῶ­νες, μέ τήν ὑ­πα­κο­ή, τῆς οὐ­ρα­νί­ου Βα­σι­λεί­ας καί ἄς πε­ρι­πα­τοῦ­με «ἀ­ξί­ως τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου καὶ τῆς κλή­σε­ως ἡ­μῶν». ΑΜΗΝ.

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...