Ελληνικά και Ορθόδοξα: π. Βασίλειος Γεωργόπουλος

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα π. Βασίλειος Γεωργόπουλος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα, Απριλίου 08, 2013

Η Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Τεκτονισμός

Η Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Τεκτονισμός.

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

Βασική τακτική διαφόρων ομάδων, κινήσεων, οργανώσεων κ. α όπου ο χαρακτήρας τους, οι διδασκαλίες και οι πρακτικές είναι απολύτως ασυμβίβαστες με την ορθόδοξη πίστη μας, είναι η προσπάθεια χειραγώγησης των ανθρώπων μέσω της παραπληροφόρησης. Τακτική η οποία κατ’ εξοχήν χρησιμοποιείται από τον Τεκτονισμό ή Μασωνία.

Μόνιμη επωδός των διαφόρων Τεκτόνων αποτελεί ο ισχυρισμός, ότι αποτελούν απλώς φιλοσοφική οργάνωση που αποβλέπει στην αναζήτηση της αλήθειας, στην κοινωνική και ατομική πρόοδο χωρίς να έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα. Άποψη που προσπαθούν να τη διαδώσουν με κάθε πρόσφορο μέσο και σε κάθε ευκαιρία. Θεωρούν μάλιστα ότι μπορεί κάποιος να είναι ταυτοχρόνως και χριστιανός και Τέκτονας. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν κάποιος να είναι χριστιανός ορθόδοξος και ταυτοχρόνως να είναι και Μασώνος;

Για την Ορθόδοξη πίστη μας κάτι τέτοιο είναι όχι μόνον αδύνατο αλλά και αδιανόητο. Εν προκειμένω είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι η Εκκλησία μας έχει κατ’ επανάληψη τοποθετηθεί για τον Τεκτονισμό κατά τρόπο σαφή, υπεύθυνο και συγκεκριμένο. Υπενθυμίζουμε χαρακτηριστικά:

Ι) Η Διορθόδοξος Επιτροπή που συνεδρίασε στη Μονή Βατοπαιδίου από 8-23/6/1930 στο Άγιον Όρος χαρακτηρίζει τον Τεκτονισμό «ως σύστημα αντιχριστιανικόν και πεπλανημένον».

ΙΙ) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 12-10 1933 συν τοις άλλοις υπογραμμίζει ότι ο Τεκτονισμός «υπομιμνήσκει τας παλαιάς εθνικάς μυστηριακάς θρησκείας ή λατρείας, από των οποίων κατάγεται και των οποίων συνέχειαν και αναβίωσιν αποτελεί» (Περ. Εκκλησία 48, (4-12-1933), σ. 1).

ΙΙΙ) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Νοέμβριο του 1972 επαναλαμβάνει «ότι η Μασωνία είναι αποδεδειγμένως θρησκεία μυστηριακή, προέκτασις των παλαιών ειδωλολατρικών θρησκειών, όλως ξένη και αντίθετος προς την εξ αποκαλύψεως σωτηριώδη αλήθειαν της Αγίας ημών Εκκλησίας.

Διαδηλοί κατηγορηματικώς ότι η ιδιότης του Μασώνου υπό οιανδήποτε μορφήν είναι ασυμβίβαστος προς την ιδιότητα του χριστιανού μέλους του Σώματος του Χριστού» (Περ. Εκκλησία 50, (1973), σ. 17).

IV) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Οκτώβριο του 1996 την θωρεί «παγανιστική θρησκεία» ασυμβίβαστη με το χριστιανισμό και τη χαρακτηρίζει «ως αντίχριστον σύστημα» (Περ. Εκκλησία 73(1996), σσ. 673-674).

Διάφοροι τεκτονικοί κύκλοι ισχυρίζονται ότι αυτές οι αδαμαντίνου διαύγειας Ορθόδοξες τοποθετήσεις είναι ανακρίβειες, αστήρικτες θεωρητικές διακηρύξεις καί είναι, πάντα κατά τους ισχυρισμούς τους, καρπός μιας ισχυρής προκατάληψης. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο;

Αναμφιβόλως όχι. Αντιθέτως αυτοί οι ισχυρισμοί αποτελούν μια ακόμα προσπάθεια μασωνικής παραπληροφόρησης. Και τούτο γιατί αποδεικνύεται εύκολα και ο παγανιστικός και ο αποκρυφιστικός και ο αντιχριστιανικός χαρακτήρας του Τεκτονισμού από πλήθος μασωνικών κειμένων – μαρτυριών.

Ως αποδείξεις θα παραθέσουμε ενδεικτικά θέσεις από την Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής, αφ’ ενός μεν γιατί αποτελεί έκδοση της Μασωνικής Στοάς Όμηρος, αφ’ ετέρου δε γιατί ο συντάκτης των διαφόρων λημμάτων παραθέτει και απόψεις και άλλων Μασόνων Ελλήνων και ξένων, έτσι ώστε να καθίσταται το εν λόγω έργο πιο αντιπροσωπευτικό για το χώρο του.

α) Η παρουσία αποκρυφιστικών στοιχείων στον Τεκτονισμό

Διαβάζουμε στην εν λόγω Μασωνική εγκυκλοπαίδεια σχετικά με τους ανώτερους βαθμούς του Τεκτονισμού ότι: «οι Ανώτεροι βαθμοί του ουδέν άλλο είναι ή συμπύκνωσις των διαφόρων μορφών του "εσωτερισμού" προσφέρουσα εις τον Τέκτονα ευρύ πεδίον ερεύνης εις την σφαίραν του υπεραισθητού» (σ. 127).

Στην ίδια σελίδα επίσης αναφέρεται: «παραμένει αναντίρρητον ότι η όλη διάρθρωσις των πέραν του 3 βαθμών του περικλείει μέγιστον μέρος της Αποκρύφου επιστήμης και του μυστηρίου συγχρόνως. Άλλως θα ήτο αδύνατον να ερμηνευθούν και να κατανοηθώσιν οι βαθμοί ούτοι, τα σύμβολα και αι αλληγορίαι των» (σ. 127. Πρβλ. και σ. 103). Σταματούν όμως εδώ οι μαρτυρίες; Όχι.

Θα αναφέρουμε μια ακόμη χαρακτηριστική από τις πολλές. Σ' αυτή ομολογείται η παρουσία στον Τεκτονισμό της ιουδαϊκής αποκρυφιστικής παράδοσης της Καββάλα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Εις πλείστους ανωτέρους Τεκτονικούς βαθμούς γίνεται χρήσις της Καββάλα, ολόκληρα δε Τεκτονικά δόγματα έχουν στηριχθή επί των αρχών της» (σ. 507). Και αλλού «Η προσεκτική μελέτη των διαφόρων Τεκτονικών βαθμών αποδεικνύει την αναμφισβήτητον επίδρασιν της καββαλιστικής παραδόσεως επί του Τεκτονισμού» (σ. 510 ).

β) Η παρουσία παγανιστικών στοιχείων στον Τεκτονισμό

Χαρακτηριστικές είναι επίσης και οι μαρτυρίες που υπάρχουν στην εν λόγω Μασωνική εγκυκλοπαίδεια για την παρουσία του παγανιστικού στοιχείου στον Τεκτονισμό. Αναφέρουμε ενδεικτικώς δύο: «Ουδείς όμως εξετάζων προσεκτικώς τους τρόπους, καθ' ούς η ανάστασις ή η επιστροφή εις την ζωήν εδιδάσκοντο δια συμβόλων και τελετών εις τα Αρχαία μυστήρια και διδάσκονται και σήμερον εις την τεκτονικήν μύησιν δύναται να αρνηθή, ότι ο Τεκτονισμός απέρρευσεν εκ των αρχαίων μυστηρίων» (σ. 93. Πρβλ. A. G. Mackey, An Encyclopaedia of Freemasony, Vol. 2, Chicago 1947, σ.851).

Με την ίδια επίσης βεβαιότητα και σαφήνεια αλλού ομολογείται ότι «οι τρεις πρώτοι συμβολικοί βαθμοί δεν είναι τι άλλο ή πιστή επανάληψις των περί "αθανασίας της ψυχής" διδαγμάτων των Αιγυπτιακών, των Διονυσιακών, των Ορφικών, των Ελευσίνιων και των Μιθραϊκών Μυστηρίων» (σ. 127. Βλ και σσ.151, 633 ).

γ) Η παρουσία αντιχριστιανικών διδασκαλιών στον Τεκτονισμό.

Από το πλήθος των πλανών που αποτελούν αντιλήψεις του Τεκτονισμού θα σταθούμε ενδεικτικά μόνο σε μία περίπτωση, στην αντιχριστιανική πλάνη της μετενσάρκωσης. Εξόχως διαφωτιστικά είναι όσα αναφέρονται για αυτήν στην Μασωνική εγκυκλοπαίδεια.

Αναφέρονται, λοιπόν, τα εξής: «Ο Ελευθεροτεκτονικός εσωτερισμός πρεσβεύει επίσης, ως είναι φυσικόν, το δόγμα της μετενσαρκώσεως άνευ του οποίου δεν είναι δυνατόν να νοηθή και στηριχθή ο περί εξελίξεως νόμος.(...) Αθανασία ψυχής άλλως τε, ως την πρεσβεύει ο Ελευθεροτεκτονισμός, δεν θα ήτο νοητή άνευ της μετενσαρκώσεως» (σ. 607).

Οι Μασωνικές μαρτυρίες αποδεικνύουν ότι οι θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας για τον Τεκτονισμό επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα και δεν αποτελούν αστήρικτες κατηγορίες που είναι καρπός προκατάληψης, όπως ισχυρίζονται διάφοροι τεκτονικοί κύκλοι.

Ταυτοχρόνως όμως αποδεικνύουν και την απόπειρα παραπληροφόρησης που επιχειρείται από τον Τεκτονισμό σχετικά με τη φύση και τα χαρακτηριστικά της οργάνωσής τους.

Είναι νομίζουμε αυτονόητο ότι κάποιος που θέλει να είναι συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός δεν μπορεί να είναι ταυτοχρόνως και Τέκτονας. Ποια σχέση μπορεί να έχει το φως του Ευαγγελίου με την αποκρυφιστική και παγανιστική καταχνιά του Τεκτονισμού;
Αναμφιβόλως καμία. Η μύηση και η ένταξη κάποιου στη Μασωνία είναι επιστροφή από το χώρο της ζωής, από το χώρο της κατά Χριστόν" καινής κτίσης" (Β Κορ 5, 17) που είναι η Εκκλησία στο χώρο της σκιάς και του θανάτου (Ματθ. 4, 16. Λουκ 1, 79).

Πηγή: Περιοδικό Εφημέριος, τεύχος 4, Απρίλιος 2006

πηγή

Πέμπτη, Μαρτίου 21, 2013

Κρύσταλλοι Κρυσταλλομαντεία Κρυσταλλοθεραπεία. Πρωτ.Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου

Κρύσταλλοι Κρυσταλλομαντεία Κρυσταλλοθεραπεία

Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Στήν ἀποκρυφιστική ἀγορά τῆς Νέας Ἐποχῆς (New Age) ξεχωριστή θέση ἔχουν οἱ Κρύσταλλοι, πού χρησιμοποιοῦνται ὡς φυλακτά, ὡς μέσο μαντείας καί ὡς μορφή «ἐνεργειακῆς» θεραπείας. Εἶναι σύνηθες τό φαινόμενο στό χῶρο τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἰδιαιτέρως στά πλαίσια τῆς ἀποκρυφιστικῆς καί ἄκρως ἀντιχριστιανικῆς ἰδεολογίας της, νά χρησιμοποιοῦν ἀναλογίες γιά πραγματικότητες καί μεγέθη τοῦ ἐπιστητοῦ μ᾽ ἕνα ψευδοεπιστημονικό μανδύα.
Ἔτσι ἀκριβῶς, ὅπως συμβαίνει σέ ἄλλες περιπτώσεις, οἱ Κρύσταλλοι ποὺ χρησιμοποιοῦνται στά πλαίσια τῆς τεχνολογίας χρησιμοποιοῦνται καί στό χῶρο τῆς Νέας Ἐποχῆς, γιά νά δομηθεῖ μία ἀλληλοεξαρτώμενη ἐπιχειρηματολογία γιά τή διαφήμιση καί τή χρήση τους σέ ἕνα πλῆθος ἀποκρυφιστικοῦ καί ἀνορθολογικοῦ χαρακτήρα νεοεποχίτικων πρακτικῶν.
α)Ἡ παλαιότερη πρακτική, πού οὐσιαστικά ἀποτελεῖ υἱοθέτηση πρακτικῶν ἀποκρυφιστῶν τοῦ μεσαίωνα, σχετίζεται μέ τή χρήση τῶν Κρυστάλλων ὡς μέσο μαντείας, ὁραματισμοῦ καί πρόγνωσης δῆθεν τοῦ μέλλοντος.

Οἱ χρῆστες αὐτῆς τῆς ἀποκρυφι- στικῆς πρακτικῆς μαντείας διαφημίζουν τούς Κρυστάλλους καί τήν κρυσταλλοσκόπηση ὡς μέσο πρόγνωσης τοῦ μέλλοντος, ὡς μέθοδο ἀνακάλυψης χαμένων ἀντικειμένων, ὡς ἀποκαλυπτική πρακτική ἐπίλυσης διαφόρων προβλημάτων.
β) Ἡ κατεξοχήν ὅμως χρήση τῶν Κρυστάλλων, εἴτε πρόκειται γιά χαλαζίες, πολύτιμους ἤ ἡμιπολύτιμους λίθους κ.ἄ στούς νεοπεοχίτικους χώρους σχετίζεται μέ τή διαφήμισή τους ὡς φυλακτῶν. Στή νεοεποχίτικη ἀποκρυφιστική ὁρολογία παρουσιάζονται ὡς «ἐνεργειακές πηγές ὑψηλῶν δονήσεων», πού προσφέρουν δῆθεν ἰσχυρή προστασία ἀπό ἀσθένειες, μαγικές ἐπιβουλές, κακή τύχη, ἀστρική ἐπιβουλή καί πολλά ἄλλα, πού ὁ ἀποκρυφιστικός χῶρος ἀναφέρει.
Ἡ χρήση τους ὡς φυλακτῶν συνδυάζεται καί μέ ἄλλες νεοεποχίτικες ἀποκρυφιστικές πρακτικές, ὅπως τόν ἐνεργειακό καθαρισμό τους ἤ τόν ἐνεργειακό προγραμματισμό τους μέσῳ διαλογισμοῦ κ.λπ., ὥστε ἡ ὑποτιθέ- μενη προστασία τους νά καταστεῖ πιό ἰσχυρή.
γ) Ἡ τρίτη μορφή χρήσης τῶν Κρυστάλλων στό χῶρο τῆς Νέας Ἐποχῆς σχετίζεται μέ τό πρόβλημα τῆς ἀσθένειας.Ἡ χρήση τους, μέ τήν ἴδια ἀκριβῶς αἰτιολογία, πού διαφημίζονται ὡς φυλακτά, προβάλλεται καί ὡς ἐνεργειακή «θεραπεία» γιά θέματα ὑγείας. Μόνο πού στή συγκεκριμένη περίπτωση συνδυάζονται μέ τήν ἀνθρωπολογία τῆς Νέας Ἐποχῆς, πού ἔχει υἱοθετήσει τήν ἰνδουϊστική ἀντίληψη τῶν τσάκρας ἤ τήν ἀπωανατολίτικη θρησκευτική θεωρία περί παγκοσμίου ἐνέργειας.
Οἱ Κρύσταλλοι τοποθετοῦνται πάνω στά τσάκρας ἤ στούς ἐνεργειακούς λεγόμενους μεσημβρινούς, καθώς ἔτσι, ὑποτίθεται, ἡ ἐσωτερική δύναμη πού διαθέτουν, μέσῳ τῶν δονήσεων, πού ἐκπέμπουν, θά ἐπιδράσει στήν ἀποκατάσταση τῆς ἐνεργειακῆς ροῆς στά τσάκρας μέ ἀποτέλεσμα, πάντα κατά τά ἀντιεπιστημονικά μυθεύματα τοῦ χώρου, νά ὑπάρξει θεραπεία.
Καί αὐτή ἡ πτυχή τῆς νεοεποχίτικης καί ἀποκρυφιστικῆς δοξασίας βρίσκει ἀπήχηση καί ἔχει ἀποδοχή, ὄχι βεβαίως σέ ὅσους ἔχουν «νοῦν Χριστοῦ» (Α΄. Κορ. 2, 16), ἀλλά σέ ἀνθρώπους, πού «ἀπό μέν τῆς ἀληθείας τήν ἀκοήν ἀποστρέψουσιν, ἐπί δέ τούς μύθους ἐκτραπήσονται» (Β΄. Τιμ. 4, 4).

Σημείωση: Γιά τή σύνταξη τοῦ παρόντος χρησιμοποιήσαμε τά κάτωθι: i) P. Lemesurier, The New Age Lexikon, 2005, ii) N. Drury, The Dictionary of the Esoteric, 2002, iii) R. Biewald, Kleines Lexikon des Okkultismus, 2005, iv)W. Martin, The Kingdom of the Cults, 1997.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 22, 2013

Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Παχυλαί αντιλήψεις περί Θεού. Από τους αρχαίους Ανθρωπομορφίτας εις τους Μάρτυρας του Ιεχωβά

ΠΑΧΥΛΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ

Από τους αρχαίους Ανθρωπομορφίτας εις τους Μάρτυρας του Ιεχωβά

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Αποτελεί συχνό φαινόμενο μέσα στην ιστορία αρχαίες κακοδοξίες να επανεμφανίζονται αργότερα σε διαφορετικούς χώρους και με διαφορετική αφορμή. Στις αρχαίες αιρέσεις ανήκουν και οι λεγόμενοι Ανθρωπομορφίτες.

Ήταν αιρετικοί, λαϊκοί και μοναχοί, που παρερμηνεύουν τις λεγόμενες ανθρωποπαθείς εκφράσεις της Αγίας Γραφής και ιδιαιτέρως την έννοια του «κατ’ εικόνα» των ανθρωπολογικών διηγήσεων της Γενέσεως, είχαν μια πολύ παχυλή αντίληψη περί Θεού1, καθώς πίστευαν ότι «ανθρωποειδές, ήγουν ανθρωπόμορφόν εστι το Θείον»2. Επρόκειτο για μία αιρετική διδασκαλία, την οποία αναίρεσε συστηματικά και με εξαιρετική σαφήνεια μία κορυφαία εκκλησιαστική προσωπικότητα, ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας3.

Υπόβαθρο αυτής της θεολογικής κακοδοξίας, αποτελεί το γεγονός, το οποίο επισημαίνουν οι άγιοι πατέρες της Εκκλησίας, ότι με τον ανθρωπομορφισμό = (ανθρωπόμορφόν εστι το Θείον) υπάρχει σύγχυση κτιστού και ακτίστου, παραγνωρίζεται ότι η θεία φύση είναι άκτιστη, απλή, ασύνθετη, ασχημάτιστη, ανείδεη και επιπλέον παραγνωρίζουν κάτι εξίσου σημαντικό για την παρουσία των ανθρωπομορφικών εκφράσεων στην Αγία Γραφή.

Οι οπαδοί του ανθρωπομορφισμού, με το να εκλαμβάνουν κατά γράμμα αυτές τις εκφράσεις, δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ιερείς συγγραφείς χρησιμοποιούσαν τέτοιου είδους εκφράσεις με συμβολικό τρόπο και με αναφορά σ’ ένα υψηλότερο νόημα, χρησιμοποιώντας από το δικό μας κόσμο εικόνες, τύπους και σύμβολα, για να νοήσουμε ή να αναφερθούμε στις θείες και άκτιστες ενέργειες της θεότητος4.

Και αυτό συμβαίνει, γιατί, όπως επεξηγεί ο άγιος Κύριλλος: «Ου γαρ ετέρως ην ημάς δύνασθαι νοείν τα περί Θεού. Αιτία τοίνυν και πρόφασις αληθής του σωματικώς περί Θεού τους προς ημάς λόγους ποιείσθαι την θεόπνευστον Γραφήν, και νου και γλώττης εν ημίν η πτωχεία. Άρρητα γαρ παντελώς τα περί αυτού· και ουκ ην συνιέναι των αναγκαίων δύνασθαι τους εν απτοίς και παχέσι όντας σώμασιν, ει μη εν τάξει παραδειγμάτων τα εαυτών δεχόμενοι»5.

Ο ανθρωπομορφισμός όμως είναι και σήμερα υπαρκτός σε διάφορες αιρετικές κινήσεις. Μία τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση αποτελούν και οι περί Θεού αντιλήψεις των λεγομένων Μαρτύρων του Ιεχωβά. Είναι γνωστή η φανατική πολεμική τους για το μυστήριο της Αγίας Τριάδος, είναι, επίσης, γνωστή η αντιγραφική διδασκαλία τους περί του δήθεν μοναδικού ονόματος του Θεού. Οι περί Θεού όμως κακοδοξίες τους περιλαμβάνουν και μία παχυλή ανθρωπομορφική αντίληψη περί Θεού.

Σύμφωνα με την εταιρεία Σκοπιά ο Ιεχωβάς Θεός «είναι πρόσωπο με πνευματικό σώμα», που μένει σε ορισμένο τόπο και αυτός είναι ο ουρανός6. Πώς αποδεικνύεται ότι ο Θεός έχει σώμα πνευματικό; Απαντά η εταιρεία Σκοπιά: «Όπως καταλαβαίνουμε εκεί, που υπάρχει νοημοσύνη, υπάρχει και διάνοια. Και ξέρουμε ότι εκεί, που υπάρχει διάνοια, υπάρχει εγκέφαλος σ’ ένα σώμα συγκεκριμένου σχήματος. Γι’ αυτό, λοιπόν, η μεγάλη διάνοια, που είναι υπεύθυνη για όλη τη δημιουργία ανήκει στη μεγάλη προσωπικότητα, τον Παντοδύναμο Θεό. Αν και δεν έχει υλικό σώμα, έχει πνευματικό. Ένα πνευματικό πρόσωπο έχει σώμα; Ναι, γιατί η Βίβλος λέει! "Είναι σώμα ζωϊκόν, και είναι σώμα πνευματικόν" Α. Κορινθίους ιε’, 44»7.

Είναι αυτονόητο, ότι τέτοιες χονδροειδείς αντιλήψεις περί Θεού δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική και βάσανο. Αποδεικνύουν όμως τι είδους "πνευματική" τροφή παρέχει, ο κατά δήλωσή τους, μοναδικός αγωγός της αλήθειας του Ιεχωβά σε όσους παγιδεύτηκαν στα δίχτυα της αίρεσης.

Θα ολοκληρώσουμε την σύντομη αναφορά μας στο θέμα μας με τη διαχρονικής αξίας επισήμανση του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, σχετικά με την οποιαδήποτε κυριολεκτική ανθρωπομορφική κατανόηση του μυστηρίου του Θεού: «εστίν ασύνετον παντελώς, και τοις της εσχάτης δυσσεβείας εγκλήμασιν υπενεγκείν δυνάμενον τους ούτως ελομένους φρονείν»8.

Σημειώσεις:1. Βλ. Λήμμα, Anthropomorphismus, στο H.F. von Campenhausen - A. Bertholet, Wörterbuch der Religionen, 1952, σ. 29.
2. Βλ. Αγ. Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Κατά Ανθρωπομορφιτών, PG 76, 1068 A.
3. Βλ. Χρυσόστομου Σταμούλη, Κυρίλλου Αλεξανδρείας κατά Ανθρωπομορφιτών, (Αλεξανδρινοί Συγγραφείς 1), Θεσσαλονίκη 1993.
4. Βλ. Ι. Δαμασκηνού, Έκδοσις Ακριβής Ορθοδόξου Πίστεως, Α, 11. PG 94, 841.
5. Βλ. Αγ. Κυρίλλου Αλεξανδρείας, όπ.π., PG 76, 1077D - 1080A.
6. Βλ. Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον Παράδεισο στη Γη, έκδ. Μ.τ.Ι, 1982, σσ. 36-37.
7. Βλ. Μπορείτε να ζείτε για πάντα στον Παράδεισο στη Γη, όπ.π., σ. 36. Επιπλέον μαρτυρίες με τις ίδιες θέσεις από έντυπα της εταιρείας «Σκοπιά», βλ. Άννας Μπουρδάκου, "Μάρτυρες του Ιεχωβά". Από το Α στο Ω, Αθήνα 2008, σσ. 189-190.
8. Βλ. Αγ. Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Κατά Ανθρωπομορφιτών, PG 76, 1068 A.

Ορθόδοξος Τύπος, 22/02/2013

πηγή

Σάββατο, Ιανουαρίου 26, 2013

Η Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Τεκτονισμός Του π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου,

Η Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Τεκτονισμός.

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

Για την Ορθόδοξη πίστη μας κάτι τέτοιο είναι όχι μόνον αδύνατο αλλά και αδιανόητο. Εν προκειμένω είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι η Εκκλησία μας έχει κατ’ επανάληψη τοποθετηθεί για τον Τεκτονισμό κατά τρόπο σαφή, υπεύθυνο και συγκεκριμένο. Υπενθυμίζουμε χαρακτηριστικά:
Ι) Η Διορθόδοξος Επιτροπή που συνεδρίασε στη Μονή Βατοπαιδίου από 8-23/6/1930 στο Άγιον Όρος χαρακτηρίζει τον Τεκτονισμό «ως σύστημα αντιχριστιανικόν και πεπλανημένον».

α) Η παρουσία αποκρυφιστικών στοιχείων στον Τεκτονισμό

Διαβάζουμε στην εν λόγω Μασωνική εγκυκλοπαίδεια σχετικά με τους ανώτερους βαθμούς του Τεκτονισμού ότι: «οι Ανώτεροι βαθμοί του ουδέν άλλο είναι ή συμπύκνωσις των διαφόρων μορφών του “εσωτερισμού” προσφέρουσα εις τον Τέκτονα ευρύ πεδίον ερεύνης εις την σφαίραν του υπεραισθητού» (σ. 127).

Θα αναφέρουμε μια ακόμη χαρακτηριστική από τις πολλές. Σ’ αυτή ομολογείται η παρουσία στον Τεκτονισμό της ιουδαϊκής αποκρυφιστικής παράδοσης της Καββάλα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Εις πλείστους ανωτέρους Τεκτονικούς βαθμούς γίνεται χρήσις της Καββάλα, ολόκληρα δε Τεκτονικά δόγματα έχουν στηριχθή επί των αρχών της» (σ. 507). Και αλλού «Η προσεκτική μελέτη των διαφόρων Τεκτονικών βαθμών αποδεικνύει την αναμφισβήτητον επίδρασιν της καββαλιστικής παραδόσεως επί του Τεκτονισμού» (σ. 510 ).

β) Η παρουσία παγανιστικών στοιχείων στον Τεκτονισμό

Χαρακτηριστικές είναι επίσης και οι μαρτυρίες που υπάρχουν στην εν λόγω Μασωνική εγκυκλοπαίδεια για την παρουσία του παγανιστικού στοιχείου στον Τεκτονισμό. Αναφέρουμε ενδεικτικώς δύο: «Ουδείς όμως εξετάζων προσεκτικώς τους τρόπους, καθ’ ούς η ανάστασις ή η επιστροφή εις την ζωήν εδιδάσκοντο δια συμβόλων και τελετών εις τα Αρχαία μυστήρια και διδάσκονται και σήμερον εις την τεκτονικήν μύησιν δύναται να αρνηθή, ότι ο Τεκτονισμός απέρρευσεν εκ των αρχαίων μυστηρίων» (σ. 93. Πρβλ. A. G. Mackey, An Encyclopaedia of Freemasony, Vol. 2, Chicago 1947, σ.851).

Με την ίδια επίσης βεβαιότητα και σαφήνεια αλλού ομολογείται ότι «οι τρεις πρώτοι συμβολικοί βαθμοί δεν είναι τι άλλο ή πιστή επανάληψις των περί “αθανασίας της ψυχής” διδαγμάτων των Αιγυπτιακών, των Διονυσιακών, των Ορφικών, των Ελευσίνιων και των Μιθραϊκών Μυστηρίων» (σ. 127. Βλ και σσ.151, 633 ).

γ) Η παρουσία αντιχριστιανικών διδασκαλιών στον Τεκτονισμό.

Αναφέρονται, λοιπόν, τα εξής: «Ο Ελευθεροτεκτονικός εσωτερισμός πρεσβεύει επίσης, ως είναι φυσικόν, το δόγμα της μετενσαρκώσεως άνευ του οποίου δεν είναι δυνατόν να νοηθή και στηριχθή ο περί εξελίξεως νόμος.(…) Αθανασία ψυχής άλλως τε, ως την πρεσβεύει ο Ελευθεροτεκτονισμός, δεν θα ήτο νοητή άνευ της μετενσαρκώσεως» (σ. 607).

Είναι νομίζουμε αυτονόητο ότι κάποιος που θέλει να είναι συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός δεν μπορεί να είναι ταυτοχρόνως και Τέκτονας. Ποια σχέση μπορεί να έχει το φως του Ευαγγελίου με την αποκρυφιστική και παγανιστική καταχνιά του Τεκτονισμού;
Αναμφιβόλως καμία. Η μύηση και η ένταξη κάποιου στη Μασωνία είναι επιστροφή από το χώρο της ζωής, από το χώρο της κατά Χριστόν” καινής κτίσης” (Β Κορ 5, 17) που είναι η Εκκλησία στο χώρο της σκιάς και του θανάτου (Ματθ. 4, 16. Λουκ 1, 79).

Πηγές: Περιοδικό Εφημέριος, τεύχος 4, Απρίλιος

Δευτέρα, Οκτωβρίου 29, 2012

Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, «Μία σειρά Θαυμάτων» Νεοεποχίτικος Aποκρυφισμός μέ χριστιανικό προσωπείο

«ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ»

Νεοεποχίτικος Ἀποκρυφισμός μέ χριστιανικόν προσωπεῖον

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

1. Βασικά χαρακτηριστικά τοῦ ἔργου

Τό «Μία σειρά Θαυμάτων» ἤ Σπουδή Θαυμάτων (A Course in Miracles), σύμφωνα μέ μία ἄλλη ἐκδοχή, ἀποτελεῖ μία ἀπό τίς πλέον ἀντιπροσωπευτικές περιπτώσεις τοῦ Νεοεποχίτικου ἀποκρυφισμοῦ, πού μέ χριστιανικό προσωπεῖο κατάφερε νά παραπλανήσει στίς Η.Π.Α καί στήν Εὐρώπη ἀκόμη καί μέλη διαφόρων προτεσταντικῶν κοινοτήτων1.

Πρόκειται γιά ἕνα τρίτομο ἔργο, μέ περισσότερες ἀπό χίλιες σελίδες, πού ποικίλοι Νεοεποχίτικοι χῶροι τό προβάλλουν καί τό διαφημίζουν ὡς σειρά μαθημάτων ἄνευ διδασκάλου, γιά τήν πνευματική ἀνάπτυξη καί ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου 2.

Βασικό ὑπόβαθρό του εἶναι ὁ Ἐσωτερισμός καί ὁ θρησκευτικός συγκρητισμός μέ παράλληλη χρήση ὄχι μόνο χριστιανικῆς ὁρολογίας ὅπως, Πατήρ, Υἱός, Ἅγιο Πνεῦμα, χάρη, ἀλήθεια, κ.ἄ 3 , ἀλλά καί ἑνός ἐξαιρετικοῦ ἑλκυστικοῦ λεξιλογίου. Λέξεις ὅπως, ἀγάπη, μεταμόρφωση, εἰρήνη, ἑνότητα, ἐπίγνωση, ἀλληλοεκτίμηση, συγχώρηση, ἀμνησικακία κ.ἄ. ἐναλλάσσονται σέ μία ποικιλία θεματικῶν ἑνοτήτων καί ὑπό τό πρίσμα ἑνός μεγάλου ἀριθμοῦ θρησκευτικῶν παραδόσεων.

Τό τρίτομο ἔργο “Μία Σειρά Θαυματων” (A Course in Miracles) ἐμφανίζεται ὡς ἕνα μονοπάτι πρός τό φωτισμό καί τό θαῦμα. Τό θαῦμα, ἐν προκειμένῳ, περιγράφεται ὡς μία μορφή ἀπελευθέρωσης ἀπό δυσκολίες πού εἶναι ἐγγενεῖς στήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα, στήν ὑπέρβασή τους μέσῳ τῆς συνειδητοποίησής τους μέ τελικό ἀποτέλεσμα τή βιωματική ἐπίγνωση τῆς ἀγάπης καί τῆς συμπόνοιας πρός τόν ἑαυτό μας καί τούς ἄλλους.

Ἡ καθηγήτρια τῆς Κλινικῆς ψυχολογίας M. T. Singer στό Πανεπιστήμιο τοῦ Berkeley, στήν κλασική ἐργασία της γιά τίς Σέκτες, ἀναφέρει ὅτι τό ἐν λόγῳ ἔργο τῆς Helen Schucman ἀνήκει στίς περιπτώσεις ἐκεῖνες, πού συνδυάζουν δυτικά καί ἀνατολικά θρησκευτικά στοιχεῖα μέ μία ἰσχυρή δόση στοιχείων ὑπερπροσωπικῆς ψυχολογίας καί μυστικισμοῦ 4.

2. Ἡ προέλευση τοῦ ἔργου

Πρόκειται γιά διδασκαλίες, πού ὑπαγορεύτηκαν ἀπό μία ἐσωτερική φωνή, πού μιλοῦσε μέσα στήν ψυχολόγo Helen Schucman (1909-1981), ἡ ὁποία ἐργαζόταν ὡς ἐπίκουρος καθηγήτρια στό τμῆμα τῆς ψυχιατρικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Columbia τῶν Η.Π.Α. σέ δεύτερο στάδιο, ἀφοῦ στό ἀρχικό στάδιο ἔβλεπε ὁράματα γιά πολλά χρόνια.

Τά ὁράματα τά διαδέχθηκε μία ἐσωτερική φωνή ἐντός της, πού τήν προέτρεψε νά καταγράφει αὐτά, πού θά τῆς ὑπαγορεύει, γεγονός πού ἔγινε πραγματικότητα. Ἡ καταγραφή αὐτή τῶν διδασκαλιῶν ξεκίνησε τό 1965 καί ὁλοκληρώθηκε σταδιακά τό 1972. Ἡ ὅλη διάρθρωση καί διαίρεση σέ ἑνότητες τοῦ ἔργου ἔγινε μέ τήν βοήθεια τοῦ συναδέλφου της W. Therford.

Ἡ Helen Schucman θεώρησε ὅτι αὐτή ἡ ἐσωτερική φωνή, πού τῆς ὑπαγόρευε τίς διδασκαλίες, ἦταν ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ καί ὅτι ἀπό αὐτόν λάμβανε τά μηνύματα 5. Ἡ ἐσωτερική αὐτή φωνή συνέχισε νά τῆς ὁμιλεῖ καί μετά τήν ὁλοκλήρωση τοῦ ἔργου. Ὁ καθηγητής I. Hexham χαρακτηρίζει τήν Helen Schucman ὡς ἀποκρυφίστρια καί ὡς medium6 , ἐνῶ οἱ E. Bauer καί W. Hanegraaff τήν ἐντάσσoυν σαφῶς στό χῶρο τοῦ Channeling, πού ἀποτελεῖ τήν σύγχρονη ἐκδοχή καί μετεξέλιξη τοῦ ἀρχικοῦ Πνευματισμοῦ 7.

3. Ἡ διάδοση τοῦ ἔργου

Ἡ Helen Schucman παρέδωσε τό ἔργο της στήν Judith Skutch, μία γυναίκα, πού ἦταν ὑπεύθυνη ἑνός Ἱδρύματος Παραισθητήριας Ἔρευνας. Τό 1975 ἡ Judith Skutch καί ὁ σύζυγός της, ἀφοῦ μετενόμασαν τό ἵδρυμα σέ «Ἵδρυμα γιά τήν Ἐσωτερική Εἰρήνη» (Foundation for Inner Peace) 8, ἀφιερώθηκαν ἀποκλειστικά στή διάδoση τοῦ ἔργου “Μία σειρά Θαυματων ”(A Course in Miracles) τόσο στίς Η.Π.Α ὅσο καί ἐκτός αὐτῆς.

Ἦταν τέτοια ἡ διάδοσή του, πού τό 1983 δημιουργήθηκε θυγατρικό εἰδικό ἵδρυμα γιά τήν ὅλη διαχείριση τῆς ὑποθέσεως καί τήν περαιτέρω προώθηση καί ἐκπαίδευση σχετικά μέ τό περιεχόμενο τῶν βιβλίων μέ τήν ὀνομασία Foundation for A Course in Miracles (FACIM) 9.

Τό ἔργο υἱοθετήθηκε ἀπό ἀνεξάρτητες Νεοεποχίτικες ὁμάδες καί διαδίδεται μέσῳ τῆς δημιουργίας ὁμάδων μελέτης καί σπουδῆς του. Τό ἐν λόγῳ ἔργο, ὅπως ἔχει ἐπισημανθεῖ, ἔχει τροφοδοτήσει μέχρι σήμερα διεθνῶς, χωρίς νά ἑξαιρεῖται καί ἡ Ἑλλάδα, ἕνα ὁλόκληρο δίκτυο ἀπό σεμινάρια καί περιοδικά 10 . Μέχρι σήμερα ἔχουνπουληθεῖ διεθνῶς περισσότερα ἀπό 500.000 βιβλία.

Σημειώσεις:

1.Βλ. D. Kemp, A Course in Miracles, στό ΕΝRM, 2006, σ.2

2.Βλ. M.York, Historical Dictionary of New Age Movements, σσ.9-11.

3. Βλ. D. Kemp, A Course in Miracles, ὅπ.π., σ.1.

4. Βλ. M.T. Singer, Cults In Our Midst, 1995, σ.43.

5. Βλ. K. von Stuckrad, Western Esotericism, 2005, σ. 142.

6 . Βλ. Ι. Hexham, Pocket Dictionary of New Religious Movements, 2002, σ. 98.

7. Βλ. E. Bauer, Spiritismus, στό LSSW,2001

7, στ. 1008.W. Hanegraaff, Νew Age Religion andWestern Culture, 1998, σσ. 30,38.

8. Βλ.M.York, Historical Dictionary , ὅπ.π.,σσ.9-10.

9. Βλ. D. Kemp, A Course in Miracles, ὅπ.π., σ.2.

10 . Βλ. K. von Stuckrad, Western Esotericism, ὅπ. π.,σ.142.

πηγή

Σάββατο, Οκτωβρίου 13, 2012

Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Πίνακας OUIJA. Μία μορφή Πνευματισμού και Μαντείας

ΠΙΝΑΚΑΣ OUIJA

Μία μορφή Πνευματισμοῦ καί Μαντείας

πηγή

Στίς νεώτερες ἀποκρυφιστικές πρακτικές, πού συνδυάζουν τον Πνευματισμό καί τή Μαντεία ἀναμφιβόλως πρέπει νά ἐντάξει κάποιος καί τούς λεγόμενους Πίνακες OUIJA. Ἡ ὀνομασία τους εἶναι σύνθετη ἀπό τή γαλλική λέξη Oui=ναί καί τη γερμανική Jα=ναί.

Τί εἶναι καί πῶς χρησιμοποιεῖται ὁ ἐν λόγῳ πίνακας; Εἶναι αὐτονόητο ὅτι στοιχειώδης σύνεση ἐπιβάλλει ἐν προκειμένῳ νά μή κάνουμε ἀναλυτική παρουσίαση τῶν ἐπιμέρους ἀποκρυφιστικῶν πρακτικῶν, ὅπως καταγράφονται πρωτογενῶς σέ σχετικά ἔντυπα τοῦ χώρου, ἀλλά θά ἀρκεστοῦμε νά δώσουμε μόνο κάποιες ἀναγκαῖες πληροφορίες, γιά νά γίνει κατανοητός ὁ τρόπος λειτουργίας τοῦ πίνακα και πῶς χρησιμοποιεῖται ὁ ἐν λόγῳ πίνακας στίς ἀποκρυφιστικές πρακτικές.

Μοναδικός σκοπός μας εἶναι μόνο ἡ ἐνημέρωση καί ἡ προφύλαξη τῶν χριστιανῶν ἀπό ἔργα καί πρακτικές ἀσυμβιβαστες μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη μας καί τό ἐκκλησιαστικό ἦθος (Πρβλ. Ἐφεσ. 6, 12).

Πρόκειται, συνήθως, γιά ἕνα πινάκα 60 ἑκατοστῶν μήκους, 45 ἑκατοστῶν πλάτους καί 60 χιλιοστῶν πάχους.Στήν ἐπιφάνειά του ἔχει τά γράμματα τοῦ ἀλφαβήτου σέ δύο τόξα, τό ἕνα κάτω ἀπό τό ἄλλο. Κάτω ἀπό τά τόξα σε εὐθεῖα γραμμή ὑπάρχουν οἱ ἀριθμοί 0-9 καί μέ κατεύθυνση ἀπό ἀριστερά πρός τά δεξιά.

Κάτω ἀπό τούς ἀριθμούς εἶναι γραμμένη ἡ λέξη ἀντίο, ἐνῶ στην πάνω δεξιά γωνιά ἡ λέξη «ὄχι» και στήν πάνω ἀριστερή ἡ λέξη «ναί». Ὑπάρχει καί ἕνας δείκτης σε σχῆμα καρδιᾶς. Αὐτός ὁ δείκτης εἶναι πού κινεῖται μόνος του(;) ἀπό γράμμα σέ γράμμα, σχηματίζει λέξεις, ἀριθμούς, φράσεις ὡς «ἀπαντήσεις» σέ ἐρωτήματα, πού ὑποβάλλουν οἱ παῖκτες, ἀφοῦ προηγουμένως βάλλουν ἁπαλά τά χέρια τους πάνω στό δείκτη καί κάνουν ἐρωτήσεις.

Ἡ ἱστορική ἀφετηρία τοῦ πίνακα Ouija ἀρχίζει στά τέλη τοῦ 19ου αἰώνα στίς Η.Π.Α καθώς πρωτοεμφανίζεται ὡς παιχνίδι, καί ἔτσι συν εχίστηκε νά πωλεῖται κατά τή διάρκεια τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα. Πολύ γρήγορα χρησιμοποιήθηκε στίς πνευματιστικές τεχνικές ὡς τρόπος ἐπίκλησης πνευμάτων, ἐνῶ ταυτοχρόνως θεωρήθηκε καί ὡς ἕνας νέος τρόπος μαντικῆς γιά τήν πρόγνωση γεγονότων τοῦ μέλλοντος.

Ἤδη ἀπό τή τελευταία δεκαετία τοῦ 19ου αἰώνα ὁ William Fuld το προώθησε, μέσω τῆς ἐμπορικῆς ἑταιρείας του, πού ἵδρυσε στη Βαλτιμόρη, ὡς ἐμπορικό προϊόν με τήν ὀνομασία «Ouija. Ὁ μυστηριώδης χρησμός». Ἡ ἔξαρση τοῦ Πνευματισμοῦ, μετά τόν Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο καί ἡ ἀναζωπύρωση τῶν ἀποκρυφιστικῶν φαινομένων καί πρακτικῶν μετά τή δεκαετία 1960 στά πλαίσια τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ φαινομένου τῆς «Νέας Ἐποχῆς» ὑπῆρξαν δύο περίοδοι σταθμοί πού ὁδήγησαν στήν περαιτέρω διά δοση τῶν πινάκων Ouija μέ τη μορφή συνήθως τοῦ παιχνιδιοῦ.

Σήμερα σέ πλῆθος διαδικτυακῶν τόπων ἀποκρυφιστικοῦ καί νεοεποχίτικου περιεχομένου οἱ πίνακες Ouija ὄχι μόνο περιγράφονται ὡς μέσο, ὡς τρόπος, ἐπικοινωνίας μέ πνεύματα, μέ νεκρούς, ἀλλά καί ὡς μέσο γνωριμίας μέ τόν ἐσωτερισμό καί ὡς ἐντυπωσιακός τρόπος πρόγνωσης τοῦ μέλλοντος, πού συνδυάζει μάλιστα τήν εὐχαρίστηση ἑνός παιχνιδιοῦ.

Παραλλήλως καταχωροῦνται μαρ τυρίες ἀνθρώπων πού ἡ ἀρχική, ἀπό περιέργεια, ἐνασχόλησή τους μέ τούς ἐν λόγῳ πίνακες, ἔγινε ἀφορμή γιά μεγαλύτερη ἐμπλοκή τους σέ ἀποκρυφιστικούς χώρους.

Θά ὁλοκληρώσουμε τή μικρή αὐτή ἀναφορά μας μέ μία χρήσιμη ὑπενθύμιση τῆς Ἁγίας Γραφῆς σχετικά μέ τίς διάφορες ἀποκρυφιστικές πρακτικές. Ὅλα αὐτά «ἔστιν γάρ βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα» (Δευτ. 18, 12). Καί στόν ἰσχυρισμό αὐτῶν πού χρησιμοποιοῦν τούς πίνακες γιά τά “ἐντυπωσιακά”ἀποτελέσματα πού προκύπτουν, ὡς ἀπάντηση, ἰσχύει στὀ ἀκέραιο ἡ θέση ἑνός ἐπιφανοῦς ἐκκλησιαστικοῦ συγγραφέα καί δόκιμου ἑρμηνευτῆ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τοῦ Θεοδωρήτου Κύρου, πού μέ παραπλήσια ἀφορμή τονίζει ὅτι: «Διδασκόμεθα δέ μή προσέχειν σημείοις, ὅτʼ ἄν ὁ ταῦτα δρῶν ἐναντία τῇ εὐσεβείᾳ διδάσκει» (PG 80, 420C ).

Ορθόδοξος Τύπος,12/10/2012

Τρίτη, Οκτωβρίου 09, 2012

Η σύγχρονη ψευδοαγγελολογία

Ανησυχητικό φαινόμενο της εποχής μας, νεοεποχίτικη πρακτική πνευματικής σύγχυσης αποτελεί το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό υπάρχει μία αυξανόμενη ενασχόληση και αναφορά στους αγγέλους σε πλήθος νεοεποχίτικων περιοδικών, κοσμικών εντύπων, βιβλίων και διαδικτυακών τόπων, ακόμη και με την έκδοση ειδικών ad hoc περιοδικών1.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι αυτή η έκρηξη ενασχόλησης με τους αγγέλους έχει οδηγήσει κάποιους ετερόδοξους θεολόγους ερευνητές να κάνουν λόγο για μία «νέα θρησκεία των αγγέλων»2, η οποία μάλιστα, όπως έχει ορθώς επισημανθεί, δεν χρειάζεται καμία πίστη στο Θεο3. Σύμφωνα με μία άλλη προσέγγιση το φαινόμενο μπορεί να χαρακτηριστεί, επίσης, ως μία εκκοσμικευμένη μορφή λαϊκής θρησκευτικότητας του δυτικού ανθρώπου4.

Η ενασχόληση αυτή, βεβαίως, και στον ελληνικό χώρο δεν κινείται σε ορθόδοξα εκκλησιαστικά πλαίσια, ως μορφή υπενθύμισης της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας για τους άγιους αγγέλους, το έργο τους, την αποστολή τους κ.λ.π. Πολύ δε περισσότερο, δε μπορεί να ενταχθεί ούτε στα ευρύτερα χριστιανικά αποδεκτά πλαίσια διδασκαλίας σχετικά με τους άγιους αγγέλους. (Δυστυχώς η προτεσταντική θεολογία του 19 & 20 αι. έχει διάφορες θέσεις περί των αγίων αγγέλων που, πολλές εξ αυτών, κινούνται μεταξύ άρνησης και αντίθεσης προς την εκκλησιαστική διδασκαλία)5.

Αντιθέτως, η ενασχόληση με τους αγγέλους άλλοτε έχει σαφώς συγκρητιστικό περιεχόμενο συνδυάζοντας χριστιανικά, ιουδαϊκά, ισλαμικά, εξωχριστιανικά και εσωτεριστικά στοιχεία, γεγονός που θυμίζει έντονα χαρακτηριστικά του αρχαίου Γνωστικισμού6 και άλλοτε έχει ευδιάκριτα νεοεποχίτικα χαρακτηριστικά7, κάτι που είναι και το πιο συνηθισμένο, με αφετηρία και περιεχόμενο ξεκάθαρα αποκρυφιστικό.

Η παρουσία και η αναφορά σε «αγγέλους» είναι γνωστή στο χώρο του αποκρυφισμού και μάλιστα σε διαφορετικά επίπεδα. Αναφέρεται πολύ χαρακτηριστικά σε αντιπροσωπευτικό έργο του αποκρυφιστικού χώρου: «Σπουδαίος ρόλος αποδίδεται εις την Αγγελολογία υπό της πρακτικής Καββάλας και εν συνέχεια υπό της τελετουργικής Μαγείας του δυτικού Εσωτερισμού.(...) Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι η Αγγελολογία αποτελεί σημαντικόν κρίκον εις την άλυσιν της εσωτερικής παραδόσεως»8.

Αποκρυφιστικού χαρακτήρα αγγελολογία έχουμε επίσης στο χώρο του Τεκτονισμού, του μονίμως, ως γνωστόν, διαβεβαιούντος, ότι δεν έχει θρησκευτικό χαρακτήρα, και μάλιστα, όπως αναφέρεται σε αντιπροσωπευτικό έργο του χώρου, στα τυπικά μύησης κάποιων ανώτερων βαθμών. Επιπλέον, σ' αυτό το έργο, καταγράφονται και ονόματα «αγγέλλων» πολλά από τα οποία προέρχονται από αποκρυφιστικές πηγές, π.χ. την Καμπάλα, τον Ερμητισμό αλλά και από αυτή την ισλαμική αγγελολογία.

Αντιπροσωπευτικά θα αναφέρουμε μόνο ένα όνομα «αγγέλου», μεταξύ των 16, που αναφέρονται στο τεκτονικό έργο και είναι αποκαλυπτικό: «Αριήλ, το πνεύμα του αέρος, όστις εις ανώτερον τεκτονικόν βαθμόν συνδέεται με την ιδέα της αγνότητος. Κατά τους Μάγους Καββαλιστάς ο Αριήλ αποκαλύπτει κρυμμένους θησαυρούς και μυστικά της φύσεως»9.

Μία ακόμη αποκρυφιστική πτυχή της παλαιότερης και σύγχρονης αποκρυφιστικής «αγγελολογίας» σχετίζεται με την αστρολογία. Σύμφωνα με την αστρολογία, οι μήνες του έτους, ο ήλιος, η σελήνη, οι πλανήτες, κ.λ.π. έχουν πνεύματα-αγγέλους προστάτες10 ή ταυτοχρόνως από αστρολόγους συσχετίζονται με τις λεγόμενες καρμικές αναφορές, σύμφωνα με την ορολογία του χώρου.

Ιδιαιτέρως όμως, σήμερα, μ' ένα κατ' εξοχήν προσεκτικό και θελκτικό λεξιλόγιο, η νεοεποχίτικη και αποκρυφιστική ψευδοαγγελολογία στα έντυπα του χώρου της, σε διαδικτυακούς τόπους, σε κοσμικά περιοδικά, σε ειδικά σεμινάρια που διοργανώνονται για επικοινωνία με αγγέλους, σε ειδικές κάρτες αγγέλων, χρησιμοποιεί ονόματα «αγγέλων» που συναντάμε σε αποκρυφιστικούς χώρους.

Ιδιαιτέρως όμως η αιχμή του δόρατος της σύγχρονης νεοεποχίτικης και αποκρυφιστικής ψευδοαγγελολογίας είναι η πρακτική να παρουσιάζει τους αγγέλους, όχι ως δημιουργήματα του Θεού, αλλά ως αυθύπαρκτες πνευματικές-αγαθές οντότητες προστασίας, ως οντότητες φωτός και αγάπης, ως αντικείμενο διαλογισμού, ως πηγές ενέργειας, ως θεϊκές φανερώσεις11.

Επιπλέον, γίνεται λόγος για παρουσία τέτοιων «αγγελικών», υποτίθεται οντοτήτων, στις λεγόμενες επιθανάτιες εμπειρίες, ή σχετίζονται ακόμα και με ανορθόδοξες θεραπείες (π.χ αγγελικό ρέϊκι).

Ιδιαιτέρως στη νεοεποχίτικη έκφανση της σύγχρονης ψευδοαγγελολογίας το κατ' εξοχήν στοιχείο το οποίο παραμορφώνεται, διαστρεβλώνεται και χρησιμοποιείται ως μέσο μετάδοσης αντιχριστιανικών θέσεων είναι το θέμα του φύλακα αγγέλου.

Μέσα σ' όλη αυτή την αποκρυφιστική καταχνιά δεν απουσιάζει σύζευξη της ψευδοαγγελολογίας και με την σύγχρονη μετεξέλιξη του πνευματισμού, που είναι το Channeling, όπου διάφοροι μεσάζοντες (Medium) παρουσιάζονται ως κανάλια- αγωγοί μηνυμάτων κάποιων, δήθεν αγγελικών, οντοτήτων. Αξιολογώντας αυτή την έκρηξη της σύγχρονης ψευδοαγγελολογίας από ορθόδοξου πλευράς, λαμβάνοντας ύπ' όψιν, μεταξύ των άλλων, τον ευαγγελικό λόγο, ότι το δέντρο γνωρίζεται από τους καρπούς (Ματθ. 12, 33), αναμφιβόλως πρέπει να επισημάνουμε, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια μορφή δαιμονολογίας που παρουσιάζεται ως αγγελολογία (Β' Κορ. 11,14)

    Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το περιοδικό «Engelmagazin» που εκδίδεται στη Γερμανία σε 75.000 τεύχη κάθε δίμηνο. ΒΛ. EZW. Materialdienst 6/ 2008, σ. 227.
    ΒΛ. Τ. Ruster, Die neuen Engelreligion. Lichtgestalten- dunkle Machte, 2010. Πρβλ. EZW. Materialdienst 4/2011, σ. 154.
    ΒΛ. EZW. Materialdienst 12/2010, σ. 462.
    Αναλυτικά (3Λ .Ο. Durr, Der Engel Mcichte, 2009.
    ΒΛ. W. Trillhaas, Dogmatik, 19844, σσ. 144 -152.
    ΒΛ. EZW. Materialdienst 12/2010, σ. 463.
    BA. W. J. Hanegraaff, New Age Religion and Western Culture. Esoterism in the Mirror of Secular Thought, 1998, σσ. 197-198, 200-201, 342-343.
    Βλ. Π. Γράβιγγερ, Εγκυκλοπαίδεια Εσωτερισμού..., Τομ. Α, σσ. 51-52. R. Biewald, Kleines Lexikon des Okkultismus, 2005. σ. 59.
    Ν. Λάσκαρι, Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής, σ. 16.
    ΒΛ. Ν. Drury, The Dictionary of the Esoteric, 20042, σ.
    ΒΛ. EZW. Materialdienst 4/2011, σ. 155.

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΨΕΥΔΟΑΓΓΕΛΟΛΟΓΙΑ

Πρωτοπρ. Βασιλείου Γεωργοπούλου

Λέκτορος Θεολογικής Σχολής Α. Π. Θ.

Από το περιοδικό «Διάλογος» τεύχος 67

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον      www.egolpion.com
πηγή

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 27, 2012

Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Αποκρυφιστικά φαινόμενα και Αγία Γραφή

πηγή

ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Σέ μία ἐποχή πρωτοφανοῦς πνευματικῆς σύγχυσης ὅπως εἶναι ἡ δική μας καί μάλιστα κάτω ἀπό τήν διαβρωτική ἐπίδραση τῶν ἀντιχριστανικῶν ἀντιλήψεων τῆς λεγομένης "Νέας Ἐποχῆς"(Νew Age) πληθώρα ἀποκρυφιστικῶν φαινομένων (π.χ. μαγεία, μαντεία, πνευματισμός, channeling, ἐπικοινωνίες μέ ἀγγέλους κ. ἄ), διαφημίζονται μέ τή χρήση ἑνός ἐξαιρετικά ἑλκυστικοῦ λεξιλόγιου, ἄλλοτε ὡς τρόποι και μορφές μιᾶς δῆθεν ἐναλλακτικῆς καί ἀντισυμβατικῆς θρησκευτικότητας καί ἄλλοτε ὡς πρόσκληση στήν ἀναζήτηση νέων μορφῶν πνευματικῶν ἐμπειριῶν.
Ἡ παρουσία βεβαίως τέτοιων φαινομένων δέν μαρτυρεῖται γιά πρώτη φορά στά χρόνια μας. Συνοδεύει τό ἀνθρώπινο γένος σ' ὅλη τήν ἐπί γῆς ἱστορική διαδρομή του καί ἀποτελεῖ μιά ἀπό τίς πλέον ἀρρωστημένες, ἐπικίνδυνες καί σκοτεινές ἐνασχόλησεις τοῦ μεταπτωτικοῦ ἀνθρώπου.

Σ' ἀντίθεση, λοιπόν, μέ τήν προσπάθεια πού καταβάλλεται σήμερα ἀπό πλῆθος νεοεποχίτικων ἀποχρώσεων περιοδικῶν, βιβλίων, διαδυκτιακῶν τόπων, ταινιῶν κ.ἄ, πού διαφημίζουν τέτοια φαινόμενα καί δυστυχῶς ὲπιδροῦν καί παρασύρουν καί ἀστήρικτους χριστιανούς, ἡ Ἁγ. Γραφή μᾶς παρουσιάζει τίς σωστές διαστάσεις αὐτῶν τῶν φαινομένων καθώς ἀποτελεῖ τόν ἀσφαλή ὁδηγό γιά κάθε χριστιανό.

Στήν Ἁγία Γραφή μιά πληθώρα ἀποκρυφιστικῶν φαινομένων καί πρακτικῶν(μαγεία, μαντεία, πνευματισμό, οἰονοσκωπία. κ.ἄ) χαρακτηρίζονται ὡς "βδέλυγμα" (Δευτ. 18, 10-12), καί "μίασμα" (Λευιτ.19, 31). Ἐναντίον αὐτῶν ἐκφράζεται ἡ ἀπόλυτη ἀποστροφή τοῦ Θεοῦ (Β΄ Παραλ. 33,6) μέ τήν ταυτόχρονη ἐπισήμανση, ὅτι οἱ λατρευτές τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ δέν πρέπει νά ἔχουν τήν παραμικρή σχέση μέ κάθε εἴδους ἀποκρυφιστικές πρακτικές.

Στό Δ΄ Βασ. 17, 17 ἡ ἀποστροφή τοῦ Θεοῦ ἐκφράζεται ἀκό- μα πιό παραστατικά καθώς ἀναφέρεται ὅτι διάφορες ἀποκρυφιστικές πρακτικές ἀνήκουν στά γεγονότα ἐκεῖνα πού ὄχι μόνο ἀποτελοῦσαν ἔμπρακτη ἀπείθεια πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί συνετέλεσαν ὥστε ἡ παιδευτική πρόνοια τοῦ Θεοῦ νά παραχωρήσει τήν αἰχμαλωσία τοῦ Βόρειου Βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ ἀπό τούς Ἀσσυρίους.

Στόν προφήτη μάλιστα Ἰεζεκιήλ, στό κεφ. 13, ἐπισημαίνεται, ὅτι οἱ ἀποκρυφιστικές πρακτικές ἐξοικειώνουν τούς ἀνθρώπους μέ τήν ἀσέβεια καί χαρακτηρίζονται ὡς παγίδες πού καθι -στοῦν τούς ἀνθρώπους "θηράματα" ἀπωλείας.

Στά ἴδια πλαίσια ἀποκρυφιστικές πρακτικές πού σχετίζονται μέ τήν πρόγνωση τοῦ μέλλοντος, χαρακτηρίζονται ὡς "ψευδεῖς", "ἀνώφελες", " παραπλανητικές", "χίμαιρες "πού καλλιεργούν μάταιες ἐλπίδες(Ἱερ.14, 14, Σοφ.Σειράχ 34, 1-6).

Ἀλλά καί στήν Καινή Διαθήκη βλέπουμε, ὅτι στά χρόνια τοῦ πρώτου ἱστορικοῦ βηματισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι συνάντησαν στό δρόμο τους τέτοια φαινόμενα (Πραξ.8, 9-13. 13,6-12. 16, 16-19. 19,18-19) τά ὁποῖα δέν μποροῦσαν, φυσικά, νά ἀνακόψουν τή διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁλοκληρώνοντας τήν μικρή αὐτή ἀναφορά μας θεωροῦμε χρήσιμο, νά ὑπενθυμίσουμε, ὅτι ὁ χριστιανός τήν ἱερή στιγμή τοῦ ἁγίου Βαπτίσματός του ὁμολόγησε, ὅτι ἀποτάσσεται εἶναι κάθε τι, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἔκφραση ψευδοῦς, δαιμονικῆς λα- τρείας καί κάθε τί τό ὁποῖο τόν σχετίζει μέ τόν ἀλλοτριωμένο καί ἄνευ Χριστοῦ μεταπτωτικό κόσμο.

Σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή, κάθε ἐνασχόληση μέ ἀποκρυφιστικές πρακτικές καί φαινόμενα εἶναι, δυστυχῶς, μιά μορφή συνειδητῆς ἄρνησης τῆς κατά Χριστόν ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου καί ἐπιστροφή σέ πρακτικές πού θεωροῦνται , ὄχι πρόσκληση στήν ἀναζήτηση νέων μορφῶν πνευματικῶν ἐμπειριῶν, ἀλλά "βδέλυγμα" (Δευτ.18, 10-12).

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 21, 2012

Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Μετενσάρκωσις. (Μία ακόμα διδαχή του όφεως)

πηγή

ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΙΣ

(Μία ἀκόμα διδαχή τοῦ ὄφεως)

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Μια από τις πιο διαδεδομένες θέσεις τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ κινήματος τῆς

«Νέας Ἐποχῆς» (New Age), πού προβάλλεται κατά τρόπο συστηματικό ἀπό

τήν τηλεόραση και τά ποικίλα κοσμικά περιοδικά, σχετικά γιά τή με άθάνατον

ζωή, εἶναι ἡ πλάνη τῆς μετενσάρκωσης.

Μετενσάρκωση εἶναι, ἡ πλανεμένη ἀντίληψη τῆς μετά θάνατον ἐν σωμάτωσης

τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου σέ διαδοχικά ἀνθρώπινα σώματα, μέ σκοπό νά

πετύχει ἤ τόν ἐξαγνισμό της ἤ τήν τιμωρία της ἤ την κάθαρσή της ἤ τόν

ὕψιστο βαθμό τῆς ἀνέλιξής της. Ἡ διαδοχή τῶν ἐν σωματώσεων σταματᾶ

ὅταν ἡ ψυχή φτάσει στό τέλος τῆς ἐξέλιξής της. Σέ δημοσκόπηση, πού

δημοσιεύθη κε, παλαιότερα, σʼ ἐβδομαδιαῖο περιοδικό, ἔνθετο μεγάλης

ἀθηναϊκῆς ἐφημερίδας (ΝΕΑ. Ταχυδρόμος. Αρ. 264/ 19-3-2005) ἀναφέρεται

σύν τοῖς ἄλλοις, ὅτι τό 33% τῶν Ἑλλήνων ἀπο δέχεται τήν

ἀντιχριστιανική ἰδέα τῆς μετενσάρκωσης.

Τό ἐν λόγῳ ποσοστό ἀναδεκνύει γιά μιά ἀκόμα φορά τό μεγάλο ἔλλειμα

ἐπαρκοῦς κατήχησης και γνώσης τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, πού

παρατηρεῖται στούς χριστιανούς μας, μέ φυσική συνέπεια, οἱ

νεοεποχίτικες και ἀντιχριστιανικές ἀντιλήψεις νά διαβρώνουν

σιγά- σιγά, ὕπουλα καί μεθοδευμένα τό φρόνημα τῶν Ὀρθοδόξων.

Ἡ πλάνη τῆς μετενσάρκωσης εἶναι ἀντίληψη καί θρησκευτική δοξασία

τοῦ μεταπτωτικοῦ ἀνθρώπου. Ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος φαντάστηκε

ὡς ἀπάντηση στό πρόβλημα τοῦ κακοῦ καί τῆς ὑπέρβασης τοῦ

θανάτου τήν ἰδέα τῆς μετενσάρκωσης. Ὁ ἀντιχριστιανικός χαρακτήρας

εἶναι ἐμφανής ὄχι μόνο ὡς πρός τό περιεχόμενό της καθʼ εὑατό, ἀλλά

καί ὡς πρός τίς περί ἀνθρώπου, κόσμου καί κακοῦ προϋποθέσεις καί

διαστάσεις της. Κατʼ ἐξοχήν ὅμως γιατί προσκρούει καί ἀντιτίθεται

στό μυστήριο τῆς ἐν Χριστῶ σωτηρίας, ἐλευθερίας καί ἐλπίδας τοῦ ἀνθρώπου.

Σήμερα, ἡ μετενσάρκωση ἐκτός ἀπό Ἰνδουϊστική καί Βουδιστική

διδασκαλία ἀποτελεῖ διδασκαλία τῶν ἀποκρυφιστικῶν συστημάτων

τῆς Θεοσοφίας καί τῆς Ἀνθρωποσοφίας1. Εἶναι ἐπίσης

διδασκαλία διαφόρων παραθρησκευτικῶν καί

ἀποκρυφιστικῶν ὀργανώσεων, πνευματιστικῶν ὁμάδων, καί

γκουρουϊστικῶν κινήσεων. Κατʼ ἐξοχήν ὅμως ἀποτελεῖ

κεντρική διδασκα- λία τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ κινήματος τῆς

«Νέας Ἐποχῆς» (New Age) σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις του2.

Ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ἐπίσης το γεγονός ὅτι οἱ θιασῶτες τῆς

ἐν λόγῳ αντιχριστιανικῆς διδασκαλίας στήν προσπάθειά τους νά

πείσουν γιά τήν ὀρθότητα τῶν ἰσχυρισμῶν τους ἐπικαλοῦνται και

την ἐπιβεβαίωσή της μέσῳ τῆς τεχνικῆς τῆς «ἀνάδρομης ὕπνωσης».

Τί εἶναι ὅμως αὐτή ἡ τεχνική; Ἡ “ ἀνάδρομη ὕπνωση” εἶναι μιά τεχνική

ὕπνωσης πολλαπλῶς ἀμφισβητήσιμη ὡς πρός τήν ἀξιοπι- στία της

καί τίς δυνατότητές της. Ἡ ἀναξιοπιστία της κατά τούς εἰδικούς, ἔγκειται

σύν τοῖς ἄλλοις καί στό γεγονός, ὅτι ἐπιθυμίες, φόβοι, ἡ ὑποβολή ἰδεῶν,

φαντασιώσεις κ.ἄ., παρουσιάζονται ὡς δῆθεν βιωμένα γεγονότα στό

παρελθόν. Αὑτή, λοιπόν, ἡ πρακτική ὑπνωτισμοῦ παρουσιάζεται ἀπό

τούς θιασῶτες τῆς μετενσάρκωσης ὡς δῆθεν “ἐπιστημονική μέθοδος”,

πού ἀποδεικνύει ὡς πραγματικότη τα τήν δοξασία τῆς μετενσάρκωσης

ἐπικαλούμενοι τήν πολύγνωστή ἐργασία τοῦ καθηγητοῦ στό Πανεπιστήμιο

τῆς Βιρτζίνια Ian Stevenson γιά τή μετενσάρκωση Twenty

Cases Supportive of Reincarnation, Charlottesville Virginia USA 1966.

Πολλές φορές ἐπίσης, ἀντί γιά ὕπνωση χρησιμοποιεῖται ἡ λεγόμενη

αὐθόρμητη ἀναδρομή. Ἀποδεικνύουν αὐτές οἱ πρακτικές τή

δυνατότητα ὅμως μετενσάρκωσης; Ἀναμφιβόλως ὄχι. Τοῦ το

μαρτυρεῖται σαφῶς, γιατί πολλά ἀπό τά περιγραφόμενα ὡς δῆθεν ἐμπειρίες

ἀναδρομῶν σέ προηγούμενες ζωές εἴτε μέσω ὕπνωσης, εἴτε αὐθόρμητα ,κατα

γράφονται καί ὡς “ἐμπειρίες” σέ ἄλλες ἀποκρυφιστικές πρακτικές, ὅπωςστόν

Πνευματισμό.

Σχετικά με αὐτή την ἐργασία τοῦ Ian Stevenson ὑπάρχει μία ἐπιπλέον

ἐνδιαφέρουσα πτυχή πολύ διαφωτιστική, πού σπανίως ἀναφέρεται.

Δύο χρόνια ἀργότερα ἕνας παραδοσιακός Ἰνδουϊστής δάσκαλος σέ

ἀνοικτή ἐπιστολή, πού ἀπηύθυνε στόν Ian Stevenson τοῦ ἔγραφε ὅτι καμμία

ἀπολύτως ἀπό τίς περιπτώσεις πού εἶχε καταγρά ψει δέν ἦταν περίπτωση

μετενσάρκωσης, ἀλλά ἦταν περιπτώσεις κατάληψης ἀπό πνεύματα3.

Θά ὁλοκληρώσουμε τήν ἀναφορά μας στό θέμα τῆς μετεν σάρκωσης

μέ μιά ἐξόχως ρεαλιστική ἐπισήμανση τοῦ Μ. Βασιλείου ἀπό τίς Ὁμιλίες του

στήν Ἑξαήμερο. Ἀναφέρει, λοιπόν, ὁ ἱερός πατέρας γιά τό ἴδιο θέμα:

“Διῶξε μακριά τίς φλυαρίες τῶν σοβαρῶν φιλοσόφων, πού δέν ντρέπονται

νά ὑποστηρίζουν, ὅτι οἱ ψυχές τους καί οἱ σκυλίσιες ψυχές εἶναι ὁμοειδεῖς

μεταξύ τους˙ πού λέγουν ὅτι οἱ ἴδιοι ὑπῆρξαν κάποτε καί γυναῖκες καί

θάμνοι καί ψάρια θαλασσινά. Ἐγώ δέ δέν λέγω ὅτι ὑπῆρξαν ποτέ ψάρια˙

τό λέγω ὅμως καί τό ὑποστηρίζω, ὅτι, ὅταν ἔγραφαν αὐτά τά πράγματα

ἦταν ἀλογώτεροι καί ἀπό τά ψάρια” (Ὁμιλία 8, 2)».

Σημειώσεις: 1.Βλ.R.Hempelmann u.a. (Hrsg), Panorama der neuen Religiosität, 2001,

σς. 327- 329

2.Βλ. H.Reller, H. Krech, M. Kleiminger (Hrsg), Handbuch Religiöse

Gemeinschaften und Weltanschauungen, 20005, σ. 711.

3. Βλ.M.C.Αlbrecht, Μετενσάρκωση, 2004, σ. 163.

Πρβλ. Πρωτ. Ἀ.Ἀλεβιζοπούλου,Μετενσάρκωση ἤ Ἀνάσταση; 1992, σ. 49 .

π. Seraphim Rose, Ἡ Ψυχή μετά τό θάνατο 20032,σ. 200 .

Ορθόδοξος Τύπος, 21/09/2012