Ὁ Ἅγιος Σίμων ὁ Ἀπόστολος, ὁ Ζηλωτής
Ζῆλο πολὺ καὶ ἀγάπη θερμὴ ἔτρεφε πρὸς τὸν Κύριό του καὶ διδάσκαλό του ὁ Ἀπόστολος Σίμων ὁ Κανανίτης. Ἦταν ἀπὸ τὴν Κανὰ τῆς Γαλιλαῖας καὶ συμπλήρωσε τὴν δωδεκάδα τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁ Σίμων ἐπιδόθηκε σὲ ἕνα εὐρὺ πεδίο ἱεραποστολικῆς δράσης.
Δίδαξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Περσία καί, ἀφοῦ γκρέμισε τὸ μῦθο τῆς πολυθεΐας, φανέρωσε σὲ πολὺ λαὸ τὸ φῶς τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας. Κατόπιν, κάτω ἀπὸ τὸν καυτὸ ἥλιο τῆς Ἀφρικῆς, κήρυξε τὸ λόγο τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο ὡς τὴν Μαυριτανία. Στοὺς τόπους αὐτούς, μάλιστα, ὑπέστη καὶ σταυρικὸ θάνατο.
Ὁ ζῆλος αὐτὸς τοῦ Ἀποστόλου Σίμωνα ἔρχεται νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει τὸ θεόπνευστο λόγο τοῦ Ἀπ. Παύλου, ποὺ λέει: «Οὕτω καὶ ὑμεῖς ἐπεὶ ζηλωταί ἐστε πνευμάτων, πρὸς τὴν οἰκοδομὴν τῆς ἐκκλησίας ζητεῖτε ἵνα περισσεύητε». Ἔτσι, δηλαδὴ καὶ σεῖς, ἀφοῦ μὲ πολὺ ζῆλο ἐπιδιώκετε τὰ πνευματικὰ χαρίσματα, ζητᾶτε νὰ σᾶς δώσει ὁ Θεὸς περίσσια ἐκεῖνα τὰ χαρίσματα ποὺ συντελοῦν στὸ νὰ οἰκοδομεῖται ἡ Ἐκκλησία.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Ζῆλος ἔνθεος, καταλαβών σε, τοῦ γνωσθέντος σοι, σαρκὸς ἐν εἴδει, ζηλωτὴν ἐν Ἀποστόλοις ἀνέδειξε· καὶ τοῦ Δεσπότου ζηλώσας τὸν θάνατον, διὰ Σταυροῦ πρὸς αὐτὸν ἐξεδήμησας· Σίμων ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’.
Ἀπόστολε Ἅγιε Σίμων, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Τὸν ἀσφαλῶς, τὰ τῆς σοφίας δόγματα, ἐν ταῖς ψυχαῖς, τῶν εὐσεβούντων θέμενον, ἐν αἰνέσει μακαρίσωμεν, τὸν θεηγόρον πάντες Σίμωνα· τῷ θρόνῳ γὰρ τῆς δόξης νῦν παρίσταται, καὶ σὺν Ἀσωμάτοις ἐπαγάλλεται, πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
Μεγαλυνάριον
Ζηλῶν διαπύρως ὦ Ζηλωτά, τῷ σὲ θεηγόρον, ἀναδείξαντι Μαθητήν, ζηλωτὴς ἐν πᾶσι, καὶ μιμητὴς ὡράθης, ὦ Σίμων Χριστοκῆρυξ, τοῦ σὲ δοξάσαντος.
Οἱ Ἅγιοι Ἀλφειός, Φιλάδελφος. Κυπρῖνος (ἢ κατ᾿ ἄλλους Κυρῖνος ἡ Κυπριανὸς), Ὀνήσιμος, Ἔρασμος καὶ ἄλλοι 14 Μάρτυρες
Οἱ τρεῖς πρῶτοι ἦταν ἀδέλφια μεταξύ τους καὶ ἦταν γιοὶ κάποιου ἄρχοντα Βιταλίου, ἀπὸ τὴν χώρα τῶν Βασκάνων καὶ ἐκ πόλεως Πρεφεκτῶν. Ἔζησαν στὰ τέλη τοῦ τρίτου αἰῶνα μετὰ Χριστόν, καὶ ἦταν ὄχι μόνο μεταξύ τους ἀδέλφια κατὰ σάρκα, ἀλλὰ καὶ στὸ πνεῦμα.
Διδάχτηκαν τὴν χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ ἕναν ἅγιο ἄνδρα, τὸν Ὀνήσιμο, καὶ ἀφοῦ βαπτίστηκαν ἀπ᾿ αὐτόν, κήρυτταν τὸν Χριστό. Καταγγέλθηκαν σὰν χριστιανοί, βασανίστηκαν ποικιλοτρόπως, ἀλλὰ χωρὶς νὰ ἀποσπαστοῦν ἀπὸ τὴν ἱερὴ ὁμολογία τους.
Ὅταν ἐστάλη μὲ βασιλικὰ γράμματα ἀπὸ τὴν Ῥώμη ὁ Ἀνηγγελίων γιὰ νὰ καταδιώξει τοὺς χριστιανούς, ἐξετασθέντες οἱ μάρτυρες αὐτοί, ἀπεστάλησαν στὴ Ῥώμη πρὸς τὸν Λικίνιο. Αὐτὸς τοὺς παρέπεμψε νὰ τοὺς ἐξετάσει ὁ Βαλλεριανὸς καὶ αὐτὸς πάλι τοὺς ἔστειλε στοὺς Ποτιόλους στὸν ἡγεμόνα Διομήδη.
Ὁ δὲ Διομήδης στὸν ἄρχοντα τῆς Σικελίας Τέρτυλο, ὁ ὁποῖος καὶ τοὺς καταδίκασε σὲ θανατικὴ ποινή. Καὶ ὁ μὲν Ἀλφειὸς ἀποκεφαλίστηκε, ὁ δὲ Φιλάδελφος κάηκε, ἀφοῦ τὸν ἅπλωσαν πάνω σὲ πυρακτωμένη σχάρα· μὲ παρόμοιο τρόπο κέρδισε τὸ μαρτυρικὸ στεφάνι καὶ ὁ τρίτος ἀδελφὸς Κυπρῖνος. Τὸν Ὀνήσιμο θανάτωσαν μὲ λιθοβολισμὸ καὶ τὸν Ἔρασμο, μαζὶ μὲ ἄλλους 14, ἀποκεφάλισαν.
Ὁ Ὅσιος Ἡσύχιος ὁ Ὁμολογητής
Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Ἄνδραπα τῆς Γαλατίας καὶ ἦταν ἄνθρωπος ἀγαθὸς καὶ πρᾶος. Καθὼς τὸ ὄνομά του ἦταν Ἡσύχιος, ἔτσι ὅμοια, εἶχε ἥσυχη καὶ τὴν ζωή του. Διὰ θεϊκῆς ἀποκαλύψεως, προστάχθηκε νὰ κατεβεῖ στὰ μέρη τῆς θάλασσας καὶ νὰ κατοικήσει σὲ κάποιο ὄρος, ποὺ ὀνομαζόταν Μαΐωνος.
Ἐκεῖ ἀσκήτευσε γιὰ πολλὰ χρόνια. Ἔπειτα, ἀναχώρησε ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πῆγε κοντὰ σὲ μία πηγή, ὅπου ἔκτισε μικρὴ ἐκκλησία στὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα, καὶ ἀφοῦ ἔζησε τὴν ὑπόλοιπη ζωή του μὲ ὑπομονὴ καὶ ἄσκηση, ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ἔκανε μάλιστα καὶ πολλὰ θαύματα.
Οἱ Ὅσιοι Πασσαρίων ὁ πρεσβύτερος, Φιλήμων καὶ Ἀγάπιος
Ὁ Πασσαρίων ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς διασημότερους ἀσκητὲς τῆς Παλαιστίνης καὶ ἔκανε δάσκαλος τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου καὶ ἦταν σύγχρονος τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Ἰουβεναλίου (420-458).
Ἔγινε ἱδρυτὴς γηροκομείου στὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου ὑπῆρχε καὶ ναὸς στὸ ὄνομά του, καὶ κάθε 21η Νοεμβρίου γιορταζόταν ἡ μνήμη του.
Οἱ δὲ ἄλλοι δυό, Φιλήμων καὶ Ἀγάπιος, μᾶλλον ἦταν μαθητὲς καὶ συνασκητὲς τοῦ Πασσαρίωνα.
Ἡ μνήμη καὶ τῶν τριῶν ἀναφέρεται στὸ Ἱεροσολυμιτικὸ Κανονάριο (σελ. 90, ἔκδ. Ἀρχιμανδρίτη Κάλλιστου).
Ὁ Ὅσιος Λαυρέντιος
Ὁ Ὅσιος Λαυρέντιος ἔγινε μοναχὸς στὴ Μεγίστη Λαύρα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ἐπικράτησε τὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ κυρίως στὴ Λαύρα, ἡ αἵρεση τοῦ Βαρλαὰμ καὶ Ἀκινδύνου, ἀναχώρησε ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πῆγε στὴν περιοχὴ τοῦ Βόλου, στὸ χωριὸ Ἅγιος Λαυρέντιος, ὅπου ἄρχισε νὰ κτίζει Μοναστήρι.
Τότε βασίλευε ὁ εὐσεβὴς βασιλιὰς Ἀλέξιος ὁ Κομνηνός, ποὺ ἔστειλε στὸν Ὅσιο χρυσόβουλο (σῴζεται στὴ Βιβλιοθήκη τοῦ Βατικανοῦ στὴ Ῥώμη), καθὼς καὶ τὸν ἀπαιτούμενο χρυσὸ καὶ ἱερὰ σκεύη, γιὰ τὴν οἰκοδομὴ τοῦ Ναοῦ, ποὺ ἀποπερατώθηκε τὸ 1378.
Ὁ ἴδιος Ὅσιος Λαυρέντιος, ἵδρυσε καὶ Σκήτη στὸ ὄνομα τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Προφήτη Ἠλία. Ὁ Ὅσιος Λαυρέντιος ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ὁ Ὅσιος Συμεὼν (Ῥῶσος) ἐπίσκοπος Σουζδαλίας
Ὁ Ἅγιος Σίμων, Ἐπίσκοπος Βλαδιμὶρ καὶ Σουζδαλίας, ἦταν ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου «Πατερικὸν τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου» καὶ ἔγινε μοναχὸς στὴ μονὴ τῶν Σπηλαίων κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 12ου αἰῶνος μ.Χ.
Τὸ 1206 ἀνεδείχθη ἡγούμενος τῆς μονῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου Βλαδιμὶρ καὶ τὸ 1214, μὲ ἐπιθυμία τοῦ πρίγκιπος Γεωργίου Βσεβολοντόβιτς († τὸ 1238 μ.Χ.), ἔγινε ὁ πρῶτος Ἐπίσκοπος Βλαδιμὶρ καὶ Σουζδαλίας. Στὸ ἀρχιερατικό του κατάλυμα ἀγωνιζόταν πνευματικά, ὅπως καὶ στὸ μοναστήρι. Κάποτε μάλιστα, τὴν ὥρα ποὺ προσευχόταν, ἀξιώθηκε νὰ δεῖ σὲ ὅραμα τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἡ ὁποία συνοδευόταν ἀπὸ πλῆθος ἀκτινοβόλων Ἁγίων, ἐνῷ στὰ δεξιὰ καὶ στ’ ἀριστερά της στέκονταν οἱ Ὅσιοι Ἀντώνιος καὶ Θεοδόσιος.
Ὁ Ἅγιος Σίμων, τὴν παραμονὴ τῆς κοιμήσεώς του, τὸ 1226, ἔλαβε τὸ μέγα ἀγγελικὸ σχῆμα. Ἀρχικὰ ἐνταφιάσθηκε στὴν πόλη τοῦ Βλαδιμίρ, ἀλλὰ ἀργότερα, σύμφωνα μὲ τὴν τελευταία ἐπιθυμία του, τὸ τίμιο λείψανό του μεταφέρθηκε στὴ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
Ὁ Ἅγιος Comgall (Ἰρλανδός)
Ὁ Ὅσιος Comgall (ἢ Comhghall) (Κομγάλλιος) καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἰρλανδία καὶ γεννήθηκε στὴν πόλη Οὖλστερ τὸ 517 μ.Χ. Ἦταν υἱὸς στρατιώτη. Σπούδασε στὴ σχολὴ τοῦ Ἁγίου Φινιανοῦ καὶ ἵδρυσε τὴν περίφημη μονὴ τοῦ Μπένγκορ, ἡ ὁποία ὑπῆρξε ἡ πολυπληθέστερη καὶ ἐνδοξότερη τῆς Ἰρλανδίας. Λέγεται ὅτι ἐπὶ ἡμερῶν τοῦ ἐγκαταβιοῦσαν στὴ μονὴ γύρω στοὺς τρεῖς χιλιάδες μοναχοί. Ἐφάρμοσε τοὺς μοναχικοὺς κανόνες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ εἶχε ὡς πρότυπο τὸν Ἀνατολικὸ μοναχισμό.
Ὁ Ὅσιος Comgall κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 602 μ.Χ.
Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά