Μια εορτή μεγάλης σπουδαιότητας είναι και η εορτή της Μεσοπεντηκοστής, στην οποία εορτάζεται ο Χριστός ως Σοφία του Θεού.
Πλατύ πρόσωπο, πλάσιμο με πολλές ψιμυθιές, σχεδόν τραχιά χαρακτηριστικά, και γενικότερα μια τάση αποφυγής της ωραιοποίησης του Κυρίου, συνθέτουν αυτήν την εντυπωσιακή εικόνα από το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης. Από την επιγραφή της που αποτελεί και τον τίτλο του άρθρου, εικάζουμε ότι η εικόνα βρισκόταν αρχικά στον Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας της Θεσσαλονίκης, που και αυτός ο Ναός, όπως και πολλοί άλλοι Ναοί, είχαν ως πρότυπο τον μέγα Ναό της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης.
Η εορτή καθιερώθηκε σε ανάμνηση της διαμονής των Ιουδαίων στην έρημο, όταν πορεύονταν από την γη της Αιγύπτου στην γη της Επαγγελίας, και την γιόρταζαν πανηγυρικά. Όπως όλες οι εορτές της Παλαιάς Διαθήκης, έτσι και αυτή είχε συμβολικό χαρακτήρα. Το πρωί γίνονταν θυσίες ολοκαυτωμάτων, ενώ οι Ιερείς έφερναν νερό με κρασί, που το έχυναν πάνω στο θυσιαστήριο. Αυτό συμβόλιζε την έκχυση των δωρεών του Αγίου Πνεύματος, αλλά και το νερό που θαυματουργικά έπιναν οι Ισραηλίτες στην έρημο. Έπειτα την πρώτη ημέρα του εορτασμού άναβαν λυχνίες στην αυλή των γυναικών στον Ναό, με την εσπερινή θυσία, που φαίνονταν σε ολόκληρη την πόλη. Και τα δύο αυτά γεγονότα αναφέρονταν στον Χριστό, γιατί εκείνος ήταν που έδινε νερό κατά την πορεία τους στην έρημο -“έπινον γαρ εκ πνευματικής ακολουθούσης πέτρας, η δε πέτρα ήν ο Χριστός”- αλλά ο Ίδιος ήταν και η φωτεινή νεφέλη κατά το “οι Πατέρες ημών πάντες υπό τη νεφέλην ήσαν, πάντες δια της θαλάσσης διήλθον και πάντες εις τον Μωϋσήν εβαπτίσαντο εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση”.
Ο Χριστός έκανε αισθητή την παρουσία Του στο ιερό διδάσκοντας τον λαό “τής εορτής μεσαζούσης”. Εκεί διακήρυξε ότι Αυτός ξεδιψά τους ανθρώπους και τους παρακίνησε να έλθουν κοντά Του. Σ’ αυτήν την εορτή οι Ιουδαίοι τον οδήγησαν μπροστά στην μοιχευομένη γυναίκα για να διαπιστώσουν την στάση Του· σ’ αυτή την εορτή ο Χριστός δίδαξε ότι Αυτός είναι το φως του κόσμου και ότι η Αλήθεια ελευθερώνει τον άνθρωπο. Σε όλες τις συζητήσεις των ημερών της εορτής ο Χριστός διακήρυττε την αλήθεια, ότι είναι ομότιμος με τον Πατέρα, ότι απεστάλη από Αυτόν στον κόσμο, ότι είναι ο Υιός του Θεού, ο αναμενόμενος Χριστός.
Μέσα στην βιβλιοπατερική μας παράδοση η λέξη σοφία έχει ενυπόστατο χαρακτήρα και αναφέρεται στον Υιό και Λόγο του Θεού, χαρακτηριστικά γράφει ο Απόστολος Παύλος: “επειδή και Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Έλλησι δε μωρίαν, αυτοίς δε τοις κλητοίς, Ιουδαίοις τε και Έλλησι Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν”.
Γράφει ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος στο βιβλίο του Δεσποτικές εορτές, αναφερόμενος στην προσευχή του Σολομώντος, ότι η σοφία που ζητά δεν είναι μια αφηρημένη σοφία, αλλά πάρεδρος με τον Θεό: “δός μοι την των σών θρόνων πάρεδρον σοφίαν”. Είναι αυτή που μπορεί να βοηθά τον άνθρωπο: “εξαπόστειλον αυτήν εξ αγίων ουρανών και από θρόνου δόξης σου πέμψον αυτήν ίνα συμπαρούσα μοι κοπιάση και γνώ τί ευάρεστόν εστι παρά σοι”. Ο Θεός δι’ αυτής δημιούργησε τον κόσμο: “Εν τη σοφία σου κατεσκεύασας άνθρωπον”. Η ενυπόστατη Σοφία του Θεού βρίσκεται πάντοτε ενωμένη με τον Θεό, γνωρίζει την βουλή Του και συμμετείχε στην δημιουργία “Και μετά σού η σοφία η ειδυία τα έργα σου και παρούσα ότε εποίεις τον κόσμον”. Και βεβαίως, η σωτηρία του ανθρώπου επιτεύχθηκε με αυτήν: “καί τη σοφία εσώθημεν”.
Ο Χριστός, λοιπόν, είναι ο Λόγος του Πατρός, γιατί Αυτός αναγγέλλει την βουλή του Πατρός. Ταυτόχρονα όμως ο λόγος Του, το κήρυγμά Του, η διδασκαλία Του είναι έκφραση και ενέργεια του Λόγου και της Σοφίας του Θεού, και επειδή είναι θεανθρώπινος λόγος, συντελεί στην θεραπεία του ανθρώπου.
Γνωρίζουμε δε ότι τα ονόματα του Χριστού είναι ονόματα των ενεργειών Του, και προσευχόμενοι σ’ Αυτόν δια των ονομάτων λαμβάνουμε τις ενέργειές Του. Ο Χριστός είναι η ενυπόστατη και πραγματική Σοφία του Θεού. Με την ενανθρώπισή Του, την σταυρική θυσία Του και την ανάστασή Του έδωσε την δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο να ενωθή μαζί Του και να αποκτήση την πραγματική σοφία. Μέσα σ’ αυτό το πνεύμα, ας είναι ενταγμένη και η δική μας βιωτή.
Διάκ. Σ.Κ.Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά