28η Ὀκτωβρίου Μήνυμα ἡρωισμοῦ Στέργιος Ν. Σάκκος

 

Γιά μᾶς τούς νεότερους ῞Ελληνες ἀλλά καί γιά ὅλους ὅσοι μελετοῦν τή μεταγενέστερη ἱστορία, ὁ μήνας πού διανύουμε, ὁ ᾿Οκτώβριος, ξυπνᾶ μνῆμες ἱστορικές καί ἡρωικές· τό θρυλικό ΟΧΙ καί τό ἔπος πού ἔγραψε ἡ μικρή καί ἀδύναμη ἀλλά ἀξιοπρεπής καί λεβεντόψυχη ῾Ελλάδα μέ τήν ἀντίστασή της στή βία μεγάλων καί ἰσχυρῶν ὑπερδυνάμεων. Μιά χούφτα ῞Ελληνες ἔγραψαν μέ τό μυαλό, μέ τά χέρια καί μέ τό αἷμα τους σελίδες ἡρωισμοῦ καί ἀπέσπασαν τό θαυμασμό τοῦ κόσμου.

᾿Αλλά τό μήνυμά μας θά σταθεῖ σ᾿ ἕναν ἄλλο ἡρωισμό τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς. ᾿Εκεῖνον πού δέν ἀναδείχθηκε στά πεδία τῶν μαχῶν, ἀλλά ἀναδύθηκε μέσα ἀπό τήν καθημερινή συμπεριφορά στρατευμένων καί μή, βαθμοφόρων καί ἁπλῶν φαντάρων, ἐπιφανῶν καί ἀνώνυμων ῾Ελλήνων. Εἶναι τό ἡρωικό θαῦμα τῆς ἀνθρωπιᾶς, τῆς ἀγάπης πρός τόν ἄνθρωπο. Καί δέν ἐννοῶ τήν ἀγάπη ἐκείνη τοῦ ἀνήμπορου γέροντα, ὁ ὁποῖος, ὅταν ἤδη εἶχε δώσει στήν πατρίδα τά τρία παλληκάρια του, ἔσπευσε νά γίνει ἐθελοντής αἱμοδότης, προσφέροντας τό αἷμα του «γιά τούς τραυματίες τοῦ μετώπου». Οὔτε τήν ἀγάπη πού κρατοῦσε ἄγρυπνη τήν ἑλληνίδα μάνα καί ἀδελφή νά πλέκει ὅλη τή νύχτα τή φανέλα τοῦ στρατιώτη, συνταιριάζοντας κάθε πόντο μέ τήν προσευχή της γιά τή νίκη.

Πιότερο θαυμαστή εἶναι ἡ ἀγάπη πού ἐκδηλώθηκε ὡς μεγαλοψυχία πρός τούς ἐχθρούς, ὅταν ἡ μάχη κόπαζε καί ἔπεφταν στά χέρια τῶν φαντάρων μας τραυματίες καί αἰχμάλωτοι ᾿Ιταλοί. Τότε οἱ γενναῖοι μας, πού ἀκράτητοι κυνηγοῦσαν τίς ἰταλικές μεραρχίες καί ἦταν ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τῶν ᾿Ιταλῶν, ἄλλαζαν τελείως συμπεριφορά ἀπέναντί τους. ῎Εσκυβαν στοργικά νά σηκώσουν τούς τραυματισμένους καί ἔσπευδαν νά τούς προσφέρουν τίς πρῶτες βοήθειες. Συγκλονιστικά περιστατικά ἀναφέρει ἡ ἱστορία, ὅπου θαυμάζει κανείς τό ἀσυναγώνιστο «ἑλληνικό φιλότιμο», τό μπολιασμένο ἀπό τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ.

Καί ἡ ἀντιμετώπιση τῶν αἰχμαλώτων εἶχε τή σφραγίδα τῆς ἀγάπης· Τούς περιέβαλλαν μέ συμπόνια οἱ στρατιῶτες μας καί μεγαλόκαρδα μοιράζονταν μαζί τους τίς σταφίδες, τό κονιάκ, τό λιγοστό ψωμί τους. ᾿Αλλά καί οἱ γιατροί τῶν ὀρεινῶν χειρουργείων φρόντιζαν τούς ἰταλούς τραυματίες, ὅπως τούς δικούς μας καί ἀκόμη καλύτερα. Καί ὁ ἁπλός λαός, πού εἶχε στό μέτωπο τά παιδιά του, πού εἶχε θρηνήσει στά ἐρείπια τοῦ βομβαρδισμένου ἀπό τούς ᾿Ιταλούς σπιτιοῦ του, καλοδεχόταν μέ συμπόνια τούς αἰχμάλωτους ἐχθρούς, τούς φίλευε φιλόφρονα καί τούς περιποιόταν μέ ἀγάπη.

῾Η ἀνθρωπιά καί ἡ ἀγάπη εἶναι τό μεγάλο μήνυμα τῶν γενναίων τοῦ ᾿40. Καί εἶναι ἡ ἀγάπη ὁ ἡρωισμός τῆς καθημερινότητος. ᾿Αδιαφορεῖ γιά τό προσωπικό συμφέρον, προκειμένου νά ἐξυπηρετηθεῖ, νά βοηθηθεῖ ὁ ἄλλος, ὅποιος κι ἄν εἶναι αὐτός. Αὐτή εἶναι ἡ μόνη δύναμη πού μπορεῖ νά ἀποτρέψει τόν πόλεμο, νά ἐγγυηθεῖ τήν εἰρήνη καί   τήν ἀσφάλεια στήν οἰκογένεια, στό περιβάλλον, στόν κόσμο μας.

 

Στέργιος Ν. Σάκκος

πηγή