Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 05, 2012

Τυπικόν της 6ης Φεβρουαρίου 2012



Δευτέρα: Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν καί 
Ἰσαποστόλου Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
 τοῦ Ὁμολογητοῦ (858-867, 877-888)
 καί τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Βουκόλου, Ἐπισκόπου Σμύρνης.
 
Ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Φωτίου τελεῖται
 πανηγυρικῶς ἐν τῇ Ἱερᾷ Πατριαρχικῇ καί Σταυροπηγιακῇ
 Μονῇ τῆς Ἁγίας Τριάδος Χάλκης, ἧς, κατά τήν παράδοσιν, ὑπῆρξεν
 ὁ ἱδρυτής. Κατά τά ἔκπαλαι κρατοῦντα ἡ ἡμέρα αὕτη ἑορτάζεται ὡς
 «Ἡμέρα τῶν Ἀποφοίτων» τῆς ἐν τῇ Ἱ. Μονῇ στεγαζομένης 
γεραρᾶς Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς.

Ὁ ἀείμνηστος Κωνσταντῖνος, Μητροπολίτης 
Σταυρουπόλεως, ὁ Τυπάλδος συνερανίσθη ἐξ ἀρχαιοτέρων 
τῆς Ἐκκλησίας ὕμνων καί συνέθεσε ἰδιαιτέραν Ἀκολουθίαν, 
ἥτις καί ψάλλεται τήν ἡμέραν αὐτήν.
Ὅπου τελεῖται ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν
 Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ἀκολουθεῖται ἡ κατωτέρω τάξις.
Τῇ  Κυριακῇ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ
Ἀπολυτίκια: 
1.–«Τοῦ λίθου σφραγισθέντος...». 
2.– Δόξα· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...».
Κοντάκιον: 
«Ὁ μήτραν παρθενικήν...».
Ἀπόλυσις: 
Μικρά· «Ὁ ἐν ἀγκάλαις... καί ἀναστάς ἐκ νε­κρῶν...».
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Προ­οιμιακός.
Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 
1.
– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς·
 «Ὁ Ποιητής τῶν ἁπάντων... 
– Ὁ Συμεών ἐν ἀγκάλαις... 
– Τόν ἐπ’ ἐσχάτων τεχθέντα...» καί 
2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἁγίου· 
«Ὅτε ἐπινεύσει θεϊκῇ... – Ὅτε παρ’ ἀνόμων δικαστῶν... 
– Ὅτε ἐκοιμήθης ἱερῶς...».
Δόξα: 
Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου· «Ὅσιε τρισμάκαρ...».
Καί νῦν:
 Τό ὁμόηχον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ἀνοιγέσθω ἡ πύλη...»,
 ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῶν Ἑσπερίων τῆς Ἑορτῆς.
Εἴσοδος: 
«Φῶς ἱλαρόν...».
 Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.
Ἀπόστιχα:
 Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἁγίου· «Χαίροις, Ἀρχιερεῦ τοῦ Χριστοῦ...
 – Χαίροις, Ἱεραρχῶν ὁ κανών...
 – Χαίροις, Πατριαρχῶν καλλονή...», 
μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα:
 α΄.– «Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν, καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν».
 β΄.– «Στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν, καί ἡ γλῶσσα αὐτοῦ λαλήσει κρίσιν».
Δόξα:
 Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου· «Ἔπρεπε τῇ βασιλίδι τῶν πόλεων...».
Καί νῦν:
 Τό ὁμόηχον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Σήμερον ἡ ἱερά Μήτηρ...»
ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῶν Ἀποστίχων τῶν 
Ἑσπερίων τῇ 5ῃ Φεβρουαρίου.
Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκια:
 1.– Τοῦ Ἁγίου· «Ὡς τῶν Ἀποστόλων ὁμότροπος...» καί 
2.– Δόξα, Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...».
Ἀπόλυσις: 
«Ὁ ἐν ἀγκάλαις τοῦ δικαίου Συμεών 
βασταχθῆναι καταδεξάμενος διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν,
 Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν...».
Τῇ Δευτέρᾳ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ
Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα 
τοῦ Ἁγίου·«Εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ...», κτλ. μετά τοῦ Δόξα
 αὐτῶν, Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς κατά βούλησιν. Τρισάγιον
 καί τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου· «Ὡς τῶν Ἀποστόλων...». Ἑορτῆς.
ΟΡΘΡΟΣ
Ἑξάψαλμος.
 Εἰς τό·«Θεός Κύριος...».
Ἀπολυτίκια
 1.– Τοῦ Ἁγίου· «Ὡς τῶν Ἀποστόλων...».
 2.– Δόξα, τό αὐτό καί 
3.– Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...».
Καθίσματα: 
Τοῦ Ἁγίου τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί
 τό μετά τόν Πολυέλεον καί εἰς τό 
Καί νῦν, ἀντί Θεοτοκίων, ἀνά ἕν τῆς 
Ἑορτῆς·«Χορός ἀγγελικός...», «Ὁ ὤν σύν τῷ Πατρί...»
 καί· «Νηπιάζει δι’ ἐμέ...».
Ἀναβαθμοί:
 Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου. «Ἐκ νεότητός μου...».
Προκείμενον: 
«Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν,
 καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν».
Στίχος: 
«Ἀκούσατε ταῦτα πάντα τά ἔθνη· 
ἐνωτίσασθε πάντες οἱ κατοικοῦντες τήν οἰκουμένην».
Εὐαγγέλιον Ὄρθρου:
 Τοῦ Ἁγίου· «Ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅτι ὁ μή εἰσερχόμενος...»
(Ἰω. ι΄ 1-9), ζήτει τοῦτο τῇ 13ῃ Νοεμβρίου.
Ὁ Ν΄ Ψαλμός: 
(Χῦμα). 
Δόξα·«Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου...». Καί νῦν· 
«Ταῖς τῆς Θεοτόκου...» καί τό Ἰδιόμελον· 
«Ἐξεχύθη ἡ χάρις ἐν χείλεσί σου...».
Κανόνες: 
1.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ῥανάτωσαν ὕδωρ νεφέλαι...», 
μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου·
 «Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι» καί 
2.– Τοῦ Ἁγίου· «Φωστήρ θεαυγέστατε...», ἀμφότεροι εἰς 4.
Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·
Μεσῴδια Καθίσματα: 
1.– «Τόν Προφήτην Ἠλίαν ζηλοτυπῶν...» καί 
 2.– Δόξα, Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν τῷ ὄρει τῷ Σινᾷ...».
Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·
Κοντάκιον – Οἶκος:
 Τοῦ Ἁγίου.
Συναξάριον:
 Τῆς ἡμέρας.
Καταβασίαι:
 «Χέρσον ἀβυσσοτόκον...».
Ἡ Τιμιωτέρα.
Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς
: «Θεοτόκε ἡ ἐλπίς...
 – Ἐν νόμῳ, σκιᾷ καί γράμματι...».
Ἐξαποστειλάρια: 
1.– Τοῦ Ἁγίου· «Προστάτην σε θερμότατον...» καί 
2.– Τῆς Ἑορτῆς·«Ἐν Πνεύματι τῷ ἱερῷ...».
Αἶνοι: 
Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἁγίου·«Τῆς Ἐκκλησίας τόν θεῖον... 
– Τῶν ἀρετῶν σε δοχεῖον....
 – Τοῖς Ἀποστόλοις συνήφθης... 
– Τοῦ ἐπί γῆς ἑωσφόρου...».
Δόξα:
 Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου· «Ὅπου ἐπικληθῇ σου τό ὄνομα...».
Καί νῦν: 
Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ ἐν χερσί πρεσβυτικαῖς...».
Δοξολογία: 
Μεγάλη.
«Ὡς τῶν Ἀποστόλων ὁμότροπος...».
ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Ἀντίφωνα:
 Τῆς Ἑορτῆς.
Εἴσοδος.
Εἰσοδικόν: 
«Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἐν ἀγκάλαις...».
Ἀπολυτίκια:
 1.– Τῆς Ἑορτῆς· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...».
 2.– Τοῦ Ἁγίου·«Ὡς τῶν Ἀποστόλων ὁμότροπος...» καί
 3.– Τοῦ Ναοῦ.
Κοντάκιον: 
Τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ μήτραν παρθενικήν...».
Τρισάγιον.
Ἀπόστολος: 
Τοῦ Ἁγίου·«Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπε ἀρχιερεύς...»
 (Ἑβρ. ζ΄ 26-28, η΄ 1-2).
Εὐαγγέλιον:
 Ὁμοίως· «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα...» 
(Ἰω. ι΄ 9-16), ζήτει ἀμφότερα τῇ 13ῃ Νοεμβρίου.
Εἰς τό Ἐξαιρέτως:
 «Ἄξιόν ἐστιν...».
Κοινωνικόν:
 «Εἰς μνημόσυνον...».
«Εἴδομεν τό φῶς...», κτλ.
Ἀπόλυσις: 
Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Ὅπου δέν ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Φωτίου.
Ἀπόστολος:
 Τῆς ἡμέρας· Δευτέρας λδ΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν (Β΄ Πέτρ. α΄ 20-21, β΄ 1-9).
Εὐαγγέλιον:
 Ὁμοίως·Δευτέρας ιζ΄ ἑβδομάδος Λουκᾶ (Μᾶρκ. ιγ΄ 9-13).
 

Ποιόν φοβάται η σατανοκινούμενη νέα τάξη;



Η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται...
Από τη σύστασή του το νεοελληνικό κράτος ήταν παραδομένο στις σκοτεινές δυνάμεις και προγόνους της σημερινής νέας τάξης.
Ποτέ δεν απελευθερωθήκαμε πραγματικά, απλά περάσαμε από μια σκλαβιά σε μια άλλη.
Όλοι εκείνοι που ανέστησαν ή προσπάθησαν να αναστήσουν τη χαμένη μας αυτοκρατορία φυλακίστηκαν, δολοφονήθηκαν και διώχθηκαν.
Μόλις η μασονία πήρε τον έλεγχο της εξουσίας στα χέρια της, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να κλείσει και να εξαφανίσει 412 από τα 546 μοναστήρια της ελληνικής επικράτειας (1834 Όθωνας).
Οι σκοτεινές δυνάμεις που αποκαλούμε "συμμάχους" φοβούμενοι μια αναβίωση του Βυζαντίου χτύπησαν την εκκλησία, το μοναχισμό, τους ηρωικούς στρατηγούς που μας απελευθέρωσαν φυλακίζοντάς τους και δολοφονώντας τους.



Η νέα τάξη εκείνης της εποχής και οι εγχώριοι υπηρέτες της φυλάκισαν τον Μέγα Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, δολοφόνησαν τον Ιωάννη Καποδίστρια, χρησιμοποίησαν και πρόδωσαν τον Μέγα Ελευθέριο Βενιζέλο και μέχρι σήμερα βρίσκονται σε εγρήγορση για να προλάβουν να χτυπήσουν και να εξαφανίσουν τον οποιοδήποτε προσπαθήσει να φέρει την ελπίδα και ένα νέο Βυζάντιο.
Η νέα τάξη και οι υπηρέτες της τρέμουν στην ιδέα ότι ένας νέος πατρο-Κοσμάς μπορεί να εμφανιστεί και να ξυπνήσει τους νεοέλληνες μεταμορφώνοντάς τους σε Έλληνες.
Έχοντας διεισδύσει από την πρώτη στιγμή και ολοκληρωτικά στο χώρο της πολιτικής ξέρουν καλά οι δυνάμεις του κακού ότι από το χώρο αυτό δεν κινδυνεύει να εκθρονιστεί η κυριαρχία τους.
Αντιθέτως, από το χώρο της εκκλησίας και συγκεκριμένα από την καρδιά της ορθοδοξίας, το Άγιον Όρος, ξέρουν καλά οι σατανοκινούμενες δυνάμεις ότι η ελπίδα για έναν ορθόδοξο κόσμο παραμένει ζωντανή.
Δώδεκα άνθρωποι κάποτε άλλαξαν όλον τον κόσμο (οι Άγιοι Απόστολοι).
Ένας άνθρωπος κάποτε συγκράτησε από τον εξισλαμισμό όλο το έθνος (ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός).
Και ένας Έλληνας να μείνει μόνο, φτάνει...
Ό,τι και να κάνει η νέα τάξη και τα εγχώρια τσιράκια της δεν θα νικήσουνε το Θεό και την Εκκλησία Του.
Απαλλαχθήκανε από τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, αλλά τώρα έχουν απέναντί τους πέντε σαν και αυτόν (Αιγιαλείας Αμβρόσιος, Μεσογαίας Νικόλαος, Κονίτσης Ανδρέας, Σιατίστης Παύλος και φυσικά Πειραιώς Σεραφείμ).
Στο Άγιον Όρος, στο Βυζάντιο που συνεχίζεται ακόμα, έβαλαν στο στόχαστρο τα τελευταία χρόνια το γέροντα Εφραίμ τον Βατοπεδινό συνδυάζοντας έτσι την απομάκρυνση του απείθαρχου Καραμανλή, που τόλμησε να ανοιχτεί στη μεγάλη Ρωσία, και κυρίως ένα χτύπημα στο μοναστήρι με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα από όλες τις μονές του Αγίου Όρους και το μεγαλύτερο φιλανθρωπικό έργο.
Το πρώτο, την απομάκρυνση του Καραμανλή, το πέτυχαν φέρνοντας στη θέση του τον εκλεκτό τους. Το δεύτερο, το προσπαθούν ακόμα.
Με λύσσα, μίσος και αλαζονική ειρωνία τα βοθροκάναλα της νέας τάξης και οι καλοπληρωμένοι δημοσιογραφικοί υπηρέτες τους προσπαθούν τα τελευταία χρόνια να πείσουν και να επηρεάσουν κάνοντας κανονική πλύση εγκεφάλου ότι ο πατέρας Εφραίμ είναι ένας πονηρός απατεώνας.
Τον μισούν τον πατέρα Εφραίμ, όπως μισούν και την εκκλησία, αλλά πιο πολύ τον φοβούνται.
Προσπαθούν να τον τιμωρήσουν, προσπαθούν να τον φυλακίσουν όπως κάποτε τον Άγιο Νεκτάριο, θέλουν να τον φιμώσουν να μη μιλάει για Χριστό και Ελλάδα, ποτέ δεν θα του συγχωρήσουν τις καλές σχέσεις και το άνοιγμα με την ορθόδοξη Ρωσία και τον Βλαντιμίρ Πούτιν προσωπικά.
Το παράδειγμα με τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο δεν τους δίδαξε. Περάσαν αιώνες και δεν λένε να το καταλάβουν ακόμα τα σκοτεινά μυαλά τους, ότι ποτέ και με κανένα τρόπο δεν θα μας νικήσουν. Όλους και αν μας συκοφαντήσουν, όλους και αν μας σκοτώσουν, η εκκλησία θα μείνει ζωντανή και όπως έλεγε ο γέροντας Παϊσιος, ακόμα και αν κανένας Έλληνας δεν μείνει, ο Θεός θα αναστήσει Έλληνες.
Αυτή την Ανάσταση φοβούνται οι σατανοκινούμενοι, γιατί μόνο οι ορθόδοξοι μπορούν να τους χαλάσουν τα σχέδια και να φέρουν την ελπίδα στον κόσμο.
Όσο χτυπάνε το Χριστό και την εκκλησία Του καθώς και τους λειτουργούς Του, όπως ο πατέρας Εφραίμ, εμείς θα τους αγαπάμε πιο πολύ και θα προσευχόμαστε πιο δυνατά.
Η αγάπη μας θα νικήσει το μίσος τους.

Γ.Θ.

Επιστολή Αγιορείτου Γέροντος-Τι πληρώνουν οι Αγιορείται οι φιλοπάτριδες και φιλογενείς




Επειδή το πλείστον του Ελληνικού λαού, μηδέ των αξιοτίμων βουλευτών και υπουργών εξαιρουμένων, έχει άγνοια της φιλοπατρίας και φιλογενείας των Αγιορειτών, πρέπει να γνωρίζουν ότι οι Αγιορείται Πατέρες, ότε ετέθη υπό των μεγάλων Δυνάμεων το θέμα της ενταξεως του Αγίου Όρους μετά την απελευθερωσιν από τον Τουρκικον ζυγόν, το που θα ανήκη, σύσσωμοι υπέγραψαν την επιθυμίαν των και την θέλησίν των, να ενσωματωθή εις τό τότε Ελληνικον Βασίλειον, την στιγμήν που σκοτειναί δυνάμεις, παντοιοτρόπως ενεργούσαι ηγωνίζοντο υπέρ της διεθνοποιήσεώς του.
Δι όλον αυτόν τον αγώνα υπέρ της εντάξεως εις τον Ελλαδικόν κορμόν τί έπραξεν το τότε κράτος; Το ανεγνώρισεν; Τι έκαμεν τότε; Αυξήθηκεν με μιαν επιπλέον χερσόνησον που αποτελούσεν το μήλον της έριδος, φάρον φωτεινόν μουσείο ζων της πάλαι ποτέ Αγίας Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, θησαυροφυλάκειον των οσίων και ιερών της πίστεως και της ρωμιοσύνης.
Μήπως τώρα αυτά ελησμονήθησαν; Μήπως έπρεπε αυτά να διδαχθούν; Μήπως αυτά έπρεπε να τα γνωρίζη ο λαός κάτι που ποτέ δεν έγινε; Φοβούμαι ότι με την υπάρχουσαν  άγνοιαν βαδίζομεν προς εκεί. Οτε τότε δεν ηδυνήθησαν να το πραγματοποιήσουν τώρα προφασιζόμενοι προφάσεις εν αμαρτίαις και με εξιλαστήριον θύμα τον Καθηγούμενον Αρχιμανδρίτην Γέροντα Εφραίμ, και στηριζόμενοι εις αβασίμους και αστηρίκτους και αδίκους κατηγορίας προσπαθούν παντοιοτρόπως και ποικιλοτρόπως να γενή αυτό που τότε δεν εκατορθώθη. Μη γένοιτο.
Εις τα τραγικά, αναληθή και αδίκως διαδραματισθέντα, κατά του Αγιωνύμου Όρους, εν τω προσώπω του Βατοπαιδινού Καθηγουμένου Γέροντος Εφραίμ, όστις υπομένη πάσαν θλίψιν και στεναχώριαν δια την Βασιλείαν των Ουρανών, επίκαιρος είναι ο λόγος  του Υμνογραφου κατά την Μεγάλην Πέμπτην. «Λαός μου τι εποίησα σοι και τι μοι ανταπέδωκας; Αντί του μάνα, χολήν, αντί του ύδατος, όξος, αντί του αγαπάν με, Κελλίω προσεδήσατε».
Ενθυμηθήτε και σεις προσφυγικό στοιχείο, πρόσφυγες της δευτέρας και τρίτης γενιάς της Βορείου Ελλαδος, ότι διαμένετε εις εκτάσεις γης που εδωρήθησαν υπό των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους. Μάθετε ότι εδώθησαν εις τους προγόνους σας, εξ όλης της καρδιάς χωρίς δυσανασχέτησιν από τους Αγιορείτας, ΟΤΕ αυτοί ευρέθησαν  εις την Ελλάδα «διωκόμενοι, υστερούμενοι, κακουχούμενοι.»
Αναλογισθήτε, όσοι αξιοποιήσατε την δωρηθείσαν περιουσίαν, εις τους προγόνους σας, ότι σεις ευρέθητε εις την ευεργετικοτέραν θέσιν, εξ όλων των προσφύγων, γενόμενοι κάτοχοι, «φιλέτων», αποδειχθέντες καλοί διαχειρισταί και οικονόμοι των δωρηθέντων.
Τι θα είχατε εάν αυτά δεν εδίδοντο; Η φιλογένεια των Αγιορειτών δεν επέτρεπεν και άλλην ταλαιπωρίαν των προσφύγων Ρωμιών αδελφών των και, δια τούτο έπραξαν ως έπρεπεν. Γνωρίσατε δε ότι έναντι αυτών των χιλιάδων εκτάσεων το Άγιον Όρος έλαβεν ψιχία και όμως τα αξιοποίησεν. Δόξα τω Θεώ.
Έχοντες λοιπόν κατά νουν τα ανωτέρω μέγιστα ευεργετήματα, δηλαδή, την μετ επιμονής ζητηθείσαν ένταξιν του Αγιωνύμου Όρους εις την φιλτάτην ημών πατρίδα, αφ ενός και, αφ ετέρου, την προς τους δυστυχείς πρόσφυγας, του 1922-24 παραχώρησιν της Μοναστηριακής περιουσίας, παύσατε Έλληνες τον πόλεμον κατά του Αγίου Όρους και των αυτού και κατ’ επέκτασιν κατά της Εκκλησίας διότι ο φθόνος και η αχαριστία που βασιλεύουν εις την ταλαίπωρον χώραν μας και υποφέρει τα πάνδεινα τώρα και, τις οίδεν ακόμη, θα τιμωρηθούν ποικιλοτρόπως, διότι Δίκαιος Κύριος και, δικαιοσύνας ηγάπησεν, ευθύτητας οίδεν το πρόσωπον Αυτού.  «Μη καταφέρεσθε κατα του Αγίου Όρους αλλά να είσθε υπερήφανοι που ευρίσκεται εις την Ελλάδα και αποτελεί φάρον και σχολείον δι όλους. Κλείσετε τα αυτιά σας και εις τους δημοσιογραφίσκους οι οποίοι, «ως κορακες, κρα, ερεύγονται κατά τους αρχαίους, αλλ’ ακούσατε τους έγκριτους αυτών, οι οποίοι και γνώσται είναι των πραγμάτων και των θεμάτων και δίκαιοι εις τας κρίσεις των και αντικειμενικοί. Δεν πωλούν την ιδιότητά των εις τους τυχόντας έναντι μεγάλης προβολής των.
Κυβερνήται και κυβερνόμενοι, διαφυλαξατε το Άγιον Όρος ως κόρην οφθαλμού καθώς και αυτό διαφυλάξεν και διατηρήσεν επί αιώνας την εθνικοθρησκευτικήν μας κληρονομίαν και την παρέδωσαν όπως έπρεπεν μέχρις των ημερών μας. Μη γένητε συμμέτοχοι εις το έγκλημα της διώξεως και του διεθνισμού. Η ιστορία έχει γράψει πολλούς  Εφιάλτας μη συγκαταριθμηθήτε και σεις με αυτούς. Το Άγιον Όρος ανήκη εις την Ελλάδα. Το Αγιον Όρος φυλλάτει την Ελλάδα.

Σπυρίδων Μοναχός Μικραγιαννανίτης.

Φωτιά στον καρνάβαλο!




Όχι στα φετινά καρναβάλια! Περισσότερο από
 κάθε άλλη φορά ΦΕΤΟΣ ΟΧΙ!
Ένα μεγάλο όχι απ'όλους συνολικά τους 
Έλληνες. Πιστούς και απίστους.
Άθεους και ένθεους.Καρναβαλιστές και
 νηφάλιους. Απ'όλους τους πανέλληνες
 μποϋκοτάζ στην μαύρη ισοπέδωση και
 ελεεινή άθλια υποκρισία.

Όχι στην προβατοποίηση,στην ισοπέδωση,
 στην αλλοίωση του προσώπου.
 Πώς μπορεί να χαίρεσαι, να πανηγυρίζεις,
 να οργιάζεις πάνω από
 πτώματα φτωχών,αστέγων,πεινασμένων! 
Μην φανείς άσπλαχνος,
γελοίος και άθλιος!Μην εξορκίσεις την
 θλίψη και την απελπισία με
 υποκριτική και ψεύτικη χαρά. Εκτονώσου
 με το έλεος,με την καλή
 οργή του θυμικού, με την πνευματική χαρά,την υγιή επανάσταση
 σε κάθε κατεστημένη αμαρτία,ισοπέδωση, κατανάλωση,
 μαζικοποιημένη πλάνη και χειραγώγηση!Όχι πιά στην 
υποκουλτούρα και την προσβολή του ανθρωπίνου προσώπου. 
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, φέτος ΟΧΙ! 
Στάσου αυθεντικός, μετανοϊκός,επαναστατημένος,αληθινός! 
Φίμωσε και αγνόησε αυτούς που ποντάρουν στην βλακεία και
 τα ετήσια όργια του λαού, σαν κάτι το εθιμικό και τετριμμένο,
 σαν μια δοθείσα ευκαιρία για να "περάσουν" πράγματα ύποπτα, ενώ εσύ αθλίως,φτωχέ, πανηγυρίζεις. 
Τέρμα! Όχι άλλο όπιο! Όχι άλλη βαρβαρική κουλτούρα και ανοησία.

Είμαστε πλήρεις από καρνάβαλους, αηδιαστικές,άθλιες,αλαζονικές, επηρμένες
 κυβερνητικές μουτσούνες. Από νεόκοπους και παλαιούς φαρισαίους πού παίζουν τους
 πεσσούς στην πλάτη του λαού, κίναιδους αργυραμοιβούς του συμφέροντος και του 
μαμωνά. Έχουμε χορτάσει από υποκρισία δεινή. Μην τους μιμηθείς νεοέλληνα.
 Εκτονώσου με υγεία και οργή. Ανάτρεψε τον ΚΑΚΟ ΜΑΣΚΑΡΑ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.
 Σήκωσε την γροθιά στον παλαιό άνθρωπο.

Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος,ιδού καιρός μετανοίας! Ας πάρουμε στις
 πλάτες μας τον ΩΡΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ , τον ΩΡΑΙΟ ΩΣ ΕΛΛΗΝΑ άνθρωπο,
 πού κρύβουμε όλοι στο πνευματικό μας DNA και να τον ανυψώσουμε. 
Να τον κάνουμε σημαία και να χαλάσουμε τα σχέδια παντός καρναβάλου
 και σατανά, πού επιβουλεύεται και μηρυκάζει αλαζών το τετριμμένο, 
πώς έχει στο χέρι την ψυχή μας και την προσωπικότητα μας.


Χαλάστε τους το πρόστυχο μέλλον! Φωτιά στους καρναβάλους!


Read more: πηγή

Καλό Τριώδιο!...



Τι είναι Τριώδιο; Ανεβάζω ένα post από μια ωραία νεανική σελίδα.
ΤΡΙΩΔΙΟ
 
Η ανάσταση του Χριστού: ο Ιησούς στον Άδη (τον κόσμο των νεκρών) σηκώνει απ' τους τάφους τον Αδάμ και την Εύα, να τους πάει (μαζί με όλες τις ψυχές) στο σημερινό τόπο των νεκρών, που είναι τόπος αναμονής της Δευτέρας Παρουσίας και της Ανάστασης. Το Τριώδιο είναι η αρχή της περιόδου που οδηγεί στο Πάσχα.

Τριώδιο λέγεται το λειτουργικό βιβλίο [δηλ. βιβλίο που διαβάζεται στην εκκλησία κατά τις διάφορες ακολουθίες, δηλ. τελετές] που περιέχει υμνολογικό υλικό κυρίως του Εσπερινού και του Όρθρου [τι είναι ο Όρθρος (που τον έχεις παρακολουθήσει πολλές φορές, αλλά χωρίς να το ξέρεις), δες εδώ] καιχρησιμοποιείται μαζί με το Μηναίο και την Παρακλητική στις Ιερές Ακολουθίες της περιόδου από Κυριακής του Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι το Μεγάλο Σάββατο.
Ονομάζεται Τριώδιο, γιατί στις ιερές ακολουθίες του όρθρου, όχι των Κυριακών αλλά των άλλων ημερών της εβδομάδας, οι Kανόνες αντί να έχουν εννέα ωδές, όπως είναι η γνωστή και συνήθης μορφή τους, έχουν τρεις ωδές (=Τριώδιον), οι οποίες είναι σταθερά στην Η΄ και την Θ΄ ωδή και διαδοχικά μία από τις πέντε πρώτες [Κανόνας: σπουδαίο μουσικό και ποιητικό είδος του Βυζαντίου, στο οποίο είναι γραμμένα τα περισσότερα μουσικά μέρη που ψάλλονται στην εκκλησία, κατά τον Όρθρο. Ποιητές κανόνων ήταν και μεγάλοι άγιοι, όπως οι άγιοι Ιωάννης Δαμασκηνός, Κοσμάς ο Μελωδός, Ανδρέας Κρήτης, Ιωσήφ ο Υμνογράφος κ.ά., αλλά υπάρχουν και σύγχρονοι υμνογράφοι, όπως ο Γέροντας Γεράσιμος Μικραγιαναννίτης (δηλ. από τη "Μικρά Αγία Άννα" του Αγίου Όρους) κ.ά.].
Η περίοδος του Τριωδίου έχει σκοπό να μας προετοιμάσει με νηστεία, προσευχή και μετάνοια, για να υποδεχθούμε τα Άγια Πάθη του Κυρίου μας και την ένδοξη Ανάσταση Του. Το Πάσχα μας αποτελεί το διαρκές πέρασμα μας, την είσοδο μας στην «καινή ζωή της Βασιλείας». Για να βιωθεί με περισσότερη εσωτερικότητα η «εορτή των εορτών», είναι απαραίτητη η κατάλληλη εσωτερική προετοιμασία. Αυτή την διασφαλίζει η ευλογημένη περίοδος του Τριωδίου.
Η κατανυκτική περίοδος του Τριωδίου, που μέσα στους κόλπους της περιλαμβάνει τη Μεγάλη Σαρακοστή, αποτελεί για όλους τους πιστούς μοναδική ευκαιρία και δυνατότητα για πορεία μετανοίας. Την πνευματική πορεία μας την χαρακτηρίζει η μετάνοια που πρέπει να είναι συνεχής. Βέβαια, στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής χρειάζεται να είναι πιο έντονη μια και αυτή μας οδηγεί στον εορτασμό του Σταυρο-Αναστάσιμου Πάσχα. Να καθαρίσουμε δηλαδή την ύπαρξη μας από κάθε «μολυσμόν σαρκός και πνεύματος» και να δεχθούμε τον Χριστό στην ζωή μας.
Η περίοδος του Τριωδίου καλύπτει:
α. Τις τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (22 ημέρες).
β. Τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (40 ημέρες, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή πριν από το Σάββατο του Λαζάρου).
γ. Τις δυο ήμερες Σάββατο του Λαζάρου και Κυριακή των Βαΐων (συνδετικές ήμερες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής με τη Μεγ. Εβδομάδα).
δ. Τη Μεγάλη Εβδομάδα (6 ημέρες). 

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΤΟΥ ΤΡΙΩΔΙΟΥ 
 
Οι τρεις πρώτες εβδομάδες λέγονται στην εκκλησιαστική γλώσσα«προφωνήσιμοι» διότι προαναφωνούν τους αγώνες που έχουμε να κάνουμε εναντίον των παθών και των δαιμόνων κατά την διάρκεια της Αγίας Τεσσαρακοστής. 

Η Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου

Ο αμαρτωλός, αλλά μετανοημένος, Τελώνης και ο δήθεν "πιστός", εγωιστής Φαρισαίος προσεύχονται στο ναό της Ιερουσαλήμ (από εδώ).

Την Κυριακή αυτή διαβάζεται η ομώνυμη παραβολή (δες την εδώ), στην οποία διακρίνουμε τα αποτελέσματα της υπερήφανης προσευχής του «δικαίου» Φαρισαίου που τελικά δεν εισακούστηκε και της ταπεινής προσευχής του αμαρτωλού Τελώνου, του οποίου (η προσευχή) ανέβει στον ουρανό ως θυμίαμα και εισακούστηκε.
Με αυτόν τον τρόπο η Εκκλησία μας βοήθα να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη προσεγγίσεως της υψοποιού ταπεινώσεως, την οποία κάθε χριστιανός πρέπει να επιδιώκει μέσα στην περίοδο της αγίας Τεσσαρακοστής και κατ' επέκταση στη ζωή του.
Ο ταπεινός άνθρωπος δεν κινδυνεύει να πέσει. «Ο υποκάτω πάντων ων, που πεσείται;» λέγουν οι Πατέρες. Δηλ. αυτός που τοποθετεί και θεωρεί τον εαυτόν του κάτω - κάτω, χαμηλότερα απ’ όλους, που θα πέσει; Και ο Μέγας Αντώνιοςέλεγε: «Είδα όλες τις παγίδες του εχθρού να έχουν απλωθεί πάνω στη γη και είπα λυπημένος: Ποίος άραγε μπορεί να τις αποφύγει; Και άκουσα φωνή πού έλεγε: Η ταπεινοφροσύνη!».
Η Εκκλησία μας θέλοντας να μας διδάξει την ταπείνωση του Τελώνη και να μας προφυλάξει από την υπερηφάνεια του Φαρισαίου, μας καλεί να ψάλλουμε: «Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν, και τελώνου μάθωμεν τό ταπεινόν, εν στεναγμοίς πρός τόν Σωτήρα». 

Η Κυριακή του Ασώτου

Η παραβολή του «Άσωτου Υιού» ομιλεί για ένα πλούσιο νέο ο όποιος άσωτα κατασπατάλησε την περιουσία του σε χώρα μακρινή και στο τέλος κατάντησε να βόσκει χοίρους. Τότε μετανόησε και επέστρεψε στον πατέρα του, που τον δέχθηκε με άπειρη αγάπη και στοργή.
Η παραβολή είναι ανεξάντλητη σε νοήματα, αφού, όπως λέγεται, ολόκληρο το έργο της Θείας Οικονομίας ευρίσκεται μέσα σ' αυτή. Το βαθύτερο νόημα της παραβολής είναι τετραπλό:
α. Η απελπιστική κατάσταση στην οποία φθάνει ο αμαρτωλός.
β. Η ανάγκη μετανοίας και τα σωτήρια αποτελέσματα της.
γ. Το μέγεθος της θείας Ευσπλαχνίας στην οποία μπορούν να στηρίζονται και οι πλέον αμαρτωλοί, ώστε να μη φθάνουν ποτέ στην απελπισία. Κανένα αμάρτημα, όσο μεγάλο κι αν θεωρείται, δεν μπορεί να υπερνικήσει τη φιλάνθρωπη γνώμη του Θεού και
δ. Η αποφυγή του αισθήματος της αυτάρκειας του δικαιωμένου, όπως θεωρούσε τον εαυτό του ο πρεσβύτερος υιός.
Εάν λοιπόν συναισθανθούμε την πραγματική πνευματική μας κατάσταση και με ειλικρίνεια ομολογήσουμε τα λάθη μας και την κατασπατάληση των ταλάντων πού μας χάρισε ο Θεός, θα καταλάβουμε ότι αυτή την Κυριακή όλοι μας εορτάζουμε και όλοι, κατά κάποιο τρόπο, είμαστε άσωτοι υιοί, απομακρυνθέντες από τον «Οίκον του Ουρανίου Πατρός μας»

Ο άσωτος υιός γίνεται δεκτός απ' τον Πατέρα του.
 
Ψυχοσάββατο

Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω, λέγεται «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το πρώτο απ' τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το δεύτερο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής).
Ο λόγος που το καθιέρωσε η Εκκλησία μας, παρ' ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ο εξής: Επειδή πολλοί κατά καιρούς απέθαναν μικροί ή στην ξενιτιά ή στη θάλασσα ή στα όρη και τους κρημνούς ή και μερικοί, λόγω πτώχειας, δεν αξιώθηκαν των διατεταγμένωνμνημοσυνών, «οι θείοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι θέσπισαν το μνημόσυνο αυτό υπέρ πάντων των άπ' αιώνος εύσεβώς τελευτησάντων Χριστιανών».
Επειδή την Κυριακή της Απόκρεω ποιούμε ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και οι κεκοιμημένοι μας ακόμη δεν κρίθηκαν, τους μνημονεύουμε σήμερα και, επικαλούμενοι το άπειρο έλεος Του, παρακαλούμε τον Θεό με το μνημόσυνο πού κάνουμε, να τους αναπαύσει. Συγχρόνως δε, ενθυμούμενοι και εμείς το θάνατο και «διεγειρόμεθα προς μετάνοιαν...». 

Η Κυριακή της Απόκρεω

Η Κυριακή αυτή λέγεται έτσι, διότι από την επόμενη ήμερα (Δευτέρα) απέχουμε κρέατος. Δηλ. η Κυριακή της Απόκρεω είναι η τελευταία ημέρα της κρεοφαγίας μέχρι το Πάσχα και δεν επιτρέπεται ή κατάλυση κρέατος, εκτός αν πρόκειται για άρρωστους.
Οι θείοι Πατέρες έταξαν αυτή την Κυριακή να γίνεται ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού για να θυμόμαστε, όχι μόνο τη φιλανθρωπία Του (από την Κυριακή του Άσωτου), αλλά και τη δικαιοσύνη Του στην κρίση που θα γίνει μερικώς την ήμερα του θανάτου μας και τελικώς - τελεσιδίκως στη Δευτέρα Παρουσία Του. 

Το Σάββατο των Οσίων Πατέρων

Μετά την προηγηθείσα (με τα προηγούμενα) παιδαγωγία, οι Θεοφόροι Πατέρες, μας προβάλλουν ήδη προς μίμηση και παρηγοριά όλους τους διαλάμψαντες οσίους και θεοφόρους Πατέρες και Μητέρες - Μοναχούς και Μοναχές πού αγίασαν με νηστεία - αγρυπνία - προσευχή και ταπείνωση.
Όλοι αυτοί που αποτελούν παραδείγματα αγώνος και μετανοίας μας παρακινούν και μας προτρέπουν στον πνευματικό αγώνα που αρχίζει, προς απόκτηση των αρετών, απόρριψη των κακιών και τελική κατάκτηση «των έπηγγελμένων ημίν αγαθών» (εγκόσμιων και υπερκοσμίων).
Κακώς επικράτησε να θεωρούνται το Σάββατο αυτό και το Α' Σάββατο των Νηστειών (του θαύματος του Αγίου Θεοδώρου) ως Ψυχοσάββατα. 

Η Κυριακή της Τυροφάγου

(Φωτο από εδώ)

Μετά τη διακοπή της κρεοφαγίας, αυτή την εβδομάδα (τρίτη του Τριωδίου),όλες τις ημέρες της, τρώμε τυροκομικά, αυγά και ψάρια. Γι' αυτό ονομάστηκε «Τυροφάγου» ή «Τυρινής».
Η Εκκλησία μας, χωρίς να θεωρεί μολυσμένη καμία τροφή, επιτρέπει τη βρώση γάλακτος και αυγών και όχι το πρόβατο ή το κοτόπουλο, που τα παράγουν, διότιδιακρίνει τις τροφές σε περισσότερο και ολιγότερο βοηθητικές στην εγκράτεια και κατά καιρούς άλλες επιτρέπει και άλλες απαγορεύει.
Μαζί με τη νηστεία λοιπόν, που αρχίζει μερικώς και σταδιακώς από την εβδομάδα αυτή, η Εκκλησία φέρει ενώπιον μας και μας θυμίζει με τα τροπάρια αυτής της Κυριακής, την εξορία των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, που έγινε λόγω της παρακοής τους (δεν τήρησαν τη νηστεία, σχετικά με τον απαγορευμένο καρπό). Αντί του Παραδείσου και της αιωνιότητας, βρήκαν το θάνατο.
Και εμείς καλούμεθα (με την υμνολογία της ημέρας) αυτό που έχασε ο Αδάμ με την ακρασία (ανυπακοή, αμετανοησία, εγωισμό και γαστριμαργία), να το κερδίσουμε με την εγκράτεια (υπακοή, μετάνοια, ταπείνωση και νηστεία) . Γι' αυτό η Εκκλησία μας αυτή την Κυριακή μας τονίζει ότι: «Το στάδιον των αρετών ηνέωκται (άνοιξε) οι βουλόμενοι αθλήσαι (όσοι θέλουν ν' αγωνιστούν) εισέλθετε...», ώστε, όσοι είναι καλοπροαίρετοι, ν' αρχίσουν με όρεξη και χαρά τον αγώνα της Τεσσαρακοστής

Υ.Γ. του blog μας: Οι μασκαράδες του Τριωδίου

Τα αποκριάτικα έθιμα του Τριωδίου, όπως είναι πια γνωστό, δεν είναι χριστιανικά, αλλά προχριστιανικά και ειδωλολατρικά. Κατάγονται από τη δεισιδαιμονία των αρχαίων Ελλήνων (όχι των φιλοσόφων, αλλά των πιστών της αρχαίας θρησκείας) ότι, για να έρθει η καινούργια άνοιξη, πρέπει η "θεά Φύση" να γονιμοποιηθεί σεξουαλικά από τις αρσενικές θεότητες που ζουν στα σκοτεινά δάση και τις σπηλιές. Οι "θεότητες"  αυτές χαρακτηρίζονταν "δαιμόνια" (=κατώτεροι θεοί) και ήταν, υποτίθεται, ζωόμορφες. Ιδίως είχαν μορφές τράγων, επειδή οι τράγοι έχουν μεγάλη σεξουαλική δύναμη - αλλά και άλλων ζώων: οι σάτυροι π.χ., κατά την αρχαία μυθολογία, είχαν αφτιά, πόδια και γεννητικά όργανα... γαϊδάρου. 
Έτσι, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ντύνονταν με προβιές (έπαιρναν δηλ. τη μορφή αυτών των αρσενικών και πρωτόγονων "θεοτήτων") και χοροπηδούσαν στα δάση για να τις προσκαλέσουν, να κάνουν το "γάμο" τους με τη θεά Φύση. Απ' τα τραγούδια αυτά (τις "ωδές των τράγων") εξελίχθηκε αργότερα το πραγματικά σπουδαίο θεατρικό είδος της τραγωδίας (τράγου ωδή). 
Επειδή τα ειδωλολατρικά έθιμα παρέμειναν στους λαούς, κατά κανόνα, και μετά την αποδοχή του χριστιανισμού, παρέμεινε και αυτή η συνήθεια με τις μεταμφιέσεις. Γι' αυτό η παραδοσιακή ελληνική αποκριάτικη μεταμφίεση (το ελληνικό καρναβάλι) είναι τραγόμορφοι μασκαράδες ζωσμένοι με μεγάλες κουδούνες:


Η οργιαστική αυτή "λατρεία" (που δεν είναι πια λατρεία, αλλά παιχνίδι) δεν είναι συμπαθής στους παραδοσιακούς χριστιανούς, που -σοφά- δεν ξεχνούν ότι πρόκειται για πρόσκληση δαιμονίων... Όσο για το μοντέρνο εισαγώμενο καρναβάλι, σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με το ορθόδοξο πνεύμα του Τριωδίου. Είναι μάλλον ευκαιρία να ξεχνάμε το Θεό και να πέφτουμε στην αμαρτία, δήθεν "απελευθερωτικά"... Αν και δεν είμαι ο πνευματικός κανενός, καλό είναι να προσέχουμε πώς διασκεδάζουμε. ΚΑΛΟ ΤΡΙΩΔΙΟ!!

Να προσεύχεσαι με το ταπεινό και άκακο φρόνημα τον νηπίου




Όσιος Ισαάκ ο Σύρος
            Όταν παρασταθείς ενώπιον του Θεού να προσευχηθείς, έτσι να θεωρείς τον εαυτό σου σαν το μυρμήγκι, και σαν τα ερπετά της γης, και σαν βδέλλα, και ταπεινό σαν το παιδάκι που ψελλίζει. Να μην πεις στο Θεό λόγια που προδίδουν τις γνώσεις σου, αλλά να τον πλησιάσεις, και να σταθείς ενώπιον του με το ταπεινό και άκακο φρόνημα του νηπίου, για να αξιωθείς να προστατευθείς και να καθοδηγηθείς από την πατρική εκείνη πρόνοια, που έχει ό πατέρας για τα παιδάκια του γιατί έχει λεχθεί ότι «ο Κύριος φυλάσσει τα νήπια» (Ψ. 114 6).

Η Εκκλησία δεν με ξεχνά ποτέ...

  αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος Με παρρησία (Ιερά Μητρόπολη Βεροίας)  -  εικ . Μέσα στην ησυχία του Αγίου Βήματος  αρχίζει το αόρατο μυστήριο· ...