Λίγο πριν τους ψηφίσεις Ρεπούση – Στρατούλης μιλάνε για Εκκλησία-Παιδεία-Ιστορία (Βίντεο)

http://www.youtube.com/watch?v=GhJG0rZR6vA&feature=player_embeddedhttp://www.youtube.com/watch?v=D7akrwBgc-s&feature=player_embedded

***

Διαχωρισμός Πολιτείας-Εκκλησίας με σεβασμό στους διακριτούς ρόλους

του Δημήτρη Στρατούλη

Υποψηφίου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στη Β Αθήνας

Οι σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας πολλές φορές έχουν βρεθεί στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης. Άλλοτε εξαιτίας της παρέμβασης ηγετικών κύκλων της Εκκλησίας στα πράγματα της δημοκρατικής πολιτείας και άλλοτε εξαιτίας των ωμών παρεμβάσεων κυβερνήσεων στα εσωτερικά της εκκλησίας, συχνά στις χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας και στις μη ομαλές πολιτικές περιόδους, με σκοπό την χρησιμοποίησή της για αλλότριους σκοπούς από την πνευματική αποστολή της. Οι παθογένειες αυτής της σύμφυσης ήταν πάντοτε εμφανείς, ωστόσο τα τελευταία χρόνια οξύνθηκαν ιδιαίτερα με την εθνικιστική και οπισθοδρομική πολιτική παρέμβαση της προηγούμενης ηγεσίας της ελλαδικής Εκκλησίας αλλά και με οικονομικές δραστηριότητες που δεν συνάδουν με την παράδοση της Ορθοδοξίας.

Σήμερα, λοιπόν, θεωρούμε ότι έχει καταστεί ώριμο κοινωνικό αίτημα η πάγια θέση μας ότι για μια σύγχρονη και δημοκρατική πολιτεία, αλλά και για μία εκκλησία χωρίς εξαρτήσεις που θα λειτουργεί και θα δρα με βάση την πραγματική αποστολή της, είναι αναγκαίος ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, και σε συνταγματικό επίπεδο. Άλλωστε και σε άλλες χώρες που ισχύει αυτό, όπως η Κύπρος, η Εκκλησία δεν έχασε, αντιθέτως μάλλον μπόρεσε να αναπτύξει καλύτερα τις δράσεις της, την πνευματική αποστολή της και την κοινωνική προσφορά της.

Σε αυτό το πλαίσιο, αγωνιζόμαστε μαζί πλέον με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών και διεκδικούμε ορισμένα δημοκρατικά αυτονόητα:

• Τον συνταγματικό χωρισμό κράτους-εκκλησίας: Έχουμε επανειλημμένως προτείνει την αναθεώρηση του άρθρου 3.1 του Συντάγματος, προκειμένου να αναπροσδιοριστούν οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας και να επέλθει ο χωρισμός τους υπό καθεστώς αμοιβαίου σεβασμού των κοινά αποδεκτών διακριτών ρόλων των δύο θεσμών.

• Τη διασφάλιση της θρησκευτικής ουδετερότητας της χώρας, με σεβασμό όλων των αναγνωρισμένων θρησκειών, των δικαιωμάτων τους αλλά και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτά. Αυτό σημαίνει την εξάλειψη κάθε είδους διακρίσεων ανάμεσα στους πολίτες με βάση τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις (σε ζητήματα δημόσιας διοίκησης, δικαιοσύνης, εκπαίδευσης κλπ).

• Την κατάργηση της πλήρους ή μερικής φοροαπαλλαγής των εισοδημάτων των θρησκευτικών Νομικών Προσώπων από ακίνητα που εκμεταλλεύονται εμπορικά. Θεωρούμε ότι και αυτά θα πρέπει να υπάγονται κανονικά και χωρίς εξαιρέσεις ή χαριστικές ρυθμίσεις στο φορολογικό καθεστώς που ισχύει για όλους τους πολίτες της χώρας, για όσους διαθέτουν περιουσία και αναπτύσσουν οικονομική δραστηριότητα. Ασφαλώς εξαιρούνται οι Ιεροί Ναοί και εν γένει οι λατρευτικοί χώροι καθώς και τα ακίνητα που αξιοποιούνται για κοινωφελείς και φιλανθρωπικούς σκοπούς όπως οι χώροι των συσσιτίων, γηροκομείων και άλλων παρεμφερών δράσεων.

Την επέκταση των αποτελεσμάτων του χωρισμού Κράτους-Εκκλησίας και στο εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό, ενδεικτικά, σημαίνει:

(α) Εισαγωγή στο εκπαιδευτικό σύστημα μαθήματος επιστημονικού προσανατολισμού, στο πλαίσιο του οποίου θα διδάσκεται η αναγκαία γνώση περί της ιστορίας και της φιλοσοφίας των θρησκειών του κόσμου.

(β) Διαχωρισμό των θρησκευτικών υποθέσεων από το Υπουργείο Παιδείας και υπαγωγή τους σε άλλο υπουργείο (π.χ. στο υπουργείο Εσωτερικών).

Αναμφίβολα ο λαός μας αναγνωρίζει τη διαχρονική προσφορά της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Έχει μια ξεχωριστή θέση στην παράδοσή και την κληρονομιά μας. Στη σκέψη μας πάντοτε υπάρχει η εικόνα του απλού παπά, του οικογενειάρχη αγωνιστή που καλείται να στηρίξει την, συνήθως, πολύτεκνη οικογένεια του αλλά και ν’ ανταποκριθεί στις πνευματικές ανάγκες των πιστών. Ωστόσο ιστορικά οι σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας διαμορφώθηκαν σε ένα άλλο πλαίσιο μέσα στο οποίο πολλές φορές αντιμετωπίστηκε η Εκκλησία – που δεν είναι μόνον η διοίκηση αλλά όλοι οι πιστοί, ως υποκείμενο της πολιτικής βούλησης και την κατέστησε όμηρο των κομματικών καιροσκοπισμών του διπολικού συστήματος.

Θεωρούμε ότι ο διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας, θα ωφελήσει όχι μόνο το κράτος αλλά και την εκκλησία, που χωρίς κρατικές παρεμβάσεις θα μπορέσει να ασκήσει απερίσπαστα το πολυδιάστατο πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο της που το προσφέρει χωρίς διακρίσεις σε κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη. Και σε αυτή την αποστολή της, που είναι για το καλό του λαού, στεκόμαστε πάντοτε κοντά της.