Ομιλία του Χρήστου Νικ. Ζήκου, Σχολικού Συμβούλου Θεολόγων, στις 7/12/03 στον Ι.Ν. Παντοκράτορος Πατρών επί της Ευαγγελικής Περικοπής της Κυριακής Ι΄ Λουκά (κεφ. ιγ΄,10-17, Θεραπεία της συγκυπτούσης γυναικός)
Στην περικοπή που ακούσαμε σήμερα, ο Ευαγγελιστής Λουκάς, με απλό και παραστατικό τρόπο μας παρουσιάζει τον Ιησού Χριστό να διδάσκει σε μία από τις συναγωγές και να ποιεί εκεί τα ένδοξα κατά την ημέρα του Σαββάτου. Η θεραπευτική-θαυματουργική δράση του Κυρίου ήταν αφορμή να κατηγορηθεί για μια ακόμη φορά από την ηγέτιδα θρησκευτικοπολιτική τάξη της εποχής Του, δια στόματος αρχισυνάγωγου, ως καταλυτής του Σαββάτου, επειδή εργάστηκε κατ' αυτό. Επειδή δηλαδή εθεράπευσε τη βασανισμένη γυναίκα ημέρα Σάββατο, ημέρα αναπαύσεως και καταπαύσεως των πάντων κατά την Ιουδαϊκή Νομοθεσία.
Δύο πράγματα πολύ σπουδαία αναδεικνύει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Το πρώτο, είναι το μέγα έλεος του Ιησού προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο και η εξ αυτού άμεση δράση Του, δηλαδή η ένδοξη επέμβασή Του για τη σωτηρία του, "γύναι απολέλυσαι της ασθενείας σου". Το δεύτερο είναι η μέγιστη απανθρωπία αφενός και υποκρισία αφετέρου του αρχισυνάγωγου. Ετούτος ενώ συμπροσευχήθηκε προφανώς στη συναγωγή με τη βασανισμένη γυναίκα που την έβλεπε να υποφέρει από την χρόνια καχεξία της και εξαιτίας της να περπατάει σκυφτή και διπλωμένη στα δύο, χωρίς να μπορεί να σηκώσει το κορμί της και το κεφάλι της και να βλέπει μόνο το μέρος που πατούσαν τα πόδια της, ετούτος λοιπόν αντί να συγχαρεί για τη λύση του δράματός της και να προβληματιστεί με το έκτακτο σωτηριώδες γεγονός που συνέβη στο πρόσωπό της, αγανάκτησε και στράφηκε στον κόσμο υπενθυμίζοντας την τήρηση της εντολής του Σαββάτου. Στην απάνθρωπη και υποκριτική του αυτή στάση ο Ιησούς απάντησε υπενθυμίζοντάς του απλά ότι " εσύ μεν αρχισυνάγωγε πρέπει βέβαια να λύνεις το γαϊδουράκι σου από το παχνί και να το πας για πότισμα κι ας είναι Σάββατο, ενώ κατά τη γνώμη σου η δυστυχισμένη γυναίκα δεν έπρεπε να λυθεί από τα δεσμά της (ουκ έδει λυθήναι), δηλαδή να θεραπευτεί την ημέρα του Σαββάτου. Και ενώ έλεγε αυτά ο Ιησούς, καταντροπιάζονταν όλοι οι ενάντιοί Του, δηλαδή οι υποκριτές και όλος ο κόσμος χαιρόταν για τα ένδοξα γεγονότα που έβλεπε: "Και ταύτα λέγων ο Ιησούς κατησχύνοντο πάντες οι αντικείμενοι αυτού και ο όχλος έχαιρεν επί πάσιν τοις ενδόξοις τοις γινομένοις υπ' αυτού."
Ο κόσμος όμως ενώ χαιρόταν με τα ένδοξα γεγονότα του Ιησού από τη μία, εύκολα άλλαζε διαθέσεις και στάση από την άλλη, επειδή είχε καταστεί υποχείριο της θρησκευτικοπολιτικής ηγεσίας του, δηλαδή των Σαδδουκαίων και των Φαρισαίων, οι οποίοι επιμελώς απέκρυβαν από τον όχλο δηλαδή από το λαό το βαθύτατο ανθρωπιστικό και κοινωνικό χαρακτήρα που είχε η αργία του Σαββάτου και τον χειραγωγούσαν με βάση την αυστηρή και τυπική προσκόλληση στο γράμμα του Νόμου.
Μια σύντομη αναφορά σε κομβικά σημεία της Παλαιάς Διαθήκης μας, είναι ικανή από μόνη της να αποκαλύψει το μέγεθος της υποκρισίας εμπρός στο ζήτημα του Σαββάτου αφενός και τη συνεπέστατη προς το πραγματικό πνευματικό του νόημα στάση του Ιησού Χριστού αφετέρου. Η Αγία Γραφή λοιπόν μας μαθαίνει ότι ανέκαθεν η αργία του Σαββάτου ήταν μεν υπόθεση ευσέβειας συνυφασμένη όμως οπωσδήποτε με έργα ειρήνης και δικαίου, υποθέσεις δηλαδή κοινωνικού χαρακτήρα. Από πού αντλούμε αυτές τις πληροφορίες; Από τον προφητικό λόγο. Να θυμόμαστε εδώ ότι οι προφήτες μας με το λόγο τους δεν προαναγγέλλουν απλώς τα μελλούμενα σωτηριώδη γεγονότα, αλλά αποκαλύπτουν τα κατά Χριστόν νοήματα των πραγμάτων. Ο προφήτης Αμώς λοιπόν καταγγέλλει την υποκριτική τυπολατρία στο ζήτημα του Σαββάτου και δίνει καθαρά κοινωνικό χαρακτήρα σ' αυτό. Καταγγέλλει λοιπόν τους ιθύνοντες πως εμφανίζονται μεν σεβόμενοι τα Σάββατα, επειδή επιτρέπουν στους εργάτες να αναπαύονται σ' αυτό, καθ' όλην όμως την εβδομάδα τούς έχουν σε συνθήκες εκμετάλλευσης, καταπίεσης και εξαθλίωσης. Είναι τα ψευδή κατά τον προφήτη Σάββατα. Είστε εφαπτόμενοι σαββάτων ψευδών εσείς και οι άλλοι λέει ο Αμώς, "οι καθεύδοντες επί κλινών ελεφαντίνων και κατασπαταλώντες επί ταις στρωμναίς αυτών και έσθοντες ερίφους και μόσχους γαλαθηνούς". Ο Θεός δε "θέλει" ψευδή Σάββατα λένε οι προφήτες, αλλά Σάββατα που να φαίνονται σ' αυτά η πίστη σ' Αυτόν και τα έργα δικαιοσύνης και αγάπης προς τον συνάνθρωπο.
Για τον προφήτη Ησαΐα είναι ανάξιος λόγου ο εορτασμός του Σαββάτου εφόσον αποξενώνεται από το κοινωνικό του περιεχόμενο. Τι Σάββατο είναι αυτό λέει ο προφήτης όπου οι χείρες μερικών τυγχάνουν "αίματος πλήρεις"; Αφήστε τις πονηριές και " μάθετε καλόν ποιείν, ρύσασθε αδικούμενον και δεύτε διαλεχθώμεν λέγει ο Κύριος", λέει ο προφήτης Ησαΐας. Συνδέει δηλαδή την αργία του Σαββάτου με κοινωνική δράση και κοινωνική δικαιοσύνη και συνεχίζει: "Μακάριος ανήρ ο ποιών ταύτα και άνθρωπος αντεχόμενος αυτών και φυλάσσων τα σάββατα μη βεβηλών και διατηρών τας χείρας αυτού μη ποιείν άδικα".
Αλλά και ολόκληρος ο 91ος ψαλμός που έχει τίτλο "ψαλμός ωδής, εις την ημέρα του σαββάτου" συμπυκνώνει το μεγαλείο της Παλαιάς Διαθήκης στο όλο ζήτημα. Ψέλνει λοιπόν ο ποιητής: "εν τω ανατείλαι αμαρτωλούς ωσεί χόρτον και διέκυψαν πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν, όπως αν εξολοθρευθώσιν εις τον αιώνα του αιώνοςκαι διαρκοπισθήσονται πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν..ότι ευθής Κύριος ο Θεός ημών και ουκ έστιν αδικία εν αυτώ".
Και ο Ιησούς Χριστός τι έκανε; Επιβεβαίωσε και σφράγισε με τη διδασκαλία Του και τη δράση Του όλο το προφητικό περί Σαββάτου κήρυγμα, κήρυγμα ξένο προς οποιαδήποτε τυπολατρία. Δεν κατάργησε λοιπόν το Σάββατο, αλλά το ύψωσε ως εκεί που του έπρεπε να υψωθεί. Συγκεκριμένα, ο Ιησούς εργάζεται μεν το Σάββατο, αλλά με νόημα και θεμελίωση βαθιά ανθρωπιστική, ανακαινισμένη και σωτηριώδη. Το στεγνό και άγονο Σάββατο το ποτίζει με τη δράση Του και το χρησιμοποιεί για να σώσει τον άνθρωπο: "Το Σάββατον δια τον άνθρωπον εγένετο ουχ ο άνθρωπος δια το Σάββατον". Και έρχεται ο Ιησούς το Σάββατο , με το έλεος το μέγα προς τον πάσχοντα, έλεος υπερέχον πάντων των τυπικών διατάξεων και μεταβαίνει από τη σαββατική εντολή, στην τέλεια ανθρωπιστική εκδοχή της, από το Νόμο στην Αγάπη. Μπροστά από το θεσμό του Σαββάτου τοποθετεί την αξία της ζωής και τη σωτηρία του ανθρώπου.
|
dide.ach.sch.gr
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά