ΚΥΡΙΑΚΗ Θ ΜΑΤΘΑΙΟΥ εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου

 

«Θαρσείτε, εγώ ειμί, μη φοβείσθε» (Ματθ. ιδ΄27).

Ύστερα από μια δύσκολη και κοπιαστική μέρα μέσα στην έρημο, όπου ο Ιησούς ευεργέτησε πλουσιοπάροχα τους ανθρώπους προσφέροντας τροφή, αλλά και θεραπεία των ασθενειών, ο ίδιος αποσύρεται στο βουνό για να προσευχηθεί, οι δε μαθητές με πλοίο προσπαθούν να περάσουν στην απέναντι ακτή. Η απόσυρση του Ιησού εις το όρος για προσευχή γίνεται πολλές φορές. Θέλει με τον τρόπο αυτό να δώσει ένα μήνυμα σε όλους για την αναγκαιότητα της προσευχής. Παράλληλα τονίζει σε όλους ότι, έστω κι αν δεν είναι σωματικά παρών, εντούτοις οι άνθρωποι βρισκόμαστε στο κέντρο του ενδιαφέροντος του. Ιδιαίτερα όταν οι συνθήκες είναι αντίξοες και τα κύματα προβάλλουν απειλητικά.

Συμβολική η εικόνα της θάλασσας, του πλοίου, των κυμάτων και του ανέμου. Εικόνες που εκφράζουν την καθημερινότητα. Γιατί η ζωή, όπως και η θάλασσα, είναι απρόβλεπτη. Οι ανθρώπινες δυνάμεις ποτέ δεν είναι αρκετές για να αντιμετωπίσουν μια δύσκολη κατάσταση. Το απρόοπτο προκαλεί φόβο και πανικό ελαχιστοποιώντας και τις οποιεσδήποτε δυνατότητες του ανθρώπου. Στη δύσκολη εκείνη ώρα ο άνθρωπος έχει ανάγκη από ασφαλή στήριξη. Και αυτή τη στήριξη μπορεί να την προσφέρει μόνο ο Θεός. Όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες, όσο κι αν οι άνθρωποι ολιγοπιστούν, ο Ιησούς δεν τους εγκαταλείπει. Αρχικά τους εμψυχώνει και στη συνέχεια τους στηρίζει.

«Θαρσείτε, εγώ ειμί, μη φοβείσθε». Σύντομη, αλλά περιεκτική η προτροπή του Ιησού. Έχετε θάρρος, εγώ είμαι, μη φοβάστε. «Θαρσείτε». Στις δύσκολες εκείνες ώρες ο άνθρωπος θα πρέπει να ανακτήσει την αυτοπεποίθηση του. Όταν συνέλθει από την κρίση πανικού θα πρέπει να στραφεί προς το Θεό με την ενδυνάμωση της πίστης του. Το «Εγώ ειμί» δεν εκφράζει μόνο την παρουσία του Θεού, αλλά και εγγυάται ασφαλή έξοδο από τα όποια αδιέξοδα. Για τούτο και το «μη φοβείσθε» έρχεται να στηρίξει την πίστη και να απομακρύνει και την ελάχιστη ολιγοπιστία που προκαλεί ο ίδιος ο φόβος.

«Θαρσείτε, εγώ ειμί, μη φοβείσθε», είπε ο Ιησούς στους ταραγμένους μαθητές του. Πολύτιμα λόγια που επαναλαμβάνονται καθημερινά και στον καθένα ξεχωριστά, ανάλογα με τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται. Αυτά τα λόγια θα προσφέρουν διαχρονικά την απαιτούμενη ενίσχυση σε κάθε ταραγμένη ψυχή μέχρις ότου διασχίσει το ταραγμένο πέλαγος της παρούσας ζωής και φτάσει  με ηρεμία και ασφάλεια στο λιμάνι της αιωνιότητας.

Στη διάρκεια αυτής της πορείας η προσοχή του ανθρώπου θα πρέπει να είναι προσηλωμένη στον Ιησού. Θα πρέπει να γνωρίζει ότι οτιδήποτε επιτυγχάνει, είναι με  τη δύναμη του Ιησού. Αν παρ’ ελπίδα εμφανιστεί το στοιχείο της αλαζονείας τότε και πάλι θα αρχίσει να καταποντίζεται, όπως έγινε σήμερα και με τον Πέτρο, που φοβήθηκε τον δυνατό άνεμο και όχι τη θάλασσα.

Αυτό το παράδοξο συμβαίνει στην ανθρώπινη φύση, να επιτυγχάνει τα μεγάλα και να αντιμετωπίζει με δειλία τα μικρά. Και τούτο γιατί, όταν εξασθενήσει η πίστη τότε τον αφήνει η Χάρις του Θεού. Η πίστη είναι ο μαγνήτης που ελκύει τη χάρη του Θεού. Αν αυτή η πίστη ατονήσει τότε σκοτεινιάζει ο ουρανός και γύρω μας και μέσα μας υπάρχει η αίσθηση της ερήμωσης και της μοναξιάς.

Ακριβώς αυτή τη δύσκολη ώρα του υπαρκτού ή και του πιθανού ακόμα κινδύνου χρειαζόμαστε την καταλυτική δύναμη της πίστης που θα μας κρατήσει ζωντανούς. Αυτή η πίστη θα στρέψει τον νου και την καρδιά μας στο Θεό. Αυτή η πίστη θα μας δώσει τη δύναμη να κρατηθούμε και παράλληλα θα μας δημιουργήσει τη βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι και παρών, αλλά και ότι Αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει διέξοδο στα αδιέξοδα μας.

Ο Ιησούς είναι παρών όχι μόνο την ώρα της πίστης αλλά ακόμα και την ώρα της ολιγοπιστίας, όπως έγινε σήμερα με τους μαθητές και ειδικότερα με τον Πέτρο. Στο κάλεσμα «Κύριε σώσον με» τον κράτησε από το χέρι και τον έσωσε.

Η εικόνα του σημερινού ευαγγελίου επαναλαμβάνεται διαχρονικά στη ζωή των ανθρώπων. Ίσως και στη ζωή του καθενός από μας. Το σκοτάδι της νύχτας και η απειλή του αφανισμού ταλαιπωρούν κατά καιρούς τη ζωή μας. Εκείνη την ώρα σαν βάλσαμο ακούεται ο λόγος του Ιησού «θαρσείτε, εγώ ειμί, μη φοβείσθε». Διώξτε το φόβο, διαγράψετε τη δειλία. Τώρα πια δεν είστε μόνοι. Εγώ είμαι εδώ, δίπλα σας. Σας απλώνω το χέρι. Απλώστε κι εσείς το δικό σας χέρι για να σας σώσω. Αυτό το άπλωμα του χεριού είναι η δύναμη της πίστης που επιστρέφει σαν εμπιστοσύνη στο Θεό και που την δύσκολη εκείνη ώρα γαληνεύει τη ψυχή.

Αυτό το μήνυμα της πίστης και της ελπίδας προσφέρει σήμερα ο Ιησούς τόσο στους μαθητές Του, όσο και σε μας. Ο Θεός είναι έτοιμος να βοηθήσει, αρκεί να ζητηθεί αυτή η βοήθεια. Μας προτρέπει ο ίδιος με σαφήνεια, αλλά και βεβαιότητα: «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν. Πας γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται» (Ματθ. ζ΄ 7-8). Δηλαδή ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί. Γιατί όποιος ζητάει λαβαίνει κι όποιος ψάχνει βρίσκεται κι όποιος χτυπά του ανοίγεται.

Εκείνος, λοιπόν που απευθύνεται με πίστη στο Θεό βρίσκει πάντα ανταπόκριση. Και αυτή η πίστη εκφράζεται διαδοχικά με τις λέξεις «αιτείτε», «ζητείτε» και «κρούετε». Πάντα και ιδιαίτερα την ώρα που έχουμε περισσότερη ανάγκη η πόρτα του ελέους του Θεού είναι ανοικτή. Κι αν παρ’ ελπίδα η πόρτα φαίνεται κλειστή, το κλειδί που θα την ανοίξει είναι εκείνο της πίστης και της επίμονη προσευχής.

Αδελφοί μου, σε πραγματικό κίνδυνο βρέθηκαν σήμερα οι μαθητές του Ιησού. Παράλληλα ένιωσαν στην ψυχή τους περισσότερη ταραχή από εκείνη της θάλασσας. Ο Ιησούς γαλήνεψε τόσο την ψυχή όσο και τη θάλασσα. Δάμασε τη φύση, κράτησε τον Πέτρο την ώρα του καταποντισμού και γαλήνεψε την ψυχή όλων με το «θαρσείτε, εγώ ειμί, μη φοβείσθε». Από το «θάρσείτε» προχώρησε στο «ελθε». Για εγγύηση πρόταξε το «εγώ ειμί». Με τον τρόπο αυτό η προτροπή «μη φοβείσθε»  που προσφέρθηκε σαν κατάληξη όχι μόνο αναστήλωσε την πίστη των μαθητών, αλλά απέσπασε και την ομολογία «αληθώς Θεού Υιός ει» Αυτή την ενθάρρυνση κι αυτή την πίστη ας αποκτήσουμε κι εμείς. Αμήν

Θεόδωρος Αντωνιάδης