Εθνεγερσία με πολιτικό οικουμενισμό; π.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ε. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ

Ἀφορμὴ γι᾽ αὐτὸ τὸ ἄρθρο μοῦ ἔδωσε ἡ θεματολογία, ποὺ ἔχει προαναγγείλει ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὴ Σύνοδόν της τοῦ προσεχοῦς Ὀκτωβρίου.Οἱ Εἰσηγήσεις, ποὺ ἔχουν ἀναλάβει νὰ συντάξουν οἱ ἐντεταλμένοι ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες, ἀναφέρονται σὲ θέματα καίρια, ὅπως «Ἡ ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας στὴν ἐποχὴ τῶν μνημονίων» καὶ «Οἱ δυσκολίες τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν ἄσκηση τῆς ποιμαντικῆς Της».
Ἀπὸ τὸν τρόπο διαπραγματεύσεως αὐτῶν τῶν θεμάτων θὰ κριθοῦν πολλά, γι᾽ αὐτό, τὸ Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας περιμένει μὲ προσμονὴ ἀλλὰ καὶ ἐλπίδα τὰ ἀγαθὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς Συνόδου.
Αἰσθάνομαι ὅτι αὐτὴ τὴν κρίσιμη ὥρα ἔχουμε ἐπιτακτικὸ χρέος καὶ ἐμεῖς οἱ Πρεσβύτεροι νὰ διακονήσουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις τὸ ἔργο τῶν Ἐπισκόπων μας, καί, μάλιστα, τὸ πρωταρχικό, ποὺ εἶναι ἡ χάραξη τῆς Ἐκκλησιαστικῆς στρατηγικῆς, γιατί δὲν εἴμαστε μόνο Ποιμένες τοῦ λαοῦ ἀλλὰ καὶ «Συνέδριον τοῦ Ἐπισκόπου» μας.
Πρὶν ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα, πρέπει νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς Ἐπισκόπους μας γιὰ τὶς πληροφορίες, ποὺ ἔχουμε καὶ γιὰ ὅλα ὅσα γνωρίζουμε σχετικὰ μὲ τὰ πραγματικὰ αἴτια τῆς
Κρίσεως, ποὺ μαστίζει τὸν Τόπο μας, γιὰ τὶς αἰτίες ποὺ ἐμποδίζουν τὴν καλλιέργεια τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῶν χριστιανῶν μας, γιὰ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ μᾶς καταθέτουν «ἐκ βαθέων» ὅλες οἱ τάξεις τοῦ λαοῦ μας —ἀφοῦ ἔχουμε τὸ μοναδικὸ προνόμιο νὰ εἴμαστε συνυφασμένοι μὲ τὴ ζωὴ αὐτοῦ τοῦ εὐλογημένου λαοῦ— ἀλλὰ καὶ νὰ θέσουμε ὑπὸ τὴν κρίση τῆς Ἱεραρχίας μας τοὺς προβληματισμοὺς καὶ τὶς πολυετεῖς ἐκτιμήσεις μας γιὰ τὴν ἀναποτελεσματικότητα τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ποιμαντικῆς τῶν τελευταίων διακοσίων χρόνων τοῦ ἐλευθέρου βίου τῆς Πατρίδος μας.
Σ᾽ αὐτὸ τὸ ἄρθρο, λοιπόν, πρέπει νὰ μιλήσουμε ἀνοικτά. Χωρίς περιστροφές, φωτοβολίδες καὶ συνθήματα. Πρέπει νὰ ψηλαφήσουμε τὴν πραγματικότητα ἀπηλλαγμένοι ἀπὸ ἀγκυλώσεις καὶ ἐμμονὲς τοῦ παρελθόντος, ποὺ μᾶς στεροῦν τὴ δυνατότητα νὰ δοῦμε καθαρὰ καὶ πέρα ἀπὸ τὰ φαινόμενα. Πρέπει νὰ ἐπιδιώξουμε νὰ δοῦμε τὴν πραγματικὴ κατάσταση, ποὺ ἐπικρατεῖ στὴ Χώρα μας καὶ ὄχι τὴν πλαστὴ πραγματικότητα, ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ «ἀλλαχόθεν» μὲ τὰ Μέσα προβολῆς καὶ ἐπιβολῆς τοῦ ψεύδους. Πρέπει νὰ δοῦμε κατὰ πρόσωπο ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ μὲ μαεστρία καὶ σκοπιμότητα μᾶς κρύβει τὸ Σκοτάδι…
Θὰ ἐπιχειρήσω τὸ τόλμημα αὐτὸ μὲ σκόρπια ἐρωτήματα, παραβαίνοντας τοὺς κανόνες τῆς ἀρθρογραφίας, γιὰ νὰ γίνη πιὸ ζωντανὸς ὁ λόγος.

  Οἱ πολιτικοὶ «ποιμαίνουν» τὸν λαό μας!

Τὸ πρῶτο ἐρώτημα, ποὺ προκύπτει ἀβίαστα μὲ ἀφορμὴ τὸ θέμα τῆς Ἱεραρχίας «Οἱ δυσκολίες τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν ἄσκηση τῆς ποιμαντικῆς Της», εἶναι:—Γιὰ ποιὰ Ποιμαντικὴ κάνει λόγο ἡ Ἐκκλησιαστική μας Διοίκηση, ὥστε νὰ ἐρευνοῦμε καὶ τὶς δυσκολίες ἐνασκήσεώς της; Ἡ Ἐκκλησία ποιμαίνει τὸν λαό μας σήμερα; Ὄχι βέβαια! Τὸν λαό μας τὸν «ποιμαίνουν» οἱ 300 Πολιτικοὶ τῆς Βουλῆς μὲ ὅλα τὰ Μέσα, ποὺ διαθέτουν, μπαίνοντας καθημερινὰ καὶ ἐπὶ 24ώρου βάσεως σὲ κάθε Ἑλληνικὸ σπίτι μὲ τὴν Τηλεόραση, τὸ Ραδιόφωνο, τὶς Ἐφημερίδες, τὰ Περιοδικὰ καὶ καταδιώκοντάς μας μὲ τὴν ἄθλια αὐτὴ ποιμαντικὴ καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ σπίτια μας, μὲ τὰ ἀθεϊστικὰ Σχολεῖα καὶ Πανεπιστήμια, τὶς ἀμοραλιστικὲς Ὀργανώσεις τάχα προστασίας τῶν πολιτῶν, τὶς ἀγενεῖς καὶ κακότροπες Δημόσιες Ὑπηρεσίες, τὶς Βακχικὲς ἐξαλλότητες τῶν ὀργανωμένων ἀπὸ τὸ Κράτος κατ᾽ εὐφημισμὸν Πολιτιστικῶν Ἐκ δηλώσεων, τὶς ἐπιδοτούμενες ἀπὸ τὰ Ἀσφαλιστικὰ Ταμεῖα Ἐκτρώσεις καὶ μὲ πολλὰ ἄλλα.
Καὶ ἡ Ἐκκλησία; Ἔχει 2 ὧρες κάθε Κυριακή, γιὰ νὰ ποιμάνη ὅσους ἀνθρώπους τῆς ἀπέμειναν ἀπὸ τὸν κάποτε Λαό Της καὶ αὐτὸ εἶναι ὅλο! Δὲν κατοικοῦμε, λοιπόν, στὴν Ἑλλάδα, ὅταν μιλᾶμε γιὰ δυσκολίες Ποιμαντικῆς, ἀφοῦ ἡ σημερινὴ πραγματικότητα βοᾶ γιὰ τὸ σχεδὸν ἀπραγματοποίητο τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ποιμαντικῆς!
Πρέπει ἔστω καὶ τὴν ὕστατη αὐτὴ ὥρα νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι στὸν Τόπο μας ἔχει συντελεσθεῖ μία ὀλέθρια ἀνατροπή. Ἔχει γίνει σχεδὸν ἀπόλυτη ἀλλαγὴ ρόλων μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ πολιτικῶν! Οἱ πολιτικοὶ «ποιμαίνουν» καὶ οἱ Ἐκκλησιαστικοὶ ὑπηρετοῦν τὴν ποιμαντικὴ τῶν πολιτικῶν! Οἱ πολιτικοὶ καθορίζουν μέχρι λεπτομερειῶν τὸ ἦθος τοῦ λαοῦ μας, χωρὶς νὰ λύνουν σχεδὸν κανένα, ἀπὸ τὰ τὰ βιωτικὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων καὶ ἔχουν ἀφήσει τὴν Ἐκκλησία νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὰ συσσίτια, τὰ ἱδρύματα περιθάλψεως ἀναξιοπαθούντων καὶ μὲ τὴν ἐξεύρεση ἐργασίας στοὺς ἀνέργους! Μιλᾶμε, λοιπόν, γιὰ κάτι πολὺ σοβαρό, ποὺ χρειάζεται καίρια καὶ δραστικὴ ἀντιμετώπιση!Ἀπαιτεῖται ἄμεση ἀντίδραση καὶ ὄχι ὑποταγὴ στὸ μοιραῖο!
Κάποιοι ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, μέσα σ᾽ αὐτὴν τὴν κοσμοχαλασιά, κάτι «παίρνουν εἴδηση» καὶ ἀνησυχοῦν, συνειδητοποιοῦντες τὴν πνευματικὴ κατάπτωση τοῦ λαοῦ μας, ἀλλὰ ἀδυνατοῦν νὰ κάνουν σωστὴ διάγνωση τῆς καταστάσεως, ποὺ ἐπικρατεῖ καὶ συνιστοῦν ὡς ἔκτακτο μέτρο μόνο ἀγρυπνίες καὶ προσευχή!
Λησμονοῦν, φαίνεται, πώς μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγο εἴχαμε στὴ Γῆ, κοντά μας, τόσους Γέροντες, συγχρόνους Ἁγίους, ποὺ ἀδιαλείπτως προσηύχοντο καί, εὐτυχῶς, κάποιους ἔχουμε ἀκόμη, ἀλλὰ οἱ προσευχὲς ὅλων αὐτῶν δὲν ἐμπόδισαν νὰ φθάσουμε σ᾽ αὐτὸ τὸ κατάντημα, ὄχι γιατί ἡ προσευχὴ ἔχασε τὴ δύναμή της νὰ μετακινῆ βουνά, ἀλλὰ γιατί χρειάζονται καὶ ἄλλα, ποὺ περιμένει ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐμᾶς, πολὺ σημαντικά, ποὺ τὰ ἀφήσαμε, μὲ ἐπιπολαιότητα καὶ ἀδιαφορία, νὰ χαθοῦν μέσα ἀπὸ τὰ χέρια μας.
Χρειάζεται νὰ γίνη ἐπιστροφὴ στοὺς ρόλους μας: Νὰ ποιμαίνη ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Πολιτεία νὰ χειρίζεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὰ βιωτικά, ὅπως ἔκανε πάντοτε στὴν περίοδο τῆς Ρωμηοσύνης. Ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνη αὐτὸ ἀπὸ τὴν Πολιτεία πρέπει αὐτὴ νὰ ἀπαρτισθῆ ἀπὸ γνήσιους Ρωμηούς!

  Πῶς, ὅμως, φθάσαμε στὴν ἀντιστροφὴ τῶν ρόλων Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε;

Φαίνεται πὼς τρομάξαμε, ἀκούγοντας τὸν πυροβολισμό, ποὺ δολοφόνησε τὸν Καποδίστρια καὶ παραδοθήκαμε ὡς Ἐκκλησία καὶ ὡς Ἔθνος ἄνευ ὅρων στοὺς Ξένους νὰ μᾶς κυβερνοῦν καὶ νὰ μᾶς διαφεντεύουν!

Ἀρχικὰ μᾶς κυβέρνησαν ἀπ᾽ εὐθείας οἱ Ξένοι, μὲ μπότα, σπαθὶ καὶ μαστίγιο. Χτύπησαν τὴν ψυχὴ τοῦ Ἔθνους μας, τὴν Ἐκκλησία, ξερρίζωσαν τὸν Μοναχισμό, λεηλάτησαν τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Περιουσία, ποὺ ἀνήκει στὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ μὲ ἀποκλειστικὸ διαχειριστὴ τὴν Ἐκκλησία, ἔφεραν Ἐπίτροπό τους κατάσκοπο μέσα στὶς Συνεδριάσεις τῆς Ἱεραρχίας μας, ἐπέβαλαν μὲ λίγα λόγια τὴν Προτεσταντικὴ Κρατικὴ κυριαρχία στὴν Ἐκκλησία καὶ πῆραν μὲ τὸ «ἔτσι θέλω» τὴν ποιμαντικὴ τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὰ χέρια τῆς Ἐκκλησίας, καθορίζοντας ἐξ ὁλοκλήρου τὴν Παιδεία τοῦ Γένους μας.

Ἀργότερα, ὅταν κάποια στιγμὴ πεταχτήκαμε ἀπ᾽ τὸν ὕπνο μας ἀγανακτισμένοι ἀπʼ αὐτὴ τὴν ἀτιμωτικὴ κατάσταση τῆς ξένης Κυριαρχίας, μᾶς πρόλαβαν καὶ πάλι οἱ Ξένοι καί, γιὰ νὰ μὴ ξυπνήσουμε ὁλότελα, μᾶς καθησύχασαν ὅτι ὅλα θὰ ἐπανέλθουν στὸ σωστὸ δρόμο τους καὶ μᾶς ξανακοίμισαν, ρίχνοντάς μας «στάχτη στὰ μάτια» μὲ τὸ νὰ μᾶς δώσουν κυβερνήσεις μὲ Ἕλληνες πολιτικούς!

Μᾶς διέφυγε, ὅμως, ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια μία ἄκρως σημαντική… λεπτομέρεια: Ὅλα τὰ Κόμματα, ποὺ ἀφέθηκαν νὰ εἰσέλθουν στὴν Ἑλληνικὴ Βουλή, μετὰ τὸν Καποδίστρια καὶ μέχρι σήμερα, ἦσαν ὅλα Κόμματα franchize (παραρτήματα) Κομμάτων τοῦ Ἐξωτερικοῦ!

Ἔτσι ἔγινε ἡ Δεξιά, τὸ Κέντρο, ὁ Σοσιαλισμός, ὁ Κομμουνισμός, ὁ Ἀριστερισμός, οἱ μιμηταὶ τῶν Χριστιανοδημοκρατικῶν τοῦ Προτεσταντικοῦ Κοινωνισμοῦ, ἡ Ἄκρα Δεξιά, ἡ Ἄκρα Ἀριστερὰ κ.λπ. Ποιὸ Κόμμα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι Ἑλληνικό; Κανένα!Ὅλα μὲ ξένες προδιαγραφές, ἄσχετες μὲ τὴν Ἑλλάδα, τὴν Ἱστορία, τὴν πνευματική μας Ἰδιοπροσωπία καὶ τὶς Θεανθρώπινες Παραδόσεις μας.

Κανένα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ ξενόφερτα Κόμματα δὲν εἶχε τὶς Ἀρχὲς τῆς Ρωμηοσύνης, σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ψυχὴ τοῦ Γένους καὶ ἡ Πολιτεία τὸ Σῶμα καὶ γι᾽ αὐτὸ φθάσαμε στὸ κατάντημα νὰ ἀκοῦμε ἀπὸ τοὺς πολιτικούς μας ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς Φορεῖς τοῦ Κράτους — ὅπως ὅλα τὰ Σωματεῖα(!)— χωρίς, οὔτε αὐτοὶ ποὺ τὸ διακηρύσσουν νὰ ντρέπονται, οὔτε ἐμεῖς, οἱ ὑποτιθέμενοι Ὀρθόδοξοι, κοκκινίζουμε ποὺ τὸ ἀκοῦμε «λουφάζοντας» ἀπὸ φοβία, σὰν νὰ εἴμαστε οἱ ἀπόκληροι τῆς Πατρίδος μας ἢ λαθρομετανάστες!

Αὐτὸ ποὺ γίνεται σήμερα στὸν Τόπο μας ποτὲ δὲν τὸ ἐπέτρεψε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωμηοσύνης στὴν ὑπερχιλιετῆ Ἱστορία Της. Ποτὲ κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ρωμηοσύνης δὲν ἐπέτρεψε ἡ Ἐκκλησία ἀντιστροφὴ τοῦ ρόλου της μὲ τὴν Πολιτεία, ἐκτὸς ἐλαχιστοτάτων ἐξαιρέσεων ἐπικυριαρχίας Αὐτοκρατόρων, οἱ ὁποῖοι, ὅμως, καὶ αὐτοὶ οὐδέποτε διενοήθησαν νὰ περιθωριοποιήσουν τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἐδίωξαν μόνο κάποιους ἀγωνιστὰς λειτουργούς Της. Καὶ αὐτό, γιατί εἶχαν βρεῖ ἐρείσματα γιὰ κατάχρηση ἐξουσίας σὲ «Ἐφιάλτες» τῆς Πίστεως Ἐκκλησιαστικούς.

Ἀλήθεια, διερωτηθήκαμε ποτὲ μέχρι σήμερα γιὰ τὸ τί εἴδους Ὀρθοδοξία βιώνει ὁ λαός μας κατακερματισμένος —καί, μάλιστα, μὲ ἀπίστευτο φανατισμό— σὲ τόσα Κόμματα, ἄσχετα ἐντελῶς μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὴ ζωὴ τῆς Ὀρθοδοξίας; Εἶναι ποτὲ δυνατόν, ἕνας Δεξιός, ἕνας Κεντρῶος, ἕνας Σοσια-λιστής, ἕνας Κομμουνιστής, ἕνας Ἀριστερός, ἕνας Προτεσταντικά κοινωνιστὴς καὶ ἕνας Ἀκροδεξιὸς νὰ βιώνουν τὴν Πίστη μας μὲ τὸν ἴδιο τρόπο; Πῶς αὐτὸ τὸ τόσο καίριο καὶ ἀποφασιστικῆς σημασίας γιὰ τὴν πνευματική μας ὑπόσταση, ὄχι μόνο δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ, ἀλλὰ τὸ θεωροῦμε ἀπολύτως φυσιολογικὸ καὶ δικαιολογημένο σὰν νὰ εἶναι ἡ καθημερινή μας ζωὴ καὶ οἱ Πολιτειακὲς ἀντιλήψεις μας ἄσχετες μὲ τὸν ἑαυτό μας, τὸ ἦθος μας, τὴ συμπεριφορά μας, τὶς πεποιθήσεις μας καὶ τὴν Πίστη μας; Καὶ ἂν δὲν εἶναι ἄσχετες, ὅπως δὲν εἶναι, ἀφοῦ «οὐ μικρόν, τὸ παραμικρόν», γιατί δὲν τρομάζουμε μ᾽ αὐτή μας τὴν κατάσταση;

 Ἐκκλησιαστικὸς καὶ Πολιτικὸς Οἰκουμενισμὸς

Κάνουμε ἀγῶνες κατὰ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ πολὺ καλὰ κάνουμε. Δὲν χωροῦν προσμίξεις πλάνης στὴν Ὀρθοδοξία, οὔτε μποροῦν νὰ γίνουν ἀνεκτὲς οἱ ὕπουλες δραστηριότητες, ποὺ τὴν ὑποσκάπτουν. Γιατί, ὅμως,

δὲν κάνουμε τοὺς ἴδιους ἀγῶνες, γιὰ νὰ ἐμποδίσουμε τὸν ξενόφερτο Πολιτικὸ Οἰκουμενισμό, ποὺ ἐπικρατεῖ 200 χρόνια στὴν Πατρίδα μας, ἀλλὰ μένουμε ἀδιάφοροι ἢ, γιὰ νὰ ἀκριβολογοῦμε, ψηφίζουμε, συντηροῦμε καὶ ἔχουμε πολύ-μερῶς καὶ πολυτρόπως διαπλακεῖ μὲ πάθος καὶ μὲ ἐμπάθεια μὲ αὐτὸν τὸν Πολιτικὸ Οἰκουμενισμό;

Δὲν ἔχουμε καταλάβει ἀκόμη, μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, ὅτι ὁ Ἐκκλησιαστικὸς Οἰκουμενισμὸς εἶναι «γέννημα καὶ θρέμμα» τοῦ Πολιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ προσπαθεῖ νὰ μᾶς πείση ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες μποροῦν ἄφοβα νὰ κατακερματίζονται στὰ διάφορα ἑτερόκλητα Κόμματα χωρὶς νὰ παραβλάπτεται στὸ ἐλάχιστο ἡ Ὀρθοδοξία τους;

Τί ἄλλο εἶναι ὁ Ἐκκλησιαστικὸς Οἰκουμενισμός, παρὰ διατεταγμένη ὑπηρεσία τῶν πολιτικῶν πρὸςτοὺς Ἐκκλησιαστικούς; Ἄλλως θὰ ἐνδιέφερε τὴν Ὀρθοδοξία ὁ Οἰκουμενισμός; Ὄχι βέβαια! Ἐκτὸς ἂν εἴμαστε τόσο ἀνόητοι νὰ πιστέψουμε αὐτό, ποὺ μᾶς λένε, ὅτι δηλαδὴ οἱ Διάλογοι χρειάζονται σήμερα, γιὰ νὰ ἐξηγήσουμε στοὺς Δυτικοὺς τὰ κείμενα τῆς Ὀρθοδοξίας, γιατί τοὺς θεωροῦμε ἀνίκανους νὰ τὰ καταλάβουν ἀπὸ μόνοι τους!

 Διαθρησκειακὲς στὴν ὑπηρεσία τῆς Παγκοσμιοποίησης!

Δὲν γνωρίζουμε ὅλοι ὅτι ὁ Ἐκκλησιαστικὸς Οἰκουμενισμὸς χρημα-τοδοτεῖται καί, μάλιστα, ἁδρὰ ἀπὸ τὸν Πολιτικὸ Οἰκουμενισμό, γιὰ νὰ παίζη μὲ πολὺ πειστικὸ καὶ πνευματοφανῆ τρόπο τὸν ρόλο τῆς ἠχοῦς τῶν πολιτικῶν; Οἱ Διάλογοι γιὰ τὰ Δόγματα εἶναι «πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις». Δὲν ἔχουν καμμιὰ σχέση μὲ τὸν ἐπιδιωκό μενο σκοπὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ εἶναι ἡ ὑλοποίηση τῆς ἐντολῆς τῆς Πολιτικῆς ἐξουσίας πρὸς τοὺς Ἐκκλησιαστικοὺς νὰ ὑπηρετήσουν τὰ κοσμικὰ σχέδια της γιὰ ἐπιβολὴ μιᾶς Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.

Αὐτὸ ἀποδεικνύουν περίτρανα καὶ οἱ Διαθρησκειακὲς Συνελεύσεις. Ποιὸς ἄλλος ἔχει δώσει τὸ σύνθημα γιὰ τὴν ἔναρξη τῶν Διαθρησκειακῶν Συναθροίσεων Ἐκκλησιαστικῶν Ἡγετῶν παρὰ ἡ πολιτικὴ τῆς Παγκο-σμιοποίησης, ποὺ σὰν λαίλαπα ἔχει κυριεύσει τὸν κόσμον ὅλον; Καμμιὰ λογικὴ ἐξήγηση (γιὰ Θεολογικὴ ἐξήγηση οὔτε λόγος!) δὲν μποροῦν νὰ μᾶς δώσουν οἱ συμμετέχοντες στὶς Διαθρησκειακές, ὡς πρὸς τὸν ἐπιδιωκόμενο σκοπό τους, ἐκτὸς ἂν εἶναι βλάσ φημοι καὶ πιστεύουν ὅτι θὰ ἐπιτύχουν τὴν ἕνωση τῆς ἀνθρωπότητος μέσῳ τῆς πλάνης καὶ τοῦ ψεύδους, διαψεύδοντας τὸν Χριστό, ποὺ μᾶς εἶπε «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»!

Εἶναι, λοιπόν, «ἡλίου φαεινότερον» ὅτι αὐτὸ ποὺ ἐπιδιώκει, ἡ διεθνὴς καὶ ἐγχώρια Πολιτικὴ μὲ τὶς Διαθρησκειακές, καὶ δὲν τὸ ἀντιλαμβάνονται, ὅσοι ἀπὸ τοὺς Ἐκκλησιαστικοὺς δὲν εἶναι συμπαῖκτες τῶν πολιτικῶν, εἶναι τὸ νὰ κοροϊδέψη τοὺς ἁπανταχοῦ γῆς θρη σκευομένους ἀνθρώπους μὲ τὴν ἀνοησία ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι Ἕνας καὶ ὅτι ὅλες οἱ Θρησκεῖες ὁδηγοῦν σ᾽ Αὐτόν, ὥστε νὰ μαντρώσουν ὅλους τοὺς ἀνθρώπους κάτω ἀπὸ μία κυβέρνηση, ποὺ θὰ θεοποιήση «τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν κόσμῳ», πολεμώντας λυσσαλέα τὸν Ἕνα Ἀληθινὸ Θεό μας.

Μὲ αὐτὰ ποὺ προτάξαμε, φαίνεται καθαρά, νομίζω, ὅτι ἡ Πολιτικὴ πλέον στὶς μέρες μας δὲν ἔχει καμμιὰ σχέση μὲ τὴν Πολιτικὴ τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ εἶναι ἕνα πρόσχημα καὶ προκάλυμμα, γιὰ νὰ χειρίζονται οἱ λεγόμενοι πολιτικοὶ ἐξ ὁλοκλήρου τὴν ψυχοσωματικὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Δὲν εἶναι πλέον ἡ Πολιτική, ποὺ ρυθμίζει τὰ βιωτικὰ καὶ κοσμικὰ πράγματα, ἀλλὰ πρόκειται γιὰσφετερισμὸ τῆς Ἱερωσύνης, ποὺ παραπέμπει εὐθέως στὸ Βιβλίο τῆς «Ἀποκαλύψεως» καὶ σὲ ἐκεῖνον τὸν δυσώνυμο, ποὺ ἑτοιμάζεται «ὥστε καὶ εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστί Θεός»! (Β´ Θεσ. 2, 4).

 Πλαστὴ ἡ Οἰκονομικὴ Κρίση

Ἔτσι, τὸ ἄλλο θέμα τῆς Συνοδικῆς Εἰσηγήσεως «Ἡ Ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας στὴν ἐποχὴ τῶν Μνημονίων» πρέπει νὰ ἐξετασθῆ ὑπὸ τὸ πρίσμα τοῦ σφετερισμοῦ τῆς Ἱερωσύνης ἀπὸ τὴν Πολιτική, ἄλλως, ἐπεξεργαζόμενο ὅπως ὁρίζει ὁ τίτλος του, δὲν πρόκειται νὰ ἐπιτύχη τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νά γίνη γιὰ ἄλλη μία φορὰ ἡ Ἐκκλησία θεραπαινίδα τῶν σχεδίων τῶν πολιτικῶν μας, ἀναλαμβάνοντας δυσβάστακτα οἰκονομικὰ βάρη καὶ ζημιώνοντας πνευματικὰ τὴν Ἀποστο λή Της, ἀφοῦ ἤδη παραγκωνίζεται καὶ παραμελεῖται τὸ πνευματικό Της ἔργο μὲ τὸ καθ᾽ ὑπερβολὴν «διακονεῖν τραπέζαις» καὶ συρρικνώνεται ἀκόμη καὶ ἡ λειτουργικὴ καὶ λατρευτική Της παρουσία μὲ τὴν δραματικὴ μείωση τῶν Ὀργανικῶν θέσεων Ἐφημερίων.

Ὅμως, δὲν εἶναι μόνο αὐτά. Ἐὰν ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Διοίκηση συμφωνήση νὰ συνδράμη τὴν Πολιτεία (ἤδη ἀρκετοὶ Ἱεράρχες ἔχουν προθυμοποιηθεῖ, γιατί πιστεύουν ἀκόμη τοὺς πολιτικούς), στὴν πλαστὴ Οἰκονομικὴ Κρίση, ποὺ μὲ μαεστρία σχεδιάσθηκε στὴν Εὐρώπη καὶ μὲ προδοτικὴ ὑποτέλεια καὶ ἰδιοτέλεια ὑλοποιεῖται ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες πολιτικούς, τότε θὰ γίνη ἡ Ἐκκλησία ἀπόλυτος συμπαίκτης τῆς Πολιτείας στὴν ἐξαπάτηση τῶν πολιτῶν τῆς Χώρας μας καὶ πνευματικὰ ὑπεύθυνη γιὰ τὴν ὑποδούλωση τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων σὲ Εὐρωπαϊκὴ ἀρχικὰ καὶ Παγκόσμια, στὴ συνέχεια, Κυβέρνηση.

Τὸ ὅτι δὲν ὑπάρχει πραγματικὴ Οἰκονομικὴ Κρίση τὸ φωνάζουμε καὶ τὸ γράφουμε ἀπὸ τότε, ποὺ πρωτοπαρουσιάσθηκε αὐτὴ ἡ ἀπάτη στὸ προσκήνιο. Τώρα βοοῦν ἀλλοεθνεῖς ἀλλὰ καὶ Ἕλληνες οἰκονομολόγοι καὶ ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος, ποὺ βλέπουν πέρα ἀπὸ αὐτά, ποὺ θέλουν νὰ μᾶς δείξουν οἱ μα- έστροι τῆς ἀποπλανήσεως τοῦ λαοῦ μας πολιτικοί, ὅτι ἡ οἰκονομικὴ Κρίση εἶναι τεχνητὴ (σὰν τοὺς τεχνητοὺς τυφῶνες καὶ τὰ τσουνάμια, ποὺ προκαλοῦν γιὰ τὶς πολιτικές τους σκοπιμότητες, ἀδιαφορώντας γιὰ τὰ θύματα) καὶ ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ ἀλλοτριώση πνευματικὰ καὶ πολιτιστικὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ τὴν ὑποτάξη πνευματικά, μὲ μοχλὸ καὶ πρόφαση τὴν κακή, τάχα, οἰκονομία της.

Εἶναι χαρακτηριστικὰ τὰ ὅσα γράφει ὁ Διευθυντὴς τοῦ Κέντρου Βυζαντινῶν Ἐρευνῶν τῆς Ὀξφόρδης Peter Frankopan, παραλληλίζοντας τὰ αἴτια τῆς σημερινῆς οἰκονομικῆς Κρίσεως τῆς Ἑλλάδος μὲ τὶς ἐπιδιώξεις τῆς Δύσεως εἰς βάρος τῆς Ρωμηοσύνης στὴν Δ΄ Σταυροφορία!

Δὲν εἶναι ὅμως μόνο αὐτά, ποὺ λένε καὶ γράφουν οἱ Ξένοι καὶ οἱ Ἕλληνες διανοητές. Εἶναι καὶ τὰ προϊόντα τῆς γῆς μας, ἡ κτηνοτροφία, ὁ πολυποίκιλος ὀρυκτός μας πλοῦτος, τὰ σπάνια κοιτάσματα, ποὺ διαθέτει ἡ Χώρα μας, ἡ ἐργατικότητα τοῦ λαοῦ μας, ἀποδεικτικὰ ὅτι ἡ Ἑλλάδα, ὄχι μόνο δὲν εἶναι φτωχή, ἀλλὰ ἔχει καὶ ὅλες τὶς προϋποθέσεις νὰ διαπρέψη παντοιοτρόπως σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς. Τὰ βαρίδια τῆς Ἑλλάδος εἶναι μόνο οἱ πολιτικοί της! Αὐτοὶ ποὺ συστηματικὰ ὑπονομεύουν σὲ κάθε Τομέα, πνευματικὸ ἢ οἰκονομικὸ τὴν ἐξυγίανση τῆς Χώρας μας!

Αὐτὸ ποὺ γράφω δὲν εἶναι συκοφαντία, ἀλλὰ ἡ πραγματικότητα.

Πολὺ πρόσφατα ἐπεβεβαίωσε δημόσια ὅλα αὐτὰ ὁ ἀδέκαστος πρώην Εἰσαγγελέας καὶ μέχρι πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν ἐπικεφαλῆς τοῦ Σ.Δ.Ο.Ε. κ. Διώτης λέγοντας ὅτι ζήτησε ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση 10 ὑπαλλήλους θαλάσσης (μὲ μετάθεση, ὄχι διορισμὸ) στὸν Σ.Δ.Ο.Ε, γιὰ νὰ ἐξοικονομήση ἡ Χώρα μας 150 πε-

ρίπου ἑκατομμύρια εὐρὼ ἀπὸ τὴν πάταξη τῆς φοροδιαφυγῆς τῶν Σκαφῶν καὶ ἄλλους 10 ὑπαλλήλους, γιὰ τὴν κάλυψη Συνοριακῶν Γραμμῶν, ὥστε νὰ παταχθῆ τὸ λαθρεμπόριο τσιγάρων καὶ πετρελαίου καὶ νὰ ἔχη ἡ Οἰκονομία μας ἔσοδα 1 δισεκατομμυρίου εὐρὼ καὶ ἡ Κυβέρνηση, ὄχι μόνο τοῦ ἀρνήθηκε ἀλλὰ καὶ τὸν ἀπέλυσε!

Πρὶν λίγες μέρες, ἐπίσης, ἀνώτατος Οἰκονομικὸς Ἐπιθεωρητὴς σὲ Σεμινάριο Διευθυντῶν διερωτήθηκε ποιὸς εἶναι πλέον ὁ ρόλος του, ἀφοῦ ὑποδεικνύει συνεχῶς στὴν Κυβέρνηση τρόπους νὰ εἰσπραχθοῦν ἑκατομμύρια εὐρώ, χωρὶς περικοπὲς καὶ φορολόγηση πολιτῶν, ἀλλὰ μόνο μὲ τὸ νοικοκύρεμα

καὶ τὴν ἐξυγίανση Ὑπηρεσιῶν τοῦ Δημοσίου καὶ ἡ Κυβέρνηση ἀδιαφορεῖ καὶ δὲν ἀλλάζει ἀπολύτως τίποτε! «Ἀποροῦμε, κατέληξε ὁ Ἐπιθεωρητὴς αὐτός, γιὰ τὸ τί συμβαίνει! Πῶς ἐνῶ θεωρητικὰ ἡ Κυβέρνηση ἀναζητεῖ χρῆμα, ἀρνεῖται νὰ κάνει στρατηγικὲς κινήσεις, ἀλλὰ μόνο συρρικνώνει τοὺς Μισθοὺς καὶ τὶς Συντάξεις; Ποῦ ἀποσκοπεῖ;»!

Ἡ ἀπορία τοῦ εὐσυνειδήτου αὐτοῦ Ἐπιθεωρητοῦ ἔχει τὴν ἐξήγησή της, ἂν θυμηθοῦμε τὰ λόγια, ποὺ εἶπε τὸν περασμένο Αὔγουστο ὁ ἐκ τῶν στυλοβατῶν τῆς σημερινῆς Κυβερνήσεως κ. Εὐάγγελος Βενιζέλος, μεταφέροντας στοὺς δημοσιογράφους τὸ πνεῦμα τῆς συζητήσεώς του μὲ τὸν Πρόεδρο τοῦ Ἰσραὴλ κ. Σίμον Πέρες: «Συζητήσαμε τὰ διμερῆ θέματα, τὴν κατάσταση στὴν εὐρύτερη περιοχὴ καὶ κυρίως τὴν παγκόσμια κατάσταση, γιατί ὁ κ. Πέρες ἀντιλαμβάνεται πάρα πολὺ καλὰ ὅτι ἡ ἀνακύκλωση τῆς διεθνοῦς οἰκονομικῆς κρίσης μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπιστεῖ μόνο μέσα ἀπὸ μεγάλες θεσμικὲς καὶ πολιτικὲς ἀλλαγές. Μέσα ἀπὸ ἕνα νέο σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης, οἰκονομικῆς καὶ πολιτικῆς.»!

Συμπέρασμα: Εἶναι καταφανὲς ὅτι δὲν ψάχνει ἡ Κυβέρνηση γιὰ χρήματα, ἀλλὰ διεκτραγωδεῖ τὰ πάντα μόνο καὶ μόνο, γιὰ νὰ ἐξαθλιώση τοὺς Μισθοὺς καὶ τὶς Συντάξεις τῶν πολιτῶν, ὥστε ὅλοι νὰ πεισθοῦμε μία μέρα ὅτι δὲν γίνεται

προκοπὴ μὲ ἐγχώριες Κυβερνήσεις καὶ νὰ ὑποδεχθοῦμε «ἀγαλλομένῳ ποδὶ» Παγκόσμια Διακυβέρνηση!

Ὅταν αὐτὸ τὸ δεχθοῦμε, ὅλοι οἱ Μισθοὶ καὶ οἱ Συντάξεις θὰ ἀνεβοῦν κατακόρυφα, ἀλλὰ θὰ ἀφανισθῆ κάθε πνευματικὴ ἰκμάδα τῆς Πατρίδος μας, ἀφοῦ τίποτε πλέον δὲν θὰ θυμίζη Οὐρανό!

Αἴσθησή μου εἶναι πὼς ἡ Δύση θὰ προχωρήση ὁλοταχῶς –μὲ τὰ Κράτη ποὺ τὴν ἀπαρτίζουν– σὲ μιὰ συγκεντρωτικὴ Διακυβέρνηση (δημιουργώντας ἕνα εἶδος Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Εὐρώπης) καί, κάποια στιγμή, θὰ συγχωνευθῆ ἡ Εὐρώπη μὲ τὴν Ἀμερική, γιὰ νὰ ἀποτελεσθῆ μιὰ ὑπερατλαντικὴ Δύναμη μὲΤετραρχικὴ διακυβέρνηση, στὸ πρότυπο τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας τῆς παρακμῆς. Ἡ διαφορὰ στὴν ἐπανάληψη τῆς ἱστορίας εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων δὲν θὰ ἔχη τὴν περιωρισμένη Ρωμαϊκὴ ἐδαφικὴ ἐμβέλεια τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ διαπλανητικὴ ἐμβέλεια, ἀφοῦ θὰ ἐλέγχη τόσες Ἠπείρους!

Αὐτός, ἆραγε, δὲν εἶναι καὶ ὁ λόγος, ποὺ δὲν διαλύεται τὸ Ν.Α.Τ.Ο., παρ᾽ ὅτι ἔπαυσε νὰ ἰσχύη τὸ Σύμφωνο τῆς Βαρσοβίας;

 Τί περιμένουμε ἀπὸ τὴν Ἱεραρχία μας:

 Ἀπὸ τὴν προσεχῆ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας μας περιμένουμε νὰ ἀποκαλύψη καὶ νὰ καταγγείλη στὸν Λαό μας τὰ πραγματικὰ αἴτια τῆς Κρίσεως καὶ τὴν αἰτία, ποὺ μαραζώνει κάθε πνευματικὴ προσπάθεια στὸν Τόπο μας. Ἡ Ἐκκλησία δὲν φοβᾶται κανέναν καὶ τίποτα, πλὴν τοῦ Θεοῦ!

Περιμένουμε, λοιπόν, χάραξη Ἐκκλησιαστικῆς Στρατηγικῆς καὶ ὄχι ὑποτέλεια τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως στὴν Πολιτεία.

Στρατηγικὴ καί, μάλιστα, Ἐκκλησιαστική, σημαίνει νὰ σχεδιάζης καὶ νὰ ἐνεργῆς, ὄχι ἐκτελώντας τὶς ὁδηγίες τοῦ ἐχθροῦ τῆς Ἀποστολῆς σου, σὰν βοηθὸς καὶ συμπαραστάτης του, ἀλλά, νὰ σχεδιάζης καὶ νὰ ἐνεργῆς, γιὰ νὰ φέρης εἰς πέρας τὴν πνευματικὴ Ἀποστολή σου, ματαιώνοντας τὴ ματαίωσή της!        Μέχρι σήμερα, μὲ τὴν πρακτικὴ ποὺ ἀκολουθεῖται συστηματικά, ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας δὲν ἔχει ἀνακαλύψει ἀκόμη τὸν ἐχθρό, ποὺ ματαιώνει τὸ Ἔργο της. Ἀντιθέτως, μάλιστα, τὸν θεωρεῖ σύμμαχο καὶ τοῦ συμπαρίσταται καὶ συνεργάζεται ἁρμονικὰ μαζί του, χωρὶς οὔτε κἂν νὰ ὑποψιάζεται ὅτι ἡ συρρίκνωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ εἶναι ἔργο τοῦ ἐχθροῦ της!

Λύση πνευματικὴ καὶ ρεαλιστικὴ εἶναι, νομίζω, αὐτὲς τὶς κρίσιμες ὧρες πρῶτα ἡ προσευχὴ καὶ ἡ βαθειὰ συνειδητοποίηση τοῦ ποῦ ἐφθάσαμε ζῶντες τόσα χρόνια ὄχι ὡς Ὀρθόδοξοι Ρωμηοί, ἀλλὰ ὡς ὀπαδοὶ τοῦ «Ἀγγελισμοῦ», μὲ πλήρη ἀδιαφορία γιὰ τὴν πορεία καὶ τὸ κατάντημα τῆς Δημόσιας ζωῆς, σὰν νὰ μὴ εἶναι τὰ πνευματικὰ καυσαέρια τῆς Δημόσιας ζωῆς πιὸ ἐπικίνδυνα γιὰ τὴν ψυχή μας ἀπὸ τὰ ἀποπνυκτικὰ καυσαέρια τῆς ἀτμόσφαιρας γιὰ τὸ σῶμα μας! Κατόπιν νὰ σαλπίσουμε Πανελλήνιο Προσκλητήριο γιὰ ἀναβίωση τῆς Πολιτικῆς τῆς Ρωμηοσύνης ἀπὸ πνευματικοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὴν ὁποία τὸ Ἔθνος μας θὰ κάνη καὶ πάλι τὴν Ἐκκλησία ψυχή του καὶ τὴν Πολιτεία σῶμα του. Νὰ ἀναβιώση ἡ Πολιτική, μὲ τὴν ὁποία τὸ Γένος μας μεγαλούργησε καὶ μεγαλύνθηκε. Νὰ γίνη καὶ πάλι Στρατηγὸς τοῦ Ἔθνους μας ἡ Παναγία μας καὶ νὰ ἀφήσουμε τὰ Ἀμερικανικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Βελγικὰ Σουηδικὰ κ.ἄ. πολιτικὰ Μοντέλα γιὰ ἐκείνους, ποὺ ζοῦν «ὡς ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ».

Ἂς σαλπίσουμε, γιὰ νὰ μετρηθοῦμε πόσοι εἴμαστε. Δὲν ἔχει σημασία τὸ πλῆθος, ἀφοῦ «κρείσσων εἷς ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου ἢ μύριοι παράνομοι»!

Αὐτὰ μοῦ ὑπαγόρευσε ἡ συνείδησή μου νὰ καταθέσω ὡς τὴ μόνη ἀντίσταση, ποὺ μπορῶ νὰ προβάλλω μὲ τὶς μικρές μου δυνάμεις στὸν διαγραφόμενο πνευματικὸ ἀφανισμὸ τῆς Πατρίδος μας.

Ἂν ὡς ἄνθρωποι καὶ μάλιστα πιστοί, δὲν ἔχουμε τὸ φιλότιμο νὰ κάνουμε κάτι δραστικό, ἀλλὰ πάλι «σταυρώσουμε τὰ χέρια μας» μὲ ἀδιαφορία, τότε, ὅπως ἔγραψα καὶ ἄλλοτε, μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει τὸ τί θὰ ἀπογίνουμε...!

 ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ε. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ

Πρωτοπρεσβύτερος

Περιοδικό ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ

τεύχος 122

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012