Οι Έλληνες στρατιώτες, ηττημένοι νικητές υποχωρούσαν από το μέτωπο. Είχαμε καταφύγει όλοι οι κάτοικοι στα χωριά, τάχα για ν’ αποφύγουμε την πρώτη μπόρα. Ήμασταν στο Κοσμάτι. Ψιλόβρεχε μέρες ολόκληρες. Ο στρατός κατέβαινε με φρυγμένα τα χείλη, αμίλητος, σκυθρωπός. Στην αρχή στέκαμε στους δρόμους και μοιράσαμε όσο ψωμί είχαμε. Οι χωρικοί, άλλοι ήσαν απλόχεροι, άλλοι σκέπτονταν και την πείνα που τους περίμενε με την κατοχή. Ήταν πόνος ψυχής να βλέπεις ατέλειωτα να περνούν αυτοί οι βουβοί στρατιώτες. Και η φύση τόσο πένθιμη, τόσο θλιβερή. Όταν η βροχή δυνάμωσε, τραβηχτήκαμε στο μεγάλο δωμάτιο με το χωριάτικο δάπεδο, στο επάνω πάτωμα του χωριάτικου σπιτιού του παπού μου. Ήμασταν πολλές γυναίκες και παιδιά. Η κουβέντα λιγοστή, θλιμμένη... Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε από μια δυνατή σπρωξιά. Αμίλητοι μπήκαν μέσα μια ομάδα αξιωματικών. «Να βγουν τα παιδιά έξω», διέταξε ο επικεφαλής. Στάθηκαν σε μια γωνιά του δωματίου και οι γυναίκες τραβήχτηκαν σιωπηλές στην άκρη. Ένας στρατιώτης έβγαλε από πάνω του ένα αμπέχωνο, δεύτερο, ένα πουλόβερ, δεύτερο, πουκάμισο, δεύτερο, φανέλλα, δεύτερη, και ξετύλιξε από το σώμα του μια σημαία ενός τάγματος πεζικού της Ηπείρου κατατρυπημένη από τις σφαίρες. Ο επικεφαλής αξιωματικός την πήρε, τη φίλησε, τη δίπλωσε με προσοχή, και την έβαλε σε ένα μικρό μαύρο κουτί–βαλιτσάκι. Σήμανε προσοχή, χαιρέτησαν όλοι, και σε στάση προσοχής είπε: «Στρατιώτη, αυτή τη στιγμή σου παραδίδω τη σημαία και μαζί μ’ αυτήν, την τιμή της πατρίδας· να τη φυλάξεις ως κόρη οφθαλμού». Ο στρατιώτης συγκινημένος είπε: «Ορκίζομαι να παραδώσω πρώτα την ψυχή μου και ουδέποτε τη σημαία». Αναλύθηκα σε δυνατούς λυγμούς και το κορμί μου δονιζόταν ολόκληρο. Ο αξιωματικός γύρισε θυμωμένος. «Δεν είπα να βγούνε έξω τα παιδιά;», είπε. «Εγώ δεν είμαι παιδί», του είπα. «Εγώ θα σπουδάσω, και τη σημαία αυτή θα την παραδίδω εγώ στα παιδιά». Όταν στη σταδιοδρομία μου ερχόταν η ώρα στη γιορτή της σημαίας να την παραδώσω στο σημαιοφόρο, ποτέ δεν μπόρεσα να νικήσω τους δυνατούς λυγμούς που με έπνιγαν, μου έκοβαν τη λαλιά, και αφήνοντας μισή την προσλαλιά, άφηνα σε κάποιον άλλο να παραδώσει τη σημαία. Υποσχόμουν στον εαυτό μου ότι την άλλη φορά θα είμαι πιο συγκρατημένη, όμως δεν το κατάφερα ποτέ· η εικόνα εκείνη δούλευε πάντα ασυναίσθητα μέσα μου. |
Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.
Παρασκευή, Οκτωβρίου 26, 2012
ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΗΜΑΙΑΣ (κατάθεση της τέως Λυκειάρχου Κασσιανής Παπαποστόλου)
1 σχόλιο:
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά
Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...
-
Τι είχε προβλέψει ο Πατροκοσμάς; Διαβάστε τι αποκαλύπτουμε μέσα στο βιβλίο μας «Ο Άγνωστος Πατροκοσμάς» για μία επίκαιρη προφητεία το...
-
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ «Χαίρε, ραββί, και κατεφίλησεν αυτόν» (Ματθ. κστ΄,49) Του Παναγιώτου Σ. Μαρτίνη , Δρ. Θ. Η ιστορία από ...
-
ΕΙΝΑΙ ΑΤΙΜΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΝΑ ΑΦΗΝΕΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ''ούτε η φύση δεν σας διδάσκει, ότι ο άνδρας μεν αν αφήνει μακρ...
-
Μιλώντας γενικά, εντούτοις, υπάρχει μια ευδιάκριτη αδιαφορία για την εκκλησιαστική μουσική στη βυζαντινή λογοτεχνία πριν το 10ο αιώνα. Υ...
-
«Σέ τόν ἀναβαλλόμενον τό φῶς ὥσπερ ἱμάτιον καθελών Ἰωσήφ ἀπό τοῦ ξύλου σύν Νικοδήμῳ καί θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον, εὐσυμπάθητον...
-
Η Ζωοδόχος Πηγή (20-04-2012) ΣHMEPA, αγαπητοί μου, η Eκκλησία μας εορτάζει την εορτή της Zωοδόχου Πηγής. H εορτή αυτή ανήκει στις λ...
-
Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα, εν ουρανώ και επί γης προσκυνούμενος και δοξαζόμενος Χριστός ο Θεός, ο μακρόθυμος, ο πολυέλεος, ο πο...
-
Σε παλαιότερα χρόνια ζοῦσε ἕνας μαῦρος ληστής. ῏Ηταν πανύψηλος ἄνδρας μὲ φοβερὸ παρουσιαστικό. Λήστευε στὰ μέρη τῆς Παννέφου (τῆς Αἰγύπ...
-
ΤΟΥ Π. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Τις προάλλες συναντήθηκα με ένα γέροντα που αγαπώ πολύ. Είδες ποτέ τον Χριστό γέροντα τον ρώτησα. «...
-
Ο λόγος που γράφεται αυτό το άρθρο είναι το ότι ορισμένοι "Ορθόδοξοι Χριστιανοί" υποστηρίζουν χωρίς ενδοιασμούς πως τα Ιαπωνικ...
Η ΣΗΜΑΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ Η ΤΙΜΗ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΕΚΛΙΠΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΣΗΜΑΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή