Για τους λίθους που θα φωνάξουν

πηγή

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Όταν ο Κύριος έμπαινε για τελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα 

ο λαός βγήκε να τον προϋπαντήσει. Αμέτρητα μάτια έκθαμβα 

τον έβλεπαν και αμέτρητα στόματα χαρούμενα του

 φώναζαν: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»

 (Μαρκ. 11,9). Ακούγοντας αυτό οι Φαρισαίοι, κινούμενοι από

 ζηλοφθονία του ζήτησαν να μην επιτρέπει στον λαό να φωνάζει.

 Τους απαντά ο ταπεινός Κύριος: «Αν αυτοί σιωπήσουν, 

θα φωνάξουν οι λίθοι» (Λουκ. 19,40). 

Τώρα μετά από είκοσι αιώνες ρωτάτε τι είδους λίθοι είναι 

αυτοί και αν μπορούν οι λίθοι να φωνάξουν;

     Δεν έχετε διαβάσει πως οι Εβραίοι μετά πέντε μέρες σιώπησαν

 και πως οι πέτρες φώναξαν ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού; 

Όταν εξέπνευσε την Μεγάλη Παρασκευή πάνω στον Σταυρό 

«η γη σείστηκε και οι πέτρες σκίστηκαν» (Ματθ. 27,51). 

Οι πέτρες σκίστηκαν από τον σεισμό, διαλύθηκαν. 

Αυτή είναι η γλώσσα των λίθων. 

Μπορεί άραγε να υπάρξει δυνατότερη γλώσσα και φοβερότερη

 φωνή και πιο οφθαλμοφανής μαρτυρία του ευλογημένου Βασιλέα 

που κατέβηκε ανάμεσα στους ανθρώπους και οι ανόητοι τον

 αρνήθηκαν και τον θανάτωσαν;

     Δεύτερος λίθος. Όταν οι Εβραίοι σιώπησαν, οι άπιστοι 

φώναζαν: «Ωσαννά»! 

Οι Εβραίοι έβλεπαν τους άπιστους ως λίθους. 

Με την πνευματική σημασία αυτοί ήταν όντως λίθοι, χωρίς 

την γνώση για τον ένα ζώντα Θεό και προσκυνούσαν πέτρινα είδωλα.

     Όταν λοιπόν οι Εβραίοι έπαψαν να μιλούν περί του

 Υιού του Θεού, οι απόστολοι βγήκαν στον κόσμο για να βαπτίσουν 

τους άπιστους λαούς. Και οι λαοί αυτοί έγιναν σαν ζωντανοί 

λίθοι κατά την έκφραση του αποστόλου Πέτρου:

 «Και αυτοί ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε οίκος πνευματικός» 

(Α’ Πετρ.  2,5). Ως ζωντανοί λίθοι οι άπιστοι συνέχιζαν να δοξάζουν

 τον Θεό ενώ οι Εβραίοι λιθοβόλησαν και σιώπησαν.

     Τρίτος λίθος. Όταν τα στόματα των Εβραίων έκλεισαν 

φώναξαν οι πέτρες του ναού του Σολομώντα. Ακόμα και 

σήμερα φωνάζουν. Αφού εκπληρώθηκε η προφητεία γι’ αυτόν τον

 ναό που έλεγε: «Δεν θα αφεθεί εδώ πέτρα πάνω σε πέτρα» 

(Ματθ.  24,2). Η υπερηφάνεια και η δόξα του Ισραήλ, 

ο ναός του Σολομώντα σήμερα δεν υπάρχει. Υπάρχουν 

μόνο μερικές πέτρες σήμερα από αυτόν τον ναό, τόσες όσες είναι

 αρκετές ώστε οι γιοι και οι κόρες του Ισραήλ να χτυπούν τα κεφάλια 

τους σε αυτές τις πέτρες των στεναγμών οδυρόμενοι και 

θρηνώντας. Αυτά τα υπολείμματα λίθων με τη σιωπή τους 

φωνάζουν σαν τον αγγελιοφόρο από το πεδίο της μάχης που 

αναγγέλει την ήττα.

     Τέταρτος λίθος. Οι Εβραίοι για μεγάλο χρονικό διάστημα

 σταμάτησαν να μιλούν για τον Χριστό. Ούτε χαίρονταν, 

ούτε δόξαζαν, ούτε φώναζαν «Ωσαννά». Γι’  αυτό και 

προσβεβλημένος ο Θεός κατέστρεψε τον μοναδικό ναό των

 θυσιών τους σ’ Αυτόν. Τον παρέδωσε στον αφανισμό. 

Αλλά εκατοντάδες χιλιάδες ναοί από πέτρα ανεγέρθηκαν 

σε όλο τον κόσμο προς δόξα του Χριστού. Και αυτές οι πέτρες

 φωνάζουν αυτό που οι Εβραίοι αποσιωπούν.

     Πέμπτος λίθος. Είναι αυτός που ακόμα δεν φώναξε, αλλά 

θα φωνάξει πριν το τέλος του κόσμου, μπροστά από το

 δεύτερο ερχομό του Κυρίου. Για το τέλος του κόσμου

 προείπε ο πλέον Προορατικός: «Ο ήλιος θα σκοτινιάσει και η 

σελήνη δεν θα δώσει το φως της, και οι αστέρες θα πέσουν

 από τον ουρανό». (Ματθ.  24,29). Τι είναι η γη, ο ήλιος 

και η σελήνη παρά αστέρες με πέτρες; Με τη δική τους γλώσσα

 και τον δικό τους τρόπο λοιπόν αυτοί οι καυτοί λίθοι

 θα φωνάξουν την συγκεκριμένη εποχή. Δηλαδή, την εποχή που 

θα παρουσιαστούν πολλοί ψευδοπροφήτες και θα πληθύνουν 

οι παράνομοι και η αγάπη των περισσότερων για τον Θεό θα

 παγώσει. Με μια λέξη, όταν μετά τους Εβραίους και πολλοί 

χριστιανοί σωπάσουν. Τότε αυτό το ουράνιο σώμα, αυτός

 ο πύρινος λίθος του Θεού θα φωνάξει με την γλώσσα του

 και τον τρόπο του. Και θα αναγγείλει τον ερχομό του 

Κριτή όπως το άστρο της ανατολής κάποτε ανήγγειλε 

τη γέννηση του Σωτήρα.

                                «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται...»