Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Παρασκευή, Μαΐου 10, 2013

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ*(**)



PARADOSH
Ἰωάννου Ν. Θεοδωρακοπούλου

Ὁ ἄν­θρω­πος ζεῖ μέ­σα στὸ πα­ρόν, μέ­σα στὸ πα­ρελ­θὸν καὶ μέ­σα στὸ μέλ­λον.  Τὸ σύ­νο­λο τοῦ πα­ρόν­τος, ὅ­που μέ­σα ζεῖ ὁ ἄν­θρω­πος ἀ­πο­τε­λεῖ­ται ἀ­πὸ βι­ώ­μα­τα πολ­λα­πλά, τὰ ὁ­ποῖ­α τὸν συγ­κι­νοῦν καὶ ρυθ­μί­ζουν τὴ ζω­ή του. Ὅμως, ὅ,τι ὀ­νο­μά­ζου­με πα­ρὸν δὲν ἔ­χει μέ­σα μας σα­φῆ ὅ­ρια, για­τί ἤ­δη γιὰ τὸ χθὲς ἐ­πι­στρα­τεύ­ου­με τὴ μνή­μη μας γιὰ νὰ τὸ ξα­να­ζή­σω­με. Μὲ τὴ μνή­μη γυ­ρί­ζο­με στὸ πα­ρελ­θὸν καὶ ζοῦ­με μέ­σα σ᾿ αὐ­τὸ ἕ­να με­γά­λο μέ­ρος τῆς ζω­ῆς μας. Ἤ­δη ἡ κα­θη­με­ρι­νὴ ζω­ὴ δὲν μπο­ρεῖ νὰ στα­θῆ στὰ ἄ­με­σα βι­ώ­μα­τά της καὶ νὰ πε­ρι­ο­ρι­σθῆ σ᾿ αὐ­τά, ἀλ­λὰ ἀ­να­τρέ­χει στὸ ἄ­με­σο πα­ρελ­θόν, στὸ χθές. Χω­ρὶς τὸ χθὲς δὲν μπο­ρεῖ νὰ γί­νη λό­γος γιὰ τὸ σή­με­ρα. Ὅ­μως ὁ ἄν­θρω­πος εἶ­ναι ἄν­θρω­πος για­τί ζεῖ καὶ μὲ τὴν προ­ο­πτι­κή τοῦ μέλ­λον­τος. Ὅ­πως τὸ πα­ρελ­θὸν ἔ­τσι καὶ τὸ μέλ­λον ρυθ­μί­ζει τὴ ζω­ὴ τοῦ ἀν­θρώ­που. Τὸ μέλ­λον ὑ­πάρ­χει ὡς προσ­δο­κί­α, ἡ ὁ­ποί­α ὅ­μως ἔ­χει ὡς προ­ϋ­πό­θε­ση τὸ πα­ρὸν καὶ τὸ πα­ρελ­θόν.
Δὲν ὑ­πάρ­χει μέλ­λον χω­ρι­στὰ ἀ­πὸ τὸ πα­ρόν καὶ τὸ πα­ρελ­θόν. Καὶ οἱ τρεῖς αὐ­τὲς δι­α­στά­σεις συ­νι­στοῦν τὸν ἱ­στο­ρι­κὸ χρό­νο. Ὁ ἄν­θρω­πος μό­νο ἔ­χει τὴ συ­νεί­δη­ση τοῦ χρό­νου. Ὁ ἄν­θρω­πος μό­νον εἶ­ναι ὂν ἱ­στο­ρι­κόν.
Ἂν τώ­ρα θε­λή­σω­με νὰ ἀ­ξι­ο­λο­γή­σω­με γε­νι­κὰ τὴ ζω­ὴ τοῦ ἀν­θρώ­που, εἴ­με­θα ὑ­πο­χρε­ω­μέ­νοι νὰ στη­ρι­χθοῦ­με πε­ρισ­σό­τε­ρο στὸ πα­ρελ­θόν του, για­τί τὸ πα­ρὸν εἶ­ναι πο­λὺ στε­νό, τὸ δὲ μέλ­λον, ὡς ἁ­πλὴ προσ­δο­κί­α, εἶ­ναι ἄ­δη­λο. Γε­νι­κῶς ἡ ζω­ὴ τοῦ ἀν­θρώ­που καὶ ὡς συγ­κε­κρι­μέ­νου ἀ­τό­μου καὶ ὡς συγ­κε­κρι­μέ­νου λα­οῦ, στη­ρί­ζε­ται σὲ ὅ,τι ὀ­νο­μά­ζο­με πα­ρά­δο­ση.
Πα­ρά­δο­ση εἶ­ναι τὸ σύ­στη­μα τῶν ἀ­ξι­ῶν, τὶς ὁ­ποῖ­ες ὁ ἄν­θρω­πος ἔ­χει ἀ­να­δεί­ξει μὲ τὸν ἀ­γώ­να τῆς ζω­ῆς του. Ἡ πα­ρά­δο­ση ὅ­μως δὲν εἶ­ναι κά­τι ποὺ ὑ­πάρ­χει κα­θ᾿ ἑ­αυ­τό, ἀλ­λὰ νο­εῖ­ται πάν­το­τε ἀ­πὸ τὴ σκο­πιὰ τοῦ πα­ρόν­τος, τὸ ὁ­ποῖ­ον τὴ φω­τί­ζει καὶ τὴν κα­τα­ξι­ώ­νει. Κα­τ᾿ οὐ­σί­αν ἡ πα­ρά­δο­ση ἔ­χει τό­σο βά­θος, ὅ­σο ἔ­χει καὶ τὸ ἑ­κά­στο­τε πα­ρόν. Ἡ πα­ρά­δο­ση, μὲ ἄλ­λα λό­για, εἶ­ναι κι­νού­με­νη καὶ πλά­θε­ται μέ­σα ἀ­π᾿ τὸ πα­ρόν. Ὁ ἀ­γω­νι­σταὶ τοῦ 1821 εἶ­χαν μί­α πο­λὺ ζων­τα­νὴ συ­νεί­δη­ση γιὰ τὸ ἱ­στο­ρι­κὸ με­γα­λεῖ­ο τῆς πα­τρί­δας των, χω­ρὶς ὅ­μως νὰ ἔ­χουν ἀ­κρι­βῆ ἱ­στο­ρι­κὴ γνώ­ση τῶν πε­ρα­σμέ­νων. Ἡ ζων­τα­νὴ ὅ­μως συ­νεί­δη­ση, ποὺ εἶ­χαν γιὰ τὰ πε­ρα­σμέ­να τὰ ἐ­φώ­τι­ζε πα­ρὰ πο­λὺ ἔν­το­να καὶ ἔ­τσι τὰ με­τέ­βαλ­λε σὲ σύμ­βο­λα. Ἔ­τσι μέ­σα στοὺς ἀ­γω­νι­στάς τοῦ ᾿21 ὁ Μα­ρα­θών, ὁ Λε­ω­νί­δας καὶ ὁ Θε­μι­στο­κλῆς εἶ­ναι με­γά­λα σύμ­βο­λα ποὺ φω­τί­ζουν καὶ φω­τί­ζον­ται.
Ἡ πα­ρά­δο­ση, λοι­πόν, εἶ­ναι κά­τι ζων­τα­νὸ καὶ κι­νού­με­νο.
Ὑ­πάρ­χει βέ­βαι­α καὶ ἡ νε­κρὴ πα­ρά­δο­ση. Ὅ­μως αὐ­τὴ εἶ­ναι νε­κρή, ἐ­πει­δὴ εἶ­ναι νε­κροὶ ἐ­κεῖ­νοι ποὺ τὴν ἔ­χουν. Οἱ ἄν­θρω­ποι αὐ­τοὶ δὲν ἔ­χουν καμ­μιὰ φαν­τα­σί­α, οὔ­τε συγ­κι­νοῦν­ται ἀ­πὸ ἰ­δέ­ες με­γά­λες, ἀλ­λὰ κα­τ᾿ οὐ­σί­αν κι­νοῦν­ται μέ­σα σ᾿ ἕ­ναν κό­σμο στε­γνό, στεῖ­ρο καὶ ἄ­καρ­πο, ὁ ὁ­ποῖ­ος ὑ­πάρ­χει μό­νον μέ­σα τους.
Τὸ ζων­τα­νὸ ρεῦ­μα τῆς πα­ρα­δό­σε­ως, ποὺ τὸ βλέ­πο­με νὰ κυ­λᾶ ὁρ­μη­τι­κὰ ἀ­πὸ τὸν Ὅ­μη­ρο ὣς σή­με­ρα, νὰ συν­τρί­βη εἴ­δω­λα καὶ νὰ προ­βά­λη με­γά­λα σύμ­βο­λα, τὸ παν­το­δύ­να­μο τοῦ­το ρεῦ­μα εἶ­ναι ἄ­γνω­στο σ᾿ αὐ­τοὺς τοὺς νε­κροὺς ἐν ζω­ῇ.
Ἡ σύγ­χρο­νη ἑλ­λη­νι­κὴ πραγ­μα­τι­κό­της δὲν νο­εῖ­ται δί­χως τὰ με­γά­λα σύμ­βο­λα τοῦ πα­ρελ­θόν­τος, για­τί ἐ­κεῖ­νοι ποὺ τὴν ἐ­δη­μι­ούρ­γη­σαν αὐ­τὴν τὴν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα εἶ­χαν γε­μά­τη τὴν ψυ­χή τους ἀ­πὸ τὰ σύμ­βο­λα αὐ­τά. Κα­τ᾿ οὐ­σί­αν ἡ πα­ρά­δο­ση δὲν εἶ­ναι τί­πο­τε ἄλ­λο, πα­ρὰ μί­α χο­ρεί­α συμ­βό­λων, τὰ ὁ­ποῖ­α εἶ­ναι κα­θι­ε­ρω­μέ­να μὲ τὸ αἷ­μα τῶν δη­μι­ουρ­γῶν τους.
Οὔ­τε, λοι­πόν, τὴ στει­ρό­τη­τα ἐ­κεί­νων ποὺ εἶ­ναι νε­κροὶ ἐν ζω­ῇ ἔ­χει ἀ­νάγ­κη ἡ πα­ρά­δο­ση, οὔ­τε πά­λι τὴν ἀ­νι­στό­ρη­τη προ­ο­πτι­κὴ τῶν κο­σμο­κα­τα­σκευα­στῶν καὶ κο­σμο­σω­τή­ρων. Καὶ οἱ πρῶ­τοι καὶ οἱ δεύ­τε­ροι εἶ­ναι ἔ­ξω ἀ­πὸ τὴ ζω­ή, κα­τορ­θώ­νουν ὅ­μως καὶ τὴ ζη­μι­ώ­νουν, δη­λα­δὴ ἀ­να­κό­πτουν τὴν πρό­ο­δο τῆς ζω­ῆς, τὴν ἐ­λεύ­θε­ρη κί­νη­σή της πρὸς τὸ μέλ­λον. Ἡ ἐ­λεύ­θε­ρη αὐ­τὴ κί­νη­ση πρὸς τὸ μέλ­λον δη­μι­ουρ­γεῖ πάν­τα και­νού­ργι­ες ἀ­ξί­ες, οἱ ὁ­ποῖ­ες ὅ­μως προ­ϋ­πο­θέ­τουν πάν­τα τὶς κα­θι­ε­ρω­μέ­νες. Χω­ρὶς κα­θι­ε­ρω­μέ­νες ἱ­στο­ρι­κὲς ἀ­ξί­ες δὲν εἶ­ναι δυ­να­τὸν νὰ δη­μι­ουρ­γη­θοῦν και­νού­ργι­ες.
Ἡ πα­ρά­δο­ση δὲν εἶ­ναι ἕ­να εἴ­δω­λο, ποὺ πρέ­πει οἱ πι­στοὶ νὰ τὸ λα­τρεύ­ουν σι­ω­πη­λοί, ἀλ­λὰ εἶ­ναι ἕ­να ἀ­γώ­νι­σμα τῆς ζω­ῆς, τὸ ὁ­ποῖ­ον τῆς δί­νει πάν­το­τε τὰ μέ­τρα της. Ὅ­σο με­γά­λος εἶ­ναι ἕ­νας λα­ός, τό­σο καὶ με­γά­λη πα­ρά­δο­ση ἔ­χει. Ἕ­νας μά­λι­στα κο­σμο­ϊ­στο­ρι­κὸς λα­ός, ὅ­πως εἶ­ναι ὁ Ἑλ­λη­νι­κός, ἔ­χει καὶ πα­ρά­δο­ση κο­σμο­ϊ­στο­ρι­κή. Κο­σμο­ϊ­στο­ρι­κὴ πα­ρά­δο­ση εἶ­ναι ἐ­κεί­νη, ἀ­πὸ τὴν ὁ­ποί­αν ἀν­τλοῦν καὶ οἱ ἄλ­λοι λα­οί. Ἀ­πὸ τὴν πα­ρά­δο­ση τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ ἄν­τλη­σαν ὄ­χι μό­νον οἱ γει­το­νι­κοί μας λα­οί, ἀλ­λὰ καὶ πολ­λοὶ ἄλ­λοι, ποὺ εὑ­ρί­σκον­ται πιὸ μα­κρυ­ὰ ἀ­πὸ τοὺς γεί­το­νες.
Γνω­ρί­ζο­με ὅ­λοι τί ἔ­γι­νε κα­τὰ τὴν Ἀ­να­γέν­νη­ση στὴν Ἰ­τα­λί­α καὶ στὴ Δυ­τι­κὴ Εὐ­ρώ­πη, ὅ­που τὰ σύμ­βο­λα τῆς ζω­ῆς τῶν ἀν­θρώ­πων κα­τά­γον­ταν ἀ­πὸ τὴν ἑλ­λη­νι­κὴ πα­ρά­δο­ση. Ἀλ­λὰ καὶ κα­τὰ τὸν τε­λευ­ταῖ­ο Παγ­κό­σμιο πό­λε­μο ποὺ πο­λε­μοῦ­σαν γιὰ τὴν ἐ­λευ­θε­ρί­α ἐ­χρη­σι­μο­ποι­οῦ­σαν τὰ σύμ­βο­λα τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς πα­ρα­δό­σε­ως. Ἀ­πὸ τὰ πράγ­μα­τα λοι­πὸν ἐ­πι­κυ­ρώ­νε­ται ἡ ἀ­ξί­α τῆς πα­ρα­δό­σε­ως, ἢ μᾶλ­λον ἐ­πι­βε­βαι­ώ­νε­ται ἡ ἱ­στο­ρι­κὴ αἰ­ω­νι­ό­της τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς ἀν­θρω­πι­στι­κῆς πα­ρα­δό­σε­ως.

*ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ‘ΑΝΘΟΛΟΓΗΜΑΤΑ’, ΟΕΔΒ, 1979                 

**ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Ε΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΙΑΝ.-ΜΑΡ. 2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...