Γράμματα ανθρώπων πού έζησαν θαυματουργικές επεμβάσεις τών άγιων

Γράμματα ανθρώπων πού έζησαν θαυματουργικές επεμβάσεις των άγιων

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Κάτω Πορόϊα
'Ονομάζομαι "Αννα Παπαδοπούλου, είμαι 70 ετών, κάτοικος Κάτω Ποροίων.
Στίς 25 Νοεμβρίου 2002 άνακάλυψα όγκο στό δεξί στήθος μου. Οί εξετάσεις έδειξαν ότι ήταν κακοήθης. Στίς 27 Νοεμβρίου 2002 άφαι-ρέθηκε μέ έγχείρηση στό νοσοκομείο Σερρών. 'Αρχές Δεκεμβρίου 2002 πήγα στό Οεαγένειο γιά καθαρισμό τής πληγής καί γιά νά ξεκινήσω χημειοθεραπεΐες. Έμεινα συνολικά δύο ημέρες. Ηρθε ό γιατρός, καθάρισε τήν πληγή καί άλλαξε τίς γάζες. Έπειτα, έγώ έχοντας μαζί μου λαδάκι άπό τόν άγιο Ραφαήλ, άλειψα λίγο λαδάκι στό στήθος μου, στήν πληγή, καί άποκοιμήθηκα. Τότε, είδα τό παρακάτω όνειρο:

Είδα τόν π. Ιωάννη μέ τόν άγιο Ραφαήλ (έναν άγιο μέ τή μορφή τού άγίου Ραφαήλ). Ή μπαλκονόπορτα ήταν δύο πιθαμές ανοιχτή. Ό παπα-Γιάννης έμεινε στήν βεράντα· Δδν πρόλαβε νά μπει μέσα στό θάλαμο. Ό άγιος Ραφαήλ φαινόταν άπό τή μέση καί πάνω, ένώ άπό τή μέση καί κάτω ήταν καλυμμένος μ' ένα σύννεφο. Μπήκε τότε μέσα στό θάλαμο πετώντας, έκανε τόν γύρο τού θαλάμου καί χάιδεψε μέ τό χέρι του τρεις φορές τό στήθος μου καί τού είπα: «'Έβαλα, έβαλα», καί ξύπνησα μέ δάκρυα στά μάτια. "Οταν ξύπνησα, οί άλλοι άσθενείς μέ ρώτησαν: «Κυρία '"Άννα, τί είπες;». «"Έβαλα, έβαλα...... καί τούς διηγήθηκα τό όνειρο. Άπό τότε μέχρι σήμερα έχω κάνει έπτά χημειοθεραπείες. Οί γιατροί λένε ότι δέν χρειάζεται νά κάνω άλλες καί ότι πηγαίνω πολύ καλά. Ή τελευταία χημειοθεραπεία ήταν τέλη Μαίου.

Αννα Παπαδοπούλου 
15 Αύγουστου 2003

Σαρακοστή προ τού Πάσχα τού 2003 ήρθαμε στόν π. Ιωάννη νά πάρουμε τήν εύχή του καί τόν παρακαλέσαμε ώς νιόπαντροι νά εύ-χηθεΐ στόν άγιο Ραφαήλ νά μας χαρίσει ένα παιδάκι. Μέ τίς προσευχές τού π. 'Ιωάννου καί τήν χάρη τού άγιου Ραφαήλ, αμέσως μετά τό Πάσχα ή σύζυγος έμεινε έγκυος καί σήμερα (15 Αύγούστου 2003) προχωράει πολύ καλά στην έγκυμοσύνη της. Εύχαριστούμε τόν άγιο καί παρακαλούμε νά συνεχίσει νά μας βοηθάει.

Δημήτριος-Πολνζένη Παπαβέντσα Σέρρες

' Αγαπητοί έν Χριστώ άδελφοί, Θεώρησα χρέος μου νά γράψω αύτη ν τήν επιστολή πρός δόξαν Θεού, πρός όόξαν των 'Αγίων Ραφαήλ. Νικολάου καί Ειρήνης καί άπό εύγνωμοσύνη στόν πατέρα 'Ιωάννη Κα-λαίδη, έφημέριο τού χωριού, ταπεινό δούλο καί άκούραστο εργάτη τού Θεού, οραματιστή
τών άγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης.

"Ηταν φθινόπωρο του 1998, όταν άκουσα άπό κάποιους άόελφούς γιά τό Νεοχώρι Σι-ντικής. γιά τούς ' Αγίους καί γιά τόν πατέρα 'Ιωάννη. Δέν φανταζόμουν ότι αύτή θά ήταν ή άρχή μιας σειράς θαυμαστών γεγονότων, πού μέ τήν χάρη τού Θεού καί τών Άγίων αξιώθηκα νά ζήσω ή άνάξια. "Ενα άπό αύτά θά προσπαθήσω νά σάς εξιστορήσω. "Ενα θαύμα πού δέν συνέβη σέ μένα τήν 'ίδια άλλά έγινα μάρτυς αύτού.

Στίς 5 'Ιανουαρίου τού 2000, άργά τό βράδυ, μού τηλεφώνησε ό άδελφός μου καί μού είπε πώς ό γιός ενός φίλου του, ό Νίκος 20 χρονών. μετά άπό υψηλό πυρετό μιας εβδομάδας νομίζοντας ότι πρόκειται γιά γρίππη, έμενε στό σπίτι καί, όταν έπιδεινώθηκε ραγδαία ή κατάσταση του, πήγαν σέ γνωστό μου γιατρό, ό οποίος διέγνωσε πώς ό Νίκος νοσούσε άπό βαρειά μορφή ήπατίτιδας Β'. 'Έπρεπε νά μεταφερθεί κατεπειγόντως σέ νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. "Οταν ρώτησαν τόν γιατρό, είπε ότι δέν υπάρχουν ελπίδες, γιατί χάθηκε χρόνος μιας έβδομάδας στό σπίτι, μέ άποτέλε-σμα νά καταστραφεί τό συκώτι του. 'Αργότερα στό νοσοκομείο είπαν τά ίδια- ελπίδες μηδαμινές.

'Έτσι, τό πρωί, ήμερα Θεοφανείων, επικοινώνησα μέ τόν πατέρα 'Ιωάννη καί τόν παρακάλεσα νά προσευχηθεί γιά τόν Νίκο. 'Όταν του είπα τί συνέβαινε, ό γέροντας μέ παρηγόρησε λέγοντας μου πώς άσχετα μέ τίς προβλέψεις τών γιατρών, ό Θεός έχει πάντα τόν τελευταίο λόγο. Θά παρακαλούσε τόν "Αγιο Ραφαήλ καί τήν συνοδία του γιά τήν ίαση του Νίκου. Μού τόνισε μάλιστα πώς ό ίδιος είχε προαίσθημα ότι ό Νίκος θά ξεπεράσει τήν δοκιμασία καί θά γίνει καλά. Θά ζήσει.

'Αμέσως, πήρα τόν άδελφό μου νά τού πω τά λόγια τού πατέρα 'Ιωάννη. Αύτός όμως μού είπε ότι ό Νίκος ήταν ήδη σέ κωματώδη κατάσταση στήν εντατική μονάδα μέ μηχανική ύποστήριςη καί μέ υψηλότατη ηπατική καί νεφρική άνεπάρκεια. "Ολοι οί συγγενείς, όπως μού είπε, πήγαν στήν Θεσσαλονίκη νά τόν δούν γιά τελευταία φορά.

"Εδωσα νά τού πάνε μιά είκονίτσα τού άγίου Ραφαήλ καί τής συνοδίας του, άγιασμό καί λαδάκι πού πήρα άπό τήν εκκλησία τών άγίων στό Νεοχώρι. "Ολοι θρηνούσαν τόν Νικολάκη, χωρίς νά υπολογίζουν τήν άγάπη τού Θεού καί τίς θαυματου ργικές έπεμβάσεις τών νεοφανών αγίων μας.

Έτσι, τήν επομένη, στίς 7 'Ιανουαρίου του αγίου 'Ιωάννου του Προδρόμου, τό θαΰμα έγινε. Ό Νίκος όχι μόνο ξύπνησε άπό τό κώμα, αλλά άποσωληνώθη κε καί μάλιστα μίλησε στό τηλέφωνο. «Θαυμαστός ό θεός έν τοις άγίοις Αύτού». Οι γιατροί καί οί συγγενείς έτριβαν τά μάτια τους. "Οταν ό Νίκος βγήκε άπό τό νοσοκομείο τελείως υγιής, οί γιατροί είπαν επί λέξει: «Νίκο πρίν πάς στό σπίτι σου, πήγαινε νά προσκυνήσεις τόν άγιο πού σέ θεράπευσε, γιατί σέ θαύμα χρωστάς τήν ζωή σου».

Εύχαριστώ τόν Θεό καί τούς ' Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο καί Ειρήνη γιά τήν ζωή πού χάρισαν στόν Νίκο, όπως εύχαριστώ καί τόν πατέρα 'Ιωάννη γιά τίς προσευχές καί τίς πρεσβείες του στόν Θεό καί τούς ' Αγίους.
Δοξασμένο τό όνομα των νεοφανών αγίων πού ήλθαν στήν εποχή μας. γιά νά μας γιατρεύουν τά σώματα καί τίς ψυχές μας.

Σινάνη Ζαχαρούλα
Σέρρες, 22-01-2002

Ή αδελφή μου Μαριάννα εισήχθη στήν κλινική, μόλις μπήκε στόν ένατο μήνα τής εγκυμοσύνης της, γιά νά γεννήσει λόγω ύψηλού λευκώματος.
'Απευθυνθήκαμε στόν πατέρα Ιωάννη, γιά νά προσευχηθεί στούς άγιους Ραφαήλ, Νικόλαο καί Ειρήνη, ώστε νά πάνε όλα καλά. Τελικά μετά άπό άρκετή ταλαιπωρία γέννησε μέ καισαρική ένα υγιέστατο άγοράκι. Μέσα άπό αύτό τό γράμμα θέλουμε νά ευχαριστήσουμε τόν πατέρα 'Ιωάννη, πού μέ τήν προσευχή του βοήθησε καί πήγαν όλα καλά.

Δήμητρα Τσετσέρη
Σέρρες

Είμαι άπό τίς Σέρρες, ήρθα στόν άγιο Ραφαήλ στό Νεοχώρι Σιντικής νά προσκυνήσω τή χάρη Του. Μού διάβασε ευχές ό πατήρ 'Ιωάννης τόσο έμένα οσο καί τήν γυναίκα μου, τον Αύγουστο τού 2000, καί μού είπε ότι μέ τήν χάρη τού 'Αγίου Ραφαήλ θά άποκτήσουμε παιδί.

"Ετσι καί έγινε. Μετά άπό 40 ημέρες μέ τήν βοήθεια τού Θεού καί τού άγίου Ραφαήλ καί τίς εύχές τού πατρός 'Ιωάννη, ή γυναίκα μου έμεινε έγκυος. 'Από εύγνωμοσύνη στόν άγιο Ραφαήλ θά ονομάσω τό παιδί μου, ένα υγιέστατο αγοράκι, Ραφαήλ (γεννήθηκε στίς 22 'Ιουνίου 2001). Ευχαρίστησα τόν Θεό καί τόν άγιο Ραφαήλ γιά τό παιδί πού μας χάρισε καί τόν πατέρα 'Ιωάννη γιά τίς εύχές του.

'Ιωάννης- Άγγελική Τσιντσάρη
Σέρρες

Είμαι κάτοικος Σερρών. Μέ τήν παρέμβαση τού σεβαστού μας πατέρα Ιωάννη καί τίς προσευχές του στόν Θεό καί τούς άγιους Ραφαήλ, Νικόλαο καί Ειρήνη, σώθηκε ή κόρη μας άπό προβλήματα ψυχολογικά καί μάλιστα τελείωσε τήν ιατρική πρός δόξαν Κυρίου καί τών άγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης. Μπόρεσε καί διάβασε πολύ, παρ' όλες τίς δυσκολίες.
Επίσης ένα θαύμα έσωσε καί τόν σύζυγο μου άπό μεγάλο ατύχημα πού τού συνέβη.

Δοξάζω τόν Θεό καί τούς άγιους Ραφαήλ, Νικόλαο καί Ειρήνη καί προσκυνώ τήν χάρη τους, πού πάντα είναι συμπαραστάτες καί οδηγοί στόν δύσκολο άγώνα μας. Εύχαριστούμε τούς Αγίους καί τόν πατέρα 'Ιωάννη τού Νεοχωρίου Σιντικής.

Σέρρες

Σεβαστέ παπα-Γιάννη, τήν ευχή σου.
Θέλω μ' αύτά τά λίγα λόγια πού γράφω νά εύχαριστήσω τόν Θεό, τήν Παναγία, τούς αγίους καί εσένα παπα-Γιάννη.

Τόν Νοέμβριο τού 2000 σέ πήρα βράδυ τηλέφωνο καί σέ παρακάλεσα νά κάνεις προσευχή, παράκληση στόν άγιο Ραφαήλ καί στόν άγιο Γεώργιο (πού έχει ό θειος μου τό όνομα του) καί νά παρακαλέσεις νά ζήσει ό θείος μου, Γιώργος Ζίχναλης. πού σέ τροχαίο χτύπησε στό κεφάλι.

Στό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης πού τόν μετέφεραν, οί γιατροί σήκωσαν τά χέρια καί είπαν: «Μόνον ό Θεός μπορεί νά τόν βοηθήσει». Μετά άπό εγχείρηση στό κεφάλι πού τού έκαναν, έμεινε στήν έντατική χωρίς σημεία ζωής. Ή ζημιά ήταν άνεπανόρθοτυη καί άν ζούσε, είπαν οί γιατροί, δέν θά μπορούσε νά κινηθεί. Μόνο ένα θαύμα θά τόν έπανέφερε στήν ζωή.
Εκείνο τό βράδυ, μόλις σού τό είπα στό τηλέφωνο, παπα-Γιάννη, είπες: «Ή Παναγιά θέλει νά ζήσει». Καί ώ, τού θαύματος! Μετά άπό Εύχέλαιο, πού μάς συμβούλεψες νά κάνουμε καί τόν μυρώσαμε, καί προσευχές σέ εκκλησίες καί λαόάκια άπό τήν Παναγία, τόν άγιο Ραφαήλ καί άλλους άγιους, άρχισε νά δείχνει πενιχρά σημεία ζωής. Μέρα μέ τή μέρα τά σημάδια μεγάλωναν.

Πέρασαν άρκετές ή μέρες καί οί γιατροί, πού δέν πίστευαν ότι επανήλθε στήν ζωή, μιλούσαν καθαρά γιά θαύμα. Σέ λίγο έπρεπε νά τόν βγάλουν άπό τήν εντατική, γιατί πέρασε άρκετός καιρός. Τόν έστειλαν στό νοσοκομείο Σερρών καί είπαν οί γιατροί: «Σάς στέλνουμε έναν άνθρωπο πού άπό θαύμα ζει άλλά δέν κινείται». Μέ τήν χάρη τού Θεού καί φυ σ ιοθ ε ρ απ είες, μέ φροντίδες καί ύπο-μονή τών δικών του, σήμερα ό θείος μου Γιώργος Ζίχναλης, ηλικιωμένος, ζει, κινείται, περπατάει πολύ καί άσχολείται στό άμπέλι του.

Δόξα τώ Θεώ. Εύχαρ ιστού με τόν Θεό. Εύχαρ ιστού με. καί έσένα παπα-Γιάννη γιά τίς προσευχές σου καί ό Θεός νά σού χαρίζει υγεία καί πάντα νά μάς θυμάσαι στίς προσευχές σου.
Τήν ευχή σου. παπα-Γιάννη

Σέρρες, Φθινόπωρο 1999

Πρίν ενάμιση περίπου χρόνο είχα υποβληθεί σέ. μαστεκτομή καί κατόπιν σέ χημειοθεραπείες. Κάθε τρεις μήνες έξεταζόμουν στόν γιατρό καί κάθε 6 μήνες έκανα τίς γενικές μου εξετάσεις μέ σπινθη ρογράφημα. άξονικές κτλ.
Σ' όλη αυτήν τήν διάρκεια έπαιρνα κάθε μέρα καί τήν άγωγή πού μού είχαν δώσει οί γιατροί, ένα χάπι συγκεκριμένο. Αύτό τό χάπι όμως είχε καί κάποιες σοβαρές παρενέργειες όπως έγραφε καί στίς οδηγίες στό φυλλάδιο. Μού έφερε αιμορραγίες, αύξηση τού ενδομητρίου καθώς καί μιά κύστη στήν άριστερή ωοθήκη 4 εκατοστών. Τότε άκριβώς, σταμάτησα τό χάπι εκείνο καί άρχισα νά κάνω κάποιες ενέσεις μία φορά τό μήνα. Τά προηγούμενα συμπτώματα άρχισαν σιγά-σιγά νά υποχωρούν.

Εκείνο τό διάστημα ήταν πού γιά πρώτη φορά γνωρίσαμε τόν άγιο.
Παρόμοιες κύστες δέν είναι σίγουρο ότι υποχωρούν άπό μόνες τους μέ τήν διακοπή της ταμοξιφαίνης (χάπι). Πιθανόν νά χρειαζόταν καί επέμβαση.

Τότε, θυμήθηκα ξανά τόν π. 'Ιωάννη στό Νεοχώρι. Σέ ερώτηση γιά τό γιατί ανέφερε σέ μάς τήν περίπτωση γυναίκας μέ κύστη στίς ωοθήκες, όπως είπε. μάς - απάντησε ότι γιά μένα τό είπε έκεΐνο τό περιστατικό· ότι έτσι τόν φώτισε ό Χριστός μας κι ό άγιος Ραφαήλ κι ότι άπό θαύμα δέν χρειάσθηκα έγχείρηση. γιά νά βγάλουν τήν κύστη 4 έκ. άπό τήν ωοθήκη. Σημειωτέον ότι έμεις δέν τού είχαμε μιλήσει συγκεκριμένα γιά τήν κύστη μου. Εκείνος έκανε λόγο άπό μόνος του, χωρίς νά ξέρει ότι είχα καί έγώ τέτοιο πρόβλημα. Απλώς, αναφέραμε κάποιο γυναικολογικό πρόβλημα.

Ό άγιος Ραφαήλ, πού τόν τιμούμε καί τόν αγαπούμε χρόνια κι έχουμε καί λείψανο του στό σπίτι μας, μάς προστάτεψε καί μάς φύλαξε άπό περαιτέρω μπερδέματα.

Έχω μία εγγονή, τήν Παρασκευούλα, που ζει στήν Γερμανία μαζί μέ τούς γονείς της. "Οταν ή μικρή ήταν 4 χρονών, αρρώστησε πολύ βαριά, χωρίς καμιά ελπίδα αποκατάστασης της υγείας της. Οί γιατροί έκαναν δ,τι μπορούσαν. "Ομως, ή άρρώστια τού παιδιού δέν υποχωρούσε καί οί γιατροί είχαν κόψει στούς γονείς κάθε ελπίδα. "Οταν τό έμαθα, στεναχώρια, κλάμα... δέν περιγράφεται. Μέσα στό κλάμα μου σκέφτηκα τόν άγιο Ραφαήλ καί εσένα, πάτερ 'Ιωάννη.

Έτρεξα σέ σας νύχτα, καί σας ευχαριστώ πού μας δεχθήκατε, καί τί κουράγιο πήρα άπό τά λόγια σας. Δέν θά τό ξεχάσω ποτέ όσο ζώ.
Μού δώσατε συμβουλές τί νά κάνω. "Ολα τά έκανα· Εύχέλαιο καί όλα τά άλλα πού μού είπατε, άλλά κράτησα πιό πολύ πού μού είπες: «Προσευχή, παιδί μου, καί πίστη». Πίστεψα μέ όλη μου τήν ψυχή ότι ό άγιος Ραφαήλ δέν θά μας άφήσει, θά κάνει τό θαύμα του. Ναί, παππούλη, τό Θαύμα έγινε. Τό ίδιο βράδυ, πού έκλαιγα μέ πίστη μεγάλη καί ποοσευ-χή καί διάβαζα Παράκληση τού άγίου Ραφαήλ, τόν παρακαλούσα μέ πόνο μεγάλο καί μέ δάκρυα καί τού έλεγα, έάν δέν μπορεί νά πάει ό ίδιος στό παιδί, τήν Παρασκευούλα, στήν Γερμανία, νά στείλει τήν Είρηνούλα νά ακουμπήσει λίγο τό παιδί· έτσι τό ζήτησα καί έγινε. Ναί. παππούλη, τό ίδιο βράδυ χάιδεψε τό παιδί. Τό ίδιο τό κοριτσάκι μάς τό έλεγε: «Μέ χάϊδεψε καί έφυγε». Τής δείξαμε τήν εικόνα καί μάς λέει: «Ναί, ήταν ή άγία Ειρήνη». Τό ίδιο βράδυ ή μάνα της είχε δει μιά λάμψη μεγάλη στό δωμάτιο τού νοσοκομείου, καί πιστέψαμε ότι ή άγία επισκέφθηκε τήν Παρα-σκευούλα. 'Έτρεξα σέ σένα πάλι νά σού τά πω, νά σού εξηγήσω τί είχε γίνει καί μού λες: «Παιδί μου, ό άγιος Ραφαήλ είναι μαζί σας. Ναί, είναι πάντα κοντά στό παιδί». Άπό τότε όλες οί εξετάσεις βγαίνουν καθαρές. Ό γιός μου. παππούλη, τήν πρώτη μέρα πού βγήκε ό γιατρός νά τού πει τί είχε τό παιδί του, δέν τόν έβλεπε σάν γιατρό, τόν είδε σάν έναν άγιο μέ λάμψη στό πρόσωπο πού τού είπε: «Μήν φοβάσαι, τό παιδί θά γίνει καλά».

Δόξα τω Θεώ, έχουν περάσει δύο χρόνια άπό τότε καί τό παιδί είναι πολύ καλά. "Ολες οί εξετάσεις καθαρές, τά χάπια έχουν κοπεί τελείως καί είναι καλά. Ό άγιος Ραφαήλ έκανε τό θαύμα του καί σέ μάς τούς άμαρτωλούς. Δέν θά τό ξεχάσω όσο ζώ, ούτε καί εσάς θά ξεχάσω γιά τό κουράγιο πού μού δώσατε, παππούλη. Ό Θεός νά σάς έχει καλά.

Τόν Σεπτέμβριο θά έρθουν άπό τήν Γερμανία. 'Έχει κλείσει τά έξι καί είναι καλά. Θά σου τήν φέρω νά της δώσεις τήν ευλογία σου, γιατί δέν θά ξεχάσω. 'Έφτασε ή χάρη του αγίου Ραφαήλ καί της άγίας Ειρήνης τόσο μακριά, στήν Γερμανία. Παντού πάνε, παππούλη, μόνο νά τό ζητήσεις μέ μεγάλη πίστη καί προσευχή.

Σέ εύχαριστώ μέσα άπό τήν καρδιά μου γιά τίς προσευχές σου καί τίς Παρακλήσεις πού έκανες γιά τήν Παρασκευούλα, δέν θά τό ξεχάσω ποτέ.
Φιλώ τό χέρι σου, ή γιαγιά της Παρασκευής Βασιλακάκη.
Ευχαριστώ πολύ

Ροδόπολη Σερρών

'Ένα απόγευμα, μέ ειδοποίησε ή ανεψιά μου νά πάω στό σπίτι της, οπού θά γινόταν ή Παράκληση του άγίου Ραφάηλ. Παρ' όλο πού είχα πυρετό, σηκώθηκα καί πήγα.

"Έψαλλε ό ψάλτης τού άγίου Ραφαήλ Νεο-χωρίου. Σέ όλη τή διάρκεια τής Παράκλησης παρακαλούσα τόν άγιο Ραφαήλ γιά τό πόδι μου, πού πονούσε πολύ καί δέν μού επέτρεπε νά γονατίσω καί νά κάνω μετάνοιες.
Τελείωσε ή Παράκληση καί έφυγα μέ τήν πεποίθεση ότι οί άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος καί Ειρήνη άκουσαν τήν προσευχή μου. Τό βράδυ είδα στόν ύπνο μου πώς κάποιος χτύπησε τήν πόρτα. "Ανοιξα καί ήταν κάποιος, πού φορούσε τά ρούχα τού ψάλτη πού έκανε τήν Παράκληση. Είχε τήν ίδια φωνή, άλλά δέν ήταν ό ψάλτης. Μέ τά χέρια του μού άνασήκωσε τό κεφάλι καί έτοιμάστηκε νά μέ φτύσει. 'Αλλά πρός μεγάλη μου έκπληξη μού έριξε νερό στό πρόσωπο. Τήν άλλη μέρα διαπίστωσα ότι τό πόδι μου, πού μέχρι τότε δέν μπορούσα νά τό λυγίσω, τό ένιωθα καλύτερα καί κατάφερα νά
τό λυγίσω. Κατάλαβα ότι είχε γίνει θαύμα καί τό είπα στούς άλλους δοξάζοντας καί εύχα ρ ιστό) ντας τόν Θεό καί τόν άγιο Ραφαήλ.

Βασιλική Τσαλή
Σέρρες, 18/12/1999

"Εχει περάσει περισσότερο άπό ένας χρόνος άπό τότε πού ένα γεγονός στάθηκε γιά μένα πολύ σημαντικό. "Ας άναφέρω όμως πρώτα τί προηγήθηκε.
'Επί 5 χρόνια υπέφερα άπό πόνους κήλης καί μέ τόν καιρό οί πόνοι γίνονταν πιό έντονοι. 'Επειδή όμως είχα πρόβλημα μέ τήν καρδιά μου (κολπική μαρμαρυγή), ό χειρούργος άπέφευγε νά μέ χειρουργήσει. Πρός τό τέλος της πενταετίας, οί πόνοι έγιναν πιά άνυπόφο-ροι καί ούτε ή ζώνη δέν μέ βοηθούσε. Στίς 24 τού Αύγουστου 1998, τό συζήτησα μέ τόν χειρουργό καί αύτός μέ παρέπεμψε σέ καρδιολόγο γιά εξετάσεις. 'Αποφασίσθηκε νά χειρουργηθώ, άφού πρώτα ληφθούν κάποια μέτρα έκ μέρους των γιατρών.
Έτσι, προγραμματίστηκε ή εισαγωγή μου γιά εξετάσεις στό νοσοκομείο γιά τίς 8 Σεπτεμβρίου καί στίς 11 Σεπτεμβρίου θά εγχειριζόμουν.

 Από τίς 24 Αυγούστου, πού πάρθηκε ή άπόφαση νά χειρουργηθώ, μέχρι τίς 8 Σεπτεμβρίου μέ άπασχολούσε πολύ τό θέμα αύτό καί προσευχόμουν θερμά άν ήταν δυνατόν νά αποφύγω τήν έγχείρηση μέ τήν βοήθεια τού Θεού ή. άν γίνει, νά επιτύχει καί νά ζήσω.

ΓΙληροφορήθηκα ότι. στίς 6 Σεπτεμβρίου, ήμερα Κυριακή, θά γινόταν θεία Λειτουργία στό Ναό τών άγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης στό Νεοχώρι Σιντικής, όπως γίνεται κάθε πρώτη Κυριακή τού μήνα. Είχα άκούσει οτι εκεί λειτουργεί ό έφημέριος τού Νεοχω-ρίου, παπα-Γιάννης, ένας σεβάσμιος ιερέας πού μέ τήν άπλότητά του καί τήν αγιοσύνη του βοηθά πολύ όσους τόν επισκέπτονται, παρακολουθούν τήν θεία Λειτουργία καί ζητούν τήν εύλογία του καί τήν προσευχή του.

Στίς 6 Σεπτεμβρίου πήγα στόν Ναό τού άγίου Ραφαήλ- λειτουργήθηκα, πήρα τήν εύχή τού πατρός 'Ιωάννη καί ζήτησα νά προσευχηθεί γιά τό πρόβλημά μου. Επέστρεψα στό σπίτι μου, ξεκουράστηκα τό μεσημέρι καί τό άπό-
γεύμα σηκώθηκα καί βγαίνοντας γιά δουλειά ξέχασα νά βάλω τήν ζώνη, μάλλον γιατί δέν μού τό θύμισε ό πόνος. Τό βράδυ πού γύρισα στό σπίτι, διαπίστωσα ότι δέν υπήρχε έξόγκω-μα της κήλης, ούτε ένιωθα πόνο.
Εύχαρίστησα μέ τήν καρδιά μου τόν Θεό καί τόν άγιο Ραφάηλ, πού ή προσευχή μου εισακούστηκε κι ένιωθα τ ρ ισ ευτυχισμένος. Τήν Κυριακή, πού θά γινόταν πάλι. θεία Λειτουργία στόν άγιο Ραφαήλ πήγα νά λειτουργηθώ καί νά ευχαριστήσω άπό κοντά.

Μετά τό τέλος της θείας Λειτουργίας περίμενα τόν ιερέα νά βγει άπό τό άγιο Βήμα. "Αργησε λίγο νά βγει καί τόν φώναξε ή πρεσβυτέρα. "Οταν βγήκε, ό σεβάσμιος γέροντας μού λέει: «Έλα, παιδί μου Παναγιώτη, πές μου τί θέλεις». 'Απόρησα, όταν άκουσα τό όνο μά μου, γιατί δέν τού τό είχα πει ποτέ. Τού εξήγησα τί συνέβη, πώς θεραπεύτηκα μέ τήν βοήθεια τού Θεού καί τίς πρεσβείες τού άγιου Ραφαήλ καθώς καί μέ τήν προσευχή καί τήν εύλογία τού ίδιου τού ίερέα. Έχει περάσει άπό τότε περισσότερο άπό ένα έτος καί, δόξα τω Θεώ, δέν έχω καμιά ένόχληση.
'Από τότε, όποτε γίνεται θεία Λειτουργία στόν άγιο Ραφαήλ, πηγαίνω έκεΐ μέ ευγνωμοσύνη νά λειτουργηθώ μαζί μέ πλήθος άλλων πιστών, πού πηγαίνουν νά ζητήσουν βοήθεια ή νά ευχαριστήσουν. Μετά άπό αύτό τό θαύμα πιστεύω καί ομολογώ: «Αιτείτε, καί όοθήσεται ύμΐν, ζητείτε, καί εύρήσετε, κρούετε, καί άνοιγήσεται ύμΐν» (Ματθ. 7,7).

Μέ βαθύ σεβασμό, Παναγιώτης Κρουστάλης
Στίς 9-6-2001 ονειρεύτηκα οτι βρισκόμουν σέ μιά εκκλησία γεμάτη κόσμο.
Περιμέναμε· σέ λίγο βγήκαν κάποιοι ιερείς. δύο-τρεΐς. Ό παπα-Γιάννης προχώρησε μπροστά καί άρχισε νά θυμιατίζει. Φορούσε μαύρα ρούχα μόνο. Στήν άριστερή πλευρά της εκκλησίας είχε πόρτα μικρή. Κάπου έκεΐ καθόταν μιά κοπέλα. Τά μαλλιά της ήταν κοντά μέχρι τόν ώμο καί σκούρα. Ξαφνικά, άρχισε νά βρίζει μέ πολύ άσχημα λόγια τόν παπα-Γιάννη. Έμεΐς πανικόβλητοι προσπαθήσαμε νά τήν βγάλουμε έξω στενάχωρημένοι, πού μιλούσε τόσο άσχημα κατά τού ιερέα.
Πλησίασε κοντά της συνεχίζοντας νά θυμιατίζει καί, ξαφνικά, ή κοπέλα άρχισε νά βγάζει άφρούς καί νά χτυπιέται, μέχρι πού έπεσε κάτω λιπόθυμη. 'Ανατριχιάσαμε όλοι. "Οταν σηκώθηκε δέν είχε τίποτε φοβερό πάνω της καί τήν κρατούσε πάντοτε μία κυρία.

Νικολίνα
Μελβούρνη, Αυστραλίας

Όνομάζομαι Κατερίνα "Ιωαννίδου ή OBRIN, κάτοικος Μελβούρνης, άλλά ή καταγωγή μου είναι άπό τόν "Άγιο Αθανάσιο Δράμας.
"Ημουν παντρεμένη καί δέν μπορούσα νά άποκτήσω παιδί. "Οταν όμως γνώρισα τόν π. 'Ιωάννη άπό τό Νεοχώρι Σιντικης τού Ν. Σερρών καί μέ τήν μεσολάβηση τών άγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης απόκτησα δύο παιδιά καί είμαι πολύ εύτυχής.
Ό πατέρας μου είδε δύο φορές τόν άγιο Ραφαήλ. Μία φορά στήν Μυτιλήνη, σ' ένα προσκύνημα καί μιά άλλη στίς Σέρρες.
Εύχαριστώ τόν π. 'Ιωάννη, τούς άγιους Ραφαήλ, Νικόλαο καί Ειρήνη γιά τή χαρά πού μας χάρισαν. Θά είμαστε εύγνώμονες γιά πάντα.

Κατερ ίνα-Χρηστος
Λειβαδιά Σιντικης

'Ονομάζομαι Κυριακή Άνδρεάδου καί θέλω νά ζητήσω συγγνώμη άπό τούς άγιους Ραφαήλ, Νικόλαο καί Ειρήνη πού άργησα νά γράψω τό θαύμα πού έκαναν οί άγιοι.
Τό πρόβλημα. μου ήταν ότι υπέφερα άπό καρδιά 5 χρόνια. Κάθε 6 μήνες πήγαινα καί έκανα τεστ, γιά νά βλέπουν οί γιατροί πού βρίσκομαι μέ τά φάρμακα, πώς πήγαινα. 'Ενώ ήμουν καλά, έπαθε ή καρδιά μου πρίν έλθει τό εξάμηνο καί τηλεφωνήσαμε στό νοσοκομείο Παπανικολάου, γιά νά κλείσουμε ραντεβού γιά τήν έπαύριο, 15-5-1989. Θά κάνανε οί γιατροί επανεξέταση νά δουν πώς έγινε ή ύποτροπή.
Τώρα, ομολογώ τό θαύμα του Θεού καί του άγίου Ραφαήλ. Λέω στήν κόρη μου: «Ελένη, παιδί μου, σκέφτηκα νά πάμε στό Νεοχώρι πού είναι κοντά. Ό π. 'Ιωάννης έχει φέρει τά λείψανα τών άγίων άπό τή Μυτιλήνη καί γίνονται πολλά θαύματα. "Ας πάμε καί έμεΐς νά κάνουμε Παράκληση καί νά προσκυνήσουμε τά λείψανα τών άγίων». Συμφωνήσαμε καί πήγαμε μέ πίστη καί έλπίδα, ότι οί άγιοι θά μάς βοηθήσουν, όπως καί τόσους άλλους. Πήγαμε, κάναμε Παράκληση, μάς μύρωσε ό παπα-Γιάννης άπό τό καντήλι τών άγίων, χαιρετίσαμε καί φύγαμε. Πήγαμε λοιπόν, τήν άλλη μέρα στό Παπανικολάου καί, άφού μέ εξέτασαν, μέ ρωτάνε: «Γιατί ήρθες;». «Έχω καρδιά, τούς λέγω. «Δέν έχεις τίποτε», μού απαντούν. Τούς δείχνω τά χάπια πού έπαιρνα 5 χρόνια τώρα. «Νά τά πετάξεις όλα δέν έχεις τίποτα!».

Κυριακή Ά νδρεάδου
Σέρρες

Μέ πολλή πίστη καί ευλάβεια σας γράφω αυτό τό γράμμα, γιά νά σας άναφέρω ένα Θαύμα πού έγινε στήν κορούλα μου. Έδώ καί τρία χρόνια έπαιρνε ναρκωτικά. Είχε άρχίσει άπό τά ελαφριά καί, όσο πήγαινε, κατέληγε στά βαριά.
Μέχρι πού πρίν άπό 3 μήνες έμαθα ότι είχε άρχίσει καί τήν ηρωίνη.
Τρελάθηκα- δέν ήξερα τί νά κάνω. 'Έκλαιγα καί παρακαλούσα τήν Παναγία νά τό σώσει. "Ωσπου, έντελώς τυχαία, πρίν άπό ένα μήνα πήγα στό «Λυχνάρι» νά άγοράσω μερικά θρησκευτικά βιβλία. Ζήτησα καί τό βιβλίο τού άγίου Ραφαήλ. Τότε ό καταστηματάρχης, έντελώς τυχαία λές -καί τόν έβαλε ό Θεός- μού μίλησε γιά τήν έκκλησία τού άγίου Ραφαήλ, στό Νεοχώρι, καί γιά τόν πατέρα 'Ιωάννη.
Ημέρα Σάββατο τόν επισκέφτηκα καί τού μίλησα γιά όλα αύτά πού μού συμβαίνουν. Μού είπε νά κάνω Εύχέλαιο καί μού έδωσε νά κάνω μία προσευχή κάθε πρωί καί νά πάω νά
έξομολογηθώ γιά τήν σωτηρία τής κόρης μου Ευαγγελίας, καί νά μήν στεναχωριέμαι καί ότι όλα θά πάνε καλά μέ τήν βοήθεια τής Παναγίας καί τού άγίου Ραφαήλ.
Έκανα καί κάνω ό,τι μού είπε μέ πολλή πίστη καί μετά άπό δύο εβδομάδες τό κοριτσάκι μου ήλθε άπό τήν Θεσσαλονίκη άποφα-σισμένο νά αποτοξινωθεί!
Ηταν Σάββατο βράδυ, όταν έκανε τελευταία φορά χρήση ναρκωτικών.

Μαρία Παπαδοπούλου 
Ροδόπολη Σερρών, 20-9-2001

'Ονόμασα τήν κόρη μου Ραφαηλία πρός τιμή τού άγίου Ραφαήλ καί έχοντας βαθιά μέσα μου τήν πεποίθεση, ότι θά ήταν ό άγιος προστάτης της γιά όλη τή ζωή της.
Μιά μέρα, έκεΐ πού έπαιζε στήν παιδική χαρά, κρεμάστηκε στό μονόζυγο μέ τό κεφάλι πρός τά κάτω.
Ξαφνικά, έπεσε κάτω λιπόθυμη. "Ολοι πανικοβληθήκαμε. Επικοινώνησα μέ τόν παιδιατρό της καί μου είπε ότι ίσως νά είναι επιληπτική καί έπαθε σπασμούς πάνω στό μονόζυγο. Πήγα νά τρελαθώ άπό τήν στεναχώρια μου. Πήρα τηλέφωνο στόν π. 'Ιωάννη νά τού πώ τόν πόνο μου. Ό παππούλης μέ καθησύχασε. 'Ήμουν σίγουρη ότι θά προσευχόταν στόν Θεό καί στόν άγιο Ραφαήλ γιά τήν Ραφαηλία μου.
Τό βράδυ, πρίν κοιμηθώ, πήρα στά χέρια μου τήν Παράκληση των άγίων, άλλά άπό τήν κούραση καί τήν στεναχώρια δέν μπόρεσα νά τήν διαβάσω καί άποκοιμήθηκα. Στόν ύπνο μου είδα πώς μέσα στό σπίτι μου ύπήρχε δαιμόνιο. Δέν τό έβλεπα, άλλά έβλεπα τίς κουρτίνες νά κουνιούνται.
Έγώ, ό άντρας μου καί τό παιδί μου φωνάζαμε πολλές φορές: «'Ιησούς Χριστός νικά καί όλα τά κακά σκορπάει», άλλά τό δαιμόνιο δέν έφευγε. "Επαιρνα τηλέφωνο στόν π. 'Ιωάννη γιά νά μάς βοηθήσει, άλλά δέν μπορούσα νά τόν βρώ. Τότε, είδα νά ρίχνουν πολύ άγιασμό στό χώλ τού σπιτιού μου. Προχώρησα στό χώλ καί είδα νά στέκονται έκεΐ δύο άντρες- ήταν ό άγιος Ραφαήλ καί ό άγιος Νικόλαος πού έτρεξαν νά μάς βοηθήσουν.
Τίς έπόμενες μέρες κάναμε εξετάσεις, οί όποιες έδειξαν ότι δέν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Δοξάζω καί ευχαριστώ τούς άγιους γιά τήν βοήθειά τους καί τούς παρακαλώ άπό τά βάθη τής καρδιάς μου νά προστατεύουν τό παιδί μου άπό κάθε κακό.

Παναγιώτα Τσαλή
Σέρρες, 20-9-2001

Λέγομαι Πέτρος καί ή γυναίκα μου 'Αναστασία. Θά θέλαμε νά σάς πούμε καί τό δικό μας θαύμα.
Πρίν ένα χρόνο ήρθαμε εδώ καί ό πατήρ 'Ιωάννης μάς διάβασε μιά εύχή, γιά νά αποκτήσουμε καί εμείς μέ τήν εύλογία τού Θεού ένα μωράκι.
Έτσι καί έγινε* μέ τήν εύλογία τού Θεού καί τήν προσευχή τού πατρός 'Ιωάννη άπο-κτήσαμε καί εμείς ένα χαριτωμένο κοριτσάκι.
Δόξα καί τιμή στόν Κύριό μας ' Ιησού Χριστό.

Πέτρος- 'Αναστασία
Ευχαριστούμε καί δοξάζουμε τόν άγιο Ραφαήλ καί τήν συνοδία του γιά τό θαύμα τους. Νά προστατεύουν πάντα τό γλυκό κοριτσάκι μας καί νά τό φωτίζουν νά γίνει μιά καλή κοπέλα, όπως ό Θεός τήν θέλει.

Οικογένεια Πέτρου Τύλλιου
Καμαρωτό

Σεβαστέ πάτερ Ιωάννη, μέ αύτό τό γράμμα θά ήθελα νά σάς εύχαριστήσω γιά τίς προσευχές σας, πού κάνατε γιά μένα στούς αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο καί Ειρήνη, όταν είχα ένα πρόβλημα.

'Ήθελα νά κάνω ένα παιδί. Μετά άπό προσπάθεια κατάφερα νά μείνω έγκυος, άλλά στό δεύτερο μήνα της κυήσεως μου άπέβαλα. Στήν συνέχεια προσπάθησα ξανά, άλλά δέν τά κατάφερα. Οί γιατροί μού λέγανε πώς θά δυσκολευτώ καί πώς έπρεπε νά άκολουθήσω κάποιες έξετάσεις καί θεραπείες, οί όποιες δέν ήταν σίγουρο πώς θά μέ βοηθούσαν άρκε-
τά. Έγώ είχα άπογοητευθεί καί είχα χάσει την αισιοδοξία μου άλλά ποτέ τήν πίστη μου. Έτσι, μετά άπό πολλή προσευχή στους άγιους Ραφαήλ, Νικόλαο καί Ειρήνη καί φυσικά μετά καί άπό τήν δική σας βοήθεια καί προσευχή, κατάφερα νά μείνω έγκυος τελείως φυσιολογικά χωρίς καμία θεραπεία. Στήν συνέχεια, ή εγκυμοσύνη μου ήταν επαπειλούμενη καί κινδύνεψα νά αποβάλω. Δέν έχασα όμως τήν πίστη μου στούς αγίους. Μέ καθημερινή προσευχή στούς άγιους Ραφαήλ, Ν ικόλαο καί Ειρήνη άλλά καί στήν Παναγία μας καί φυσικά μέ τήν δική σας προσευχή κατάφερα νά ξεπεράσω όλα τά προβλήματα τής εγκυμοσύνης καί νά έχω τώρα στήν άγκαλιά μου ένα αγοράκι τριών μηνών.

Δοξασμένο νά είναι τό όνομά τους! Τούς εύχαριστώ άπό τά βάθη τής ψυχής μου γιά τό Θαύμα τους. Προσεύχομαι καθημερινά καί τούς εύχαριστώ. Μέ τήν πρώτη ευκαιρία θέλω νά πάω σέ αύτόν τόν ιερό τόπο καί νά προσκυνήσω.
Τελειώνοντας, θά ήθελα νά σάς εύχαρι-στήσω θερμά, πάτερ Ιωάννη, πού μέ τίς προσευχές σας μέ βοηθήσατε νά έρθω πιό κοντά στούς άγιους καί νά δώ ένα τους θαύμα. Νa σας έχει καλά ό Θεός καί οί άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος καί Ειρήνη γιά πολλά χρόνια ακόμα, γιά νά συνεχίσετε νά βοηθάτε τόν κόσμο πού έχει τήν άνάγκη σας. Μέ αιώνια ευγνωμοσύνη, 'Ελένη Σουτζίδου

Καβάλα, 3-2-2000
Σεβαστέ πάτερ τήν εύχή σου.

Είμαι ή Σμαρώ άπό Καβάλα πού σας τηλεφωνώ κάπου-κάπου καί σας συμβουλεύομαι σέ πνευματικά θέματα καί σέ προβλήματα καί άρρώστιες της ζωής. Θέλω νά σας εύχαρι-στήσω γιά τίς συμβουλές σας καί εύχαριστώ τόν Θεό πού έχει ποιμένες όπως έσάς. Εύχομαι νά σας χαρίζει υγεία, μακροημέρευση καί καλό παράδεισο.

Σας άναφέρω τό θαύμα καί τήν μεγάλη εύλογία πού είδε ή μητέρα μου μέ τήν βοήθειά σας καί τήν προσευχή σας. Έχουμε άνάγκη τών προσευχών σας. Κάθε πρωί εύχομαι νά σάς χαρίζει ό Κύριος υγεία καί, άν θέλει νά πάρω κάποτε τήν εύχή σας άπό κοντά. 'Άν διερωτάσθε πώς σάς γνώρισα, σάς λέγω, μέσω τού πατρός Εύσεβίου Βίττη.

Ή μητέρα μου λέγεται 'Αναστασία. Είχε σοβαρότατο πρόβλημα μέ τήν υγεία της. δέν καταλάβαινε τί έκανε καί ξεχνούσε. Τήν πήγα σέ μιά άξιόλογη νευρολόγο καί ή διάγνωση ήταν νόσος άλτσχάϊμερ. δηλαδή μαλάκυνση τού εγκεφάλου.

Στεναχωρέθηκα σέ αφάνταστο βαθμό, γιατί δέν μπορούσα νά συνεννοηθώ μαζί της. Τότε, θυμήθηκα εσάς, γέροντα, καί παραμονές Θεοφανείων τού 2000 σάς πήρα τηλέφωνο νά προσευχηθείτε καί νά μού πείτε τί νά κάνω. Μού είπατε νά κάνω Εύχέλαιο καί νά τήν σταυρώνω κάθε μέρα στό στήθος, στήν πλάτη καί στίς κλειδώσεις καί νά λέω τρεις φορές τό «Πιστεύω». 'Ακολουθήσαμε τίς συμβουλές σας καί ώ, τού θαύματος! Ή κατάσταση σιγά-σιγά άρχισε νά βελτιώνεται. Ξέχασα νά σάς πώ ότι μού είπατε ότι ή μητέρα μου τό έπαθε άπό μεγάλη στεναχώρια, πού όντως πέρασε, καί τά φάρμακα δέν ώφελούν. Τά πέταξα όλα καί συνέχισα νά τή σταυρώνω λέγοντας: «πρός ίασιν ψυχής καί σώματος», όπως μέ συμβουλεύσατε νά κάνω. Τώρα, ή μητέρα μου είναι όπως πριν τη νόσο καί καλλίτερα, γιατί δέν έχει ούτε καν τίς ζαλάδες πού είχε πρίν αρρωστήσει.
Σας ευχαριστώ καί πάλι, γέροντα Ιωάννη, μέσα άπό τήν καρδιά μου.

Ή ταπεινή δούλη του Θεού, Σμαρώ 
Νεοχώρι Σιντικης 20-3-2000

Ό Γραμματεύς τού χωριού μέ πήρε τηλέφωνο καί, άφού μέ χαιρέτησε, μού είπε: «Έχω τήν σύζυγο μου στό νοσοκομείο Σερρών μέ φρικτούς πόνους στήν χολή. Οί έξετάσεις έδειξαν ότι έχει έχινόκοκκο καί ότι δέν μπορούν νά κάνουν έγχείρηση στήν χολή καί θά τήν μεταβιβάσουν στήν Θεσσαλονίκη. Σέ παρακαλώ κάνε μιά Παράκληση στό όνομα της συζύγου μου».

Καί τόν διαβεβαίωσα ότι ή Παράκληση θά γίνει άλλά, τού ζήτησα πρίν φύγει νά περάσει άπό τό σπίτι νά τού δώσω λίγο λαδάκι καί άγιασμό καί μιά είκονίτσα τού άγίου Ραφαήλ καί νά πιστέψει στούς άγιους καί όλα θά πάνε καλά. Καί έκλεισα τό τηλέφωνο μέ τόν κ. Κώστα Κυριακίόη καί άνοιξα άλλο τηλέφωνο μέ τήν Παράκληση τών άγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης παρακαλώντας νά προφθάσει ή χάρη τους καί νά τήν σώσουν.

Πρίν τελειώσω τήν Παράκληση, πέρασε άπό τό σπίτι, έπήρε αύτά τά όποια τού ετοίμασα καί μέ πίστη πήγε στό νοσοκομείο τών Σερρών έσταύρωσε μέ τό λαδάκι καί τόν αγιασμό καί τήν είκονίτσα τήν σύζυγο του καί ά-μέσως τήν μεταβίβασαν στό ασθενοφόρο καί τήν μετέφεραν στή Θεσσαλονίκη, στό νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ.

Εκεί έγιναν ξανά οί έξετάσεις καί διαψεύσθηκαν αύτά πού διέγνωσαν στό νοσοκομείο Σερρών. Πιστεύουμε ότι έφθασε ή χάρη τών άγίων καί τά διέψευσε αύτά, δηλαδή τόν έχινόκοκκο πού είχαν διαγνώσει στίς Σέρρες.
Καί τώρα είναι πλήρης χαράς καί υγείας καί εύχαριστεί τούς 'Αγίους πού μέ τήν χάρη τους τήν σώσανε.

Κωνσταντίνος Κυριακίδηςθεσσαλονίκη 17-12-94
Μαρτυρία Θεοδώρας Καλα'ΐδου-Μπουπλέκα, κόρης τού πατρός 'Ιωάννη.

Δοξάζω τόν Παντοδύναμο Θεό, πού μάς λυπήθηκε καί έσωσε τόν άνδρα μου άπό βέβαιο θάνατο.
Είχε πάει γιά έπαγγελματικό ταξίδι στήν 'Ορεστιάδα καί στήν επιστροφή, καθώς έτρεχε μέ τό αυτοκίνητο  έγινε τό κακό. 'Ακόμη δέν κατάφερε νά μάς εξηγήσει αν τό εγκεφαλικό προηγήθηκε τού τ ρ ακα ρ ί σ ματο ς ή άν τό έπαθε τήν στιγμή πού κατάλαβε ότι δέν μπορεί νά άποφύγει τό τρακάρισμα. Τό αύτοκίνητο μας. μόλις ενός έτους, καί τό άλλο, μιά Μερσεντές, έγιναν καί τά δύο μία μάζα. 'Αλλά, ώ τού παραδόξου θαύματος! Ούτε ό άνδρας μου ούτε ό οδηγός καί ή συνοδηγός τού άλλου αυτοκινήτου έπαθαν τίποτα. Τό μόνο χτύπημα πού έπαθε ό άνδρας μου ήταν στήν μύτη καί αύτό τόν γλύτωσε άπό βέβαιη παραλυσία, γιατί όταν βγήκε άπό τό αύτοκίνητο τό δεξί χέρι καί τό δεξί του πόδι ήταν παράλυτα.

Στό σημείο τού ατυχήματος υπάρχει ένα εκκλησάκι τής Παναγίας καί τήν άλλη μέρα ήταν τής Παναγίας τής Μυρτιδιώτισσας (τό άτυχη μα έγινε στίς 23 Σεπτεμβρίου, ημέρα της Σύλληψης τού άγίου Ιωάννου τού Προδρόμου καί τής όσίας Πολυξένης, γιορτή τών γονέων μου). "Ομως, τήν ώρα τού άτυχήματος ό Βαγγέλης είδε τούς θαυματουργούς άγιους μας νά τόν βγάζουν άπό τήν φωτιά. Βάζοντάς τον στό άσθενοφόρο, όπως ομολογεί ό ίδιος, οί νοσοκόμοι είπαν «χέρι, πόδι άχρηστα». Μέσα στό άσθενοφόρο ένιωσε τήν άνάγκη νά κάνει τόν σταυρό του καί τότε κατάλαβε νά κινούνται τό χέρι καί τό πόδι του. "Ομως, τότε άρχισε ό Γολγοθάς μας, γιατί ό Βαγγέλης δέν μπορούσε νά πει ούτε λέξη. Επίσης, δέν μπορούσε νά γράψει τίποτα, ούτε καν τό όνομά του ή τό τηλέφωνο του. Μεταφέρθηκε στό Νοσοκομείο καί τέσσερις ώρες μετά μέ πήρε ή Τροχαία καί μέ ρώτησαν, άν έχω έναν μουγκό σύζυγο. Καταλαβαίνετε τί πέρασα! 

Όμως, δέν έχασα τήν δύναμή μου, γιατί ήλπιζα πώς ό θεός δέν θά μάς άφήσει άβοήθητους. Έλεγα μέσα μου ότι, έφ' όσον ό θεός τόν γλύτωσε, θά τόν βοηθήσει καί θά μιλήσει. Τήν δεύτερη μέρα τού άτυχήματος, ένώ δέν μπορούσε νά αρθρώσει λέξη καί είχε διεγέρσεις πού δέν μπορούσε νά τίς έλέγξει. μίλησε τηλεφωνικά στόν πατέρα μου, π. Ιωάννη, πού έφευγε γιά προγραμματισμένο προσκύνημα στό μοναστήρι τών αγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης, στήν Μυτιλήνη. Επίσης, στείλαμε τό όνομά του στό "Άγιον 'Όρος. Τήν ημέρα, πού ψαλλόταν παράκληση στό "Αγιον "Όρος γιά τό όνομά του -συγκεκριμένα, Κυριακή άπόγευμα-και προσευχόταν καί στό Μοναστήρι ό πατέρας μου, στίς 5 ή ώρα ό Βαγγέλης έψαλλε τό «"Αξιόν Έστι». Δέν μπορείτε νά φανταστείτε τήν συγκίνησή μου. "Εψαλλε ξανά καί ξανά καί έκλαιγε άπό τήν συγκίνηση. Τώρα, δέκα χρόνια μετά τό άτύχημα ό Βαγγέλης δέν έχει κανένα πρόβλημα.

Ό Παντοδύναμος Θεός μάς λυπήθηκε, παρ' όλο πού δέν άξίζούμε τήν εύνοιά του, καί μάς βοήθησε, νά ξεπεράσει ό Βαγγέλης όλα τά προβλήματά του, γιατί όλη ή δουλειά του στηρίζεται στό μυαλό του καί δέν θά μπορούσε νά δουλέψει άλλιώς.

Στό σημείο πού έγινε τό άτύχημα, στό έκ-κλησάκι, έχω βάλει μία εικόνα της Παναγίας καί μία τών άγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης. Άπό τά βάθη τής καρδιάς μου εύχαριστώ τήν Πανάχραντη Μητέρα του Κυρίου μας καί δικιά μας Μητέρα, τήν Παναγία μας, καί τούς άγιους Ραφαήλ, Νικόλαο καί Ειρήνη, πού έσωσαν τόν άνδρα μου άπό βέβαιο Θάνατο.

Τό παιδί μου ό Νίκος, μεγάλωνε· άπό 13 έτών, συγχρόνως μαζί μέ τά μαθήματά του στό σχολείο, άρχισε νά οδηγεί μηχανάκι καί νά βοηθάει τόν πατέρα του στήν δουλειά. Σάν παιδί, τού άρεζαν οί μηχανές. Δέν ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός στήν οδήγηση, όμως Θαύμαζα πού δέν τού είχε συμβεί ποτέ κανένα άτυχημα.

Ένώ ό Νίκος οδηγούσε εδώ καί λίγα χρόνια μηχανή, σέ άνύποπτο χρόνο μού λέει ό π. 'Ιωάννης καί πατέρας μου: «Νά πάρετε τήν μηχανή άπό τόν Νίκο, γιατί θά σκοτωθεί». Ό πατέρας 'Ιωάννης, είπε στίς 15 Αύγούστου, άγκαλιάζοντας τόν Νίκο καί κλαίγοντας: «Παιδί μου, δέν άκούς τόν παππού σου, πού γονατιστός μέρα νύχτα παρακαλάς τόν Θεό γιά σένα, ούτε τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου καί νά τό ξέρεις θά φύγεις πρόωρα».
Ή προειδοποίηση αύτη άπό τόν πατέρα έπα-ναλείφθηκε άλλες δύο φορές τά Χριστούγεννα καί τό Πάσχα πού προηγούνταν χρονικά τού άτυχήματος. 'Έκανα τήν σκέψη ότι τό παιδί έδώ καί έπτά χρόνια περίπου οδηγεί καί δέν έπαθε τό παραμικρό, ούτε είχε καί ποτέ άτύχημα. Μετά άπό λίγους μήνες, έπαναλαμ-βάνει τό ίδιο: «Πάρτε τή μηχανή άπό τόν Νικολάκη, γιατί θά σκοτωθεί». Καί προσπαθεί νά πείσει καί τόν Νίκο νά έγκαταλείψει τήν μηχανή, χωρίς βέβαια νά καταφέρει τίποτε.

Εκείνο τό διάστημα, ένας φίλος τού Νίκου, πολύ καλό παιδί, σκοτώνεται μέ τήν μηχανή σέ άτύχημα. Στενοχωρηθήκαμε πάρα πολύ όλοι μας καί προπαντός ό Νίκος. Μίλησε στό τηλέφωνο μέ τόν παππού του καί ό παππούς τού είπε: «Ξέρεις παιδάκι μου, πόσες φορές σέ φύλαξε καί σένα ό Θεός άπό βέβαιο θάνατο!». «Ναί, παππού, ξέρω», απάντησε. «Τότε νά προσέχεις, παιδάκι μου». Αύτό τό τηλεφώνημα έγινε ένα χρόνο άκριβώς πρίν τό άτύχημα.

Προσπάθησα νά τόν πείσω νά έγκαταλείψει τήν οδήγηση της μηχανής, χωρίς βέβαια νά τόν τρομάξω, φέρνοντας σάν παράδειγμα τό θάνατο τού φίλου του, άλλά χωρίς άποτέλεσμα. Ό Νίκος είχε τίς δικές του απόψεις γι' αύτό τό θέμα καί δέν μού έδινε σημασία.

Παραμονές 25ης Μαρτίου, περίοδος Μεγάλης Σαρακοστής, πήγα στόν πνευματικό μου νά έξομολογηθώ. 'Όταν τελείωσα τήν εξομολόγηση καί πήγαινα νά βγω άπό τήν πόρτα, μέ γύρισε πίσω καί μού λέει: « Θεοδώρα, παιδάκι μου, κάθισε, θέλω νά σού πώ κάτι. Νά πάρετε τό μηχανάκι άπό τού Νικολάκη τά χέρια. γιατί θά σκοτωθεί τό παλληκάρι». Κι εγώ τού άπάντησα: «Μά, πάτερ, έρχομαι εδώ σέ σας 10 χρόνια. Τό παιδί οδηγεί μηχανάκι άπό τά 13 του χρόνια, δηλαδή εδώ καί 7 χρόνια καί δέν έχει κάνει ούτε γρατσουνιά. Γνωρίζετε ότι δέν άκούει· καί νά τού τό πώ δέν θά μέ ακούσει». Καί μού έπαναλαμβάνει, «παιδί μου, νά πάρετε τό μηχανάκι άπό τού Νίκου τά χέρια, γιατί θά σκοτωθεί». Ένιωσα ένα σφίξιμο στήν καρδιά μου έκείνη τήν ώρα καί βαθιά λύπη. Επέστρεψα στό σπίτι, άλλά, γνωρίζοντας τήν συμπεριφορά τού Νίκου, δέν τού είπα τίποτα άπό ό,τι μού είπε ό πνευματικός μου. 

Λίγες μέρες πρίν τό άτύχημα, ένας γέροντας άπό τό "Αγιον 'Όρος, πού αγαπάει πολύ τόν πατέρα Ιωάννη και γνωρίζει τα παίδια μου άπό μικρά, βγαίνει άπό τό Άγιον 'Όρος καί μέ τόν πατέρα μου κάνουν εύχέλαιο στό σπίτι μου, στης κόρης μου καί στοΰ άδελφοΰ μου. Τρία εύχέλαια. Δέκα μέρες πρίν τό ατύχημα μέ παίρνει τηλέφωνο -πράγμα πού τό κάνει πολύ σπάνια, μόνο όταν είναι μεγάλη άνάγκη- καί μού λέει: «Παιδάκι μου, νά πάρετε τό μηχανάκι άπό τόν Νίκο, γιατί θά σκοτωθεί». Μέσα σέ μισή ώρα μέ πήρε τρεις φορές τηλέ-φωνο καί τήν τρίτη φορά κλαίγοντας μού είπε: «Θεοδώρα, παιδί μου, έχω πληροφορία άπό τόν Θεό· άν δέν πάρετε τό μηχανάκι άπό τόν Νίκο, θά σκοτωθεί, γιατί δέν ξέρει τά σήματα». Μετά άπό δέκα μέρες, τό βράδυ, ώρα 10.30 μ.μ. έγινε τό άτύχημα. Ό τραυματισμός ήταν πολύ σοβαρός. Τό παιδί μου στήν έντα-τική διασωληνωμένο, μέ μηχανική ύποστήρι-ξη τής άναπνοής. Σέ άφασία. Είχε κόψει τήν γλώσσα του καί όλο τό αίμα είχε πάει στούς πνεύμονες, μέ άποτέλεσμα μετά τήν έγχείρηση πού τού έκαναν οί γιατροί νά είναι κλινικά νεκρό. Επιπλέον, γιά τέσσερις μέρες, λόγω τής αιμορραγίας δέν οξυγονώθηκε ό εγκέφαλος, καί αύτό σημαίνει κλινικό θάνατο.

Τήν στιγμή πού έμαθα γιά τό άτύχημα, κατέρρευσα. Πήρα τηλέφωνο στόν πατέρα. Σήκωσε τό άκουστικό ή μητέρα μου καί τής λέγω: «Μητέρα, μέ συγχωρείς πού δέν έχω χρόνο νά σέ προετοιμάσω, άλλά συνέβη ένα φοβερό άτύχημα στόν Νίκο. Ξύπνα τόν πατέρα νά κάνει προσευχή». Στήν συνέχεια βρέθηκα έξω άπό τό χειρουργείο, όπου οί γιατροί προσπαθούσαν νά κρατήσουν στήν ζωή τόν Νίκο. Στίς πέντε τό πρωί, πήρε τηλέφωνο ή μητέρα μου καί είπε: «Παιδί μου. ό πατέρας σου ήταν γονατιστός καί προσευχόταν μέχρι τώρα γιά τόν Νίκο. Τώρα πήγε λίγο στό δωμάτιο του νά ξεκουραστεί καί είπε νά σού πώ νά ήρεμή-σεις, γιατί τό παιδί σέ δώδεκα μέρες θά είναι καλά. Κράτα τήν ψυχραιμία σου, γιατί έσύ θά φύγεις καί αύτό θά ζήσει καί θά έχει άνάγκη άπό φροντίδα».

Άπό τούς γιατρούς δέν ύπήρχε καμία έλπί-δα, ούτε μιά καλή κουβέντα.
Έξω άπό τήν έντατική καταλαβαίνετε τί πέρασα. 9Ηρθε ό πατέρας καί πήγαμε στό γραφείο τών γιατρών, γιά νά μάθουμε γιά τήν κατάσταση τού Νίκου. Οί γιατροί μάς είπαν ότι τό παιδί ήταν κλινικά νεκρό καί ότι δεν έχει ελπίδες νά ζήσει. Δέν ύπήρχε περίπτωση νά έπανέλθει. Καί άν ζούσε, θά ήταν φυτό. Δέν επρόκειτο νά ξυπνήσει. Ό πατέρας έκείνη τήν στιγμή λέει: «Σταματήστε! Τό παιδί μας κοιμαται. Θά ξυπνήσει καί μέ τήν χάρη του Θεού καί τήν δική σας συμβολή θά γίνει καλά». Καί βάζοντας τό κεφάλι κάτω, γιά νά μήν προκαλέσει τούς γιατρούς, είπε καί άκουσα, γιατί καθόμουν δίπλα του: «Ό Θεός δέν επιτρέπει νά ξυπνήσει τώρα, γιατί δέν θά άντέξει τόν πόνο καί θά πεθάνει, άπό τήν καρδιά του».

Μέ πολύ άγώνα, κρυφά άπό τούς γιατρούς, γιατί δέν άφηναν νά μπει κανείς στήν έντα-τική, μπήκε ό π. 'Ιωάννης μέ τά άγια λείψανα τού άγίου Ραφάηλ καί τόν σταύρωσε, τού διάβασε εύχές καί εύαγγελικές περικοπές καί εκείνη τήν ώρα πήρε ζωή τό παιδί. ' Αμέσως μετά πήγαμε στό σπίτι καί στό δωμάτιο τού Νίκου έγινε άπό τόν πατέρα ένα εύχέλαιο. Μόνο ό ίδιος ό πατέρας καί ό καλός Θεός γνωρίζει τί προσευχή έκανε γιά τό παιδί εκείνη τήν ώρα. Μόλις τελείωσε τό εύχέλαιο, μού έπιασε τό χέρι καί μού είπε: «Παιδί μου, ήσύχασε. Ό Νίκος μας αύτή τήν ώρα ξύπνησε. Ή Παναγία τού πήρε τόν πόνο. Ούτε "αχ" δέν θά άκούσεις άπό τό στόμα του». Καί πράγματι στίς έπτά ή ώρα τό άπόγευμα, πού τελείωσε τό εύχέλαιο, καθ' όμολογίαν τών γιατρών ό Νίκος ξύπνησε καί άναρωτιόταν, λόγω τού ότι δέν ένιωθε καθόλου πόνο, γιατί τόν έδεσαν έκεΐ μέσα.

"Οταν είδα τό παιδί μου νά συνέρχεται... Δέν μπορώ νά περιγράψω μέ λόγια τίς στιγμές πού έζησα εύχαριστώντας τόν Θεό καί προσπαθώντας νά συγκρατηθώ γιά νά μην τρελαθώ άπό τήν χαρά μου. "Οταν ρώτησα τούς γιατρούς σέ τί κατάσταση είναι τό μυαλό του. μού είπαν ότι είναι άψογο. Ό πατέρας καθώς καί ένας έν Χριστώ άδελφός ονόματι Γεώργιος προσευχήθηκαν καί έπικαλέστηκαν καί τήν βοήθεια τού άγίου Γεωργίου, φέρνοντας στήν εντατική καί τό άγιο λείψανο του. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι καί ό άγιος Γεώργιος βοήθησε, διότι δέν είναι μόνον «αιχμαλώτων έλευθερωτης» άλλά καί «άσθενούντων ιατρός».

Βέβαια, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τής έκκλησίας μας, όλοι οί άγιοι μάς συμπαραστέκονται καί μάς συντρέχουν σέ δύσκολες καταστάσεις, όταν όλα άνθρωπίνως είναι αδύνατα. Μέ τήν Χάρη τού Παντοδύναμου Θεού πού έχουν εισακούονται άπό τόν Κύριο πάντοτε, όταν τούς έπικαλούμαστε μέ πίστη.
Σέ 12 ήμέρες, όπως άκριβώς τό είχε πει ό π, 'Ιωάννης, μέ τίς πρεσβείες τών άγίων, τίς προσευχές τού π. 'Ιωάννου καί άλλων πατέρων καί έν Χριστώ άδελφών πού προσεύχονταν ό Νίκος άνοιξε τά μάτια καί είπε: «"Ολα
καλά», βάζοντας μία γάζα στήν τραχειοστο-μία, γιά νά ακούγεται ή φωνή του. Καί άρχισε νά επικοινωνεί χωρίς κανένα πρόβλημα.

Άπό κει καί πέρα άκολούθησαν έπεμβάσεις στήν γνάθο, γιατί είχε πολλαπλά κατάγματα. Σήμερα ό Νίκος είναι καλά, μιλάει παρ' ότι τού λείπει ένα κομμάτι άπό τήν γλώσσα, χωρίς αύτό νά είναι αισθητό στήν ομιλία του καί έργάζεται όπως καί πρώτα. Καί όλοι μαζί δοξάζουμε τόν Θεό, πού καί στήν σημερινή έποχή παρά τήν απιστία καί τήν άποστασία μας, παρ' όλο πού πολλές φορές πικραίνουμε τόν Θεό μέ τήν ζωή μας, ό Κύριος άκούει τίς πρεσβείες τών άγίων του. Ακόμη καί έκεί πού άδυνατεί ή έπιστήμη νά θεραπεύσει, έπεμβαί-νει ό Κύριος 'Ιησούς, ό πραγματικός ιατρός, καί θεραπεύει. Οφείλω σέ όλη μου τήν ζωή νά δοξάζω καί νά εύχαριστώ τόν Κύριο γιά τήν δωρεά του σέ μένα καί στήν οίκογένειά μου καί συγκεκριμένα στόν πατέρα μου, όπως τό ομολόγησα στόν ϊδιο μετά τά συμβάντα.
"Ας είναι δοξασμένο τό όνομά Του.

Θεοδώρα Καλαιδη-Μπουμπλέκα
Καπανδρίτι

"Ονομάζομαι Μαρία. Πήρα τηλέφωνο τόν πατέρα 'Ιωάννη νά τόν ρωτήσω γιά τήν νύφη μου, ή όποία δέν μπορούσε νά αποκτήσει παιδί. Ό πατήρ Ιωάννης μού είπε νά τό τάξουμε στούς αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο καί Ειρήνη καί τό παιδί θά έρθει πολύ πιό γρήγορα άπό ό,τι. περιμένουμε. Πράγματι, σέ έπτά μήνες γεννήθηκε πρόωρα ένα άγοράκι, τό οποίο μπήκε στήν θερμοκοιτίδα, έπειδή δέν μπορούσε νά άναπνεύσει. Ξαναπήρα τηλέφωνο τόν πάτερα 'Ιωάννη γιά νά κάνει προσευχή· μού είπε νά τό τάξουμε καί άν μπορούμε νά τού κάνουμε άεροβάπτισμα. Πράγματι, όταν ή νύφη μου τό φώναξε Ραφαήλ πάνω άπό τήν θερμοκοιτίδα, τό παιδί ανάπνευσε κανονικά καί τήν ίδια μέρα τό βγάλαμε. Σήμερα είναι ένα υγιέστατο μωρό βαπτισμένο μέ τό όνομα Ραφαήλ-Νικόλαος.

Λέγομαι Δέσποινα. Τηλεφώνησα στόν πατέρα Ιωάννη γιά την νύφη μου πού ήταν έγκυος καί είχε προβλήματα μέ τήν εγκυμοσύνη της. Σύμφωνα μέ τούς γιατρούς καί τίς εξετάσεις πού τήν κάνανε τό παιδί θά πέθαινε πρίν γεννηθεί, καί άν άκόμη γεννιόταν δέν θά ήταν άρτιμελές λόγω τού ότι τά χρωματοσώ-ματά του ήταν άνύπαρκτα. Ό πατήρ 'Ιωάννης μού είπε νά τό τάξουμε στούς άγιους Ραφαήλ. Νικόλαο καί Ειρήνη καί ότι τό παιδί θά γεννηθεί ύγιέστατο. Πράγματι, τό παιδί γεννήθηκε άρτιμελές. όμως χρειάστηκε νά μπει σέ θερμοκοιτίδα, γιατί ζύγιζε λιγότερο άπό ένα κιλό. "Οταν ξαναρωτήσαμε τόν πατέρα 'Ιωάννη, μάς είπε ότι πολύ π ιό σύντομα άπό ό,τι ύπολογίζουν οί γιατροί θά βγει τό παιδί άπό τήν θερμοκοιτίδα. Καί ότι θά γίνει μία κοπέλα μέχρι εκεί πάνω πού θά τήν χαίρονται καί θά τήν καμαρώνουν οί γονείς της. "Έτσι καί έγινε καί σήμερα ή Ραφαηλία είναι ένα ύγιέστατο κοριτσάκι.

Στίς 20 'Ιανουαρίου 2003 επισκέφθηκε τόν πατέρα μου στό σπίτι μου, στην Θεσσαλονίκη ό πατήρ Νεκτάριος 'Αντωνόπουλος, ηγούμενος της μονής Σαγματά στή Θήβα. Ζήτησε άπό τόν πατέρα νά τόν σταυρώσει, γιατί είχε κάποιο όγκο στό λαιμό καί είχε προγραμματίσει χειρουργείο τόν Μάρτιο. "Εναν μήνα μετά, μέ πήρε ό πατέρας τηλέφωνο μιά μέρα στήν δουλειά μου καί μού είπε ότι σήμερα έγινε τό χειρουργείο τού πατρός Νεκταρίου καί ότι ό πατήρ Νεκτάριος είναι καλά. 'Εγώ δέν κατάλαβα ότι μιλούσε ό πατέρας, γιά θαύμα καί πήρα τηλέφωνο, γιά νά μάθω πώς είναι ό πατήρ Νεκτάριος. "Ενας μοναχός μού είπε ότι θά γίνει τό χειρουργείο τόν άλλο μήνα, τόν Μάρτιο.
Παραμονή τού χειρουργείου πήρα τηλέφωνο νά θυμήσω στόν πατέρα νά κάνει προσευχή γιά τόν πατέρα Νεκτάριο καί μού είπε κατά λέξη: «Ό πατήρ Νεκτάριος είναι καλά». Τήν άλλη μέρα πήρα νά μάθω πώς πήγε τό χειρουργείο καί ένας μοναχός έκπληκτος, μού είπε ότι οί γιατροί δέν βρίσκουν τόν όγκο. Ό όγκος έξαφανίστηκε. Μετά μιά εβδομάδα μίλησα ολο χαρά στόν πατέρα Νεκτάριο, ό όποιος απο εϋγνωμοσυνη προσεφερε τήν ασημένια λειψανοθήκη τών άγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης πού είναι σήμερα μέσα τά ιερά λείψανα τών άγίων.

πηγη/ αντιγραφή