Συρία... ώρα 0 του π.Δημητρίου Θεοφίλου

Άλλοτε αδιάφορα και άλλοτε βιαστικά, προσπερνούσαμε ως τώρα, την είδηση που πάνω της «σκοντάφταμε» σχεδόν καθημερινά, είτε στις εφημερίδες, είτε στη τηλεόραση, είτε στο διαδίκτυο. Πλέον  ακούμε και βλέπουμε «επιλεκτικά», δεν θέλουμε να δούμε γύρω. να προβληματιστούμε να νοιαστούμε να σηκωθούμε από τον «αμαρτωλό», «ξέγνοιαστο» καναπέ μας, ξεχασμένοι, στην ανυπαρξία της θέασης γεγονότων, που κατασκευάζουν και εξελίσσουν, άλλοι για εμάς, δίχως εμάς. 

Μάλλον όμως έφτασε  η ώρα, να σταθούμε με προσοχή και να αφουγκραστούμε, βάζοντας «το αυτί κάτω στη γη», τα τύμπανα του πολέμου που πλησιάζει….

Το «έργο», μονότονα και τραγικά χιλιο-παιγμένο,  επαναλαμβάνεται με άλλους όρους για όλους εμάς,  έτσι λοιπόν και πάλι όλοι μας «στο ίδιο έργο θεατές».

Η Συρία, τούτη τη φορά εμποδίζει τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης, αντιστέκεται τόσο καιρό και ακυρώνει γεωπολιτικούς σχεδιασμούς και τυχοδιωκτισμούς. Οι μισθοφόροι ισλαμοφασίστες έχουν ηττηθεί κατά κράτος και καταφεύγουν σε φρικιαστικές γενοκτονίες, έτσι σήμανε η ώρα να δράσουν στο προσκήνιο τα αφεντικά τους που βιάζονται. Η πανάρχαια Συριακή Γη «πρέπει» πάση θυσία το συντομότερο δυνατόν, να χρησιμοποιηθεί ως προγεφύρωμα από τους ανιστόρητους γιάνκηδες και τους συνεταίρους τους, στη δολοφονία των λαών. Τα συμβόλαια θανάτου λαών και εθνών έχουν υπογραφεί σε οβάλ και τετράγωνα γραφεία, οι ρήτρες υπέρ ημερίας τρέχουν και οι έμποροι του θανάτου αγωνιούν, αφού για κάθε μέρα που περνάει χάνουν χρήμα και κέρδη  από την μελλοντική επίθεση στο Ιράν, η Συρία πρέπει να γίνει φιλική προς το Ισραήλ πάση θυσία, με οποιοδήποτε κόστος… και κατόπιν να γίνει προγεφύρωμα θανάτου.

Το ανθρωπιστικό κόστος αφήνει παντελώς αδιάφορη την «διεθνή κοινότητα» της «αγέλης των λύκων», με την ανάσα κρατημένη, αναμένουμε τις ραγδαίες εξελίξεις, μετά το Ιράκ, τη Λιβύη ακολουθεί η Συρία με ένα απροκάλυπτα ιμπεριαλιστικό παρεμβατισμό, ΗΠΑ, ΕΕ και Ισραήλ.

Η Ρωσία και η Κίνα πως θα αντιδράσουν;

Μήπως βρισκόμαστε στο κατώφλι ενός γενικευμένου πολέμου, με απρόβλεπτες συνέπειες; Τα αρπακτικά πολεμοκάπηλα γεράκια, διψάνε πάλι για αίμα,  βιάζονται να πουλήσουν όπλα και να σκορπίσουν αδιάκριτα τον θάνατο, εξαφανίζοντας λαούς, νέους, γέρους, γυναίκες, παιδιά, η πόρτα του «φρενοκομείου» ανοίγει διάπλατα.

Δυο σιωπές δεσπόζουν, τούτη τη δύσκολη ώρα, η σιωπή του Θεού, που πάντα μέσα στην ιστορία αφήνει χώρο και χρόνο στην ανθρώπινη ελευθερία να δράσει και να παραβιάσει όρους και όρια και η σιωπή του ανθρώπου, που κρύβει είτε φόβο είτε ενοχές, στη παρούσα συγκυρία οι δύο σιωπές συγχρονισμένα, χτυπούν συναγερμό στην ανθρωπότητα να αντιδράσει, να αναχαιτίσει τον «Αρμαγεδδώνα» που έρχεται και τούτη την φορά την απειλεί, με οριστικό αφανισμό.

Είναι γνωστό πως εδώ και τέσσερις μήνες,  έχουν απαχθεί από φονταμενταλιστές εγκληματίες, οι δύο επίσκοποι Παύλος και Ιωάννης, στην σπαρασσόμενη από εμφύλιο Συρία. Η τύχη τους κατά πάσα πιθανότητα είναι τραγική. Οι συστημικές κατά τόπους εκκλησίες ποιούν  «δημόσιες σχέσεις» με «οβάλ δηλώσεις» και μηδενική δράση. 

Η ρωσική εκκλησία, εξαντλήθηκε σε  κάποιους «λεονταρισμούς» προφανώς αφού δεν συμπίπτει η όποια ανάληψη ενεργούς δράσης με τους ευρύτερους γεωπολιτικούς της σχεδιασμούς, μα τελικά δεν έπραξε τίποτε. Στον ίδιο «ήχο πλάγιο της σιωπής»  το οικουμενικό πατριαρχείο, η ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η εκκλησία της Ελλάδας και το «ατροφικό φοβικό και ελλειμματικό» ελληνικό  υπουργείο των εξωτερικών. Όλοι αυτοί αρκέσθηκαν σε μεγαλόστομες δηλώσεις, κενές περιεχομένου με παντελή απουσία ανάληψης συγκεκριμένων πρωτοβουλιών. Ο διεθνής παράγοντας (ΗΠΑ και ΕΕ) σιωπούν ενοχικά, αφού είναι οι διοργανωτές και προμηθευτές όπλων όλης αυτής της αιματοχυσίας στη Συρία. 

Τελικά δεν υπάρχει κανείς…. που να νοιάζεται για τόσο αχνιστό αίμα που χύνεται;

Δεν υπάρχει κανείς …  που να εκτεθεί, να διαφοροποιηθεί και να προτάξει τα «στήθη του» στη τόση μισαλλοδοξία; στα τόσα συμφέροντα στο τόσο αφανισμό ανθρώπων, εικόνων του Θεού, με τη προσχηματική δικαιολογία της θρησκευτικής αντιπαράθεσης, ενώ ξέρουμε όλοι καλά πως οι πραγματικές αιτίες είναι ο γεωπολιτικός  έλεγχος  της περιοχής και η εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών.

 πηγή