Τὸ ὅτι ὁ πάπας εἶναι σοῦπερ ἀντίχριστος, κι ἂν δὲν μᾶς τὸ ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, θὰ τὸ μαθαίναμε ἀπὸ τὴν Β΄ Βατικανὴ σύνοδο, ποὺ συνῆλθε πρὶν ἀπὸ πενήντα χρόνια καὶ ἀνεκήρυξε τὸν πάπα ἀνώτερον τοῦ Θεοῦ δογματίζοντας, ὅτι ὁ Θεὸς ὀφείλει νὰ εὐθυγραμμίζῃ τὶς κρίσεις του μὲ τὶς κρίσεις τοῦ πάπα!
Καὶ ἐπειδὴ ἡ σχιζοφρενικὴ αὐτὴ ἀπόφασι δὲν γίνεται ἴσως πιστευτή, θὰ παραθέσω τὸ ἀπόσπασμα τῆς ἀποφάσεως τῆς σατανικῆς αὐτῆς συνόδου ποὺ ἀφορᾷ στὸ θέμα μας, μήπως ἀντιληφθοῦν ὅλοι οἱ παπολιγούρηδες ποιός εἶναι ὁ πάπας μὲ τὸν ὁποῖον θέλουν νὰ μᾶς ἑνώσουν.
Λέγει λοιπὸν ἡ σύνοδος αὐτή• «Ὁ πάπας εἶναι ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΘΕΟΣ... ἡ δὲ ἐξουσία του ἐκτείνεται στὰ οὐράνια, τὰ γήινα καὶ τὰ καταχθόνια. Ὁ πάπας εἶναι ΑΛΑΘΗΤΟΣ ὅπως ὁ Θεός, καὶ ἔχει τὴν δύναμη νὰ κάνη καθετὶ ποὺ ὁ Θεὸς κάνει... Νὰ πράξει καθετὶ ποὺ τοῦ εἶναι ἀρεστό... Τοποτηρητής τοῦ Θεοῦ. Νὰ ἔχει ἀντιρρήσεις ἔναντι τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν ἐντολῶν ποὺ οἱ ἀπόστολοι μετέδωκαν. Ἔχει τὸ δικαίωμα καὶ τὴν ἐξουσία νὰ διορθώνει καθετὶ τὸ ὁποῖο θεωρεῖ ἀναγκαῖο μέσα στὴν Καινὴ Διαθήκη. Δύναται νὰ μεταβάλλει τὰ ἴδια τὰ Μυστήρια ποὺ ἔχουν ὁριστεῖ καὶ θεσπιστεῖ ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ πάπας εἶναι πιὸ ψηλὰ ἀπ’ ὅλους τοὺς νόμους. Ἂν ὁ πάπας ἀποφασίσει ἐνάντια στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ, τότε ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ διορθωθεῖ καὶ νὰ μεταβληθεῖ. Ὁ πάπας εἶναι τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας καὶ ἡ ἀνταύγειά της. Ὁ πάπας εἶναι τὸ πᾶν ἐπὶ πάντων καὶ τὰ πάντα δύναται» (βλ. Εὐθυμίας μοναχῆς, Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, ὁ Πάπας καὶ τὸ ἄναλον ἅλας, ἐφημ. Ὀρθόδοξος Τύπος, φ. 1842, 30/7/2010• φ. 1881, 3/6/2011 καὶ Σ. Νόσωφ, «Ὁ Παπισμὸς καὶ οἱ ἀγῶνες του κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας». Μετάφρ. Χαρ. Ἰ. Ἀσιώτη 1997, σελ. 23-27).
Εἴπατε τίποτε;
Τοῦτο τὸ ἀδιανόητο καὶ σχιζοφρενικὸ δὲν ἐτόλμησε νὰ διανοηθῇ οὔτε αὐτὸς ὁ ἑωσφόρος, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ προφήτης Ἠσαΐας γράφει, ὅτι μόνο διενοήθη νὰ γίνῃ ὅμοιος μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἐξέπεσε τῆς οὐρανίου δόξης του κι ἀπὸ ἄγγελος φωτεινὸς ἔγινε δαίμονας σκοτεινός• «Πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωῒ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τὴν γῆν... Σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου· Εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου..., ἔσομαι ὅμοιος τῷ Ὑψίστῳ. Νῦν δὲ εἰς ᾅδην καταβήσῃ καὶ εἰς τὰ θεμέλια τῆς γῆς» (Ἠσ. 14,12-15).
Ἂν ὁ ἑωσφόρος, τὸ μεγαλύτερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ὁ πρῶτος τῶν ἀρχαγγέλων καὶ πασῶν τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων, ἐτιμωρήθη τόσον αὐστηρὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ὅταν διενοήθη νὰ γίνῃ ὅμοιος μὲ τὸν Θεό, πόσον μεγαλυτέρα ἄρα τιμωρία περιμένει τὸν πάπα καὶ τοὺς ἀκολουθοῦντας αὐτόν! Ἀκόμα δὲ μεγαλυτέρα τιμωρία περιμένει τοὺς ὀρθοδόξους ἐκείνους πατριάρχες, ἀρχιεπισκόπους, ἀρχιερεῖς καὶ λοιποὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ποὺ ἄφησαν τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἀκολουθοῦν τὸ ζοφερὸ σκοτάδι τοῦ παπισμοῦ, ἐὰν δὲν μετανοήσουν καὶ δὲν ταπεινωθοῦν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ποῦ ὅμως τέτοια ταπείνωσι! Εὐκολώτερο φαίνεται νὰ μετανοήσῃ ὁ ἑωσφόρος παρὰ ὁ πάπας καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες αὐτόν.
Ἀλλ’ ἡμεῖς, ὁ πιστὸς κλῆρος καὶ λαὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἂς βροντοφωνάξωμε μαζὶ μὲ τὸν Ἰωσὴφ τὸν Βρυέννιον• «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σοι, πατροπαράδοτον σέβας· οὐκ ἀφιστάμεθά σου, μῆτερ εὐσέβεια· ἐν σοὶ γὰρ ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα· εἰ δὲ καλέσει καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα». Παραμένοντες πιστοὶ εἰς τὴν Ἐγκύκλιον τῶν πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τοῦ 1848 λέγομεν στεντορίᾳ τῇ φωνῇ πρὸς πάντας• «Παρ᾽ ἡμῖν οὔτε πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησάν ποτε εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν πατέρων αὐτοῦ».
τοῦ ἀρχιμ. Μαξίμου Δ. Καραβᾶ,
καθηγουμένου τῆς ἱ. μονῆς Ἁγ. Παρασκευῆς Μηλοχωρίου - Ἑορδαίας
Xριστιανική Σπίθα
πηγη
