ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ «Ίδε υγιής γέγονας. Μηκέτι αμάρτανε!» Το Ευαγγέλιο της Κυριακής του Παραλύτου 6 Μαίου 2012. Ευαγγελιστής Ιωάννης κεφάλαιο ε΄ 1-15 και το κήρυγμα

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής του Παραλύτου 6 Μαίου 2012.

Ευαγγελιστής Ιωάννης κεφάλαιο ε΄ 1-15.

Κείμενο:
1 Μετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα. 2 ἔστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. 3 ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. 4 ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. 5 ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. 6 τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 7 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγὼ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. 8 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 9 καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. 10 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· Σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. 11 ἀπεκρίθη αὐτοῖς· Ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 12 ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· Τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 13 ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. 14 μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. 15 ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ. 

Μετάφραση:
Ύστερα απ΄ αυτά, οι Ιουδαίοι είχαν μια γιορτή, κι ο Ιησούς ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα. Κοντά στην προβατική πύλη, στα Ιεροσόλυμα, υπάρχει μια δεξαμενή με πέντε στοές, που εβραϊκά ονομάζεται Βηθεσδά. Σ΄ αυτές τις στοές κείτονταν πολλοί άρρωστοι, τυφλοί, κουτσοί, παράλυτοι, που περίμεναν να αναταραχθεί το νερό· γιατί, από καιρό σε καιρό, ένας άγγελος Κυρίου κατέβαινε στη δεξαμενή κι ανατάραζε τα νερά· όποιος, λοιπόν, έμπαινε πρώτος μετά την αναταραχή του νερού, αυτός γινόταν καλά, όποια κι αν ήταν η αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε. Εκεί ήταν κι ένας άνθρωπος, άρρωστος τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. Όταν τον είδε ο Ιησούς κατάκοιτο, τον ρώτησε: «Θέλεις να γίνεις καλά;» Ήξερε πως ήταν έτσι για πολύν καιρό. «Κύριε», του αποκρίθηκε ο άρρωστος, «δεν έχω κανέναν να με βάλει στη δεξαμενή μόλις αναταραχτούν τα νερά· έτσι, ενώ εγώ προσπαθώ να πλησιάσω μόνος μου, πάντοτε κάποιος άλλος κατεναίνει στο νερό πριν από μένα.» Ο Ιησούς του λέει: «Σήκω πάνω, πέρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Κι αμέσως ο άνθρωπος έγινε καλά, σήκωσε το κρεβάτι του και περπατούσε. Η μέρα που έγινε αυτό ήταν Σάββατο. Έλεγαν, λοιπόν, οι Ιουδαίοι άρχοντες στο θεραπευμένο: «Είναι Σάββατο, και δεν επιτρέπεται να σηκώνεις το κρεβάτι σου». Αυτός όμως τους απάντησε: «Εκείνος που μ΄ έκανε καλά, εκείνος μου είπε πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Τον ρώτησαν: «Ποιος είναι ο άνθρωπος που σου είπε πάρε το και περπάτα;» Ο θεραπευμένος όμως δεν ήξερε να πει ποιος ήταν, επειδή ο Ιησούς είχε φύγει απαρατήρητος εξαιτίας του πλήθους που ήταν μαζεμένο εκεί. Αργότερα ο Ιησούς τον βρήκε στο ναό και του είπε: «Βλέπεις, έχεις γίνει καλά· από΄ δω και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτα χειρότερο». Ο άνθρωπος έφυγε αμέσως κι ανάγγειλε στους Ιουδαίους άρχοντες ότι ο Ιησούς ήταν αυτός που τον γιάτρεψε.

Σχόλια:

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ

«Ίδε υγιής γέγονας. Μηκέτι αμάρτανε!»

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ κλήρο της ανθρώπινης ζωής, μια συγκλονιστική πραγματικότητα που οι άνθρωποι καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε καθημερινά. Κι αν ακόμα δεν έτυχε να σταθούμε προσωπικά αντιμέτωποι μαζί της, αρκεί μια επίσκεψη μας σ’ ένα νοσοκομείο για να διαπιστώσουμε την τραγική παρουσία της. Ανθρώπινες υπάρξεις καθηλωμένες στα κρεβάτια, κορμιά σκελετωμένα, πρόσωπα χλωμά, μάτια κλαμμένα, βογγητά, κραυγές, θρήνοι, φωνές απόγνωσης, παρακλήσεις για βοήθεια είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν το σκηνικό των χώρων, όπου κυριαρχεί παντοδύναμα η αρρώστια.
Μπροστά στο φαινόμενο αυτό της ασθένειας ο άνθρωπος ανέκαθεν στάθηκε με δέος και απορία. Και το ερώτημα που τον απασχόλησε βασανιστικά και εξακολουθεί να τον προβληματίζει επίμονα είναι: Που οφείλεται η αρρώστια; Ποιά είναι τα αίτια προελεύσεως της;
Στο πανανθρώπινο τούτο ερώτημα απάντηση έρχεται να δώσει σήμερα ο Κύριος μας με τη θαυμαστή θεραπεία του παραλυτικού της Βηθεσδά. Ο λόγος που του απηύθυνε, όταν μετά την ίαση του τον συνάντησε στο ναό, αποτελεί το κλειδί, με το οποίο μπορούμε να κατανοήσουμε τις αιτίες της αρρώστιας. «Ίδε υγιής γέγονας. Μηκέτι αμάρτανε».

Οι αιτίες της αρρώστιας

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ αρρώστιας συχνά σχετίζεται με την αμαρτία. Όπως ο θάνατος και η φθορά αρχή και ρίζα έχει την πτώση και την αποστασία του ανθρώπου, έτσι και η ασθένεια. Στις πιο πολλές περιπτώσεις τα αίτια της είναι ψυχικά και ηθικά. «Τα πλείονα των νοσημάτων εξ αμαρτημάτων εστί ψυχικών», διδάσκει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Την αλήθεια αυτή μας υπογραμμίζει με πολλή έμφαση ο υμνογράφος του Παρακλητικού Κανόνος: «Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή...». Την ίδια εξήγηση δίνει και ο Κύριος για την ασθένεια του Παραλυτικού. Η σύσταση Του «μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον σοι τι γένηται», φανερώνει πως αιτία της πολυχρόνιας παράλυσης του ήταν οι προσωπικές του αμαρτίες.
Εκτός από την αμαρτία η αρρώστια μερικές φορές οφείλεται και στην παιδαγωγούσα αγάπη του Θεού. Επιτρέπει, δηλαδή, ο Θεός να δοκιμαστούμε στο κρεβάτι του πόνου για να φανεί η αρετή και η πιστότητα των εκλεκτών Του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πολύαθλος Ιώβ. Ο Θεός παραχώρησε να δοκιμαστεί για να αποδειχθεί η ακλόνητη πίστη και η μεγάλη υπομονή του.
Πέρα από τις παραπάνω αιτίες, η αρρώστια πολλές φορές μπορεί να έχει αίτια καθαρά φυσικά ή ακόμη την απερισκεψία και την αμέλεια του ανθρώπου να διαφυλάξει το πολύτιμο αγαθό της υγείας. Πόσες και πόσες φορές δεν εκθέτουμε την υγεία μας σ’ ένα πλήθος κινδύνων κι εμείς οι ίδιοι! Και φυσικά αυτή την επιπολαιότητα μας την πληρώνουμε με τίμημα πολύ ακριβό.

Ο Χριστός απέναντι στην αρρώστια

ΠΟΙΑ ΥΠΗΡΞΕ η στάση του Χριστού απέναντι στην αρρώστια; Η ασθένεια είναι από τα μεγάλα δεινά που πλήττουν τον άνθρωπο. όμως ο ασθενής είναι πρόσωπο συμπαθές και ιερό. Γι’ αυτό και ο Κύριος στάθηκε κοντά στους αρρώστους με απέραντη συμπάθεια και στοργή. Υπήρξε ο μεγάλος ιατρός που έσκυψε γεμάτος αγάπη πάνω από τον ανθρώπινο πόνο και χάρισε την ίαση σ’ ένα πλήθος δυστυχισμένων υπάρξεων. Τα περισσότερα από τα θαύματα Του, που μας περιγράφουν οι ιεροί Ευαγγελιστές, απέβλεπαν στην αντιμετώπιση της αρρώστιας και την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Όπως μας αναφέρει το βιβλίο των Πράξεων, ο Χριστός «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας τους κατασυναστευομένους υπό του διαβόλου» (10,38).
Αλλά ο Κύριος δεν περιορίστηκε στην αποκατάσταση της υγείας του σώματος μόνο. Παράλληλα φώτισε και τις βαθύτερες αιτίες της αρρώστιας. Ενέτεξε τον πόνο και την ασθένεια στην οικονομία της σωτηρίας. Και υπογράμμισε ακόμη και με το σταυρικό Του πάθος τον εξαγνιστικό χαρακτήρα της δοκιμασίας. Με τα θαύματα Του σε διαφόρους ασθενείς προσέφερε ταυτόχρονα και τη σωτηρία. Θεράπευε το σώμα, αλλά συνάμα ελευθέρωνε και την ψυχή από το ζυγό των παθών και της αμαρτίας. Τα όσα ενεργούσε φανέρωναν τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού και σήμαιναν την απαρχή του θριάμβου Του πάνω στο διάβολο. Έτσι πραγματοποιήθηκε η προφητεία του προφήτου Ησαΐα: «Αυτός (ο Μεσσίας) τας ασθενείας ημών έλαβε και τας νόσους εβάστασε» (53,4).
Και η ιατρική επιστήμη; Ίσως αναρωτηθούν μερικοί. Δεν έχει καμιά θέση σε μια χριστιανική αντιμετώπιση της αρρώστιας; Ασφαλώς και έχει. Η διδασκαλία της Αγίας Γραφής όχι μόνο δεν αποκλείει την παρέμβαση της επιστήμης, αλλά αντίθετα την αποδέχεται και την τιμά. Ο Θεός, τονίζει ο σοφός Σειράχ, «έδωκεν ανθρώποις επιστήμην ενδοξάζεσθαι εν τοις θαυμασίοις αυτού» (38,6). Και αλλού: «Τίμα ιατρόν...Και γαρ αυτόν έκτισε Κύριος» (στιχ. 1). Μόνο που δεν πρέπει να θεοποιούμε την επιστήμη. Αυτό άλλωστε συνιστούν και κορυφαίοι ιατροί. Οι δυνατότητες της ιατρικής επιστήμης παρά τις θεαματικές προόδους της είναι περιορισμένες. Πάνω από την επιστήμη στέκεται ο παντοδύναμος Κύριος, ο μεγάλος ιατρός ψυχών και σωμάτων. Γι’ αυτό πρωτίστως σ΄αυτόν θα πρέπει να καταφεύγουμε με θερμή προσευχή. Το Πνεύμα του Θεού συνιστά: «Τέκνον, εν αρρωστήματι σου...εύξαι Κυρίω και αυτός ιάσεται σε» (Σοφ. Σειρ.38,9).

Πως αντιμετωπίζουμε οι χριστιανοί την αρρώστια;

ΑΝ ΑΙΤΙΑ ΒΑΘΥΤΕΡΗ της αρρώστιας είναι η αμαρτία, τότε η ριζική αντιμετώπιση της βρίσκεται στον Χριστό, τον νικητή του θανάτου και της αμαρτίας. Σ’ Εκείνον που ανέλαβε στους ώμους Του τις ασθένειες μας και βάστασε πάνω Του τις νόσους μας (Ματθ, 8, 17 & Ησαΐας 53, 4) για να θριαμβεύσει πάνω στα δεινά της ανθρωπότητας και να μας χαρίσει το πλήρωμα της αληθινής ζωής και υγείας. Και αν αιτία δικών μας ασθενειών, όχι σπάνια, είναι οι προσωπικές μας αμαρτίες και η άτακτη ζωή μας, τότε η ίαση μας βρίσκεται στην απαλλαγή από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της αμαρτίας και των παθών. Το συμπέρασμα αυτό συνάγουμε από τον σημερινό λόγο του Κυρίου μας προς τον θεραπευμένο παραλυτικό: «Βλέπεις, έχεις γίνει καλά. Από δω και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτε χειρότερο»!
Όσο διαρκεί ο σημερινός κόσμος, η ανθρωπότητα θα να υφίσταται τις συνέπειες της αμαρτίας, τον πόνο και την αρρώστια. Όμως ο Χριστός με το Πάθος Του, παίρνοντας πάνω του «τας ασθενείας ημών», τους έδωσε νέο νόημα: όπως κάθε πόνος, έχουν κι αυτές στο εξής λυτρωτική αξία. Μας συνδέουν με τον πάσχοντα Χριστό. Εξαγνίζουν την ύπαρξη μας. Γι’ αυτό και ο χριστιανός στην ώρα ακριβώς που πονά και δοκιμάζεται από την αρρώστια, χαίρεται. Χαίρεται κι ελπίζει και υπομένει, διότι «ανταναπληροί τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού εν τη εαυτώ σαρκί...» (Κολ. 1, 24).
Ωστόσο η αρρώστια δεν παύει να είναι μια οδυνηρή περιπέτεια. Μια μεγάλη δοκιμασία. Γι’ αυτό και ως χριστιανοί έχουμε χρέος να στεκόμαστε με αυταπάρνηση κοντά στους αρρώστους αδελφούς μας. Να τους συμπονούμε και να τους υπηρετούμε. Υπηρετώντας τους αρρώστους, υπηρετούμε στον ίδιο τον Ιησού στο πρόσωπο των μελών Του που υποφέρουν. «Ησθένησα, και επεσκέψασθε με» θα τον ακούσουμε να λέει κατά την μέρα της κρίσεως (Ματθ. 25, 36). Ο άρρωστος στον χριστιανικό κόσμο δεν είναι πια ο καταραμένος, από τον οποίο αποστρέφει κανείς το βλέμμα του. Είναι πρόσωπο ιερό, η εικόνα και ο ελάχιστος αδελφός του Ιησού, κοντά στον οποίο οφείλουμε να σταθούμε με απεριόριστη στοργή και αγάπη.
Ο Κύριος ας μας ενδυναμώνει με τη χάρη Του για να μπορούμε να εκπληρώνουμε με προθυμία και χαρά το ιερό τούτο χρέος μας. Αμήν. 

πηγή