ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΓΙΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ

Η   Ο Μ Ο Λ Ο Γ Ι Α   Τ Ο Υ   Τ Υ Φ Λ Ο Υ

«οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.»                          (Ἰωαν. θ΄ 3)

Ο ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΤΥΦΛΟΣ:  Ὁ τυφλός ἄνθρωπος καθισμένος καθημερινά στήν ἄκρη τοῦ δρόμου ἁπλώθει ἱκετευτικά τό χέρι μέ ἀνοιχτή τήν παλάμη καί στηρίζεται στά αἰσθήματα ἀγάπης, φιλανθρωπίας καί συμπόνοιας τῶν συνανθρώπων του.  Νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι τότε δέν ὑπῆρχαν συστήματα φιλανθρωπίας ὀργανωμένα, ὅπως τά γνωρίζουμε σήμερα, μήτε ἀπό τό κράτος μήτε ἀπό ἰδιῶτες.  Ὅποιος ἦταν σέ κατάσταση δυστυχίας καί ἀνάγκης ἐξηρτᾶτο ἀπό τήν καλή θέληση τῶν ἄλλων.  Τό κεντρικό πρόσωπο τοῦ εὐαγγελίου τῆς ἡμέρας εἶχε γεννηθεῖ τυφλός.

Η ΑΠΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ:  Οἱ Μαθητές τοῦ Κυρίου ἐνώπιον τῆς θέας τοῦ τυφλοῦ ἐρωτοῦν τόν Κύριο νά μάθουν, ἄν ἡ τύφλωση τοῦ ἀνθρώπου ὀφείλετο στίς προσωπικές του ἁμαρτίες ἤ σ’ ἐκεῖνες τῶν γονιῶν του, ὥστε νά γεννηθεῖ αὐτός τυφλός.  Ὁ Κύριος ἀπάντησε πρός τούς Μαθητές ὅτι ἡ πάθηση αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου δέν ὀφειλόταν οὔτε στίς προσωπικές του ἁμαρτίες οὔτε σ’ ἐκεῖνες τῶν δικῶν του.  Τότε γιατί γεννήθηκε τυφλός; Ἡ ἀπάντηση δόθηκε «ἵνα φανερωθῇ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ»  (Ἰωαν. θ΄ 3)  Τό πρόσωπο τούτου τοῦ τυφλοῦ ἀνδρός ἐπρόκειτο νά χρησιμεύσει ὡς τό δοχεῖο τῆς ὑποδοχῆς τῆς ἐνεργείας τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.  Τό σχόλιο τοῦ Κυρίου δέ μᾶς λέγει ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἦταν ἀναμάρτητος.  Ἡ πάθησή του ὅμως δέ συνδεόταν μέ τίς ἁμαρτίες του.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ:  Ὁ Κύριος μετά ἀπό σύντομη προετοιμασία τῶν Μαθητῶν καί τῶν λοιπῶν ἀκολούθων του προχωρεῖ στό νά ὑπενθυμίσει ὅτι Ἐκεῖνος ἐπιβάλλεται νά ἐπιτελεῖ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, ἐφ’ ὅσον διαρκεῖ τό φῶς τῆς ἡμέρας, γιατί ἔρχεται ἡ νύχτα, καί ἡ συνέχιση τῆς ἐργασίας μέσα στό σκοτάδι, ἀποβαίνει δύσκολη.  Κάτω ἀπό τόν ὅρο ἡμέρα ὁ Κύριος ἐννοεῖ τήν παρούσα ζωή.  Κάτω δέ ἀπό τόν ὅρο νύκτα ὑπαινίσσεται τό τί ἀκολουθεῖ μετά θάνατο.  Ὕστερα ἀπό αὐτά ὁ Κύριος φτύνει στό χῶμα, κατασκευάζει πηλό, χρίει τίς κόγχες τῶν ματιῶν τοῦ τυφλοῦ καί τόν στέλνει στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ γιά νά νιφτεῖ.  Ἀφοῦ ὁ τυφλός νίφτηκε τά μάτια του ἔλαβαν φῶς καί ἔτσι κυκλοφοροῦσε χωρίς τήν ἀνάγκη βοηθείας καί ἀπολαμβάνοντας τούς καρπούς τῆς εὐεργεσίας τοῦ Κυρίου.

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ: Ὁ τυφλός ἦταν σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους τοῦ τόπου καλά γνωστός. Τώρα πού ὁ χῶρος ὅπου καθόταν παρουσιάζεται ἄδειος, οἱ ἄνθρωποι τόν ἀναζητοῦν καί σχολιάζουν τί ἀπέγινε.  Ὅταν δέ τόν βλέπουν μπροστά τους ἀμφιβάλλουν ἄν εἶναι ὁ ἴδιος.  Ἐκεῖνος τούς βεβαιώνει ὅτι πράγματι εἶναι ὁ πρώην τυφλός.  Τότε ζήτησαν νά μάθουν τίς λεπτομέρειες τῆς θεραπείας του.  Ἐκεῖνος τούς διηγήθηκε τά σχετικά καί τούς φανέρωσε ὅτι κάποιος ἄνθρωπος μέ τό ὄνομα Ἰησοῦς τοῦ ὑπέδειξε τί νά κάμει καί ἐγένετο ὑγιής.

Ο ΤΥΦΛΟς ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ: Τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ ἔτυχε νά γίνει ἡμέρα Σάββατο.  Αὐτό ἐνόχλησε τούς Φαρισαίους καί τούς ἔδωσε ἀφορμή νά κατακρίνουν τόν Κύριο σάν καθαιρέτη τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου.  Τό ὅτι ἕνας δυστυχισμένος μέχρι χθές συνάνθρωπός τους, ἀπό σήμερα εἶχε φῶς στά μάτια του, δέν τούς χαροποιοῦσε οὔτε τούς συγκινοῦσε.  Τούς ἐνδιέφερε πιό πολύ ἡ τυπολατρία καί ὄχι ἡ εὐεργεσία πρός τόν ἄνθρωπο.  Ζήτησαν νά μάθουν τά σχετικά μέ τή θεραπεία τοῦ τυφλοῦ ὄχι ἀπό ἐνδιαφέρον ἀλλά γιά νά βροῦν σημεῖα νά κατακρίνουν καί νά φθονήσουν.  Ὁ τυφλός ὅμως τούς ἀπαντᾶ ἁπλά, καθαρά καί ἀπροσποίητα.  Αὐτοί δέν εἶναι μαθημένοι νά κινοῦνται σέ τέτοια πλαίσια.  Γιά τοῦτο καί δέν ἦταν καθόλου εὐχαριστημένοι μέ τήν ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων.

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ: Οἱ Φαρισαῖοι δέν ἀρκέσθησαν στό νά ἀνακρίνουν καί νά κατακρίνουν τόν τυφλό.  Θέλησαν νά δημιουργήσουν ζήτημα μέ τούς γονεῖς του.  Ἐπειδή ὅμως οἱ γονεῖς τοῦ τυφλοῦ ἐγνώριζαν τίς διαθέσεις τῶν Φαρισαίων, στήν ὁμολογία τους φανέρωσαν μόνο ὅτι ὁ τυφλός ἦταν πράγματι ὁ υἱός τους ἀλλά ἀπέφυγαν νά ἀναφέρουν ὅτι γνώριζαν τό θαῦμα τοῦ Κυρίου.  Εὔσχημα παρέπεμψαν τούς Ἰουδαίους στόν τυφλό γιά νά τούς ἀπαντήσει στίς ἀπορίες τους, γιατί φοβόντουσαν ὅτι θά τούς κήρυσσαν ἀποσυνάγωγους, θά τούς ἀπέβαλλαν ἀπό τή Συναγωγή.  Ἤδη οἱ Φαρισαῖοι εἶχαν προαποφασίσει νά κηρύξουν ἀποσυνάγωγο ὅποιον ὁμολογοῦσε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Μεσσίας.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΥΦΛΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ: Ὅταν οἱ Φαρισαῖοι δέν ἠδυνήθησαν νά βγάλουν ὁποιαδήποτε λόγια ἀπό τό στόμα τῶν γονιῶν τοῦ τυφλοῦ κάλεσαν γιά δεύτερη φορά τόν ἴδιο.  Τοῦ συνέστησαν νά δοξολογήσει τό Θεό.  Ἀξίωσαν δέ ὅτι ὁ Χριστός – ἀπέφυγαν νά τόν ὀνομάσουν – ἦταν ἁμαρτωλός.  Τότε ὁ τυφλός μέ θάρρος καί παρρησία τούς εἶπε: ἄν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἁμαρτωλός ἐγώ δέν τό γνωρίζω.  Γνωρίζω μόνο ὅτι πρίν ἤμουν τυφλός καί τώρα βλέπω.  Προχώρησαν ἔπειτα νά ζητήσουν νά ἀκούσουν καί πάλι τίς λεπτομέρειες τοῦ θαύματος.  Ὁ πρώην τυφλός τούς ἀρνήθηκε ἀξιώνοντας ὅτι «σᾶς εἶπα ἤδη, γιατί ἐρωτᾶτε πάλιν; Μήπως σκέπτεσθε νά τόν ἀκολουθήσετε καί ἐσεῖς;» Τότε θύμωσαν, τόν ἔβρισαν καί τόν ἔδιωξαν.

Ο ΘΕΡΑΠΕΥΘΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ:  Πολύ σύντομα ὁ Κύριος ἔμαθε γιά τή συμπεριφορά τῶν Φαρισαίων ἀπέναντι στόν πρώην τυφλό.  Τόν ἀναζήτησε, τόν βρῆκε καί συνομίλησε μαζί του.  Τόν ρώτησε: «Σύ πιστεύεις εἰς τόν υἱόν τοῦ Θεοῦ;»  Ὁ ἄνθρωπος εἶπε: «καί τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;»  Ὁ Κύριος τοῦ εἶπε: «καί ἑώρακας αὐτόν καί ὁ λαλῶν μετά σοῦ ἐκείνος ἐστιν». Αὐτός τόν ὁποῖον ἔχεις δεῖ καί αὐτός ὁ ὁποῖος συνομιλεῖ μαζί σου Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.  Ὁ ἄνθρωπος περιχαρής ἔκαμε τήν ὡραία ὁμολογία του: «πιστεύω, Κύριε· καί προσεκύνησεν αὐτῷ».  (Ἰωαν. θ΄ 38)  Ὁ πρώην τυφλός ἐκδήλωσε τήν πίστη του στό πρόσωπο τοῦ Μεσσία Χριστοῦ καί γονυπετής τόν ἐλάτρευσε.  Κύριε, μέγα σου τό ἔλεος δόξα σοι!