ΔΙΚΑΣΟΝ ΚΥΡΙΕ ΤΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΤΑΣ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες λαίλαπα κατέστρεψε  ἀνελέητα τό φυσικό κάλλος μιᾶς ἀπό τίς ὡραιότερες  περιοχές πάνω ἀπό τήν πόλη τῶν Πατρῶν. Ἐπί ὧρες  καί ἡμέρες, τό πράσινο στίς περιοχές Καστριτσίου,  Ἀργυρῶν, Σελλῶν, Πλατανίου, πάλευε μέ τήν φωτιά  χωρίς νά μπορῇ νά ἀντισταθῇ στήν καταστροφική  της μανία. Κινδύνευσαν οἰκισμοί, καταστράφηκαν περιουσίες.  Ἀνθρώπινες ζωές ἀπειλήθηκαν, τήν ὥρα πού  πάλευαν μέ τίς φλόγες, προκειμένου νά μή  ἐπεκταθῇ ἡ μανία τῆς πυρκαϊᾶς σέ κατωκημένες  περιοχές. Ἐκτός ἀπό τόν τρόμο καί τήν οἰκολογική  καταστροφή, ἡ ὁποία εἶναι πολύ μεγάλη καί  δημιουργεῖ θλίψη στήν καρδιά, ἕνα πυκνό σύννεφο  καπνοῦ μέ ἄσχημα ἀποτελέσματα γιά τήν ὑγεία  τῶν ἀνθρώπων καί κυρίως ἐκείνων πού ἔχουν  προβλήματα, ὅπως ἀναπνευστικά κ.λ.π.,  ἐσκέπασε τόν οὐρανό τῆς πόλεως, δημιουργώντας  καί ἀνάλογα συναισθήματα. Εἴδαμε ἀπό κοντά τόν ἀγῶνα γιά τήν κατάσβεση  τῆς φωτιᾶς, τήν μάχη μέ τίς φλόγες τῶν  Πυροσβεστῶν  καί τῶν ἄλλων δυνάμεων, πού ἐβοήθησαν  ἀπό ξηρᾶς καί ἀέρος γιά νά περιορισθῇ  τό κακό, παρά τίς λίαν ἀντίξοες καιρικές  συνθῆκες. Ζήσαμε τήν ἀγωνία, ὅσων συντόνιζαν  τό δύσκολο ἔργο, ἀλλά καί τήν ἀγωνία τῶν  κατοίκων τῆς περιοχῆς καί τόν πόνο τους γιά  τό μεγάλο κακό. Ὅλους προσπαθήσαμε,  νά τούς ἐμψυχώσωμε καί νά τούς στηρίξωμε. Τόσο κατά τήν διάρκεια τῆς καταστροφῆς,  ὅσο καί μετά, ἀνέβαιναν στόν νοῦ μας  κάποιες σκέψεις, τίς ὁποῖες ἐπιθυμοῦμε νά  ἐκφράσωμε καί νά τίς μοιραστοῦμε μαζί σας. ·  Κάθε χρόνο ὅταν ἔρχεται τό καλοκαίρι, ζοῦμε  στήν Ἑλλάδα μέ τόν φόβο καί τόν τρόμο τῆς  καταστροφῆς ἀπό τίς πυρκαϊές. Παρά τίς  προειδοποιήσεις καί τίς ἐνημερωτικές προσπάθειες  ἀπό ὅλες τίς ἀρχές, ἐν τούτοις κάθε καλοκαίρι ἡ  Πατρίδα μας ζεῖ τόν πύρινο ἐφιάλτη, θρηνώντας  πολλάκις καί ἀνθρώπινες ζωές. Δέν θά  λησμονήσωμε ποτέ τά θύματα τῆς πυρκαϊᾶς στήν  γειτονική Ἠλεία πρίν λίγα χρόνια. Θά ἀντηχῇ  πάντοτε στά αὐτιά μας ὁ θρῆνος ἐκείνων πού ἔχασαν  τότε ἀγαπημένα τους πρόσωπα, σέ κάποιες  περιπτώσεις μάλιστα ὄχι ἕνα, ἀλλά περισσότερα. \ Ἀκόμα καί οἰκογένειες ξεκληρίστηκαν στήν  \προσπάθειά τους, νά σωθοῦν ἀπό τίς φλόγες,  πού κατάπιναν τά πάντα στό πέρασμά τους. Κάθε χρόνο χάνονται Πυροσβέστες,  οἰκογενειάρχες, πού ἀγωνίζονται γιά  νά ζήσουν τήν οἰκογένειά τους, μέσα ἀπό  δύσκολες συνθῆκες καί σέ δύσκολους καιρούς. Γιατί ἆρα γε; Ποιά κατάρα κυνηγάει αὐτό τόν τόπο; Ποιός μισεῖ τόσο τήν ὀμορφιά τῆς χώρας μας καί θέλει ὁπωσδήποτε νά τήν  καταστρέψῃ; Αὐτά καί ἄλλα ἐρωτήματα  ἔρχονται νά μᾶς ἀπασχολήσουν, σέ τέτοιες  κρίσιμες ὧρες. Πολλοί προσπαθοῦν μέ  διάφορους τρόπους, νά δώσουν ἀπαντήσεις  στά ἐρωτήματα αὐτά. Ἐμεῖς θά σημειώσωμε τά παρακάτω, ἐπί τοῦ  τόσο σοβαροῦ αὐτοῦ ζητήματος. 1.                      Αἰτία τῆς καταστροφῆς εἶναι ἡ  ἀλαζονεία μας. Οὐδείς ἀμφιβάλλει, ὅτι  οἱ φωτιές ἔχουν τήν αἰτία τους  στόν  ἀνθρώπινο παράγοντα καί στό ἀνθρώπινο  χέρι καί ὅτι πρόκειται γιά συγκεκριμένο σχέδιο  κάθε φορά, σέ συγκεκριμένες περιοχές. Ὅλα  γίνονται στήν κατάλληλη στιγμή. Βεβαίως  ἔχομε καί περιπτώσεις, πού δέν  εὐθύνεται ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά αὐτές εἶναι  ἀπειροελάχιστες. Λίγες ἐπίσης εἶναι οἱ φορές,  κατά τίς ὁποῖες οἱ πυρκαϊές συμβαίνουν ἀπό  ἀνθρώπινη ἀβλεψία, ἀκουσίως δηλαδή, ὅπως  λέγομε στήν ἐκκλησιαστική γλῶσσα. Αὐτή ἡ ἀλλαζονεία, στήν ὁποία  ἀναφερθήκαμε παρά πάνω, ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο  στήν ὕβρη ἐναντίον τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ,  ἀφοῦ δέν ὑπολογίζει, δέν σέβεται τίς δωρεές τοῦ  Θεοῦ καί ἀπορρίπτει ἀγνωμόνως τήν ἀγάπη τοῦ  Θείου Δημιουργοῦ. Τά ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς  ὕβρεως εἶναι ὀδυνηρά γιά τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο  καί τήν κτίση ὁλόκληρη, ἡ ὁποία, κατά τόν  Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο, «συστενάζει καί συνωδύνει  ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ. 8,22), ἐξ αἰτίας τῆς  ἁμαρτωλότητος τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς φρικτῆς  ἀποστασίας του ἀπό τόν Θεό. Αύτή ἡ καταστροφική μανία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ  ὁποία ὁπλίζει τό μιαρό του χέρι, γιά νά μεταβληθῇ  μέσα σέ λίγα λεπτά σέ στάχτη, ὅ,τι ἔδιδε  μέχρι τώρα ζωή, συνιστᾶ εἰδική ψυχοπαθολογία,  τρέλλα, μίσος, κακία. Μόνο ἐχθροί τῆς Ἑλλάδος θά μποροῦσαν, νά  ἐργασθοῦν γιά ἕνα τόσο στυγνό ἔγκλημα. Καί  πολλάκις βεβαίως τό ἔπραξαν, εἴτε μόνοι τους,  εἴτε σέ συνεργασία μέ ἐπιλήσμονας τοῦ χρέους  των ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων, «δικούς μας». 2. Ἡ καταστροφή αὐτή, συνιστᾶ ὕβρη ἐναντίον τοῦ  προσώπου τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος εἶναι δημιουργημένος «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ».  Αὐτός πού ἁπλώνει τό χέρι του νά καταστρέψῃ,  δέν σέβεται τόν κόπο καί τόν μόχθο, τόν ἱδρῶτα  καί τά βάσανα, ἐκείνων πού μέσα ἀπό σκληρή  δουλειά, ἀπέκτησαν ἕνα σπίτι καί καλλιεργοῦν  τά κτήματά τους, γιά νά ζήσουν τήν οἰκογένειά  τους. Κλαίοντας, μᾶς ἔλεγε μεταξύ τῶν ἄλλων,  κάτοικος τῆς πυρόπληκτης περιοχῆς.  «Καταστράφηκε τό κτῆμα μου μέ τά δέντρα,  ἐλιές κ.λ.π. ἀπ’ ὅπου ζοῦσα τήν οἰκογένειά μου». Μόνο σέ «διαστροφή» μπορεῖ κάποιος, νά ἀποδώσῃ  τό γεγονός, νά μένουν ἀνάλγητοι οἱ ἐμπρηστές  μπροστά σέ τόσο πόνο, μπροστά στήν ἀγωνία  καί τό μαρτύριο πού βιώνουν ὁλόκληρες περιοχές,  χωριά καί πόλεις. 3. Ὁ ἐμπρησμός συνιστᾶ ὕβρη ἔναντι αὐτῆς  ταύτης τῆς κτίσεως, ἡ ὁποία εἶναι ὁ ναός, τόν  ὁποῖο ἔκτισε ὁ ἴδιος ὁ Θεός καί τοποθέτησε ἐντός ` αὐτοῦ λειτουργό τόν ἄνθρωπο. Εἶναι τό σπίτι μας,  τό ὁποῖο εἶναι τόσο ὄμορφα καί σοφά στολισμένο  γιά νά ἀπολαμβάνωμε μιά ζωή ἄνετη, δῶρο τοῦ  οὐράνιου Πατέρα μας. Ἡ οἰκολογική καταστροφή, εἶναι τό βίαιο  γκρέμισμα αὐτοῦ τοῦ οἴκου. Εἶναι ἡ ἐπανάσταση  τῶν ἀχαρίστων παιδιῶν, τά ὁποῖα στό τέλος ἀπολαμβάνουν τά φρικτά ἀποτελέσματα τῶν  ἐρειπίων καί τῆς καταστροφῆς, πού μέ τά  ἴδια τους τά χέρια καί τήν, σκληρότερη ἀπό  τήν πέτρα, καρδιά τους ἐδημιούργησαν. Παραπονούμεθα συνεχῶς γιά τίς συνθῆκες πού  ζοῦμε πλέον. Γιά τήν κλιματολογική ἀλλαγή,  γιά τίς πλημμύρες πού γίνονται τόν χειμῶνα  καί πνίγουν τίς πόλεις, γιά τήν μόλυνση γενικά  τοῦ περιβάλλοντος, γιά τήν ἐξαφάνιση τῆς  πανίδος καί τῆς χλωρίδος, γιά τόσες ἀσθένειες  κ.ο.κ. Γνωρίζομε τά αἴτια καί ὅμως μένομε  ἀμετανόητοι. Ὅλα τά παραπάνω, ὡς ἀντιλαμβάνεσθε,  ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπο στήν «κόλαση» πού ἑτοίμασε ὁ ἴδιος γιά τόν ἑαυτό του.  Ἐξ’ ἄλλου ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι σαφής  καί κατηγορηματικός. «Τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας  θάνατος..» (Ρωμ. 6,23) Γι’  αὐτό καί οἱ Θεοφόροι Πατέρες μέσα ἀπό  μιά τέτοια προοπτική σωτηρίας, ἀναφέρουν  τίς φρικτές ἀρές καί τά ἐπιτίμια γιά  ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ὁπλίζουν τό χέρι τους  μέ τήν καταστροφική φωτιά καί μεταδίδουν  στήν κτίση, τήν φρίκη τῆς ψυχῆς τους,  προκαλώντας τόν πόνο καί τήν καταστροφή.  Πρέπει νά καταστῇ γνωστόν, ἐάν δέν ἔχει  γίνει, ὅτι «πᾶσα παράβασις καί παρακοή,  ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν» (Ἑβρ. 2,2). Δυστυχῶς, τό ἔγκλημα αὐτό μένει, ἐν πολλοῖς,  ἀτιμώρητο ἀπό πλευρᾶς τῶν ἁρμοδίων Ἀρχῶν.  Πιστεύομε ὅτι χρειάζεται: 1.                      Παραδειγματική τιμωρία ὅλων αὐτῶν,  οἱ ὁποῖοι ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ, πρός ἴδιον ὄφελος  (οἰκοπεδοποίηση τῶν ἐκτάσεων κ.λ.π.), προκαλοῦν  αὐτό τό μεγάλο κακό. 2.                      Ἄμεση δέσμευση τῶν πυροπλήκτων περιοχῶν,  ὥστε νά μή ὑπάρχουν «μονοπάτια ἁμαρτωλά»  γιά τήν ὅποια «ἀξιοποίησή τους». 3.                      Καταγραφή τῶν ζημιῶν, πού προκλήθηκαν  ἀπό τήν φωτιά, προκειμένου νά βοηθηθοῦν ἀπό τίς  ἁρμόδιες Ἀρχές οἱ πυρόπληκτοι, ὄχι μόνο μέ λόγια,  ἀλλά ἐμπράκτως. 4.                      Ἀναδάσωση, τό συντομώτερο δυνατόν,  τῶν πυροπλήκτων περιοχῶν, ὥστε νά  ἀποφεύγεται ἡ χρήση τους γιά «ἀλλοτρίους» σκοπούς. 5.                      Λήψη τῶν ἀπαραίτητων μέτρων  πυροπροστασίας, ὥστε νά ἀποτρέπωνται οἱ  καταστροφικές πυρκαϊές. Ὁ συντονισμός ὅλων  τῶν δυνάμεων ὡς πρός τό θέμα αὐτό καί  κυρίως κατά τήν περίοδο τῆς αἰχμῆς, θά βοηθήσῃ  πάρα πολύ. 6.                      Ἐγρήγορση ὅλων μας ἀπό τόν  μικρότερο μέχρι τόν μεγαλύτερο, ὥστε νά  προλαμβάνωνται οἱ καταστροφές ἀπό τίς  φωτιές, πού ταλαιπωροῦν κάθε χρόνο τήν χώρα μας.   7.                      Ἀπαραίτητη διαπαιδαγώγηση,  ὥστε τά παιδιά μας, ἀλλά καί γενικώτερα  οἱ ἄνθρωποι, νά ἀποκτήσουν συνείδηση  εὐθύνης ἔναντι τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος,  ἔναντι αὐτῆς ταύτης τῆς ζωῆς. 8.                      Ἐκπαίδευση ὄχι μόνο τοῦ  Πυροσβεστικοῦ προσωπικοῦ, ἀλλά καί  εὐρύτερα τοῦ Λαοῦ μέσα ἀπό εἰδικά προγράμματα,  ἐκπομπές κ.λ.π. γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν  πυρκαϊῶν καί τῶν κινδύνων ἀπό τίς φωτιές. ·  Πρός τούτοις θά ἤθελα νά ἐπαινέσω καί  νά συγχαρῶ ὅλους, ὅσοι ἐβοήθησαν στόν  συντονισμό γιά τήν κατάσβεση τῆς φωτιᾶς,  ἀπό τά ὑψηλότερα κλιμάκια, μέχρι τόν ἁπλό  πολίτη καί ἰδιαιτέρως, τούς ἄνδρες τῆς  Πυροσβεστικῆς ὑπηρεσίας καί τῶν ἄλλων  δυνάμεων, οἱ ὁποῖοι νύκτα καί ἡμέρα, μέ κίνδυνο  τῆς ζωῆς τους έργάζονταν ἀπό ξηρᾶς καί ἀέρος,  κάτω ἀπό πολύ δύσκολες συνθῆκες γιά τήν`  κατάσβεση τῆς καταστροφικῆς πυρκαϊᾶς. Προσευχομέθα καί εὐχόμεθα, νά μήν ξαναζήσωμε  ἄλλο πύρινο ἐφιάλτη, οὔτε στήν περιοχή μας οὔτε σέ ἄλλα μέρη τῆς ὄμορφης Πατρίδος μας.  Ὁ Θεός, ἄς βοηθήση νά συνετιστοῦν οἱ ἀσυνείδητοι  καταστροφεῖς καί νά ἐλεηθοῦν, διότι δικαία θά  εἶναι ἡ τοῦ Κυρίου «πυρίνη ἀπειλή», ἐπί τάς  κεφαλάς αὐτῶν.