Άρθρο του Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου για την εορτή των Τριών Ιεραρχών

Ἡ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν δὲν συνιστᾶ ἁπλῶς ἕνα τυπικὸ ἑορτασμὸ πρός τιμήν τριῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι προσέφεραν κάποια πράγματα στὴν κοινωνία, μάλιστα, στὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζησαν, τὸν τέταρτο δηλ, αἰῶνα μ. Χ.

 

Αὐτὴ ἡ ἑορτὴ εἶναι ἡμέρα μνήμης καὶ τιμῆς τῶν τριῶν μεγίστων Ἱεραρχῶν καί Φωστήρων, ὄχι μόνο τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ κόσμου, ἀλλὰ καὶ τῆς οἰκουμένης ὁλοκλήρου, ἀφοῦ ἀνεδείχθησαν ἀστέρες ὑπέρλαμπροι τῆς ὑφηλίου ἁπάσης.

 

Αὐτὸ τὸ ἐπέτυχαν οἱ ἃγιοι τρεῖς Ἱεράρχες, Βασίλειος ὁ Μέγας, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μέσα ἀπὸ πολλούς καὶ κοπιώδεις κατά Θεόν ἀγῶνες, ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ μελέτη, ὄχι μόνο τῆς χριστιανικῆς σοφίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἑλληνικῆς γνώσεως καὶ παιδείας. Κυρίως ὅμως ἔφθασαν σὲ αὐτὸ τὸ ὕψος διότι ἦσαν θεούμενοι, ὡς ἔχοντες βαθειὰ ἐμπειρικὴ βιωματικὴ σχέση μὲ τὸν Θεὸ καὶ ὡς ἐμφορούμενοι ἀπὸ θυσιαστικὴ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο, τὸν δημιουργηθέντα «κατ΄ εἰκόνα καὶ καθ΄ ὁμοίωσιν Θεοῦ».

 

Μὲ τὴν ὅλη ζωὴ καὶ ἁγία πολιτεία τους, ἀνεμόρφωσαν καὶ κατεκόσμησαν τὰ ἀνθρώπινα ἦθη, σὲ ἐποχὲς ἀθεΐας καὶ αἱρέσεων καὶ σὲ χρόνους  ἀπανθρωπίας.

 

 Ὡς ποταμοὶ μελίρρυτοι τῆς κατὰ Θεὸν γνώσεως καὶ τῆς κατὰ κόσμον σοφίας καὶ ὡς Πατέρες ποὺ ἕνωσαν τὸν ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ κόσμο μὲ τὴν ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια, διασώσαντες ὅσα ὡραῖα στοιχεῖα τῆς θύραθεν γνώσεως καὶ σοφίας καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ἐν καιρῷ μάλιστα ποὺ αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς ἔπνεε τὰ λοίσθια, ὁρίσθησαν καὶ δικαίως ὡς προστάτες τῆς Παιδείας καὶ τῶν Γραμμάτων, τιμώμενοι ἀπὸ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς Ἐκπαιδεύσεως.

 

Μέχρι τώρα ὁ ἑορτασμός γινόταν μέ ἐκκλησιασμό τῶν μαθητῶν, κατά τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων καί μέ ὁμιλίες στά Σχολεῖα καί ἀναφορά στούς μεγάλους Διδασκάλους τῆς Οἰκουμένης.

 

 Ὅμως μὲ Ὑπουργικὴ ἀπόφαση τῶν τελευταίων ἡμερῶν, ἡ ἡμέρα τῶν Τριῶν Ἱεράρχων ὁρίστηκε ὡς ἀργία. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἡ  ἑορτὴ αὐτὴ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τιμηθῇ ὡς μέχρι τώρα συνέβαινε, ἀφοῦ δὲν θὰ ἐκκλησιασθοῦν οἱ Μαθηταὶ μὲ τοὺς Δασκάλους, ὃπως ἐκκλησιάζονταν ἓως τὸν τελευταῖο ἑορτασμό, διότι αὐτό δέν προβλέπεται στήν Ἐγκύκλιο.

 

Διερωτώμεθα, εἰς τί ἐξυπηρετεῖ μιά ἀπόφαση, γιά μιά τέτοια ἀργία, ἀφοῦ οὐδεμία μέριμνα λαμβάνεται γιὰ οὐσιαστικὴ τιμὴ τῶν τρισμεγίστων Φωστήρων καὶ Πατέρων  τῆς οἰκουμένης, τῶν προστατῶν τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων καὶ τῆς παιδείας;

 

Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ κάνομε ἔκκληση,  ἀφ’ ἑνὸς μὲν στοὺς γονεῖς τῶν μαθητῶν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ στοὺς ἐκπαιδευτικοὺς νὰ συστήσουν στὰ παιδιά μας, στοὺς μαθητάς, ὥστε νὰ τιμήσουν τοὺς τρεῖς Ἁγίους Πατέρας, μὲ τοὺς συμμετοχή τους στὴ Θεία Λειτουργία κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τους, στὶς 30 Ἰανουαρίου καὶ νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὴν μελέτη τοῦ βίου τους, ἀντλώντας πολύτιμα στοιχεῖα ὡς ἐφόδια γιὰ τὴν περαιτέρω πορεία τους καὶ τὴν ἐν γένει πρόοδό τους.

 

 Ἀλλὰ καὶ στὰ παιδιά μας στοὺς μαθητάς ἀπευθυνόμεθα πατρικά καί τούς προτρέπωμε νὰ ἐκκλησιασθοῦν κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, τιμώντας μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο τοὺς Οἰκουμενικοὺς αὐτοὺς Διδασκάλους καὶ Πατέρας.

 

 Πιστεύομε ὅτι οἱ οἰκογένειες πρέπει νὰ ἔχουν ὡς κέντρο τῆς ζωῆς τους τὶς μεγάλες πανανθρώπινες ἀξίες ὅπως τὶς ὑπηρέτησαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι, κάνοντας τὴν ὑπέρβαση τῶν γηΐνων καὶ φθαρτῶν καὶ ἀφήνοντας πολύτιμη παρακαταθήκη περί τοῦ ἑνός καί μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καί περί τοῦ ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μιά ἁπλῆ βιολογικὴ ὕπαρξη ἀλλὰ, «μικτὸς προσκυνητὴς, ἐπόπτης τῆς ὁρωμένης κτίσεως καὶ μύστης τῆς νοουμένης». (Ἃγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)

 

 Σᾶς περιμένομε λοιπόν, τούς Δασκάλους, τούς μαθητάς καί τούς γονεῖς μὲ πολλὴ ἀγάπη  καὶ χαρὰ στὸν οὐσιαστικὸ ἑορτασμὸ τῆς ἑορτῆς, τῶν τριῶν Μεγάλων Πατέρων καὶ Ἱεραρχῶν, ὁ ὁποῖος ἔχει ὡς κέντρο τὴν Θεία Λειτουργία, γύρω  ἀπὸ τὴν ὁποία ὑφαίνονται ὅλες οἱ ἄλλες ἐκδηλώσεις γιὰ  τοὺς Ἁγίους.

 

Ἐλᾶτε ἀδελφοί μου νὰ τιμήσωμε τοὺς Ἁγίους μας. Δὲν ὠφελεῖ ἡ ἀργία μὲ τὴν ἒννοια τῆς πνευματικῆς ραστώνης καὶ ἀδιαφορίας, ἀλλὰ μὲ τὴν συμμετοχὴ στὶς ἱερὲς τελετουργίες γιὰ τοὺς μεγάλους αὐτούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας καί φωστῆρες τῆς οἰκουμένης.

Ποιμαντορική Εγκύκλιος Χριστουγέννων 2017 - Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

             Ὁ οὐρανὸς καὶ πάλι ἀνοίγει καὶ κατέρχεται ὁ Κύριός μας, γενόμενος ἄνθρωπος γιὰ νὰ θεραπεύσῃ τὸ πρόσλημα, δηλαδή τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ νὰ λυτρώσῃ, μὲ αὐτὴ Του τὴν κένωση, τὸ ἀνθρώπινο γένος.

            Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ὀνομάζει τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων Μητρόπολη τῶν Ἑορτῶν, ἐπειδή εἶναι τὸ κέντρο ὅλων τῶν ἑορτασμῶν, ἡ αἰτία καὶ ἡ ἀπαρχὴ ὅλων τῶν πανηγυρισμῶν.

            Ἡ ἱστορία ὑφαίνεται μὲ τὸ ὑφάδι τῆς ἄκρας ταπεινώσεως καὶ συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος «ἀγάπη ἐστὶ» κατὰ τὸν Ἱερώτατον Εὐαγγελιστὴν Ἰωάννη καὶ ἀγαπητικὰ προσφέρεται καὶ θυσιαστικὰ χαρίζεται, «ἳνα οἱ ἄνθρωποι ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσι».

            Ἆρα γε, θὰ κατανοήσῃ ὁ ἄνθρωπος, ὅτι ἡ μόνη πύλη σωτηρίας, ἡ μόνη ἐλπίδα, ἡ μόνη ὁδὸς γιὰ τὴν ὑπέρβαση τῆς φθαρτότητος καὶ τὴν ἀπόλαυση τῆς αἰωνίου μακαριότητος εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός;

            Ἀλήθεια, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ προχωρήσῃ αὐτὸς ὁ κόσμος χωρὶς τόν σαρκί φανέντα Θεό; Πῶς θὰ ξεπεραστῇ ἡ μεγάλη ὀδύνη ἕνεκα τῆς ἐλλείψεως τῆς ἀγάπης μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν λαῶν τῆς γῆς, χωρίς τό ταπεινό προσκύνημα στό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ;

            Χωρὶς τὸν Θεὸ δὲν ὑπάρχει ζωή, ἀλλὰ κόλαση καὶ θάνατος. Χωρὶς τὸν Ἐμμανουήλ, οἱ λαοὶ παραπαίουν. Μακράν τοῦ Θεοῦ οἱ πόλεμοι, τὰ μίση καὶ τὰ πάθη σκιάζουν τὸν παγκόσμιο ὁρίζοντα. Ὁ σεβασμὸς στὴν ἀνθρώπινη προσωπικότητα ἐξέλιπε καὶ ὁ φρικτός "ρατσισμὸς" εἶναι ἡ τραγική ἐπιβεβαίωση τῆς ἀλλοτριώσεως τοῦ φρονήματος τῶν ἀνθρώπων.

            Ὅσοι  πιστοί, λοιπόν, ἂς ζήσωμε τὸ Μυστήριο τῆς κενώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ ἂς τὸ κάνωμε ὑπόθεση τῆς προσωπικῆς μας  ζωῆς, τῆς οἰκογενειακῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς κοινωνικῆς γενικώτερα.

            Ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων εἶναι καί προσωπικός ἀνακαινισμός, ἀλλά καὶ παγκόσμιος λυτρωμός. Εἶναι χαρὰ καὶ ἀγαλλίαμα συμπάσης τῆς κτίσεως. Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα, ζώντας τὸ αἰώνιο παρόν, μὲ τὴν γλῶσσα τῆς ἀποκεκαλυμμένης καὶ σωζούσης ἀληθείας, μιλάει λυτρωτικὰ στὸν ἄνθρωπο. «Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου, ὁ δρακὶ τὴν πᾶσαν ἔχων κτίσιν. Σήμερον ὁ Ἄναρχος ἄρχεται καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται...».

            «Ὁ Παλαιὸς ἡμερῶν παιδίον γέγονεν, ὁ ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπηρμένου καθήμενος ἐν φάτνῃ τίθεται... ἐπειδὴ τοῦτο θέλει.  Θέλει γὰρ τὴν ἀτιμίαν ποιῆσαι τιμὴν, τὴν ἀδοξίαν ἐνδῦσαι δόξαν... Λαμβάνει μου τὴν σάρκα, ἵνα με ἁγιάσῃ· δίδωσί μοι τὸ Πνεῦμα αὐτοῦ, ἵνα με διασώσῃ...».

 Ἀδελφοί μου,

             Δόξα τῷ ἐνανθρωπήσαντι Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς ὀφθέντι, διὰ τὰς πολλάς πρὸς ἡμᾶς εὐεργεσίας Του. Δόξα τῷ Θεῷ, διότι ἐγεννήθημεν ἐν τῷ φωτί τῆς γνώσεως Αὐτοῦ, ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν καὶ ἐνεδύθημεν Αὐτόν.

            Δόξα τῷ φανέντι Θεῷ, διότι σήμερα ὀρθοδόξως ἑορτάζωμε καὶ θεοπρεπῶς πανηγυρίζομε, γνωρίζοντες τὸ μέγα τῆς Οἰκονομίας Αὐτοῦ Μυστήριον.

            Ὁ ἑορτασμὸς μας ἂς καταστῇ ὑπόθεση οὐσιαστική, ἐσωτερικὴ, βιωματική καὶ λυτρωτικὴ ἐμπειρία, ὥστε ζώντας  τὰ παρόντα μέσα στὸ κλῖμα τῆς ἀγάπης τοῦ γεννηθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ, νὰ ὁρῶμεν τὰ μέλλοντα, τὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια, τὰ ὁποῖα ἀπολαμβάνουν ἤδη οἱ θεούμενοι ὅλων τῶν ἐποχῶν μὲ πρώτη τὴν Πανακήρατον Μητέρα Του, τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους, τοὺς Ποιμένας καὶ τοὺς Μάγους, τοὺς Ἀποστόλους καί Διδασκάλους, τούς Ὁσίους καὶ Μάρτυρας ὅλων τῶν ἐποχῶν.

             Ἀδελφοί μου,

            «Χριστὸς γεννᾶται  δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε. Χριστὸς ἐπὶ γῆς ὑψώθητε».

             Σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους πατρικῶς ἐν φιλήματι ἁγίῳ καὶ σᾶς εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας ἒτη πολλὰ καὶ εὐλογημένα.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Μήνυμα πρός Ἐκπαιδευτικούς μέ τήν ἔναρξη τῆς νέας Σχολικῆς χρονιᾶς τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
Ἐν Πάτραις τῇ 8ῃ Σεπτεμβρίου 2016
Ἀριθμ. Πρωτ.: 587

Ἀγαπητοί μου Ἐκπαιδευτικοὶ Λειτουργοί,
Ἀπευθύνομαι μέ ἰδιαίτερη χαρά καί συγκίνηση, σὲ σᾶς, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἔναρξης τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς, ἀφ’ ἑνὸς μὲν γιὰ νὰ σᾶς εὐχηθῶ ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου νὰ ἔχετε ὑγεία καὶ δύναμη ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸ σπουδαῖο καὶ ἱερό λειτούργημά σας, ἀφ’ ἑτέρου δὲ γιὰ νὰ ἐκφράσω κάποιες σκέψεις καὶ κάποιους προβληματισμούς μου σχετικὰ μὲ τὸ θαυμάσιο ἔργο σας, τὸ ἐπιτελούμενο στοὺς σύγχρονους καιρούς μας.
Ἀγαπητοί μου, ὁ κόσμος ἔχει κατὰ πολὺ ἀλλάξει, ὡς πρὸς τὸν πνευματικὸ προσανατολισμὸ καὶ τὰ ἐνδιαφέροντα. Θεωρῶ ὅτι ποτὲ ἄλλοτε δὲν ἀδιαφόρησε περισσότερο γιὰ τὸν ἔσω ἄνθρωπο καὶ γενικῶς γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ἀπ’ ὅσο σήμερα.
Τὰ οὐμανιστικὰ δυτικὰ πρότυπα, τὰ ὁποῖα ἀκολουθήθηκαν κατὰ τὸ παρελθόν, οὐδὲν ἀπέδωσαν, ἀφοῦ τὸν ἄνθρωπο τὸν εἶδαν ὡς μονάδα παραγωγῆς καὶ κατανάλωσης, ὡς οἰκονομικὸ δηλαδή, μέγεθος. Αὐτὸ δυστυχῶς συμβαίνει καὶ σήμερα μὲ τὰ γνωστὰ ἀποτελέσματα, τὰ ὁποῖα, ὄχι ἁπλῶς κουράζουν καὶ ἀδικοῦν τὴν ἀνθρώπινη προσωπικότητα, ἀλλὰ (ἐξ)εὐτελίζουν τὸ τελειότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, δηλαδή, τὸν ἄνθρωπο.
Τὰ πρότυπα αὐτὰ ἠθέλησαν καὶ θέλουν τὸν ἄνθρωπο ἀποκομμένο ἀπὸ τὶς πνευματικὲς ρίζες καὶ τὰ πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα, ψυχρό, ἀπάνθρωπο, χωρὶς αἴσθημα καὶ συναίσθημα καὶ ἀπομονωμένο μέσα στὰ φρικτὰ τείχη μιᾶς ἰδιότυπης καί τεχνηέντως ἐπιβαλλομένης μοναξιᾶς.
Τὸ Σχολεῖο καλεῖται νὰ θεραπεύσῃ αὐτὴ τὴ βαθειὰ ἀσθένεια καὶ νὰ θέσῃ τὰ πνευματικὰ ἐπιθήματα στὶς χαίνουσες πληγὲς, ποὺ πυορροοῦν εἰς βάρος τῆς ἐν γένει προόδου καὶ προκοπῆς τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητος, τῶν παγκοσμίων ἀξιῶν καὶ τοῦ πανανθρώπινου πολιτισμοῦ, ποὺ στηρίζεται στὴ δύναμη τῆς ἀγάπης.
Στὸ Σχολεῖο παρέχεται παιδεία ἢ μᾶλλον πρέπει νὰ παρέχεται παιδεία (γιὰ νὰ εἴμεθα ρεαλιστὲς) ὄχι ἁπλῶς ὡς ἐκπαίδευση, ἀλλ΄ ὡς γνώση, ἀγαθὸ δηλαδή, τό ὁποῖο δὲν θὰ παραμένῃ στὴν παροχὴ κάποιων στείρων πληροφοριῶν, ἀλλὰ στὴν ἐμπέδωση τῶν ἀληθειῶν, ὅπως:
α) Ποιὸς εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός καί ποιά ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου.
β) Τί εἶναι πολιτισμός.
γ) Γιατί πρέπει νὰ ἀγαπᾶμε.
δ) Γιατί πρέπει νὰ ἀγωνιζώμεθα στὸ πεδίο τῆς ἔρευνας καὶ τῆς ἐπιστήμης.
ε) Ποιὸς εἶναι ὁ χῶρος ποὺ γεννηθήκαμε καὶ ζοῦμε καὶ ποιὰ εἶναι τὰ χαρακτηριστικά του γνωρίσματα, ἡ ἰδιοπροσωπία, ἡ ταυτότητά του καὶ ἡ σχέση του μὲ τὸν ὑπόλοιπο κόσμο.
στ) Ποιὰ εἶναι ἡ πίστη μας καὶ ἡ πνευματική κληρονομιά μας καὶ πῶς αὐτὰ τὰ ἀγαθὰ μᾶς συνδέουν, μέσα ἀπὸ τὸν σεβασμὸ καὶ τὸν διάλογο, μὲ τοὺς ἄλλους Λαούς.
ζ) Ποιὰ εἶναι ἡ γλώσσα μας καὶ ἡ ἐν γένει ἱστορία μας καί τόσα ἄλλα.
Ἀκόμη νὰ παρέχωνται στό Σχολεῖο τὰ ἐφόδια γιὰ τὸν σωστὸ πνευματικὸ καὶ ἐπαγγελματικὸ προσανατολισμό, καί συνελόντι εἰπεῖν νά τίθενται οἱ βάσεις γιὰ μιά ζωὴ γεμάτη αἰσιοδοξία καὶ ἐλπίδα, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νὰ ξεπερνοῦν τὶς δυσκολίες καὶ τὰ πολλὰ ἐμπόδια τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ζωὴ εἶναι
3
δῶρο τοῦ Θεοῦ ἀνεπανάληπτο καὶ ὡς ἐκ τούτου ἱερὸ καὶ κατά πάντα ἀξιοσέβαστο. Ὅλα αὐτὰ θὰ γίνουν καί μέσα ἀπὸ τὴν δική σας προσπάθεια.
Εἶναι τιμὴ γιὰ σᾶς, τὸ ὅτι σᾶς ἐπέλεξε ὁ Θεὸς γι’ αὐτὸ τὸ ἔργο. Εἶναι τιμὴ, γιατί καλεῖσθε νὰ ἐφαρμόσετε μέσα ἀπὸ τὸ Σχολεῖο, τοῦ Θεοῦ τὸ σχέδιο, γιὰ ἀγάπη, γνώση καὶ σεβασμὸ τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητος καί νά χτίσετε τά θεμέλια τοῦ μέλλοντος.
Ἔχομε ἐμπιστοσύνη, λοιπὸν σὲ σᾶς. Συνεχίστε τὸν ἀγῶνα σας, καὶ τὸ κοπιαστικό, ἀλλὰ ὡραῖο ἔργο σας μὲ ζέση ψυχῆς καὶ διάθεση καρδιᾶς, γιὰ θυσιαστικὴ προσφορὰ στὸ παιδί, στὴν κοινωνία ὁλόκληρη.
Σταθεῖτε στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων, ἀντισταθεῖτε μὲ τὸν λόγο σας, τὸ παράδειγμά σας, τὴν ζωὴ σας ὁλόκληρη, τὴν προσωπικότητά σας στὸν πνευματικὸ ὁδοστρωτῆρα τῆς ἐποχῆς.
Βοηθῆστε τὰ παιδιά, νὰ ἔχουν ἐνδιαφέροντα καὶ νὰ ξεκολλήσουν ἀπὸ τὸν ἐθισμὸ τῶν ὅποιων «πόκεμον» καὶ τῆς ὅποιας ἄλλης φωνῆς καὶ ἐπικίνδυνης πνευματικῆς προπαγάνδας καὶ ἐξάρτησης.
Ἐργαστεῖτε, γιὰ νὰ δημιουργήσετε ἐλεύθερες προσωπικότητες, ἀνθρώπους ποὺ θὰ κάνουν ὑπεύθυνα τὶς ἐπιλογές τους γιὰ τὴν ζωή, τὴν δική τους καὶ τῶν συνανθρώπων τους.
Στὴν προσπάθειά σας αὐτὴ δὲν εἶστε μόνοι σας. Ἔχετε τὴν βοήθεια τοῦ Θείου Διδασκάλου, ἔχετε τὶς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας μας, ἔχετε τὶς ἱκεσίες τῶν Τριῶν μεγάλων Διδασκάλων καὶ Ἱεραρχῶν, τὶς προσευχὲς καὶ τὴν ἀγάπη ὅλων μας.
Καυχῶμαι ἰδιαιτέρως ἐν Κυρίῳ, διότι προέρχομαι ἀπὸ τὸν ὡραῖο καί ἀξιοζήλευτο πνευματικὸ χῶρο τῶν Ἐκπαιδευτικῶν καί γιά τοῦτο μὲ ἰδιαίτερη συγκίνηση ἀπευθύνομαι πρὸς ὅλους σας, εὐχόμενος ἀπὸ καρδίας ἐπιτυχία στὸ ἔργο σας, ὑγεία, χαρὰ καὶ κάθε εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ στό εὐλογημένο λειτούργημά σας. Εἴμαστε κοντά σας γιά ὅ,τι χρειαστεῖτε καί ἐπιθυμοῦμε νά βοηθήσωμε στήν προσπάθειά σας, μέσα ἀπό τό πνεῦμα μιᾶς κατά πάντα γόνιμης συνεργασίας, ὅπως ἐξ ἄλλου συμβαίνει μέχρι σήμερα.
Καλὴ σχολικὴ χρονιά.
Σᾶς ἀσπάζομαι ἐν Κυρίῳ .
Καλή Χρονιά.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
 Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
Δ/νσις: Βότση 34, Τ.Θ. 3155, Τ.Κ. 26221, Πάτραι
Τηλ.: 2610.320.602 – fax: 2610.279.533

Μήνυμα Πάσχα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

Ἐν Πάτραις τῇ 14ῃ Ἀπριλίου 2016

Ἀριθμ. Πρωτ.: 400

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 260Η  

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

            Σήμερα ζοῦμε μέσα στό πέλαγος τῆς χαρᾶς καί τῆς ἀγαλλιάσεως, γιατί ἀναπνέομε τόν πνευματικό ἀέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί τῆς νίκης τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου.

            Αὐτός ὁ ἑορτασμός δέν εἶναι ἓνα κοσμικό γεγονός. Αὐτό τό πανηγύρι δέν εἶναι μιά ἁπλῆ συμμετοχή σέ μιά ἑορταστική σύναξη, ἀλλά εἶναι «ἡ ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί ἡ πανήγυρις τῶν πανηγύρεων».

            Πρόκειται γιά «Σύνοδο οὐρανοῦ καί γῆς», ὃπως θά ἒλεγε ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ὁ ὡραιότερος ὓμνος πού ἒχει γραφεῖ γιά ἑορτή τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι αὐτός πού ἀκούεται κατά τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως . «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια. Ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τήν ἒγερσιν Χριστοῦ ἐν ᾗ ἐστερέωται…» Δηλαδή: «Τώρα ὃλα ἒχουν πλημμυρίσει ἀπό φῶς. Ὁ Οὐρανός καί ἡ γῆ καί τά καταχθόνια. Ὃλη ἡ κτίση ἂς ἑορτάσει τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, γιατί μέσα ἀπό τήν Ἀνάσταση ἀνακαινίστηκε…»

• Σήμερα, τό φῶς νίκησε καί ἒδιωξε μακριά ἀπό τόν ἂνθρωπο, τό φοβερό σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας τοῦ Θεοῦ.
• Σήμερα, γίνεται ἡ ἀνάβαση ἀπό τήν γῆ στούς οὐρανούς.
• Σήμερα γίνεται ἡ μετάβαση ἀπό τόν θάνατο στή ζωή, ὣστε ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὡς Ἐκπρόσωπος τῆς κτίσεως συμπάσης να πανηγυρίζῃ πανευφροσύνως, καταγελώντας τόν θάνατο καί λέγοντας: «Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; Ποῦ σου, ἅδη, τό νῖκος;

Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι.

Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες.

Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι.

Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται.

Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος.

Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο…»

• Σήμερα, ἡ ἀπελπισία καί ἡ ἀπαισιοδοξία ἐξαφανίζονται, καί ἡ ἐλπίδα καί ἡ βεβαιότης τῆς αἰωνίου μακαριότητος θρονιάζονται στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.
• Σήμερα, ἡ ἀγάπη καταυγάζει τήν ὓπαρξη, ὃλων τῶν Χριστοφόρων καί Θεοφόρων, οἱ ὁποῖοι μαζί μέ τήν ὁρατή καί ἀόρατη κτίση ἐπαναλαμβάνουν τόν ἀναστάσιμο παιᾶνα: «Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἲπωμεν ἀδελφοί καί τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς, συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει…»
• Σήμερα, παιδιά μου εὐλογημένα, κατά τήν λαμπρά καί ἁγία αὐτή ἡμέρα, ἀπευθύνομαι πρός ὃλους σας μέ ὃλη μου τήν ἀγάπη, σᾶς ἀσπάζομαι ἀναστάσιμα καί σᾶς εὒχομαι ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου, νά ἒχετε ἒτη πολλά, χαρούμενα καί θεοφόρα καί σᾶς ἀπευθύνω τόν ἀναστάσιμο χαιρετισμό:

Χριστός Ἀνέστη!

         Μέ πατρικές εὐλογίες

          Ἅγιον Πάσχα 2016

          Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

          U Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Σημείωσις: Ἡ παροῦσα νά ἀναγνωσθῇ κατά τήν Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα.

«Τήν Γηροκομίτισσα ἐγκωμιάσωμεν...»

                                                                            Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν

κ.κ. Χρυσοστόμου.

Ἡ Πάτρα ἔχει τήν μεγάλη εὐλογία ἀπό τόν Θεό νά προστατεύεται ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν Γηροκομίτισσα, τῆς ὁποίας τό πανσεβάσμιο Μοναστήρι, παλλάδιο ἱερό, ἰατρεῖο πνευματικό, φάρος ἀειλαμπής, στεφανώνει τήν περικλεῆ καί περιάκουστη πόλη τῶν Πρωτοκλήτου.

 

          Γηροκομίτισσα καί Ἅγιος Ἀνδρέας. Τά μάτια, ἡ καρδιά, ἡ ὕπαρξη ὁλόκληρη τοῦ κάθε Πατρινοῦ, ὅπου καί ἄν εὑρίσκεται, εἶναι στραμμένα σέ αὐτά τά πανσεβάσμια, τά ἅγια πρόσωπα, τῆς Μητρός τοῦ πάντων Βασιλέως ἀφ’ ἑνός καί τοῦ πρώτου στήν κλήση Μαθητοῦ ἀφ’ ἑτέρου, ὁ ὁποῖος μέ τήν διδασκαλία του καί τό μαρτύριό του ἵδρυσε τήν τῶν Πατρέων Ἀποστολική Ἐκκλησία.

 

 Αὐτή τήν χαρά, τήν συγκίνηση, τό δέος, τήν εὐλάβεια ἐξέφρασε ποιητικά ὁ ἀοίδιμος τῶν Πατρῶν Ἀρχιερεύς Διονύσιος, ἐν ἔτει 1541 καί ὡς ἱερόν άτίμητον πνευματικόν  θησαυρόν καί ἐκχύλισμα εὐλαβοῦς καρδίας, κατέλιπε εἰς ἡμᾶς τούς ἐπιγενομένους, ὥστε ἐνώπιον τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας ἱστάμενοι, νά Τήν ἐγκωμιάζωμε καί νά Τήν μακαρίζωμε.

 

          Κάθε χρόνο τήν Κυριακή πρό τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, στό Μοναστήρι τῆς Παναγίας μας, στό Γηροκομειό, λιτανεύομε τήν θαυματουργό καί ἁγία της Εἰκόνα καί ἐναποθέτοντες αὐτήν ἐπί ηὐτρεπισμένου θρόνου, ἱστάμεθα ἐν εὐλαβείᾳ Κλῆρος καί Λαός καί τήν ἐγκωμιάζομε ἐπαξίως, ὡς «μεθόριον μεταξύ κτιστῆς καί ἀκτίστου φύσεως», (Ἃγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς) ὡς γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν, ὡς μετά τόκον παρθένον καί μετά θάνατον ζῶσαν.

 

          Χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως, διότι κατά τά τελευταῖα ἔτη, τό πλῆθος τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν, πού ἀνέρχεται στό Μοναστήρι, γιά νά χαιρετίσῃ καί νά μακαρίσῃ τήν Παναγία τήν Γηροκομίτισσά μας, εἶναι ὄντως μέγα, σέ σημεῖο πού νά μή χωροῦν πλέον οἱ πιστοί στόν αὔλειο χῶρο, ἀλλά καί στά πέριξ τῆς Μονῆς. Ἕνα ἀνθρώπινο ποτάμι καταφθάνει στό Μοναστήρι ἀπό  ὅλους τούς δρόμους πού ὁδηγοῦν ἀπό τήν πόλη καί τά προάστεια σέ αὐτό.

 

 Κάποιοι ἀποροῦν ἐκφράζοντας τό γιατί καί τό πῶς. Ἐμεῖς γνωρίζοντες τήν θαυμαστή καί φοβερά τῆς Παναγίας μας προστασία, τήν ἀκοίμητη πρεσβεία καί τήν μεγίστη πρός Θεόν παρρησία της, οὐκ ἀποροῦμεν, ἀλλά τόν Θεόν δοξάζωμεν, καί ὑμνολογοῦμεν καί τήν Παναγίαν Αὐτοῦ Μητέρα θερμῶς καθικευτεύομεν καί ἐν δάκρυσι παρακαλοῦμεν, ἳνα ἀδιαλείπτως πρεσβεύῃ ὑπέρ πάντων ἡμῶν τῶν ἐν πολλοῖς δεινοῖς καί ἀνάγκαις ποικίλαις εὑρισκομένων. Γνωρίζομε τήν πολλή Της εὑεργεσία καί ἀκούομε τούς παλμούς τῆς καρδίας πρωτίστως τῆς ἰδικῆς μας, ἀλλά καί τῶν ἄλλων, ἀφοῦ ἡ καρδιά ἔχει τήν δική της λογική καί κινεῖται πέραν τῶν πεπερασμένων ἀνθρωπίνων δυνατοτήτων, γνωρίζουσα τήν θεοείδεια τοῦ ἀνθρώπου.

 

 Ἔτσι, λοιπόν, τήν Κυριακή 9 Αὐγούστου καί ὥρα 7 τό ἀπόγευμα, θά ἀνέλθωμε στό Μοναστήρι τῆς Παναγίας μας στό Γηροκομειό, γιά νά Τῆς ψάλλωμε τά Ἐγκώμια καί νά ράνωμε  τό θαυματουργό, περίπυστο καί πανσεβάσμιο Εἰκόνισμά Της, μέ τά δάκρυά μας καί τά μῦρα τῆς καρδιᾶς μας.

 

           Ἐνώπιόν τῆς γλυκυτάτης μορφῆς Της, ἡ ὁποία παρηγορεῖ τήν ὕπαρξή μας, θά ἐπαναλάβωμε μαζί μέ τόν Ἱερό Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, ὁ ὁποῖος περιπαθῶς ἠγάπησε τήν Παναγία μας καί ἀπό καρδίας τήν ὕμνησε.

 

          «...Καρδία καθαρά καί ἀμόλυντος, ὁρῶσα καί ποθοῦσα Θεόν τόν ἀόρατον. Γαστήρ ἐν ᾗ ὁ ἀχώρητος ὤκησε, καί μαστοί γάλακτος ἐξ’ ὧν ἐτράφη Θεός, τό παιδίον Ἰησοῦς. Πύλη Θεοῦ ἀειπαρθενεύουσα, χεῖρες Θεοῦ φέρουσαι καί γόνατα θρόνος τῶν χερουβίμ ὑψηλότερος, δι’ ὧν ἴσχυσαν χεῖρες ἐνειμέναι καί γόνατα παραλελυμένα. Πόδες, ὡς λύχνῳ φωτός τῷ τοῦ Θεοῦ ποδηγούμενοι νόμῳ καί ὀπίσω αὐτοῦ ἀνεπιστρόφως τρέχοντες, ἕως πρός τήν ποθοῦσαν τόν ποθούμενον εἵλκυσαν. Ὅλη παστάς τοῦ πνεύματος. Ὅλη πόλις Θεοῦ ζῶντος, ἣν εὐφραίνουσι τοῦ ποταμοῦ τά ὁρμήματα, τῶν τοῦ πνεύματος χαρισμάτων τά κύματα. Ὅλη καλή, ὅλη πλησίον Θεοῦ. Αὓτη γάρ ὑπεραναβᾶσα τά Χερουβίμ καί τά Σεραφίμ ὑπεραρθεῖσα πλησίον Θεοῦ ἐχρημάτισεν. ( Ελλ. Πατρολογία, ΚΕΠΕ, τόμ.96, 676).

 

 Ἀδελφοί μου, μέσα σέ ἕνα δύσκολο κόσμο, γεμάτο πόνο, θλίψεις, πικρίες, ἀπογοητεύσεις ποικίλες ἐξ’ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας, τῆς ἀποστασίας δηλ. ἀπό τόν Θεό καί τῆς εἰδωλοποιήσεως τοῦ ἀνθρώπου, μόνη παραμυθία εἶναι καί παραμένει ἡ Θεοτόκος. Τό βλέμμα Της ἐνώνεται στίς στιγμές τῆς μοναξιᾶς καί τῆς ὀδύνης μέ τά δικά μας δακρυσμένα μάτια. Τά ἄχραντα χέρια Της ἁπλώνονται καί μᾶς ἀγκαλιάζουν προστατεύοντάς μας θαυμαστά. Τά ὦτα Της γοργά ἀκούουν τά πολλά αἰτήματά μας καί τό ἅγιο στόμα Της τά μεταφέρει ἐνώπιόν τοῦ Κυρίου μας, ὥστε οἱ δικές μας ἱκετηρίες, κατά τήν χαρακτηριστική ρήση τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, νά λαμβάνουν τίς σωτήριες ἀπό τόν Οὐρανό ἀπαντήσεις.

 

● Ἐλᾶτε ἀδελφοί μου, προστρέξατε, βιαστεῖτε νά φθάσωμε καί πάλι στήν ἱερά μάνδρα καί αὐλή  Της, ἐκεῖ στό Γηροκομειό, ὃπου εὑρίσκεται θησαυρισμένο τό πανάγιο καί θαυματουργό ἐκτύπωμα τῆς μορφῆς Της καί ἀφοῦ ἀφήσωμε τήν ὅλη μας ὕπαρξη νά γονατίσῃ εὐγνωμόνως ἐνώπιόν Της, ἄς Τήν παρακελέσωμε ● Γιά τήν ἰδική μας πνευματική προκοπή, τήν ἐν γένει πρόοδο καί σωτηρία.

 

● Γιά τίς οἰκογένειές μας, καί τούς ἐμπεριστάτους ἀδελφούς μας πού δέν ἔχουν ἀπαντοχή ἄλλη στόν κόσμο.

 

          ● Γιά τούς ἀσθενεῖς, πού βρίσκονται στοῦ πόνου τό κρεββάτι, ὥστε νά εὕρουν τήν ψυχοσωματική τους ὑγεία.

 

          ● Γιά τούς πένητες, πού ἁπλώνουν ἱκετευτικά τά χέρια τους γιά λίγη στοργή  καί ἀγάπη.

 

● Γιά τούς νέους μας, πού ἔχουν φορτωθῆ τό βάρος μιᾶς ἁμαρτωλῆς κοινωνίας καί θαλασσοδέρνονται στῆς ζωῆς τό πέλαγος ψάχνοντας γιά λιμάνι ὑπήνεμο καί σανίδα σωτηρίας.

 

          ● Γιά τούς γονεῖς, πού σηκώνουν τό βαρύ σταυρό τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν τους μέσα σέ μιά τόσο σκληρή, δύσκολη καί ἀπαράκλητη ἐποχή.

 

● Γιά τούς πεπλανημένους, πού ἀρνήθηκαν τήν Ὀρθόδοξη καί ἁγία μας πίστη καί χάνονται μέσα στό ψέμα καί τίς καταστροφικές ἑτεροδιδασκαλίες, ὥστε νά βροῦν τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς καί νά ἐπανενταχθοῦν στήν μία καί μόνη σώζουσα ποίμνη, στήν Ἁγία μας, δηλ. Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία.

 

          ● Γιά τούς πενθοῦντες καί ἰδιαίτερα γιά τούς γονεῖς, πού προέπεμψαν τά παιδιά τους στήν αἰωνιότητα, ὥστε  νά γλυκάνῃ ἡ μεγάλη μας Μάνα, ἡ Παναγία, τόν πόνο τους καί νά γίνεται  ὁ Κύριος, Κυρηναῖος στήν ἄρση τοῦ Σταυροῦ τους.

 

          ● Γιά τούς ξηνητεμένους ἀδελφούς μας, ὥστε στούς ξένους τόπους πού βρίσκονται νά αἰσθάνωνται τήν γλυκυτάτη θαλπωρή καί παρηγοριά τῆς Παναγίας μας, τόν ἐπιστηριγμό καί τήν πνευματική ἐνίσχυση.

 

 ● Γιά τούς κλυδωνιζομένους ἀπό τούς ποικίλους πειρασμούς τοῦ διαβόλου καί ὡς καλάμῳ ὑπό τοῦ παμπονηροτάτου καί μισοκάλου δαίμονος σαλευομένους, ὥστε νά νικοῦν, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τάς μηχανάς τοῦ ἀρχεκάκου ἐχθροῦ.

 

● Ἀλλά, καί γιά τήν Πατρίδα μας, ἀδεφλοί μου, νά παρακαλέσωμε τήν Παναγία μας, τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό τοῦ Γένους μας, νά μή μᾶς ἀφήσῃ ἰδιαίτερα τώρα, αὐτή τή στιγμή, σ’ αὐτή τήν δύσκολη καμπή τῆς ἱστορίας μας, ἀλλά νά προστρέξῃ σπλαγχνικά, καί νά μᾶς σκεπάσῃ στοργικά. Νά παρίδῃ τίς πολλές μας ἁμαρτίες καί νά ὑψώσῃ χεῖρας ἱκέτιδας πρός Υἱόν καί Θεόν Της, προκειμένου νά μᾶς ἐλεήσῃ καί νά μᾶς σώσῃ, ὡς Ἒθνος καί ὡς Λαό, νά μᾶς στηρίξῃ στήν ἀδυναμία μας, νά δώσῃ ἐλπίδα στήν ἀπελπισία μας, νά χαρίσῃ γλυκασμό στήν καρδιά μας καί ἔξοδο ἀπό τά δεινά μας.

 

          Γνωρίζομε ἀδελφοί μου, ὅτι εἴμαστε ἁμαρτωλοί καί τρισάθλιοι. Ὅμως δέν ἀγνοοῦμε ὅτι, «ὅπου ὑπερεπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ἐκεῖ ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις» καί, « πολύ ἰσχύει δέησις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου».

ΔΕΥΤΕ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ ΕΤΟΙΜΑΣΘΩΜΕΝ... Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

ΔΕΥΤΕ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ ΕΤΟΙΜΑΣΘΩΜΕΝ...

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν

κ.κ. Χρυσοστόμου.

Ἤδη εἰσήλθαμε στὸν μῆνα Αὔγουστο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀφιερωμένος στὴν Ὑπεραγία Δέσποινα τοῦ κόσμου, τὴν Κυρία Θεοτόκο.  Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ μὲ ἄσματα ἱερὰ καὶ ὕμνους ἐξαισίους ἑτοιμάζονται νὰ ἑορτάσουν τὴν κοίμηση καί τήν εἰς οὐρανοὺς μετάσταση τῆς Πλατυτέρας τῶν Οὐρανῶν.

Αὐτὸς ὁ ἑορτασμὸς εἶναι ξεχωριστός, ἱερός, πνευματικὸς καὶ μεγάλος. Δὲν ἔχει καμμιὰ σχέση μὲ τὶς κοσμικὲς ἑορτὲς καὶ πανηγύρεις, ἀλλὰ εἶναι σύναξη Θεομητορική, εὐγμωμοσύνης κατάθεση, ἐνώπιον τῆς Μητρὸς τοῦ Κυρίου καὶ φοβερᾶς προστασίας τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους. Αὐτὸς ὁ παγκόσμιος πανηγυρισμὸς εἶναι μνήμη Θεοῦ κατὰ τὴν ἁγιοπατερικὴ ρήση: « Κεφάλαιον ἑορτῆς, μνήμη Θεοῦ».(Ἃγιος Γρηγόριος Θεολόγος)

Μέσα ἀπό αὐτές τίς λαμπρές λατρευτικές ἐκδηλώσεις, ὁ Θεὸς δοξάζεται καὶ μεγαλύνεται καὶ ἡ Παναγία Μητέρα Του ὡς ἀληθὴς Θεοτόκος, ὡς τιμιωτέρα τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, ἀξιοχρέως τιμᾶται, προσκυνεῖται καὶ ἱεροπρεπῶς λιτανεύεται.

Τὴν κοίμηση Της δοξάζουν «Ἐξουσίαι θρόνοι, Ἀρχαὶ Κυριότητες, Δυνάμεις καὶ Χερουβίμ, καὶ τὰ φρικτὰ Σεραφίμ. Ἀγάλλονται γηγενεῖς ἐπὶ τῇ θείᾳ αὐτῆς δόξῃ κοσμούμενοι...» Ἐξαιρέτως ὅμως, τιμᾶ τὴν Παναγία μας ὁ Ὀρθόδοξος Ἑλληνισμός, ἀφοῦ ἀνεδείχθη γιὰ τὸν Λαό μας, ἡ μεγάλη Μάνα, Προστάτις, Ὁδηγός, Ὑπέρμαχος Στρατηγὸς καὶ Κραταιὰ Προστασία.

Γι’ αὐτὸ κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτὲς ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν καὶ οἱ ὁποῖες εἶναι ἀφιερωμένες εἰς τιμὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἂς τὴν μακαρίσωμε δεόντως, ἂς συμμετέχωμε στήν ἐκκλησιαστική ζωή καὶ ἂς ἐντείνωμε τὸν πνευματικὸ ἀγῶνα, ὥστε καὶ ὁ Κύριός μας νὰ μᾶς ἐλεήσῃ καὶ ἡ Παναγία μας νὰ χαρῇ καὶ ἐμεῖς πνευματικὰ νὰ ὠφεληθοῦμε.

• Κάθε ἀπόγευμα στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τελεῖται ἡ Ἱερὰ Παράκληση πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Μὲ ὕμνους γραμμένους μὲ δάκρυα καὶ τῆς καρδιᾶς τὸν πόνο καὶ τὸ πύρωμα, παρακαλοῦμε τὴν Παναγία μας νὰ μᾶς σκεπάζῃ μὲ τὴν μεσιτεία Της, νὰ μᾶς ἐλεῇ μὲ τὴν πρὸς τὸν Θεὸ πρεσβεία Της, νὰ δίδῃ κουράγιο στοὺς πονεμένους, δύναμη καὶ ἐλπίδα στοὺς ἀπηλπισμένους, νόημα καὶ αἰσιοδοξία καὶ προοπτικὴ στὴ ζωὴ τῶν νέων. Νὰ φωτίζῃ μὲ τὸ καθαρὸ πρόσωπό Της καὶ τὴν παναγία πορεία Της, μὲ τὸ πέλαγος τῶν ἀρετῶν Της, τὴν ἰδικὴ μας πορεία, ὥστε νὰ βαδίζωμε σωστὰ προκειμένου νὰ φθάσωμε στὴ θέωση, στὴν ἁγιότητα, ποὺ εἶναι ὁ μοναδικὸς σκοπὸς τῆς ζωῆς μας.  Ἡ συμμετοχή μας στὴν ἱερὰ αὐτὴ Ἀκολουθία κάθε βράδυ καὶ τιμὴ συνιστᾶ πρὸς τὴν Παναγία μας καὶ πρὸς ἰδικὴν μας πνευματική ἀναψυχὴ θά ἀποβαίνῃ.

• Ὁ θεοΐδρυτος τῆς νηστείας θεσμὸς καὶ πάλι ἐνώπιόν μας προβάλλει ὡς φάρμακο σωτήριο, προκειμένου νὰ ἰαθοῦν οἱ πληγὲς τὶς ὁποῖες ἐπροξένησε ἡ βοσκηματώδης πορεία μας. Νηστεύοντες, ἀντιλαμβανόμεθα,ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἕνα λογικὸ καλάμι ριζωμένο στὸ βοῦρκο τῆς γῆς, δὲν εἶναι μόνο ὕλη, σῶμα δηλαδή, ἀλλὰ εἶναι δημιουργημένος, «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ». Μέσα ἀπὸ τὸν θεσμὸ τῆς νηστείας διαπιστώνομε, ὅτι δὲν εἲμαστε ὅ,τι τρῶμε, ὡς θὰ ἔλεγε ἀπερίσκεπτα ὁ Γερμανὸς φιλόσοφος, ἀλλὰ εἲμαστε δημιουργημένοι γιὰ τὸν Παράδεισο, γιὰ τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

•Τὸ κέντρο ὅμως τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ Εὐχαριστιακὴ Τράπεζα, ὅπου ὁ Θεὸς προσφέρεται, « ἳνα οἱ ἄνθρωποι ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσι (Ἰωάνν, 10, 10). Δὲν νοεῖται ζωὴ μακράν τοῦ Ποτηρίου τῆς Ζωῆς. Ὁ μὴ μετέχων τοῦ Εὐχαριστιακοῦ Δείπνου, δὲν ζεῖ οὐσιαστικά, ἀλλὰ εἶναι ἁπλῶς μία βιολογικὴ ὕπαρξη.

● Τὸ μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, τὸ δεύτερο αὐτὸ μετὰ τὸ Βάπτισμα λουτρό, μᾶς ἑτοιμάζει καὶ μᾶς εὐτρεπίζει, ὥστε νὰ δεχθοῦμε ἐντὸς μας τὸν Κύριό μας, γινόμενοι ὃμαιμοι καὶ σύσσωμοι Αὐτοῦ, μὲ τὴν Θεία Κοινωνία.

Πιστεύω ὅτι ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ τηρήσωμε, προκειμένου νὰ ἑορτάσωμε ἱεροπρεπῶς καὶ πνευματικῶς τὴν ἑορτή τῆς Παναγίας μας καί νά εὐφρανθῶμε μετά τῶν Ἀγγελικῶν Δυνάμεων καὶ μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων.

• Θὰ ἤθελα ὅμως ἀδελφοί μου, νὰ ἀναφερθῶ καί σὲ ἕνα «πειρασμό», τὸν ὁποῖο ὁ πανοῦργος καὶ παμμίαρος  διάβολος, θέτει ἐνώπιόν μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀποπροσανατολίσῃ καί νά μᾶς «κολάσῃ», μάλιστα ἐνώπιον τῆς πανεόρτου μνήμης τῆς Παναγίας μας. Ὁ πειρασμὸς αὐτὸς εἶναι τὰ κοσμικὰ πανηγύρια ποὺ γίνονται πρῶτον κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ δεύτερον κατὰ τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.

Ὑπενθυμίζω στὴν ἀγάπη σας, ὅτι κατὰ τὴν Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἔχομε κατάλυση ἰχθύος καί μόνον, καὶ οὐχὶ κρέατος. Ἐνῶ μέχρι καί τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως δὲν καταλύεται οὔτε ἰχθύς, οὔτε κρέας. Μὴ παρασύρεστε, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴν κοσμικὴ ζωὴ καὶ διασκέδαση κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτές. Συνεχίσατε τὸν πνευματικὸ ἀγῶνα, εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων καὶ εἰς μεγίστην χαρὰν τῶν Ἀγγέλων. Εἰς ἐνίσχυσιν ψυχῆς καὶ σώματος καὶ εἰς ἀρραβῶνα μελλούσης ζωῆς καὶ βασιλείας.

Ὅταν τελειώσῃ ἡ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τότε θὰ καταλύσωμε καὶ στὴν ἑόρτιο τράπεζα, μὲ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, τὰ ὁποῖα πρὸς σωματικὸν ἐπιστηριγμό, μὲ τὴν πλησμονὴ τῆς ἀγάπης Του, μᾶς χαρίζει ὁ Θεός.

Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις, κατὰ χρέος πράττων, ὡς πνευματικός σας πατέρας, σᾶς εὔχομαι νὰ ἔχετε καλὸν πνευματικὸ ἀγῶνα κατὰ τὶς δεκαπέντε αὐτὲς ἡμέρες τοῦ μηνὸς Αὐγούστου καὶ μὲ ὑγεία καὶ χαρὰ νὰ φθάσωμε νὰ ἑορτάσωμε ἅπαντες πνευματικὰ, τὴν μεγάλη ἑορτὴ τῆς Παναγίας Μητρὸς τοῦ Κυρίου μας καὶ δικῆς μας γλυκυτάτης Μάνας, Παρηγοριᾶς καὶ Προστασίας.