Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Η βασική ιδέα του Αρείου είναι:  ο Χριστός δεν είναι Θεός. 

Εις το έργον του «Θάλεια» ούτος λέγει κατά λέξιν:  

«Ουδέ Θεός αληθινός εστιν ο Λόγος». Εν σχέσει προς τον 

Θεόν Πατέρα δεν είναι Θεός, δια τούτο δεν γνωρίζει τελείως 

τον Πατέρα, αλλ΄ επίσης ούτε την ιδικήν του ουσίαν: 

 «Ο Υιός την εαυτού ουσίαν ουκ οίδε» (Θάλεια). 

Αλλ΄ ούτε εν σχέσει προς τους ανθρώπους ο Χριστός 

είναι Θεός, αλλά μόνον «κτίσμα τέλειον». Δια της ηθικής

 τελειοποιήσεως και της ενεργείας της χάριτος ο Χριστός

 έγινεν εκείνο που είναι, και ούτω δύναται να ονομασθή 

«ισχυρός θεός». Ο Χριστός δεν είναι αληθινός Θεός εν 

σχέσει προς οιονδήποτε ή προς ο,τιδήποτε, και δια τούτο

 όλα τα ιδιώματά Του είναι σχετικά, και σχετική είναι και η 

γνώσις Του και η θέλησις και η ενέργεια. 

«Τη μεν φύσει ώσπερ πάντες, ούτω δε αυτός ο Λόγος 

εστί τρεπτός» (Θάλεια).  Εν σχέσει προς τον κόσμον ο

 Λόγος είναι δημιουργός και μεσολαβητής μεταξύ Θεού 

και κόσμου. Ο Θεός δεν εδημιούργησεν απ΄ ευθείας τον 

κόσμον, αλλ΄ εδημιούργησε τον Λόγον, δια να δημιουργήση 

ο Λόγος τον κόσμον. Ο Λόγος εδημιουργήθη προ πάντων.

 «Ο Λόγος εξ ουκ όντων γέγονε, και ην ποτε, 

ότε ουκ ην» (Θάλεια). Είναι φυσικόν ότι η τοιαύτη 

διδασκαλία του Αρείου προκάλεσε εναντίον της τους 

γνωσίους ομολογητάς της χριστιανικής Αληθείας. 

Κανείς διωγμός, καμμία άλλη ταλαιπωρία δεν ετάραξε

 τόσον την Εκκλησίαν, όσον ο αρειανισμός, διότι εδώ

 επρόκειτο περί του μεγίστου διωγμού:  ο Άρειος εκδιώκει

 εκ του Χριστού τον Θεόν. Πρόκειται περί της μεγαλυτέρας 

φρίκης:  ο Χριστός δεν είναι Θεός—τότε τι θέλεις επάνω

 εις αυτόν τον πλανήτην συ, ω άνθρωπε; 

Συνεχίζεται. 

πηγή