ΙΔΟΥ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΟΥ

Αρχίζει 

να μικραίνει

 η πατρίδα.

Το νιώθουμε

 κάθε μέρα 

που περνά. 

Αφήσαμε να 

μας δείχνουν 

οι λιγδιάρηδες

 της εξουσίας 

και τα φερέφωνά

 τους μέσα από 

εφημερίδες και

 κανάλια τις

 μεγάλες καταστροφές αλλά ένα φως δεν έπεσε για να 

μας δείξει ότι η πραγματική πατρίδα φεύγει στο κάτω 

μέρος μιας κλεψύδρας που δεν έχει πάτο. 

Επικεντρώσαμε στο πορτοφόλι και στα υπό 

αμφισβήτηση σύνορά μας την ανησυχία μας, 

χάνοντας τα μικρά, αυτά που μας έκαναν να 

νιώθουμε ότι σε αυτόν τον κόσμο η χώρα του 

φωτός είναι δική μας.

Δεν αντέγραψε εμάς η εξουσία, εμείς την

 αντιγράψαμε. 

Όταν την βλέπαμε να βιάζει και να εξολοθρεύει 

τα μικρά και ασήμαντα που για γενιές ολόκληρες 

ήταν πατρίδα, δεν της κόψαμε το κεφάλι παρά 

αντιγράψαμε τους τρόπους για να εξουσιάσουμε

- εμείς οι μικροί δικτάτορες- όλο και περισσότερο 

χώρο τόσο όσο να νιώθουμε πιο πολύ άτρωτοι, 

πιο πολύ, στην μοναχικότητά μας, ασφαλείς. 

Έτσι μικρύναμε εμείς ως άτομα και μετέπειτα

 ως λαός. 

Έτσι καταφέραμε να θεωρούμε ότι γίναμε 

σπουδαίοι αλλά απάτριδες πλέον. 

Εμείς δεν κυνηγηθήκαμε, δεν ξεριζωθήκαμε, 

δεν πολεμήσαμε, δεν εξοριστήκαμε. 

Ως ελεύθεροι και αλαζόνες, ο καθένας μοναχός,

 καταφέραμε αυτό που δεν κατάφερε κανείς 

ανθέλληνας που πέρασε από αυτόν τον τόπο. 

Να φέρουμε τα σύνορα μέχρι εκεί που φθάνει 

η ανάσα του καθένα μας.

πηγή