Οἱ μάρτυρες τοῦ ἰεχωβᾶ καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Πρωτοπρ.Διονύσιος Τάτσης

Οἱ  μάρτυρες τοῦ ἰεχωβᾶ καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ 

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Ἀκρογωνιαῖος λίθος τοῦ Χριστιανισμοῦ γενικά καί τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας εἰδικά, ἀποτελεῖ ἡ ὁμολογία τοῦ γεγονότος, πού διατυπώνεται μέ ἐξαιρετική ἀκρίβεια ἀπό τόν Ἀπ. Παῦλο, ὅτι ὁ Κύριος ἀνέστη ὄντως, ἀληθινά καί σωματικά καί αὐτό ἀποτελεῖ τήν ἀκατάλυτη βεβαιότητα, τήν ἀδιάψευστη ἀπόδειξη γιά τήν ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν (Α΄ Κορ,15, 20-24).
Δέν εἶναι, λοιπόν, τυχαῖο τό γεγονός ὅτι γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, μέσα στην ἱστορία, ἀπό πολέμιους τοῦ προσώπου Του καί ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας ἐπινοήθηκαν ποικίλες, ἀστήρικτες, δοκησίσοφες καί ἀληθοφανεῖς θεωρίες γιά νά ἀμφισβητήσουν αὐτό τό κορυφαῖο και καταλυτικό γεγονός τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας.
Μεταξύ ὅμως τῶν πολεμίων τῆς σωματικῆς ἀνάστασης τοῦ Κυρίου, στά νεώτερα χρόνια, συναριθμεῖται καί ἡ αἱρετική κίνηση τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ. Γιορτάζουν κάθε χρόνο, ὄχι τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά, πάντα κατά τούς ἰσχυρισμούς τους, τήν ἐπέτειο τοῦ θανάτου τοῦ μεγαλύτερου ἀνθρώπου πού ἔζησε ποτέ.
Εἶναι σύνηθες τό φαινόμενο, ἡ ἐν λόγῳ αἵρεση νά ἀλλάζει κατά και ρούς τίς διάφορες διδασκαλίες της. Στό θέμα ὅμως τῆς ἀνάστασης τοῦ Θεανθρώπου ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Κ. Ρῶσσελ μέχρι σήμερα, ὑποστη ρίζουν σταθερά τήν κακοδοξία, ὅτι ὁ Ἰεχωβᾶ Θεός ἐξαφάνισε, ἐκ μη δένισε τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού καταναλώθηκε μέσα στόν τάφο καί ποτέ δέν ἀναστήθηκε σωματικά.

Τί ἀναστήθηκε λοιπόν; Ἕνα πνευματικό ὄν, ἀπαντοῦν οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, πού ἐπιστρέφει στούς οὐρανούς καί ξαναγίνεται, σύμφωνα μέ μία ἄλλη κακόδοξη δοξασία τῆς κίνησης, ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ, ὅ,τι ἦταν, λέγουν, πρίν ἔλθει στή γῆ.
Δέν θά ἐπεκταθοῦμε ἐδῶ στά ἀστήρικτα καί ἀντιφατικά εὐφυολογήμα τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ τῆς θεωρίας τους περί ἀντιλύτρου, ἀλλά θά ὑπενθυμίσουμε μόνο τίς ἀντίθετες καί καταλυτικές αὐτῆς τῆς πλάνης μαρτυρίες τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Ι) Ὁ ἀπ. Πέτρος ὑπενθυμίζει στούς Ἰουδαίους ὅτι ὁ βασιλιάς Δαβίδ στόν Ψαλμό 15, 10 προφητεύει γιά τή σωματική Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, καθώς, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἡ προφητεία ἀναφέρει ὅτι: «οὔτε ἡ σάρξ αὐτοῦ εἶδεν διαφθοράν» (Πράξ. 2, 31-32).
ΙΙ) Στήν ἀνάσταση τοῦ Σώματός Του ἀναφέρεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης μᾶς διασώζει ἕνα διάλογο τοῦ Χριστοῦ μέ τούς Ἰουδαίους, ὅταν διώχνει τούς ἐμπόρους ἀπό τό Ναό. Οἱ Ἰουδαῖοι τοῦ ζητοῦν θαῦμα ἀπόδειξη τῆς ἐξουσίας Του καί ὁ Ἰησοῦς ἀπαντᾶ: «Γκρεμίστε αὐτόν τόν ναό καί σέ τρεῖς ἡμέρες θά τόν ξανακτίσω» (Ἰωάν. 2, 18-20).
Σέ τί ἀναφερόταν ὁ Κύριος; Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης μᾶς ἀπαντᾶ ὅτι μιλοῦσε γιά τήν ἀνάσταση τοῦ σώματός Του (Ἰωάν. 2,21-22).
 ΙΙΙ) Τήν σωματική ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ τήν ὁμολογοῦν καί τή διαπιστώνουν οἱ ἁγίες Μυροφόρες γυναῖκες. Ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος μᾶς δίνει τήν πληροφορία ὅταν τίς συνάντησε ὁ Κύριος, καθώς πήγαιναν νά ἀνακοινώσουν τό γεγονός τῆς ἀναστάσεως στούς μαθητές, αὐτές: «προσελθοῦσαι ἐκράτησαν αὐτοῦ τούς πόδας καί προσεκύνησαν αὐτῷ» (Ματθ. 28, 9).
ΙV) Ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος, σέ μία ἀπό τίς ἐμφανίσεις Του στούς μαθητές Του, στήν πορεία πρός Ἐμμαούς, τούς διαβεβαιώνει ἀκριβῶς γιά τό ἀντίθετο ἀπʼ αὐτό πού ὑποστηρίζουν οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ.
Τούς προσκαλεῖ νά τόν ψηλαφήσουν, τούς δείχνει τά χέρια καί τά πόδια Του, τούς προτρέπει νά διαπιστώσουν ὅτι δεν εἶναι φάντασμα. Ἐπιπλέον, παίρνει καί τρώει πραγματικά μπροστά τους τά φαγώσιμα, πού τούς ζήτησε, ὄχι λόγῳ ἀνάγκης, ἀλλά ὡς μία ἐπιπλέον ἐπιβεβαίωση ὅτι ἀνέστη σωματικά ὄντως (Λουκ. 24, 36- 43).
Ὑπογραμμίζει πολύ χαρακτηριστικά ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός στή συνάφεια αὐτή ὅτι: «Μετά τήν ἀνάστασίν του ἀπό τούς νεκρούς ἄφησε κατά μέρος ὅλα τά πάθη, ἐννοῶ τήν φθοράν, τήν πεῖναν καί τήν δίψαν, τόν ὕπνον καί τόν κάματον καί τά παρόμοια.
Διότι ἄν καί ἐδοκίμασε τροφήν μετά τήν ἀνάστασιν, ὅμως τήν ἐδοκίμασεν ὄχι σύμφωνα μέ τούς φυσικούς νόμους διότι δέν ἐπείνασεν ἀλλά ἐπειδή ἤθελε νά βεβαιώσῃ τήν ἀλήθειαν τῆς ἀναστάσεως μέ τόν τρόπον τῆς οἰκονομίας του, ὅτι δηλαδή εἶναι ἡ ἴδια ἡ σάρκα πού ἔπαθε καί ἀνέ στη» (Ἐκδ. Ἀκριβής, Δ,1. ΕΠΕ 1, 421)
V) Ἀνάλογη εἶναι καί ἡ πρόσκληση πρός τόν ἀπ. Θωμᾶ γιά νά ἀποδειχθεῖ γιά μία ἀκόμη φορά κατά τρόπο ρεαλιστικό καί ἀδιάψευστο τό γεγονός τῆς σωματικῆς ἀναστάσεώς Του.
VΙ) Ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς στίς Πράξεις μᾶς διαβεβαιώνει, ὅτι: «παρέστησεν ἑαυτόν ζῶντα μετά τό παθεῖν αὐτόν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, διʼ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς» (Πράξ. 1,3. Πρβλ. Α΄ Κορ. 15, 4-8). Τί ἀποδεικνύουν αὐτά τά γεγονότα πού καταγράφονται μέσα στήν Ἁγία Γραφή; Τήν ἀλήθεια τῆς σωματικῆς ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν κακοδοξία τῆς αἱρετικῆς θέσης. Γιά μία ἀκόμη φορά, σχετικά μέ τίς θέσεις τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ καί γιά τήν Ἀνά- σταση τοῦ Χριστοῦ, ἐπιβεβαιώνε- ται τό ἁγιογραφικόν «εἰ οὖν τό φῶς τό ἐν σοί σκότος ἐστί, τό σκότος πόσον;» (Ματθ. 6, 23).

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1976, 24 Μαΐου 2013
πηγή