Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, κατὰ τήν διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς Του, πραγματοποίησε πολλὰ θαύματα. Θέλησε μὲ τόν τρόπο αὐτὸ νὰ δείξει τήν ἄπειρη ἀγάπη Του πρὸς τόν ἄνθρωπο, τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα στὸν κόσμο ἀλλὰ καὶ τόν σκοπὸ τοῦ ἐρχομοῦ Του πάνω στὴ γῆ, ὁ ὁποῖος δὲν ἦταν ἄλλος ἀπὸ τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτὰ ὅλα γίνονται φανερὰ στὸ σημερινὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος μᾶς περιγράφει ὅτι ὁ Κύριος μὲ τὴ θεϊκὴ Του δύναμη θεράπευσε δύο τυφλοὺς καὶ ἕνα «κωφὸν δαιμονιζόμενον». Θαύματα μεγάλα καὶ ἐξαίσια, τά ὁποῖα διεπίστωσε πολὺς λαὸς καὶ γεμᾶτος θαυμασμό ἄρχισε νὰ ὁμολογεῖ καὶ νὰ διακηρύττει χαρούμενα ὅτι: «οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ», δηλαδὴ ποτὲ ὡς τώρα δέν εἶδαν οἱ Ἰσραηλῖτες τέτοια θαυμαστὰ γεγονότα.
Ὅμως οἱ φαρισαῖοι, μολονότι εἶδαν καὶ αὐτοί μὲ τά ἴδια τους τά μάτια τά καταπληκτικὰ θαύματα τοῦ Ἰησοῦ κι ἐνῶ ἄκουσαν τήν αὐθόρμητη ὁμολογία τοῦ λαοῦ, ἀντὶ νὰ δοξολογήσουν καὶ αὐτοὶ τόν Θεό, ἐκτοξεύουν ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ φρικτὴ συκοφαντία, ποὺ εἶναι ταυτόχρονα καὶ βλασφημία: «ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια», δηλαδὴ μὲ τή συνεργασία καὶ τήν βοήθεια τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν δαιμονίων βγάζει τά δαιμόνια καὶ θεραπεύει τούς ἀρρώστους.
Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορά ποὺ οἱ Φαρισαῖοι κινοῦνται ἀπὸ φθόνο καὶ ἐμπάθεια ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ μὲ σκοπὸ νὰ Τόν διασύρουν. Ὁ λαὸς θαυμάζει τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἀφήνουν τήν ψυχὴ τους νὰ γεμίσει μὲ μῖσος. Οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι βλέπουν τά θαύματα καὶ ὁμολογοῦν τήν παρουσία του Θεοῦ, ἐνῶ ἐκεῖνοι ἔχουν τόν λόγο τους καὶ κρύβουν τήν εὐεργεσία καὶ διασύρουν τόν εὐεργέτη.
Στὴν ἐπίγεια ζωὴ Του ὁ Χριστός, ἀντιμετώπισε πλῆθος συκοφαντιῶν καὶ πολλὲς κακίες, κάτι ποὺ ἀκόμη καὶ σήμερα οἱ ἐχθροὶ Του δὲν σταμάτησαν νὰ τό κάνουν. Κι ἐνῶ ξέρουμε ὅτι ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ εἶναι ξεκάθαρη, αὐτοὶ βρίσκουν τρόπο νὰ τήν ἀρνοῦνται καὶ νὰ τήν παραποιοῦν.
Πολλὲς φόρες Τόν κατηγόρησαν πὼς τάχα εἶναι φάγος καὶ οἰνοπότης καὶ φίλος τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν. Ἄλλοτε τοῦ ἀπέδωσαν ἀδίστακτα τόν χαρακτηρισμὸ τοῦ Σαμαρείτη μὲ τήν ἐλεεινὴ προσθήκη πὼς ἔχει δαιμόνιο. Τόν ἀπεκάλεσαν «πλάνο» καὶ στὴ συνέχεια τόν κατηγόρησαν σὰν κοινὸ ἁμαρτωλό: «Ἡμεῖς οἴδαμεν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλὸς ἐστὶ». Καὶ γενικώτερα, ἀφοῦ συκοφάντησαν τή διδασκαλία Του, τά θαύματά Του καὶ τό σωτήριο ἔργο Του, τόλμησαν νὰ Τόν συκοφαντήσουν ἀπάνθρωπα, καὶ μπροστὰ στὸν Ρωμαῖο ἡγεμόνα Πιλάτο, σὰν διαστροφέα τοῦ λαοῦ καὶ ἐπαναστάτη.
Ὅμως τό μῖσος τους δὲν σταμάτησε οὔτε ἐδῶ. Ἀκόμη καὶ ὕστερα ἀπὸ τόν ἄδικο θάνατό Του καὶ τήν ἀνάσταση Του, συνέχισαν γεμᾶτοι κακία: «σκέπτονται συκοφαντῆσαι Χριστοῦ τήν ἀνάστασιν», γεγονὸς τό ὁποῖο πραγματοποίησαν μὲ τή δωροδοκία τῶν στρατιωτῶν τῆς κουστωδίας: «συναχθέντες μετὰ τῶν πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες ἀργύρια ἱκανὰ ἔδωσαν τοῖς στρατιῶτες λέγοντες, εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὑτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων ..… οἱ δὲ λαβόντες τὰ ἀργύρια ἐποίησαν ὡς ἐδιδάχθησαν». Δηλαδή: «οἱ ἀρχιερεῖς φώναξαν καὶ τούς πρεσβύτερους, ἔκαναν συμβούλιο καὶ ἔδωσαν πολλὰ χρήματα στοὺς στρατιῶτες καὶ τούς εἶπαν: νὰ πεῖτε, τή νύχτα ποὺ ἐμεῖς κοιμόμασταν ἦλθαν οἱ μαθητὲς καὶ Τόν ἔκλεψαν…οἱ δὲ στρατιῶτες πῆραν τά χρήματα καὶ ἔκαναν ὅπως τούς δασκάλεψαν».
Ἡ συκοφαντία ἐναντίον τοῦ Κύριου διαιωνίζεται. Μὲ κάθε τρόπο καὶ μέσον οἱ ἐχθροὶ Του προσπαθοῦν νὰ πολεμήσουν Αὐτὸν, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ «Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή». Νομίζουν ὅτι ἔτσι θὰ μπορέσουν νὰ κάνουν κακὸ στήν Ἐκκλησία Του ἀλλὰ καὶ στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας, ποὺ Αὐτὴ ἐπιτελεῖ μέσα στὸν κόσμο. Ὅμως ἄδικα κοπιάζουν. Ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου Ἰησοῦς Χριστός ζεῖ καὶ θὰ ζεῖ στοὺς αἰῶνες καὶ ἡ Ἐκκλησία Του θὰ παραμείνει ἀσάλευτη παντοτινά, διότι θεμελιωτὴς Της καὶ ἱδρυτὴς Της εἶναι Αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς.
Ἀλλὰ, ἀδελφοὶ μου, δὲν εἶναι μόνο οἱ φαρισαῖοι ποὺ εἶχαν κακία καὶ ἐμπάθεια καὶ τά ἐκδήλωναν κάθε φορὰ πού τούς δινόταν ἡ εὐκαιρία. Μπορεῖ κι ἐμεῖς νὰ βρισκόμαστε στήν ἴδια ἠθικὴ κατάπτωση. Νὰ ἐνεργοῦμε, δηλαδὴ, κι ἐμεῖς κακόβουλα σὲ βάρος τῶν ἀδελφῶν μας γιὰ νὰ τούς κάνουμε κακό. Ἔτσι, ἂν ψάξουμε μέσα μας καὶ διαπιστώσουμε ὅτι κάπου ἐνδόμυχα στὸ βάθος τῆς καρδιᾶς μας κρύβετε μῖσος καὶ ἐμπάθεια γιὰ κάποιον συνάνθρωπό μας, τότε πρέπει νὰ τρέξουμε ἀμέσως στὸν πνευματικὸ μας γιὰ νὰ ζητήσουμε τήν συμβουλὴ του καὶ τή βοήθεια του. Αὐτὸς θὰ μᾶς καθοδηγήσει ἀνάλογα καὶ θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ νικήσουμε τούς πειρασμούς, νὰ ἀποτινάξουμε ἀπὸ πάνω μας τήν ἐμπάθεια καὶ νὰ γεμίσουμε τήν καρδιὰ μας μέ τήν ἀγάπη ποὺ θέλει ὁ Κύριος.
Συνήθως ἡ συκοφαντία διαδίδεται κρυφά, ὕπουλα καὶ ἐπιδέξια. Ὁ συκοφάντης μὲ δόλιο τρόπο ἐκθέτει τόν συνάνθρωπό του, κλονίζει τήν ὑπόληψη του, διασύρει τό ὄνομα τοῦ ἀδελφοῦ του. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς τακτικῆς εἶναι ἡ ἀνυπολόγιστη ἠθικὴ βλάβη, τόσο σὲ αὐτὸν ποὺ κατηγόρησε, ὅσο καὶ στὴν οἰκογένεια του, ἀλλὰ καὶ στὴν ἐργασία του. Γι” αὐτὸν τόν λόγο δὲν νοεῖται ὁ χριστιανὸς νὰ εἶναι ἐμπαθής, ἐπειδὴ αὐτὸ καὶ μόνο φανερώνει ἔλλειψη ἀγάπης.
Ἀπὸ τήν ἄλλη πάλι, ἐνδέχεται πολλὲς φορὲς κι ἐμεῖς στὸν ἐπίγειο βίο μας νὰ ἀντιμετωπίζουμε καταστάσεις μίσους, συκοφαντίας καὶ διαβολιῶν. Ὅμως δὲν πρέπει νὰ ἀπελπιζόμαστε οὔτε νὰ μᾶς πιάνει πανικός. Αὐτὰ εἶναι ἐπιζήμια καὶ θὰ ἐπιφέρουν ὀλέθρια ἀποτελέσματα στὴν πνευματικὴ μας ζωή. Χρειάζεται νὰ μένουμε σταθεροὶ στὴν πίστη μας, νὰ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ τήν ἐλπίδα μας στὸ Θεό. Ὁ χριστιανὸς ποὺ ἔχει πίστη καὶ ἐλπίδα δὲν φοβᾶται τίποτε. Κυρίως δὲ ὅταν ἡ συνείδηση του εἶναι ἤρεμη ἂς μὴ στενοχωρεῖται ἐπειδὴ συκοφαντεῖται, διότι ὁ Κύριος τό βεβαιώνει: «Μακάριοι ἐστέ ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ” ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ». Θὰ ἔλθει ἡ ὥρα ποὺ σύμφωνα μέ τόν ψαλμὸ ὁ Θεὸς θὰ «ταπεινώσῃ συκοφάντην». Γι” αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ φθάσουμε ποτέ στὸ σημεῖο νὰ ζητήσουμε ἐκδίκηση, ἢ νὰ ἀνταποδώσουμε τά ἴδια.
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, εἶναι θεϊκὸ μεγαλεῖο καὶ ἀνωτερότητα ὅταν δείξουμε ἀνεξικακία, μακροθυμία καὶ ἀνοχὴ ἀπέναντι στὸν συκοφάντη μας καὶ κυρίως ὅταν προσευχόμαστε γι” αὐτόν. Ἐπίσης πρέπει νὰ προσευχόμαστε ὁ καθένας μας στὸ Θεὸ καὶ νὰ λέμε μαζὶ μὲ τόν ψαλμωδό: «λύτρωσαί με ἀπὸ συκοφαντίας ἀνθρώπων καὶ φυλάξω τὰς ἐντολὰς σου». Παράδειγμά μας γι” αὐτὴν τή στάση ἀνωτερότητας καὶ μεγαλείου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καὶ στὴ συνέχεια οἱ ἀπόστολοι ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι, παρόλο πού συκοφαντήθηκαν, ὑπέμειναν καρτερικά καί στὸ τέλος ὁ Θεὸς τούς δικαίωσε. Ἀμήν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά