alt
Διαβάζω από τον συνοπτικό συναξαριστή τής 10ης Ιουλίου  :
«Οι Άγιοι Μύριοι (10.000) Όσιοι της Νιτρίας θανατώθηκαν με φωτιά από τον επίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλο, επειδή αντιπαθούσε τον Ισίδωρο τον Πρεσβύτερο.
Οι Άγιοι αυτοί ασκητές, κατοικούσαν μέσα σε σπηλιές και καλύβες της Νιτρίας της Αιγύπτου, και κύριο έργο τους ήταν η τήρηση των εντολών του Θεού. Ζούσαν με νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές και ήταν γύρω στις 10.000 στον αριθμό.
 Επειδή ο Άγιος Ισίδωρος, ο πρώτος απ' αυτούς, φιλονικούσε με τον επίσκοπο Αλεξανδρείας Θεόφιλο για ορισμένα εκκλησιαστικά ζητήματα, που ο Θεόφιλος έφερνε αντίρρηση, γι' αυτό ο Ισίδωρος, έχοντας πίσω του την υποστήριξη των πολλών μοναχών, ήλεγχε τον Θεόφιλο.
  Τότε ο Θεόφιλος, για να εκδικηθεί τον Ισίδωρο, έστειλε κρυφά δικούς του ανθρώπους και έκαψε ζωντανούς μέσα στις Σκήτες, όλους τους συγκεκριμένους Πατέρες.»
23ος Πατριάρχης και Πάπας Αλεξάνδρειας ήταν ο Θεόφιλος,  ο οποίος είναι άγιος από την κοπτική χριστιανική κοινότητα, μαθητής του Μ.Αθανασίου , θείος και διδάσκαλος του αγίου Κυρίλλου ...
Κι όμως εσφαξε 10 χιλιάδες μοναχούς, τους οποίους κυνήγησε με επιμονή και πολύ πάθος
   Λέει γι αυτόν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος που δοκίμασε στο πετσί του τον χριστιανοφασισμό του πατριάρχη Θεόφιλου: «Ηρθε ο Αιγύπτιος (ο Θεόφιλος Αλεξανδρείας) και άρπαξε την Εκκλησία όπως ο Φαραώ την Σάρρα (Γεν. 12,10-20). Και ο μεν Φαραώ μετάνιωσε για το ανοσιούργημά του, αυτός δε ο άθλιος συνέχισε ν' αμαρτάνει και φέρθηκε σαν β...άρβαρος. Εσύ ρόπαλα φέρνεις στην εκκλησία και πολεμάς εκεί όπου είναι ο τόπος της ειρήνης αρχίζεις πόλεμο. Ούτε τον τόπο σεβάσθηκες, άθλιε και ταλαίπωρε, ούτε το αξίωμα της ιερωσύνης, ούτε το μέγεθος της εξουσία. Το βαπτιστήριο έχει γεμίσει με αίματα. Ο βασιλιάς μπαίνει μέσα στην εκκλησία και αφήνει έξω το δόρυ και την ασπίδα, εσύ μπήκες και άρπαξες ρόπαλα. Εκείνος και τα σύμβολα της βασιλείας τ' αφήνει έξω, εσύ τα σύμβολα του πολέμου τα έφερες εδώ μέσα».....

Mετά λέμε πως η Εκκλησία είναι  νοσοκομείο και άλλες καλολογίες...
Ποιο νοσοκομείο , αδέρφια ~ ...
Κρεματόριο γινεται η εκκλησιαστική διοίκηση ,  ενίοτε και όχι σπάνια , όταν από θεσμό διακονίας μεταλλαγεί σε εξουσιαστική δομή, εμπλακεί σε χρηματοπιστωτικά παιχνίδια (βλ. Βanca Ambrosiana) , εθνικισμούς (βλ πολέμους μεταξύ Βυζαντίου και Βουλγάρων)  ή μικροκομματισμούς (ανάθεμα Βενιζέλου, Μακρονήσια κλπ)...

   Φανταστείτε να είχαμε σήμερα Πατριάρχη κάποιον που έδωσε διαταγές να δολοφονηθούν δέκα χιλιάδες άνθρωποι  και μάλιστα μοναχοί ...
 Ο Θεός να φυλάει να μη σκληρύνει η καρδιά μας , γιατί έπειτα  ο ταλιμπανισμός είναι «ένα τσιγάρο δρόμος»  ειδικά για εμάς τους τάχα θρησκευτικούς ανθρώπους...
πηγή