Ἡ προστασία τῶν ἁγίων Ἀγγέλων καί ἡ ψυχική ἰατρεία τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος

(Ὁμιλία τοῦ ἀειμνήστου Ἁγιορείτου Ἡγουμένου π.Γεωργίου Καψάνη)

Δικαίως ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ κάθε Δευτέρα, ἀλλά καί στίς 8 Νοεμβρίου κάθε ἔτος τή μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί πασῶν τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων διά πολλούς λόγους. Πρῶτον, διότι ἔκαμαν καί κάμουν τελείαν ὑπακοήν εἰς τό Ἅγιον Θέλημα τοῦ Κυρίου. Δεύτερον, διότι περιεχόμενο τῆς ζωῆς τους, τῆς ὑπάρξεώς τους εἶναι ἡ ἀέναος δοξολογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Τρίτον, διότι ὑπηρετοῦν τήν σωτηρίαν ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων. Δεῖγμα κι αὐτό τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὄχι μόνον ἔκανε τόσα δῶρα στό ἀνθρώπινο γένος, ἀλλά καί τοῦτο οἰκονόμησε νά ὑπάρχουν λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα χάριν τῶν σωζομένων.

Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους τιμοῦμε τούς Ἁγίους Ἀγγέλους καί Ἀρχαγγέλους, τά λειτουργικά πνεύματα καί νιώθουμε ὅτι μέσα στήν Ἁγία Ἐκκλησία εἴμαστε ἕνα. «Κοινή πανήγυρις» λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἀνθρώπων καί ἀγγέλων, μία χοροστασία, μία λειτουργία. Εἶναι παρόντες στίς συνάξεις τῆς Ἐκκλησίας ἤ καί ἀόρατοι, ἀλλά εἶναι παρόντες, προΐστανται τῶν πιστευόντων. Μᾶς βοηθοῦν μέ τίς πρεσβεῖες καί προστασίες τους καί εἶναι πάντοτε κοντά μας καί μάλιστα ὁ φύλακας Ἄγγελος τῆς ψυχῆς μας.

Τούς εὐχαριστοῦμε καί τούς παρακαλοῦμε νά γίνουμε κι ἐμεῖς μιμηταί τῆς πολιτείας των, καθόσον τό σχῆμα τῶν Μοναχῶν εἶναι τό ἀγγελικό σχῆμα καί πρέπει συνεχῶς νά τείνωμε εἰς ὁμοίωσιν τῆς ζωῆς τῶν ἁγίων ἀγγέλων διά τῆς τελείας ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τῆς συνεχοῦς λατρείας καί ἀναφορᾶς τῆς ζωῆς μας εἰς τόν Ἅγιον Θεόν καί τῆς διακονίας τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.

* * *

Εἰς τό Ἀπολυτικιο τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος τοῦ ὁποίου σήμερα ἐπιτελοῦμε τήν μνήμην, παρακαλοῦμε τόν Ἅγιον νά πρεσβεύῃ στόν Κύριο, διά τήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν μας. Θά περίμενε κανείς ὅτι, ἀπό ἕνα τόσο μεγάλο ἰατρό, ὅπως εἶναι ὁ Ἅγιος Παντελεήμων, νά ζητούσαμε τήν ἰατρεία τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία ζητάει τήν ἴασι τῶν ψυχικῶν ἀσθενειῶν, τῶν παθῶν, οἱ ὁποῖες πολλές φορές εἶναι ἡ αἰτία τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν, ἀλλά καί οἱ ὁποῖες εἶναι καί οἱ χειρότερες, διότι οἱ μέν σωματικές ἀσθένειες μπορεῖ νά κάνουν καί καλό στόν ἄνθρωπο, ψυχικό καλό, νά τόν ὁδηγήσουν σέ μετάνοια, ἀλλά οἱ ἀσθένεις τῆς ψυχῆς τά πάθη δηλαδή, αὐτά ὁδηγοῦν στόν αἰώνιο θάνατο.

Γι' αὐτό καί πρῶτο μέλημα τῶν χριστιανῶν, καί ἰδίως τῶν Μοναχῶν, πρέπει νά εἶναι ὁ συνεχής ἀγών διά τήν κάθαρσι ἀπό τά πάθη καί τήν ἴασι τῶν ψυχικῶν ἀρρωστημάτων. Ἄν ἐμφανισθῇ μία ἀρρώστια σοβαρή καί ἀνίατη πολύ ἀνησυχοῦμε καί ψάχνουμε νά βροῦμε τούς καταλλήλους ἰατρούς, τά κατάλληλα φάρμακα, τά κατάλληλα νοσοκομεῖα, ἀκόμη καί στό ἐξωτερικό νά πᾶμε γιά νά γίνωμε καλά. Ἀλλά γιά τίς ἀρρώστιες τῆς ψυχῆς δέν ἀνησυχοῦμε ὅσο πρέπει νά ἀνησυχοῦμε. Καί ἀσφαλῶς ὅλοι μας, καί ἐμεῖς οἱ τοῦ τάγματος τῶν Μοναχῶν, δέν εἴμεθα ὑγιεῖς κατά πάντα. Ὑπάρχουν καί σέ μᾶς ἀρρωστήματα ψυχικά, τά ὁποῖα γνωρίζομε καί χρειάζεται νά τά ἐπισημάνωμε. Καλά εἶναι λοιπόν μέ πολύ πόνο νά, παρακαλέσωμε τόν Θεόν, πρίν φύγουμε ἀπό αὐτόν τόν κόσμο, διότι μετά θά εἶναι ἀργά, νά μᾶς θεραπεύσῃ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, τίς διάφορες ἀσθένειες τῆς ψυχῆς μας, πρεσβείαις τῶν Ἁγίων, τῆς Θεοτόκου καί κυρίως τοῦ σήμερον ἑορταζομένου μεγάλου ἰατροῦ τῆς ἀνθρωπότητος, τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος τοῦ ἀθλοφόρου καί ἰαματικοῦ. Ἀμήν.

Πηγή