Μνήμη του Οσίου Πατρός ημων Ιωακείμ του Νέου του Θεοφόρου(Νοτενών)

Αυριο η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Πατρός ημων Ιωακείμ του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Νοτενών της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών. 

Α) ΒΙΟΣ

Ο Αγιος Ιωακείμ  γεννήθηκε γύρω στα 1650 στο χωριό Σκιαδά, του Δήμου Τριταίας.

Δεν εχουμε πληροφορίες για την οικογένειά του.

Ο κατά κόσμον Ιωάννης πολύ νέος αραβωνιάστηκε με μία συγχωριανή του,παρά τη θέλησή του, αφού ασκησαν μεγάλη πίεση οι γονείς του.

Παρ’ ότι όμως οι γονείς του εβιάζοντο να τελέσουν τον γάμο του παιδιού τους Ιωάννη, ο γάμος αυτός ποτέ δεν εγινε, αφού ο Ιωάννης κρυφά εγκατέλειψε γονείς,μνηστή, συγγενείς και πάντα τα του κόσμου και πήγε στην Ιερά Μονή της Χρυσοπηγής στην Δίβρη, για να μονάσει.Αφου διετέλεσε για κάποιο διάστημα ως δόκιμος Μοναχός και διέπρεψε στην ασκηση και στην υπακοή τελικά ελαβε το αγγελικό Σχήμα των Μοναχών και το ονομα Ιωακείμ.

Στο Μοναστήρι της Χρυσοπηγής ο Αγιος εφθασε σε μεγάλα υψη αρετής και αγιότητος, ώστε εκρίθη αξιος από τον  Ηγούμενο της Μονής για να λάβει το μέγα αξίωμα της Ιερωσύνης.Παρά την προαγωγή του ο νεαρός Ιωακείμ συνέχισε με ταπείνωση να αγωνίζεται και να προοδεύει στη πνευματική ζωή.Ζώντας ετσι ταπεινά μέσα στην αδελφότητα, μετά την κοίμηση του Καθηγουμένου της Μονής,εκλέγεται Ηγούμενος, για να ποιμάνει τα λογικά πρόβατα της ποίμνης του Χριστού.Δεν γνωρίζουμε πόσο εχρημάτισε Ηγούμενος ο Οσιος Ιωακείμ στην Ιερά Μονή της Χρυσοπηγής.Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι κάποια στιγμή παραιτείται της Ηγουμενίας και ερχεται στην Ιερά Μονή Νοτενών, κοντά στο χωριό του, και αναλαμβάνει την πνευματική καθοδήγηση των πατέρων της Μονής(Ηγούμενος).

Μετά από λίγα χρόνια, φλεγόμενος από τον πόθο της ησυχίας, παραιτείται από Ηγούμενος της Μονής Νοτενών και καταφεύγει σε μια μικρή σπηλιά πάνω ακριβώς από τη Μονή. Σ’ αυτό το νέο ασκητήριό του ο Αγιος Ιωακείμ αρχισε νέους αγώνες με προσευχή, νηστεία, αγρυπνία, σκληραγωγία, υποπιάζων και δουλαγωγών την σάρκα του κατά τον Απόστολο παύλο.Στο πρόσωπο του οσίου ξαναζούν οι παλαιοί ασκηταί της Αιγύπτου και της θηβαίδος, των πρώτων αιώνων.Η ζωή του, οι συνηθειές του, τα ηθη του, η προσευχή του, οι ασκήσεις του, όλα θύμιζαν ασκητή της πρωτοχριστιανικής περιόδου.

Μέσα στη σπηλιά ο Αγιος ειχε καθημερινά μνήμη Θανάτου γι’ αυτό και ελεγε στον εαυτό του : «Ιωακείμ μελέτα καθ’ εκάστην την εξοδόν σου, και ευπρεπίζου δια την πορείαν εκείνην».Ζώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Αγιος εφθασε στο τέλος της επίγειας ζωής του, αφούπροείδε το θάνατό του :

-Μια μέρα φωνάζει τον υποτακτικό του Δαυίδ και του λέει :

« Ηρθε η ωρα του χωρισμού μας παιδί μου, γι’ αυτό φώναξε τους Πατέρες της Μονής».

Όταν ηλθαν οι Πατέρες αρχισε ο Αγιος να τους διδάσκει

-Πώς να πολιτεύονται στη μοναχική τους ζωή

-Να ζούν ειρηνικά

-Διαφορετικά θα είναι μάταιος ο κόπος τους.

Κατόπιν εκανε το σημείο του Τιμίου Σταυρού και ειπε : « Στα χέρια Σου Χριστέ μου παραδίδω το πνεύμα μου» και εξέπνευσε.Οι Πατέρες της Μονής εθρήνησαν και εκλαψαν πικρά γιατί εχασαν τον πνευματικό τους Πατέρα.Ηταν απαρηγόρητοι φοβούμενοι ότι δεν θα υπήρχε ανθρωπος αντάξιος να τον αντικαταστήσει σαν Πνευματικό.Το σώμα του Οσίου ετάφη στον Νάρθηκα του Ναού της Μονής.Ο Οσιος Ιωακείμ πρέπει να εκοιμήθη μεταξύ των ετών 1756-1759.

Β) ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ

Δέκα χρόνια μετά την κοίμηση του ο Αγιος παρουσιάστηκε στον υπνο του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη, και τον διέταξε να φροντίσει για την ανακομιδή του σκηνώματός του.Ο Πατριάρχης τότε εγραψε στον τότε Μητροπολίτην Πατρών Παρθένιο τον Ε ( 1750-56) και (1759-70), ωστε να ενεργήσει τα της ανακομιδής του Οσίου.

Μόλις ο Μητροπολίτης ελαβε το γράμμα, με εγκύκλιό του εκάλεσε τον κλήρο και το λαό των περιχώρων, καθώς και τους Μοναχούς της Μονής Νοτενών, να προχωρήσουν στην ανακομιδή των οστών του Οσίου.Το σκήνωμα του Οσίου ευρέθη ακέραιο, ολόκληρο, και να ευωδιάζει.

Στη συνέχεια εν πομπή και ψάλλοντας με ευλάβεια, μεταφέρθηκε στο Καθολικό της Μονής, οπου και ετάφη στην αριστερή πλευρά(Χειρ. 25,264-272, Ι.Μ. Ξενοφώντος Αγ. Ορους ).

Όπως αναφέρει το ιδιο χειρόγραφο, την ανακομιδή την εκαναν οι Μοναχοι και κάποιος ονόματι Πανταζής.Από απροσεξία όμως κόπηκε το ένα χέρι του Οσίου από τον ωμο.Όταν ειδαν το χέρι ακέραιο αρχισαν να κλαίνε, γιατί νόμιζαν ότι επρόκειτο περι κατάρας.

Ο Μητροπολίτης ακουσε τους θρήνους των Μοναχών ,  βγήκε στο εξώστη και βλέποντας το χέρι του Οσίου ακέραιο, αρχισε να φωνάζει : « Δόξα εν υψιστοις Θεώ και επι γής ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».

Και τότε εδωσε εντολή να σκάβουν με τα χέρια τους προσεκτικά, ώστε εβγαλαν το σώμα του Οσίου αφθαρτο όπως του Αγίου Σπυρίδωνος, και ευωδιάζων.Μόλις το εμαθαν οι χριστιανοί από διάφορες περιοχές, ετρεχαν να προσκυνήσουν και να γιατρευτούν.Πολλοί δε χριστιανοί αλλά και Τούρκοι πήγαν και παρεκάλεσαν τον Αγιον και θεραπεύτηκαν.

Γ) ΙΕΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ

Τον Απρίλιο του 1821 οι Τούρκοι, που ειχαν σαν εδρα το χωριό Λάλα του Νομού Ηλίας, ελεηλάτησαν την Μονή Νοτενών,  εβεβήλωσαν τα ιερά λείψανα του Αγίου και εκλεψαν την αγία του κάρα μαζί με αλλα τιμαλφή αντικείμενα της Μονής.Τότε ο περίφημος κλέφτης του Μωριά Γιαννιάς, εκινήθη εναντίον των Τούρκων με 25 παλληκάρια, επειτα δε από πολύωρη μάχη δυστυχώς εφονεύθησαν ολοι.

Σήμερα σωζονται λείψανα από το σκήνωμα του Οσίου, τα οποία φυλάσσονται στο ασκητήριό του. Εκπέμπουν αρρητη ευωδία και αγιάζουν οσους με πίστη προσέρχονται για να τα προσκυνήσουν.Μικρά τεμάχια από το ιερό λείψανο του Οσίου σώζονται :

-Στο κελλί των Οσίων Αγιορειτών Πατέρων Αγίου Ορους, στην περιοχή της Ι.Μ. Παντοκράτορος, στην θέση Καψάλα

-Στο κελλί των Οσίων Πατέρων Μητροφάνους και Διονυσίου στην Μικρή Αγία Αννα

-Στην Ιερά Μονή Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στην Φυλή Αττικής.

250 χρόνια μετά την κοίμηση του Θεοφόρου Πατρός ημών Ιωακείμ και συγκεκριμένα το ετος 1964, συνετάχθη ασματική ακολουθία μετά συντόμου βιογραφίας από τον Αγιορείτη Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη, αφού τον παρεκάλεσε προς τούτο ο μοναχός Παντελεήμων Μπίτρας συγχωριανός του Οσίου, Σκιαδίτης, ο οποίος και συνέγραψε τον βίο του Αγίου το ετος 1981.

Ο Αγιος Ιωακείμ εορτάζεται πανηγυρικώς στις 3 Ιουλίου στην Ιερά Μονή Νοτενών, οπου οι περιοικοι χριστιανοί αλλά και πολλοι Πατρινοί συρρέουν κατά χιλιάδες για να προσκυνήσουν και να εορτάσουν την μνήμη του.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΗΧΟΣ Γ

(Θείας πίστεως)

Βίον ενθεον λαμπρώς ασκήσας

Θείας χάριτος ωφθης δοχειον,

Ιωακείμ θεοφόρε Μακάριε, των

Νοτενών της Μονής εγκαλώπισμα,

και Σκιαδά ιερώτατον βλάστημα,

Πάτερ Οσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,

δωρήσασθε ημίν το μέγα ελεος.

πηγή