Διαλογισμός την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη
Η Άρνηση της Αγίας και Μεγάλης Πέμπτης, που τελείται το βράδυ της Τετάρτης, μιλά για την θεσμοθέτηση του Ιερού Μυστηρίου της Ευχαριστίας, το νίψιμο των ποδιών και την πράξη της προδοσίας του Ιούδα. Είναι γεγονότα που σημαδεύουν την ιστορία και την αιωνιότητα, για πάντα. Ο Θεός του ουρανού, κατακλυσμένος από αγάπη, έρχεται τόσο κοντά στους ανθρώπους που ποδοπατείται από εκείνους που έχουν την κόλαση ως καταφύγιό τους.
Γιορτάζουμε, λοιπόν, τον άπειρο πόνο του απείρου Ενός, όταν βλέπει ότι οι θεϊκές πληγές Του χλευάζονται από τους υπερασπιστές του μίσους και της πονηριάς. Ο Χριστός – λέει η Γραφή – κρύφτηκε από αυτούς, επειδή δεν πίστεψαν. Αυτές είναι οι στιγμές απελπισίας του Θεανθρώπου που νιώθει θεϊκά ότι ούτε η Θυσία Του στον Σταυρό δεν θα είναι αρκετή για τόσους πολλούς που θα επιλέξουν την αιώνια απώλεια. Ο Θεός κρύβεται από τους ανθρώπους για να κλαίνε, για να ραγίσει την άπειρη καρδιά Του από λαχτάρα για εκείνους που θα χαθούν εξαιτίας του δικού τους λάθους. Αν στον παράδεισο, ο άνθρωπος, ντροπιασμένος για την παιδική του πονηριά, κρύφτηκε από τον Θεό, τώρα ο Θεός κρύβεται από τον άνθρωπο, για να κλάψει πάνω από τους γαλαξίες των σκέψεών Του, για τον χαμένο άνθρωπο. Είναι η εκκωφαντική σιωπή των ουρανών που αναστενάζουν από πόνο, όταν ο ιερέας της δημιουργίας πέφτει στο κατώτατο σημείο της δημιουργίας. Ο ίδιος ο αιώνιος Πατέρας κρύβει το πρόσωπό Του στις φτερούγες των χερουβείμ, για να κλάψει μαζί Του τον πόνο του Υιού, που περιμένει τη μυστηριώδη θυσία.
Ένα από τα αξιοσημείωτα τροπάρια της Αγίας και Μεγάλης Πέμπτης μιλάει για αυτή την απόκρυψη της προδομένης αγάπης του Θεού. «Ανάμεσα σε εκείνους που παζάρεψαν για να σε πουλήσουν, στάθηκες κρυμμένος, εσύ που ήσουν το αντικείμενο των παζαριών.» Στην πιο κρυφή γωνιά του ναού, όπου επρόκειτο να λάβει χώρα θερμή προσευχή και επίκληση στον Θεό του Σαβαώθ, λάμβανε χώρα το συμβούλιο για να θανατωθεί ο Θεός, από εκείνους που είχαν λάβει μάννα από τον αέρα, νερό από τον βράχο, μια στήλη φωτιάς και ένα μονοπάτι μέσα από τη μέση της Ερυθράς Θάλασσας από τον Δημιουργό τους. Όπου δεν ακουγόταν ψίθυρος, στην καρδιά του ναού, Κάποιος μεγαλύτερος από ολόκληρο το σύμπαν άκουγε τις άνομες συμβουλές τους. Κι όμως, από άπειρη αγάπη, δεν κάνει τίποτα για να τους σβήσει από τη γη. Ο Θεός θα μπορούσε να είχε καταργήσει τη γη ή ολόκληρο τον γαλαξία απλώς κλείνοντας τα αγνά Του μάτια από το βλέμμα της. Αλλά τα μάτια του Παναγίου παραμένουν ανοιχτά, αν και γεμίζουν με δάκρυα πόνου για τους δολοφόνους Του και Εκείνος δεν κάνει τίποτα για να αποτρέψει τη μεγαλύτερη φρίκη της ιστορίας, η οποία ωστόσο θα φέρει τη μεγαλύτερη ευλογία της αιωνιότητας: την Ανάσταση και την αθανασία όλης της ανθρωπότητας.
Τι υπήρχε στην καρδιά και στο μυαλό του Χριστού, τι είδαν τα μάτια Του, όταν, σκύβοντας πάνω από τη λεκάνη, έπλυνε τα πόδια του μαθητή που θα Τον πρόδιδε; Με ποιο βλέμμα θα έχει κοιτάξει αυτόν που ευθύνεται για τον μεγαλύτερο πόνο της ιστορίας και των αιώνων, τον οποίο ανέλαβε το εύθραυστο Σώμα του Θεού από αγάπη; Πώς θα επιτευχθεί χωρίς να καεί ολόκληρος ο Πωλητής; Με πόση αγάπη προδομένη, σκισμένη, συνθλιμμένη από την κακία των ανθρώπων, χάιδευε τα πόδια που όρμησαν προς τον φόνο; Πώς θα μπορούσαν τα αγνά, δημιουργικά χέρια του Θεού να αγγιχτούν από τα πόδια του προδότη; Πώς θα μπορούσε Αυτός που καίει τη φλόγα του Ήλιου με τα δισεκατομμύρια βαθμούς της να έχει ελέγξει τα μάτια Του; Κι όμως τα έκανε από αγάπη, για να δώσει σε όλους, ακόμα και στον Ιούδα, την ευκαιρία να επιστρέψουν και να θρηνήσουν την προδοσία του.
Παντού ο Σωτήρας ολόκληρου του σύμπαντος, ο αθάνατος Λόγος, που γεννήθηκε από την αιωνιότητα από τον Πατέρα, σιωπά. Είναι σιωπηλός ενώπιον του Ηρώδη, σιωπηλός ενώπιον του Πιλάτου, σιωπηλός ενώπιον του Καϊάφα, σιωπηλός ανάμεσα στους βίαιους και χλευαστές στρατιώτες, σιωπηλός μπροστά σε εκείνους που τον μαστιγώνουν, σιωπηλός πάνω στον Σταυρό, δέχεται με αγάπη τα καρφιά που συνθλίβουν τα χέρια του. Η λέξη σιωπά από αγάπη. Πάνω από τον ουρανό και τον λόγο, κουβαλάει σιωπηλά τον άπειρο πόνο του για όσους αγαπάει. Και μέσω αυτού, μας δείχνει ότι η υπέρτατη αξία αυτού του κόσμου είναι η προσευχητική σιωπή, η οποία θυσιάζεται από αγάπη και δίνει ζωή. Το σιωπηλό Αρνί, στο οποίο χωρούν τα λόγια ολόκληρου του σύμπαντος, η υπέρτατη Λογική του Πατέρα, είναι σιωπηλό: «Ως Αρνίον εις σφαγήν ωδηγήθη, και ως πρόβατον σιωπηλόν ενώπιον των κουρευόντων αυτού, ούτως ουκ ήνοιξε το στόμα αυτού», είπε ο Ησαΐας, βλέποντας αιώνες πριν από την Ευχαριστιακή Θυσία της ιστορίας στον Λόγο. Και μέσω αυτού, μας διδάσκει να σιωπούμε, προσευχόμενοι. Ας μην απαντάμε σε καμία προσβολή, ας μην δικαιολογούμε τους εαυτούς μας, ας μην ζητάμε ή απαιτούμε ποτέ ευγνωμοσύνη για τα δώρα που δίνονται στους άλλους, ας μην καυχιόμαστε για τις αξίες μας, ας μην ζητάμε αναγνώριση, ματαιοδοξία, κτητικότητα, ας μην απαντάμε στο κακό με κακό: «Και έγινα σαν άνθρωπος που δεν ακούει και δεν έχει επίπληξη στο στόμα του». Ας μην επιβάλλουμε τα λόγια μας, τις ιδέες μας, σε κανέναν, ας μην επιβάλλουμε τον χρόνο κανενός με τις απόψεις μας, ας μην πουλάμε ψευδαισθήσεις μέσω των λέξεων. Με λίγα λόγια, ας σιωπούμε, προσευχόμενοι πάντα κρυφά στον Θεό, όπως έκανε για εμάς το σιωπηλό Αρνί, σταυρωμένο στον Σταυρό. Ολόκληρο το σύμπαν είναι σιωπηλό, υπηρετώντας τον Δημιουργό στο φως. Ο ουρανός έλκεται υπάκουα, μυστικά γύρω από το πανταχού παρόν Κέντρο, αόρατος, ψηλότερος από τους ουρανούς και παρών ολοκληρωτικά σε κάθε άτομο αυτού του κόσμου. Η γη γυρίζει σιωπηλά, περιμένοντας τον Θεό να πεθάνει πάνω της, τη ζωή του κόσμου, να τρέμει από φόβο στη θέα του Δημιουργού της. «Ο ήλιος γνώρισε τη δύση του», μαθαίνοντας, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά, από τη γέννησή του στην αυγή της δημιουργίας, τη στιγμή που θα σκοτεινιάσει από φόβο στη θέα του Θεού τραυματισμένου από τους πόνους του θανάτου.
Η σιωπή είναι ο αέρας της μελλοντικής ζωής. Εκεί, πέρα από τον χρόνο και τον χώρο, η Λειτουργία γίνεται το παν στην ολότητά της, σαν μια αιώνια λάμψη νοήματος και αγάπης, ανάμεσα στον Θεό και τον λαό με τον οποίο έχει ενωθεί. Η σιωπή ανοίγει τα μάτια και τα μαθαίνει να κλαίνε, και μετά τα κλείνει σε όλα τα κακά του κόσμου, έτσι ώστε τα δάκρυα να γίνουν πηγή που γεννιέται στον ουρανό της καρδιάς και ποτίζει ολόκληρο το είναι με σταυρωμένο φως.
πατήρ Ιωάννης Ιστρατι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά