Γράφει ο Αριστείδης Π.Δασκαλάκης
Εδώ και καιρό, πολλοί αδελφοί μας, έχουν αποτελέσει στόχο απειλών από μερίδα του κλήρου.
Ποιον κλήρο; Αυτή τη μερίδα που υπηρετεί την πλήρη εκκοσμίκευση της εκκλησίας, με υποταγή στη νέα τάξη πραγμάτων και στο τέρας του οικουμενισμού.
Είναι αποδέκτες απειλών από κληρικούς, ότι θα αποτελέσουν αντικείμενα κατάρας από μέρους τους.
Ποιον κλήρο; Αυτή τη μερίδα που υπηρετεί την πλήρη εκκοσμίκευση της εκκλησίας, με υποταγή στη νέα τάξη πραγμάτων και στο τέρας του οικουμενισμού.
Είναι αποδέκτες απειλών από κληρικούς, ότι θα αποτελέσουν αντικείμενα κατάρας από μέρους τους.
Κατά κοινή ομολογία απειλούν και δια άμβωνος και κατ’ ιδίαν, με κατάρες το λαό, όταν δεν συμμορφώνεται με τη πορεία και τις αποφάσεις της διοικούσας εκκλησίας. Μάλιστα με επίταση υποστηρίζουν, ότι η κατάρα του επισκόπου ενεργεί.
Βέβαια σε αυτό το αμάρτημα υποπίπτουν και πολλοί λαϊκοί. Είναι μεγάλο ατόπημα, μεγάλη αμαρτία να εύχεσαι το κακό του συνανθρώπου σου.
Βέβαια δε σημαίνει ότι πάντα πιάνει τόπο η «ευχή».
Μια λαϊκή παροιμία λέει σχετικά ότι: «Αν άκουε ο Θεός τα κοράκια, κάθε μέρα θα ψοφούσε ένα γαϊδούρι».
Βέβαια δε σημαίνει ότι πάντα πιάνει τόπο η «ευχή».
Μια λαϊκή παροιμία λέει σχετικά ότι: «Αν άκουε ο Θεός τα κοράκια, κάθε μέρα θα ψοφούσε ένα γαϊδούρι».
Για να καταλάβουμε όμως το βάθος του ατοπήματος, ας δούμε τι είναι κατάρα και τις αιτιάσεις που οδηγούν σ’ αυτή.
Κατάρα ή αρά είναι η ισχυρή επιθυμία, που εκφράζεται με λόγια, για να συμβεί κάποιο κακό σε ένα ή και περισσότερα πρόσωπα. Μπορεί να εκφράζεται από άνθρωπο ή και από ολόκληρο το λαό. Κυρίως όμως από ένα άτομο που εύχεται το κακό κάποιου. Πολλές φορές η κατάρα συνοδεύεται από συμβολική χειρονομία ή επιδεικνύεται με κάποιο συμβολικό αντικείμενο.
Η κατάρα είναι μια μορφή γητείας, που έχει σκοπό να επιφέρει κακοτυχία, αρρώστια, κακό, ακόμα και τον θάνατο σε όποιον πέσει επάνω. Αποτελεί την πιο τρομακτική μορφή μαγείας και είναι παγκόσμιο φαινόμενο.
Δεν είναι ένα μέσο μαγικό μόνο για τους μάγους και τους γητευτές. Ο καθένας μπορεί να ξεστομίσει μια κατάρα, με το να εκδηλώσει μια έντονη επιθυμία του, ώστε να βλάψει με όποιο τρόπο μπορεί κάποιον άλλον. Όμως, η επιτυχία της κατάρας, εξαρτάται από τη κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτός που καταριέται και την στάση του.
Υποβολέας της, είναι το μίσος κατά του συνανθρώπου, ενώ οι αναστολές του καταρώμενου είναι μηδενικές, λόγω απουσίας της πίστης και της αγάπης. Δεν θα μπορούσε με σαφήνεια να απαντηθεί κατά πόσο «πιάνουν» οι κατάρες. Το αποτέλεσμα κρίνεται από το κατά πόσο το «θύμα» της κατάρας φέρει την πανοπλία της πίστης στον Άγιο Τριαδικό Θεό.
Ας δούμε όμως κάποιες διηγήσεις άγιων γερόντων της ορθοδοξίας περί κατάρας :
Μας διηγείται μια ιστορία περί κατάρας ο γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης :
Μας διηγείται μια ιστορία περί κατάρας ο γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης :
«Είχα πάει κάποτε σε ένα νησί της πατρίδας μας. Εκεί στο χωριό συνάντησα μια μητέρα και την νύφη της, οι όποιες ήταν μαυροφορεμένες. Και οι δύο γυναίκες πενθούσανε, γιατί είχε σκοτωθεί το παιδί της μητέρας, πού ήταν άνδρας της νύφης της. Τί είχε συμβεί; Το παιδί της όταν ήταν μικρό, ήταν άτακτο και έπαιρνε κρυφά το όπλο του θείου του και πήγαινε και κυνηγούσε. Ή μητέρα το συμβούλευε να μην παίρνει το όπλο, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να πάθει κακό και ότι δεν είναι σωστό να παίρνει κρυφά το όπλο από τον θείο του.
Όμως το παιδί απειθαρχούσε και συνέχιζε να παίρνει το όπλο. Μια μέρα η μάνα, πάνω στο φόβο και στην στενοχώρια της, να μην πάθει τίποτα το παιδί της, του είπε: Παιδί μου, εφόσον με παρακούς και με στενοχωρείς, από το όπλο να πάθεις! Πέρασαν χρόνια και το παιδί της παντρεύτηκε. Κάποια μέρα πήγε το παιδί της για κυνήγι, αλλά δεν επέστρεψε! Ή μάνα ανησύχησε δικαιολογημένα, γιατί ή συνείδηση της, την έλεγχε, για εκείνα τα λόγια πού είχε πει κάποτε στο παιδί.
Έτσι το δειλινό σηκώθηκε και πήγε να ψάξει στα βουνά το γιο της, αλλά πού να το βρει… Επέστρεψε άπραγη, και την άλλη μέρα, χαράματα, πήγε ξανά να τον ξαναψάξει. Ψάχνοντας βρήκε το σκυλί του παιδιού της και αυτό την οδήγησε στο σκοτωμένο παιδί της. Είχε πάθει εμπλοκή το όπλο και στην προσπάθεια το παιδί να το επανορθώσει, αυτοτουφεκίστηκε! Από την ήμερα εκείνη, μάνα και νύφη μέσα στα μαύρα, έχοντας βαρύ πένθος.
Έτσι το δειλινό σηκώθηκε και πήγε να ψάξει στα βουνά το γιο της, αλλά πού να το βρει… Επέστρεψε άπραγη, και την άλλη μέρα, χαράματα, πήγε ξανά να τον ξαναψάξει. Ψάχνοντας βρήκε το σκυλί του παιδιού της και αυτό την οδήγησε στο σκοτωμένο παιδί της. Είχε πάθει εμπλοκή το όπλο και στην προσπάθεια το παιδί να το επανορθώσει, αυτοτουφεκίστηκε! Από την ήμερα εκείνη, μάνα και νύφη μέσα στα μαύρα, έχοντας βαρύ πένθος.
Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ τα λόγια μας και πάντα να ευλογούμε και να μην καταραζόμαστε, όπως μας παροτρύνει Απόστολος Παύλος.»
O Άγιος Παϊσιος διηγείται: (1)
Με ρώτησε κάποιος: «Αυτό που ψάλουμε την Μεγάλη Σαρακοστή, το “Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, τοις ενδόξοις της γης“, γιατί το λέμε, αφού είναι κατάρα;
Όταν κάνουν επιδρομή οι βάρβαροι, του είπα, και πάνε να καταστρέψουν στα καλά καθούμενα έναν λαό και ο λαός προσεύχεται να τους βρουν κακά, δηλαδή να σπάσουν τα αμάξια τους, και τα άλογά τους να πάθουν κάτι, για να εμποδισθούν, καλό είναι ή κακό; Αυτό εννοεί. Να τους έρθουν εμπόδια. Δεν είναι ότι καταριούνται».
Όταν κάνουν επιδρομή οι βάρβαροι, του είπα, και πάνε να καταστρέψουν στα καλά καθούμενα έναν λαό και ο λαός προσεύχεται να τους βρουν κακά, δηλαδή να σπάσουν τα αμάξια τους, και τα άλογά τους να πάθουν κάτι, για να εμποδισθούν, καλό είναι ή κακό; Αυτό εννοεί. Να τους έρθουν εμπόδια. Δεν είναι ότι καταριούνται».
– Γέροντα, πότε πιάνει η κατάρα;
– Η κατάρα πιάνει, όταν υπάρχει στη μέση αδικία. Αν λ.χ. κάποια κοροϊδέψει μια πονεμένη ή της κάνει ένα κακό και η πονεμένη την καταραστεί, πάει, χάνεται το σόι της. Όταν δηλαδή κάνω κακό σε κάποιον και εκείνος με καταριέται, πιάνουν οι κατάρες του. Επιτρέπει ο Θεός και πιάνουν, όπως επιτρέπει λ.χ. να σκοτώσει ένας κάποιον άλλον. Όταν όμως δεν υπάρχει αδικία, τότε η κατάρα γυρνά πίσω σε αυτόν που την έδωσε.
– Και πως απαλλάσσεται κάποιος από την κατάρα;
– Με την μετάνοια και την εξομολόγηση. Έχω υπόψιν μου πολλές περιπτώσεις. Άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν από κατάρα, όταν το κατάλαβαν ότι τους καταράστηκαν γιατί είχαν φταίξει, μετάνιωσαν, εξομολογήθηκαν και τακτοποιήθηκαν. Αν αυτός που έφταιξε πει: «Θεέ μου, έκανα αυτό και αυτό, συγχώρεσέ με…» και εξομολογηθεί με πόνο και ειλικρίνεια, τότε ο Θεός θα τον συγχωρήσει. Θεός είναι.
– Και τιμωρείται μόνον αυτός που δέχεται την κατάρα ή και αυτός που την δίνει;
– Αυτός που δέχεται την κατάρα, βασανίζεται σε αυτήν την ζωή, θα βασανίζεται και στην άλλη, γιατί ως εγκληματίας θα τιμωρηθεί εκεί από τον Θεό, αν δεν μετανοήσει και δεν εξομολογηθεί. Γιατί, εντάξει, μπορεί κάποιος να σε πείραξε. Εσύ όμως με την κατάρα που δίνεις, είναι σαν να παίρνεις το πιστόλι και να τον σκοτώνεις. Με ποιο δικαίωμα το κάνεις αυτό; Ό,τι κι να σου έκανε ο άλλος, δεν έχεις δικαίωμα να τον σκοτώσεις. Για να καταραστεί κανείς, σημαίνει ότι έχει κακία. Κατάρα δίνει κανείς, όταν το λέει με πάθος, με αγανάκτηση…
Να ξέρετε, η κατάρα των γονέων πιάνει πολύ, ακόμη και η αγανάκτησή τους. Και να μην το καταραστεί ο γονιός το παιδί, αλλά μόνο να αγανακτήσει μαζί του, το παιδί δεν βλέπει άσπρη μέρα, η ζωή του είναι όλο βάσανα.
Ταλαιπωρείται πολύ σ’ αυτήν την ζωή. Φυσικά, στην άλλη ζωή ξελαφρώνει, γιατί ξοφλάει εδώ μερικά. Γίνεται αυτό που λέει ο Αββάς Ισαάκ: “Τρώει την κόλαση”(2), λιγοστεύει δηλαδή την κόλαση με τις ταλαιπωρίες εδώ, σ’ αυτήν την ζωή. Δηλαδή, όταν λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι, αφαιρείται λίγο από την κόλαση, από τα βάσανα.
Αλλά και οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στον «έξω απ’ εδώ», τα τάζουν στον διάβολο και έχει δικαιώματα μετά ο διάβολος. “Μου το ’ταξες”, σου λέει.»
Αλλά και οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στον «έξω απ’ εδώ», τα τάζουν στον διάβολο και έχει δικαιώματα μετά ο διάβολος. “Μου το ’ταξες”, σου λέει.»
Ο άγιος γέροντας Θεοφύλακτος Νεοσκητιώτης σε διδαχές για τ’αποτελέσματα της σκληροκαρδίας ως “Δικαίος” το 1960 έλεγε: (3)
«Τα μεγάλα μοναστήρια του Αγίου Όρους παλαιά, είχαν πολλούς εργάτες. Πολλοί έρχονταν δια τον επιούσιον και μόνο και είναι ζήτημα αν περίσσευε να στείλουν και κάτι στην οικογένεια τους. Η φτώχεια έφερνε και την κακομοιριά και συχνά μεταξύ των εργατών υπήρχαν παρεξηγήσεις. Έτσι σε ένα αγιορείτικο κοινόβιο, από πειρασμό; ζήλεια; φθόνο; ποιος ξέρει; Ένας εργάτης έκλεψε από έναν άλλο συνεργάτη του ένα τσουβάλι αλεύρι που θα το είχε προφανώς για να το στείλει στην οικογένεια του. Στενοχωρημένος τότε αυτός που έχασε το αλεύρι, έδωσε κατάρα! Δυστυχώς όταν κοιμήθηκε ο κλέπτης, δεν ξέρουμε πως τον έκρινε ο Θεός, αλλά κατά την ανακομιδή του, μετά τα τρία χρόνια, κατά τη τάξη της εκκλησίας μας ήταν άλιωτος! Η είδηση στενοχώρησε όλους αλλά και τους πατέρες της Μονής. Έφθασε και στα αυτιά του αδικημένου εργάτη. “Καλά έπαθες, γιατί μου έκλεψες το αλεύρι!”
Αυτόν τον λόγο του τον έμαθε και ο Ηγούμενος της Μονής και στο τέλος του λέγει: Αν σου δώσουμε το αλεύρι εμείς, θα τον συγχωρέσεις; Και βέβαια θα τον συγχωρέσω, απήντησε. Έδωσαν λοιπόν το αλεύρι στον εργάτη και τον συγχώρεσε με όλη του την καρδιά. Τότε αμέσως το σώμα του κλέπτου διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη!
Πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμεθα στα λόγια μας! Να ευλογούμε πρέπει και να μην καταρώμεθα, ούτε για αστείο! »
Κληρικοί λοιπόν, απειλούν συγκεκριμένα πρόσωπα, ότι θα προβούνε σ’ αυτή την ανίερη πράξη ή αναπτύσσουν ρητορική για την ισχύ ή την αναγκαιότητα της κατάρας από μέρους τους.
Είναι το ανάθεμα (όχι βέβαια με την έννοια των Αναθεμάτων της Κυριακής της Ορθοδοξίας) προς ένα πρόσωπο, να το «στέλνουμε στον διάβολο» κοινώς.
Είναι το ανάθεμα (όχι βέβαια με την έννοια των Αναθεμάτων της Κυριακής της Ορθοδοξίας) προς ένα πρόσωπο, να το «στέλνουμε στον διάβολο» κοινώς.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέει: «Τι λοιπόν, είναι αυτό το ανάθεμα που λες; Δε σημαίνει αυτός να πάει στο διάβολο, να χάσει τη δυνατότητα σωτηρίας και να αποξενωθεί από το Χριστό; Αυτό είναι το έργο της εξουσίας και της μεγάλης δυνάμεως του Θεού… Γιατί, λοιπόν, ανέλαβες εσύ ένα τέτοιο έργο; »
Δεν ακούτε τον αδελφόθεο Ιάκωβο που βοά στην επιστολή του για την αχαλίνωτη γλώσσα;
«ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν Θεὸν καὶ πατέρα, καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ γεγονότας·
ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα. οὐ χρή, ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτω γίνεσθαι.» (Ιακ. 3-9,10)
(«Εκτρέπεται εις τας μεγαλυτέρας αντινομίας και αντιθέσεις· διότι με αυτήν δοξολογούμεν τον Θεόν και Πατέρα, αλλά και με αυτήν καταρώμεθα τους ανθρώπους, που έχουν πλασθεί καθ’ ομοίωσιν Θεού.
Από το ίδιο στόμα βγαίνει ευλογία και κατάρα. Αλλά, αδελφοί μου, δεν πρέπει να γίνονται αυτά έτσι, διότι δεν είναι δυνατόν στο αυτό στόμα να αναμιγνύονται κατάραι και ευλογίαι.»)
«ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν Θεὸν καὶ πατέρα, καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ γεγονότας·
ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα. οὐ χρή, ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτω γίνεσθαι.» (Ιακ. 3-9,10)
(«Εκτρέπεται εις τας μεγαλυτέρας αντινομίας και αντιθέσεις· διότι με αυτήν δοξολογούμεν τον Θεόν και Πατέρα, αλλά και με αυτήν καταρώμεθα τους ανθρώπους, που έχουν πλασθεί καθ’ ομοίωσιν Θεού.
Από το ίδιο στόμα βγαίνει ευλογία και κατάρα. Αλλά, αδελφοί μου, δεν πρέπει να γίνονται αυτά έτσι, διότι δεν είναι δυνατόν στο αυτό στόμα να αναμιγνύονται κατάραι και ευλογίαι.»)
Δεν ακούσατε τα λόγια του προφήτη, που μιλώντας για την ευλογία που ο Ιακώβ παίρνει απ’ τον Ισαάκ, λέει:
«καὶ δουλευσάτωσάν σοι ἔθνη, καὶ προσκυνησάτωσάν σοι ἄρχοντες· καὶ γίνου κύριος τοῦ ἀδελφοῦ σου, καὶ προσκυνήσουσί σε οἱ υἱοὶ τοῦ πατρός σου. ὁ καταρώμενός σε ἐπικατάρατος, ὁ δὲ εὐλογῶν σε εὐλογημένος.» (Γεν. 27,29)
(«Λαοί να σε υπηρετήσουν και άρχοντες να σε προσκυνήσουν· να γίνεις κύριος του αδελφού σου, και θα σε προσκυνήσουν οι απόγονοι του πατρός σου. Εκείνος που θα σε καταρασθεί να είναι κατηραμένος και εκείνος που θα σε ευλογεί, να είναι ευλογημένος από τον Θεόν»)
«καὶ δουλευσάτωσάν σοι ἔθνη, καὶ προσκυνησάτωσάν σοι ἄρχοντες· καὶ γίνου κύριος τοῦ ἀδελφοῦ σου, καὶ προσκυνήσουσί σε οἱ υἱοὶ τοῦ πατρός σου. ὁ καταρώμενός σε ἐπικατάρατος, ὁ δὲ εὐλογῶν σε εὐλογημένος.» (Γεν. 27,29)
(«Λαοί να σε υπηρετήσουν και άρχοντες να σε προσκυνήσουν· να γίνεις κύριος του αδελφού σου, και θα σε προσκυνήσουν οι απόγονοι του πατρός σου. Εκείνος που θα σε καταρασθεί να είναι κατηραμένος και εκείνος που θα σε ευλογεί, να είναι ευλογημένος από τον Θεόν»)
Οι άγιοι ευλογούσαν αυτούς που τους αδικούσαν και πονούσαν για την πτώση τους. Δεν είχαν προσμονή για τιμωρία, ούτε τους διέκρινε μνησικακία.
O Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, συμβουλεύει “Να ευλογείς πάντα και να μην καταριέσαι, γιατί η ευλογία γεννά ευλογία και η κατηγορία, κατηγορία”.
Πιστεύεται στον Θεό και στους Αγίους; Ακολουθείται την Αγία Γραφή: Κι αν ναι, την ερμηνεύεται κατά Θεόν; Ακολουθείτε τις παραπάνω συμβουλές;
Ή το μέλημά σας είναι να υπερβείτε με κάθε ανίερο τρόπο, τα εμπόδια που στήνουν λαϊκοί, στην επέλαση του οικουμενισμού;
Ή το μέλημά σας είναι να υπερβείτε με κάθε ανίερο τρόπο, τα εμπόδια που στήνουν λαϊκοί, στην επέλαση του οικουμενισμού;
Μπορείτε να καταριέστε όσο θέλετε λαϊκούς, που σας ελέγχουν για αίρεση και εκτροπή απ’ τον πατερικό δρόμο. Η κατάρα σας σ’ αυτή την περίπτωση γίνεται ευχή. Κλείνω με μια φράση που έχει ειπωθεί απ’ τον Γουίλιαμ Μπλέικ (4): «Η κατάρα αφυπνίζει, η ευλογία χαλαρώνει».
Ευχόμεθα ο καλός Θεός να σας φωτίσει να ανανήψετε και να εξέλθετε μέσα απ’ τη γέεννα της κακοδοξίας και του οικουμενισμού.
Ευχόμεθα ο καλός Θεός να σας φωτίσει να ανανήψετε και να εξέλθετε μέσα απ’ τη γέεννα της κακοδοξίας και του οικουμενισμού.
- (1) Από το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο» – ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α’
- (2) Ισαάκ Σύρου, Ασκητικά, Λόγος ΝΕ’, έκδ. Βασ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1977, σ. 219
- (3) Ιερομονάχου Προδρόμου, «Ο Γέρων Θεοφύλακτος ο Νεοσκητιώτης, Το ευωδέστατον άνθος της Χάριτος», Έκδοσις Ιεράς Καλύβης «Σύναξις των Αγίων Aναργύρων» Νέα Σκήτη – Άγιον Όρος, 2007. (Μέρος 7ον, Ψυχοφελείς διηγήσεις του Γέροντος Θεοφυλάκτου, σελ. 210-215)
- (4) Άγγλος ποιητής και ζωγράφος
