Ομιλία εις την Κυριακή της Τυρινής Του αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τριανταφύλλου

Στο  κατώφλι της Μ. Σαρακοστής, προβάλλεται ή νηστεία ως μέσον καθάρσεως και αγιασμού. Είναι πράγματι ευλογημένη και αποβλέπει στην καθυπόταξη των παθών και τη μεταμόρφωση του σώματος σε κατοικητήριο του Θεού. Πολλές φορές όμως,δυστυχώς,θεωρείται ως μία ακόμη ευκαιρία αύτοδικαιώσεώς μας και περιορίζεται μόνον στην αποχή των τροφών.

Όσοι πέφτουμε στην παγίδα μιας τέτοιας τυπικής νηστείας, πού καλλιεργεί το ναρκισσισμό και την κενοδοξία μας, είναι ανάγκη να θυμηθούμε ότι ό διάβολος τυπικά και υποκριτικά είναι ό μεγαλύτερος νηστευτής!
Ή νηστεία της Εκκλησίας είναι πράξη υπακοής, εργασία κρυφή, ή οποία έχει έντονο κοινωνικό χαρακτήρα. Συμβαδίζει με τη μετάδοση της αγάπης και την ευεργεσία του άλλου.Γι' αυτό και ό Κύριος τη συνδύασε με τη συγχωρητικότητα και την ελεημοσύνη.
Όποιος είναι μνησίκακος και ωμός δεν θα συγχωρηθεί, έστω κι αν νηστεύει."Ομοίως,όποιος δεν έλεεί,δεν εύαρεστεί το Θεό.
Κι αν ακόμη δεν τρως τίποτε, κι αν τρως τέφρα και κοιμάσαι στό έδαφος,άλλα σε κανέναν δεν είσαι ωφέλιμος,δεν έκαμες τίποτε το σπουδαίο,λέγει ό Ιερός Χρυσόστομος.
Ό δε όσιος Έφραίμ ό Σύρος διδάσκει: «ούαι τω άνελεήμονί πικρός γαρ συναντήση αύτω ό άδης». Γιατί, ασφαλώς, ελεημοσύνη δεν είναι μία δόση χωρίς καρδιά, με την οποία συνήθως εξαγοράζουμε την ησυχία μας, αλλά καύση εσωτερική.
«Και ούχ ό δια δόσεως μόνον ελεών τον άδελφόν αυτού,άλλ' όστις εάν άκούση η θεάσηται λυπούν τον άδελφόν αυτόύ καί την κτίσιν και εκκαή την καρδίαν και ούτος αληθώς ελεήμων», λέγει ό όσιος Ισαάκ ό Σύρος.
Ό πιο ωφέλιμος θησαυρισμός είναι να αποθέτουμε τους θησαυρούς μας στα χέρια των πενήτων. Κατατίθενται ταυτοχρόνως στην Τράπεζα του Ουρανού,με ασφάλεια και τον υψηλότερο τόκο...
Πολλά θα είχε ό σύγχρονος άνθρωπος να ωφεληθεί, εάν τη ζωή του καί τον πολιτισμό του τα έβλεπε μ' αυτή την ευαγγελική προοπτική.
Ή Μ. Σαρακοστή είναι ΕΥΚΑΙΡΙΑ.
Το στάδιο των πνευματικών αγώνων αναμένει...

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ ΛΟΥΚΑ-Οι βαθμίδες της πίστεως Αρχιμ.Χρυσοστόμου Τριανταφύλλου

'H πίστη δεν είναι κάτι το στατικό, αλλά βλασταίνει σιωπηλά και έχει όλα τα 

περιθώρια ν' αύξηθή και να ωρίμαση, μέχρις ότου εξελίχθη από απλή τυπική 

κατάσταση, σε ουσιαστική σχέση αγάπης και αύτοπροσφοράς.
Σέ τούτη την ευαγγελική περικοπή μπορούμε να δούμε στα πρόσωπα των 

πρωταγωνιστών των γεγονότων τις βαθμίδες της πίστεως.
Ό 'Αρχισυνάγωγος πλησιάζει το Χριστό και του ζητάει να έπισκεφθή το σπίτι 

του, για να θεραπεύση την ετοιμοθάνατη κόρη του.
Δεν έχει τον βαθμό της πίστεως του έκατοντάρχου, ό όποιος απλώς του ζητεί

 να πή λόγο, με τη βεβαιότητα ότι θα ίαθή και από μακρυά ό παις του. 

Ωστόσο, ενώ ό Κύριος εγκωμιάζει την ισχυρή και μεγάλη πίστη, εν τούτοις

 και τη μικρή και ασθενική δεν την απορρίπτει. Την ενισχύει μάλιστα, 

όταν μεγαλύτερες θλίψεις και δυσκολίες έρχονται να την απειλήσουν 

με αφανισμό. «Μη φοβού μόνον πίστευε και σωθήσεται».
Ή αίμορροούσα διαθέτει άλλη, μεγάλη πίστη! Πιστεύει ότι και ένα 

σιωπηλό άγγιγμα των ιματίων αρκεί για το θαύμα: «Ήψατό μου τις», 

λέγει ό Χριστός, απευθυνόμενος σ' ένα αμέτρητο πλήθος πού όχι 

απλά τον άγγιζε, αλλά κυριολεκτικά τον συνέθλιβε.
Ό Χριστός επιβραβεύει μια τέτοια πίστη, ή οποία πηγάζει από μία 

καρδιά καιομένη, πού ξέρει ν' αγγίζει όχι με καταφρόνηση, περιέργεια

 ή αδιαφορία, άλλα με αγάπη.
Ριζικά διαφορετικοί, άπιστοι, στέκονται οί πενθηφορούντες στο σπίτι 

του Ίαείρου, πλάϊ στο άψυχο σώμα του μικρού κοριτσιού.
Δεν περιμένουν από το Χριστό τίποτε!
Μάλιστα τον χλευάζουν, όταν τους λέγει ότι «ούκ απέθανε, αλλά καθεύδει». 

«Κατέχων αυτού», στηριγμένοι στη νοητική βεβαιότητα. «Είδότες»!

 «Γνωρίζοντες»! Ή «άντικειμενική γνώση», πού ενισχύει το αίσθημα

 της αυτάρκειας και κάνει σταθερότερη την επικράτεια του θανάτου

 από την ανάσταση και τη ζωή!
Ή αναστάσιμη όσο και συγκλονιστική απάντηση του Χριστού θυμίζει

 ότι ό Θεός της Εκκλησίας γνωρίζεται με το δρόμο της πίστης.
Είναι άφυπνιστικό το μήνυμα για όλους εμάς, οί όποιοι, έχοντας διαταραγμένη

 τη σχέση μας με το Θεό, προσπαθούμε να υποκαταστήσουμε την 

πραγματικότητα της ζωής με τα επιχειρήματα της σκέψης!

πηγή

Κυριακή Η Ματθαίου

Ή διακονική και φιλόξενη διάθεση του Κυρί­ου απέναντι στα ανθρώπινα πλάσματα Του προ­βάλλεται και σ' αυτή την ευαγγελική περικοπή.

Διακόπτει την ησυχία Του, για την οποία είχε άποσυρθή με τους μαθητές του«εις έρημον τόπον κατ' ιδίαν» (Ματθ. ιδ', 13), βγαίνει από το ερημικό του καταφύγιο (στ. 14) για να συνάν­τηση τα πλήθη του λαού, τα όποια τον ακο­λούθησαν πεζή από τις πόλεις.

Δεν είναι καθόλου βαρύθυμος. Είναι γεμάτος εΰσπλαγχνία και συμπάθεια.

Θεραπεύει τους αρρώστους, διδάσκει και συνανα­στρέφεται τους ανθρώπους, χωρίς τους συνήθεις χρο­νικούς περιορισμούς, μέχρις αργά το βράδυ, και αρ­νείται να τους απόλυση προτού τους προσφέρει και την υλική τροφή, για την κάλυψη των αναγκών του σώματος. Τα λίγα τρόφιμα, πού προορίζονται για τον εαυτό του και την αποστολική συνοδεία του, προσ­φέρονται άγαπητικά με τα ίδια του τα χέρια και με την ευλογία Του φθάνουν και περισσεύουν για να χορτάσουν 5.000 «νόρες, χωρίς να προσμετρηθούν οι γυναίκες και τα παιδιά και να άναφερθή καν ό κόπος και ή φασαρία μιας τέτοιας πρωτοβουλίας.

Ό ιερός Χρυσόστομος, μιλώντας εκ μέρους Του, λέγει μεταξύ άλλων:«...Μηδενός εν χρεία καταστής, εγώ δουλευσω. Ήλθον γαρ διάκονήσαι, ου διακονηθήναι...».

Διακονεί όλους, προσφέρει και προσφέρεται, κι Ομως θεωρείται και αντιμετωπίζεται ως ΞΕΝΟΣ!

Οί δικοί Του δεν τον παραλαμβάνουν (Ίωάν. α', 11). Εν τούτοις, αυτός ό Ξένος συνεχίζει να ξενίζη τους πτωχούς και τους ξένους!

Ξενία δεσποτική στη δημιουργία Του και στην αθάνατη μυστηριακή τράπεζα Του, παρα­θέτει στους μακαριστούς δαιτημόνες Του.

Ξενία και διακονία υπόσχεται και στη Βασι­λεία Του. Αυτή την τελευταία την δίδει σ' όσους Τον προσλαμβάνουν και Τον μιμούνται· Τον διακονούν και Τον φιλοξενούν στα πρόσωπα των ελαχίστων αδελφών Του...!

Αρχ.Χρυσοστόμου Τριανταφύλλου

πηγή ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ προσκυνητής

Ομιλία εις την Κυριακή της Τυρινής Του αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τριανταφύλλου

Του αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τριανταφύλλου

Στο  κατώφλι της Μ. Σαρακοστής, προβάλλεται ή νηστεία ως μέσον καθάρσεως και αγιασμού. Είναι πράγματι ευλογημένη και αποβλέπει στην καθυπόταξη των παθών και τη μεταμόρφωση του σώματος σε κατοικητήριο του Θεού. Πολλές φορές όμως,δυστυχώς,θεωρείται ως μία ακόμη ευκαιρία αύτοδικαιώσεώς μας και περιορίζεται μόνον στην αποχή των τροφών.

Όσοι πέφτουμε στην παγίδα μιας τέτοιας τυπικής νηστείας, πού καλλιεργεί το ναρκισσισμό και την κενοδοξία μας, είναι ανάγκη να θυμηθούμε ότι ό διάβολος τυπικά και υποκριτικά είναι ό μεγαλύτερος νηστευτής!
Ή νηστεία της Εκκλησίας είναι πράξη υπακοής, εργασία κρυφή, ή οποία έχει έντονο κοινωνικό χαρακτήρα. Συμβαδίζει με τη μετάδοση της αγάπης και την ευεργεσία του άλλου.Γι' αυτό και ό Κύριος τη συνδύασε με τη συγχωρητικότητα και την ελεημοσύνη.
Όποιος είναι μνησίκακος και ωμός δεν θα συγχωρηθεί, έστω κι αν νηστεύει."Ομοίως,όποιος δεν έλεεί,δεν εύαρεστεί το Θεό.
Κι αν ακόμη δεν τρως τίποτε, κι αν τρως τέφρα και κοιμάσαι στό έδαφος,άλλα σε κανέναν δεν είσαι ωφέλιμος,δεν έκαμες τίποτε το σπουδαίο,λέγει ό Ιερός Χρυσόστομος.
Ό δε όσιος Έφραίμ ό Σύρος διδάσκει: «ούαι τω άνελεήμονί πικρός γαρ συναντήση αύτω ό άδης». Γιατί, ασφαλώς, ελεημοσύνη δεν είναι μία δόση χωρίς καρδιά, με την οποία συνήθως εξαγοράζουμε την ησυχία μας, αλλά καύση εσωτερική.
«Και ούχ ό δια δόσεως μόνον ελεών τον άδελφόν αυτού,άλλ' όστις εάν άκούση η θεάσηται λυπούν τον άδελφόν αυτόύ καί την κτίσιν και εκκαή την καρδίαν και ούτος αληθώς ελεήμων», λέγει ό όσιος Ισαάκ ό Σύρος.
Ό πιο ωφέλιμος θησαυρισμός είναι να αποθέτουμε τους θησαυρούς μας στα χέρια των πενήτων. Κατατίθενται ταυτοχρόνως στην Τράπεζα του Ουρανού,με ασφάλεια και τον υψηλότερο τόκο...
Πολλά θα είχε ό σύγχρονος άνθρωπος να ωφεληθεί, εάν τη ζωή του καί τον πολιτισμό του τα έβλεπε μ' αυτή την ευαγγελική προοπτική.
Ή Μ. Σαρακοστή είναι ΕΥΚΑΙΡΙΑ.
Το στάδιο των πνευματικών αγώνων αναμένει...

πηγή