Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,
«Αντικρύζω ένα θαυμάσιο μυστήριο το οποίο ξεπερνά τη λογική…», ψάλλουμε στην 9η ωδή του όρθρου αυτής της ημέρας. Μπορούμε ασφαλώς να πούμε ότι αυτό θα ισχύει πάντοτε, αν και είναι αληθές ότι ο νους του ανθρώπου δεν θα έχει ποτέ τη δυνατότητα να συλλάβει στην ολότητά του το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως, να αποδείξει λογικά, να τεκμηριώσει και να εξηγήσει, πως πραγματοποιείται η άσπορη σύλληψη, σύμφωνα με την οποία ο Λόγος του Θεού ενσαρκώθηκε· πως μία μητέρα παραμένει παρθένος, αφού προηγουμένως έχει τεκνοποιήσει.
Μυστήριο, λοιπόν, θαυμαστό. Προϋποθέτει μεγάλη πίστη η πλήρης κατάφαση της βεβαιότητας, ότι η ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού συνεπάγεται τη δική μας θέωση· ότι με τη δική Του κάθοδο ανάμεσά μας διακηρύσσει τη δική μας άνοδο· ότι με τη δική Του φτώχεια καταπραΰνει τη δική μας φτώχεια και προσλαμβάνει πάνω Του όλες μας τις ελλείψεις· ότι με το πάθος Του θεραπεύει κάθε μία από τις θλίψεις μας· ότι με τον θάνατό Του μας απελευθέρωσε από τον δικό μας θάνατο.
Μυστήριο βαθιά εκπληκτικό κατά το οποίο ο Υιός του ανθρώπου ενδύεται την βαρυχειμωνιά και την απελπισία μας, για να φέρει μέσα μας τη ζεστασιά της αγάπης του Πατέρα Του. Είναι ακριβώς αυτό το νόημα της κατά σάρκα γεννήσεως του Χριστού, ο οποίος ήλθε να κατοικήσει μέσα μας. Ο Ιησούς, “ο μόνος ο οποίος αγαπά τους ανθρώπους”, ο πολυαγαπημένος Υιός του Πατρός, σαρκώνεται έτσι ώστε να εισέλθει στις καρδιές μας μία νέα ελπίδα, η ελπίδα που μας γεννά μέσα στην καρδιά του ίδιου του Θεού.
Μυστήριο, τελικά, το οποίο υπέρκειται της λογικής, διότι ο Χριστός δεν είναι μόνο το δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο αλλά και το δώρο του ανθρώπου προς τον Θεό και το δώρο του ανθρώπου προς τον άνθρωπο.
Για τον λόγο αυτό ας βάλουμε στην άκρη τη θλίψη μας, ας ξεχάσουμε τη ντροπή μας, ας τολμήσουμε να του προσφέρουμε τη δυστυχία μας, τη φτώχεια μας, την απελπισία μας. Αυτό που το Θείον βρέφος, εντός της φάτνης της Βηθλεέμ, αναμένει από εμάς δεν είναι τα δώρα· είναι η συνάντηση με κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά. Αυτή ειναι η επιθυμία Του. Ας σπεύσουμε με τους αγγέλους και τους ποιμένες στον τόπο, όπου γεννήθηκε. Ας αφήσουμε εκεί τις λύπες μας και τους δισταγμούς μας. Γι’ αυτόν είναι τα δάκρυα μας, για μας η χαρά Του. Και αυτή η χαρά, η χαρά του Πατέρα Του, είναι να ζήσωμε.
Για πολλούς από μας, ωστόσο, τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που βασίζεται κατά κύριο λόγο στις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, τα έθιμα και τις παραδοσιακές εκδηλώσεις, τα οικογενειακά γεύματα και την ανταλλαγή ωραίων ευχών και δώρων. Με μία λέξη, μία γιορτή χωρίς εσωτερική ή πνευματική αναφορά. Μία γιορτή στο κέντρο της οποίας, πολύ συχνά δυστυχώς, δεν λάμπει πλέον το «Φως της Ανατολής από ψηλά», που δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον Σωτήρα Χριστό.
Επειδή η σύγχρονη κοινωνία έχει σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείψει τον Θεό, επειδή προτίμησε να κάνει θεό τον άνθρωπο και να τον τοποθετήσει στη θέση Του, θεοποιώντας την ευφυΐα του και τις οικονομικές και κοινωνικές του δεξιότητες, ο κόσμος βρίσκεται μέσα στο σκοτάδι και το ψύχος. Εκείνοι που δεν έχουν ψωμί θέλουν να ζήσουν και εκείνοι που έχουν ψωμί δεν ξέρουν πια γιατί ζουν. Πόλεμοι παντού, παντού η βία και η τρομοκρατία, παντού φοβερές καταστροφές, οι οποίες αποδομούν τη φύση και βυθίζουν τις ανθρώπινες υπάρξεις σε ανείπωτο πόνο.
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά στρέφουμε την σκέψη μας προς τους χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μας που ζουν στην Μέση Ανατολή, των οποίων απειλείται η ζωή, λόγω της πίστεώς τους, απειλείται η ελευθερία της χριστιανικής τους λατρείας και εν γένει τα ανθρώπινα δικαιώματά τους ως πολιτών των χωρών στις οποίες ζουν από αρχαιοτάτων χρόνων.
Και όμως... Από τη νύχτα της Βηθλεέμ, είναι πάντοτε μέσα στη δυστυχία, της σάρκας μας και εκείνης του κόσμου, που αυτό το Παιδίο μας δίνεται – σε όλους εμάς, τους ορφανούς αυτής της γης – έτσι ώστε, παρά την αναξιότητά μας και παρ’ όλη την αγωνία μας, παρ᾽όλες μας τις θλίψεις και παρά τα σφάλματά μας, να καταστούμε αληθινά παιδιά του Πατέρα που είναι στον ουρανό· έτσι ώστε τελικά να ζήσουμε μαζί Του, μέσα από Αυτόν. Μόνο με αυτόν τον τρόπο αυτό το καταπληκτικό μυστήριο, το οποίο υπερκερνά την κατανόησή μας, θα εγκατασταθεί μέσα μας με όλη του την αγάπη και με όλη του την αγαλλίαση.
Η σωτηρία, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, δεν προτείνεται έξωθεν. Προσφέρεται εν Χριστώ που μόλις γεννήθηκε.
Με τις καλύτερες ευχές μας και την πατρική μας ευλογία για αυτήν την ημέρα και για το Νέο Έτος 2014.
Xριστούγεννα, 2013.
+ο Ταλλίνης και Πάσης Εσθονίας ΣΤΕΦΑΝΟΣ
+ο Τάρτου ΗΛΙΑΣ
+ο Παίρνου και Σάρε ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
