Οἱ ἄνεργοι θεολόγοι

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 4/11/2011
Οἱ ἄνεργοι θεολόγοι

ΕΙΝΑΙ ἕνα θέμα τὸ ὁποῖον κά ποιοι δημιουργοῦν συχνὰ ἀνὰ μερικὰ ἔτη, χωρὶς νὰ προβληματίζωνται κἄν. Πρόκειται διὰ τοὺς ἀδιορίστους – ἀνέργους θεολόγους. Κάποτε εἰς τὴν περίοδον τοῦ μεσοπολέμου οἱ ὑπεύθυνοι εἶδον τὸ πρᾶγμα μὲ κάποιαν αἰσιοδοξίαν καὶ ἤνοιξαν τὰς θύρας τῆς Θεολογίας καὶ ηὔξησαν τὸν ἀριθμὸν τῶν εἰσακτέων εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολήν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δημιουργήσουν θεολόγους ἀνέργους διὰ μερικὰ ἔτη. Τότε οὔτε ἡ Πολιτεία οὔτε ἡ Ἐκκλησία εἶχον τὴν δυνατότητα νὰ τοὺς ἀπασχολήσουν.

Καὶ ἡ μὲν Ἐκκλησία ἐδέχετο αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ὥδευον πρὸς τὸν κλῆρον καὶ μάλιστα μὲ σχετικὴν δυσκολίαν, διότι κάποιοι εἶχον κωλύματα ἱερωσύνης καὶ ἠμποδίζοντο πνευματικῶς. Ἄλλοι δὲν ἦσαν ἀρεστοὶ εἰς τινας ἱεράρχας, οἱ ὁποῖοι ἀπέφευγον νὰ τοὺς προσλάβουν ὡς συνεργάτας διὰ προσωπικούς των λόγους...

Ὑπῆρξαν τὴν περίοδον ἐκείνην κάποιοι ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὴν νοοτροπίαν, ποὺ ἐπεκράτει τοὺς χρόνους τῆς τουρκοκρατίας καὶ ἠρκοῦντο νὰ βλέπουν τὸν «παπᾶν» μόνον λειτουργὸν καὶ τίποτε ἄλλο. Διὰ κήρυγμα, κατήχησιν, διὰ ἀνάλογον μὲ τὴν ἐποχὴν πνευματικὴν φροντίδα δὲν ἐνδιαφέροντο. Ἐπρόβαλλον πάντοτε οἰκονομικοὺς λόγους, διότι ἡ ἐναπομείνασα ἐκκλησιαστικὴ περιουσία ἀπὸ τὰς συχνὰς ἀπαλλοτριώσεις ὑπὸ τοῦ Κράτους δὲν ἐτύγχανε ποτὲ κάποιας στοιχειώδους ἀξιοποιήσεως καὶ διὰ τοῦτο καὶ οἱ ἐφημέριοι δὲν ἠμοίβοντο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖ στον ἀπὸ τὰς προσφορὰς τῶν πιστῶν, τὰ λεγόμενα «τυχερὰ φιλότιμα».

Μετὰ τὸν Β/ Παγκόσμιον Πόλεμον ἀνέλαβε καὶ τὸ Κράτος νὰ μισθοδοτῆ τοὺς ἐφημερίους ὑπὸ σχετικοὺς ὅρους βεβαίως. Διὰ τοὺς μὴ δυναμένους νὰ ἱερωθοῦν θεολόγους δὲν ἐγένετο τίποτε τὸ σπουδαῖον, διότι πολλοὶ Ἱεράρχαι ἐπικαλούμενοι οἰκονομικὴν ἀδυναμίαν ἀνέθετον ἔργον ἀνάλογον εἰς ἱερεῖς ἤ δὲν ἐνδιεφέροντο διὰ τὰς τοιαύτας ἀνάγκας. Ἡ πολιτεία ὡς ἦτο παλαιόθεν ἡ συνήθεια ἀπησχόλει ἀριθμὸν λαϊκῶν θεολόγων εἰς τὰ σχολεῖα διὰ τὴν διδασκαλίαν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Τὸ ὡράριον αὐτῶν ἦτο περιορισμένον καὶ συχνὰ ἐδημιουργεῖτο ἀδιαχώρητον. Περιωρισμένος δὲ ἦτο καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν σχολείων, διότι ὡς τὰ μέσα τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος ὑποχρεωτική διὰ τοὺς Ἕλληνας πολίτας ἦ το ἑξαετὴς δημοτικὴ ἐκπαίδευσις, εἰς τὴν ὁποίαν εἰργάζοντο οἱ διδάσκαλοι. Ἡ Μέση καὶ Ἀνωτάτη Ἐκ παίδευσις ἦσαν προαιρετικαὶ καὶ ὑπῆρχον δεσμεύσεις, δηλαδὴ δίδακτρα κ.λπ.

Πῶς προέρχεται ἡ ἀνεργία

Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ Σχολὴ τοῦ Παν. Ἀθηνῶν καὶ ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης ἦσαν αἱ μόναι, αἱ ὁποῖαι κατήρτιζον ὀρθοδόξους θεολόγους διὰ τὸν κλῆρον καὶ τὴν Ἐκπαίδευσιν, οἱ ὁποῖοι ἦσαν οἱ περισσότεροι λαϊκοί. Αἱ σχολαὶ αὐταὶ ἐνεφανίσθησαν συγχρόνως καὶ ἔ χουν ἀφετηρίαν διαφέρουσαν μερικὰ ἔτη καὶ ἡ Σχολὴ τῆς Χάλκης, κατήρτιζε μόνον θεολόγους διὰ τὸν κλῆρον, ἐνῶ τῶν Ἀθηνῶν εἶχε καὶ λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι ἀπησχολοῦντο ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον καὶ ὡς ἐκπαιδευτικοί. Μέχρι τὸ 1926 ἦσαν μόνον ἄρρενες. Ἐπειδὴ ὅμως κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην τὰ Μέσα σχολεῖα ηὔξανον εἰς τὴν χώραν ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἐδέχθη πρὸς φοίτησιν καὶ θήλεις ὡς καὶ αἱ ἄλλαι πανεπιστημιακαὶ σχολαί.

Πλὴν τοῦ ἱεροῦ κλήρου καὶ τῆς ἐκπαιδεύσεως καὶ ἄλλοι χῶροι ἐ χρησιμοποιήθησαν ἀναλόγως διὰ τὴν προώθησιν τοῦ ἔργου των. Πλὴν ὅμως εἰς τοὺς χώρους αὐτοὺς δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ἀπασχοληθοῦν πολλοὶ θεολόγοι. Καὶ ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Πολιτεία δὲν ἠδυνήθησαν να ἀξιοποιήσουν μεγάλον ἀριθμὸν πτυχιούχων τῆς Θεολογίας, ὥστε οὗτοι νὰ παραμείνουν πολλὰ ἔτη ἀναξιοποίητοι καὶ ἄνεργοι.

Τὸ περίεργον ὅμως εἶναι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία δὲν ἐνδιαφέρεται πλὴν τῆς ἱερωσύνης νὰ ἀπασχολήση θεολόγους. Ἐνῶ θὰ ἔπρπε νὰ ἀναζητηθοῦν χῶροι καὶ τρόποι, ὅπου σήμερον δὲν ὑπάρχουν, ἀδιαφοροῦν οἱ ὑπεύθυνοι διὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν σπουδαζόντων τὴν θεολογίαν ἀφήνοντες τὸ θέμα εἰς τὴν εὐθύνην τῆς Πολιτείας. Εἰς ἐποχὰς προόδου ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας ἔγιναν βήματα πρὸς τὸν τομέα αὐτόν. Καὶ θεολογικὸν οἰκοτροφεῖον ἵδρυσεν ἡ Ἐκκλησία. Καὶ διάφορα κατὰ τόπους μαθητικὰ οἰκοτροφεῖα ἵδρυσαν καὶ ἐλειτούργησαν διάφοροι ἱεραὶ μητροπόλεις καὶ εχρησιμοποίησαν θεολόγους.

Εἰς ἄλλους χώρους τῆς ἐκπαιδεύσεως ἡ Πολιτεία ἀπησχόλησε τούτους εἰς τὰ δικαστήρια ἀνηλίκων, εἰς κατασκηνώσεις κ.λπ. Αὐτὰ τὰ ἀνοίγματα ἐγένοντο εἰς ὡρισμένας ἐποχὰς καὶ ὅταν συνέπεσε νὰ ὑπάρχουν ἄνθρωποι μὲ τὸ ἀνάλογον ἐνδιαφέρον.

Δυστυχῶς ὅμως τὸ ἐκτὸς ἐκπαιδεύσεως ἔργον τῶν θεολόγων δὲν ἔτυχε προσεκτικῆς ἀξιολογήσεως καὶ δὲν δίδεται σωστὴ συνέχεια μὲ τὴν γενικὴν δικαιολογίαν ὅτι αὐτὸ μποροῦν νὰ τὸ κάνουν καὶ ἄλλοι. Δι᾽ αὐτὸ ὑπάρχει μία στασιμότης εἰς νευραλγικοὺς τομεῖς τῆς κοινωνίας. Ἀφοῦ ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία δὲν δύναται νὰ ἀνταποκριθῆ εἰς τὰς ἀπαιτήσεις τοῦ καιροῦ τότε θὰ πρέπη ἡ Πολιτεία νὰ περιορίση τὸν ἀριθμὸν τῶν εἰσερχομένων εἰς τὰ Πανεπιστήμια νέων, ἐφ᾽ ὅσον τοὺς περιμένει ἀνεργία

Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας: "Πρωτοφανής στα χρονικά δίωξη από την Ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας"

Ανακοίνωση Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας/amen

To Tμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ενημερώνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, τους έλληνες Βουλευτές, τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος και τον Ελληνικό Λαό, ότι για πρώτη φορά από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους το Υπουργείο Παιδείας,
Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων επιχειρεί την κατάργηση Πανεπιστημιακού Τμήματος με τρόπους και μεθοδεύσεις που παραβιάζουν την αρχή της νομιμότητας και πλήττουν τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Το Τμήμα υφίσταται μια πρωτοφανή στα χρονικά δίωξη από την Ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Με το πρόσχημα της καταπολέμησης του φαινομένου της οικογενειοκρατίας (σήμερα δεν υπάρχει κανείς συγγενής) το Τμήμα έχει τεθεί από το
Νοέμβριο του 2010 σε απαγόρευση κάθε πράξης διοικητικής μεταβολής. Τούτο προβλέπεται ως προσωρινό μέτρο της Διοίκησης που με βάση τον νόμο και τις αρχές της χρηστής διοίκησης δεν θα έπρεπε να υπερβαίνει το δίμηνο. Παρά την ομόφωνη απόφαση της Συγκλήτου, ότι δεν συντρέχει κάποιος λόγος κατάργησης του Τμήματος, το Υπουργείο, ευρισκόμενο σε νομοθετικό αδιέξοδο και αντιλαμβανόμενο ότι δεν είναι δυνατή η κατάργηση του Τμήματος δια της νομίμου οδού, διατήρησε και διατηρεί επί σειρά μηνών το Τμήμα σε διοικητική αδρανοποίηση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να μην είναι δυνατή η ανανέωση του προσωπικού του με τις εν εξελίξει ευρισκόμενες διαδικασίες εκλογών μελών ΔΕΠ, ενώ ακύρωσε με διάφορες αιτιολογίες εκλογές και εξελίξεις οκτώ μελών ΔΕΠ, εξαντλώντας σημαντικό μέρος
της ακυρωτικής του δραστηριότητας στο δικό μας Τμήμα.

Ως επιστέγασμα των συγκεκριμένων ενεργειών του Υπουργείου ήλθε να προστεθεί η εξαίρεση μόνο του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας από το μηχανογραφικό, μόλις δύο ημέρες πριν τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, με το επιχείρημα
ότι εξετάζεται ακόμη αν θα συνεχιστεί ή όχι η λειτουργία του. Σημειωτέον ότι τα τελευταία δέκα έτη προτιμούν το Τμήμα μας άνω των 300 υποψήφιοι φοιτητές ετησίως, ότι το Τμήμα περάτωσε την εσωτερική αξιολόγηση και ότι βρίσκεται σε
διαδικασία εξωτερικής αξιολόγησης και ότι έχει οργανωμένα μεταπτυχιακά που έλκουν φοιτητές όχι μόνο από το εσωτερικό, αλλά και από το εξωτερικό

Τέτοιες πρακτικές, όπως η εξαίρεση του Τμήματος από το μηχανογραφικό, που ακυρώνουν τον προγραμματισμό ζωής των υποψηφίων φοιτητών μας, οι οποίοι προετοιμάστηκαν επί μακρό χρόνο για την εισαγωγή τους στο Τμήμα μας, είναι
πρωτοφανείς και δεν απαντώνται σε καμία άλλη ευνομούμενη χώρα. Είναι προφανές ότι το Υπουργείο επιδιώκει την de facto σταδιακή κατάργηση του Τμήματος, παρακάμπτοντας τη νόμιμη διαδικασία που απαιτεί α) επιστημονικό λόγο
κατάργησης, ο οποίος διαπιστώνεται και διατυπώνεται αποκλειστικά από τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου, β) υπογραφή από δύο Υπουργεία μετά από γνώμη του Συμβουλίου της Επικρατείας και του ΕΣΥΠ, και γ) έκδοση Προεδρικού Διατάγματος.

Η de facto κατάργηση του Τμήματος ή η αναστολή μέρους των λειτουργιών του με το επιχείρημα ότι εξετάζεται η συνέχιση λειτουργίας του, κάτι που δεν προβλέπεται από καμία διάταξη νόμου, όπως αυτό δηλώνεται απερίφραστα και σε πρόσφατη Γνωμοδότηση του Δικαστικού Τμήματος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, θίγει το αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου. Τα μέλη ΔΕΠ του Τμήματος, τα μέλη ΕΤΕΠ, οι διοικητικοί υπάλληλοι, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες αισθάνονται βαθιά προσβεβλημένοι, αφού θίγονται τα δικαιώματά τους (το δικαίωμα στην εργασία, την μόρφωση και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας).

Επιπροσθέτως παραβιάζονται οι αρχές της χρηστής διοίκησης, της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των διοικουμένων, της προηγούμενης ακρόασης των διοικουμένων και της ισονομίας.

Καλούμε όλους τους Παραλήπτες αυτού του Κειμένου να προστατεύσουν το Τμήμα από τις αυθαιρεσίες του Υπουργείου, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη ότι όλοι όσοι υπηρετούν στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας υπηρετούν με αυταπάρνηση τόσο
το Πανεπιστήμιο όσο και την ελληνική κοινωνία.

Ιωάννης Τάτσης, Σχέδιο εξοβελισμού της Ορθόδοξης Θεολογίας από την ελληνική εκπαίδευση

Σχέδιο εξοβελισμού της Ορθόδοξης Θεολογίας από την ελληνική εκπαίδευση

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να μην εισαχθεί φέτος κανένας φοιτητής στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας Αθήνας δεν είναι συνέπεια μόνο των φαινομένων οικογενειοκρατίας. Ο ίδιος ο Υφυπουργός Παιδείας κ. Ιωάννης Πανάρετος στις αρχές Μαρτίου επιβεβαίωνε ότι υπήρξε τιμωρία όσων εμπλέκονταν στα φαινόμενα αυτά στο συγκεκριμένο Τμήμα δηλώνοντας ότι «ακυρώσαμε οκτώ εκλογές καθηγητών στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών». Εξάλλου φαινόμενα οικογενειοκρατίας υπάρχουν δυστυχώς και σε άλλα πανεπιστημιακά Τμήματα, κανείς όμως δεν ζήτησε την παύση της λειτουργίας τους.

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, μιλώντας πριν από λίγες μέρες σε ομάδα νέων στην Ι.Μονή Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης αποκάλυψε το σχέδιο που υλοποιούν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών γύρω από τις Θεολογικές Σχολές και το μάθημα των Θρησκευτικών... Το σχέδιο αυτό προβλέπει την κατάργηση των Τμημάτων Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας και την διατήρηση μόνο των Τμημάτων Θεολογίας που θα έχουν περιεχόμενο κυρίως θρησκειολογικό. Σύντομα δε και τα Τμήματα αυτά θα ενσωματωθούν στις Φιλοσοφικές Σχολές.

Το Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης εμφανίζει τα τελευταία χρόνια χαρακτήρα που συνάδει με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Εκτός ολίγων λαμπρών εξαιρέσεων οι περισσότεροι καθηγητές του Τμήματος αυτού πρωτοστατούν στη διοργάνωση συνεδρίων από κοινού με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, προωθούν τον οικουμενισμό, εργάζονται πυρετωδώς για τη λεγόμενη «λειτουργική αναγέννηση» και τη μετάφραση των λειτουργικών κειμένων, πολλοί δε εξ αυτών είναι εγγεγραμμένα μέλη του νεοσυσταθέντος θεολογικού συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ που επιδιώκει την αντικατάσταση του ορθόδοξου χριστιανικού μαθήματος των Θρησκευτικών από ένα «ανοιχτό» στις άλλες θρησκείες, πλουραλιστικό, στην ουσία του άχρωμο θρησκειολογικό μάθημα.

Ο στόχος της εκδίωξης της Ορθόδοξης Θεολογίας από την ελληνική εκπαίδευση ξεκίνησε ήδη και συνεχίζεται με γρήγορους ρυθμούς και στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα προβληματικά σε πολλά σημεία βιβλία Θρησκευτικών διαδέχτηκε πρόσφατα η υπουργική εξαγγελία για αλλαγή του τίτλου αλλά και του περιεχομένου του θρησκευτικού μαθήματος στις δύο τελευταίες τάξεις του Νέου Λυκείου. Το νέο μάθημα «Θρησκεία και Κόσμος» που θα μοιάζει με θρησκειολογία ή κοινωνιολογία της θρησκείας θα αντικαταστήσει το σημερινό ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα. Άρχισαν μάλιστα ήδη να ακούγονται φωνές που κρίνουν ως ακατάλληλους τους θεολόγους για τη διδασκαλία ενός τέτοιου μαθήματος και ζητούν την ανάθεσή του σε φιλολόγους ή καθηγητές άλλων ειδικοτήτων. Προφανώς η πολεμική εναντίον της Ορθόδοξης Θεολογίας θα έχει πετύχει εάν μαζί με το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα εκδιωχθούν από τα σχολεία και οι ορθόδοξοι θεολόγοι.

Το χειρότερο από όλα τα παραπάνω είναι ότι απέναντι σε αυτές τις φωνές ο θεολογικός και εκκλησιαστικός κόσμος δεν εμφανίζει ενιαία και σαφή γραμμή και αντίσταση. Τα προγράμματα σπουδών και τα βιβλία Θρησκευτικών Δημοτικού και Γυμνασίου αλλάζουν και για τις αλλαγές υπάρχει από τους υπεύθυνους για το μάθημα επιλεκτική ενημέρωση ελάχιστων θεολόγων του ΚΑΙΡΟΥ σε ολιγομελείς συναντήσεις τους. Το Υπουργείο προωθεί το νέο μάθημα «Θρησκεία και Κόσμος» και κάποιοι θεολόγοι επιμένουν ότι μόνη διεκδίκησή μας πρέπει να είναι η διατήρηση των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος, ασχέτως του περιεχομένου του.

Αν τελικά ο Θεός επιτρέψει οι κυβερνώντες να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους αυτό θα γίνει «δια τας αμαρτίας ημών» των θεολόγων και προκειμένου να διαφυλαχθούν οι πιστοί από αιρετικές αποκλίσεις και πανθρησκειακή σύγχυση. Γιατί ποιο όφελος μπορεί αλήθεια να προκύψει από Θεολογικές Σχολές που εκτρέφουν τα μικρόβια του οικουμενισμού και του νεοβαρλααμιτισμού; Τι θα ωφελήσει τους μαθητές ένα μάθημα συγκρητιστικής θρησκειολογίας; Ας αναλογιστεί καθένας μας τις ποικίλες ευθύνες του.

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, “Η Εκκλησία δεν μπορεί να είναι θεατής στα ζητήματα της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης”

Πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή με πρωτοβουλία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ημερίδα με θέμα «Προοπτικές αναβαθμίσεως της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως».
Ο Μακαριώτατος στην σύντομη εισαγωγική του ομιλία αναφέρθηκε στη σημασία της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης, υπογραμμίζοντας πως “πέρασαν 150 χρόνια από τότε που συζητείται το θέμα των σχολείων εκκλησιαστικής εκπαίδευσης κι από τότε έχουμε κάνει μόνο μερικά βήματα”. “Ο ένας νόμος ανατρέπει τον άλλο. Διακρίνει κανείς τα ιδεολογικά ρεύματα και τις διάφορες τοποθετήσεις που υπάρχουν επί του θέματος” είπε χαρακτηριστικά.
Τόνισε μάλιστα πως δεν “είναι δυνατόν να μένει έξω από την εκκλησιαστική εκπαίδευση η Εκκλησία. “Το βάρος της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης και της στελέχωσης της Εκκλησίας θα πρέπει να γίνεται σε συνεργασία με την Πολιτεία. Αλλά δε μπορεί να είναι σε αυτά τα ζητήματα η Εκκλησία θεατής” σημείωσε. “Αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα πάντα σε συνεργασία με την Πολιτεία. Από την πλευρά της η Εκκλησία θα πρέπει να δει πως θέλει να είναι οι ιερείς του 2020 και να τους προετοιμάσει κατάλληλα”
“Δε θα πάψουμε”, κατέληξε, “να παλεύουμε για ότι το καλύτερο στην εκκλησιαστική εκπαίδευση. Πρέπει ο καθένας από εμάς να κάνει το καθήκον του. Αλλά και να μην είμαστε μαξιμαλιστές. Να καταλάβουμε ότι υπάρχουν όρια και από την πλευρά της Πολιτείας γι’ αυτά τα θέματα”.
Στην ημερίδα συμμετείχαν ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος, πολλοί ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας, ο Γ. Γ. του Υπουργείου Παιδείας κ. Β. Κουλαϊδης, ο Γ.Γ. Θρησκευμάτων κ. Ευ. Γιαλεσάκης, ο Δ/ντης Δευτεροβάθμιας Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης κ. Τζουμάκας και διευθυντές και καθηγητές από ανώτατες εκκλησιαστικές ακαδημίες, από τη δευτεροβάθμια εκκλησιαστική εκπαίδευση και από τα Ιερατικά Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας.

Πηγή:http://aktines.blogspot.com/2011/05/blog-post_4618.html

Ιερώνυμος: Δεν είναι δυνατόν να μένει έξω από την εκκλησιαστική εκπαίδευση η Εκκλησία.

(πηγή Αρχιεπισκοπή Αθηνών) Πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή με πρωτοβουλία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ημερίδα με θέμα «Προοπτικές αναβαθμίσεως της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως».
Ο Μακαριώτατος στην σύντομη εισαγωγική του ομιλία αναφέρθηκε στη σημασία της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης, υπογραμμίζοντας πως "πέρασαν 150 χρόνια από τότε που συζητείται το θέμα των σχολείων εκκλησιαστικής εκπαίδευσης κι από τότε έχουμε κάνει μόνο μερικά βήματα". "Ο ένας νόμος ανατρέπει τον άλλο. Διακρίνει κανείς τα ιδεολογικά ρεύματα και τις διάφορες τοποθετήσεις που υπάρχουν επί του θέματος" είπε χαρακτηριστικά.
Τόνισε μάλιστα πως δεν "είναι δυνατόν να μένει έξω από την εκκλησιαστική εκπαίδευση η Εκκλησία.” 
"Το βάρος της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης και της στελέχωσης της Εκκλησίας θα πρέπει να γίνεται σε συνεργασία με την Πολιτεία. Αλλά δε μπορεί να είναι σε αυτά τα ζητήματα η Εκκλησία θεατής" σημείωσε. "Αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα πάντα σε συνεργασία με την Πολιτεία. Από την πλευρά της η Εκκλησία θα πρέπει να δει πως θέλει να είναι οι ιερείς του 2020 και να τους προετοιμάσει κατάλληλα".
"Δε θα πάψουμε", κατέληξε, "να παλεύουμε για ότι το καλύτερο στην εκκλησιαστική εκπαίδευση. Πρέπει ο καθένας από εμάς να κάνει το καθήκον του. Αλλά και να μην είμαστε μαξιμαλιστές. Να καταλάβουμε ότι υπάρχουν όρια και από την πλευρά της Πολιτείας γι’ αυτά τα θέματα".
Στην ημερίδα συμμετείχαν ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος, πολλοί ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας, ο Γ. Γ. του Υπουργείου Παιδείας κ. Β. Κουλαϊδης, ο Γ.Γ. Θρησκευμάτων κ. Ευ. Γιαλεσάκης, ο Δ/ντης Δευτεροβάθμιας Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης κ. Τζουμάκας και διευθυντές και καθηγητές από ανώτατες εκκλησιαστικές ακαδημίες, από τη δευτεροβάθμια εκκλησιαστική εκπαίδευση και από τα Ιερατικά Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας
ΠΗΓΗ ΙΕΡΟ ΒΗΜΑ