Θαύμα του Αγίου Παναγή Μπασιά

«…Ο αείμνηστος πατήρ μου,  τότε,  διηγήθη ένα καταπληκτικό θαύμα του Παπά- Μπασιά,  το οποίον έζησε επί των ημερών του Παπά-Μπασιά ο πατήρ του πατρός μου - παππούς μου -  Βασίλειος Δρακόπουλος,  πρωτοψάλτης και συνθέτης πολλών εκκλησιαστικών ασμάτων.

Το θαύμα έχει ως εξής:

Εις το Αργοστόλιον,  επί των ημερών του Παπά-Μπασιά,  ζούσε μία οικογένεια αρχοντική και πολύ πλούσια,  δεν ενθυμούμαι καλώς το όνομα της οικογενείας,  ήτις απετελείτο από τέσσερα άτομα, τον σύζυγο, την σύζυγο και δύο άρρενα τέκνα. Οικογένεια λίαν ευσεβής και ενάρετος,  ακόμη περισσότερον η κυρία,  της οποίας η ζωή ήτο πλήρης αγαθοεργών πράξεων.

Μετά πάροδον ετών απέθανεν ο σύζυγος και έμεινε η χήρα με τα δύο τέκνα της.

Αυτή επεδόθη εις το να διαπαιδαγωγή και νουθετή τα τέκνα της επί το χριστιανικώτερον, συνάμα επεξέτεινε την ανθρωπιστική δράσιν της, βοηθούσα κάθε πτωχόν, επισκεπτομένη ασθενείς κατ’  οίκον και βοηθούσα αυτούς,  ασθενείς εις νοσοκομείον και καταδίκους εν φυλακαίς, βοηθούσα και νουθετούσα αυτούς προς την χριστιανική πίστιν.

Όταν τα τέκνα της έφθασαν εις ηλικίαν το μεν πρώτον 21 ετών, ένα βράδυ καθήμενοι μετά το δείπνον εις την τραπεζαρία,  το πρώτο τέκνον ησθάνθη ένα ισχυρό πόνον εις την κεφαλήν. Αμέσως έπεσε κάτω αναίσθητο, το έβαλαν εις το κρεβάτι καλέσαντες πάραυτα τον ιατρό.

Ούτος διεπίστωσε σοβαρωτάτην κατάστασιν,  προετοιμάσας την κυρία δια το μοιραίον. Η κυρία ακούσασα αυτά που της είπεν ο ιατρός, κατέφυγε εις το εικονοστάσιο της οικίας της και γονυκλινής όλη την νύκτα εδέετο εις την Παναγίαν δια την σωτηρίαν του υιού της. Το πρωί δυστυχώς απεβίωσε το παιδί της.

Αυτή παρ’  όλο το πένθος και την μεγάλη λύπη της,  συνέχισε την χριστιανική και ανθρωπιστική δράσι της.  Μετά πάροδον όμως ενός έτους,  ένα βράδυ ευρισκομένη πάλι μετά του ετέρου υιού της εις την τραπεζαρία, βλέπει απροόπτως το παιδί της να βγάζη μία κραυγή πόνου και να πίπτη κάτω αναίσθητο, όπως και το πρώτο της παιδί. Αμέσως κάλεσε τον ιατρό, όστις διεπίστωσε την ιδία περίπτωσι με το πρώτο της παιδί, αποφανθείς ότι δεν υπάρχει ουδεμία ελπίς διασώσεως αυτού.  Αυτή κλαίουσα και εν απελπισία ευρισκομένη, κατέφυγε πάλι εις το εικονοστάσιο της οικίας της,  και γονυκλινής όλη την νύκτα μετά δακρύων παρεκάλει τον Θεό, την Παναγία, και τον Άγιο Γεράσιμο, όπως σώσουν το παιδί της,  και λόγω της χριστιανικής της δράσεως,  την λυπηθούν και αποδώσουν πλήρως την υγείαν του παιδιού της.  Δυστυχώς την επομένη,  που ήλθεν ο ιατρός,  διεπίστωσε τον θάνατο του υιού της.

Τότε η Κυρία εκμανείσα μετεβλήθη εις θηρίον ανήμερον,  παύσασα τελείως την προηγουμένη δράσιν της,  υβρίζουσα συνεχώς τον Θεό και τους αγίους,  μη δεχομένη κανένα εις την οικίαν της. Έδωσε δύο φωτογραφίας των παιδίων της εις καλόν ζωγράφον, να της φτιάξη τα δύο πορτραίτα εις φυσικόν μέγεθος,  τα όποια όταν ο ζωγράφος της παρέδωσεν,  αυτή τα επλαισίωσε με πολυτελή πλαίσια,  και εκκενώσασα των επίπλων το σαλόνι της, τα εκρέμασεν εις τους δύο τοίχους το εν απέναντι του άλλου, καλύψασα αυτά δι’ υφάσματος – τούλι – τοποθετήσασα κάτωθεν αυτών από ένα κηροπήγιον με μία λαμπάδα, τας οποίας κάθε τόσον ήναπτε και ατενίζουσα τα τέκνα της συζητούσε με αυτά.

Μία των ημερών, ο Παπα-Μπασιάς εμβάς εις πλοιάριον από εκείνα που την εποχήν εκείνη εκτελούσαν το πέρασμα Ληξουρίου – Αργοστολίου επήγε εις Αργοστόλιον. Εξελθών του πλοιαρίου με την ράβδο του, σιγά σιγά επήγαινε κατευθείαν εις την οικίαν της κυρίας αυτής. Φθάσας εκεί εκτύπησε την θύρα. Εβγήκε εις το παράθυρον η κυρία, και ιδούσα τον Παπά-Μπασιά τον οποίο δεν εγνώριζε,  εξεμάνη υβρίζουσα αυτόν με τας χυδαιοτέρας φράσεις.

Ο Παπά-Μπασιάς,  δίχως να ταραχθή,  ήρεμα -  ήρεμα την παρακάλεσε δια τρίτη φοράν να του ανοίξη, που ήθελε κάτι να της ειπή. Αυτή έτι περισσότερον συνέχισε να τον υβρίζη.  Τότε ο Παπά-Μπασιάς είπε: «Ή μου ανοίγεις,  ή ανοίγω»,  και με την ράβδο του έκανε το σημείο του Σταυρού εις την πόρταν,  ήτις αυτομάτως ήνοιξε,  και ήρχισεν ο Παπά-Μπασιάς να ανέρχεται την κλίμακα. Η κυρία ιδούσα αυτό που έγινε, έμεινεν άφωνος μη δυναμένη να εκστομίσει ούτε λέξιν.

Ο Παπά-Μπασιάς προχώρησε κατ’ ευθείαν εις το σαλόνι  (ασφαλώς Θεία βουλήσει) ειπών εις την κυρίαν να τον ακολουθήση. Ήνοιξε την θύρα του σαλονιού, και λέγει εις την κυρία: κάθισε εις την γωνίαν και θα ιδής κάτι που δεν το επερίμενες. Σταθείς επ’ ολίγον εις προσευχήν ο Παπά-Μπασιάς,  βλέπει η κυρία να σηκώνονται τα δύο σκεπάσματα των εικόνων των παιδιών της,  και να κατέρχωνται ζωντανά εις το μέσον του δωματίου, να εξάγουν ταυτοχρόνως δύο περίστροφα, ταυτοχρόνως να πυροβολή ο ένας τον άλλον,  και οι δύο ταυτοχρόνως να πίπτουν νεκροί επί του δαπέδου.

Κατόπιν του γεγονότος τούτου ευρέθησαν τα πορτραίτα ως πρότερον, σαν να μην είχε συμβή τίποτε. Η κυρία άφωνος και τρομαγμένη παρακολουθούσε τα διατρέξαντα, και τότε ο Παπά- Μπασιάς της λέγει: Κυρία μου ο Θεός δια να σε αγαπά σε εφύλαξε να μην ιδής αυτό

πού είδες τώρα, και επήρε μαζί Του τα δύο τέκνα σου δια φυσικού θανάτου, διότι τα δύο

σου τέκνα είχαν αγαπήσει μίαν και την αυτή γυναίκα, και επρόκειτο να σκοτωθούν δια του τρόπου που είδες δι’ αυτήν. Ως εκ τούτου να μεταμεληθής, καί να ευχαριστής τον Θεό, και να συνεχίσης την προτέρα σου χριστιανικήν δράσιν.

Πραγματικά αυτή μεταμεληθείσα,  επεδόθη ψυχή και σώματι εις την προτέραν της δράσιν και εις μεγαλυτέραν κλίμακα».

Πηγή  / αντιγραφή

1821. Το συγκλονιστικό θαύμα της Παναγίας, με τον Κολοκοτρώνη.

Παναγία μου βοήθησε... Μα στ’ αλήθεια, γίνονται θαύματα; 

Γίνονται θαύματα;

«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς…

Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο… άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του. – Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. -Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλικάρια… Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρει πίσω την υπογραφή του».

Ο Κολοκοτρώνης στην Παναγία στο Χρυσοβίτσι. Το συγκλονιστικότερο θαύμα της Παναγίας μετά την προσευχή του , με τα δικά του λόγια. Ούτε τεχνικά εφέ, ούτε περιγραφικές περικοκλάδες.

Ο Άνθρωπος που πίστεψε βαθιά στον ανώτερο, ανιδιοτελή σκοπό, με καθάρια, ασκητική ψυχή, έχοντας κατανικήσει την μοχθηρία του “Εγώ” ακολούθησε τον δρόμο που σμιλεύθηκε σε αυτά τα Άγια Χώματα .

Γιατί αυτός είναι ο δρόμος του Αγίου, του Ήρωα, του Φιλοσόφου. Ο δρόμος ο Ελληνικός, που όταν η Παναγιά τον αφουγκράζεται,ερχεται πάντα παραστάτιδα.

Ας τον περπατήσουμε.

ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ.

πηγη

Ο άγιος Τύχων και τα σταφύλια. Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία

πηγή

Ο άγιος Τύχων και τα σταφύλια

   Ο Άγιος Τύχων, επίσκοπος Αμαθούντος (4ος-5ος αι.), είναι ένας από τους πιο γνωστούς αγίους της Κύπρου. Πήρε την προσωνυμία του θαυματουργού για τα πολλά θαύματα που έκανε και όσο ζούσε, αλλά και μετά την κοίμησή του. Ένα απ' αυτά, εντυπωσιακό και παράδοξο, είναι και τούτο:
Κάποτε μερικοί εργάτες φύτευαν αμπέλι σ' ένα χωράφι.
 Πάνω στη δουλειά ένας απ' αυτούς πέταξε, σαν άχρηστα, μερικά ξερά κλήματα.
Ο άγιος πήρε ένα τέτοιο κλήμα κι αφού προσευχήθηκε στο Θεό, παρακαλώντας Τον να του δώσει ζωή και βλάστηση και καρπούς, το φύτεψε στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Και, ω του θαύματος!
Το ξερό εκείνο κλήμα αμέσως ρίζωσε, έβγαλε φύλλα, άνθισε κι έκανε σταφύλια ώριμα και γλυκά! Κι ας ήταν μήνες πριν από την εποχή των σταφυλιών!
   Από τότε κάθε χρόνο το θαύμα επαναλαμβάνεται. Στις 16 Ιουνίου, ημέρα της μνήμης του αγίου, το κλήμα παρουσιάζει πρώιμα σταφύλια, ώριμα και γλυκά, που προσφέρονται σαν ευλογία στους πιστούς.

Για πολλά χρόνια μάλιστα μετά την κοίμησή του, γινόταν και τούτο το απίστευτο: Τα σταφύλια ήταν πράσινα και ξινά, ως τη στιγμή που άρχιζε η θεία λειτουργία της εορτής. Τότε άρχιζαν και τα σταφύλια να μαυρίζουν και να γλυκαίνουν. Όταν τελείωνε η λειτουργία, τότε και τα σταφύλια γίνονταν μαύρα και γλυκύτατα. Όσοι τα γεύονταν, ένιωθαν μία παράξενη σωματική ευεξία και μιαν απέραντη ψυχική γαλήνη.
   Το ίδιο συμβαίνει μέχρι σήμερα σε όλους, όσοι τιμούν και πανηγυρίζουν τη μνήμη του αγίου.

Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία

Εκδόσεις Ι.Μ. Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής

σελ. 16

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Θαύματα τον Αγίου Γερασίμου

Όπως είδαμε πιο πάνω ο Πανάγαθος Θεός έδωσε στον Άγιο Γεράσιμο πολλά χαρίσματα. Συνομιλούσε με τα άγρια θηρία, τον υπάκουαν και τους έδινε ονόματα, ζούσε με ελάχιστη τροφή, άντεχε τις κακουχίες και τον καύσωνα, ήταν ήρεμος και δε θύμωνε, είχε μεγάλη υπομονή, έκανε πολλή άσκηση και εργαζόταν πολύ, αγρυπνούσε και προσευχόταν ασταμάτητα. Ήξερε να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων, γνώριζε από πριν αυτά που θα γίνονταν στο μέλλον.
Ένα άλλο χάρισμα ήταν ότι έβλεπε από μακριά αυτά που γίνονταν σε ένα μέρος, χωρίς να είναι παρών. Έτσι είδε με τα μάτια της ψυχής του ότι κοιμήθηκε ο Μέγας Ευθύμιος, που το μοναστήρι του ήταν λίγα χιλιόμετρα μακριά από αυτό του Αγίου Γερασίμου. Πήγε λοιπόν με το μαθητή του, τον Άγιο Κυριάκο, στο μέρος όπου ήταν το λείψανο του μεγάλου αυτού Αγίου, τον έθαψαν και ξαναγύρισαν στο μοναστήρι τους.


Το μεγαλύτερο όμως χάρισμα ήταν το θαυματουργικό. Ο Άγιος έκανε θαύματα όταν ήταν ζωντανός, αλλά εξακολουθεί να κάνει και μετά το θάνατο του. Στις μέρες μας ακόμα εξακολουθεί να κάνει πολλά θαύματα. Πιο κάτω θα διηγηθούμε μερικά από τα θαύματα του.



Ανάσταση νεκρού
Όταν ακόμα ήταν στη ζωή ο Άγιος Γεράσιμος ανάστησε ένα νεκρό. Πώς όμως έγινε το μεγάλο και παράδοξο αυτό θαύμα; Κάποτε κοιμήθηκε κάποιος μοναχός της Λαύρας και δεν το έμαθε ο Άγιος, που ήταν τότε ηγούμενος. Όταν κτύπησε το σήμαντρο για την κηδεία του, πήγε κι ο γέροντας στο ναό. Όταν είδε το λείψανο λυπήθηκε γιατί δεν τον αποχαιρέτισε, πριν φύγει από τη ζωή. Πήγε λοιπόν κοντά στο φέρετρο και λέγει στον πεθαμένο:
- Σήκω, αδελφέ, να αποχαιρετιστούμε.
Τότε ο νεκρός μοναχός αναστήθηκε, σηκώθηκε και αποχαιρέτισε τον Άγιο. Αυτός μετά του ξαναείπε:
- Κοιμήσου τώρα μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, οπότε θα σε αναστήσει ο Χριστός.
Πραγματικά ο μοναχός ξαναμπήκε στο νεκροκρέβατο και συνέχισε τον αιώνιο ύπνο του.
Αν σκεφτούμε ότι νεκρούς ανάστησε μόνο ο Χριστός, μερικοί απόστολοι και λίγοι άγιοι, θα καταλάβουμε σε ποια ύψη αγιότητας είχε φτάσει ο Άγιος Γεράσιμος.



Θεραπεία δωδεκάχρονου με ψηλό πυρετό
Μετά την κοίμηση του ο Άγιος Γεράσιμος ανακηρύχθηκε άγιος και έκανε θαύματα, από τα παλιά εκείνα χρόνια μέχρι και σήμερα. Πολλοί μάλιστα λένε ότι ο Άγιος άκουσε πολύ γρήγορα τις παρακλήσεις και τις προσευχές τους και τους έκανε καλά. Γι1 αυτό από πολλούς ονομάζεται "Ο Άγιος Εξπρές". Ο Άγιος είναι πάντα ζωντανός, κυκλοφορεί ανάμεσα στους προσκυνητές και στους άλλους πιστούς, συνομιλεί μαζί τους, τους παρηγορεί, τους ενθαρρύνει, τους θεραπεύει και σκορπίζει παντού την αγάπη του.
Ο τωρινός ηγούμενος, αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος, διηγείται το πιο κάτω θαύμα.
- Πριν είκοσι χρόνια περίπου ήρθε από τα Ιεροσόλυμα ο διάκονος Ειρηναίος της μονής Σινά. Είχε μαζί του και ένα δωδεκάχρονο αγόρι από την Κρήτη που φοιτούσε στη σχολή της Σιών. Ήταν Σά66ατο απόγευμα, ήμουν πολύ κουρασμένος και ζύμωνα, γιατί δεν είχα πρόσφορο για τη λειτουργία της Κυριακής. Ξαφνικά το παιδί παρουσίασε πολύ ψηλό πυρετό, είχε φοβερούς πονοκεφάλους και ανυπόφορους πόνους. Δεν ήξερα τι να κάνω. Όχημα δεν είχα, εκτός από ένα μηχανάκι, δεν μπορούσα να το πάρω στο γιατρό και ήμουν σε απελπιστική κατάσταση. Προσευχήθηκα στον Άγιο να κάνει το παιδί καλά. Κατά τις έντεκα η ώρα ο διάκος και το παιδί αποκοιμήθηκαν. Εγώ ήμουν κατακουρασμένος, είχα τα ψωμιά στο φούρνο, σκεφτόμουν τη λειτουργία της επόμενης μέρας και παρακαλούσα θερμά τον Άγιο να κάνει καλά το άρρωστο παιδί. Σε μια στιγμή ο διάκος ακούει την πόρτα να κτυπά. Σηκώνεται, κοιτάζει, δεν ήταν κανένας. Ήρθε και με βρήκε και πήγαμε μαζί στο δωμάτιό τους. Του είπα ότι ο Άγιος θα ήτανε. Δεν πρόλαβα να τελειώσω την κουβέντα και το παιδί, εκεί που παραμιλούσε, ξύπνησε και μου είπε: "Γέροντα, έγινα μούσκεμα. Ένας παππούλης έριξε απάνω μόνο έναν τενεκέ νερό". Του έβγαλα το φανελάκι και το σκουπίσαμε με την πετσέτα. Σε πέντε λεπτά κοιμήθηκε ήσυχο, χωρίς πυρετό και το πρωί ήταν τελείως καλά.



Ο Άγιος προσφέρει φρούτα στους προσκυνητές του
Ο ηγούμενος Χρυσόστομος συνεχίζει:
- Μια φορά ήταν εδώ, στους Αγίους Τόπους, ένα γκρουπ από την Ελλάδα, με ένα δεσπότη - Διονύσιο τον λέγανε - από μια περιοχή της Μακεδονίας. Είχε έρθει με φοιτητές της θεολογίας. Ειδοποιήσανε από την Ιεριχώ ότι έρχονται κι αν μπορούσα να τους ετοιμάσω φάβα (γιατί εγώ συνηθίζω να ψήνω φάβα για τον κόσμο).
Όταν μπήκανε μέσα στο μοναστήρι είπα στο δεσπότη: "Δεσπότη μου, να με συγχωρέσεις αλλά δεν έχω φρούτο να φάτε μετά τη φάβα". Σε λίγο μπαίνει ένας στρατιώτης μ' ένα κασόνι πορτοκάλια και λέει: "Αμπούνα, (Γέροντα) πάρε αυτά τα πορτοκάλια". Εγώ απόρησα, γιατί έφυγε αμέσως και πήγα να δω από ποιο στρατόπεδο είναι. Βγαίνω έξω, κοιτάζω από δω, κοιτάζω από κει, τίποτα. Άφαντος ο στρατιώτης. Φωνάζω έναν εργάτη και τον ρωτάω πού πήγε ο στρατιώτης. Αυτός απορεί και μου λέει ότι δεν είδε κανένα στρατιώτη να μπαίνει στο μοναστήρι. "Πώς δεν μπήκε" του λέω. "Να τα πορτοκάλια". Αυτός έμεινε κόκαλο και λέει: "Δεν μπήκε κανείς. Εγώ εδώ ήμουνα, στην πόρτα. Δεν ήρθε κανένας ούτε φάνηκε κανένα τζιπ". Μπήκα μέσα και είπα στο δεσπότη ότι ο Άραβας δεν είδε κανένα να μπαίνει. Όλοι απόρησαν και είπαν ότι τον είδαν με τα μάτια τους. Βγαίνουν όλοι έξω - ένα λεπτό είχε περάσει -δε βλέπουν τίποτα. Κι αυτοκίνητο να 'ταν, δε θα προλάβαινε ν' απομακρυνθεί. Φρόντισε ο Άγιος και έστειλε φρούτα.




Θαυματουργική ανεύρεση νερού για το μοναστήρι
Ο ηγούμενος Χρυσόστομος συνεχίζει τη διήγηση του, φέρνοντας στο νου του ακόμα ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου Γερασίμου.
Το πηγάδι στην αυλή του μοναστηριού είχε πολύ λίγο νερό, που έπιανε από τη βροχή. Γι' αυτό ζήτησα και μου έδωσαν οι Εβραίοι λίγο νερό. Και πάλι όμως δεν ήταν αρκετό για τις ανάγκες του μοναστηριού. Έτσι αποφάσισα να σκάψω σ' ένα διπλανό χείμαρρο, όπου είχα ακούσει ότι υπήρχε παλιά νερό. Σκάβαμε τρεις εργάτες. Ο Σαμίρ, ένας Άραβας που είχα εδώ από μικρό παιδί, ένας προσωρινός εργάτης και εγώ. Αφού κατεβήκαμε είκοσι τρία μέτρα βάθος δε βρήκαμε ούτε ίχνος νερού. Θυμάμαι ήταν μεσημέρι. Ήμουν κατακουρασμένος και στενοχωρημένος και κάθισα κάτω από ένα αγριόδεντρο, για να ξεκουραστώ λιγάκι. Τότε είπα: "Άγιε μου Γεράσιμε, φαίνεται ότι δεν Θέλεις να βρούμε νερό. Αν δεν το βρούμε και σήμερα θα το κλείσω το πηγάδι". Δουλεύαμε με τον παραδοσιακό τρόπο. Σκάβαμε με την τσάπα και τον κασμά και καθαρίζαμε με το φτυάρι, για να κατεβούμε κάτω. Εκείνη την ώρα σκάβανε κάτω δύο εργάτες κι εγώ ήμουν απάνω και άδειαζα τους κουβάδες. Μου φωνάζουν: "Αμπούνα, έλα κάτω γιατί βρήκαμε χαλίκι". Είχανε βρει μόνο χώμα, χωματόπετρα. Σηκώθηκα αμέσως. Κατεβαίνω κάτω, παίρνω αμέσως τον κασμά και αρχίζω μόνος μου να σκάβω. Έσκαβα, έσκαβα, έσκαβα, κατέβηκα γύρω στο μισό μέτρο και παρατήρησα ότι όλο και πιο βρεγμένο ήταν το χαλίκι. Στο ενάμισι μέτρο βρήκαμε το νερό. Πιστεύω πως ήταν οπωσδήποτε θαύμα του Αγίου. Αν δεν τον παρακαλούσα και δεν συνεχίζαμε το σκάψιμο, την άλλη μέρα θα το έκλεινα το πηγάδι, γιατί ήταν και παράνομο. Οι Εβραίοι απαγορεύουν ν' ανοίξεις πηγάδι ή να κτίσεις κάτι χωρίς άδειες, γι' αυτό κι έχω πάντα προβλήματα. Μεγαλύτερο θαύμα του Αγίου είναι που το νερό ήταν καθαρό και γλυκό. Στην περιοχή αυτή τα νερά, επειδή είναι κοντά η Νεκρά Θάλασσα, είναι όχι μόνο αλμυρά, αλλά λύσσα, έχουν θειάφι και μυρίζουν σαν κλούβια αυγά.



Παρουσία του Αγίου στο ναό του
Πριν δώδεκα χρόνια περίπου ο ηγούμενος είχε πάει στην Ελλάδα. Στο μοναστήρι βρισκόταν μια ρουμάνα καλογριά, η Μαρία, ο Ασάμ ο άραβας, μικρό παιδί τότε και δίπλα στη σπηλιά η γερόντισσα Χριστοδούλη.
Κάθε νύκτα ακούγανε την πόρτα της εκκλησίας του Αγίου Γερασίμου να ανοίγει και να κλείνει. Πήγαινε η Μαρία να δει ποιος ήταν και δεν έβλεπε κανένα. Το ίδιο και ο Ασάμ, που γύριζε στο μοναστήρι, κοίταζε και δεν έβλεπε κανένα.
Όταν ο π. Χρυσόστομος γύρισε στο μοναστήρι τον ρωτήσανε:
- Γέροντα, ποιος ανοιγοκλείνει την πόρτα της εκκλησίας κάθε βράδυ;
Κι εκείνος τους απάντησε;
- Ο Άγιος Γεράσιμος είναι, ποιος άλλος να είναι;
Ο Άγιος εκτελούσε χρέη φύλακα του μοναστηριού, όταν απουσίαζε ο αγιοταφίτης φύλακάς του.
Επίσης μέσα στο μοναστήρι πάρα πολλοί ένιωσαν μια θαυμάσια ευωδία, που δεν μπορούν να περιγράψουν με λόγια.



Θεραπεία νεαρού μαθητή στην Κύπρο
Η Δ.Σ. από τη Λάρνακα της Κύπρου διηγείται:
- Ο γιος μου Γιώργος, δεκαπέντε χρονών, είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Για πέντε ως έξι μήνες συνέχεια, κάθε μέρα, λιποθυμούσε. Πήγαμε σε πολλούς γιατρούς, ξοδέψαμε πολλά λεφτά, υποφέραμε πολύ, μέχρι που ακούσαμε για τον Άγιο Γεράσιμο και τον ηγούμενο Χρυσόστομο.
Μιλήσαμε μαζί του και μετά από παράκληση στον Άγιο, το παιδί έγινε καλά. Τώρα εργάζεται κανονικά. Ενώ πιο πριν είχε και πρόβλημα καρδιάς από πολύ μικρός, οι τελευταίες εξετάσεις έδειξαν ότι χαίρει άκρας υγείας και δεν έχει το παραμικρό.


Ο Άγιος Γεράσιμος εξομολογεί αντρόγυνο
Ένα αντρόγυνο διηγιόταν το παρακάτω θαύμα:
- Πριν λίγα χρόνια ήρθαμε στο μοναστήρι του Αγίου και μείναμε για λίγες μέρες. Ένα απόγευμα παρακαλέσαμε τον ηγούμενο να μας εξομολογήσει, αν είχε χρόνο. Ο γέροντας απάντησε ότι δεν μπορούσε, γιατί είχε πολλές δουλειές. Μετά από λίγο ανεβήκαμε τη σκάλα και μπήκαμε στο ναό του Αγίου Γερασίμου. Εκεί συναντήσαμε πάλι τον ηγούμενο. Όταν μας είδε, μας είπε με πολλή αγάπη: "Ελάτε, παιδιά μου, να σας εξομολογήσω".
Όταν τελείωσε η εξομολόγηση, κατεβήκαμε πάλι στο προαύλιο. Σε λίγο περνούσε από κοντά μας ο ηγούμενος και τον ευχαριστήσαμε γιατί, παρόλες τις σκοτούρες και την κούραση, μας έκανε το χατίρι και μπήκε στον κόπο να μας εξομολογήσει. Τότε εκείνος έκπληκτος μας είπε:
- Τι λέτε, βρε παιδιά; Εγώ σας εξομολόγησα; Εγώ κανένα δεν εξομολόγησα σήμερα. Αφού σας είπα ότι δεν είχα καιρό και ήμουν και κουρασμένος.
Εμείς μείναμε άφωνοι. Καταλάβαμε ότι εκείνος που μας εξομολόγησε δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γεράσιμο. Εμφανίστηκε με τη μορφή του ηγουμένου, για να μην τον καταλάβουμε. Δοξάζουμε το Θεό και τον ευχαριστούμε. Επίσης ευχαριστούσαμε το μεγάλο Άγιό του, τον Άγιο Γεράσιμο, που μας έκανε τη μεγάλη τιμή να μας εξομολογήσει.


Ευλογεί ιερωμένο
Ένας ιερωμένος διηγήθηκε τα εξής:
- Μια μέρα βρισκόμουν στη μονή του Αγίου Γερασίμου και καθόμουν στην εσωτερική αυλή. Σε μια στιγμή πέρασε από μπροστά μου ο ηγούμενος και με ευλόγησε. Ύστερα από λίγο ξαναπέρασε και τον ευχαρίστησα για την ευλογία του, την ώρα που περνούσε από μπροστά μου, πριν λίγη ώρα. Ο ηγούμενος τότε μου είπε:
- Πάτερ, πριν λίγο δεν πέρασα από εδώ, ούτε σε ευλόγησα.
Τότε του απάντησα ότι ίσως κάποιος άλλος ιερωμένος να βρισκόταν στο μοναστήρι. Εκείνος όμως μου είπε ότι οι μόνοι ρασοφόροι που βρίσκονταν ως εκείνη την ώρα στο μοναστήρι ήμασταν εμείς οι δυο. Καταλάβαμε ότι ο Άγιος Γεράσιμος πήρε τη μορφή του ηγουμένου και έκανε βόλτες μέσα στο μοναστήρι του.

πηγή

Ένα ακόμα άγνωστο θαύμα της Αγίας Σκέπης το 1940

Το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα και ο βοριάς σφύριζε μανιασμένα.
Μέσα σ’ αυτή τη χιονοθύελλα, ένας στρατός προχωρούσε αποφασιστικά… σκαρφάλωνε σ’ απότομες πλα­γιές…Κατέβαινε γκρεμούς…βάδιζε ασταμάτητα και κουβαλού­σε στη ράχη του μεγάλο φορτίο.
Ένα μικρό φαρμακείο, μια στρατιωτική κουβέρτα, ένα ζευγάρι κάλτσες, μια φανέλα. Αλλά και τ’ όπλο του με την ξιφολόγχη και τα φυσίγγια… Παρ’ όλο το βάρος, το χιόνι και τις λάσπες… συνέχιζε τη δύσκολη πορεία του και μόνο σαν έβρισκε κάποιο χάλασμα, ή κανένα προφυλαγμένο βράχο, σταμα­τούσε λίγο, για να ξεκουραστεί.
Μέσα σ’ αυτές τις φοβερές συν­θήκες τα παλικάρια στον ιστορικό πό­λεμο του ’40, έγραψαν αθάνατες σελίδες ηρωισμού και θυσίας, πάνω στα Βορειοηπειρωτικά βουνά.
Αυτοί οι ήρωες σκαρφάλωσαν στις κορυφές του Ιβάν, της Μοράβας… κι ήταν η νίκη τους θρίαμβος! Πολε­μούσαν με τις σιδηρόφρακτες στρατιές του εχθρού και… νικούσαν.
Μαζί με τον ένδοξο ελληνικό στρα­τό ήταν και κάποιος σεμνός λευίτης, ο π. Αλέξιος. Ο ευσεβής ιερέας τριγυρνούσε ανάμεσα στους στρατιώτες, πάντα ακούραστος.
Σαν αληθινός πατέρας προ­σπαθούσε συνεχώς να τους συμπαρα­στέκεται, να τους ενισχύει, να διατη­ρεί στις ψυχές τους άσβεστη τη φλό­γα της πίστης στον Θεό και της αγά­πης στην Πατρίδα.
Παντού ο π. Αλέξιος, ακόμα και στην πρώτη γραμμή. Εκεί, που οι αν­δρείοι πολεμιστές, ρίχνονταν στη μάχη με την ξιφολόγχη στα χέρια! Εκεί!
Έτσι και κείνο το πρωί ξεκίνησε ο π. Αλέξιος, να συναντήσει το λόχο, που είχε στρατοπεδεύσει ψηλά, σε μια απόμερη πλαγιά. Σε λίγες μέρες ε­τοιμαζόταν για τη μεγάλη του επίθεση. Το χιόνι έπεφτε πυκνό και σε δυο βήματα απόσταση δε μπορούσες να διακρίνεις άνθρωπο.
-Που, θα πας, παππούλη; του φώ­ναξε ο Συνταγματάρχης. Θα χαθείς μέσα στα χιόνια.
-Έχω, παιδί μου, την Παναγιά μαζί μου, απάντησε. Κι έβγαλε από τ’ αμπέχονο την εικόνα της Παναγιάς.
-Αύριο τα παιδιά θα ριχτούν στη μάχη. Πρέπει να τα ενισχύσω, με τη Χάρη του Θεού.
-Ο Θεός μαζί σου!
Ο ιερέας βάδιζε ώρες μέσα στα χιονοσκέπαστα, δύσβατα μονοπάτια. Τέλος έφτασε εκεί ψηλά, που στρα­τοπέδευε ο λόχος.
Τ’ αντίσκηνα ήταν κρυμμένα κάτω από τα χιονισμένα δέντρα. Σήμανε σωστός συναγερμός, σαν τον αντίκρισαν οι στρατιώτες. Έ­τρεξαν, τον σήκωσαν στα χέρια και τον έφεραν στη σκηνή του λοχαγού.
-Πάτερ μου, φώναξε κατάπληκτος ο λοχαγός, πώς έφτασες ως εδώ πάνω;
-Μην ανησυχείς, παιδί μου, απά­ντησε ήρεμα ο π. Αλέξιος. Η Παναγιά με προστάτευσε.
Ο αξιωματικός θαύμασε την πίστη του σεβάσμιου ιερέα. Πολλές φορές στο Σύνταγμα, μιλούσαν γι’ αυτή και για τα θαύματα, που ζούσαν κοντά του.
Λίγο αργότερα, συγκεντρώνεται όλος ο λόχος. Τους μιλάει μ’ αγάπη και ενδυναμώνει το πατριωτικό τους αίσθημα.
«Σε σας έλαχε η μεγάλη τιμή, να υπερασπίζετε σήμερα τα ιερά και τα όσια της Πατρίδας μας…».
Τους προετοιμάζει ακόμα για την αυριανή Θ. Λειτουργία και Θ. Κοινωνία. Τα παλικάρια αποθέτουν στα πόδια του Εσταυρωμένου ότι βάραινε τη νεανική τους ψυχή.
Την άλλη μέρα πρωί-πρωί, ετοι­μάζονται για το Ιερό Μυστήριο.
-Να πάμε στο ξέφωτο, λέει στο Λοχαγό ο π. Αλέξιος. Εκεί θα είμαστε ασφαλείς.
Ο αξιωματικός τρόμαξε.
-Όχι πάτερ μου, θα γίνουμε στόχος στα αεροπλάνα. Είναι πολύ επικίνδυνο. Να μείνουμε εδώ, ανάμεσα στ’ αντί­σκηνα.
Όμως παράξενο, ο πατήρ Αλέξιος δεν υποχώρησε.
Άρχισε η Θ. Λειτουργία.
Πλησίαζε να τελειώσει. Λίγο πριν τα παλικάρια προσέλθουν στο Ποτήριο της Ζωής, φάνηκε στον ορίζοντα ένα σμήνος από εχθρικά αεροπλάνα.
«Θεέ μου», προσευχήθηκε σιωπηλά ο ιερέας, «πρόλαβε το κακό, μην πάρω στο λαιμό μου τόσα παλικάρια».
Τ’ αεροπλάνα έφτασαν και άρχισαν μανιακά να βομβαρδίζουν τ’ αντίσκηνα. Στο ξέφωτο απλώθηκε ένα λευκό σύν­νεφο, που σκέπασε τα πάντα. Τις στιγμές αγωνίας διαδέχτηκαν στιγμές χαράς
Ένας λόχος ολόκληρος γονατιστός προσευχόταν πάνω στο χιόνι. Τώρα ευχαριστούσε για την ανέλπιστη σω­τηρία του. 
Ακόμα ευχαριστούσε θερμά τον Πλάστη και Πατέρα του για τον άγιο αυτό λευίτη που του ‘χε στείλει, σαν θείο δώρο, για να του συμπαρασταθεί στις δύσκολες αυτές στιγμές του πο­λέμου.
Όταν απομακρύνθηκαν τ’ αερο­πλάνα, η Θ. Λειτουργία συνεχίστηκε.
Με απέραντη ευγνωμοσύνη στον Θεό πλησιάζουν τα ηρωικά παλικάρια και κοινωνούν.
Σε λίγο θα χυθούν σαν λιοντάρια στον εχθρό και θα θριαμβεύσουν ακόμα μια φορά!!!
Πηγή: Η ζωή του παιδιού (Μ. ΑΝΘΙΜΟΥ)

Από τα θαύματα του Αγίου Γερασίμου Κεφαλληνίας. (20 Οκτωβρίου)

19ΟΚΤ

[...] Δεν θα επεκταθούμε σε αφηγήσεις θαυμάτων έκτος από κάποιο πρόσφατο όπου συνέβη σε γνωστό μας πρόσωπο. Γιατί πάντοτε στις βιογραφίες αγίων του Θεού διακηρύξαμε ότι η ίδια η ζωή και ο πλανήτης όπου ζούμε αποτελεί θαύμα. Όταν ο άνθρωπος απαιτεί πρώτα να δει αντιστροφή της ισορροπίας για να γίνει πιστός και στο πέρασμά του να πετύχει το βραβείο της σωτηρίας, παραπέμπεται στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. «.. είπε δε· ερωτώ ουν σε πάτερ, ίνα πέμψης αυτόν εις τον οίκον του πατρός μου. Έχω γαρ πέντε αδελφούς όπως διαμαρτύρεται αυτοίς, ίνα μη και αυτοί έλθωσιν εις τον τόπον τούτον της βασάνου. Λέγει αυτώ· Αβραάμ έχουσι Μωϋσέα και τους προφήτας… ει Μωϋσέως και των προφητών ουκ ακούουσιν ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή πεισθήσονται».

Άπειρα είναι τα θαύματα του αγίου τα οποία όντως προκαλούν το θαυμασμό, την περίσκεψη, την ανάταση της καρδιάς. Όποιος ταξιδέψει στην πανέμορφη Κεφαλωνιά με τις ταντελωτές ακρογιαλιές και την «ομιλούσα» άγρια φύση και ρωτήσει τον πρώτο τυχόντα κάτοικό της σχετικά έχει να του βεβαιώσει ένα και δύο και τρία θαύματα άμεσης αυτοψίας.

Ο άγιος σαν δαιμονοδιώκτης ντυμένος ήδη τον λευκό χιτώνα με τον οποίο τον στόλισε ο Λυτρωτής που μετεμορφώθη στο Θαβώρ κάνει τα πνεύματα του σκότους να ξαφνιάζονται, να τρέμουν, να ζητούν επιείκεια στην καταδίκη.

-Πού να πάω Καψάλη; φώναζε το δαιμόνιο, τώρα στις ήμερες μας με το στόμα νεαρής μητέρας.

-Πες μου πού θέλεις να πάω..

Αθέατος ο άγιος, αθέατος ο δαίμονας, άγνωστο και τ’ όνομά του. Καθόλου απίθανο να ήταν πολλοί. Να ήταν «λεγεών». Θεατή η γυναίκα όπου σπάραζε και τραβούσε τα μαλλιά της, θεατοί και οι συγγενείς που την συγκρατούσαν να μη πάρει τους δρόμους και τραβήξει να πνιγεί στα πηγάδια.

-Μα πού θέλεις επιτέλους να πάω;

Η αγωνία κράτησε σχεδόν είκοσι λεπτά. Όταν ο άγιος έβγαλε την απόφασή του, το δαιμόνιο έγρουξε σαν κόρακας. Του κακοφάνηκε. Σίγουρα έλαβε διαταγή να τραβήξει ώσαμε την συντέλεια στην άβυσσο του χάους. Και βγαίνοντας έρριξε την κοπέλλα κατάχαμα νεκρή. Ύστερα από μια ώρα και με την προσευχή των ιερέων και τα δάκρυα των συγγενών συνήλθε. Αναστέναξε, ντράπηκε για την γύμνια της ζήτησε να φιλήσει τον τίμιο σταυρό. Και αναλύθηκε σε λυγμούς.

Χρειάζεται λοιπόν να επεκταθούμε; Όμως ας προσθέσουμε και μιά ακόμη σύγχρονη μαρτυρία από πρόσφατη αφήγηση. Ο Αντώνιος Έρτσος οικογενειάρχης περίπου σαράντα τότε χρονών από το Ληξούρι, βρέθηκε να εργάζεται μαζί μου σε γνωστή βιομηχανία σαν πλασιέ-παραγγελιοδόχος. Ήταν δύσκολη η δουλειά του γιατί τον συναγωνίζονταν άλλοι επτά. Ωστόσο σαν Κεφαλωνίτης τα κατάφερνε με τέχνη, ρέγουλα και μαστοριά. Μου έκανε εντύπωση η ευλάβειά του.

-Πιστεύεις με ειλικρίνεια; τον ρώτησα κάποια μέρα.

-Απόλυτα.

-Δε δείχνεις άτομο με θρησκοληψία.

Η θρησκοληψία, μου αποκρίθηκε, δεν είναι πίστη. Είναι λαθεμένη τακτική. Συχνά καταντάει υποκρισία. Εγώ όμως πιστεύω και αν θέλεις να πληροφορηθείς έχω ακράδαντη την πίστη μου. Για τον Ιησού Χριστό, μα τον άγιο πέφτω στη φωτιά.

-Μπράβο. Με εκπλήσσεις.

-Την έλαβα από τον άγιο της πατρίδας.

-Δηλαδή;

-Εδώ και δώδεκα χρόνια ο αδελφός μου ο Μεμάς, ασυρματιστής σε καράβια του Βεργωτή βρέθηκε σε φουρτούνα χαμού. Στο Βισθαϊκό κόλπο, έξω από το Γιβραλτάρ, στο λεγόμενο Μπεϊ – Μπίσκι. Όταν εκεί τα μποφώρ φτάσουν τα δέκα δεν γλιτώνει μήτε γλάρος. Βλέποντας από λεπτό σε λεπτό στους μανιασμένους αφρούς το θάνατο, έκανε το σταυρό του, θυμήθηκε τον άγιο και τον παρακάλεσε; «Σώσε με λυπήσου τη μάνα μου» φώναξε. «Και να σου ξαποστείλω λαμπάδα τρία μέτρα μαζί με δύο τενεκέδες αγουρόλαδο για τα καντήλια». Πως ακολούθησε το θαύμα, ακριβώς δεν γνωρίζω. Είπαν με ξαφνική παρουσία ελικόπτερου. Είπαν και για ξέβρασμα στην αμμουδιά. Πάντως όταν ύστερα από ένα χρόνο καλοκαίρι μετά τον δεκαπενταύγουστο κουβαλούσαμε με τη μητέρα μου οι δυό μας την τεράστια λαμπάδα και τους τενεκέδες (Ο Μεμάς ταξίδευε, βρισκόταν στον Αρχάγγελο, στην Ιαπωνία) κάποια νέα δαιμονισμένη με ξέπλεκα μαλλιά που την έσπρωχναν για τα  Ομαλά φώναξε:

-Να η μητέρα του Έρτσου του βλάστημου ασυρματιστή που ήθελα να πνίξω στην Τζιμπεράλτα. Ενώ το είχα σίγουρο, αστόχησα. Την τελευταία στιγμή ο άτιμος αναζήτησε τον φίλο του ξυλοσταυρωμένου, τον Καψάλη. Αχ και μού γλύτωσε ο ερίφης. Τώρα κύτταξε εκεί η μάνα του και ο αδελφός του κουβαλάνε το λάδι. Χι, χι, χι!

(Σώτου Χονδρόπουλου, «Στυλοβάτες στο Ιόνιο. Γεράσιμος Νοταράς», Αθήνα 1983, σ. 82-84)

πηγή

Θαύματα που συμβαίνουν ανήμερα της εορτής του Αγίου Γερασίμου στην Κεφαλλονιά

πηγή

"... Πρίν αρκετά χρόνια " διηγείται ένας φίλος , " σ΄ένα ταξίδι μου στήν Κεφαλονιά , συνέπεσε νά τύχω στήν εορτή τού Αγίου Γερασίμου, καί στήν ολονύκτια αγρυπνία του. Εκεί, γιά πρώτη φορά κατάλαβα τήν δύναμη τών πονηρών πνευμάτων. Μέχρι τότε πίστευα στόν Θεό, αλλά μέ τόν τρόπο μου. Νόμιζα, ότι όσα άκουγα γι΄αυτά τά πράγματα, ήταν πολυλογίες θρησκολήπτων ανθρώπων καί τίποτα περισσότερο. Μέ μιά μονοκονδυλιά, χωρίς νά ψάξω σέ βάθος τά πράγματα, είχα αποκλείσει τήν ύπαρξη τών δυνάμεων τού σκότους καί τής καταστροφής. Ομως, ο Θεός είχε άλλα σχέδια γιά μένα ...

Βρέθηκα στό Μοναστήρι τού Αγίου Γερασίμου , καί όσα συνάντησα εντυπώθηκαν βαθειά στό μυαλό μου. Οι άγριες φωνές τών δαιμονισμένων ανθρώπων, οι κραυγές " μ΄ έκαψες Γεράσιμε, μ΄ έκαψες Καψάλη " , καί μάλιστα από νέους ανθρώπους πού σπαρταρούσαν στό δάπεδο όταν βγήκαν τά Αγια , ή στήν Παράκληση τού Αγίου , υπήρξαν γιά μένα καταστάσεις μεγάλου προβληματισμού. Κατάλαβα, ότι εκεί πέρα, συνέβαινε κάτι περισσότερο από αυτό, πού εμείς οι άλλοι μπορούσαμε νά αντιληφθούμε... Κάποιες " δυνάμεις " πού δέν βλέπαμε , ευρίσκονταν σέ πόλεμο μέ κάποιες "άλλες " ...Συνέπεσε όμως κι΄ ένα περιστατικό πού κυριολεκτικά μέ καθήλωσε. Μία κοπέλα, μοντέρνος τύπος , πού από ώρα φώναζε καί βλαστήμαγε, έτρεξε γρήγορα, σάν βέλος θά έλεγα, κι΄ άρπαξε από τά πέτα τού σακακιού του έναν άγνωστό της νεαρό, (πού όπως μάθαμε αργότερα, μόλις πρό δύο ημερών είχε έλθει από τήν Αυστραλία ), καί τραντάζοντάς τον, κυριολεκτικά τόν "ξεσκόνισε ...".

" Ρέ Γιάννη,τού έλεγε, άφησες τήν αραββωνιάρα σου τήν Ντίνα στήν Καμπέρα, κι΄ ήλθες εδώ στόν Καψάλη... Κι΄ είχες καί τήν άλλη, τήν παντρεμένη... Γιατί ρέ, τί καλύτερο βρήκες εδώ πού ήλθες ; Καί στό δρόμο, πήγε νά πέσει καί τό αεροπλάνο πάνω από τήν Σιγκαπούρη ... Εγώ ήμουνα εκείνος ρέ , πού θά τό ριχνα τό αεροπλάνο, αλλά δέν μέ άφησε ο Ναζωραίος μέ τόν Γεράσιμο , καί γλυτώσατε ..."Ελεγε ονόματα ανθρώπων , αγνώστων της , έλεγε περιστατικά σέ χώρες μακρινές , χιλιάδες μίλια από τήν Κεφαλονιά , ήταν γυναίκα καί έλεγε, εγώ ήμουνα "εκείνος " ( γένος αρσενικό ), καί τέλος τούς είχε γλιτώσει από τού χάρου τά δόντια ο Ιησούς Χριστός ο Ναζωραίος , καί ο Αγιος Γεράσιμος ...

Αυτή η άγνωστη " δύναμη " λοιπόν, ήτανε " πρόσωπο " , είχε αντίληψη καί διάκριση τών πραγμάτων, έλεγε είμαι "εκείνος ", είδα τό ένα, ξέρω τό άλλο, καί μόνο ο Χριστός καί οι Αγιοι μπορούσαν νά τόν βάλουν τελικά στήν άκρη " . Είναι λοιπόν Θεός αληθινός ο Χριστός , καί οι Αγιοι πού γιά τόν Χριστό εμαρτύρησαν , είναι φορείς δυνάμεως ανώτερης τών δυνάμεων τού σκότους.

Ρώτησα έναν ιερέα πού έμενε από μέρες στό μοναστήρι, καί μού είπε .

"Αυτά πού άκουσες δέν είναι τίποτα, από όσα πραγματικά συμβαίνουν. Τήν κοπέλα αυτή τήν έχουν φέρει από τήν Ξάνθη. Είχε μπλέξει μέ κάτι συμμαθήτριές της καί είχανε πάει σέ κάποιο νά τούς πεί ...τό μέλλον τους. Μετά από αυτό, η κοπέλα δαιμονίστηκε, καί τώρα τήν γυρίζουν στά μοναστήρια. Ωρες - ώρες λέει καί μυστικά. Οπως αυτά πού είπε προηγουμένως, στόν νεαρό μέ τό μπέζ σακκάκι. Πρόσεξε όμως. Οι Αγιοι Πατέρες λένε νά μή έχουμε εμπιστοσύνη σέ δαιμονισμένους. Λένε καμιά φορά μυστικά, όσα τούς επιτρέπει ο Χριστός νά πούνε, αλλά λένε καί αρκετά δικά τους ψέμματα. Σού λένε πέντε σωστά καί αφού τούς δείξεις τυφλή εμπιστοσύνη, σού πετάνε καί ένα ψέμα κυρίως γιά νά σέ βάλουνε νά σκοτωθείς μέ κάποιους συνανθρώπους σου. Μόνο σέ εξομολογημένους μέ ειλικρίνεια, μπλοκάρονται...

ΘΕΙΑ ΟΠΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ

Ό άγιος Ακάκιος, όπως αναφέρει ό διάδοχος αυτού Παπα-Ίωνάς, είδε τον όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη κατά την ώρα της Ιεράς Ακολουθίας στο Κυριάκο, να θυμιάζει φορώντας ιερατική στολή, περιφέρονταν θυμιάζοντας το Ναό και τους Πατέρες και τον ακολουθούσαν κι άλλοι σαράντα ιεροπρεπείς και όσιοι με τα επανοκαλύμμαυχο τους.

Όταν είδε αυτούς ό άγιος Ακάκιος, ρώτησε τον όσιο Μάξιμο:«Ποιοι είναι αυτοί, πού ακολουθούν θυμιάζοντας;» Και του ήλθε απάντηση, πώς είναι οί σεσωσμένοι δια του αγίου Μαξίμου όσιοι από την περιφέρεια των Καυσοκαλυβίων. 
Ό ιστοριογράφος του Κυριάκου της Σκήτης αυτής, στο Νάρθηκα της εκκλησίας έχει ανιστορήσει, προς επιβεβαιώσει της αποκαλύψεως του Αγίου Ακάκιου, με τη σειρά τους Αγίους: Αθανάσιο τον κτήτορα της Μεγίστης Λαύρας, Πέτρον τον Αθωνίτη, Νείλο τον όσιο, Μάξιμο τον υπόπτερο, Νήφωνα τον όσιο και άλλους να είναι γονατιστοί με τον όσιο Ακάκιο τον νέο, προ του θρόνου της Παναγίας Τριάδος και πρεσβεύουν για όλους τους Πατέρες και αδελφούς πού θα τελειώσουν το βίο θεάρεστα στον ιερό αυτόν και ευλογημένο τόπο, το «Περιβόλι της Παναγίας».

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ Ο ΣΑΛΟΣ

Στο ασκητήριο του Αγίου Νήφωνος, πολλά χρόνια έμεινε αγωνιζόμενος ό Πάτερ Θεοφύλακτος, πού είχε γίνει Μοναχός στην Καλύβα «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου», καθώς μας διηγήθηκε ό Γέρο - Μιχαήλ από την ίδια Καλύβα «Ευαγγελισμός», δυο μέρες προ του θανάτου του, ό όποιος συνέβη ότι απροσδόκητα στις αρχές του μηνός Ιουνίου του 1979, κατά το χρονικό διάστημα πού γράφαμε το ανά χείρας βιβλίο, στο Νοσοκομείο «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ» των Αθηνών.

Ό Γέρων αυτός Θεοφύλακτος, προσποιούνταν το σάλο και τον κουφό, για να μη τον ενοχλούν οί άλλοι Μοναχοί, το 1924 ήμερα Σάββατο κοινώνησε τα Άχραντα Μυστήρια και μετά τη θεία λειτουργία πού έφυγαν οί άλλοι Πατέρες, από τους οποίους είχε ζητήσει χωριστά από τον καθένα συγχώρεση, σταύρωσε τα χέρια και παρέδωκε την ψυχή του στα χέρια του Δεσπότη Χριστού, χαρούμενος, διότι μετά τρεις μέρες πού τον επισκέφθηκαν οί Πατέρες τον βρήκαν στη στάση αυτή σχηματισμένο μέσα στο σπήλαιο του Αγίου Νήφωνος με το χαμόγελο στα χείλη. 
πηγή

Θαύματα πού συγκλονίζουν

1. Ἀγάπη πρός τήν πατρίδα ΙΔ’(Συγκλονιστικό θαῦμα Ἁγ. Χαραλάμπους

2. Θαύμα Παναγίας Γλυκοφιλούσας – Τό ἀκυβέρνητο πλοῖο

3. Ἕνα θαύμα τῶν Ἁγίων Θεοδώρων στήν Κωνσταντινούπολη

4. Νέα στοιχεία γιά τό θαῦμα τοῦ Ἅγ. Νικολάου πού συγκλόνισε τήν Σ. Ένωση το 1956

5. Ἡ συγκλονιστική ἱστορία ἑνός ναρκομανοῦς. (Ἕνα σύγχρονο θαῦμα τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἐφραίμ)

6. Ἡ θαυμαστή ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο (Ἡ ἀναπάντητη κλήση)

7. Πιστεύεις;

8. Ο Όσιος Θεοδόσιος και η θαυμαστή σωτηρία του παιδιού

9. Διήγηση του Γέροντα Χρύσανθου: Το θαύμα πολλαπλασιασμού των άρτων από τον Τίμιο Πρόδρομο…

10. Πως ο Άγιος Σίλβεστρος έκανε Χριστιανούς τους σοφότερους Εβραίους διδασκάλους!

11. Η ανάσταση του δωδεκάχρονου αγοριού

12. Το παιδί και ο Γέροντας Πορφύριος – Πορφυρίας Μοναχής.ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ

13. Θαύμα του Αγίου Μηνά

14. Ἅγιος Νεκτάριος Ἕνα πρόσφατο θαῦμα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου στὴν Ἀθήνα

15. Συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος κατά τῶν Παπικῶν

16. 1)Άγιος Πατάπιος, Στοιχεία από την Ι.Μονή Λουτρακίου…2)Θαυματουργική ίαση από τον Άγιο Πατάπιο.

17. Ένα σύγχρονο θαύμα του Αγίου Νικολάου

18. Ταξιάρχης Μιχαὴλ Μανταμάδου Λέσβου: Ἕνα ἀκόμα χειροπιαστὸ θαῦμα!!!

19. Ο άγνωστος ασπρομάλλης «γέροντας»

20. Πῶς διασώθηκε ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ (συγκλονιστικό θαῦμα)

21. Θαυμαστή θεραπεία ἰριδοκυκλίτιδας ἀπό τόν Γέροντα Πορφύριο

22. Διδάγματα ἀπό τήν θαυμαστή διατροφή τῶν πεντακισχιλίων (mp3)

23. Ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης καί ἡ ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου (mp3)

24. Ἦρθα … καί σοῦ ἄφησα καί τήν πόρτα ἀνοικτή (Θαυμαστή μετάβαση)

25. Ένα συγκλονιστικό θαύμα του αγίου Νεκταρίου στην Ρουμανία…

26. Τα δάκρυα του Ταξιάρχη

27. Είδα τον άγγελό σου…! (Συγκλονιστικό περιστατικό μέ τόν Γέροντα Ἰάκωβο Τσαλίκη)

28. Ἐγχείρηση χωρίς ἀναισθητικό (συγκλονιστικό περιστατικό μέ τόν Γ. Πορφύριο)

29. Τό καλάθι τοῦ Ἀγγέλου (θαυμαστό περιστατικό μέ τόν Γέροντα Παΐσιο)

30. Ένα θαύμα του Ταξιάρχη

31. Ἔστι Θεός! (ἐκπληκτικό περιστατικό μέ τόν Γέροντα Πορφύριο)

32. Πρόσφατο θαύμα του Γέροντος Πορφυρίου

33. Λόγος στήν ἀνάσταση τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας (mp3)

34. Τα οστά που ευωδίαζαν (μια αγιορείτικη ιστορία)

35. Σύγχρονο θαύμα του Αγ.Ιωάννη της Ρίλας

36. Ένα σύγχρονο θαύμα του γέροντος Παισΐου στην Αργολίδα

37. Θαυμαστό περιστατικό μέ τόν Γέροντα Παΐσιο

38. Συγκλονιστικό όραμα 10χρονου με τον γέροντα Παΐσιο που αφορά την Κύπρο

39. Συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ

40. Η θαυμαστή εμφάνιση της Παναγίας στον Όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη

41. Βρέθηκαν τα λείψανα της αγίας Κυράννας, 260 χρόνια μετά το μαρτύριό της

42. Συγκλονιστικό θαῦμα μέ μία Ἁγία Γραφή

43. Ἕνα μεγάλο σύγχρονο θαῦμα στήν Ἀφρική

44. Το θαύμα του Τσέρνομπιλ

45. Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί πῶς φανερώνεται Β΄ μέρος (mp3)

46. Ἕνα συγκλονιστικό σύγχρονο θαῦμα τῶν Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης

47. ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

48. Ο άγιος Νεκτάριος θεραπεύει την μικρή Βαρβάρα

49. Το σαρανταλείτουργο και η θαυμαστή σωτηρία 
    

50. Ἕνα θαύμα τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα στό Γομάτι Χαλκιδικῆς

51. Ἀπαιτῶ! – Ἕνα θαύμα κατ’ ἀπαίτηση…

52. Συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου
53. Ο κατ’εξοχήν Γιατρός…δεν συμφώνησε μαζί σας!
54. Μίλησα με τον Άγιο Νεκτάριο- Μανώλης Μελινός
55. Η Αικατερίνη
56. Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ !
57. Ἡ πίστη τοῦ ἑκατοντάρχου (2mp3)
58. Αγία Παρασκευή και γέρων Δαμασκηνός: Μία …απλή συνάντηση
59. Τα θαυμάσια του Αγίου Παντελεήμονα.
60. Ένα σύγχρονο θαύμα της Αγίας Άννας στην Κύπρο.
61. 23 Ιουλίου: Η Τήνος και όλη η Ορθοδοξία γιορτάζει το όραμα της Αγίας Πελαγίας
62. ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ (Μαρτυρία)
63. Ένα θαύμα του Γέροντα Παϊσιου από τον τάφο του στην Σουρωτή – (Ανέκδοτη μαρτυρία).
64. Το Θαύμα της Αγίας Ευφημίας (11η Ιουλίου)
65. Η μητέρα του έδειξε το δρόμο της σωτηρίας…
66. Ο άπιστος γιατρός-Ένα θαύμα του Αη-Γιάννη του Ρώσου
67. Το θαύμα που έζησα
68. Νίκη κατά των δαιμόνων (Νικοδήμου μοναχού, «Θαύματα οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου)
69. Η ευλαβής δωρήτρια
70. Θαῦμα σὲ μονάδα στρατοῦ
71. Δύο δάκρυα με παράπονο και η Παναγιά μάς απάντησε
72. Ὅ,τι παραχωρεῖ ὁ Θεός εἶναι γιά τό καλό μας-Ἐκπληκτικό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Παναγῆ Μπασιᾶ (7 Ἰουνίου)
73. Ἐμφάνιση καί θαῦμα τοῦ Γέροντος Πορφυρίου
74. Συγκλονιστικό video μέ τό Ἅγιο Φῶς (Πάσχα Ἱεροσόλυμα 2011)
75. Σύγχρονο θαύμα της Αγίας Υπομονής
76. Το θαύμα του Τσέρνομπιλ. Η Εκκλησία του Προφήτη Ηλία στο Τσέρνομπιλ
77. «Ιωάννης Ρώσσος» (συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Ἁγίου)
78. Ποιός Τον πλήγωσε; (Συγκλονιστική ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου μας)
79. Το τελευταίο λαδάκι Παναγιά μου το βάζω στο καντήλι σου!Μια αληθινή ιστορία
80. Παναγία η Οδηγήτρια του Τιχβίνσκ 1/2 καί 2/2 (VIDEO Γιά μικρούς καί μεγάλους)
81. Τα δέντρα που αιμορραγούν στις 9 Μαΐου
82. Τα επιμάνικα του Αγ.Ιωάννου Μαξίμοβιτς (ἕνα συγκλονιστικό θαῦμα)
83. Ἡ ἐπιστροφή τῆς ἀσώτου (ἤ Τί κάνει ὁ Θεός γιά τή σωτηρία μας)
84. Θαύμα του Αγίου Κυρίλλου ΣΤ’ σε καρκινοπαθή ανήμερα στη μνήμη του το 1998
85. Πώς είδε το Άγιο Φως μία αγράμματη και απλοϊκή γυναίκα
86. Θαυματουργική εμφάνιση της μορφής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στο Τέμπλο του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος στην Κάλυμνο (video)
87. Ἕνα σύγχρονο θαῦμα τῆς Ἁγίας Ἁναστασίας τῆς Ρωμαίας
88. Θαυμαστά γεγονότα από τη ζωή του γέροντα Κλεόπα Ιλίε
89. Tὸ ὅραμα τῆς ἡγουμένης
90. Εκεί που ανατέλλει ο ήλιος
91. Ή Παναγία σαν μάνα φροντίζει τους Μοναχούς (Γεροντικό)
92. Ή θαυματουργική θεραπεία του Νικολάου Μοτοβίλωφ από τον Άγ.Σεραφείμ του Σαρώφ.
93. Παναγία η Προδρομίτισσα (Τό συγκλονιστικό θαῦμα τῆς ἀχειροποιήτου εἰκόνας).
94. Θαύματα εν Αγίω Όρει κατά τον εμφύλιο πόλεμο εν έτει 1948
95. Ὁ Θεός εἶναι φῶς πού φωτίζει ἀλλά καί πῦρ πού κατακαίει (συγκλονιστική φωτογραφία).
96. Θαύμα του Αγίου Νεκταρίου στην Αθήνα
97. Αγ. Χαράλαμπος-θαύμα κατά την ώρα του μαρτυρίου ( Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς).
98. Ὁ Παππούλης πετάει, ὁ Παππούλης πετάει!
99. Σημεῖο τοῦ Ἁγίου Παρθενίου καί σωτηρία ἑνός πού ἔλεγε ὅτι ἦταν ἄθεος.
100. Ο π. Ιλίε Λακατούσου (ἄφθαρτο ἅγιο λείψανο) και ένα θαύμα των Τριών Ιεραρχών
101. Ο Γέροντας Ιάκωβος και οι φτερούγες του αγγέλου
102. Θαυματουργική εμφάνιση του Αγίου Σπυρίδωνος στην Καντάρα Αιγύπτου
103. Θαῦμα τοῦ ἁγίου Νικολάου σέ μουσουλμάνους.
104. Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ
105. Παναγία η Χρυσολεόντισσα
106. Η λάμπουσα εικόνα της Παναγίας!
107. Τρία σύγχρονα θαύματα.
108. Ο Δημητράκης (ἕνα σύγχρονο θαῦμα).
109. Ἡ Θεία Κοινωνία καί ὁ φόβος γιά τήν μετάδοση μολυσματικῶν νοσημάτων.
110. Ζήτησαν θαύμα από τον Άγιο Νικόλαο και πραγματοποιήθηκε! Εληξε η πειρατεία στο ελληνόκτητο φορτηγό πλοίο MV ELENI P
111. Πλήθος θαυμάτων της Αγίας Άννας
112. Ένα μεγάλο θαύμα του Αγίου Ανδρέα πού συνέβη στην Καρπασία της Κύπρου… (με φωτογραφικό υλικό)
113. Ένα συγκλονιστικό θαύμα του αγίου Νεκταρίου στην Ρουμανία
114. Θαύματα της Τιμίας Κάρας του αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου.
115. 1)Ἐμφανίσεις τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. 2)Ἐκζήτηση συγγνώμης ἀπὸ τὸν Ἅγιο Νεκτάριο τὸν Θαυματουργό
116. 1)Πρόσφατη μαρτυρία για Άγιο Αρσένιο Καππαδόκη. 2)Θαύματα Αγίου Αρσενίου Καππαδόκη
117. Ἕνα πρόσφατο θαῦμα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου στὴν Ἀθήνα
118. Ἕνα θαῦμα τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου
119. Θαῦμα τοῦ Πανορμίτη Ἀρχάγγελου Μιχαήλ τῆς Σύμης σάν σήμερα 2 χρόνια πρίν!!!(video).
120. Το Θαύμα της Πίστης , Ναοί που δεν γκρεμίζονται ( +Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη)
121. Θαυμαστή ἀποκάλυψη γιά τά παιδιά μέ σύνδρομο Down καί γιά ὅσους καταφρονεῖ ὁ κόσμος, ἀλλά ζοῦν θεάρεστα.
122. Ὁ Ὅσιος Δαυίδ ὁ ἐν Εὐβοίᾳ (Βίος καί θαύματα) (+1 Νοεμβρίου).
123. Θαύματα Αγίων Αναργύρων στον συγγραφέα των «Διονυσιάτικων διηγήσεων» μοναχό Λάζαρο
124. Συγκλονιστικό θαύμα εμφάνισης της Παναγίας το ’40 (video).
125. Ἡ Ἁγία Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (1/ 28 Ὀκτωβρίου).
126. Θαύματα στούς Μουσουλμάνους ἀπό τόν Ἅγιο Δημήτριο.
127. Ὁ φύλακας ἄγγελο τῆς Ἁγίας Τραπέζης
128. Θαυμαστό γεγονός σε ιερατικό συλλείτουργο (19 Οκτωβρίου 1969), επί τη μνήμη του π. Ιωήλ Γιαννακόπουλου.
129. Η αγάπη τ’ ουρανού είναι κοντά σας! (ἀληθινό περιστατικό).
130. Μεγάλο θαῦμα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ.
131. Εύρεσις της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου, στα Φυρά της Θήρας (Σαντορίνης) το 1830 [10 Οκτωβρίου]
132. Ὁ ἅγιος Δημήτριος θέλει τήν Μακεδονία Ἑλληνική.
133. «Λειμωνάριον το παλαιόν»: 1)Η Θεία Κοινωνία που βλάστησε στάχυα , 2)Η δοξολογία της κτίσεως!
134. Τό θαῦμα τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ στήν Ἱερά Μονή Δοχειαρίου.
135. Mεγάλο θαύμα ίασης από μεταστατικό καρκίνο-Σύγχρονο θαύμα της Παναγίας Μας.
136. Συγκλονιστικά θαύματα τῆς Παναγίας Μας: 1)Ἀνάσταση κατακρεουργημένου Σαουδάραβα, 2,3) Θαύματα τῆς Παναγίας Μαλεβῆς.
137. Διήγηση της εύρεσης της Ιερής και θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Μυρτιδίώτισσας
138. Σώμα και Αίμα Χριστού-Ένα συγκλονιστικό σύγχρονο θαύμα στην Ταιβάν.
139. Πῶς ὁ Θεός ἔσωσε μία κοπέλλα ἀπό τήν αὐτοκτονία (συγκλονιστικό θαῦμα μέ τόν Γέροντα Πορφύριο).
140. Γιά ὅσους κοινωνοῦν ἀνεξομολόγητοι.Ἕνα συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Εὐγενίου
141. Θέλω να κοινωνήσω στην Τήνο (Ἕνα συγκλονιστικό θαῦμα τῆς Παναγίας Μας).
142. Ο διάλογος ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού με τον Όσιο Δαβίδ και το Θάυμα του Αγίου..
143. Ό Ταξιάρχης του Μανταμάδου (Συγκλονιστικά θαύματα).
144. Το φαρμακείο της ψυχής: ἡ πίστη καί ἡ προσευχή (ἀληθινό συγκλονιστικό συμβάν).
145. Ἡ προστασία τοῦ Θεοῦ στήν καθημερινή μας ζωή (Συγκλονιστικές ἐμφανίσεις Ἁγίων Ἁγγέλων)
146. Ἕνα συγκλονιστικό θαῦμα τῆς Ἁγίας Μαρίνας.
147. Το Θαύμα της Παναγίας που έσωσε τον Ορχομενό στην Κατοχή
148. Πῶς ἕνας Τοῦρκος γνώρισε τόν Χριστό Μας
149. Ἄγιος Νεκτάριος: ἕνα συγκλονιστικό θαῦμα (video)
150. Μαρτυρία: “Είδα τον Ιησού ως μωρό στην Αγία Τράπεζα”
151. Ο άγιος Προκόπιος ο δια Χριστόν σαλός
152. ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ…(ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ)
153. Μη μας αφήσεις Παναγιά! (Ένα θαύμα της Παναγίας στην Κεφαλλονιά του 1694)
154. Η δύναμη της προσευχής στις δυσκολίες
155. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ. «Ἄν δέν σοῦ διαβάσει τήν εὐχή αὐτός (πού τόν ἔλεγε «χαραμοφάη») ἐγώ δέν θά σέ συγχωρήσω».
156. ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ. ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΚΑΤΑΚΡΕΟΥΡΓΗΜΕΝΟ ΣΑΟΥΔΑΡΑΒΑ
157. Επιβάτης σε αεροπλάνο που πέφτει! ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ
158. Εναερία μεταφορά του Μονάχου Ισαάκ , Διονυσιάτικες Διηγήσεις
159. Θαυμαστή εμφάνιση της Παναγίας στο Πόρτο Λάγος τον Αύγουστο 2005
160. Ένα από τα φοβερότερα Θαύματα του Ταξιάρχη Μανταμάδου