ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ''SABAH''!!!ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ!!!!

Κι άλλη δικαίωσή μας!

Τουρκική εφημερίδα “Sabah”:

- «Οι Τούρκοι... φοβούνται αυτά που υπάρχουν μέσα στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας»!!!

- «Μεγάλο το δέος από τον Σταυρό του Αποστόλου Αγίου Ανδρέα»...

- «Ο Σταυρός του Ιουστινιανού τρομάζει τους Τούρκους»!...

Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης

Όταν, πριν από μερικά χρόνια, πρωτοξεκινήσαμε να δημοσιεύουμε τις άκρως προωθημένες πληροφορίες μας (υπό τη μορφή αποκαλυπτικών γεωπολιτικών αναλύσεων) σ’ αυτή εδώ την εφημερίδα, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που πείθονταν από τα γραφόμενά μας. Οι περισσότεροι τα θεωρούσαν «επιστημονική φαντασία», «υπερβολικά» ή και «ύποπτα» ακόμη... Ήταν όντως πολύ δύσκολος ο δρόμος να επιμένουμε να γράφουμε την αλήθεια και να προειδοποιούμε τον ελληνισμό για τα δεινά που τον περιμένουν από τους διεθνείς εξουσιαστές και τα ντόπια όργανά τους!

Να όμως που ο καιρός πέρασε. Ήρθε η κρίση (αν και... πολύ φοβάμαστε ΔΕΝ έχει έρθει ακόμη!) και όλο και περισσότεροι ήταν αυτοί που άρχισαν πια να πιστεύουν ότι τελικώς είχαμε δίκιο: ένας αόρατος γεωπολιτικός προγραμματισμός, που προβλέπει το βιολογικό τέλος του ελληνικού έθνους και τη συρρίκνωση-ακρωτηριασμό της εδαφικής επικράτειας της Ελλάδας, παίρνει σάρκα και οστά τριγύρω μας! Αυτό είναι πια εμφανές σε όλο και πιο πολλούς Έλληνες, οι οποίοι εξάλλου ζουν πλέον στο «πετσί» τους τα προεόρτια της Νέας Εποχής που ανατέλλει για την πατρίδα μας και τον κόσμο όλο...

Το εντυπωσιακό όμως είναι αλλού. Συνεχώς πλέον δικαιώνουν τις θέσεις μας (όπως τις εκφράσαμε εδώ και χρόνια) ξένοι παράγοντες, από διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη! Ουκ ολίγες φορές αμερικανικά μέσα ενημέρωσης και όχι μόνο επαλήθευσαν τα γραπτά μας. Το ίδιο και, πρόσφατα, οι Ρώσοι δια στόματος μάλιστα του ίδιου του μεγαλοσυμβούλου του προέδρου Πούτιν, του Αλεξάντρ Ντούγκιν. Και έρχεται τώρα και η τουρκική πλευρά να μας επιβεβαιώσει για όλα όσα γράφουμε τόσο καιρό σχετικά με τα ελληνοτουρκικά ζητήματα και τις γενικότερες δραματικές εξελίξεις στην περιοχή μας!

Σε δημοσίευμα της μεγάλης κυκλοφορίας τουρκικής εφημερίδας “Sabah” γίνεται αναφορά σε ορισμένα «παράξενα» πράγματα. Τα οποία όμως (τι «σύμπτωση»!) έρχονται σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις θέσεις που έχει εκφράσει εδώ και καιρό ο γράφων, αλλά και άλλοι εκλεκτοί μας συνεργάτες, μέσα από τις φιλόξενες στήλες της «Ε.Ω.»!... 

Παραθέτουμε εδώ ολόκληρο το σχετικό δημοσίευμα και ο καθένας ας εξάγει ελεύθερα και ανεπηρέαστα τα συμπεράσματά του! Το δημοσίευμα της εφημερίδας “Sabah” έχει ως εξής:

«Φοβία έχει καταβάλει τελευταία τους Τούρκους, για τα όσα υπάρχουν κρυμμένα μέσα στον Ιερό Ναό και τα όσα προμηνύονται να συμβούν τα επόμενα χρόνια! Μια αδιόρατη φοβία διακρίνεται από τους Τούρκους στους κρυμμένους σταυρούς, συμβολικούς και μη, που υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού, αλλά και στην κάτοψη, όπως αυτή μπορεί κάποιος να την διακρίνει από ψηλά. Έτσι μεγάλο δέος παρατηρείται για τον λεγόμενο «Σταυρό του Αποστόλου Αγίου Ανδρέα», ο οποίος όπως είναι γνωστό είναι ο ιδρυτής της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης.

Στην οροφή του ναού υπάρχει ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα σε διαγώνιο μορφή, ένα σημαντικό σύμβολο που όχι μόνο δεν χάθηκε στους αιώνες της οθωμανικής παρουσίας, αλλά δεσπόζει με όλη την συμβολική σημασία του. Παράλληλα και ο «Σταυρός του Ιουστινιανού» τρομάζει τους Τούρκους, καθώς οι θρύλοι αναφέρουν για ένα πανάρχαιο κειμήλιο που βρίσκεται μυστικό στην Αγία Σοφία και μάλιστα προέρχεται από την Αίγυπτο και έχει τρομακτική δύναμη...

Γενικότερα η κατασκευή του μεγάλου αυτού ορθοδόξου αρχιτεκτονικού αριστουργήματος βασίστηκε στο χριστιανικό σύμβολο του Σταυρού και το γεγονός αυτό εμπνέει το δέος, αλλά και μια αδιόρατη φοβία για την μελλοντική επάνοδο της Αγίας Σοφίας στον φυσικό της κάτοχο, δηλαδή στην Ελληνορθόδοξη λατρεία!

Αλλά εκτός από τους σταυρούς, γίνεται αναφορά και για άλλα μυστήρια και τρομακτικά που υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού. Έτσι, όπως αναφέρει ο θρύλος, είναι γνωστό ότι μετά την μετατροπή του ναού σε μουσουλμανικό τέμενος κτίστηκε το γνωστό Μιχράμπ (το μουσουλμανικό σημείο της προσευχής), που εμφανίστηκε στην ανατολική πλευρά του ναού προς την κατεύθυνση της Μέκκας. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι σύμφωνα με τους τουρκικούς θρύλους μπροστά από το Μιχράμπ βρίσκεται θαμμένο ένα φέρετρο κατασκευασμένο από επίχρυσο μπρούντζο...

Στο φέρετρο αυτό κείτεται η σωρός της βασίλισσας Σοφίας, (προφανώς γίνεται ταύτιση με την αγία Σοφία). Αυτή η βασίλισσα Σοφία και το φέρετρό της συνδέεται, σύμφωνα με τους τουρκικούς θρύλους, με μια «εντολή» που έχει περάσει δια μέσω των αιώνων μέχρι σήμερα. Η εντολή αυτή αναφέρει ότι δεν πρέπει κανένας να πειράξει αυτό το φέρετρο, ούτε καν να το ακουμπήσει! Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε, σύμφωνα με τον θρύλο αυτό, θα προκληθεί η «έγερση» της βασίλισσας Σοφίας και τότε ένας τρομακτικός θόρυβος θα τραντάξει όλο το οικοδόμημα του ναού προκαλώντας σεισμικά εσχατολογικά γεγονότα που τρομάζουν τους Τούρκους...

Αλλά ο θρύλος της βασίλισσας Σοφίας έχει και συνέχεια. Σύμφωνα λοιπόν με τις τουρκικές αναφορές, το φέρετρο αυτό το προστατεύουν τέσσερις αρχάγγελοι που βρίσκονται πάνω στον Θόλο του ναού. Οι αρχάγγελοι αυτοί είναι οι Τζεμπραήλ, Μιχαήλ, Ισραφήλ και Αζραήλ. Ο Τζεμπραήλ προστατεύει τους βυζαντινούς αυτοκράτορες, ο Μιχαήλ τον ναό από τις εχθρικές επιθέσεις, ενώ οι Ισραφήλ και Ασραήλ ήταν οι αγγελιοφόροι των γεγονότων από τις πολεμικές επιχειρήσεις στους βυζαντινούς αυτοκράτορες. Και οι τέσσερεις αυτοί αρχάγγελοι έχουν ταχτεί - μετά την άλωση της Πόλης - να προφυλάσσουν το φέρετρο της βασίλισσας Σοφίας από τον κίνδυνο κάποιος βέβηλος να το ανοίξει και να επέλθει η Δευτέρα Παρουσία.

Ένας άλλος σημαντικός μύθος που αναφέρουν οι μουσουλμάνοι είναι ο θρύλος του «Κρυμμένου Πατριάρχη» που μοιάζει με τον ελληνικό θρύλο για τον κρυμμένο παπά. Όπως αναφέρει η τουρκική παράδοση, στο νότιο μέρος του ναού υπάρχει ένας στενός διάδρομος που οδηγεί σε μια παμπάλαια αραχνιασμένη και πολύ μυστήρια πύλη για την οποία ο θρύλος την αναφέρει σαν την «Κλειστή Πύλη».

Σύμφωνα με τις τουρκικές αναφορές, όταν ο Μωάμεθ ο Φατίχ μπήκε στην Κωνσταντινούπολη, ο τελευταίος ελληνορθόδοξος Πατριάρχης μαζί με τους συνοδούς του τελούσε στο σημείο αυτό Θεία Λειτουργία. Μόλις οι οθωμανικές ορδές εισέβαλαν στον ναό, ο Πατριάρχης και όλη η συνοδεία του εισήλθε μέσα στην πύλη αυτή η οποία έκλεισε και από τότε χάθηκαν, ενώ η πύλη έμεινε ερμητικά κλειστή και κανένας δεν τόλμησε ποτέ να την ανοίξει. Κάθε χρόνο στην Ανάσταση των ορθόδοξων χριστιανών μπροστά από την πύλη αυτή... εμφανίζονται κόκκινα αυγά!!!

Ο θρύλος συμπληρώνεται από την προφητεία που φοβίζει τους Τούρκους, ότι όταν η πύλη αυτή ανοίξει, στον ναό θα ακουστούν ξανά οι χριστιανικές ελληνορθόδοξες ψαλμωδίες, γι’ αυτό και τρομάζουν και μόνο στην ιδέα του ανοίγματος αυτής της μυστήριας πύλης. Υπάρχουν επίσης και τα μωσαϊκά που αναπαριστάνουν γνωστούς βυζαντινούς αυτοκράτορες, όπως τον Ιωάννη τον Κομνηνό με τον Ιησού Χριστό και τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μονομάχο με την αυτοκράτειρα Ζωή. Όλες αυτές οι απεικονίσεις προκαλούν έντονο δέος, καθώς όλη αυτή η ελληνορθόδοξη χριστιανική μεγαλοπρέπεια και η εσωτερική δύναμη που αναδύουν αυτά τα ψηφιδωτά έχουν γεννήσει διάφορους θρύλους για τους εσχατολογικούς τους συμβολισμούς. Οι συμβολισμοί αυτοί σχετίζονται με τις τουρκικές φοβίες για την επάνοδο στην επιφάνεια και στην εξουσία της αγίας Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την ευλογία του ίδιου του Ιησού Χριστού»!... 

πηγή

Ο «Σταυρός του Ιουστινιανού» και οι θρύλοι της Αγιάς Σοφιάς τρομάζουν τους Τούρκους.

Θρύλοι αναφέρουν για ένα πανάρχαιο κειμήλιο που βρίσκεται μυστικό στην Αγία Σοφία...

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

(...) η μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα, Σαμπάχ, παρουσίασε ένα πραγματικά καταπληκτικό αφιέρωμα για τα «Μυστήρια της Αγίας Σοφίας», (Ayasofya’ nın gizlemleri),
όπου αποτυπώνεται -με γλαφυρό τρόπο- αυτό το κλίμα φοβίας που έχει καταβάλει τελευταία τους Τούρκους, για τα όσα υπάρχουν κρυμμένα μέσα στον Ιερό Ναό και τα όσα προμηνύονται να συμβούν τα επόμενα χρόνια.
 Το πρώτο σημαντικό στοιχείο από αυτό το αφιέρωμα, είναι μια αδιόρατη φοβία που διακρίνεται από τους Τούρκους στους κρυμμένους σταυρούς, συμβολικούς και μη, που 
υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού, αλλά και στην κάτοψη όπως αυτή μπορεί κάποιος να την διακρίνει από ψηλά. Έτσι μεγάλο δέος παρατηρείται για τον λεγόμενο, (όπως τον αναφέρουν χαρακτηριστικά οι Τούρκοι ), «Σταυρό του αποστόλου αγίου Ανδρέα», ο οποίος όπως είναι γνωστό είναι ο ιδρυτής της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης.
 Σύμφωνα λοιπόν με την Σαμπάχ, στην οροφή του ναού υπάρχει ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα σε διαγώνιο μορφή, ένα σημαντικό σύμβολο που όχι μόνο δεν χάθηκε στους αιώνες της οθωμανικής κατοχής αλλά δεσπόζει με όλη την συμβολική σημασία του. Παράλληλα και ο «Σταυρός του Ιουστινιανού» τρομάζει τους Τούρκους καθώς οι θρύλοι αναφέρουν για ένα πανάρχαιο κειμήλιο που βρίσκεται μυστικό στην Αγία Σοφία και μάλιστα προέρχεται από την Αίγυπτο και έχει τρομακτική δύναμη.
 Γενικότερα η κατασκευή του μεγάλου αυτού ορθοδόξου αρχιτεκτονικού αριστουργήματος, σύμφωνα με τις ίδιες τις τουρκικές πηγές, βασίστηκε στο χριστιανικό σύμβολο του Σταυρού και το γεγονός αυτό εμπνέει το δέος αλλά και μια αδιόρατη φοβία για την μελλοντική επάνοδο της Αγίας Σοφίας στον φυσικό της κάτοχο, δηλαδή στην Ελληνορθόδοξη λατρεία.
 Αλλά εκτός από τους σταυρούς, οι Τούρκοι αναφέρουν και άλλα μυστήρια και τρομακτικά για τους ίδιους που υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού. Έτσι, όπως αναφέρει ο θρύλος, είναι γνωστό ότι μετά την μετατροπή του ναού σε μουσουλμανικό τέμενος κτίστηκε το γνωστό Μιχράμπ, (το μουσουλμανικό σημείο της προσευχής), που εμφανίστηκε στην ανατολική πλευρά του ναού προς την κατεύθυνση της Μέκκας. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι σύμφωνα με τους τουρκικούς θρύλους μπροστά από το Μιχράμπ βρίσκεται θαμμένο ένα φέρετρο κατασκευασμένο από επίχρυσο μπρούντζο.
 Στο φέρετρο αυτό κείτεται η σωρός της βασίλισσας Σοφίας, (προφανώς γίνεται ταύτιση με την αγία Σοφία). Αυτή η βασίλισσα Σοφία και το φέρετρό της συνδέεται, σύμφωνα με τους τουρκικούς θρύλους, με μια «εντολή» που έχει περάσει δια μέσω των αιώνων μέχρι σήμερα. Η εντολή αυτή αναφέρει ότι δεν πρέπει κανένας να πειράξει αυτό το φέρετρο ούτε καν να το ακουμπήσει. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε, σύμφωνα με τον θρύλο αυτό, θα προκληθεί η «έγερση» της βασίλισσας Σοφίας και τότε ένας τρομακτικός θόρυβος θα τραντάξει όλο το οικοδόμημα του ναού προκαλώντας σεισμικά εσχατολογικά γεγονότα που τρομάζουν τους Τούρκους.
 Αλλά ο θρύλος της βασίλισσας Σοφίας έχει και συνέχεια. Σύμφωνα λοιπόν με τις τουρκικές αναφορές, το φέρετρο αυτό προστατεύουν τέσσερις αρχάγγελοι που βρίσκονται πάνω στον Θόλο του ναού. Οι αρχάγγελοι αυτοί, όπως αναφέρουν και πιστεύουν οι Τούρκοι, είναι οι Τζεμπραΐλ, Μιχαήλ, Ισραφήλ και Αζραήλ. Σύμφωνα πάντα με τους Τούρκους, ο Τζεμπραήλ προστατεύει τους βυζαντινούς αυτοκράτορες, ο Μιχαήλ τον ναό από τις εχθρικές επιθέσεις, ενώ οι Τζεμπραήλ και Ισραφήλ ήταν οι αγγελιοφόροι των γεγονότων από τις πολεμικές επιχειρήσεις στους βυζαντινούς αυτοκράτορες. Και οι τέσσερεις αυτοί αρχάγγελοι έχουν ταχτεί -μετά την πτώση της Πόλης- να προφυλάσσουν το φέρετρο της βασίλισσας Σοφίας από τον κίνδυνο κάποιος βέβηλος να το ανοίξει και να επέλθει η Δευτέρα Παρουσία.
 Ένας άλλος σημαντικός μύθος που αναφέρουν οι μουσουλμάνοι είναι ο θρύλος του «Κρυμμένου Πατριάρχη» που μοιάζει με τον ελληνικό θρύλο για τον κρυμμένο παπά. Όπως αναφέρει η τουρκική παράδοση, στο νότιο μέρος του ναού υπάρχει ένας στενός διάδρομος που οδηγεί σε μια παμπάλαια αραχνιασμένη και πολύ μυστήρια πύλη για την οποία ο θρύλος την αναφέρει σαν την «Κλειστή Πύλη».
 Σύμφωνα με τις τουρκικές αναφορές, όταν ο Μωάμεθ ο Φατίχ μπήκε στην Κωνσταντινούπολη ο τελευταίος ελληνορθόδοξος Πατριάρχης μαζί με τους συνοδούς του τελούσε στο σημείο αυτό Θεία Λειτουργία. Μόλις οι οθωμανικές ορδές εισέβαλαν στον ναό, ο Πατριάρχης και όλη η συνοδεία του εισήλθε μέσα στην πύλη αυτή η οποία έκλεισε και από τότε χάθηκαν ενώ η πύλη έμεινε ερμητικά κλειστή και κανένας δεν τόλμησε ποτέ να την ανοίξει. Κάθε χρόνο στην Ανάσταση των ορθόδοξων χριστιανών μπροστά από την πύλη αυτή, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Σαμπάχ, εμφανίζονται…. κόκκινα αυγά!!!
 Ο θρύλος συμπληρώνεται από την προφητεία που φοβίζει τους Τούρκους, ότι όταν η πύλη αυτή ανοίξει, στον ναό θα ακουστούν ξανά οι χριστιανικές ελληνορθόδοξες ψαλμωδίες γι’ αυτό και τρομάζουν και μόνο στην ιδέα του ανοίγματος αυτής της μυστήριας πύλης.

(...)Επίσης ξεχωριστή αναφορά γίνεται και για τα μωσαϊκά που αναπαριστάνε γνωστούς βυζαντινούς αυτοκράτορες, όπως τον Ιωάννη τον Κομνηνό με τον Ιησού Χριστό και τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μονομάχο με την αυτοκράτειρα Ζωή. Όλες αυτές οι απεικονίσεις προκαλούν έντονο δέος, καθώς όλη αυτή η ελληνορθόδοξη χριστιανική μεγαλοπρέπεια και η εσωτερική δύναμη που αναδύουν αυτά τα ψηφιδωτά, έχουν γεννήσει διάφορους θρύλους για τους εσχατολογικούς τους συμβολισμούς.
 Οι συμβολισμοί αυτοί σχετίζονται με τις τουρκικές φοβίες για την επάνοδο στην επιφάνεια και στην εξουσία της αγίας Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την ευλογία του ίδιου του Ιησού Χριστού.
(Αποσπάσματα)
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
πηγή

Τα μυστήρια της Αγίας Σοφίας.

921 χρόνια αφού χρησιμοποιείται σαν εκκλησία, για 481 χρόνια χρησιμοποιείται η Αγία Σοφία  σαν Τζαμί, το Ισλάμ και ο Χριστιανισμός έχουν μεγάλη σημασία στη θρησκεία. Αυτό το μοναδικό κτίριο, στο λιμάνι κρύβει πολλά μυστήρια. 

    
Ζώντας τις τελευταίες ημέρες της Βυζαντινής κατάρριψης από τον Fatih Sultan Mehmet, που κατέκτησε όλες τις χώρες, σύμφωνα με την παράδοση της μεγάλης εκκλησίας,η Αγία Σοφία μετατράπηκε σε τζαμί. 
Η Αγία Σοφία έγινε μουσείο την 1η Φεβρουαρίου 1935.           http://www.sabah.com.tr/fotohaber/kultur_sanat/ayasofyanin_gizemleri        Πέρα από τις προφητείες των Αγίων μας για επάνοδο της Αγίας Σοφίας στην Ελλάδα και τους θρύλους που κυκλοφορούν στην Ελλάδα,υπάρχουν και θρύλοι που κυκλοφορούν στην Τουρκία.Πέρα από την εμφάνιση του Αρχάγελου στο Ναό, στους Τούρκους υπάρχει μια αδιόρατη φοβία για τους κρυμμένους σταυρούς που υπάρχουν στο εσωτερικό του Ναού.Σύμφωνα λοιπόν με την Sabah υπάρχει στην οροφή του ναού ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα που όχι μόνο δεν χάθηκε στους αιώνες της οθωμανικής κατοχής αλλά δεσπόζει με όλη την συμβολική του σημασία για την τελική επαναφορά του ναού στην Ορθοδοξία.Παράλληλα και ο αναφερόμενος "Σταυρός του Ιουστινιανού" τρομάζει τους Τούρκους καθώς οι θρύλοι αναφέρουν ένα πανάρχαιο κειμήλιο που βρίσκεται μυστικά στην Άγια Σοφία και μάλιστα προέρχεται από την Αίγυπτο και έχει τρομακτική δύναμη η οποία θα δραστηριοποιηθεί τις παραμονές της διάλυσης της Τουρκίας.Άλλος θρύλος αναφέρει ότι όταν μετατράπηκε ο ναός σε μουσουλμανικό τέμενος κτίστηκε το Μισχράμπ[το μουσουλμανικό σημείο της προσευχής ]στην ανατολική πλευρά του Ναού προς την κατεύθυνση της Μέκκας.Το ενδιαφέρον είναι ότι σύμφωνα με τους Τουρκικούς θρύλους,μπροστά από το Μισχράμπ βρίσκεται θαμμένο ένα χριστιανικό φέρετρο όπου κείτεται η σωρός της Αγίας Σοφίας,που συνδέεται σύμφωνα με τους Τουρκικούς θρύλους ,με μία εντολή που έχει περάσει δια μέσω των αιώνων ότι κανένας δεν πρέπει να πειράξει το φέρετρο,ούτε καν να το ακουμπήσει .Όταν συμβεί αυτό τότε σύμφωνα με τον θρύλο θα εγερθεί η Βασίλισσα Σοφία και ένας τρομακτικός θόρυβος θα τραντάξει όλο το οικοδόμημα του ναού προκαλώντας τα σεισμικά εσχατολογικά γεγγονότα που τρομάζουν τους Τούρκους.Άλλος θρύλος αναφέρετε στον Κρυμμένο Πατριάρχη που μοιάζει με τον ελληνικό θρύλο για τον κρυμμένο παπά.  
 ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΑΜΠΑΧ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ.
πηγή

Κωνσταντινούπολη-Πού κοιμάται ο βασιλιάς;

by Νέα Πρωία

Στη συνοικία Φατίχ της Κωνσταντινούπολης βρίσκεται το Γκιουλ τζαμί, το οποίο στεγάζεται στον πρώην βυζαντινό ναό της Αγίας Θεοδοσίας, τον οποίο οι Οθωμανοί μετέτρεψαν σε τέμενος μετά την Άλωση. Ήταν πολύ αγαπητή η Αγία Θεοδοσία στους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης, γι αυτό στις 29 Μαΐου κάθε χρόνο, ημερομηνία που γιορτάζεται η μνήμη της, είχαν τη συνήθεια να στολίζουν τον ναό με τριαντάφυλλα.

 ΤΟ ΑΝΑΜΜΕΝΟ ΚΑΝΤΗΛΙ

Όπως και τις άλλες χρονιές, έτσι και το 1453, από την παραμονή της γιορτής οι πιστοί κατέκλυσαν τον ναό της Αγίας Θεοδοσίας με ρόδα. Μόνο που αυτή τη σημαδιακή χρονιά ήταν τόσα πολλά τα λουλούδια που δεν χωράει ο νους του ανθρώπου. Εκείνη τη μοιραία νύχτα πλήθη ανθρώπων προσεύχονταν γονατιστοί μέσα στην εκκλησία για τη σωτηρία της Πόλης, ενώ έξω ακούγονταν απόκοσμα τα τύμπανα του πολέμου. Τα χτυπούσαν οι Τούρκοι μπροστά στα τείχη πιο δυνατά από κάθε άλλη φορά, προαναγγέλλοντας την τελική επίθεση. Το πρωί της 29ης Μαΐου, την ώρα που έβγαινε ο ήλιος, η Πόλη έπεσε. Οι Τούρκοι στρατιώτες που σάρωναν τα σοκάκια της πόλης αλαλάζοντες, εισέβαλαν κάποια στιγμή και στον ναό της Αγίας Θεοδοσίας. Μπροστά στη θέα των αμέτρητων τριαντάφυλλων σταμάτησαν έκθαμβοι και πολλοί αναφώνησαν: «Γκιουλ τζαμί, Γκιουλ τζαμί!». Καθώς στα τούρκικα η λέξη γκιουλ σημαίνει τριαντάφυλλο και η λέξη τζαμί εκκλησία, προφανώς είπαν με θαυμασμό: «Να η εκκλησία των ρόδων!». Οι Έλληνες της Πόλης, από την εποχή της Άλωσης μέχρι σήμερα, έχουν συνδέσει αυτό το τζαμί με τον τάφο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Λένε ότι σ’ ένα χορταριασμένο οικόπεδο εκεί κοντά υπάρχει ένα ανοιχτό μνήμα με μια πέτρα στο προσκέφαλό του, που πιθανόν ανήκει στον αυτοκράτορα. Επί αιώνες βλέπανε το καντήλι του τάφου να καίει και δεν τολμούσαν να ρωτήσουν ποιοι το ανάβουν. Μερικοί λένε ότι ο ίδιος ο Μωάμεθ ο Πορθητής είχε δώσει τη διαταγή να μην σβήσει ποτέ η φλόγα του καντηλιού και τα έξοδα του λαδιού να πληρώνονται για πάντα από το δικό του θησαυροφυλάκιο. Ο θρύλος με το Γκιουλ τζαμί δεν τελειώνει εδώ, απεναντίας, γίνεται συνεχώς και πιο συναρπαστικός. Στο προαύλιο του τζαμιού υπάρχει ένας τάφος κάποιου «Γκιουλ Μπαμπά», ο οποίος ανήκει σε κάποια άγια μορφή των μουσουλμάνων. Υπάρχουν πολλοί που συνδέουν κι αυτόν τον τάφο με τον τελευταίο αυτοκράτορα, ο οποίος όπως λένε μπορεί να θάφτηκε εκεί ακέφαλος, αφού το κεφάλι του με διαταγή του σουλτάνου εκτέθηκε για μερικές μέρες σε κοινή θέα επάνω σ’ ένα κίονα κοντά στην Αγία Σοφία. Αν αληθεύει ότι ο σουλτάνος έδωσε στους Έλληνες το σώμα του αυτοκράτορα για ταφή, το πιθανότερο είναι αυτοί να το έθαψαν στον χώρο του ναού της Αγίας Θεοδοσίας που γιόρταζε εκείνες τις ημέρες. Πώς όμως μπορεί να πιστοποιηθεί αυτό; Ποιος θα διανοείτο να ζητήσει το άνοιγμα του τάφου ενός μουσουλμάνου αγίου για να διερευνηθεί αν περιέχει έναν ακέφαλο σκελετό;

Ο 13ος ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Η σπουδαιότερη μαρτυρία που συνδέει το Γκιουλ τζαμί με την πιθανότητα να έχει ταφεί σ’ αυτό μια σημαντικότατη προσωπικότητα των Βυζαντινών, προέρχεται από τη σπουδαία βυζαντινολόγο Μαρία Θεοχάρη, αδελφή του αείμνηστου ακαδημαϊκού Περικλή Θεοχάρη. Η εξαιρετική αυτή επιστήμονας, κατόρθωσε πριν από λίγα χρόνια να κατεβεί στο υπόγειο του Γκιουλ τζαμί, όπου έκπληκτη αντίκρισε με τα ίδια της τα μάτια ένα τάφο με την ελληνική επιγραφή: «Ενθάδε κείται ο 13ος Απόστολος». Της επέτρεψαν να φτάσει εκεί επειδή ήταν καθηγήτρια σε ιταλικό πανεπιστήμιο και την πέρασαν για Ιταλίδα. Αμέσως αναρωτήθηκε σε ποιο σπουδαίο πρόσωπο ανήκει αυτός ο τάφος. Με δεδομένο ότι έτσι είχε χαρακτηριστεί πριν από πολλούς αιώνες και ο Μέγας Κωνσταντίνος, ποιος μεταγενέστερος δικαιούται έναν τόσο τιμητικό τίτλο; Γιατί ο τάφος βρίσκεται στο υπόγειο και όχι σε εμφανές σημείο σε εξωτερικό χώρο; Γιατί αυτοί που τον έθαψαν δεν χάραξαν το πραγματικό όνομα του νεκρού στην επιγραφή; Ήθελαν κάποιους να παραπλανήσουν ή κάτι να υπονοήσουν; Η αείμνηστη Μαρία Θεοχάρη σπούδασε αρχαιολογία, βυζαντινή τέχνη και μουσειογραφία σε Αθήνα, Σορβόννη, Λούβρο και Μόναχο, ενώ δίδαξε βυζαντινή εικονογραφία στο Μπάρι και τη Ραβένα της Ιταλίας. Επίσης χάρισε τη βιβλιοθήκη της, που περιείχε 3.000 τόμους και αντικείμενα ιστορικής αξίας, στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας. Τέλος, είναι αυτή που μετά από επισταμένη έρευνά της στο San Lorenzo in Campio της Ιταλίας, οδήγησε στην ανεύρεση και επιστροφή στη Θεσσαλονίκη των λειψάνων του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου. Κατά συνέπεια είναι απόλυτα αξιόπιστη η μαρτυρία της, την οποία μάλιστα φρόντισε να τεκμηριώσει, από τον φόβο μήπως κάποιοι μισαλλόδοξοι καταστρέψουν τον τάφο.

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ

Συνεπαρμένοι από τους θρύλους και τις μαρτυρίες για το Γκιουλ τζαμί, λιώσαμε κι εμείς τα παπούτσια μας στα σοκάκια του Φατίχ. Στάθηκε όμως αδύνατο να μπούμε στο εσωτερικό του τζαμιού, καθώς και στο ερειπωμένο και έτοιμο να γκρεμιστεί μοναστήρι της Αγίας Θεοδοσίας, το οποίο παλαιότερα είχε μετατραπεί σε χαμάμ. Για να μπει κανείς στα ερείπια του μοναστηριού πρέπει να περάσει μέσα από σπίτια και κήπους, πράγμα δύσκολο επειδή εκεί ζουν οικογένειες. Στη συνέχεια αναζητήσαμε τον ανοιχτό τάφο χωρίς επιγραφή σ’ ένα σοκάκι κοντά στο τζαμί, του οποίου τη θέση είχε σημειωμένη επάνω σε χάρτη ένας επιφανής Ρωμιός της Πόλης. Δυστυχώς, μάλλον αυτός ο τάφος έχει καταστραφεί, ίσως επειδή ανοίχτηκε ο δρόμος ή χτίστηκε κάποια οικοδομή επάνω του. Μόνο ένα μικρό τζαμί υπήρχε στο σοκάκι κι ένας τάφος στην άκρη του δρόμου, με τα στοιχεία ενός ιμάμη χαραγμένα επάνω του. Αν και περιπλανηθήκαμε αρκετές ώρες χωρίς να βρούμε αυτό που ψάχναμε, είχαμε τουλάχιστον την ευκαιρία να ονειροπολήσουμε. Η Κωνσταντινούπολη για μας τους Έλληνες είναι η πόλη της καρδιάς μας και των θρύλων, στην οποία επιτρέπεται να ονειροπολούμε χωρίς να κινδυνεύουμε να παρεξηγηθούμε ως φαντασιόπληκτοι. Παράλληλα με τις αναζητήσεις μας στο Φατίχ είδαμε και εικόνες της σύγχρονης Τουρκίας, που δεν τις δείχνουν τα σίριαλ της τηλεόρασης και τα τουριστικά φυλλάδια. Γειτονιές με τεράστια πυκνότητα πληθυσμού, γυναίκες με μαντίλες που κάνουν οικιακές δουλειές στον δρόμο έξω από τα σπίτια τους, παιδάκια που παίζουν μπάλα στη μέση του δρόμου ανάμεσα σε αυτοκίνητα, μικρά μπακάλικα σαν τρύπες που πουλάνε αποξηραμένα λαχανικά και παστά τρόφιμα, Κούρδοι πρόσφυγες από την ανατολική Τουρκία που δυσφορούν από τις διακρίσεις σε βάρος τους. Πουθενά σχεδόν δεν είδαμε πλατείες, πάρκα, παγκάκια και δέντρα. Το κοσμικό τουρκικό κράτος είναι ελάχιστα εμφανές στους κοσμοπλημμυρισμένους μαχαλάδες της Κωνσταντινούπολης με τις μεγάλες κοινωνικές και πολιτισμικές ανισότητες, καθώς και τα αξεπέραστα μειονοτικά προβλήματα.

ΘΡΥΛΟΙ ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑΣ: ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑΣ, ΤΑ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑΣ

ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑΣ

(απόδοση κειμένου από την καθαρεύουσα)

Οι θρύλοι οι οποίοι πτερουγίζουν γύρω

 από την Αγία Σοφία φανερώνουν την κατάπληξη 

που είχε αισθανθεί ο Βυζαντινός λαός 

όταν είδε

τελειωμένο τέτοιο έργο. Το απέδιδε στην

 επέμβαση υπερφυσικών δυνάμεων.

Διηγείται η λαϊκή παράδοση ότι στον Ιουστινιανό εμφανίστηκε 

ένας άγνωστος και τον συμβούλευσε να μη φοβηθεί την δαπάνη (τα έξοδα). 

Είχε αρχίσει τότε να χτίζεται ο περίφημος θόλος. Ο αυτοκράτορας 

έβλεπε 

ότι οι δαπάνες υπερβαίνουν τους υπολογισμούς του, 

ενώ 

εξ άλλου το 

Κράτος χρειαζόταν πόρους (έσοδα) για να καλύψει τις 

άλλες του ανάγκες.

Ο άγνωστος εμγανίστηκε στον Αυτοκράτορα και του 

υποσχέθηκε να βρει 

αυτός τα χρήματα. Ζήτησε μόνο να τον συνοδεύσει ένας από 

τους ανθρώπους

 του Παλατιού.

Ο Αυτοκράτορας δεν έδωσε προσοχή. Αλλά την επόμενη ο

 άγνωστος πάλι 

του παρουσιάστηκε και ζήτησε μεταφορικά για να φέρει στον 

Αυτοκράτορα μεγάλα βάρη χρυσού. Η υπηρεσία των Ανακτόρων 

τέθηκε τέλος πάντων στην διάθεσή του.

Ο μυστηριώδης άνθρωπος παρέλαβε 20 άλογα με τους ανθρώπους του 

Αυτοκράτορα, οδήγησε την συνοδεία έξω από την Κωνσταντινούπολη 

και την έφερε σε ένα παράδοξο Παλάτι, κατάφορτο (γεμάτο) από χρυσάφι, 

το οποίο υψωνόταν σε σωρούς μέσα στις αίθουσές του.

Βυθίζοντας εκεί το φτυάρι του ο άγνωστος φόρτωσε τα είκοσι άλογα με χρυσάφι 

και τα έστειλε στον Αυτοκράτορα ενώ είπε στους αυλικούς ότι είναι 

αναγκασμένος να μείνει λίγο πίσω για να κλείσει τις πόρτες του σπιτιού.

Όταν ο Αυτοκράτορας παρέλαβε τον θησαυρό, έστειλε αμέσως 

τους ανθρώπους 

του να τον βρουν και να τον φέρουν.

Πήγαν στο ίδιο μέρος, αντί όμως για το Παλάτι και τον άνθρωπο δεν είδαν

 παρά μόνο την Έρημο.

Με τέτοιο τρόπο εκφράζει η παράδοση την δόξα του Αυτοκράτορα,

 ο οποίος 

\με αδάμαστη πίστη έφερε το έργο εις πέρας (το τελείωσε), και του τολμηρού 

Αρχιτέκτονα που το συνέλαβε (το σκέφτηκε) και το εκτέλεσε.

Χάρης Ημερινός

Βιβλιογραφία: Νεοελληνικά Αναγνώσματα Α' Γυμνασίου, Αθήνα 1931

Το Δισκοπότηρο της Αντιόχειας που συνδέεται με τον μύθο του Αγίου Δισκοπότηρου
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=20781

ΤΑ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΑ 

ΤΗΣ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑΣ

( το κείμενο διατηρεί την ορθογραφία του πρωτότυπου,

 εκτός από τους τόνους)

Την ώρα που ακούγονται έξω από την Αγία Σοφία φωνές 

"οι Τούρκοι! οι Τούρκοι!", ο πρωτόπαπας βγαίνει από την στοά της 

εξομολογήσεως. Αποβραδίς κοινώνησε τον Αυτοκράτορα κι ως το πρωί 

εξωμολογούσε. Όπως βγήκε ψηλός, ηλιοκαμένος, μ' άσπρα γένεια και 

φρύδια παχιά, νόμιζες πως ένας άγιος ξεκόλλησε από τον τοίχο. 

Και για μια στιγμή, όταν είδε το πλήθος γονατιστό να τρέμη, κιτρίνισε 

σαν το φλουρί, σα να τον χτύπησε βόλι. Κοντοστάθηκε, σφόγγιξε τα

 δάκρυα και προχώρησε στην εκκλησία.

Ο ναός, ο άμβωνας, ο σολέας και τα περιστύλια ήταν 

γεμάτα κόσμο. 

Τα φώτα, οι πολυέλαιοι και οι κανδήλες ήταν αναμμένα.

 Για τελευταία 

φορά έλαμπε στην Ανατολή το μεγαλείο της Χριστιανοσύνης. 

Έλαμπε η θαυμάσια αρχιτεκτονική του Ανθεμίου και του Ισιδώρου. 

Έλαμπε ο αφάνταστος πλούτος, που εσκόρπισε ο Ιουστινιανός, για να

 νικήση τον Σολομώντα. Κι από μακριά έφταναν του τρόμου οι φωνές: 

"Οι Τούρκοι! Οι Τούρκοι!"

Οι πολυέλαιοι από κρύσταλλα ασημοδεμένα, τα πελώρια μανουάλια,

 σαν 

γίγαντες φωτοβόλοι, οι ποικιλόχρωμες κολόνες, τα χρυσά μωσαϊκά, 

όλα έλαμπαν για τελευταία φορά. Και ψηλά οι ελαφρότατες γραμμές, 

γεμάτες ευγένεια, γεμάτες χάρη, αγκάλιαζαν, σαν σχέδιο ανάερης κολόνας, 

\τον πελώριο τρούλλο. Ω! όπως ήταν ο τρούλλος θαυμάσιος στους 

γύρους, 

νόμιζες πως ζητούσε να πλανέψη σ' έναν άλλο κόσμο τους χριστιανούς την

 ώρα της θυσίας!

Ο πρωτόπαπας έκαμε τρεις σταυρούς και μπήκε στο ιερό. 

Επάνω στην Αγία Τράπεζα, σα να ήταν κρεμαστός ουράνιος θόλος, 

το Κιβώτιο. Στήριζε τα τέσσερα χρυσά του πόδια στις τέσσερες γωνίες και 

απ' εμπρός πρόβαλε ένα ωραίο τόξο. Ένας σταυρός χρύσιζε στην κορυφή του 

και μέσα από τον θόλο του κατέβαινε άσπρο περιστέρι, η Περιστερά του 

Αγίου Πνεύματος. Ο πρωτόπαπας βγάζει από τα σπλάχνα της Περιστεράς

 τα Δισκοπότηρα, τα σκέπασε με μεταξωτό, που λέγεται Αέρας, τα πήρε κι έφυγε. 

"Μη δότε τα Άγια τοις κυσίν", σκέφτηκε.

Σαν αρχαίο ελληνικό αγγείο, όλο από χρυσάφι, λίγο κοντό, με δυο όμορφα

 χερούλια και με πλευρές καμπύλες, τέτοιο ήταν το Ιερό Ποτύριον. 

Το στόμα του τριγύριζε διπλή γραμμή σε ρυθμό μαιάντρου. 

Και στην πρόσοψη είχε το Χριστό σε κολυμπήθρα, από παράσταση αρχαία.

Ο ιερός Δίσκος ήταν από χρυσάφι καλοδουλεμένο. Στο κέντρο ο Μυστικός

 Δείπνος του Κυρίου. Και γύρω πολύτιμα πετράδια.

Ο πρωτόπαπας έρριξε μια ματιά στη θάλασσα, ανασκουμπώθηκε 

κι 

έσπρωξε 

με τέτοια δύναμη το καραβάκι, που γλίστρησε ως τον γιαλό. 

Μπήκε μέσα, άνοιξε πανί και κράτησε το τιμόνι γραμμή για την βιθυνική παραλία. 

Ο αντίλαλος της Πόλης εξακολουθούσε. 

"Οι Τούρκοι! Οι Τούρκοι!..."

Μια τρικυμία σηκώθηκε τρανή. Το καραβάκι σαν τσόφλιο χοροπηδούσε

 στα κύματα επάνω. Στην Πόλη φλόγες και καπνοί παντού. Στ' αυτιά ο αέρας 

έφερνε μια άγρια αντήχηση από τρόμο, από δαρμούς, από παρακάλια, από 

ξεψυχημό, απο βογγητά θανάτου.

Ω Πόλη, με τα βασιλικά σου, με τους ιπποδρόμους σου, με τις ακαδημίες 

των τεχνών σου! Χριστιανοσύνη που εδίδαξες στον κόσμο την αλήθεια. 

Χιλιόχρονη ιστορία του πολιτισμού που σβήνεις. Εργάτες του νου που γενήκατε

 φυγάδες και δούλοι. Ανθρώπινα έργα, που ζηλέψατε αθανασία και γενήκατε

 ερείπια. Μεγαλεία περασμένα. Άρματα νίκης που περνούσατε την Χρυσόπορτα. 

Βασιλείς με τις χρυσές κορώνες. Γεννήσεις και θάνατοι σβησμένοι για την πρόοδο. 

Μνημεία, που μέσα στην καταστροφή εμείνατε χωρίς μορφή, χωρίς όνομα. 

Άπειρες μέρες εκμηδενισμένες. Να! παίρνει τη σκόνη σας ένας ανθρώπινος 

ανεμοστρόβιλος και την σκορπίζει στους τέσσερες ανέμους!

Η Δύση του ηλίου χρωμάτισε τον ουρανό κόκκινο, σαν αίμα. Σημάδι της φρίκης. 

Ο άνεμος εξακολουθούσε να φυσά κι ο ανεμοστρόβιλος σάρωνε την Προποντίδα.

Σκοτείνιασε. Το σκοτάδι σκέπασε τον ουρανό, την Πόλη. Κι από τη θάλασσα

 μακριά ανέβαινε αιμοσταγμένος του φεγγαριού ο δίσκος. Κόκκινος, σαν τα μάτια

 του φονιά.

Ολόρθος στο καράβι ο πρωτόπαπας κάρφωσε στον ουρανό τα μάτια του 

και είδε - ω φρίκη!- το φονικό φεγγάρι να στέκεται ακίνητο στον τρούλλο 

της Αγίας Σοφίας. Και είδε να μαυρίζη, να μαυρίζη ο μισός δίσκος.

Αρχαία προφητεία έλεγε:

"Θα είναι πανσέληνος. Έκλειψη θα γίνη. Και η Πόλη θα πέση!"

Ο πρωτόπαπας περιχύθηκε με κρύο ιδρώτα. Έβλεπε μια τον σταυρό στον 

τρούλλο

 της Αγίας Σοφίας και μια το μισοφέγγαρο. Το καραβάκι χοροπηδούσε στα 

κύματα της θάλασσας. Χίλια κομμάτια έγινε το μικρό πανί του. 

Κι ο αέρας βούιζε σα θρήνος στο κατάρτι του.

Ο πρωτόπαπας έβαλε τις τελευταιές του προσπάθειες. Στο στήθος του 

κρατούσε σφιχτά τα Δισκοπότηρα. Κι ενώ θωρούσε πέρα την

 Αγία Σοφία, 

δε βλέπει το σταυρό. Βλέπει μισοφέγγαρο...

Αμέσως άνοιξαν τα μεσουράνια. 

Ένα φως γλυκύτατο απλώθηκε. 

Άγγελος Κυρίου φάνηκε κι άπαξε τα Δισκοπότηρα.

Μην ήταν θαύμα; Η θάλασσα άνοιξε στόμια και κατάπιε τον πρωτόπαπα. 

Γαλήνη! 

Το τρομερό στοιχείο ησύχασε. 

Και σα αν ήταν Φώτα κι άγιασε τη θάλασσα σταυρός...

"Θρύλοι της Πόλης", Νικ. Βασιλειάδης

Βιβλιογραφία: ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ Γ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ, ΑΘΗΝΑ 1950, επανέκδοση ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΛΟΚΑΘΗ.

πηγή